Η Κομμουνιστική Τάση (ΚΤ) είναι πολιτική οργάνωση που υπερασπίζει και διαδίδει στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία τις ιδέες του επιστημονικού σοσιαλισμού. Αυτές οι ιδέες εκφράστηκαν αυθεντικά από τον Καρλ Μαρξ, τον Φρίντριχ Ένγκελς και τους άξιους συνεχιστές τους στο πεδίο της επαναστατικής θεωρίας και δράσης, τον Βλαντιμίρ Λένιν και τον Λέον Τρότσκι.
Κύρια σημεία αναφοράς για τις πολιτικές αρχές και τις μεθόδους οργάνωσης και δράσης της ΚΤ είναι οι αποφάσεις των τεσσάρων πρώτων συνεδρίων της Κομμουνιστικής (Τρίτης) Διεθνούς, τα βασικά ντοκουμέντα της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης, τα ιδρυτικά κείμενα της Τετάρτης Διεθνούς, και τα βασικά κείμενα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (IMT) και του θεωρητικού θεμελιωτή της, Τεντ Γκραντ. Η ΚΤ είναι το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης, η οποία είναι σήμερα ο αυθεντικός συνεχιστής των επαναστατικών αρχών και παραδόσεων της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης και της ιδρυτικής, υπό την καθοδήγηση του Τρότσκι, φάσης της Τετάρτης Διεθνούς.
Η πορεία πριν από την ίδρυση
Τα παλιότερα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚΤ συμμετείχαν κατά τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο ελληνικό τμήμα της CWI (Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή), το οποίο εξέδιδε την εφημερίδα «Ξεκίνημα». Η CWI ήταν η διεθνής οργάνωση που θεμελιώθηκε πάνω στο θεωρητικό έργο του Τεντ Γκραντ και στο πολιτικό παράδειγμα της βρετανικής μαρξιστικής τάσης του Εργατικού Κόμματος με το όνομα «Militant» (από τον τίτλο της εφημερίδας της), της ισχυρότερης σε επιρροή στο εργατικό κίνημα τροτσκιστικής τάσης από την εποχή της Ρωσικής Αριστερής Αντιπολίτευσης.
Μέσα από τις γραμμές του «Ξεκινήματος» τα προαναφερθέντα μέλη έλαβαν δραστήρια μέρος σε σημαντικούς εργατικούς αγώνες εκείνης της περιόδου, στην πάλη για τη διάδοση των επαναστατικών μαρξιστικών ιδεών στη μαζική αριστερή βάση του ΠΑΣΟΚ και στα συνδικάτα, καθώς και στο μεγάλο μαθητικό κίνημα του 1990-91.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η πλειονότητα της ηγεσίας του «Militant» υπό τον Πήτερ Ταφ και οι υποστηρικτές της στην ηγεσία της CWI, με αφετηρία την υποστήριξη του τυχοδιωκτικού εγχειρήματος της διάσπασης από το Εργατικό Κόμμα στη Σκωτία, υιοθέτησαν ανοικτά σεχταριστικές αντιλήψεις, εγκαταλείποντας συνολικά τον προσανατολισμό στα μαζικά εργατικά κόμματα ως αναγκαία μέθοδο για την οικοδόμηση του επαναστατικού υποκειμενικού παράγοντα. Επιπλέον, διολίσθησαν σε ολότελα ξένες με τον γνήσιο μαρξισμό γραφειοκρατικές πρακτικές διώξεων και διαγραφών, με θύμα τη μαρξιστική αντιπολίτευση της οποίας ηγούταν ο ιδρυτής Τεντ Γκραντ, μαζί με άλλα σημαντικά στελέχη όπως ο Άλαν Γουντς και ο Ρομπ Σιούελ, οδηγώντας έτσι ολόκληρη τη Διεθνή σε κρίση και διάσπαση το 1992.
Η διάσπαση της CWI αποτυπώθηκε και στο ελληνικό τμήμα, το «Ξεκίνημα», στην έκτακτη συνδιάσκεψη του οποίου τον Ιανουάριο του 1992 στην Αθήνα, οι υποστηρικτές του Ταφ κέρδισαν τη στήριξη των 2/3 περίπου της οργάνωσης. Όμως αυτό έγινε κατορθωτό μόνο επειδή εντελώς οπορτουνιστικά, έκρυψαν επιμελώς από τα μέλη τις αληθινές τους προθέσεις για ένα πλήρες και μόνιμο σπάσιμο από τα μαζικά εργατικά κόμματα, οι οποίες άρχισαν να ξεδιπλώνονται στην πράξη, διεθνώς και στην Ελλάδα, αμέσως μετά τη διάσπαση. Μετά τη συνδιάσκεψη οι σύντροφοι υποστηρικτές της μαρξιστικής αντιπολίτευσης των Γκραντ και Γουντς, ανάμεσά τους και τα παλιότερα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚΤ, εξαναγκάστηκαν σε αποχώρηση από την οργάνωση, αφού από τους υποστηρικτές του Ταφ τέθηκε ως όρος για την παραμονή τους στις γραμμές της το «να καταδικάσουν τη στάση των Τεντ Γκραντ και Άλαν Γουντς».
Μετά τη διάσπαση τα παλιότερα από τα ιδρυτικά μέλη της σημερινής ΚΤ συμμετείχαν ενεργά στο χτίσιμο της οργάνωσης «Σοσιαλιστική Έκφραση» (ΣΕ), η οποία πήρε το όνομά της από την εφημερίδα της που άρχισε να εκδίδεται τον Μάιο του 1992. Η ΣΕ αποτελούσε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2004 το ελληνικό τμήμα της οργάνωσης που προέκυψε από τη διεθνή διάσπαση της CWI, της «Επιτροπής για μια Μαρξιστική Διεθνή», η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 2000 μετονομάστηκε πλέον σε IMT, δηλαδή «Διεθνής Μαρξιστική Τάση». Η ΣΕ έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 σημείο αναφοράς για εκατοντάδες αγωνιστές της αριστερής βάσης του ΠΑΣΟΚ, της ΠΑΣΚΕ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ σε όλη την Ελλάδα, στην πάλη ενάντια στην ανερχόμενη δεξιά πτέρυγα των «εκσυγχρονιστών» του Κ. Σημίτη.
Ωστόσο, από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, η πλειονότητα της ηγεσίας της ΣΕ υποτάχθηκε στις πιέσεις του παρακμιακού περιβάλλοντος του δεξιόστροφου ΠΑΣΟΚ. Αρνήθηκε να αναπροσανατολίσει την οργάνωση σε μαζικούς χώρους νεολαίας που θα μπορούσαν να την τροφοδοτήσουν με ενθουσιώδη νέα μέλη και να της εξασφαλίσουν το αναγκαίο μέλλον. Προσκολλημένη φετιχιστικά στο ΠΑΣΟΚ, αδιαφόρησε, επίσης, για το καθήκον της ενεργής παρέμβασης στις διεργασίες που συντελούνταν στους κόλπους της «παραδοσιακής» Αριστεράς. Έτσι δημιούργησε τους όρους για μια παρατεταμένη εσωτερική κρίση στην οργάνωση, η οποία οδήγησε τελικά σε διάσπαση τον Δεκέμβριο του 2004.
Η διάσπαση ήρθε όταν η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής της ΣΕ αρνήθηκε να αποδεχθεί την καθαρή ήττα της πολιτικής της πλατφόρμας στη συνδιάσκεψη της οργάνωσης το Νοέμβριο του 2004 από την πλατφόρμα που κατέθεσαν τα παλιότερα από τα κατοπινά ιδρυτικά μέλη της ΚΤ, και άρχισε να επιδίδεται σε απαράδεκτες αντιδημοκρατικές πρακτικές (Π.χ εξέδωσε πραξικοπηματικά ένα τεύχος της εφημερίδας που περιείχε τις δικές της, μειοψηφικές πλέον μετά τη συνδιάσκεψη, απόψεις). Το αποκορύφωμα αυτών των μεθόδων ήταν η παρεμπόδιση της διενέργειας του έκτακτου συνεδρίου δημοκρατικής επίλυσης της κρίσης που αποφάσισε να πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη και της Διεθνούς η πλειοψηφία των μελών. Η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΣΕ επεδίωκε το συνέδριο να μετατεθεί για αργότερα, ώστε να έχει χρόνο να το ελέγξει με εγγραφές φίλων της στη λίστα μελών.
Ωστόσο, η πλειοψηφία των μελών της οργάνωσης, αρνούμενη να υποκύψει στις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, προχώρησε κανονικά στη διενέργεια του συνεδρίου στα μέσα Δεκεμβρίου του 2004 στην Αθήνα, με την παρουσία απεσταλμένου της Γραμματείας της Διεθνούς. Αυτό ήταν ουσιαστικά το συνέδριο ίδρυσης της οργάνωσης που σήμερα ονομάζεται «Κομμουνιστική Τάση». Η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΣΕ, όχι μόνο δεν συμμετείχε στο συνέδριο, αλλά και διεμήνυσε στα μέλη ότι θα διατηρήσει τον έλεγχο των γραφείων και της εφημερίδας της οργάνωσης, όπως και έκανε, κάνοντας χρήση δικαιωμάτων που παρείχε σε μέλη της ο αστικός νόμος. Με αυτήν τη στάση, ουσιαστικά εκδίωξε από την οργάνωση την ίδια την πλειοψηφία της.
Αποδοκιμάζοντας αυτές τις ξένες με τις δημοκρατικές παραδόσεις του επαναστατικού μαρξισμού μεθόδους, η Διεθνής Εκτελεστική Επιτροπή της CMI στην τακτική της συνάντηση τον Ιανουάριο του 2005 στο Νιούπορτ του Βελγίου, αποφάσισε σχεδόν ομόφωνα (με μόνο ένα «λευκό») να αναγνωρίσει την ομάδα των γραφειοκρατικά διωγμένων συντρόφων της πλειοψηφίας της οργάνωσης ως το νέο ελληνικό της τμήμα της Διεθνούς. Ενάμιση χρόνο αργότερα, η απόφαση αυτή επικυρώθηκε, αυτή τη φορά μάλιστα ομόφωνα, από το Παγκόσμιο Συνέδριο της Διεθνούς στη Βαρκελώνη τον Ιούλιο του 2006, το οποίο τοποθετήθηκε αφού πρώτα εξέτασε προσεκτικά τα γεγονότα της διάσπασης και άκουσε με ίσο χρόνο την απόψεις και των δύο τάσεων του παλιού ελληνικού τμήματος.
Οι πρώτοι βασικοί σταθμοί
Το αρχικό όνομα της νέας οργάνωσης ήταν «Πολιτική Κίνηση Μαρξιστική Τάση» και το πρώτο δημόσιο πολιτικό της όργανο ήταν η προϋπάρχουσα από το 2001 (και διασωθείσα από τον γραφειοκρατικό σφετερισμό της ηγετικής ομάδας της παλιάς οργάνωσης) ιστοσελίδα www.marxismos.com.
Πρώτος σημαντικός σταθμός στην πορεία της οργάνωσης ήταν η έκδοση της μηνιαίας εφημερίδας «Μαρξιστική Φωνή», τον Φεβρουάριο του 2005. Μέσω της εντατικής παρέμβασης με αυτήν την εφημερίδα στο φοιτητικό κίνημα της περιόδου 2006-2007 η οργάνωση δημιούργησε δεσμούς πολιτικού διαλόγου και κοινής δράσης με φοιτητές αγωνιστές της ΚΝΕ και της Νεολαίας του «Συνασπισμού της Αριστεράς» (ΣΥΝ). Αυτοί οι δεσμοί τονώθηκαν ακόμα περισσότερο με τη συμμετοχή φοιτητών μελών της οργάνωσης στις παρατάξεις της ΠΚΣ και της «Αριστερής Ενότητας».
Η αναγκαιότητα μιας ενεργής και άμεσης παρέμβασης του επαναστατικού μαρξισμού στις σημαντικές διεργασίες που συντελούνταν τότε στον ΣΥΝ, όπου είχαμε τη σφοδρή σύγκρουση αριστερής και δεξιάς πτέρυγας, αλλά και η ίδια η ανάπτυξη της επιρροής της οργάνωσης στους αριστερούς αγωνιστές της βάσης αυτού του κόμματος και της Νεολαίας του, ώθησαν την Τάση να αποφασίσει τον Σεπτέμβριο του 2009 την ένταξή της στον ΣΥΝ. Αυτό συνέβη με μια δημόσια δήλωση προσχώρησης, στην οποία τονιζόταν ότι η Μαρξιστική Τάση θα συνεχίζει να υπερασπίζει αταλάντευτα τις ιδέες του επαναστατικού μαρξισμού και να αποτελεί διακριτή ιδεολογικοπολιτική συλλογικότητα, συσπειρωμένη γύρω από ένα ανανεωμένο έντυπο, και πάλι με την ονομασία «Μαρξιστική Φωνή».
Κεντρικός σκοπός αυτής της κίνησης ήταν να τεθούν οι βάσεις για τη δημιουργία μιας τάσης ικανής να συσπειρώσει στο πρόγραμμα του επαναστατικού μαρξισμού τα νεανικότερα και πιο μαχητικά στοιχεία της αριστερής βάσης του ΣΥΝ. Υπηρετώντας με συνέπεια αυτόν το σκοπό η οργάνωση παρέμβηκε δραστήρια στα συνέδρια της Νεολαίας ΣΥΝ και του ΣΥΝ το 2010, καταθέτοντας στον διάλογο τα δικά της πολιτικά κείμενα και κερδίζοντας την πολιτική εκτίμηση και υποστήριξη δεκάδων αριστερών αγωνιστών.
Επόμενος σημαντικός σταθμός ήταν η έκδοση της εφημερίδας «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», η οποία πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2011 για την ανάγκη της πολιτικής παρέμβασης στις μαζικές λαϊκές συγκεντρώσεις του κινήματος των πλατειών (ή αλλιώς του «κινήματος των αγανακτισμένων»). Αξίζει να τονιστεί ότι η εφημερίδα αυτή, ήταν το πρώτο κομμουνιστικό έντυπο που διαδόθηκε ανοικτά τότε στην Πλατεία Συντάγματος, ανοίγοντας το δρόμο για την ανεμπόδιστη διάδοση αριστερών και αντικαπιταλιστικών ιδεών στο μαζικό αυτό κίνημα, με επίκεντρο τη λεγόμενη «κάτω Πλατεία». Κατά το διάστημα των αρχών του καλοκαιριού του 2011, όπου το κίνημα έφτασε στο αποκορύφωμά του, η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» πούλησε στις συγκεντρώσεις της Πλατείας Συντάγματος χιλιάδες αντίτυπα, ενώ έκανε επίσης την εμφάνισή της και σε μαζικές λαϊκές συνελεύσεις που διεξάχθηκαν στις πλατείες αρκετών συνοικιών της Αθήνας.
Συνεπής μαρξιστική αριστερά στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ
Η εκρηκτική άνοδος της απήχησης του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2011 βρήκε την οργάνωση στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Το 2012 δημιούργησε την «Πρωτοβουλία για έναν Επαναστατικό ΣΥΡΙΖΑ» και ενόψει τον κρίσιμων εθνικών εκλογών δημοσιοποίησε το αναλυτικό προγραμματικό κείμενο με τίτλο «Δέκα σημεία για μια επαναστατική σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ». Τον Απρίλιο του 2013 σε ειδική εκδήλωση ενόψει του συνεδρίου μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, σε ένα γεμάτο αμφιθέατρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας, η οργάνωση ίδρυσε την Κομμουνιστική Τάση, λαμβάνοντας έκτοτε την ονομασία που διατηρεί ως σήμερα.
Η ΚΤ ενέτεινε την πολιτική δουλειά διάδοσης των ιδεών του επαναστατικού μαρξισμού μέσα στο διαρκώς αυξανόμενο δυναμικό των αριστερών αγωνιστών που συσπειρώνονταν στον παλιό, αριστερό-αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, πάντοτε ξεκάθαρα και δημόσια διαχωρισμένη πολιτικά-προγραμματικά από τον ρεφορμισμό και τις εσωκομματικές συλλογικότητες που τον υπερασπίζονταν (τάση Αλέξη Τσίπρα, τάση «Αριστερής Πλατφόρμας» κ.λπ.). Ως η συνεπής, μαρξιστική άκρα αριστερά στο κόμμα, η Κομμουνιστική Τάση ήταν η μόνη συλλογικότητα που κατέθεσε ένα αντιπαραθετικό-εναλλακτικό κείμενο ενάντια στις σοσιαλδημοκρατικές «Θέσεις» της ηγετικής ομάδας στο ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούνιο του 2013. Το κείμενο είχε τον τίτλο «Κομμουνιστική Πλατφόρμα» και υποστηρίχθηκε από εκατοντάδες μέλη, δεκάδων τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα. Η σημαντική αυτή πολιτική υποστήριξη για μια πρωτοεμφανιζόμενη τάση, αποτυπώθηκε στην εκλογή δύο μελών της ΚΤ στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και ενός ακόμα μέλους της στο Κεντρικό Συμβούλιο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανερχόμενη πολιτική επιρροή της ΚΤ στον ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε την προσοχή και τα πολιτικά πυρά της άρχουσας τάξης. Αστικές εφημερίδες όπως η «Καθημερινή» τον Ιούνιο του 2013, αλλά και η ίδια η ΝΔ με επίσημη ανακοίνωσή της τον Ιανουάριο του 2014 και με επανειλημμένες δηλώσεις στελεχών της, επιτέθηκε στην ΚΤ προσπαθώντας να δαιμονοποιήσει της ιδέες της, καλώντας την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να την αποδοκιμάσει και να τη διώξει από το κόμμα. Το αποκορύφωμα του ενδιαφέροντος της άρχουσας τάξης για την ΚΤ ήρθε τον Ιανουάριο του 2014 με δυο συνεχόμενα αφιερώματα-συνεντεύξεις στη μεγαλύτερης κυκλοφορίας αστική κυριακάτικη εφημερίδα, «Πρώτο Θέμα». Παρά την αναμενόμενη προβοκατόρικη παρουσίαση της ΚΤ σε αυτά τα δημοσιεύματα, οι εκπρόσωποί της στις δηλώσεις-συνεντεύξεις τους στη συγκεκριμένη εφημερίδα αξιοποίησαν την ευκαιρία για να κάνουν γνωστές τις απόψεις και το πρόγραμμα του επαναστατικού μαρξισμού σε ένα αναγνωστικό κοινό πολλών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Η ΚΤ κατά τη διετία 2013-2014, και ιδιαίτερα κατά το κρίσιμο διάστημα της πρώτης κυβερνητικής θητείας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2015, έγινε γνωστή και πολιτικά συμπαθής σε χιλιάδες αριστερούς αγωνιστές επειδή αντιπάλεψε έγκαιρα, με συνέπεια και καθαρότητα τη δεξιά στροφή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία οδήγησε τελικά στην ολέθρια αθέτηση των αντιμνημονιακών διακηρύξεών του. Είχε δημόσια προειδοποιήσει για τις συνέπειες της δεξιάς στροφής και του σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, καταψηφίζοντας όλες τις σχετικές θέσεις και προτάσεις της ηγετικής ομάδας στην Κεντρική Επιτροπή, αντιτάχθηκε ξεκάθαρα στην κυβερνητική συνεργασία με τους αστούς ΑΝΕΛ και στην υποψηφιότητα του αστού Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, πρότεινε την άμεση υπερψήφιση της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των Μνημονίων, κάλεσε την ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας να μη συμμετάσχει στην κυβέρνηση της απατηλής «διαπραγμάτευσης», έθεσε το θέμα της άμεσης αλλαγής ηγεσίας μέσα από ένα έκτακτο συνέδριο αμέσως μετά τη υπογραφή του προ-Μνημονίου της «20ης Φλεβάρη» και διεξήγαγε μια σχετική εκστρατεία συλλογής υπογραφών στην οποία ανταποκρίθηκαν εκατοντάδες αριστερά μέλη.
Τον Αύγουστο του 2015, μετά από την επίμονη και ολέθρια στάση απροθυμίας της ηγεσίας της «Αριστερής Πλατφόρμας» να λάβει – ως ο εκπρόσωπος του «κορμού» της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ – την πρωτοβουλία για να διεξαχθεί μια πραγματική εσωκομματική μάχη με τη συμμετοχή της βάσης του κόμματος ενάντια στην πρόθεση της ηγετικής ομάδας να υποταχθεί στην τρόικα, και με δεδομένη τη συνεπαγόμενη από αυτήν τη στάση, «βουβή» αποχώρηση χιλιάδων αριστερών μελών από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΚΤ θεώρησε καθήκον της να συνεχίσει να πορεύεται σε κοινή δράση με αρκετά από αυτά τα μέλη στο πολιτικό σχήμα της «Λαϊκής Ενότητας» (ΛΑΕ). Συμμετέχοντας εκεί, η ΚΤ υπήρξε εξαρχής, ανοιχτά και δημόσια, διαφοροποιημένη από τις αδιέξοδες, εθνοκεντρικές ρεφορμιστικές ιδέες που υπεράσπιζε σε μια σειρά από καίρια ζητήματα η ηγεσία αυτού του πολιτικού φορέα.
Στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, τον Ιούνιο του 2016, η Κομμουνιστική Τάση έδωσε την πολιτική μάχη ενάντια στην αυταπάτη του «ανεξάρτητου ελληνικού καπιταλισμού της δραχμής», προτείνοντας το εναλλακτικό πολιτικό κείμενο με τίτλο «Κομμουνιστική Διεθνιστική Πλατφόρμα» και εξέλεξε δύο μέλη στην ηγεσία του πολιτικού φορέα. Διαπιστώνοντας όμως την πλήρη επικράτηση των επιζήμιων ιδεών και των γραφειοκρατικών μεθόδων του ηγετικού πυρήνα στην ιδρυτική συνδιάσκεψη, αλλά και την αυξανόμενη τάση για αποχώρηση της πλειονότητας των καλύτερων αριστερών αγωνιστών, η ΚΤ εκτίμησε – πρώτη από όλες τις αριστερές συλλογικότητες που συγκροτούσαν το συγκεκριμένο φορέα, και απολύτως ορθά όπως απέδειξε η ζωή – ότι η ΛΑΕ είναι ένας πολιτικά θνησιγενής σχηματισμός. Έτσι, μια βδομάδα μετά τη συνδιάσκεψη, αποφάσισε τη μη ανάληψη των ηγετικών θέσεων και την αποχώρησή της από τον πολιτικό φορέα.
Μετά το 2016
Μετά τον Ιούλιο του 2016 και έως σήμερα, η ΚΤ, προσαρμόζοντας την τακτική της στις επικρατούσες πολιτικές συνθήκες, δρα στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία ως συλλογικότητα οργανωτικά ανεξάρτητη και όχι ως τάση μέσα σε έναν μαζικό πολιτικό φορέα, διατηρώντας το όνομα με το οποίο έγινε γνωστή σε χιλιάδες αριστερούς αγωνιστές.
Η παρούσα αυτή τακτική της ΚΤ, πηγάζει μόνο από την αξιολόγηση των συγκεκριμένων πολιτικών συνθηκών και όχι από κάποια θεωρητική πανάκεια «υπεράνω συνθηκών». Έτσι, η ΚΤ παραμένει ξεκάθαρα διαχωρισμένη από το σεχταριστικό δόγμα που κυριαρχεί στις γραμμές της αντικαπιταλιστικής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, δηλαδή από την ανεξαρτήτως πολιτικών συνθηκών και συσχετισμών αρχή της οικοδόμησης επαναστατικών κομμάτων έξω από το μαζικές εργατικές οργανώσεις. Η ΚΤ ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε προσανατολισμένη στο μαζικό εργατικό κίνημα, κατανοώντας τον ιστορικό ρόλο που διαδραματίζουν οι μαζικές εργατικές οργανώσεις, συνδικαλιστικές και πολιτικές, στην υπόθεση της δημιουργίας του αναγκαίου επαναστατικού υποκειμενικού παράγοντα, ενός μαζικού επαναστατικού εργατικού κόμματος.
Καρπός αυτούς του πολιτικού προσανατολισμού στις μαζικές εργατικές οργανώσεις και της κατανόησης του ιστορικού τους ρόλου, ήταν η θέση της ΚΤ για κριτική ψήφο στο ΚΚΕ στις τριπλές εκλογές του Μάϊου-Ιουλίου 2019 (Ευρωεκλογές, Δημοτικές-Περιφερειακές και Βουλευτικές) και η πρότασή της για κριτική ψήφο στους συνδυασμούς του μαζικού εργατικού πολιτικού στρατοπέδου ενάντια στους υποψηφίους των αστικών κομμάτων στον Β’ Γύρο των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών. Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στάσης, η ΚΤ δημιούργησε νέες σχέσεις πολιτικού διαλόγου και αμοιβαίας εκτίμησης με ένα αξιόλογο τμήμα αγωνιστών του ΚΚΕ, αλλά και των άλλων μαζικών κομμάτων που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς.
Για να υπηρετηθεί σωστά η υπόθεση της διάδοσης των ιδεών του επαναστατικού μαρξισμού χρειάζεται την αποφασιστική συμβολή της νεολαίας. Η ΚΤ ήταν και παραμένει μια νεανική οργάνωση. Οι νέοι της ΚΤ από το 2015 παρεμβαίνουν μέσα από το πολιτικό σχήμα «Νεολαία Ενάντια στον Καπιταλισμό» (ΝΕΚ), αναπτύσσοντας συστηματική δραστηριότητα για τη διάδοση των επαναστατικών μαρξιστικών ιδεών στο φοιτητικό και το μαθητικό κίνημα. Αποκορύφωμα της δράσης της ΝΕΚ ήταν η επιτυχημένη διοργάνωση του Αντικαπιταλιστικού Διημέρου Νεολαίας «Revolt 2019», στην Αθήνα, στη Λίμνη του Άλσους Νέας Φιλαδέλφειας.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η εκδοτική δουλειά που διεξάγει η ΚΤ μέσα από τις εκδόσεις «Μαρξιστική Φωνή». Με την ακούραστη δουλειά των μελών της οργάνωσης εκδίδονται βιβλία και μπροσούρες εξαιρετικής ποιότητας και κυκλοφορούν σε τιμές απόλυτα προσιτές – ακόμα και κάτω του κόστους για άνεργους και μαθητές – στην προσπάθεια για την ευρύτερη δυνατή διάδοση της γνήσιας μαρξιστικής θεωρίας. Κορυφαίες εκδοτικές πρωτοβουλίες μέχρι σήμερα μεταξύ άλλων, ήταν η πρώτη ελληνική έκδοση της αριστουργηματικής «Ιστορίας του Μπολσεβικισμού», του Άλαν Γουντς, τον Δεκέμβριο του 2017, στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση και η έκδοση με νέα βελτιωμένη μετάφραση του κλασσικού «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» των Κ. Μαρξ και Φρ. Ένγκελς.
Σήμερα το βασικό έντυπο της ΚΤ είναι η μηνιαία εφημερίδα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ». Η οργάνωση εκδίδει επίσης το θεωρητικό περιοδικό «Μαρξιστική Φωνή» και το θεωρητικό περιοδικό της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης «Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού» (In Defence of Marxism) σε ελληνική μετάφραση. Το καθημερινό βήμα των ιδεών και των θέσεων της Κομμουνιστικής Τάσης είναι η ολοένα αυξανόμενης απήχησης ιστοσελίδα με την ονομασία «Επανάσταση: η φωνή του επαναστατικού μαρξισμού στο διαδίκτυο» (www.marxismos.com).
Σύμφωνα με την περίφημη φράση του Μαρξ στις «Θέσεις για τον Φόιερμπαχ» το κύριο ζητούμενο δεν είναι απλώς να ερμηνεύουμε τον κόσμο, αλλά ο αγώνας για να τον αλλάξουμε. Καλούμε λοιπόν τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που συμφωνούν με τις ιδέες της ΚΤ να οργανωθούν στις γραμμές της!
