Η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση είναι μια οργάνωση που υπερασπίζει και διαδίδει στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία τις ιδέες του επιστημονικού σοσιαλισμού, αποτελώντας το ελληνικό τμήμα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (RCI). Αυτές οι ιδέες εκφράστηκαν αυθεντικά από τον Καρλ Μαρξ, τον Φρίντριχ Ένγκελς και τους άξιους συνεχιστές τους στο πεδίο της επαναστατικής θεωρίας και δράσης, τον Βλαντιμίρ Λένιν και τον Λέον Τρότσκι.
Κύρια σημεία αναφοράς για τις πολιτικές αρχές και τις μεθόδους οργάνωσης και δράσης της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης είναι οι αποφάσεις των τεσσάρων πρώτων συνεδρίων της Κομμουνιστικής (Τρίτης) Διεθνούς, τα βασικά ντοκουμέντα της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης, τα ιδρυτικά κείμενα της Τετάρτης Διεθνούς, και τα βασικά κείμενα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (RCI) και του θεωρητικού θεμελιωτή της, Τεντ Γκραντ. Όπως προαναφέρθηκε, η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση είναι το ελληνικό τμήμα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (RCI), η οποία είναι σήμερα ο αυθεντικός συνεχιστής των επαναστατικών αρχών και παραδόσεων της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης και της ιδρυτικής, υπό την καθοδήγηση του Τρότσκι, περιόδου της Τετάρτης Διεθνούς.
Η πολιτική καταγωγή
Τα παλαιότερα στο μαρξιστικό κίνημα ιδρυτικά μέλη της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης, συμμετείχαν κατά τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο ελληνικό τμήμα της CWI (Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή), το οποίο εξέδιδε την εφημερίδα «Ξεκίνημα». Η CWI ήταν η διεθνής οργάνωση που θεμελιώθηκε πάνω στο θεωρητικό έργο του Τεντ Γκραντ και στο πολιτικό υπόδειγμα της Μαρξιστικής Τάσης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος με το όνομα «Militant» (από τον τίτλο της εφημερίδας της). Το «Militant» υπήρξε η ισχυρότερη σε επιρροή στο εργατικό κίνημα τροτσκιστική Τάση από την εποχή της Ρωσικής Αριστερής Αντιπολίτευσης.
Μέσα από τις γραμμές του «Ξεκινήματος» τα προαναφερθέντα μέλη συμμετείχαν δραστήρια στην πάλη για τη διάδοση των μαρξιστικών ιδεών στην αριστερή βάση του ΠΑΣΟΚ και στα συνδικάτα, σε σημαντικούς εργατικούς αγώνες εκείνης της περιόδου, καθώς και στο μεγάλο μαθητικό κίνημα του 1990-91.
Στην αρχή της δεκαετίας του 1990, η πλειονότητα της ηγεσίας του «Militant» υπό τον Πίτερ Ταφ και οι υποστηρικτές της στην ηγεσία της CWI, υποστήριξαν το σεχταριστικό εγχείρημα της εθελοντικής αποχώρησης από το Εργατικό Κόμμα και εγκατέλειψαν τη μαρξιστική αντίληψη για τον ρόλο των μαζικών εργατικών οργανώσεων, η οποία είχε αποτελέσει το «κλειδί» για την ιστορική επιτυχία του «Militant». Επιπλέον, διολίσθησαν σε ολότελα ξένες με τον γνήσιο μαρξισμό γραφειοκρατικές πρακτικές πολιτικών διώξεων και διαγραφών, με θύμα τη μαρξιστική αντιπολίτευση της οποίας ηγούταν ο ιδρυτής του «Militant» και της CWI, Τεντ Γκραντ, μαζί με άλλα σημαντικά στελέχη όπως ο Άλαν Γουντς και ο Ρομπ Σιούελ. Έτσι μοιραία οδήγησαν ολόκληρη τη Διεθνή σε κρίση και διάσπαση το 1992.
Η διάσπαση της CWI αποτυπώθηκε και στο ελληνικό της τμήμα, το «Ξεκίνημα», στην έκτακτη συνδιάσκεψη του οποίου, τον Ιανουάριο του 1992 στην Αθήνα, οι υποστηρικτές του Ταφ κέρδισαν την υποστήριξη των 2/3 της οργάνωσης. Όμως αυτό έγινε κατορθωτό εξαιτίας του ότι, εντελώς οπορτουνιστικά, έκρυψαν από τα μέλη της οργάνωσης τις αληθινές τους προθέσεις για ένα πλήρες και μόνιμο σπάσιμο από τα μαζικά εργατικά κόμματα. Αυτές άρχισαν να ξεδιπλώνονται διεθνώς και στην Ελλάδα, αμέσως μετά τη διάσπαση.
Μετά τη διάσπαση τα παλαιότερα από τα ιδρυτικά μέλη της σημερινής Επαναστατικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης συμμετείχαν ενεργά στο χτίσιμο της οργάνωσης «Σοσιαλιστική Έκφραση» (ΣΕ), η οποία πήρε το όνομά της από την εφημερίδα της, η οποία άρχισε να εκδίδεται τον Μάιο του 1992. Η ΣΕ αποτελούσε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2004 το ελληνικό τμήμα της οργάνωσης που προέκυψε από τη διεθνή διάσπαση της CWI, της «Επιτροπής για μια Μαρξιστική Διεθνή», η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 2000 μετονομάστηκε πλέον σε «Διεθνής Μαρξιστική Τάση» (IMT). Η ΣΕ κατάφερε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 να αποτελέσει σημείο αναφοράς για μερικές εκατοντάδες από τους καλύτερους αγωνιστές της αριστερής βάσης του ΠΑΣΟΚ, της ΠΑΣΚΕ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ στην πάλη τους ενάντια στην ανερχόμενη δεξιά πτέρυγα των «εκσυγχρονιστών» του Κ. Σημίτη.
Ωστόσο, από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, η πλειονότητα της ηγεσίας της ΣΕ άρχισε να υποτάσσεται στις πιέσεις του παρακμιακού περιβάλλοντος του δεξιόστροφου ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και της χρεοκοπημένης «εσωκομματικής αντιπολίτευσης» του Τσοχατζόπουλου. Αρνήθηκε να αναπροσανατολίσει την οργάνωση σε μαζικούς χώρους νεολαίας που θα μπορούσαν να την τροφοδοτήσουν με ενθουσιώδη νέα μέλη και να της εξασφαλίσουν το αναγκαίο πολιτικό μέλλον. Επιπλέον, προσκολλημένη φετιχιστικά στο ΠΑΣΟΚ, αδιαφόρησε για το καθήκον της ενεργής παρέμβασης στις σημαντικές διεργασίες που συντελούνταν στους κόλπους της «παραδοσιακής» Αριστεράς. Έτσι δημιούργησε τους όρους για μια παρατεταμένη εσωτερική κρίση στην οργάνωση, η οποία οδήγησε τελικά σε διάσπαση τον Δεκέμβριο του 2004.
Η διάσπαση ήρθε όταν η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής της ΣΕ αρνήθηκε να πειθαρχήσει στη δημοκρατική απόφαση της Συνδιάσκεψης της οργάνωσης που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2004, όπου η πλατφόρμα που κατέθεσαν τα παλαιότερα από τα κατοπινά ιδρυτικά μέλη της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης πλειοψήφησε.
Επιπλέον, η πολιτικά αποδοκιμασμένη από την πλειοψηφία της Συνδιάσκεψης, πλειοψηφία της ΚΕ, άρχισε να επιδίδεται σε απαράδεκτες αντιδημοκρατικές πρακτικές (π.χ εξέδωσε πραξικοπηματικά ένα τεύχος της εφημερίδας που περιείχε τις δικές της, μειοψηφικές πλέον μετά τη συνδιάσκεψη, απόψεις). Το αποκορύφωμα αυτών των μεθόδων ήταν η παρεμπόδιση της διενέργειας του Έκτακτου Συνεδρίου για την επίλυση της κρίσης που αποφάσισε να πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη και της Γραμματείας της Διεθνούς, η πλειοψηφία των μελών της οργάνωσης. Η πολιτικά απομονωμένη από τη βάση πλειοψηφία της ΚΕ επεδίωκε το συνέδριο να μετατεθεί για αργότερα, ώστε να έχει χρόνο να το ελέγξει γραφειοκρατικά με εγγραφές φίλων της στη λίστα μελών.
Η ίδρυση
Ωστόσο, η πλειοψηφία των μελών της οργάνωσης, αρνούμενη να υποκύψει στις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, προχώρησε κανονικά στη διενέργεια του Συνεδρίου στα μέσα Δεκεμβρίου του 2004 στην Αθήνα, με την παρουσία απεσταλμένου της Γραμματείας της Διεθνούς. Η πλειοψηφία της ΚΕ της ΣΕ, όχι μόνο δεν συμμετείχε στο Συνέδριο, αλλά και ανακοίνωσε προκλητικά ότι θα διατηρήσει τον έλεγχο των γραφείων και της εφημερίδας της οργάνωσης, όπως και έκανε, κάνοντας χρήση δικαιωμάτων που παρείχε σε μέλη της ο αστικός νόμος. Με αυτή τη στάση, ουσιαστικά εκδίωξε από την οργάνωση την ίδια την πλειοψηφία της. Έτσι, το Συνέδριο του Δεκεμβρίου του 2004 ήταν ουσιαστικά το συνέδριο ίδρυσης της οργάνωσης που σήμερα ονομάζεται Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση.
Αποδοκιμάζοντας αυτές τις ξένες με τις δημοκρατικές παραδόσεις του επαναστατικού μαρξισμού μεθόδους, η Διεθνής Εκτελεστική Επιτροπή της CMI στην τακτική της συνάντηση τον Ιανουάριο του 2005 στο Νιούπορτ του Βελγίου, αποφάσισε σχεδόν ομόφωνα (με μόνο ένα «λευκό») να αναγνωρίσει την ομάδα των γραφειοκρατικά διωγμένων συντρόφων της πλειοψηφίας της οργάνωσης ως το νέο ελληνικό της τμήμα της Διεθνούς.
Ενάμιση χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 2006, η απόφαση αυτή επικυρώθηκε, αυτή τη φορά μάλιστα ομόφωνα, από το Παγκόσμιο Συνέδριο της Διεθνούς στη Βαρκελώνη. Η σχετική ψηφοφορία έγινε αφού πρώτα το Συνέδριο εξέτασε όλα τα βασικά γεγονότα της διάσπασης, ακούγοντας με ίσο χρόνο τις απόψεις εκπροσώπων και από τις δύο τάσεις του παλιού ελληνικού τμήματος.
Οι πρώτοι βασικοί σταθμοί
Το αρχικό όνομα της νέας οργάνωσης ήταν «Πολιτική Κίνηση Μαρξιστική Τάση» και το πρώτο δημόσιο πολιτικό της όργανο ήταν η προϋπάρχουσα από το 2001 (και διασωθείσα από τον γραφειοκρατικό σφετερισμό της ηγετικής ομάδας της παλιάς οργάνωσης) ιστοσελίδα www.marxismos.com.
Πρώτος σημαντικός σταθμός στην πορεία της οργάνωσης ήταν η έκδοση της μηνιαίας εφημερίδας «Μαρξιστική Φωνή», τον Φεβρουάριο του 2005. Μέσω της εντατικής παρέμβασης με αυτήν την εφημερίδα στο φοιτητικό κίνημα της περιόδου 2006-2007 η οργάνωση δημιούργησε δεσμούς πολιτικού διαλόγου και κοινής δράσης με φοιτητές αγωνιστές της ΚΝΕ και της Νεολαίας του «Συνασπισμού της Αριστεράς» (ΣΥΝ). Αυτοί οι δεσμοί τονώθηκαν ακόμα περισσότερο με τη συμμετοχή φοιτητών μελών της οργάνωσης στις παρατάξεις της ΠΚΣ και της «Αριστερής Ενότητας».
Η ανάγκη για μια άμεση παρέμβαση του επαναστατικού μαρξισμού στις σημαντικές διεργασίες που συντελούνταν τότε στον ΣΥΝ, όπου διεξαγόταν μια σφοδρή σύγκρουση μεταξύ αριστερής και δεξιάς πτέρυγας, αλλά και η ίδια η ανάπτυξη της επιρροής της νέας οργάνωσης στους αριστερούς αγωνιστές της βάσης αυτού του κόμματος και της Νεολαίας του, ώθησαν την «Πολιτική Κίνηση Μαρξιστική Τάση» να αποφασίσει τον Σεπτέμβριο του 2009 την ένταξή της ως οργανωμένη Τάση μέσα στον ΣΥΝ. Αυτό συνέβη με μια δημόσια δήλωση προσχώρησης, στην οποία τονιζόταν ότι η Μαρξιστική Τάση θα συνεχίζει να υπερασπίζει αταλάντευτα τις ιδέες του επαναστατικού μαρξισμού και να αποτελεί διακριτή ιδεολογικοπολιτική συλλογικότητα, συσπειρωμένη γύρω από ένα ανανεωμένο έντυπο, και πάλι με την ονομασία «Μαρξιστική Φωνή».
Κεντρικός σκοπός αυτής της κίνησης ήταν η ενιαία οργάνωση γύρω από το πρόγραμμα του επαναστατικού μαρξισμού των πιο μαχητικών στοιχείων της αριστερής βάσης του ΣΥΝ. Υπηρετώντας με συνέπεια αυτόν το σκοπό η οργάνωση παρέμβηκε δραστήρια στα συνέδρια της Νεολαίας ΣΥΝ και του ΣΥΝ το 2010, καταθέτοντας στον διάλογο τα δικά της πολιτικά κείμενα και κερδίζοντας την πολιτική εκτίμηση και υποστήριξη πολλών δεκάδων αριστερών αγωνιστών.
Επόμενος σημαντικός σταθμός ήταν η έκδοση της εφημερίδας «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», η οποία πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2011 για την ανάγκη της πολιτικής παρέμβασης στις μαζικές λαϊκές συγκεντρώσεις του κινήματος των πλατειών (ή αλλιώς «κινήματος των αγανακτισμένων»). Αξίζει να τονιστεί ότι η εφημερίδα αυτή, ήταν το πρώτο κομμουνιστικό έντυπο που διαδόθηκε ανοικτά τότε στην Πλατεία Συντάγματος, ανοίγοντας το δρόμο για την ανεμπόδιστη διάδοση αριστερών και αντικαπιταλιστικών ιδεών στο μαζικό αυτό κίνημα, με επίκεντρο τη λεγόμενη «κάτω Πλατεία».
Κατά το διάστημα των αρχών του καλοκαιριού του 2011, όπου το κίνημα έφτασε στο αποκορύφωμά του, η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» πούλησε στις συγκεντρώσεις της Πλατείας Συντάγματος χιλιάδες αντίτυπα. Έκανε επίσης την εμφάνισή της και σε μαζικές λαϊκές συνελεύσεις που διεξάγονταν τότε στις πλατείες αρκετών συνοικιών της Αθήνας.
Η συνεπής Κομμουνιστική Τάση στον παλιό αριστερό ΣΥΡΙΖΑ
Η εκρηκτική άνοδος της απήχησης του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2011 βρήκε την οργάνωση στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Το 2012 δημιούργησε την «Πρωτοβουλία για έναν Επαναστατικό ΣΥΡΙΖΑ» και ενόψει τον κρίσιμων εθνικών εκλογών του Μάϊου εκείνης της χρονιάς δημοσιοποίησε το αναλυτικό προγραμματικό κείμενο με τίτλο «Δέκα σημεία για μια επαναστατική σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ».
Τον Απρίλιο του 2013, ενόψει του συνεδρίου μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, η οργάνωση ίδρυσε την Κομμουνιστική Τάση (ΚΤ) σε μια ειδική εκδήλωση με βασικό ομιλητή των Γραμματέα της IMT και συγγραφέα, Άλαν Γουντς, σ’ ένα γεμάτο αμφιθέατρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας.
Η ΚΤ αφιέρωσε τις προσπάθειές της στη διάδοση των ιδεών και του προγράμματος του επαναστατικού μαρξισμού μέσα στο διαρκώς αυξανόμενο δυναμικό των αριστερών αγωνιστών που συσπειρώνονταν στον παλιό, αριστερό-αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το έκανε πάντοτε ξεκάθαρα και δημόσια διαχωρισμένη πολιτικά και προγραμματικά από τον ρεφορμισμό και τις συλλογικότητες που τον υπερασπίζονταν μέσα στο κόμμα (τάση Τσίπρα, τάση «Αριστερής Πλατφόρμας» κ.λπ.).
Ως η συνεπής, κομμουνιστική άκρα αριστερά μέσα στο κόμμα, η Κομμουνιστική Τάση ήταν η μόνη συλλογικότητα που κατέθεσε ένα αντιπαραθετικό-εναλλακτικό κείμενο ενάντια στις σοσιαλδημοκρατικές «Θέσεις» της ηγετικής ομάδας στο ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούνιο του 2013. Το κείμενο είχε τον τίτλο «Κομμουνιστική Πλατφόρμα» και υποστηρίχθηκε από εκατοντάδες μέλη, δεκάδων τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα. Η σημαντική αυτή πολιτική στήριξη σε μια πρωτοεμφανιζόμενη τάση, αποτυπώθηκε στην εκλογή δύο μελών της ΚΤ στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και ενός ακόμα μέλους της στο Κεντρικό Συμβούλιο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.
Η αναπτυσσόμενη πολιτική επιρροή της ΚΤ στον ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε την προσοχή και τα πολιτικά πυρά της άρχουσας τάξης. Αστικές εφημερίδες όπως η «Καθημερινή» τον Ιούνιο του 2013, αλλά και η ίδια η ΝΔ με επίσημη ανακοίνωσή της τον Ιανουάριο του 2014 και με επανειλημμένες δηλώσεις στελεχών της, επιτέθηκε στην ΚΤ προσπαθώντας να δαιμονοποιήσει της ιδέες της και καλώντας την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να την εκδιώξει από το κόμμα. Το αποκορύφωμα του ενδιαφέροντος της άρχουσας τάξης για την ΚΤ ήρθε τον Ιανουάριο του 2014 με δυο συνεχόμενα αφιερώματα-συνεντεύξεις στη μεγαλύτερης κυκλοφορίας αστική κυριακάτικη εφημερίδα, «Πρώτο Θέμα». Παρά την αναμενόμενη προβοκατόρικη παρουσίαση της ΚΤ σε αυτά τα δημοσιεύματα, οι εκπρόσωποί της στις δηλώσεις-συνεντεύξεις τους στη συγκεκριμένη εφημερίδα αξιοποίησαν την ευκαιρία για να κάνουν γνωστές τις απόψεις και το πρόγραμμα του επαναστατικού μαρξισμού σε ένα αναγνωστικό κοινό πολλών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Η ΚΤ κατά τη διετία 2013-2014, και ιδιαίτερα κατά το κρίσιμο διάστημα της πρώτης κυβερνητικής θητείας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2015, κέρδισε την πολιτική συμπάθεια χιλιάδων αριστερών αγωνιστών γιατί αποδοκίμασε και αντιπάλεψε έγκαιρα, με συνέπεια και καθαρότητα τη δεξιά στροφή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία οδήγησε τελικά στην ολέθρια προδοσία των αντιμνημονιακών διακηρύξεών του κόμματος. Είχε δημόσια προειδοποιήσει για τις συνέπειες της δεξιάς στροφής και του σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, καταψηφίζοντας όλες τις σχετικές θέσεις και προτάσεις της ηγετικής ομάδας στην Κεντρική Επιτροπή, αντιτάχθηκε ξεκάθαρα στην κυβερνητική συνεργασία με τους αστούς ΑΝΕΛ και στην υποψηφιότητα του αστού Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, πρότεινε την άμεση υπερψήφιση της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των Μνημονίων, κάλεσε την ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας να μη συμμετάσχει στην κυβέρνηση της απατηλής «διαπραγμάτευσης», έθεσε το θέμα της άμεσης αλλαγής ηγεσίας μέσα από ένα έκτακτο συνέδριο αμέσως μετά τη υπογραφή του προ-Μνημονίου της «20ης Φλεβάρη».
Διαβλέποντας την πρόθεση της ηγετικής ομάδας Τσίπρα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προδώσουν τη λαϊκή εντολή και να υπογράψουν ένα νέο Μνημόνιο, η ΚΤ κάλεσε σε εγρήγορση και κινητοποίηση κάθε αριστερό αγωνιστή του ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκίνησε εκστρατεία συλλογής υπογραφών για ένα έκτακτο συνέδριο αλλαγής ηγεσίας και πολιτικής που θα εμπόδιζε την κυβέρνηση να υπογράψει το νέο Μνημόνιο. Αν η Αριστερή Πλατφόρμα και οι άλλες τάσεις και συνιστώσες που βρίσκονταν στ’ αριστερά της ηγετικής ομάδας είχαν υποστηρίξει αυτή την πρόταση στην κρίσιμη συνεδρίαση της ΚΕ του Ιουλίου του 2015, τότε το πραξικόπημα της ομάδας Τσίπρα ενάντια στο περήφανο ΟΧΙ του λαού στο δημοψήφισμα θα μπορούσε να έχει αποτραπεί.
Μπροστά στα τετελεσμένα που δημιουργήθηκαν τον Αύγουστο του 2015, μετά από την επίμονη και ολέθρια στάση απροθυμίας της ηγεσίας της Αριστερής Πλατφόρμας να λάβει – ως ο εκπρόσωπος του «κορμού» της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ – την πρωτοβουλία για να διεξαχθεί μια πραγματική εσωκομματική μάχη με τη συμμετοχή της βάσης του κόμματος ώστε να αποτραπεί η προδοσία, και με δεδομένη πλέον τη «βουβή» αποχώρηση χιλιάδων αριστερών μελών από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΚΤ θεώρησε καθήκον της να συνεχίσει να πορεύεται σε κοινή δράση με αρκετά από αυτά τα μέλη στο νέο πολιτικό σχήμα της «Λαϊκής Ενότητας» (ΛΑΕ).
Στο σύντομο διάστημα που η ΚΤ συμμετείχε ως συνιστώσα στη ΛΑΕ, ήταν εξαρχής, ανοιχτά και δημόσια διαφοροποιημένη από τις αδιέξοδες, εθνοκεντρικές ρεφορμιστικές ιδέες που υπεράσπιζε σε μια σειρά από καίρια ζητήματα η ηγεσία αυτού του πολιτικού φορέα. Στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, τον Ιούνιο του 2016, η Κομμουνιστική Τάση έδωσε την πολιτική μάχη ενάντια στην αυταπάτη του «ανεξάρτητου ελληνικού καπιταλισμού της δραχμής», προτείνοντας το εναλλακτικό πολιτικό κείμενο με τίτλο «Κομμουνιστική Διεθνιστική Πλατφόρμα» και εξέλεξε δύο μέλη στην ηγεσία του πολιτικού φορέα. Διαπιστώνοντας όμως την πλήρη επικράτηση των επιζήμιων ιδεών και των γραφειοκρατικών μεθόδων του ηγετικού πυρήνα στην ιδρυτική συνδιάσκεψη, αλλά και τις αυξανόμενες αποχωρήσεις της πλειονότητας των καλύτερων αριστερών αγωνιστών της βάσης, η ΚΤ εκτίμησε – πρώτη από όλες τις αριστερές συλλογικότητες που συγκροτούσαν το συγκεκριμένο φορέα, και απολύτως ορθά όπως απέδειξε η ζωή – ότι η ΛΑΕ είναι ένας πολιτικά θνησιγενής σχηματισμός. Έτσι, μια βδομάδα μετά τη συνδιάσκεψη, αποφάσισε τη μη ανάληψη των ηγετικών θέσεων και την αποχώρησή της από τον πολιτικό φορέα.
Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση
Μετά τον Ιούλιο του 2016, η οργάνωση, προσαρμόζοντας την τακτική της στις επικρατούσες πολιτικές συνθήκες, συνέχισε να διαδίδει τις επαναστατικές κομμουνιστικές ιδέες ως συλλογικότητα οργανωτικά ανεξάρτητη, διατηρώντας για αρκετά χρόνια το όνομα «Κομμουνιστική Τάση» με το οποίο έγινε γνωστή σε χιλιάδες αριστερούς αγωνιστές κατά την περίοδο 2013-2015.
Τον Δεκέμβριο το 2023 μετονομάστηκε σε «Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση» με σκοπό να κάνει σαφέστερη την πρόθεση να εντάξει στις γραμμές της τα πιο μαχητικά και πολιτικά πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Η ίδια ανάγκη για μεγαλύτερη πολιτική και ιδεολογική σαφήνεια στο προφίλ της οργάνωσης επέβαλε την μετονομασία της εφημερίδας της σε «Κομμουνιστική Επανάσταση», η οποία συνδυάστηκε με την αναβάθμιση και βελτίωσή της, με περισσότερες σελίδες και ένα μόνιμο ένθετο μαρξιστικής θεωρίας και Ιστορίας με την ονομασία «Κομμουνισμός». Την ίδια περίοδο, η Διεθνής Μαρξιστική Τάση πήρε την πρωτοβουλία για την ίδρυση της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (RCI).
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η εκδοτική δουλειά που διεξάγει η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση μέσα από τις εκδόσεις «Μαρξιστική Φωνή». Με την ακούραστη δουλειά και τις οικονομικές θυσίες των μελών της οργάνωσης εκδίδονται συστηματικά, βιβλία και μπροσούρες εξαιρετικής ποιότητας, σε τιμές απόλυτα προσιτές – ακόμα και κάτω του κόστους για άνεργους και μαθητές – στην προσπάθεια για την ευρύτερη δυνατή διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών. Κορυφαίες εκδοτικές πρωτοβουλίες μέχρι σήμερα, μεταξύ άλλων, ήταν η πρώτη ελληνική έκδοση της αριστουργηματικής «Ιστορίας του Μπολσεβικισμού», του Άλαν Γουντς, τον Δεκέμβριο του 2017, στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση, και φυσικά, η έκδοση σε νέα, βελτιωμένη μετάφραση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» των Κ. Μαρξ και Φρ. Ένγκελς.
Το καθημερινό δημόσιο βήμα των ιδεών και των θέσεων της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης είναι η ολοένα αυξανόμενης απήχησης ιστοσελίδα «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» (marxismos.com).
Σύμφωνα με την περίφημη φράση του Μαρξ στις «Θέσεις για τον Φόιερμπαχ» το κύριο ζητούμενο δεν είναι απλώς να ερμηνεύουμε τον κόσμο, αλλά ο αγώνας για να τον αλλάξουμε. Καλούμε λοιπόν, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που συμφωνούν με τις ιδέες της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης και της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς να οργανωθούν στις γραμμές της!