Εν αναμονή της απόφασης στη δίκη της Χρυσής Αυγής: Η αγόρευση του Κώστα Παπαδάκη

Η αγόρευσή μου περιλαβάνει 8 κεφάλαια. Το πρώτο είναι ορισμένες σκέψεις για το 187, την ένσταση για τη σύμβαση του Παλέρμο, τον ΠΚ και όλα τα ζητήματα τα κρίσιμα νομολογιακά, το 2ο τη διαδρομή της ΧΑ ως εγκλ. οργάνωση μέχρι την επίθεση στους Αγυπτίους, το 3ο είναι αυτό καθαυτό, το 4ο η διαδρομή της ΧΑ μέχρι τη δολοφονία […] το επόμενο είναι η απάντηση στο ερώτημα αν είναι πολιτική η δίωξη της ΧΑ το επόμενο είναι η απάντηση στην εισαγγελική πρόταση και το τελευταίο ειναι ο επίλογος. Ευελπιστώ ότι αν εξαντλήσουμε το ωράριο δε θα υπερβώ την Τρίτη το μεσημέρι και στο μεγαλύτερο μέρος της είναι προφορική αλλά θα προσκομίσω και εγγράφως. Με αυτές τις σκέψεις, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω.

Κυρία πρόεδρε, κύριοι δικαστές και κύριοι εισαγγελείς, επεκετείνω και σε σας την απεύθυνσή μου, καθώς ο νόμος σας δίνει το δικαίωμα δευτερολογίας […] εφαρμόζει εσφαλμένα τις διατάξεις, και θέλω το δικαίωμα δευτερολογίας να ασκηθεί στο οποίο εμπεριέχεται και το δικαίωμα ανάκλησης της εισαγγελκής […] θα ήθελα συνεπώς την προσοχή σας γιατί θα ήθελα να μην έχω πείσει μονο το δικαστήριο αλλά και εσάς.

Κ.κ. δικαστές, Το ποινικό δίκαιο είναι δίκαιο πράξεων και όχι προθέσεων, είναι δίκαιο ευθύνης, ατομικής και όχι συλλογικής, είναι δίκαιο ευθύνης πραγματικής και όχι αντικειμενικής, είναι δίκαιο ευθύνης ποινικής και όχι πολιτικής και είναι δίκαιο αποδείξεων και όχι ενδείξεων. Στην χώρα μας η αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος ταυτίστηκε πάντοτε, εντελώς εσφαλμένα, με την ποινική καταστολή της τρομοκρατίας. Εμφάνιση επαναστατικών οργανώσεων μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την πτώση της δικτατορίας το 1974, ιδίως της οργάνωσης 17 Νοέμβρη, και η πλήρης αδυναμία της αστυνομίας να τις αντιμετωπίσει, οδήγησαν στην εσφαλμένη αντίληψη ότι λείπει το νομοθετικό πλαίσιο ποινικής καταστολής της τρομοκρατίας και η θέσπιση ενός ειδικού αντιτρομοκρατικού νόμου, που θα έλυνε το πρόβλημα. Αυτός ο αντιτρομοκρατικός νόμος υπήρξε ο νόμος 774/1978, από τον οποίο απουσίαζε οποιοσδήποτε ορισμός της έννοιας της τρομοκρατίας και το μόνο αποτέλεσμα στο οποίο είχε καταλήξει ήταν την παραγωγή μίας γενιάς συνήθων υπόπτων από τον χώρο τον αναρχικών και από περιστασιακούς χρήστες αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών μικρής εμβέλειας και εντελώς ακίνδυνων για την ζωή και την σωματική ακεραιότητα ανθρώπων. Στα 5 χρόνια εφαρμογής του νόμου 774/1978 κανένας από τους χαρακτηριζόμενους επίσημα ως τρομοκράτες δεν συνελήφθη ενώ ο Γεώργιος – Αλέξανδρος Μαγκάκης είχε υποστηρίξει την αοριστία του νόμου όσον αφορά την έννοια τρομοκρατία, η οποία τον καθιστούσε αντισυνταγματικό, αφού το άρθρο 7 παρ. 1 του Συντάγματος απαιτεί να ορίζονται με σαφήνεια στον ποινικό νόμο τα στοιχεία της προβλεπόμενης σε αυτόν αξιόποινης πράξης.

Ο νόμος 774/1978 καταργήθηκε πράγματι με τον νόμο 1366/1983, δύο χρόνια αφότου το ΠΑΣΟΚ διαδέχθηκε στην κυβέρνηση την Νέα Δημοκρατία, επί των ημερών της οποίας είχε θεσπιστεί. Επόμενος αντιτρομοκρατικός νόμος ήταν ο νόμος 1916/1990 με τον υποκριτικό και αποπροσανατολιστικό τίτλο «Για την προστασία της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα», που μόνο για οργανωμένο έγκλημα δεν έκανε λόγο. Αποτέλεσμα και αυτού του νόμου, εκτός των αποτελεσμάτων του προηγουμένου, ήταν να οδηγήσει σε καταδικαστικές αποφάσεις και φυλάκιση εκδότες, οι οποίοι δημοσίευαν προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων. Και ο νόμος αυτός καταργήθηκε με τον νόμο 2172/1993, όταν το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην θέση της Νέας Δημοκρατίας, επί των ημερών της οποίας επίσης είχε θεσπιστεί ο 1916/1990. Η πίεση της τρομοϋστερίας ενόψει της επικείμενης το 2004 τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, πολύ πριν από το χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, ακόμα και πριν από την υπογραφή της σύμβασης του Παλέρμο, οδήγησε την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην συγκρότηση ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής στις 21/1/2000 για να συντάξει ένα σχέδιο νόμου για την ποινική καταστολή του οργανωμένου εγκλήματος, που εμφανίζεται ως ο βασικός στόχος. Από την πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής φάνηκε ότι η απόφαση της κυβέρνησης είναι α) να θεσπιστεί οπωσδήποτε ειδικός νόμος για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας, β) ο νόμος αυτός να ψηφιστεί το ταχύτερο από την Βουλή στις αρχές του 2001 και γ) οι διατάξεις του νόμου να είναι σαφώς αυστηρότερες από τις ισχύουσες, ώστε να γίνεται εμφανής και για συμβολικούς λόγους η σκλήρυνση της πολιτείας απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία.

Όλα τα παραπάνω ιστορούνται στο βιβλίο του αειμνήστου Ιωάννη Μανωλεδάκη «Ασφάλεια και Ελευθερία» και είναι αρκετά αφενός για να οριοθετήσουν το στόχο της θέσπισης του νόμου 2928/2001, στον οποίο κατέληξε τελικά η νομοπαρασκευαστική επιτροπή και αφετέρου να αποκλείσουν κάθε άλλου είδους τελολογική ερμηνεία συνδεόμενη με την καταστολή περιοριστικά και μόνο του οικονομικού εγκλήματος ή του οργανωμένου εγκλήματος με κίνητρο και σκοπό τον προσπορισμό οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους. Η σύμβαση του Παλέρμο υπογράφθηκε από την Ελλάδα στις 15/12/2000 ενώ η νομοπαρασκευαστική επιτροπή είχε συγκροτηθεί νωρίτερα, ο νόμος 2928/2001 ψηφίστηκε στις 27/6/2001 και έκτοτε δημοσιεύτηκε και ισχύει στην αρχική του μορφή με τις βασικές προβλέψεις των στοιχείων της εγκληματικής οργάνωσης και των κακουργηματικό χαρακτήρα της συγκρότησης ή ένταξης σε αυτήν.

Η Σύμβαση του Παλέρμο πράγματι έθεσε ως βασικό στόχο την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος που επιδιώκει οικονομικό όφελος, αλλά όχι ως αποκλειστικό.
Στο άρθρο 34 παρ. 3 αυτής προέβλεψε προβλέπεται ρητά ότι «κάθε κράτος-μέλος μπορεί να υιοθετεί μέτρα σοβαρότερα ή αυστηρότερα από αυτά που προβλέπονται στην σύμβαση για την πρόληψη και καταπολέμηση του διεθνικού οργανωμένου εγκλήματος». Συνεπώς και μόνο εξ αυτού προκύπτει ότι ουδεμία παραβίαση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η Ελλάδα υπήρξε. Αλλά και από πολλά άλλα επιχειρήματα που θα παραθέσω στη συνέχεια. Η θεσπισθείσα διάταξη κατάστρωσε λοιπόν το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης με τρία κατ’ αρχήν βασικά στοιχεία τα οποία, παρά τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, παραμένουν και σήμερα τυποποιώντας ένα υπαλλακτικώς μικτό αδίκημα, τελούμενο είτε με την μορφή της συγκρότησης, είτε με την μορφή της ένταξης ή και των δύο σε οργάνωση η οποία:

α) αποτελείται από 3 ή περισσότερα πρόσωπα, κριτήριο ποσοτικό

β) είναι δομημένη, κριτήριο ποιοτικό

και γ) έχει διαρκή δράση, κριτήριο χρονικό.

Τέταρτο στοιχείο ήταν τότε η επιδίωξη των μελών της οργάνωσης επιδίωξη που προκύπτει από το συμπλεκτικό σύνδεσμο «και», που αργότερα με τον νόμο 3875/2010 αντικαταστάθηκε με τον σύνδεσμο «που», ήταν η επιδίωξη διάπραξης περισσότερων κακουργημάτων από εκείνα, που προβλέπονται στα περιοριστικώς απαριθμώμενα στην συνέχεια του κειμένου, άρθρα του Ποινικού Κώδικα, κακουργήματα επί το πλείστων. Ενώ η διάταξη δεν έθετε περαιτέρω στοιχεία κινήτρου διάπραξης των αδικημάτων αυτών είτε την απόβλεψη σε προσπορισμό οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους εντάσσοντας στο ρυθμιστικό της πεδίο και οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες χωρίς οικονομικό κίνητρο. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να εντάξει την τρομοκρατία στην διάταξη αυτή και να εκπληρώσει τον σκοπό της συγκρότησης της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και της μακροχρόνιας νομοθετικής βούλησης για την δημιουργία αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας, αν περιόριζε το ρυθμιστικό του πεδίο στις οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες που αποβλέπουν σε οικονομικό όφελος και μόνο. Τότε θα άφηνε εκτός πεδίου τον κυριότερο στόχο για τον οποίο είχε προβεί στην κατάστρωση της διάταξης αυτής.

Το γεγονός ότι ο νομοθέτης δεν θέλησε να αποκλείσει το έγκλημα που δεν επιδιώκει οικονομικό όφελος στην διάταξη που κατήρτισε προκύπτει αναμφισβήτητα από την αιτιολογική έκθεση του νόμου 2928/2001 όπου αναφέρεται ότι «οι προτεινόμενες ρυθμίσεις επεκτάθηκαν σε κάθε είδους οργανωμένη εγκληματικότητα, εγκληματικότητα δηλαδή προερχόμενη από εγκληματικές οργανώσεις με όποιο όνομα και αν είναι αυτές γνωστές και ανεξάρτητα από τους ποικίλους στόχους που μπορεί να προωθούν, κοινωνική απαξία έχουν οι εγκληματικές πράξεις τους, όχι κατ’ ανάγκη οι στόχοι». Εξ άλλου, ούτε οι ευρωπαϊκές κοινότητες, ούτε τα διεθνή όργανα και επιτροπές, ούτε οι διμερείς ή πολυμερείς συμβάσεις διαθέτουν πρωτογενή ποινική εξουσία αφού η θέσπιση ποινικών κανόνων δεν μπορεί παρά να αποτελεί απόφαση των εκπροσώπων της λαϊκής κυριαρχίας και όχι των οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας, εθνικών και διεθνών. Και όπως σχολίασα κατά την προφορική αντίκρουση της σχετικής ένστασης, είναι αξιοπρόσεκτο ότι κατηγορούμενοι που δηλώνουν υπερήφανοι εθνικιστές, καταφεύγουν στις αποφάσεις των οργάνων του διεθνούς σιωνισμού που κατά τα λοιπά καταγγέλλουν και ζητούν από τους εθνικούς δικαστές να απεμπολήσουν την εθνική ανεξαρτησία της χώρας υπέρ της οποίας ομνύουν και να εφαρμόσουν άλλους νόμους από εκείνους που η δικαιοδοσία τους επιτρέπει. Αλλά η σαφέστατη βούληση του νομοθέτη να μην συμπεριλάβει το κίνητρο ωφέλους στα βασικά στοιχεία της διάταξης, αλλά στις παραλλαγές της, προκύπτει και από το γεγονός ότι:

α) η επιδίωξη οικονομικού ή άλλου οικονομικού οφέλους των μελών εγκληματικής οργάνωσης συνιστά επιβαρυντική περίσταση, όπως προβλέφθηκε από το άρθρο 187 παρ. 6 εδάφιο 3 της διάταξης που θεσπίστηκε, ήδη από την αρχή με τον νόμο 2928/2001, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο νομοθέτης δεν θεωρεί το οικονομικό κίνητρο της αντικειμενικής ή και της υποκειμενικής υπόστασης της βασικής διάταξης που θέσπισε, αφού το προβλέπει μόνο ως επιβαρυντική περίσταση.

β) προέβλεψε στο επόμενο εδάφιο της ίδια παραγράφου ότι η μη επιδίωξη οικονομικού ή άλλους οφέλους μελών, που τελούν απλή ψυχική συνέργεια στο αδίκημα της συγκρότησης ή ένταξης καθιστά την πράξη ατιμώρητη.

Και άρα από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι ο νομοθέτης επιθυμεί να καθίσταται αξιόποινη και να απειλείται με την προβλεπόμενη εκεί τιμωρία η συγκρότηση ή ένταξη σε εγκληματική οργάνωση ακόμα και χωρίς σκοπό προσπορισμού οικονομικού οφέλους, να επιβαρύνεται η απειλούμενη ποινή όταν συντρέχει επιπλέον των υπολοίπων στοιχείων της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης της εγκληματικής οργάνωσης και ο σκοπός προσπορισμού οικονομικού οφέλους και να αφήνει ατιμώρητη την απλή ψυχική συνέργεια στην συγκρότηση και ένταξη, όχι βέβαια το ίδιο το αδίκημα της συγκρότησης και ένταξης, όταν αυτή η απλή ψυχική συνέργεια παρέχεται χωρίς την επιδίωξη οικονομικού οφέλους εκ μέρους του δράστη.

Ο νομοθέτης λοιπόν δεν θέλει ως στοιχείο της υπόστασης της διάταξης, που έχει καταστρώσει το οικονομικό όφελος, οριοθετεί την κλιμάκωση της ποινικής αντιμετώπισης ανάλογα με το εάν σε ορισμένες περιπτώσεις υφίσταται ή δεν υφίσταται κίνητρο οικονομικού οφέλους στο πρόσωπο των μελών αλλά γνωρίζει πολύ καλά αυτό το οποίο θέλει και η πρόβλεψη του είναι ανάλογη.

Όπως, επίσης, ρητά προβλέπει ότι η μη τέλεση των αδικημάτων που αποτελούν τους σκοπούς για τους οποίους συγκροτείται μια εγκληματική οργάνωση συνιστά ελαφρυντική περίσταση ,παράγραφος 6 εδάφιο 2 του άρθρου 187 Π.Κ. όπως θεσπίστηκε με τον νόμο 2928/2001, και από αυτό απορρέει αναμφισβήτητα ότι ο νομοθέτης θεωρεί αξιόποινη την συγκρότηση και δράση εγκληματικής οργάνωσης έστω και χωρίς την τέλεση οποιουδήποτε από τα αδικήματα που αποτελούν περιεχόμενο των σκοπών της είτε τελεί άλλα αδικήματα υποδεέστερα ,είτε εκτός του καταλόγου του άρθρου του 187 είτε αν δεν τελεί κανένα.

Η διάταξη αυτή, η οποία ψηφίστηκε από ελάχιστους βουλευτές στην Βουλή (20 βουλευτές), και μάλιστα περισσότερους της τότε αντιπολίτευσης από ότι της τότε κυβέρνησης (8 του ΠΑΣΟΚ και 2 της Νέας Δημοκρατίας, ενώ δύο άλλοι βουλευτές το καταψήφισαν, ενώ οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ είχαν αποχωρήσει πριν από την συνεδρίαση της Βουλής) συνάντησε την αντίδραση του συνόλου του προοδευτικού κόσμου των κομμάτων της αριστεράς αλλά και μελών ακόμα της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, όπως ο προαναφερθείς Ιωάννης Μανωλεδάκης, την θέση του οποίου μάλιστα κατέλαβε ο Νικόλαος Λίβος για την μελέτη του οποίου σχετικά με το κρινόμενο βούλευμα έχει γίνει πολύς λόγος και θα αναφερθώ και εγώ παρακάτω.

[Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.]

Κύρια σημεία της κριτικής απέναντι στο νομοθέτημα αυτό τόσο κατά το στάδιο της επεξεργασίας και διαμόρφωσης του όσο και στο στάδιο της ψήφισης του ήταν η αναβάθμιση προπαρασκευαστικών πράξεων σε αυτοτελές αδίκημα και μάλιστα πολύς υψηλής κλίμακας (κακούργημα), ο εμφανής στόχος να συμπεριληφθεί η καταστολή της τρομοκρατίας, της οποίας όμως δεν διατυπωνόταν συγκεκριμένος ορισμός αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο για την καταστολή πολιτικών δραστηριοτήτων, πράγμα το οποίο ήδη είχε επιβεβαιωθεί από τους προηγούμενους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους, αλλά και κουβαλούσε το βάρος μίας μακράς ιστορικής διαδρομής δίωξης της αριστεράς, που ξεκινούσε ήδη από το ιδιώνυμο του Βενιζέλου (Ν.4229/1929), τους ν. 117/1936 και 375/1936, τον Ν.509/1947 και το Γ’ ψήφισμα και σειρά άλλων δευτερευόντων νομοθετημάτων.

Έτσι, λοιπόν, πριν το χτύπημα στους δίδυμους πύργους (11/9/2001) η Ελλάδα είχε αποκτήσει λίγους μήνες πριν την δική της νέα αντιτρομοκρατική νομοθεσία, που ένα χρόνο μετά έμελλε να εγκαινιαστεί με την εξάρθρωση, σύλληψη, παραπομπή και καταδίκη των μελών της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη και αργότερα του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα. Σε όλες αυτές τις δίκες, καθώς και σε αρκετές άλλες, προβλήθηκαν ζητήματα αντισυνταγματικότητας του άρθρου 187 πλην όμως κανένα δικαστήριο ποτέ δεν έκανε ποτέ δεκτή οποιαδήποτε ένσταση αντισυνταγματικότητας και είναι γεγονός ότι η εφαρμογή του δεν περιορίστηκε μόνο στις δύο προαναφερόμενες οργανώσεις αλλά διαχύθηκε στο σύνολο του φάσματος του κοινού ποινικού δικαίου αποτελώντας βασικό τροφοδότη της καθημερινής λειτουργίας των δικαστηρίων κακουργημάτων στα επόμενα χρόνια και όπως έχω αναφέρει πρόσφατα στα πλαίσια κάποιου σχολιασμού, οι συνελεύσεις των κρατουμένων των φυλακών, στα πλαίσια κινητοποίησής τους πριν δύο χρόνια ενάντια στο σχέδιο νέου σωφρονιστικού κώδικα, που ετοίμαζε η τότε κυβέρνηση, είχαν αναφέρει ότι η πλειοψηφία των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές έχουν καταδικαστεί με βάση την διάταξη περί εγκληματικής οργάνωσης (Π.Κ.187).

Την βασιμότητα και την ακρίβεια του στοιχείου αυτού δεν είμαι σε θέση να βεβαιώσω προς το δικαστήριο, γιατί το Υπουργείο Δικαιοσύνης δυστυχώς δεν τηρεί, ως όφειλε, εξειδικευμένα στατιστικά στοιχεία κρατουμένων, ώστε δηλαδή να κατηγοριοποιούνται ανάλογα με την διάταξη βάση της οποίας έχουν καταδικαστεί, ώστε να μπορεί τούτο να επαληθευτεί. Ωστόσο, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται, δεν έχω και ιδιαίτερους λόγους να αμφιβάλλω για το εμπειρικό αυτό στοιχείο καταγραφής των κρατουμένων που οδήγησε στην διαπίστωση αυτή. Αλλωστε, από την καθημερινή μας ενασχόληση και τα διδάγματα της νομικής πείρας όσων ασχολούνται με την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης με οποιαδήποτε ιδιότητα, είναι αναμφισβήτητο ότι το άρθρο 187 Π.Κ. κατέχει πλειοψηφική θέση στα καθημερινά πινάκια των δικαστηρίων κακουργημάτων και θα έλεγα ότι δεν λείπει ποτέ στις περιπτώσεις όπου οι κατηγορούμενοι είναι περισσότεροι από 3 και βαρύνονται με την διάπραξη κάποιου ομαδικού κακουργήματος, από εκείνα που προβλέπονται στην αντικειμενική υπόσταση του άρθρου αυτού.

Χιλιάδες αποφάσεις που έχουν εκδοθεί (500 μόνο είναι ανηρτημένες στην Τράπεζα Πληροφοριών Νόμος) και φυσικά πολλές άλλες αναρτημένες σε άλλες βάσεις δεδομένων έντυπες και ψηφιακές.Και από την ανάγνωση μίας προς μία προκύπτει όπως ανέφερα και πριν, ότι δεν υπήρξε ποτέ οποιαδήποτε ρωγμή όσον αφορά την αμφισβήτηση της συνταγματικότητας του άρθρου τούτου παρά τις διαμαρτυρίες, την αρθρογραφία μας και τις απόψεις του ομιλούντος, τις οποίες είχαν την ευγενή καλοσύνη κατά την υποστήριξη της ένστασης τους στην αρχική φάση της δίκης τον Σεπτέμβριο του 2015, που έμεινε στην μέση κάτω από τις συνθήκες που παρακάτω θα υπενθυμίσω στο δικαστήριο, εκλεκτοί και ευγενείς συνάδελφοι από την υπεράσπιση είχαν την καλοσύνη να αναγνώσουν με σκοπό προφανώς να καταδείξουν την ανακολουθία μου όσον αφορά τις απόψεις που υποστήριζα τότε, αντίθετες στην συνταγματικότητα του άρθρου 187 Π.Κ., το οποίο σήμερα έρχομαι να υποστηρίξω ζητώντας την καταδίκη των κατηγορουμένων ως μελών της εγκληματικής οργάνωσης Χ.Α. ή διευθυντών της σύμφωνα με τις διατάξεις του.

Όμως, δυστυχώς, για τις απόψεις μου, που δεν έχουν καθόλου αλλάξει, ποινική εξουσία δεν ασκεί η αρθρογραφία ή και η υπερασπιστική ρητορική κανενός συνηγόρου της αριστεράς, αλλά η νομοθετική εξουσία που θεσπίζει τους νόμους και η δικαστική εξουσία που τις εφαρμόζει. Τι πρέπει τότε να κάνει ο δικηγόρος που βρίσκεται μπροστά στη γενικευμένη εφαρμογή μιας διάταξης στην οποία ήταν αντίθετος; Να παραιτηθεί και να απόσχει από την εκπλήρωση των καθηκόντων του; [..] Αυτό ίσως θα ήθελαν οι συνάδελφοι της υπεράσπισης. Την αποχή – δογματική εμμονή στις αρχές μου, που άλλωστε δεν τις έκαναν ποτέ δικές τους. Είχαν την ευκαιρία και περίμενα ότι θα το κάνουν. Να υποβάλουν ενστάσεις αντισυνταγματικότητας με σκεπτικό όσα ανέφερα στα κείμενά μου που διάβαζαν. Να υπερασπιστούν το πολιτικό έγκλημα που λένε ότι τους αποδίδεται και να διεκδικήσουν την υπαγωγή της υπόθεσης σε ΜΟΔ σύμφωνα με το άρθρο 97 παρ. 1 Σ. Να προσβάλλουν το ΠΚ 187 ως αντισυνταγματικό με το σκεπτικό ότι δεν τιμωρεί πράξεις, αλλά φρονήματα. Αυτά που ζητάμε εμείς όταν έχουμε πολιτικές δίκες.

Αν έκαναν αυτά τότε πράγματι τότε θα με έφερναν σε εξαιρετικά δύσκολη πράγματι θέση. Θα έφευγα τότε από τη δίκη για να μην καταπατήσω τις αρχές μου. Αλλά πού τέτοια υπερασπιστική επιλογή! Οι κατηγορούμενοι όχι μόνο ουσιαστικές ενστάσεις δεν προέβαλαν, αλλά νομιμοποίησαν με τις ερωτήσεις τους ακόμα και τους προστατευόμενους μάρτυρες. Ακόμα και εκεί που η πολιτική αγωγή λειτούργησε ενιαία με αρχές παρά τα συμφέροντά της αποφεύγοντας να νομιμοποιήσει έναν θεσμό επικίνδυνο για τη δημοσιότητα της δίκης και τα υπερασπιστικά δικαιώματα. Και είναι απόλυτα φυσικό διότι ακόμα και τώρα που είναι κατηγορούμενοι, ούτε αισθάνονται ότι τους αφορά, ούτε αντιμάχονται την κατασταλτική νομοθεσία. Και έχουν δίκιο. Δεν έχουν καμμία αντίρρηση στις παραπάνω πτυχές του άρθρου 187 ΠΚ που κατακρίνουν τα κείμενά μου, τα οποία επί ώρες αναγίγνωσκαν. Αρκεί μόνο να μην είναι εκείνοι στη θέση του κατηγορουμένου, αλλά αυτοί τους οποίους θεωρούν – και δίκαια – ως στόχο της κρατικής καταστολής, οι κατηγορούμενοι του «άλλου πολιτικού άκρου». Μόνο που παραβλέπουν ότι μπορεί να υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί κατηγορούμενοι ή δικηγόροι, αλλά δεν υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί νόμοι ούτε δεξιά και αριστερή νομολογία. Κυρίως ότι δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί εισαγγελείς και δικαστές κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους. Οι νόμοι και η νομολογία εφαρμόζονται το ίδιο για όλους κατά την συνταγματικό κανόνα της ισότητας και της αμερόληπτης απονομής δικαιοσύνης. Ετσι τουλάχιστον προβλέπεται και έτσι επιβάλλεται.

Η εγκληματική δράση και η τρομοκρατία δεν είναι τιμωρητέα όταν προέρχεται από την αριστερά η τους αντιεξουσιαστές και ατιμώρητη όταν εκδηλώνεται από τους ναζιστές και τους φασίστες. Οι κατηγορούμενοι συνεπώς περιορίστηκαν στην ένσταση του Παλέρμο και αυτή με πολύ παράξενο τρόπο όπως στη συνέχεια θα δούμε και στην προδικασία και στην κύρια δίκη. Έλεγα λοιπόν ότι η μεν νομοθετική εξουσία από το 2001 μέχρι σήμερα έχει προβεί διαδοχικά σε 11 τροποποιήσεις του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, που όλες με εξαίρεση την τελευταία, και αυτή εν μέρει, διεύρυναν την αντικειμενική υπόσταση προσθέτοντας αδικήματα στους σκοπούς της ή αναβαθμίζοντας διάφορες παραλλαγές τέλεσης τους σε κακουργήματα, και αναφέρομαι στους νόμους [αναφέρει τους σχετικούς νόμους] ο νέος ΠΚ αλλά κανείς από τους νόμους αυτούς δεν προσέθεσε ως στοιχείο της αντικειμενική ή υποκειμενικής υπόστασης του αδικήματος τον σκοπό προσπορισμού οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους.

Ακόμα και όταν με τον Ν.3251/2004, που θεσπίστηκε λίγο πριν την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, θεσπίστηκε το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, το οποίο προέβλεψε πλέον και τυποποίησε ποινικά την τρομοκρατική οργάνωση και τις τρομοκρατικές πράξεις, πράγμα το οποίο σημαίνει σαφέστατα ότι ο νομοθέτης ακόμα και τότε δεν θέλησε να εξαιρέσει το μη αποσκοπούν σε οικονομικό κίνητρο οργανωμένο έγκλημα από το ρυθμιστικό πεδίο του άρθρο 187 Π.Κ. διακρίνοντας ότι προφανώς υφίσταται και οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα, η οποία δεν ανήκει ούτε στον χώρο της τρομοκρατίας ούτε στον χώρο των οικονομικών συμφερόντων. Σωρεία αποφάσεων νομολογίας δέχονται ήδη εδώ και χρόνια ότι «Το ΠΚ είχε θεσπισθεί αρχικά για την προστασία της κοινωνίας από τρομοκρατικές οργανώσεις αλλά ισχύει και για κάθε μορφή οργανωμένης εγκληματικής δράσης που βάλλει κατά της οργανωμένης κοινωνίας και της έννομης τάξης». Εντελώς ενδεικτικά: Εφ. Αθ. 5586/2010, Εφ. Θεσσ. 1093/2008, 880/2006, 250/2009.

Ένα τέτοιο παράδειγμα οργανωμένης εγκληματικής δραστηριότητας, η οποία δεν ανήκει ούτε στον χώρο της τρομοκρατίας ούτε στον χώρο των οικονομικών συμφερόντωνεπικαλείται ο πολυσυζητημένος μειοψηφήσας Εφέτης στο σκεπτικό του και αναφέρθηκε από τον συνάδελφο κ. Καμπαγιάννη στην αγόρευση του το παράδειγμα των σατανιστικών οργανώσεων και γενικά του οργανωμένου διαστροφικού εγκλήματος που δεν έχει επιδίωξη οικονομικού οφέλους.
 
Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.]

Άς επανέλθουμε όμως στην ένσταση του Παλέρμο και συμβουλεύομαι τις σημειώσεις μου, μιας και δεν υπάρχουν ηχογραφημένα πρακτικά, παράλειψη αυτής της ιστορικής δίκης, 14/7/2015 ο συνάδελφος Σωτηρόπουλος ζητά το λόγο και θέτει το ζήτημα της έντασης αυτής την ώρα που κατευθύνεται στο δικαστήριο σας να καταθέσει,ευρισκόμενος στο μέσο της διαδρομής, διακόπτεται από τους συνηγόρους του Μιχαλολιάκου για να συζητηθεί η υποβολή ένστασης και […] η ένταση ουδεποτε επανήλθε παρά μόνο στο τέλος της έχοντας και ένα πρόσθετο στιχείο τα προλεχθέντα για το νέο ΠΚ […] και πάμε στα επόμενα ζητήματα της ένστασης των κυριων συναδέλφων.

Πρώτο αντίκειμενο ειναι ότι η νεα διατύπωση του άρ.187 εντάσει μόνο κακουργηματα, πράγματι έτσι είναι αλλά δεν αποκλείεται η τέλεση και πλημμελημάτων, η δίωξη έχει ασκηθεί για εγκλήματα που είναι κακουργήματα, το δεύτερο είναι ότι ο νεος κώδικας μιλά για επιχειρησιακά δομημένη οργάνωση πράγματι έτσι είναι, πρόκειται όμως για διευκρινιστική διατύπωση, το βουλευμα περιγράφει πλήρη επιχειρησιακή δομή ονομάζει αυθύπαρκτη την ε.ο. και περιγράφει ως διφυή την αποδιδόμενη δομή της […] το τρίτο στοιχείο που θέτουν οι συνάδελφοι είναι ότι αντί του όρου «δράση» αναφέρεται η διαρκής δράση. Εγώ θα έδινα μια άλλη εγκληματική εικόνα, ότι στην εγκληματική δράση περιλαμβάνονται και τα πλημμελήματα που ακούσαμε από την εισαγελική οτι δεν περιλαμβάνονται και όχι μόνο τα κακουργήματα, εδώ δεν περιγράφεται μια οργάνωση που ειναι κόμμα και διώκεται ως κόμμα αλλά μια διαρκής εγκλ. οργ. […] ακόμα θέτουν ζητήματα για τον προσωποπαγή χαρακτήρα της οργάνωσης […] πάντα θεωρείτο πραγματοπαγής ο χαρακτήρας της οργάνωσης σε αντίθεση με την προσωποπαγή συμμορία εξού και η διατύπωση «αποδίδεται» και όχι «διαπλάθεται», άρα λοιπόν δε θεωρώ οτι από τις ενστάσεις που υποβάλλουν οι συνάδελφοι μπορεί να δημιουργηθεί ρήξη στο παραπεμπτικό βουλευμα.

Να έρθουμε τώρα σε μια σειρά ζητημάτων, τίθονται τα εξής ερωτήματα αποτελεί κύριο σκοπό της εγκλ. οργάνωσης η τέλεση κακουργημάτων; Καταρχήν δεν απαιτείται να αποτελούν κύριο σκοπό, αρκεί να προπαρασκευάζουν τον σκοπό αυτό. Δεύτερον τα κακουργήματα χρειάζεται να είναι πλήρως καθορισμένα; Η απάντηση είναι και εδώ αρνητική και βλέπε και σχετικές αποφάσεις […] Απαιτείται η συμμετοχή όλων των μελών στο σχεδιασμό και την τέλεση μια εγκληματικής ενέργειας; Και η απάντηση είναι και εδώ αρνητική και υπάρχουν σχετικές αποφάσεις [αναφέρει αποφάσεις] και πάρα πολλές μελέτες του Ν. Λίβου […] Απαιτείται να προσδιορίζονται ποιες αρμοδιότητες είχε καθε μέλος της εγκλ. οργάνωσης; Ούτε και αυτό [αναφερει αποφάσεις] η υποταγή της βούλησης μπορεί να επιτυγχάνεται ελεύθερα ή με επιβολή; Μπορεί να επιτυγχάνεται με οποιδήποτε τρόπο και για αυτό η πειθαρχία και η ιεραρχία δεν είναι η απαιτούμενη αλλά μια μορφή δομής […] Πρέπει να είναι καθορισμένη η χρονική διάρκεια της εγκλ. οργάνωσης; απάντηση και εδώ αρνητική [διαβάζει απόφασεις]. Επόμενο ερώτημα, είναι αποκλειστικός σκοπός η τέλεση κακουργημάτων; Απάντησα και προηγουμενως. Η διαφοροποίηση πράγματικών περιστατικών ως προς την απόδειξη της ύπαρξης της διάρκειας, δομής, συνιστά επιβαρυντική περίπτωση της θέσης του κατηγορουμένου; Είναι δυνατόν να υπάρξει μεγαλύτερη ποινική απαξία.

Μαργαρίτης: «[…] παραδεκτή η βελτίωση της κατηγορίας με την έννοια του ακριβέστερου […]. Επόμενο ερώτημα, πώς προκύπτει η επιδίωξη τέλεσης και πώς αποδεικνύεται; Απαντούν οι Σατλάνης, Μαργαρίτης […] Πώς αποδεικνύεται η ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης; Η απάντηση Λίβου λέει ότι σε συνδυασμό με λοιπά διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία, άμεσα και έμμεσα. Πώς αποδεικνύεται η ιδιότητα μέλους σε εγκληματική οργάνωση; Ανάληψη εργασίας, κατάλογος μελών, συμμετοχή σε στρατιωτική εκπαίδευση, […] Πώς αποδεικνύεται η διεύθυνση εγκλ. οργάνωσης; Ο Λίβος λέει ότι αρχηγός είναι ο ιθύνων νους, το ανέπτυξε και ο συνάδελφος Καμπαγιάννης […] Αν η ένταξη ή η διεύθυνση απορροφούσε το συγκεκριμένο έγκλημα τότε θα σημαινε συλλογική ευθύνη και αν το έγκλημα απορροφούσε την ένταξη δε θα είχε κάποια σημασία το αυτοτελές έγκλημα και η νομοθέτηση αυτού.

Θα κλείσω τον προβληματισμό αυτόν θέτοντάς σας το εξής: Εδώ υπάρχει μια συζήτηση από την εισαγγελική πρόταση γύρω από το έαν τα πλημελλήματα συμβάλλουν και κατατείνουν στην κατάφαση της απόδειξης της εγκλ. οργ. Θέτω υπόψιν σας την αξία των εμμέσων αποδείξεων και ενδείξεων με την έννοια ότι η ορολογία των ενδείξεων δεν έχει την έννοια των υπονοιών αλλά εχει περιστατικά, ένα αποδεικτικό μέσο που σημαίνει ότι μπορεί να συναχθεί με βάση τους κανόνιες της κοινής λογικής η ύπαρξη ή ανυπαρξία ενός γεγονότος που συνδέεται με την τέλεση ορισμένου εγκλήματος, αυτά λέει ο Καρράς [σ.σ. Καθ. Ποινικού] παραπέμποντας και στην ολομέλεια του ΑΠ και σε Τσουκαλά, Αλεξιάδη. Αυτό το θέτω αρκετά επιτακτικά στο δικαστήριό σας γιατί αρνήθηκε να λάβει και αναγνώσει μεταξυ άλλων 21 καταδικαστικές αποφάσεις καθώς και δεκάδες έγγραφα που αποδεικνύουν εγκλ. οργάνωση, που το δικαστήριο πρέπει και το αυτεπαγγέλτως να διατάξει. Μόνο μια εξήγηση μπορώ να δώσω, ότι είναι τόσα πολλά τα στειχεία τα αποδεικτικά, γιατί αλλιώς, επιτρέψτε μου να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, […] με αυτά κλείνω το κεφάλαιο αυτό. 

[Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.]

Βρεττός [μπαίνει στην αίθουσα με συνοδεία αντιπροσωπείας]: Κα πρόεδρε, με όλο τον σεβασμό, έχουμε την τιμή να έχουμε μαζί μας δικηγόρους από την παγκόσμια συνδικαλιστκή οργανωση να παρακολουθήσουν τη δίκη, θα μας επιτρέψετε να καθίσουν στο κέντρο, στο σημείο εκείνο να παρακολουθήσουν.

Πρ: Καθήστε, ναι.
Παπαδάκης συνεχίζει την αγόρευσή του: Αν για παράδειγμα γινόταν δεκτή η άποψη ότι το ρυθμιστικό πεδίο του ΠΚ 187 περιλαμβάνει μόνο την πλευρά του οργανωμένου εγκλήματος με κίνητρο και σκοπό τον προσπορισμό οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους, με ποια διάταξη θα διώκονταν οι παραπάνω οργανώσεις; Η μήπως η βλάβη που προκαλούν στην έννομη τάξη είναι μικρότερη από αυτήν που θα προκαλούσαν εάν απέβλεπαν σε υλικό κίνητρο; Γεγονός είναι πάντως ότι όλα τα στοιχεία της εγκληματικής οργάνωσης αποτελούν ταυτόχρονα στοιχεία και της τρομοκρατικής οργάνωσης, που όμως για την στοιχειοθέτηση της απαιτούνται δύο ακόμη σωρευτικά συντρέχοντα κριτήρια, ένα αντικειμενικό και ένα υποκειμενικό. Το μεν αντικειμενικό είναι η τέλεση της πράξης ή η συγκρότηση ή η ένταξη σε οργάνωση αντίστοιχη:

1) «με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατόν να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή έναν διεθνή οργανισμό».

Το δε υποκειμενικό
2) «και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού».

Όπως θα έχω την ευχέρεια να αναπτύξω παρακάτω, η Χρυσή Αυγή αποτελεί την κορυφαία τρομοκρατική οργάνωση που γνώρισε ποτέ η χώρα αυτή, αλλά έχει το προνόμιο να μην δικάζεται γιατί διώχθηκε ποινικά με το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα. Και να προβάλλει εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς την κρινόμενη ένσταση. Τούτο δεν σημαίνει όμως ότι δεν αποτελεί έστω και εγκληματική οργάνωση, αφού κάθε τρομοκρατική οργάνωση είναι εγκληματική ή μάλλον κάτι παραπάνω από εγκληματική, όπως προκύπτει από τον συσχετισμό των δύο αυτών διατάξεων. […] Η γενίκευση εφαρμογής της παραπάνω διάταξης άρχισε να διαμορφώνει μεγαλύτερο ρεύμα υπέρ της άποψης ότι το τυποποιούμενο αδίκημα του άρθρου 187 δεν αποτελεί έγκλημα απλής διακινδύνευσης, αφηρημένης ή συγκεκριμένης, αλλά αποτελεί έγκλημα βλάβης, που προσβάλει το έννομο αγαθό της δημόσια τάξης. Λίβος και Τζανετής είναι εκ των υποστηρικτών της άποψης αυτής. Η άποψη αυτή καθίσταται εξ εμπειρίας πειστικότερη αν δεχθούμε την έκταση εφαρμογής του άρθρου αυτού, που είναι αναντίστοιχη με ένα απλό έγκλημα διακινδύνευσης.

Ενώ η νομολογία των δικαστηρίων με εκατοντάδες αποφάσεις εξειδίκευσε αρκετά ικανοποιητικά τα στοιχεία της δομής και διάρκειας, οριοθέτησε την σχέση του αδικήματος αυτού με την καθεαυτό τέλεση των αδικημάτων, που αποτελούν σκοπούς, για τους οποίους συγκροτείται η εγκληματική οργάνωση και έλυσε σωρεία άλλων ζητημάτων στα οποία θα αναφερθώ αμέσως παρακάτω. Κυρίως όμως, στα χρόνια που πέρασαν κανένας δικαστής, είτε κατά πλειοψηφία είτε κατά μειοψηφία, δεν έθεσε θέμα αντισυνταγματικότητας του Π.Κ. 187 λόγω παρέκκλισης από το περιεχόμενο της σύμβασης του Παλέρμο, ούτε οποιοσδήποτε νομοθέτης από τις εκτεταμένες προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Π.Κ. 187 από το 2001 και μετά δεν διανοήθηκε να το κάνει. Με μία μόνο εξαίρεση. Την κυβέρνηση των δήθεν διωκτών της Χρυσής Αυγής, του Αντώνη Σαμαρά, η οποία τον Αύγουστο 2014, όταν οι κατηγορούμενοι της Χρυσής Αυγής βρίσκονταν σε υποδικία με την κύρια ανάκριση να έχει περατωθεί και με την ασκηθείσα δίωξη να περιορίζεται στο άρθρο 187 και όχι και στο 187Α ΠΚ, και την δικογραφία να βρίσκεται πλέον στα χέρια του αρμόδιου εισαγγελέα για μελέτη και πρόταση, διέρρευσαν με ένα δημοσίευμα στο Βήμα της Κυριακής περί τα τέλη Αυγούστου 2014, της Γιάννας Παπαδάκου, ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε νομοθετική τροποποίηση στο Π.Κ. 187 προκειμένου να καταστήσει ως στοιχείο του αδικήματος τον προσπορισμό του οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους.

Είναι βέβαιο ότι κάποια κλιμάκια της κυβέρνησης επιδίωξαν σε εκείνο ακριβώς το στάδιο, που ήταν δεδομένος ο νομικός χαρακτηρισμός της ποινικής δίωξης των κατηγορουμένων της Χρυσής Αυγής, την αποποινικοποίηση της υπόθεσης, την αποφυλάκιση των κρατουμένων και ενδεχομένως την πολιτική διαπραγμάτευση με την Νέα Δημοκρατία στα πλαίσια της προσπάθειας της να μην ηττηθεί εκλογικά, όπως και έγινε τελικά μετά από λίγους μήνες. Αργότερα, αφενός στην 1/2/2014 κατατεθηκε καταστατικό της οργανωσης με τίτλο «Εθνική Αυγή», προετοίμαζε το έδαφος για τη […], αφετέρου αποκαλύφθηκε ότι η τροποποίηση αυτή ήταν από τις αρχές 2013 προϊόν πρότασης μίας ακόμη νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, που είχε συγκροτηθεί, τα πρακτικά της οποίας μάλιστα έχουν κυκλοφορήσει και σε βιβλίο από τις εκδόσεις Σάκκουλα, πλην όμως η κυβέρνηση αν και είχε την σχετική εισήγηση δεν θέλησε να προχωρήσει στην τροποποίηση του άρθρου 187.

Αν το είχε κάνει τα πράγματα θα ήταν πιο ξεκάθαρα. Θα έπρεπε η Χρυσή Αυγή να μην είχε διωχθεί καθόλου ή θα έπρεπε να είχε διωχθεί ως εγκληματική οργάνωση, αφού όμως είχε ερευνηθεί και εφόσον τούτο είχε απολήξει με επιτυχία ο σκοπός πορισμού οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους ή ακόμα πιο ξεκάθαρα θα έπρεπε να είχε διωχθεί ως τρομοκρατική οργάνωση. Γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά επιχείρησε τον Αύγουστο 2014 με την γνωστή μέθοδο της διαρροής να σφυγμομετρήσει τις αντιδράσεις, διαχέοντας την πληροφορία ότι πρόκειται να προχωρήσει στην τροποποίηση αυτή, αλλά φυσικά ο χρόνος κατά τον οποίο εκδήλωσε αυτήν της την πρόθεση ήταν τέτοιος που ξεσήκωσε εύλογα μεγάλες αντιδράσεις και η κυβέρνηση δεν προχώρησε. Έτσι λοιπόν από το 2001 μέχρι και σήμερα που ισχύει ο νέος Π.Κ. κανείς νομοθέτης δεν θέλησε τελικά να περιορίσει το άρθρο 187 μόνο όπου υπάρχει κίνητρο υλικού οφέλους.

Καθώς μπαίνουμε συγκεκριμένα τώρα στην υπόθεση και την ασκηθείσα ένσταση, είναι άξιο συνεκτίμησης και το εξής: Η κύρια ανάκριση για την υπόθεση περατώθηκε την 31/7/2014 και στην συνέχεια η δικογραφία διαβιβάστηκε στον εποπτεύοντα την ανάκριση εισαγγελέα κ. Ντογιάκο, προκειμένου να την μελετήσει και να υποβάλει την πρόταση του, πράγμα το οποίο έγινε στις 15/10/2014. Μέχρι εκείνη την στιγμή ουδεμία ένσταση αντισυνταγματικότητας λόγω Παλέρμο είχε υποβληθεί από οποιοδήποτε κατηγορούμενο την προδικασία, ενώ η ποινική δίωξη, οι συλλήψεις και οι προφυλακίσεις είχαν συμπληρώσει δώδεκα μήνες. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η εισαγγελική πρόταση, η οποία τοποθετείται σε σωρεία νομικών ζητημάτων αλλά και ενστάσεων των κατηγορουμένων, δεν διατυπώνει την παραμικρή σκέψη για το ζήτημα αυτό, γιατί απλούστατα δεν είχε το καθήκον να αντικρούσει σχετική ένσταση. Χάριν πληρότητας αιτιολογίας της μείζονος πρότασής του και μόνο και χωρίς συγκεκριμένο έναυσμα η εισαγγελική πρόταση αναφέρει στη σελ.13, ότι το κίνητρο μπορεί να είναι οικονομικό ή και ιδεολογικό ή και οποιοδήποτε άλλο. […] Πρώτη αναφορά λοιπόν γίνεται στο από 27/10/2014 υπόμνημα του Νικόλαου Μιχαλολιάκου προς στο Συμβούλιο Εφετών, στην λήξη δηλαδή της δεκαήμερης προθεσμίας του άρθρου 308 παρ. 2 του ΚΠοινΔ για υποβολή υπομνήματος επί της εισαγγελικής πρότασης καθώς και στο συμπληρωματικό αυτού υπόμνημα στις 24/11/2014 απευθυνόμενο και εκείνο στο Συμβούλιο Εφετών.

Η όλη ανάπτυξη του θέματος δεν υπερβαίνει τις έξι σελίδες, στο πολυσέλιδο πρώτο των δύο ανωτέρω υπομνημάτων, που έχει συνολικό περιεχόμενο 179 σελίδες και τρείς σελίδες στο συμπληρωματικό. Στις 30/12/2014 συνεδριάζει το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών χωρίς να έχει μάλιστα η ένσταση αυτή τεθεί υπόψη του εισαγγελέα για να εκφράσει γνώμη, και εκδίδει το παραπεμπτικό βούλευμα στις 4/2/2015. Μεσολαβούν οι βουλευτικές εκλογές στις 25/1/2015, στις οποίες η Χρυσή Αυγή συμμετέχει χωρίς να έχει εκδοθεί ακόμα παραπεμπτικό βούλευμα και στις 4/2/2015, που εκδίδεται το παραπεμπτικό βούλευμα, περιέχεται η διατύπωση του σκεπτικού αυτού της μειοψηφίας για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά. 25 ολόκληρες σελίδες γράφονται για πρώτη και όπως φαίνεται τελευταία φορά σε κείμενο βουλεύματος ή απόφασης από τον μειοψηφούντα εφέτη και κατακεραυνώνουν το ΠΚ 187 θέτοντας την πρόταση να μείνουν αδίωκτοι οι κατηγορούμενοι. Πέραν όσων ήδη ανέφερα σε αντίκρουση, σε αντίκρουση ορθά παρατηρεί ο Νικόλαος Λίβος, ο οποίος υπήρξε και μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του άρθρου ν.2928/2001, στην προαναφερθείσα πολυσυζητημένη μελέτη του ότι ο μειοψηφήσας δικαστής υπερβαίνει την δικαιοδοσία του ως εθνικού δικαστή περιενδυόμενος τον ρόλο του νομοθέτη και προσθέτει ο ίδιος τα ελλείποντα στοιχεία στις εφαρμοζόμενες εθνικές διατάξεις.

Και εκτός αυτού παραβλέπει την:

1) Έλλειψη υποχρέωσης ευθείας εφαρμογής κανόνων προνοίας, διεθνών συμβάσεων, αφού δεν πρόκειται για θέσπιση θεμελιωδών ελευθεριών.

2) Έλλειψη δυνατότητας ευθείας προσαρμογής λόγω έλλειψης κανονιστικής αυτοτέλειας και ρυθμιστικής πληρότητας.

3) Έλλειψη υποχρεωτικής πρόβλεψης στην σύμβαση του Παλέρμο για αποκλεισμό του μη οικονομικού κινήτρου

4) Παράβλεψη ότι το οικονομικό κίνητρο όχι μόνο δεν παραλείπεται από τα στοιχεία του ΠΚ 187, οπότε πράγματι θα υπήρχε απόκλιση, αλλά αντίθετα προβλέπεται και μάλιστα ως επιβαρυντική περίστασης στο άρθρο 187 Π.Κ.

5) Παράβλεψη ότι η ελληνική νομοθεσία και ιδίως το ΠΚ 187 αποκλίνει (αυτή τη φορά επί το ηπιότερο) και σε άλλα σημεία από τη σύμβαση του Παλέρμο η οποία είναι αυστηρότερη αφού:

α) Επιτάσσει τα μέλη της να νομοθετούν ως αξιόποινη πράξη την συγκρότηση ή ένταξη σε εγκληματική οργάνωση όχι μόνο για τα κακουργήματα, που περιοριστικά περιέχει ο κατάλογος στο άρθρο 187 Π.Κ., αλλά και για κάθε σοβαρό έγκλημα, ακόμα δηλαδή και για εγκλήματα, που δεν είναι κακουργήματα. […]

β) Επιτάσσει τα μέλη της να νομοθετούν ως αξιόποινη πράξη την συγκρότηση ή ένταξη σε εγκληματική οργάνωση αλλά και ένα μόνο κακούργημα αντί για περισσότερα όπως προβλέπει το άρθρο 187 Π.Κ.

Οι παρατηρήσεις αυτές πολλαπλασιάζουν τα ερωτήματα γιατί τίθεται το ζήτημα αν υπήρξε άλλοτε ποτέ δικαστήριο ή δικαστής που να παρατηρήσει έστω αυτές τις δυσαρμονίες του άρθρου 187 Π.Κ. με την σύμβαση του Παλέρμο και να την κρίνει ως αντισυνταγματική; Ο ίδιος ο μειοψηφήσας δικαστής προέβαλε αυτές τις επισημάνσεις σε άλλες υποθέσεις που χειρίστηκε; Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από τις βάσεις δεδομένων που διαθέτουμε. Προκύπτει αντίθετα κάτι επίσης οφθαλμοφανές, που αν ακόμα και ο μειοψηφών εφέτης το αναφέρει ως πηγή, παραβλέπει να αναφέρει και να σχολιάσει το περιεχόμενο του. Ότι η απόφαση-πλαίσιο 2008/841 ΔΕΥ του Συμβουλίου της 24/10/2008 για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, με την οποία το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης διατυπώνει ρητά ότι: «Αρθρο 4: Οι υποχρεώσεις που απορρέουν από το άρθρο 2 στοιχείο α΄ δηλαδή υποχρεώσεις για δράσεις που πρέπει να αναληφθούν στον τομέα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και άλλων σοβαρών μορφών εγκληματικότητας για να ενισχυθεί ο μηχανισμός καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος δεν θα πρέπει να θίγουν την ελευθερία των κρατών-μελών, να χαρακτηρίσουν και άλλες ομάδες προσώπων ως εγκληματικές οργανώσεις, π.χ. ομάδες σκοπός των οποίων δεν είναι το οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος». και ότι «Αρθρο 5: οι υποχρεώσεις που απορρέουν από το άρθρο 2 στοιχείο α΄, ΔΕΝ θα πρέπει να θίγουν την ελευθερία των κρατών-μελών να ερμηνεύουν τον όρο ‘εγκληματικές δραστηριότητες’ κατά την έννοια της τέλεσης υλικών πράξεων». Ακόμα ο κ μειοψηφίσας εφέτης παραβλέπει αυτά που η πολιτική αγωγή έχει καταθέσει στο υπόμνημα […]

Πέραν αυτού η πολιτική αγωγή έκανε μια επισκόπηση συγκριτιική και ανέδειξε ότι ο γαλλικός ποινικός κώδικας τιμωρεί τη συσταση ποινικής συμμορίας και εγκληματικής οργάνωσης χωρίας καμία αναφορά σε οικονομικό κινητρο, […] ο γερμανικός ποινικός κώδικας δεν αναφέρεται καθόλου στο οικονομκό στοιχείο ενώ και ο ισπανός νομοθέτης τιμωρεί τόσο τη σύσταση συμμορίας […] Δε θα τα διαβάσω όλα, υπάρχουν στο υπόμνημά μας. Έχοντας προφανώς αυτά υπ’ όψη του ο νομοθέτης στον νόμο 3875/2010, ο οποίος κύρωσε την σύμβαση του Παλέρμο – διότι τότε κυρώθηκε η σύμβαση του Παλέρμο και όχι με τον ν. 2928/2001 ή με οποιονδήποτε από τους μεταγενέστερους – και παρά το γεγονός ότι τροποποίησε επί το αυστηρότερο την διάταξη του 187 Π.Κ. προσθέτοντας την επιβαρυντική περίσταση της διεύθυνσης, κλιμακούμενης μάλιστα στα ανώτερα όρια ποινής πρόσκαιρης κάθειρξης 10-20 χρόνια, και μεταφέροντας τον υπερχειλή δόλο από τα μέλη στην οργάνωση, αντικαθιστώντας το «και» με το «που», δεν περιόρισε τα ρυθμιστικό πεδίο του άρθρου 187 στο έγκλημα που γίνεται με σκοπό τον προσπορισμό οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους. Ενώ ενώ σωρεία δικαστικών αποφάσεων του Αρείου Πάγου και άλλων δικαστηρίων έχουν κρίνει ότι ο κοινός σκοπός αναφορικά με το Π.Κ. 187, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 2928/2001, «μπορεί να έχει οποιοδήποτε κίνητρο οικονομικό αλλά και ιδεολογικό ή άλλο, αρκεί να αναφέρεται στην τέλεση κάποιων ή κάποιου από τα κακουργήματα που απαριθμούνται περιοριστικά σε αυτήν», ενδεικτικά [Αναφέρει σχετικές αποφάσεις] και βεβαίως η απόφαση για την υπόθεση 17 Νοέμβρη του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών 3243/2013.[…]

Μία από τις ανωτέρω αποφάσεις η 71/2015 ΑΠ απαντάει και σε ένα άλλο από τα ζητήματα που έχουν αποτελέσει αντικείμενο του σκεπτικού του μειοψηφούντος Εφέτη, την ακυρότητα της δίωξης λόγω παράλειψης αναφοράς στον χρόνο και τις περιστάσεις συγκρότησης της εγκληματικής οργάνωσης. Η απόφαση απαντά σε σχετική αιτίαση τα εξής: «Η αιτίαση του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, διότι δεν διαλαμβάνεται σε αυτήν αν η εγκληματική οργάνωση στην οποία κατά την παραδοχή της, αυτός εντάχθηκε ως μέλος, ήταν συνεστημένη προηγουμένως, πότε συστάθηκε και ποια ήταν τα τρία μέλη που είναι ο εκ του νόμου αναγκαίος αριθμός για τη σύσταση της, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη. Τούτο διότι κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης ο αναιρεσείων εντάχθηκε ως μέλος σε ήδη δομημένη ομάδα, γνωρίζοντας και αποδεχόμενος τον σκοπό για τον οποίο συστάθηκε αυτή, ήτοι τέλεσε την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του αξιοποίνου πράξεως της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση που είναι η μία από τις μορφές τελέσεως του υπαλλακτικώς αυτού εγκλήματος και όχι της άλλης μορφής αυτού δηλαδή της συγκρότησης αυτής, οπότε στην τελευταία αυτή περίπτωση θα έπρεπε να αιτιολογείται ο χρόνος σύστασης της, ο αριθμός των ιδρυτικών τουλάχιστον τριών μελών και ποια ήταν αυτά. Εδώ λοιπόν δεν έχουμε ακτηγορία συγκρότησης αλλά ένταξης και συνεπώς παρέλκει η αναφορά στη συγκρότηση.

[Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.]

[…] η δράση μιας εγκλ. οργ., εάν οι δράστες της επίθεσης τέλεσαν την πράξη αυτή στο πλαίσιο και προς εξυπηρέτηση των σκοπών της εγκλ. οργ. ΧΑ ή όχι, απαιτείται να έχουμε μια συνέχεια στη δράση της ΧΑ από το 2008 και επειδή το βούλευμα δεν λέει «το 2008» αλλά «τουλάχιστον από το 2008» αφήνοντας περιθώριο στο δικαστήριο να αναζητήσει και παραπάνω […]

10/12/1992, επίθεση στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, μάρτυρας Ψαρράς,

1992, επίθεση στα γραφεία της Εργατ. Αλληλεγγύης, μάρτυρας Γκαργκάνας […]

Φεβρ. 1996, μαχαίρωμα στον Πειραιά, μάρτυρας Πίττας, [..]

22-6-1996, επίθεση σε μέλη της ΚΝΕ,

16-6-1998, επίθεση στον Κουσουρή, [..] Εδώ έχουμε και μια καταδικαστική απόφαση, η πρώτη που συνδέει μια εγκληματική πράξη με τους σκοπους και τις επιδιώξεις της ΧΑ και περιλαμβάνει και στο διατακτικό τη φράση «κηρύσσει αυτόν ομόφωνα ένοχο […] από κοινού ενεργώντας με αλλη μέλη της ΧΑ…». Έχουμε λοιπόν 10 χρόνια πριν το 2008 την τέλεση κακουργηματικής πράξης.

17-6-2000, επίθεση στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, το ανέφερε ο μάρτυρας Πίττας. 10-1-2000, νέα επίθεση έξω από τα γραφεία της Ευελπίδων με κατηγ. Παπαγεωργίου. Έχουμε δολοφονία Αλβανού στη Ζάκυνθο, την ανέφερε ο Ψαρράς και ο Παπαδόπουλος Ιωάννης και φτάνουμε στο 2008 με αυτά.

Και έχουμε και άλλη μια, έχω χάσει το λογαριασμό […]. Πρωταγωνιστής τότε ο Π. Ρουμελιώτης. Αμέσως αμέσως 18 βίαιες επιθέσεις, 2 κακουργηματικές αποφάσεις, μια πλημμεληματική, 16 προκύπτουν από άλλες μαρτυρικές και 3 από αποφάσεις που δε μας επιτρέψατε να καταθέσουμε. Μπαίνουμε στο 2008 και ξεκινάμε με 2/2/2008 με μαχαιρώματα και τραμπουκισμούς στην συγκέντρωση των Ιμίων.

[…] Δεν απορρέει η ιδιότητα του διευθύνοντος από την ιδιότητα του βουλευτή, το αντίθετο. Και πάμε στην επίθεση στο Αντίπνοια, που ο δράστης ονομάτισε με το που μπήκε μέσα, […] ο Σιατούνης βεβαίως όχι μόνο δεν αποδοκιμάστηκε αλλά και στην ΚΕ επανεξελέγη και υποψήφιος δημ. σύμβουλος υπήρξε. Είναι λοιπόν ακατανόητο να λέμε οτι δεν είχε εντολή να πάει να σκοτώσει, λες και ο ρατσιμός και το κυνήγι των αντιφρονούντων απαιτεί προσωπική στοχοποίηση. Ο Κασιδιάρης σε ομιλία του από το 2008 εξαγγέλλει για την «αρχαία κρυπτεία» αλλά δεν υπάρχει καμμία αντιτρομοκρατική να τα ψάχνει αυτά, η αντιτρομοκρατική κυνηγάει Θεοφίλου, Ηριάννες και τέτοιους.

Το 2010 ξεκιναμε με την επίθεση στην Παλιά Βουλή με τον Παναγιώταρο, […] στις 6/3/2010 έχουμε νέα επεισόδια πάλι με τη συμμετοχή Σκορδέλη, Πλωμαρίτη […] και το 2011 μια σωρεία πογκρόμ, τραυματισμών, εμπρησμών και τρομοκρατίας που περιγράφει ο μάρτυρας Ι. Παπαδόπουλος που πήγε και έμεινε εκεί, όπως και ο μάρτυρας Ναΐμ Ελγαντούρ […] είναι γνωστό ότι η περίοδος 2010 υπήρξε μια ασταθής πολιτική περίοδος, πολιτικές μεταβολές […] μέσα σε αυτό το σκηνικό μπόρεσε ο Μιχαλολιάκος να μπολιάσει κόσμο με τις εθνικιστικές του πεποιθήσεις […] ο Παναγιώταρος εξήγγειλε το πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας […] Από δημοσιεύματα από το 2010 προκύπτει η στοχοποίηση, από πολύ μακριά και βαθιά χαραγμένη, εκείνων που αποτέλεσαν τα θύματά της. 17/1/2011, ο Μιχαλολιάκος προκαλεί στον Δήμο με ναζιστικό χαιρετισμό με την αναληψη των καθηκόντων του. 23/7/2011, έχουμε το βίντεο με την περίφημη ορκωμοσία μελών, η δήλωση του δοκίμου μέλους ότι η ΧΑ είναι αυτή που καθάρισε τον Άγιο Παντελεήμονα και την ίδια περίοδο, 20/4/2011, άρθρο του Κασιδιάρη που υμνεί τον Χίτλερ […] Ο Κασιδιάρης να εκπαιδεύει τα μέλη της ΧΑ στα όπλα βλέπουμε μια οργανωμένη στρατιωτική εκπαίδευση στα όπλα. […]

Στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια, στη Βαρβάκειο αγορά έχουμε το περιβόητο πογκρόμ που έχει μπει στο αρχείο λόγω παραγραφής που δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση γιατί έχουν αναφερθεί μαχαιρώματα σε βάρος αλλοδαπών και κακουργηματικές πράξεις. […] έχουμε στις 2-6-2011 επιθεση μέλους της ΧΑ […] δηλώσεις 2-7-2011 του Μιχαλολιάκου ότι «θελουμε την παλιά βουλή με τις καρέκλες, μετά ότι θα τους πετάξουμε ακόμα και παπούτισα στη Βουλή» και φυσικά ότι «όσο πιο δυνατοί γινόμαστε τόσο πιο ακραίοι θα γινόμαστε» και βέβαια δήλωση του Κασιδιάρη ότι «η Βουλή θα γινει με μιάς Αγιος Παντελεήμονας» αυτό ειναι το όραμά τους για τον τόπο. 3-9-2011, η γνωστή ομιλία του Μιχαλολιάκου ότι «αν χρειαστεί θα λερώσουμε τα χέρια μας και ας μας πούνε και φασίστες» […] Μαχαίρωμα σε Αφγανό πρόσφυγα […] 17/9/2011 «ο λαός ψηφοφόρος είναι άτιμο πράγμα» λέει ο Μιχαλολιάκος και αυτό θα το συνδέσουμε με το καταστατικό για το πως μιλάει για το λαό. […] ληστεία και επίθεση σε βάρος δύο Αλβανών γυναικών από τον πυρηνάρχη Δράμας, Μπαντέμη, που το δικαστήριό σας αρνήθηκε να αναγνώσει […] 24-11-2011, ομιλία Μιχαλολιάκου, διατρανώνει ότι θέλει να γίνει αυτό που έγινε στη Βαϊμάρη.

Μισό λεπτό να πούμε τι έγινε στη Βαϊμάρη, […] είχαμε έντονες συγκρούσεις και ένα δημοκρατικό σύνταγμα που επέδειξε μεγάλη ανοχή στη δράση των εθνικοσοσιαλιστών […] ο Χίτλερ επιχείρησε το λεγόμενο «πραξικόπημα της μπυραρίας». Το μόνο κακό που του έκανε η φυλακή είναι που τον υποχρέωσε να γράψει το «Ο Αγών μου» [..] τα τάγματα εφόδου τα κατάργησε ο ίδιος όταν δεν τα είχε ανάγκη πια γιατί είχε όλο τον κρατικό μηχανισμό δικό του […] Τα υπόλοιπα λίγο πολύ είναι γνωστά. Όταν λέει λοιπόν ότι «για κάτι τέτοιο αγωνιζόμαστε και εμείς» αυτό είναι. […] Αρχίζει και η προσπάθεια καταγραφής από το Δίκτυο [Ρατσιστικών περιστατικών] και εδώ ανοίγει ένα αλλο ζήτημα: Είναι δεδομένο και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας ότι η σωρεία των περιστατικών αυτών περιέχει τα εξής χαρακτηριστικά:

Τα θύματα στερούνται του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, είναι μετανάστες και υπάρχει αναγνωστεό που δείχνει ότι δεκα αστυνομικοί […] σχηματίσθηκε σε βαρος τους δικογραφία, και σε βάρος του Σκάρα [Τμ. Ασφάλειας Αγ. Παντελεήμονα] και του Γιοβανίδη [Τμ. Ασφάλειας Νίκαιας], [οι μετανάστες] φοβούνται λοιπόν, στερούνται και των χρημάτων και έτσι αξιωματικά είναι βεβαιο ότι ο αριθμός των καταγραφών θα ήταν υπέρτερος, το ερώτημα είναι λοιπόν όλα αυτά τα κάνει η ΧΑ;

Η άποψη η δική μου είναι ότι αν καποιος θέλει να εκλάβει το 187 ως εκλημα βλάβης δεν μπορεί να αποκλείσει από τη βλάβη τα αντίποινα που δημιουργούνται και βέβαια ο πραγματοπαγής χαρακτήρας δεν είναι απαραίτητο να τελείται από μέλη αποκλειστικά και πείτε μου αν ευθύνεται η Γερμανία του Χίτλερ για τους έλληνες που σκοτώθηκαν και αν ευθύνεται η ΧΑ για την τακτική που εξαπέλυσε. Ακόμα κ αν κάποιος αισθάνθηκε την ασυλία και αξιοπιστία να πει ότι εγώ ειμαι ΧΑ πάει να πει ότι υπελάμβανε ότι η ΧΑ ειναι αυτό […] μπαίνουμε στο 2012 όπου με την κοπή της πίτας ξεκινάει μια ομιλία του Μιχαλολιάκου,[…] άρθρο στον τοπικό τύπου που εξαγγέλει την έναρξη πολιτοφυλακής και τον κοιτάνε, τον κοιτάνε! […] 22/2/2012 ρατσιστική επιθεση σε βάρος πακιστανών σπίτι τους που δεν ερευνάται ποτέ και έχει απολήξει στην πειθαρχική δίωξη του αστυνομικού Βελονάκη […] 21/4/2012 στο Μαρουσι δεν το δέχθηκε το δικαστήριό σας αλλά είναι γνωστό επίθεση σε βάρος του Ευθυμίου από τον Παναγιώταρο […] καταδικαστική απόφαση του Πλωμαρίτη για το βιντεο ότι «είμαστε ετοιμοι να ανοίξουμε το φούρνους», […] 10/5/2012 επίθεση σε μετανάστες στο Έβερεστ και η αστυνομία παρεμπόδισε τη μήνυση όπως κατεθεσε ο συνήγορος του πολίτη […] λέει ο Μιχαλολιάκος τις μέρες που ετοιμάζεται να μπει στη Βουλή: «Ελπίζουν ένας ΧΑιτης να σφάξει ένα ξένο […] » Ακούστε μήνυμα λίγες μέρες πριν συμμετάσχει στις εκλογές, επίθεση σε δημοδιογράφο είχαμε και χθες στο Σύνταγμα από τους ΧΑυγίτες, χτύπησαν δημοσιογράφο που έκανε το ντοκυμαντέρ «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση», αυτά κάνει η ατιμωρησία και η αίσθηση της ασυλίας.

61 καταγραμμένα περιστατικά εν μέσω του 2012 ανάμεσα σε πληθώρα μη καταγεγραμμένων κλιμάκωση της επιθετικότητας στο δρόμο για τη βουλή, υπό τις συνθηκες αυτές οι δράστες της επίθεσης των Αιγυπτίων μου θυμίζυν δρομείς που περιμένουν στο σημείο εκκίνησης την πιστολιά του αφέτη που δεν είναι άλλη από την ομιλία Λαγού, και συνεχίζω μετά το διάλειμμα.

Πρ: Διακοπτουμε τότε, τώρα.

Το δικαστήριο διακόπτει 12:03 για περίπου 30 λεπτά, επιστροφή μετά τις 12:35 με συνέχεια της αγόρευσης του συνηγόρου των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.
Συνέχιση της διαδικασίας 12:51 με τον συνήγορο πολ. αγωγής για τους Αιγύπτιους αλιεργάτες Κ. Παπαδάκη, να συνεχίζει την αγόρευσή του.
Παπαδάκης: Μιας και μέχρι στιγμής διαπιστώνω με ικανοποίηση ότι έχω ανταποκριθεί στα χρονοδιαγράμματα που έχω θέσει, παρεμβάλλω ορισμένες σκέψεις για το καταστατικό.
Τίθεται το ερώτημα, πριν την πιστολιά του αφέτη, πριν την ομιλία, είναι ή δεν ειναι εγκλ. οργάνωση η ΧΑ που δεν έχει μπει στη Βουλή ακόμα; […] Το δικαστήριο, στα πλαίσια της διερευνητικής του ιδιότητας για τη δίκη, μπορεί να δεχτεί και περιστατικά διάφορα του βουλεύματος, χωρίς αυτό να στοιχειοθετεί χειροτέρευση της θέσης του κατηγορουμένου […]

Απαιτεί ο νόμος ή η νομολογία κάποιο ορισμένο είδος δομής; Είναι υποχρεωμένος ο εισαγγελέας να μπει στα γραφεία της οργάνωσης και να διαβάσει εγκυκλίους; Σε ποιας εγκλ. οργάνωσης έχει μπει και έχει δημιουργήσει τόσες εγγυήσεις, εδώ το βουλευμα παραθέτει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αλλά αν διαπιστωθούν και άλλα ή διάφορα δεν αναιρείται η κατηγορία; Τι μας λέει το βούλευμα, ιεραχική δομή, ναι, διακριτοί ρόλοι αδιάφορο, ενεργός διαρκής δράση, βεβαίως υποχρεωτικά, συγκλίνουσα δράση, δεν ειναι υποχρεωτική αλλά αποδεικνύεται όμως. Τι από αυτά δεν αποδεικνύεται ότι υπάρχει από 2012; […] Ποιο από τα έγγραφα, αρχεία ψηφιακά, από τα κινητά τους αμφισβητήθηκε ως μη γνήσιο; Δεν είναι αυτά στοιχεία ιεραρχικής δομής;

Στα 17 χρόνια ποια άλλη οργάνωση έχει εγκληματίσει περισσότερο; Εκτός από τη 17 Νοέμβρη που σκότωσε περισσότερους, η ΧΑ απλά δεν πρόλαβε. […] Ποιος μηχανισμός πριμοδοτούσε την σταυροδοσία ενώ έλειπε ο Αντώναρος στο εξωτερικό, όπως μας είπε; Ποιος μηχανισμός, αν δεν εκπορεύεται από τον Μιχαλολιάκο, φυτευτός ο Ζησιμόπουλος στη Θεσ/νίκη […] Όλοι στις περιφέρειές τους, διακριτοί όλοι μόνο εκεί που τραμπουκίζανε […] Περιβάλλον θεσμικής ασυλίας: Σε ένα ήδη πολύ σοβαρό υπόστρωμα αστυνομικής ανοχής και συγκάλυψης […] η ΧΑ στον Άγ Παντελεήμονα έχει κλείσει και την παιδική χαρά […] είναι προφανές ότι υπάρχει εγκλ. οργάνωση στο 2012 και υπάρχουν και τα στοιχεία της αλλά ας πούμε και δυο λόγια για το καταστατικό, αφού μπήκαμε στα γραφεία. Δεν ξέρω σε ποια άλλη οργάνωση έχει αναζητηθεί εγκύκλιος και καταστατικό […] Εδώ διαπιστώσαμε από τα αναγνωστέα ότι ο Μιχαλολιάκος, λίγο μετά αφότου βγήκε από τη φυλακή, όπου μορφώθηκε από τον Παπαδόπουλο […] αντιλαμβάνεται ότι η δημοκρατία, που εχθρεύεται τόσο, παρέχει μια προστασία στα κόμματα. Το κόμμα ειναι αδρανές αυτό μέχρι το 1994 και εκείνο που είναι εντυπωσιακό είναι ότι αμφισβητεί το καταστατικό του Ψαρρά [Ο Μιχαλολιάκος] μας έχει προσκομίσει και ένα βιβλίο που έγραψε στη φυλακή όπου στη σελ 47 γράφει τα εξής: «… το Β συνέδριο» – Β’, γιατί όπως μας είπε ο συνάδελφος Καμπαγιάννης το πρωτο ήταν κρυφό – «[…] που έγινε στο ξενοδοχείο Κάραβελ των Αθηνών» – ξενοδοχείο του Θεοδωρόπουλου, εφοπλιστή, […] αυτό το καταστατικό που κατατέθηκε στο 2012 γράφει στο τελευταίο άρθρο του ότι ισχύει είναι καινούργιο και δεν ειναι καν επικυρωμένο από το συνέδριο […]

«Το κόμμα της ΧΑ βρίσκεται ενάντια στο εθνοκτόνο μνημόνιο», είχαμε μνημόνιο το 1992; Ποιον κοροιδεύει ο Μιχαλολιάκος; Τι είναι εκείνο όμως που τον κάνει να αμφισβητεί την έννοια του καταστατικού; Όταν αμύνεσαι ενάντια σε ένα ψέμμα, το κάνεις αποδεικνύνοντας την αλήθεια, όχι κατασκευάζοντας ένα άλλο ψέμμα. […] Λέει λοιπόν το καταστατικό τα εξής ενδιαφέροντα που, πρώτα απ’ όλα, αποδεικνύουν την ναζιστική ιδεολογία: [..] Ποιοι ήταν οι «ηττημένοι του 1945» που δηλώνει «σπορά» ο Μιχαλολιάκος; Και θα πει κάποιος το χιλιοειπωμένο, δεν είναι ελεύθερος ο καθένας με την ιδεολογία του; […] Είναι προφανές ότι καθε εγκληματική πράξη δεν ειναι ναζιστική αλλά ναζισμός χωρίς εγκληματική πράξη δεν υπάρχει […] Και η φυλετική αποτύπωση της ναζιστικής ιδεολογίας του ρατσισμού και βεβαίως η εξουσία του αρχηγού στο αρ 6 «είμαστε όντα του καθήκοντος και όχι ζώα δικαιωμάτων» και βεβαίως το ότι προβλέπει δύο επίπεδα ιεραρχίας […] Και αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για τον λαό η οποία διατυπωμένη στο κεφ. «Η αρχή του Αρχηγού» που μεθερμηνεύεται σε μια επόμενη δήλωση του Μιχαλολιάκου ότι «ο λαός είναι άτιμο πράγμα». […] Από κει και πέρα, επειδή είπα και πριν δε θα πρέπει να κάνει το λάθος να εξαρτά τη δομή και την ιεραρχία του κόμματος από τη βουλευτική ιδιότητα. Ορισμενοι άνθρωποι έχουν την τάση να έχουν μια γραφειοκρατική αντίληψη και για τις εγκληματικές οργανώσεις, είναι παρακινδυνευμένα αυτά, σημασία έχει ότι η βουλευτική ιδιότητα είναι εποικοδόμημα και επιβράβευση ορισμένων εξ αυτών και άλλων που χρησιμοποίησαν την ιδιότητα αυτή για να τραμπουκίζουν. Και έρχομαι στους Αιγύπτιους. Ο Αμπουζίντ είναι Αιγύπτιος […] Και ειναι άλλο η αυξημένη προστασία που παρέχεται για έναν μετανάστη, […]

Λέω για τους δικηγόρους των υποψήφιων δραστών των Αιγυπτίων ότι είναι η 4η ημέρα που δεν βλέπω στα έδρανα, μας τιμούν με την παρουσία τους ορισμένοι συνάδελφοί μου. Είναι αδιανότητο ότι θα είχα εντολέα κατηγορούμενο που κινδυνεύει και δε θα ερχόμουν να ακούσω ούτε μια αγόρευση […] [Περί της υπόθεσης των Αιγυπτίων αλιεργατών] Από το σύνολο του φωτογραφικού υλικού και των βίντεο τα οποία προβλήθηκαν και κατατέθηκαν, προκύπτει ότι δεν υφίσταται εξωτερική σκάλα πρόσβασης στην ταράτσα από το σπίτι, ούτε και εσωτερική. Η πρόσβαση στην ταράτσα όπως το γράφει εκεί γίνεται με χρήση εσοχών και πατημάτων στον εξωτερικό πίσω τοίχο. Η διαφορετικά η πρόσβαση γίνεται από την κάθετη στη Σοφούλη, οδό Δημ. Μητροπούλου, που λόγω της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς το ύψος της ταράτσας είναι ελάχιστα ψηλότερο από του ύψος του δρόμου, αλλά πρέπει να ανεβεί κανείς πρώτα στην ταράτσα του γειτονικού σπιτιού που εφάπτεται στον δρόμο και από εκεί να περάσει στην ταράτσα του σπιτιού των Αιγυπτίων.

Αλλά η οδός Δημ. Μητροπούλου είναι ιδιαίτερα ανηφορική και το οδόστρωμα και το πεζοδρόμιό της ιδιαίτερα ολισθηρά και με σύκα από την συκιά του γειτονικού σπιτιού. Ενώ η μετάβαση με διαδρομή από το πεζοδρόμιο στη γειτονική ταράτσα και από αυτήν στην ταράτσα του σπιτιού των Αιγυπτίων δεν είναι επίπεδη, δυσχεραίνεται από την παλιά μεγάλη συκιά, τα κλαδιά της οποίας απλώνονται χαμηλά στη γειτονική ταράτσα και το δάπεδό της είναι ολισθηρό. Το σκοτάδι της νύχτας δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο. Αυτή ηταν η αιτία που είχα υποβάλει και ένα αίτημα αυτοψίας στο δικαστηριο. Τούτο αναδεικνύει ότι υφίσταται τρομερή δυσχέρεια γρήγορης και αθόρυβης όταν γνωρίζουμε ότι κάποιος που κοιμάται έξω ξυπνά με το παραμικρό θρόισμα ή θόρυβο, πολυπρόσωπης ανόδου προσώπων και εργαλείων λοστών, ξύλων και μάλιστα χωρίς φωτισμό την νύχτα. Στο ίδιο το σπίτι η είσοδος γίνεται από τσιμεντένια σκάλα με δέκα σκαλοπάτια, που οδηγούν σε πλατύσκαλο όπου και η πόρτα εισόδου, χωρίς προστατευτικά, κάγκελα και κουπαστή. Κατά την κατάθεση του Αχμεντ υπήρχαν κάγκελα και τα έβγαλαν οι ίδιοι οι δράστες […] Σε κάθε περίπτωση ο κίνδυνος στριμώγματος, πτώσης και τραυματισμού, ιδίως όταν ανεβαίνουν πολλοί μαζί με ξύλα, κοντάρια και άλλα αντικείμενα, η αμύνονται η δεν βλέπουν καθαρά είναι μεγάλος. Άρα απαιτείται υψηλό επίπεδο κατόπτευσης, προγραμματισμού, επιχειρησιακής ικανότητας, ταχύτητας και αποτελεσματικότητας και για την ταράτσα και για το σπίτι.

Αυτό λοιπόν ειναι το σκηνικό της επίθεσης εκεινη την νυχτα απέναντι σε έναν άνθρωπο φιλοξενούμενο στο σπίτι που κοιμάται στην ταράτσα με μία κουβέρτα για να μην τον ενοχλούν τα κουνούπια Η αστυνομικός Πολυχρονίδου στην από 12/6/2012 και ώρα 07.00 π.μ. μαρτυρική της κατάθεση αναφέρει στην ΥΚΑ/ΔΑΑ ότι: «Την 3.20΄ περίπου ώρα της 12/6/2012 μεταβήκαμε με εντολή του κέντρου ασυρμάτου στη συμβολή των οδών Λ. Δημοκρατίας και Λ. Γρηγορίου Λαμπράκη προκειμένου να αναζητήσουμε ύποπτα άτομα που επέβαιναν σε δίκυκλα πιθανόν μέλη της Χρυσής Αυγής λόγω επίθεσης ατόμων σε οικία αλλοδαπών στην οδό Θεμιστοκλή Σοφούλη στο Πέραμα λίγα λεπτά νωρίτερα.».

Άρα η ιδιότητα των δραστών συνυπήρχε ταυτόχρονα από την ίδια την καταγγελία του περιστατικού είτε από τους παθόντες, είτε από τους γείτονες. Κατά συνέπεια αυτά που ακούστηκαν δεν έχουν καμία σημασία, γιατί αυτός που κατήγγειλε μίλησε για ΧΑ, αν είναι κάποιος από τους παθόντες είναι προφανές ότι η κατάθεση είναι εγκυρότερη από οποιαδήποτε άλλη. Και αν είναι μάρτυρας είναι γεγονός ότι η πολιτική ταυτότητα της ΧΑ ειχε γίνει γνωστή […] Όλοι οι γείτονες, που δεν είναι ούτε αντιεξουσιαστές είπανε και αναγνωρισαν όχι μόνο από τα μπλουζάκια τους αλλά από τον τρόπο της δράσης τους, τι βρέθηκε λοιπόν μετά την ειδοποίηση και τι συνέβη; Προφανώς η σειρά που αναφέρει το βούλευμα τα γεγονότα, είναι λάθος. Πήγαν πρώτα στην ταράτσα, η ιατροδικαστική ανάφερει, γνωμάτευση Ευαγγελισμού γράφει ότι διαπιστωθηκε οίδημα, βαθύ θλαστικό τραύμα, διαταραχή στη σύγκλιση της γνάθου λόγω κατάγματος, διπλό κάταγμα στην κάτω γνάθο, […] τοποθέτηση συρμάτινων περιδέσεων. Από τα παραπάνω καταφαίνεται προφανέστατα βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη αλλά αυτό είναι το αποτέλεσμα, η πρόθεση δεν ήταν αυτή […] όπως προκύπτει από την αφήγησή του χτυπήθηκε από περισσότερους του ενός δράστες ταυτόχρονα, κοιμόταν ανυπεράσπιστος στην ταράτσα. Τι αναδεικνύεται λοιπόν:

– Η οργάνωση, η πρόβλεψη, η εξασφάλιση και συγκέντρωση των όπλων, δηλαδή των λοστών, των ξύλων και των πυροσβεστήρων.

– Η άριστη γνώση της περιοχής.

– Η άνεση της μεταμεσονύκτιας κυκλοφορίας στην περιοχή και μάλιστα παρά το νεαρό της ηλικίας και με δίκυκλα. >

– Η πολυπρόσωπη, αποφασιστική και αιφνιδιαστική επίθεση.

[Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.]

Την ονομάζω αιφνιδιαστική και πολυπρόσωπη – είναι προφανές γιατί – Την ονομάζω και αποφασιστική διότι έχει προηγηθεί, σύμφωνα με τις καταθέσεις των μαρτύρων, και η προσπάθεια εισβολής στο ψαράδικο, που για εμένα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έγινε από τους ίδιους ανθρώπους και δείχνει ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν αποφασισμένοι εκείνο το βράδυ, οπωσδήποτε, να πραγματοποιήσουν τους εγκληματικούς τους σκοπούς. Αν έβρισκαν ανθρώπους στο ψαράδικο μέσα θα τους χτυπούσαν εκεί, δεν τους βρήκαν, θεώρησαν περιττό να ξυπνάν τη γειτονιά για να κάνουν υλικές ζημιές, πήγανε στο σπίτι. Και βεβαίως ο σκοπός τους δεν ήταν μόνο οι υλικές ζημιές στο σπίτι, αλλά ο Αμπουζίντ στην ταράτσα. – Η προετοιμασία του χώρου της επίθεσης.

– Η αναμφισβήτητη προηγούμενη κατόπτευση για εντοπισθούν τόσο ο Αμπουζίντ που κοιμότανε στην ταράτσα, όσο και τα σημεία από τα οποία θα επιτίθεντο στο σπίτι.

– Ο εντοπισμός του στόχου της ταράτσας, του χώρου της εισόδου του σπιτιού για την επιλογή των μέσων της επίθεσης και βεβαίως

– Η επιλογή του χώρου απαρατήρητης στάθμευσης των δικύκλων προκειμένου να καταστεί δυνατή η αθόρυβη προσέγγιση στο χώρο της επίθεσης. Αθόρυβη ήταν όχι μόνο η προσέγγιση, αλλά και η άνοδος στην ταράτσα και η συνεννόηση και δράση μεταξύ τους, μέχρι τη στιγμή που, υποχρεωτικά βεβαίως, έγινε θορυβώδης, όταν προσπάθησαν να παραβιάσουν το σπίτι.

– Η αδίστακτη και πολυπρόσωπη χρήση βίας από πολλούς, απρόκλητα και κατά ανυπεράσπιστου, μέχρι ανθρωποκτόνου αποτελέσματος, το οποίο τουλάχιστον ως ενδεχόμενο αποδέχθηκαν. Έχω την εντύπωση ότι έχει περιγραφεί, από την κατάθεση των μαρτύρων, ιδίως του Αμπουζίντ αλλά και των άλλων, μια φρικαλέα βαρβαρότητα αποτυπωμένη και στα αποτελέσματα στο πρόσωπο και στο σώμα του θύματος, λυπηρό ιδίως από νέους ανθρώπους αυτό το πράγμα και απορίας άξιον αν οι άνθρωποι αυτοί ενεπλάκησαν για πρώτη φορά σε πράξεις βίας.

– Η ψυχραιμία και η όλη εκτίμηση και ο συντονισμός, οργανωτικά χαρακτηριστικά τα οποία δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει ότι άνθρωποι που ενεπλάκησαν για πρώτη φορά σε βίαιες ενέργειες, τα έχουν πραγματώσει. Έχουμε λοιπό μια ψύχραιμη εκτίμηση, η οποία καθιστά δυνατή την εκπλήρωση της επίθεσης σε τρία στάδια:

Το πρώτο στάδιο είναι τα ανθρωποκτόνα χτυπήματα σε βάρος του Αμπουζίντ Εμπάρακ στην ταράτσα,

Το δεύτερο είναι η προσπάθεια εισβολής στο σπίτι και τραυματισμού όσων ήταν μέσα,

Το τρίτο στάδιο είναι οι καταστροφές στα οχήματα.

Έχει προηγηθεί ένα προγενέστερο στάδιο στο μαγαζί. Τίποτε από αυτά, δηλαδή ούτε η επιτυχία του ενός, ούτε η αποτυχία του άλλου κλονίζουν, μετατρέπουν, μεταβάλλουν το όλο πρόγραμμα και με οποιοδήποτε τρόπο διασπούν την απόφαση και το σχέδιο το οποίο είχαν. Αντίθετα, υπάρχει ψυχραιμία στην εκτίμηση, όταν εξαντλείται το χρονοδιάγραμμα, από το οποίο και μετά η παραμονή τους στο χώρο καθίσταται επικίνδυνη και τότε αποφασίζουν την αποχώρηση, την πραγματοποιούν αφού προβαίνουν σε καταστροφές στα οχήματα, συντονισμένα, και σε χρόνο μηδενικό πηγαίνουν, παραλαμβάνουν τα δίκυκλα και φεύγουν.

– Ταχύτητα λοιπόν, ψυχραιμία, συντονισμός και πειθαρχία. Επαγγελματική θα τη χαρακτήριζα.

– Σχέδιο διαφυγής και εξαφάνιση των πειστηρίων. Διότι μέσα σε μια διαδρομή που, κατά τις μαρτυρίες όλων, δεν είναι περισσότερο από πέντε λεπτά με τα μηχανάκια, έχουν εξαφανιστεί τα σίδερα και τα ξύλα. Και βεβαίως όποια ξύλα και πέτρες βρεθήκανε στο σπίτι, όπως αναφέρθηκε κατά την αναφορά στις παραλείψεις της αστυνομίας, όπως προέκυψε από τις μαρτυρικές καταθέσεις, ουδείς τα αναζήτησε.

– Θρασύτατη επίδειξη ισχύος με φωνές και με μπλούζες της ΧΑ μέχρι και τη στιγμή της σύλληψης.

Κυρίως όμως έχει σημασία οι φωνές, ότι «θα δεις τί είναι η ΧΑ» του Πανταζή, φωνές οι οποίες έγιναν εις επήκοον γειτόνων και βεβαίως για να ακουστούν, από παθόντες και τρίτους, διότι σημασία δεν έχει για τους ανθρώπους αυτούς να κάνουν κάτι, αλλά και να το επιδεικνύουν ότι το κάνουν και να επιδεικνύουν ισχύ και αν τρομοκρατούν. Οι μπλούζες φυσικά, η αίσθηση ότι οι ίδιες αυτές οι μπλούζες παρέχουν και το ακαταδίωκτο, γιατί βέβαια σε μια ημέρα προεκλογικής περιόδου, καθώς εκλογές είχαμε 17/6/2012 και το συμβάν έγινε Δευτέρα προς Τρίτη 12/6/2012, φυσικό, κατά τη σκέψη τους, να κυκλοφορεί κάποιος με μπλούζες της ΧΑ, έχοντας και μια έτοιμη δικαιολογία, λέγοντας «εγώ δεν έκανα τίποτα, με συλλαμβάνετε για την ιδεολογία μου».

Βεβαίως αυτό εγκαταλείπεται γρήγορα γιατί αλλάζουν ρούχα στο κρατητήριο και δεν έχει φροντίσει κάποιος να κρατήσει ως πειστήριο τις μπλούζες αυτές, η αστυνομία να τους φωτογραφίσει με αυτές. Βγάζουν φωτογραφίες με ό τι ρούχα θέλουν την επόμενη ημέρα. Βλέπουμε τον Πανταζή με άσπρο ατσαλάκωτο πουκάμισο σε άνθρωπο που δούλευε όπως λεει και φούσκωνε μπαλόνια.

Διακριτοί ρόλοι και ιεραρχία μεταξύ των δραστών:

Αναγνωριζόμενος από όλους ο Πανταζής, ο οποίος είναι ο εμψυχωτής, είναι ο ηγέτης, είναι εκπρόσωπος και στον τσαμπουκά απέναντι στα θύματα και στις εξηγήσεις απέναντι στην αστυνομία.

Και επίσης διακριτός είναι και ο Αγριογιάννης, ο οποίος αναγνωρίστηκε ανεπιφύλακτα και από τους δύο μάρτυρες ως ένας από τους δράστες που ενεργούσε σκληρές πράξεις βίας στο περιστατικό εκείνο. Παρουσία του ανήλικου κοριτσιού δε, δείχνει ανθρώπους που δεν έχουν καμία ηθική αναστολή, πας να κάνεις ό,τι είναι να κάνεις, άστο το ανήλικο […]

Οι δράστες αναγνωρίζονται :

Α) Ο Πανταζής αναγνωρίζεται ανεπιφύλακτα από τρεις, ο τρίτος είναι ο Σαάντ που παρ’ ότι εκείνο το πρωί είχε δηλώσει ότι δεν είναι σε θέση να κάνει αναγνώριση, κάτι το οποίο δεν ήταν κατά τη γνώμη τους επαρκής λόγος για να μην τον οδηγήσει η αστυνομία στο να προσπαθήσει να αναγνωρίσει και στο να μην κληθεί ποτέ αργότερα, με πολύ πειστικό τρόπο είπε ότι αναγνώρισε τον Πανταζή […] Ο Πανταζής λοιπόν αναγνωρίζεται και από τους άλλους δύο και τον Άχμεντ δηλαδή και τον Μωχάμεντ, ανεπιφύλακτα.

Και στον ηγετικό ρόλο του και στις κινήσεις και σε αυτά τα οποία έλεγε.

Β) Αναγνωρίζεται ανεπιφύλακτα και ο Αγριογιάννης από τους δύο μάρτυρες και, όπως προανέφερα, με διακριτό ρόλο αλλά και περιγράφεται από τον Σαάντ με ένα στοιχείο που επίσης προσθέτει αξιοπιστία στην κατάθεσή του, σαν ένας που φορούσε λευκό, ενώ όλοι ο άλλοι φορούσαν μαύρα.

Γ) Όσον αφορά τους άλλους τρεις δράστες Μαριά, Ευγενικό και Παπαδόπουλο, περιγράφονται και αναγνωρίζονται «100%», χωρίς καμία επιφύλαξη ή αμφιβολία από τον Μωχάμεντ και «80%», σύμφωνα με όσα είπε ο Άχμεντ εδώ.

Το κίνητρο της ειλικρίνειας των παθόντων είναι ισχυρό, κανένας δεν εμπλέκεται σε οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη – σε αντίθεση με τους ίδιους τους δράστες που μας είπανε όπως ο Αγριογιάννης ότι εχει καταδικαστεί για ένοπλη ληστεία – έλλειψη προστασίας του Αμπουζίντ […]

– Η παράλειψη της κατ’ οίκον έρευνας στα σπίτια των δραστών, η παράλειψη λήψης αποτυπωμάτων, […]

– η παράλειψη ποινικής δίωξης για τον κίνδυνο της ζωής και σωμ. ακεραιότητας που διέτρεξαν οι Αιγύπτιοι μέσα στο σπίτι, […]

– η παράλειψη χρήσης διερμηνέα, […]

– η παράλειψη χρήσης ιατρικής πραγμαγνωμοσύνης, η απώλεια του CD με τις 44 φωτο

Και έτσι με όλες αυτές τις παραλείψεις, οι δράστες έρχονται δυναμωμένοι και έχουν όλη την άνεση να οργανώσουν επόμενες επιθέσεις και η έλλειψη, το ερώτημα είναι: αν στη θέση του Αμπουζίντ κοιμόταν ένας καναλάρχης ή ένας εφοπλιστής θα ήταν ίδια η έρευνα; Το ερώτημα μπορείτε να το απαντήσετε εσείς.

Για τον πυροσβεστήρα να αναφέρω: […] το αέριο μπορεί να προκαλέσει ασφυξία […] Μπορεί οι δικαστές και εισαγγελείς να μην έχουν διαβάσει τις οδηγίες, οι δράστες τις έχουν σίγουρα διαβάσει όμως […] Αν κάποιος ανοίξει εδώ μέσα πυροσβεστήρα με ξηρά σκόνη θα πνιγούμε εδώ μέσα, όταν λοιπόν σε ένα σπιτάκι ανοίγεις ένα πυροσβεστήρα το κάνεις για να βγούνε έξω και να τους κοπανήσεις έξω. Και είναι μια από τις πιο μεγάλες ντροπές ότι δεν υπάρχει ποινική διωξη για απόπειρα ανθρωποκτονίας για τους ανθρώπους που ήταν κάτω.

[…] Ποια ειναι τα κριτήρια συνδρομής ανθρωποκτόνου δόλου;

1. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται – επικινδυνότητα

2. Ο τρόπος χρήσης τους

3. Η ένταση της πράξης

4. Το μέρος του σώματος

5. Ο αριθμός των πληγμάτων

6. Η απόσταση δράστη – θύματος

7. Οι εν γένει συνθήκες

8. Η προηγούμενη σχέση δράστη – θύματος

[Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.]

Με ποιούς όρους χωρεί η απόπειρα ανθρωποκτονίας σε απόπειρα βαριάς σκοπούμενης; Υπάρχει εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση και η [απόφαση] ΑΠ 212/1991 αναιρεί για έλλειψη αιτιολογίας απόφαση μεταβολής κατηγορίας διότι τα πραγματικά περιστατικά στα οποία θεμελίωσε την κρίση ότι ο κατηγορούμενος είχε πρόθεση να τραυματίσει και όχι να φονεύσει. Ποιος είναι ο χρόνος διερεύνησης του δόλου; Κατά την τέλεση και όχι μετά.

Όχι αναγκαία και κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της αιτιώδους διαδρομής ή την επέλευση του αποτελέσματος. (dolus praesens) Ο προγενέστερος και μετεγανέστερος δόλος δεν καταλογίζονται και ένα χτύπημα μόνο μπορεί να οδηγήσει στο ανρθωποκτόνο αποτέλεσμα τό αν υπηρξε δευτερο τρίτο αποτελεί σημειο δόλου που δεν έχει καμία απολύτως σημεία η μετέπειτα υπαναχώρηση δεν τον αίρει αναδρομικώς, το αναφέρει και ο Κοτσαλής, και ο Τζαννετής.

Και να θέσω και ένα ερωτημα: Είναι τα κοντάρια και οι σιδηρολοστοί πρόσφορα μέσα θαντηφόρου πλήξης; Ναι και εδώ έχουμε πληθώρα αποφάσεις. [αναφέρει κάποιες από αυτές]

Είναι η κεφαλή καίριο σημείο;

Είναι ακόμη και τα πόδια, διότι διέρχονται αιμοφόρα αγγεία. (ΑΠ. 1413/2000- ΥΠΟΘΕΣΗ 17Ν) Αποτελεί η με μεγάλη ένταση και δύναμη και με μεγάλο αριθμό χτυπημάτων επανειλημμένη και αιφνίδια εξ επαφής πλήξη ανυπεράσπιστου και ανίκανου να αντισταθεί, κοιμώμενου, από πλείονες, με σιδερολοστούς και κοντάρια, περίσταση κατατείνουσα στην κατάφαση του ανθρωποκτόνου δόλου; Εδώ εχουμε απάντηση την ίδια απόφαση Κουσουρή.

[…] όταν σηκώνω ένα σιδερένιο λοστό και είμαι με άλλους τρεις – τέσσερις μαζί και φύγουμε, ακόμα και αν το μετανιώσουμε, που δεν το μετανιώσανε, υπάρχει ανρθωποκτόνος δόλος. Και επειδή ανέφερα αρκετούς καθηγητές πανεπιστημίου δεν χρειάζεται να ειναι κανείς καθηγητής πανεπιστημίου για να το καταλάβει αυτό. […] Όσον αφορά τα στοιχεία της ένταξης των δραστών στη ΧΑ:

α) αφενός οι επισκοπηθείσες φωτογραφίες από τον σκληρό δίσκο του Πατέλη στις οποίες όλοι οι δράστες της επίθεσης αυτής, εικονίζονται παραπλεύρως της Τοπικής Οργάνωσης Νίκαιας,[αναφέρει κατηγορούμενους και κωδ. φωτογραφιών] Αγριογιάννη (9514), Ευγενικού 9501, 3427 – 3430, 0019 Μιχαλ.), Μαρία (1158), Πανταζή (2933,[…]) Παπαδόπουλου (9532, 9533) mαζί με Ταγματα Εφόδου ή και με άλλα μέλη της Τοπικής Επιτροπής σε διάφορα σημεία της περιοχής, με στολές, σημαίες της Χ.Α. κλπ

β) αφετέρου η αναφορά των Μαρία, Πανταζή, Παπαδόπουλου, καθώς και του αδελφού Ευγενικού στη λίστα Πατέλη η οποία περιέχει τα ονόματα και τα τηλέφωνα των μελών της Τοπικής Οργάνωσης Χ.Α. Περάματος.

Ακόμα ο Πανταζής είναι πρόσωπο το οποίο είχε ηγετικό ρόλο στην διάπραξη της ενέργειας αυτής μέχρι τέλους και στη συνέχεια παρότι του είχαν επιβληθεί περιοριστικοί όροι και παραπέμφθηκε για την υπόθεση αυτή εξακολούθησε να τυγχάνει της πλήρους αποδοχής της Χ.Α., πρωτοστάτησε έναν χρόνο και τρεις μήνες αργότερα στην απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον αφισοκολλητών μελών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα. […] Ο Αγριογιάννης στην πρώτη του εξέταση ως κατηγορουμένου στην Γενική Ασφάλεια Αττικής δηλώνει ότι δεν έχει σχέση με το περιστατικό, διορίζει δικηγόρο τον Νικολαΐδη Μιλτιάδη, όπως κάνουν και όλοι οι κατηγορούμενοι, αρνείται τις κατηγορίες και μάλιστα ζητάει την ποινική δίωξη αυτών που τον αναγνώρισαν για ψευδή καταμήνυση, συκοφαντική δυσφήμιση, απόπειρα απάτης και ψευδορκία. […]

Ο Μάρκος Ευγενικός στην πρώτη του εξέταση ως κατηγορουμένου κρατάει ακριβώς την ίδια στάση με τον Αγριογιάννη, δηλώνει ότι δεν έχει σχέση με το περιστατικό, διορίζει δικηγόρο τον Νικολαΐδη Μιλτιάδη, όπως κάνουν και όλοι οι κατηγορούμενοι, αρνείται τις κατηγορίες και μάλιστα ζητάει την ποινική δίωξη αυτών που τον αναγνώρισαν για ψευδή καταμήνυση, συκοφαντική δυσφήμιση, απόπειρα απάτης και ψευδορκία. Δηλώνει δε ότι δεν έχει καμία σχέση με την Χρυσή Αυγή και ζητά να γίνει διερεύνηση δακτυλικών αποτυπωμάτων στον πυροσβεστήρα που κατασχέθηκε […]

Ο Θωμάς Μαρίας τηρεί και ακριβώς την ίδια στάση και εκείνος στην πρώτη έκθεση εξέτασής του ως κατηγορουμένου στην γενική ασφάλεια Αττικής δηλώνει ότι δεν έχει σχέση με το περιστατικό. Ο Πανταζής ακόμα θρασύτερος απ όλους καταθέτει ότι ζητάει πιστοποιητικό να προκύπτει ότι δεν έχει καμία σχέση με τη ΧΑ κοροϊδευε κανονικότατα και προκύπτει ότι ειναι βοηθός του Κασιδιάρη όλα αυτά τα χρόνια […]

Nα πω για τον Παπαδόπουλο ότι φωτογραφήθηκε έναντι 25 ευρώ που του τα χρωστάνε ακόμα […] κανένας κατηγοεούμενος δεν προτείνει μαρτυρα υπεράσπισης τους παρευρισκόμενους […] και αυτό με τα μηχανάκια δεν είναι πρώτα φορά που του ακούμε και στο Λουκμάν αυτό ειχαμε ακούσει και νομίζω πρέπει πρέπει να πάμε στην πιστολιά του αφέτη δηλαδή στην ομιλία Λαγού […]

θα επαναλάβω ότι η υπεράσπιση κατ’ επανάληψη σε όλες τις δηλώσεις στελεχών της ΧΑ ζητούσε το πληρες κειμενο της δήλωσης. Κανένας δεν επιδιώκει την αποσπασματική εκμετάλλευση ομιλιών. […]

Ας δούμε τα σημεία της ομιλίας: ο Λαγός αφού ξεκινάει με μερικά διακυρηχτικά συγκεκριμενοποιεί τα κατά τη γνώμη του προβλήματα που αριθμεί ως ακολούθως:

– να δίνονται μεροκάματα μόνο σε Έλληνες και ότι αυτά τα λεει η ΧΑ από το 1992, πράγματι.

– «εμείς τους λεμε ότι από δω και στο εξής θα δίνουν λογαριασμό στη ΧΑ» [..]

– στα τιμολόγια της συνολικής αξίας [διανομών τροφίμων] που προσκόμισαν, πρόσεξα ότι δεν υπάρχουν τιμολόγια αγοράς ψαριών, τα ψάρια που λένε ότι διένειμαν πού τα έβρισκαν; Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα; […] Εκείνο το οποίο έχει σημασία είναι ότι έχουμε ξανά τη στοχοποίηση των Αιγύπτιων ψαράδων […] όλη η ακρόαση της ομιλίας επιβεβαιώνει όλη την ατζέντα της ΧΑ […] το μείζον με την ομιλία του Λαγού είναι ότι πώς γίνεται να αναφέρεται στο βούλευμα ότι η επίθεση συνδέεται με την ομιλία αλλά ο Λαγός δεν διώκεται για ηθική αυτουργία; Το πώς γίνεται αυτό μόνο οι συντάκτες του βουλεύματος γνωρίζουν. Το σημειώνω γιατί πρόκειται για σκανδαλωδώς ευνοϊκή μεταχείριση της ΧΑ […] δεν προφταίνει να ξημερώσει η επόμενη μέρα που λες ότι θα δίνουν λογαριασμό και έχεις έναν παρολίγον νεκρό και άλλους τραυματισμένους […] το ότι ο Μιχαλολιάκος, μετά από αυτούς τους λεονταρισμούς, θα δούμε και άλλα αύριο, ότι έβαλε την ουρά στα σκέλια και δεν είπε ότι η ΧΑ έσφαξε έναν ξένο, δε σημαίνει ότι τα μέλη δεν εκτέλεσαν τον ανθρωποκτόνο δόλο; [..] να όμως που οι δράστες δηλώνουν δικοί του άνθρωποι και αυτά που ονομάζει προβοκάτορες έχει δηλώσει ήδη αλλά όταν σφίγγουν τα πράγματα δεν έχει κανένα δισταγμό να αδειάζει αυτούς τους οποίους διαμόρφωσε ως εγκληματίες [..]

Η κλασσική τακτική η επίδειξη δύναμης και ταυτόχρονα η αποποίηση ευθύνης, όπου αυτό χωρεί. Και αυτό καταγράφει και την υποκρισία της ΧΑ. Όχι μόνο στην υπόθεση των Αιγυπτίων […] Αθροίστε περιστατικά μόνο τις τελευταίες μερες: μέλος της ΧΑ τραυματίζει το μέλος του ΚΚΕ Τσιμπουκάκη στην Αγία Παρασκευή, στις 17/6/2012 έχουμε επίθεση απο μέλη της ΧΑ το βράδυ στο εκλογικό κέντρο του Πειραιά, και έτσι η ΧΑ πηγαίνει στις εκλογές και ο Μιχαλολιάκος ευχαριστεί για το εκλογικό αποτέλεσμα «τα παιδιά με τις μπλούζες της ΧΑ». Λέω να σταματήσουμε σήμερα και να συνεχίσουμε αύριο εδώ.

Πρόεδρος: Θα ολοκληρώσετε αύριο είπατε;
Παπαδ: Ναι, στα χρονοδιαγράμματα μου είμαι συνεπής.
Διακοπή από το δικαστήριο σε αυτό το σημείο [14.20] για αύριο 21 Ιανουαρίου στην αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών.
 
Έναρξη της 407ης συνεδρίασης 09:58 στην αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών.

Παρόντες κατηγορούμενοι: Ουδείς

Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής εκ μέρους των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.

Πρόεδρος: Λοιπόν συνεχίζουμε.
Παπαδάκης [Συνεχίζει την αγόρευσή του]: Καλημέρα, ευχαριστώ. Χθες ανέπτυξα τρία μέρη της εισήγησης μου, για σήμερα απομένουν άλλα τρία. Η Χ.Α. από την επίθεση στη δολοφονία Φύσσα, μετά η ανάληψη πολιτικής ευθύνης, η μετά στάση, μετά η εισαγγελική πρόταση και ο επίλογος. […] Δήλωση της ΧΑ ότι ένας να πάθει κάτι θα πάρουν 15-20%, το χαστούκι στην Κανέλλη, κορύφωση στον Πειραιά η ευχαρίστιση από τον Αρχηγό στα παιδιά με τα μαύρα. Μέχρι την 12/6/12 τα καταγεγραμμένα περιστατικά είναι 61, στο υπόλοιπο του 2012 είναι 192. Έχουμε δηλαδή τριπλασιασμό των περιστατικών βίας. Δεν θα τα αναφέρω γιατί δεν θα μου φτάσει ούτε μέχρι το μεσημέρι η ώρα. Μόνο συνοπτικά.
Εξαγγελία ταγμάτων εφόδου, φωτογραφία 73 στον σκληρό Μιχαλολιάκου που εικονίζει την ιδρυτική συγκέντρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 2009. Δεν το κάνω από κομματικό πατριωτισμό, αλλά επειδή σε αυτή ήταν μέλη ο Κουσουρής, το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, υπέστησαν επιθέσεις. Και στις εκλογές του 2010 και σε αυτές του 2015, επιθέσεις σε μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η φωτογραφία στον σκληρό του Μιχαλολιάκου εικονίζει εκατοντάδες πρόσωπα. Είναι αρχειοθέτηση στοχοποίησης, όπως με τους αναρχικούς κλπ. Ξύλο του Μπούκουρα στα Εξαμίλια, επιθέσεις στην πλατεία Αμερικής, στον Κολωνό, σε Ρομά στο Αιτωλικό, στο λιμάνι του Πειραιά κατά Πακιστανού (βίντεο 44), την 9/8 σε επίθεση κατά Πακιστανών, την 12/8 στη Λυκόβρυση, στον Άγιο Δημήτριο 4 μέρες μετά, την 20/8/12 άλλη επίθεση, 22/8 στην πλ. Συντάγματος, συκοφάντηση κατά Πέτρου Κωνσταντίνου για την υπόθεση Μαρφίν, όπου καταδικάστηκαν για συκοφαντική δυσφήμιση αλλά αρνηθήκατε να αναγνώσετε την απόφαση που προσκομίσαμε. […] Τον Σεπτέμβριο 2012 αρχίζουν οι επιθέσεις σε λαϊκές, στη Ραφήνα κλπ, «το έχουν αναλύσει νομικά το ζήτημα», ότι για απλή φθορά απαιτείται μήνυση, οι παθόντες δεν μπορούν να υποβάλουν [μήνυση] ελλείψει χαρτιών, οπότε δίνει το πράσινο φως για επιθέσεις. […] Φραστική επίθεση σε διευθύντρια που λέει ότι τα παιδιά των Ρομά πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο στη Λαμία. Κατάθεση Διαβολάκη. Επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά Τζεμαλί. Στο Ηράκλειο επίθεση κατά Πακιστανών, στη Μεταμόρφωση επίθεση κατά Πακιστανών, 26/9/12 εκβιασμός κατά Σιπριέν να κλείσει το μαγαζί του, κατατέθηκαν αυτά και από τον ίδιο και από τον Ελγαντούρ και άλλους.

Έχουμε συγκέντρωση – αντισυγκέντρωση στον Βόλο, με τον Ηλιόπουλο, επίθεση στα Σεπόλια από χρυσαυγίτες, την 30/9 στην Ανάβυσσο έξω από τα γρααφεία της ΧΑ έλεγχο χαρτιών αλλοδαπών, βασανισμοί συλληφθέντων από την ΕΛΑΣ και πλήρης κάλυψη της αστυνομίας κατά αντεξουσιαστών που συμμετείχαν σε μοτοπορεία, οι ίδιοι ακόμα σέρνονται στο Μικτό Ορκωτό, οι δε αστυνομικοί απαλλάχθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, παρεμπόδιση θεαατρικής παράστασης στο Χυτήριο, […], έφοδος – ξυλοδαρμός στο Ηράκλειο, 27/12/12 επίθεση σε χώρο προσευχής μεταναστών. Εγκαίνια γραφείων στο Αίγιο. 30/10/12 κλείσιμο των συνόρων στην Δοιράνη, αντίποιηση αρχής, αλλά δεν διώχθηκε. Αχαρνών και Αγίου Μελετίου επίθεση κατά μεταναστών. 1/11/2012 επίθεση, Κουκούτση. Επιθέσεις κατά μεταναστών […] 4/11 πάλι στον Άγιο Παντελεήμονα, κατά Κανελλοπούλου, το κατέθεσε η ίδια καθώς και η Κατριβάνου. 9/11 επίθεση σε Σενεγαλέζο στο Σύνταγμα. 10/11 στο Ηράκλειο. 12/11 κατά Αλγερινού έξω από τα γραφεία της ΧΑ. Σαν πολλά δεν σας φαίνονται, κ. πρόεδρε, για να είναι ασύνδετα και άσχετα μεταξύ τους; […] Επίθεση σε μετανάστες στον ΕΟΠΠΥ Καλλιθέας 11/12, κατανομή στα μέλη του πολιτικού συμβουλίου, ως προς τον ρόλο του διευθυντή. Δήλωση του Κασιδιάρη για τα προνόμια του βουλευτή και τη δυνατότητα οπλοφορίας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη δήλωση για το τί προτίθενται να κάνουν. Τα είπαν αυτά και Ρήγας, Πιπιλή κλπ. Και προκύπτει ότι πριν δεν είχαν άδεια, αλλά είχαν όπλα.

30/12 επίθεση στην Καλλιθέα σε Αιγύπτιο ψαρά, 16/12 επίθεση στον Στρατούλη, 20/12 δήλωση Μιχαλολιάκου για χέρια που χαιρετάνε όπως χαιρετάνε αλλά είναι καθαρά. […] Έχει πάρει αέρα ο Μιχαλολιάκος με τη θεσμική του ανέλιξη. Τριπλασιάζονται τα περιστατικά το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Και καινούργια στελέχη όπως οι Μπούκουρας, Μίχος, Κουκούσης, εφανίζονται και έχουν μεγάλο ζήλο. Τάγματα εφόδου βγαίνουν. Προκλήσεις με όπλα, που δεν ερευνώνται. Κάποτε το ένοχο σύστημα καταστολής οφείλει να λογοδοτήσει στην κοινωνία για αυτά. Πυρπόληση οικισμού Τσιγγάνων την 4/1/13 στο Αιτωλικό, καταγεγραμμένο. […] Εμπρησμός στον κοινωνικό χώρο Ιστός στο Χαλάνδρι. Η ποινική ευθύνη είναι ανεξάρτητη […] Κανένας άλλος οργανισμός δεν βγήκε να κεφαλαιοποιήσει τη βία. Πραγματοπαγής χαρακτήρας, που είπαμε εχθές. Επίθεση σε επιβάτη, 4/2/13 επίθεση, 5/2/13 σύλληψη για οπλοφορία 2 μελών ΧΑ, υπάρχει καταδικαστική απόφαση, […] την 12/2/13 ξυλοδαρμός Ζαμπέλη έξω από τα τοπικά γραφεία επειδή είχε το θράσος και άκουγε Μίκη Θεοδωράκη. .[…] Μαθήματα διάπλασης παίδων. 10/3/13 τραμπουκισμοί σε κατάθεση στεφάνων στην Ελασσόνα, έγγραφο 267. Συγχαρητήρια στην τοπική Νίκαιας, παρουσία όλου του ηγετικού επιτελείου, όλοι συγχαίρουν τη Νίκαια της τρομοκρατίας για τη διετία. Τη Νίκαια που έσφαξε τον Φύσσα.

Επίθεση σε Μάρτυρες του Ιεχωβά, δηλώσεις Κουκούτση για παιδομάζωμα στη Βουλή, επίθεση σε αλλοδαπούς στα Χανιά συμμετοχή Βλαμάκη, στον ΟΑΣΘ οδηγός μέλος της ΧΑ κατεβάζει με το ζόρι επιβάτες Αφρικανούς από το λεωφορείο. Επίθεση στον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι σε Πακιστανό. 21/4/13 ημέρα της αγαπημένης επετείου του Κασιδιάρη, δηλώσεις του ότι οι συγκεντρώσεις τους μοιάζουν πιο πολύ με κάτι άλλο και όχι με συγκεντρώσεις κόμματος. 29/4/1 εξαγγελία Μπούκουρα για «προστασία κατοίκων από αλλοδαπούς κλέφτες». Ληστεία Στήβενς κατά Αλβανίδων στο Μοναστηράκι το 13, έχει κατατεθεί καταδικαστική απόφαση. Επίθεση στο Κουαντρό, έχει αναγνωστεί καταδικαστική απόφαση. Μετά ανάρτηση του μαιάνδρου στα γραφεία τους στη Μεσογείων. […] 27/5/13 επίθεση στη Θεσσαλονίκη σε Πακιστανό.[…] Απειλητικά γράμματα με αίμα στον Πειραιά κατά Μουσουλμάνων. 7/7/13 στη Σκάλα Λακωνίας η περίφημη δήλωση Κασιδιάρη κατά Ρομά ότι «οι καλές δουλειές γίνονται νύχτα». Επίθεση κατά Πιπιλή στην Ανάβυσσο. 10/7/13 η γνωστή επίθεση στο Συνεργείο Μίχου-Λαγού. 17/7/13 στην Καλαμάτα, καταγγέλθηκε από τη μάρτυρα Κατριβάνου. […] Επαίρεται ότι «γκρέμισε γύφτικους οικισμούς» και προτρέπει στην Καλαμάτα να κάνουν το ίδιο. Επίθεση σε Αντίοχο στην Πάτρα, «οι ναζιστές κάνουν κουμάντο εδώ». 10/7/13 εθνικιστική κατασκήνωση στη Νέδα με έρπινγκ, συνθήματα «γουρούνι Αλβανέ» και άλλα τέτοια. Ανταλλαγή SMS με Κορκοβίλη, όπου παραγγέλνει γκλομπς.

Κακαβιά, Μπαρμπαρούσης κλπ, ατιμώρητοι φυσικά για το συμβάν. Δημοπούλου Γεωργία,[…] Ιδιαίτερη αξιολόγηση στην τελευταία εβδομάδα Σεπτεμβρίου. Επίθεση στους αφισοκολλητές του ΠΑΜΕ, μετά στα Γιαννιτσά επίθεση, τελικά διώκονται οι αντιφασίστες, μετά στον Μελιγαλά διάλυση συγκεντρωμένων, 19/7/13 στο Κερατσίνι η δολοφονία Φύσσα, την επόμενη η σύλληψη Δεβελέκου με όπλα, έχει καταδικαστεί και συνεχίζει τη δράση του. 281 τα περιστατικά που έχει καταγράψει ο ΣτΠ για την περίοδο αυτή. Διαπίστωση επανειλημμένης οπλοφορίας, δεν είναι τυχαίο. Αναμφίβολα έχουμε εκπαιδεύσεις με όπλα. Όπλα σε σωματικές έρευνες, όπως του Λαγού. Η ΧΑ διακρίνεται από τον πολλαπλασιασμό των επιθέσεων. Φτάνουμε τον Σεπτέμβριο του ’13.
 
[Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.]

Η εξέλιξη της ΧΑ αλληλένδετη με την κλιμάκωση της εγκληματικής δράσης της. Η κυβερνητική αστάθεια μετά από έναν χρόνο μνημονιακής πολιτικής ισχυροποιεί τη ΧΑ, η οποία έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι με τη βία αυξάνει την επιρροή της. Έχει τη στήριξη μελών του αστικού συστήματος, Μπαλτάκου κλπ, είναι σοβαρή κυβερνητική εφεδρεία και το νοιώθει. Και δεν έχει άδικο. Η ΕΛ.ΑΣ. ασχολείται με Ηριάννες και όχι με αυτούς. Και οι μετανάστες δεν τολμούν να βγουν από τα σπίτια τους. Έχουμε γεγονότα με κορυφαία σημασία εκείνη την εβδομάδα: Κατά μέτωπο σύγκρουση κατά του ΚΚΕ, κόμματος με μεγάλη ιστορία, άλλο να τα βάζεις με αναρχικούς, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γενικότερα με τους μικρούς και άλλο κατά του ΚΚΕ. Ψάχνουν τον Πρόεδρο, τον Πουλικόγιαννη, για να τον χτυπήσουν, για να διαλύσουν το σωματείο. «Γαμάμε προέδρους», έλεγαν, είναι χαρακτηριστικό. και κατά του Χάμου στον Μελιγαλά. Και αυτή είναι άλλη μια μεγάλη στιγμή εκείνη την εβδομάδα, ο Μελιγαλάς δεν είναι εμφύλιος, είναι εθνική αντίσταση ακόμα. Νόμιμος στρατός ακόμα, τότε, αυτός του ΕΛΑΣ. Τα τάγματα ασφαλείας […] Σύμβαση Καζέρτας. Όταν πάνε τα νόμιμα στρατεύματα να καταλάβουν τον Μελιγαλά, βρίσκουν τα τάγματα που είχαν στρατευτεί στη Μεσσηνία με τους κατακτητές. Η ιστορία είναι γνωστή. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο που η ΧΑ συμμετέχει στην εκδήλωση εκεί.

Και αμέσως μετά από 2 μέρες, η επίθεση κατά του Φύσσα. Ένα πρόσωπο στοχοποιημένο αλλά μια συνάντηση μη προγραμματισμένη δημιουργεί συντονισμένη, πολυπρόσωπη, οργανωμένη επίθεση σε βάρος του. Δεν υπάρχει πια καμία ανοχή. Έχουν αναφερθεί διεξοδικά οι συνάδελφοι. Θα περιοριστώ στην επιτομή της συγκάλυψης, στην κατάθεση του αστυνομικού Κουρεντζή, που συνέλαβε τον Ρουπακιά. Καταθέτει […] «αμάξι στο απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας, η ομάδα ΔΙΑΣ μας είχε αναφέρει την εμπλοκή του». Η ΔΙΑΣ ήταν ήδη εκεί. «Είδα μαχαίρι με αίμα και περισυνέλλεξα». Προφανώς δεν το είχε δει η ΔΙΑΣ. «Μετά τον έβγαλα από το αμάξι». Η ΔΙΑΣ έβλεπε τον Ρουπακιά έτοιμο να φύγει, δεν έκανε τίποτε. «Τον ρώτησα πώς τον λένε, μου απάντησε Γεώργιος Ρουπακιάς […] Τον ενημέρωσε ο συνάδελφός μου ότι περισυνέλεξε το μαχαίρι. Τότε είπε, είμαι δικός σας. Της ΧΑ. Του είπε ο συνάδελφος ότι δεν έχουμε καμία σχέση και τον πήγαμε στο Τμήμα». Θα περίμενε κανείς ο πρώτος που θα καλείτο να καταθέσει να ήταν αυτός, που συνέλαβε τον Ρουπακιά. Τον έφαγε όμως το σκοτάδι για 6 μήνες.

Οι ΔΙΑΣ ήταν έτοιμοι να αφήσουν τον Ρουπακιά. 8/5/14 για πρώτη φορά τα καταθέτει αυτά ο μάρτυρας, 8 μήνες μετά, μέχρι τότε έχει τη δυνατότητα η ΧΑ να λέει ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Ρουπακιά. […] Δικαίως ένοιωθε ο Ρουπακιάς δικός τους, τόσα είχαν κάνει μαζί. Είχε την ατυχία να βρεθεί σε κάποιους που δεν ήταν δικοί του. Και μετά έκανε από το Τμήμα τη συγκάλυψή του, ενώ οι φίλοι του Φύσσα ήταν κρατούμενοι. Μόλις το κράτος αποφάσισε να ασχοληθεί με τη ΧΑ, οι επιθέσεις φθίνουν.

Από καταγραφές του Παρατηρητηρίου κατά της Ρατσιστικής Βίας […] Εκατοντάδες καταγεγραμμένες επιθέσεις και υπάρχουν εκατοντάδες άλλες μη καταγεγραμμένες, λόγω έλλειψης χαρτιών, οικονομικής αδυναμίας και υποστήριξης των χρυσαυγιτών δραστών από την αστυνομία. Κι έτσι αραχνιάζουν, όπως οι 32 στο συρτάρι του Δένδια, που θα ήταν 532 αν είχε γίνει σωστή δουλειά και διώκονταν. Χιλιάδες θύματα απέναντι σε ένα κράτος που δεν κάνει τίποτε, μιά κυβέρνηση που στηρίζει την ατζέντα της ΧΑ. Η δικαιοσύνη παρακολουθεί ονλάιν τη δράση της, αντιποιήσεις αρχής από Κουκούτση κλπ.
Δεν είναι μικρής σημασίας επίσης τα στοιχεία για τον οπλισμό της οργάνωσης αυτής, τη στρατικοποίηση των ταγμάτων εφόδου. Όπλα, άλλοτε λίγα άλλοτε πολλά στα γραφεία, σε κατ’ οίκον έρευνες, έχουν βρεθεί. Έχουμε φωτογραφίες με όπλα, εκπαίδευση. Εκατοντάδες. Παραδοχή στο βούλευμα για πώληση ροπάλων του μπέιζμπολ. […] Η αντιτρομοκρατική είναι η πιο ικανή υπηρεσία, μόνο σε μία μέρα έχει καταφέρει να κάνει με μια απλή εντολή εκατοντάδες έρευνες. Αν είχε τον ζήλο και την πολιτική κατεύθυνση, θα είχε βρει σε μια μέρα εκατοντάδες όπλα. Ο μόνος που είχε την ατυχία να πιαστεί, την επόμενη μέρα, ήταν ο Δεβελέκος. Μάλιστα είχαν το θράσος να τα κρύβουν και σε σπίτια αστυνομικών, όπως της Πόπορη, που δεν διώχθηκε καν διακεκριμένα. Εκτός από τον Μπαρέκα βρέθηκαν στα γραφεία του Αγρινίου, του Περάματος. Έχουμε αναγνωσθείσες 21 καταδικαστικές αποφάσεις: του Περίανδρου, του Αντίπνοια, της Σκορδέλη, του Στήβενς για ληστεία, του Πλωμαρίτη, του Στεφανάκη, για τις λαϊκές στο Μεσολόγγι, του Λουκμάν, του Πετράκη και των άλλων, Περή – Παπαβασιλείου, Παπαγεωργίου – Ρήγα – Γιαννόγκωνα, Συνεργείου, 3 που δεν αναγνώσατε για επιθέσεις κατά Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου, αποφάσεις για επιθέσεις κατά Καμίνη, Λάζαρη, Ζέρβα κλπ.

Αυτά είναι αποδεδειγμένα από πληθώρα λοιπών στοιχείων. Τα αδικήματα αυτά έχουν τελεστεί όπως αποδεικνύετια όχι μόνο από αποφάσεις αλλά και από τις εδώ καταθέσεις μαρτύρων.

Εξετάστηκαν 131 μάρτυρες κατηγορητηρίου, 16 πολιτικής αγωγής, 6 ακόμη. 18 αστυνομικοί. 16 παράγοντες τοπικής αυτοδιοίκησης. 15 ακτιβιστές αντιφασίστες και πολιτικοί. 8 πανεπιστημιακοί. 13 πρώην μέλη της ΧΑ και άλλοι. Εξήρεσα από τον σχολιασμό μου τους προστατευόμενους για λόγους αρχής. Έγγραφα: Συλλεγέντα από ανακτρικές αρχές. Εισφερθέντα από μάρτυρες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Έγγραφα που αποκτήθηκαν με ειδικές ανακριτικές πράξεις. Ψηφιακά πειστήρια, φωτογραφίες κλπ που κατασχέθηκαν από τους ίδιους τους κατηγορούμενους, είναι η πιο σημαντική κατηγορία κατά τη γνώμη μου. Σε αυτή πρέπει να επικεντρωθείτε. Είναι αυθεντικά, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε, πλην των Καταστατικού και εγγράφου «Πρωτεσίλαος». Κανένας που ήρθε εδώ δεν τα αμφιβήτησε. Ούτε η χρονολογία παραγωγής του υλικού αυτού αμφισβητήθηκε. Δεν είχαν την πεποίθηση ότι το υλικό αυτό θα αξιοποιηθεί ενατνίον τους.

Τί λόγο είχε ο Πατέλης να φοβάται, με σκοπό να διδάσκεται η δράση της οργάνωσης της τοπικής, σε όλη στην Ελλάδα και προφανώς να δίνεται αναφορά για την πρόοδό της στον Αρχηγό. Αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία είναι κατά τη γνώμη μου εκείνα τα οποία αποδεικνύουν τον τρόπο δράσης της οργάνωσης, των ταγμάτων ασφαλείας, αναφέρομαι στο παλιό Εφετείο, στο Χυτήριο, στην Πάτρα, στην Κομοτηνή. Πρωτοστατούν σε κινήσεις βίας, όπως προκύπτει από καταθέσεις ακόμα και μαρτύρων όπως του Αλεξόπουλου. Όψιμα έφυγε, ενώ έχει κάνει δηλώσεις για πόσα μέτρα σκοινί χρειάζονται για τους προδότες. Του Μπούκουρα με τις δηλώσεις του.

Σχεδιασμός υπάρχει, αδιάλειπτα ομοιόμορφος για ένα χρόνο, με κακουργήματα και πλημμελήματα. Υπάρχει ο σχολιασμός εγγράφων της υπεράσπισης: Τί αντέτεινε; Μόνο βιογραφικά, που πιο πολύ αντανακλούν τις πράξεις αυτές, 2800 + ερωτήσεις στη Βουλή, δήθεν φιλολαϊκό έργο, που δήθεν αποδεικνύει ότι ξέραν τα πάντα για την κοινωνία, αλλά όχι για το τί γίνεται στο ίδιο τους το κόμμα. Ακόμα και περιπτώσεις ενοχοποιητικών στοιχείων, όπως της κατάθεσης της πρώην συζύγου Λαγού, περί κατοχής οπλισμού, προσπάθειες να σπιλώσουν τους μάρτυρες, κατά παραβίαση προσωπικών δεδομένων κλπ.

Ούτε ρόλο παίζει η αθωωτική απόφαση Κασιδιάρη για τον Ασπρόπυργο και αντίστοιχη για Μιχαλολιάκο, γιατί δεν δικάζονται εδώ αυτά. Δεν εισέφερε ούτε η παρουσία των 61 μαρτυρων τους, από τους 140 που είχαν αρχικά δηλωθεί. Μία κατηγορία ήταν οι αδαείς, όπως η μητέρα του Αγριογιάννη, έπεσαν σε τρομερά λάθη σε βάρος των κατηγορουμένων, όπως για τον Σπίνο. Που τον διαψεύει [Τον Μιχαλολιάκο]. Μάρτυρες μέλη – στελέχη της ΧΑ προσπάθησαν να υποστηρίξουν ότι δεν έχει παρά υποστηρικτές η οργάνωση, κάνοντας χρήση της σχετικής νομολογίας, φτάνοντας στον παραλογισμό ότι δεν υπάρχουν γενικώς μέλη, μόνο μέλος ο Μιχαλολιάκος.

Ο Πατέλης – ανέπτυξε πολύ καλά γι’αυτόν η Χρύσα Παπαδοπούλου – δήθεν δεν είναι μέλος. Άτομα τα οποία δεν έχουν συμφέρον από την έκβαση της δίκης: δύο τέτοια εξαγγέλθηκε ότι θα ερχόντουσαν, τελικά δεν ήρθαν. Μόνο μάρτυρες που είχαν συμφέρον από την έκβαση της δίκης. Ο κατηγορούμενος Μιχαλολιάκος, και όχι μόνον αυτός, έδωσε μεγάλο βάρος στο ότι πρόκειται για κόμμα με μεγάλα ποσοστά και ότι διώκεται για την πολιτική δράση του. Ό,τι ποσοστό όμως και να παίρνει, δεν δικαιούται να κάνει ό,τι θέλει, γι’αυτό υπάρχει δικαστική εξουσία, δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί νόμοι. Οι ίδιοι έλεγαν για Μακρονήσια. Ο Μπαρμπαρούσης – ο βοσκός όπως τον είπε ο Μιχαλολιάκος στην απολογία του – καλούσε τον στρατό να συλλάβει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αποπέμπεται και λίγο μετά μετ’ επαίνων επανέρχεται. Διερωτώμαι για τον Μιχαλολιάκο τί δουλειά έκανε, με ποια πολυτέλεια βιοποριστική έκανε όσα έκανε, δηλώνοντας ξενοδοχεία, για πελάτες χωρίς αποσκευές, όπου δουλεύουν Πακιστανοί που βρίζει. Το να πουλά κάποιος τυρόπιτες είναι ένα επάγγελμα. Ο Μιχαλολιάκος, που τόσο τα υποτιμά τί έκανε; Ας μας πει, αλλιώς γεννάται θέμα πόθεν έσχες. Ποιοι ασκούν εξουσία, οι πολιτικοί ή οικονομικοί παράγοντες; Οι οικονομικοί, θα δεχούμε. Αλλά δεν προσκομίζουν ούτε μια δήλωση οικονομικού παράγοντα κατ’ αυτών. Ας αφήσουμε τις καταγγελίες Πουλικόγιαννη και λοιπών για τον τρόπο χρηματοδότησης του σωματείου τους στη Ζώνη.

Έχουμε δηλώσεις Σαμαρά, που μετέφερε στα ένστολα τμήματα τη δράση της με τον Ξένιο Δία και δήθεν την δίωξε. Πώς είναι δυνατόν να σε καταδιώκει η κυβέρνηση και ο γενικός γραμματέας της Μπαλτάκος να συνομιλεί με τον κοινοβουλευτικο σου εκπρόσωπο. Οσον αφορά το κοινωνικό έργο της, τα τιμολόγια που μας έφερε, ανέρχονται σε μικρό μέρος. Έλαβαν χρηματοδότηση μεγάλη. Είπαμε για φακέλωμα, κατά ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στεκιών κλπ. Είναι προφανές ότι η βία του ανθρώπου που ασκεί καταπίεση είναι διαφορετική αυτού στον οποίον ασκείται.

[Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κ. Παπαδάκη.]

Πάμε στο κεφάλαιο πολιτικής ευθύνης. Όσον αφορά την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία στο Κερατσίνι, την ανέλαβαν, ενώ την ποινική όχι. Σας ευχαριστούμε κ. Μιχαλολιάκο, πώς αντιλαμβάνεστε την πολιτική ευθύνη; Είναι δεκτική η ευθύνη για κακουργήματα; Γιατί την αναλαμβάνει, ενώ την είχε αποδοκιμάσει; Ή που δεν το θεωρεί πολιτικό; Και γιατί όχι τότε αλλά δυο χρόνια μετά, προεκλογικά; Και ενώ έχει ξεκινήσει η δίκη; Και γιατί παραλληλίζει με δολοφονία Τεμπονέρα; Η πολτική ευθύνη, όμως ταυτίζεται με την ποινική σε κάποιες περιπτώσεις. Το αδιανόητο μόρφωμα της απόφασης για τη 17Ν. Η πολιτική ευθύνη δεν αποκλείει την ποινική, γνωστή περίπτωση η δήλωση Παπανδρέου για Κοσκωτά και Κουφοντίνα για 17Ν, γιατί δεν αναφέρεται σε αυτές ο Μιχαλολιάκος; Αφού το κόμμα είναι τόσο γενναίο και έντιμο, γιατί δεν αναλαμβάνει και τις λοιπές ενέργειες; Γιατί δεν ανασκεύασε τα όσα έλεγε στον Κίτρινο Τύπο για πράκτορες ο Μιχαλολιάκος; Ο Πανταζής, μέλος αρχηγικό της τοπικής Περάματος, δεν έδρασε μόνος του, χρησιμοποίησε μαχαίρι, ετοιμάστηκε να διαφύγει. Τί έκανε το κόμμα για αυτά; Παλινωδίες για διαγραφές. Και δεν έγινε σε ένα συνέδριό της, τουλάχιστον έναντι μελών, απολογισμός του τί έγινε και γιατί. Τότε που ο Κασιδιάρης κλπ λένε για πράκτορες, ο Μιχαλολιάκος δεν κάνει τη δήλωσή του, αλλά 2 χρόνια μετά. Έγινε εκ του ασφαλούς, προεκλογικά.

Από πού αντλεί την ασυλία της; Ανέφερα χθες για το Πραξικόπημα της Μπυραρίας. Υπάρχουν πολλά τέτοια δείγματα. Όπως και η δήλωση Μουσολίνι για τη δολοφονία Τζιακομο Ματεόττι. Την 3/1/25 ο Μουσολίνι ανέλαβε την ευθύνη για τη δράση αυτή. Και ο μαθητής του, Μιχαλολιάκος, έκανε το ίδιο. Επειδή κανείς ποτέ δεν είχε κυνηγήσει κάποιον γι’ αυτό. Η επίκληση στη δολοφονία Τεμπονέρα είναι επίκληση στην εξουσία. Θυμίζει τη δήλωση του Ρουπακιά, «είμαι δικός σας». Μια δίκη μπορεί να είναι πολιτική, επειδή τα διακυβεύματά της είναι μεγάλα για την κοινωνία. Άλλο όμως η πολιτική δίκη και άλλο η πολιτική δίωξη. Ανέφερα ήδη στοιχεία που αφορούν σε χρόνο προγενέστερο την ανοχή του κράτους, που της έδιναν το πράσινο φως να κάνει ό,τι θέλει. Τίθεται θέμα πότε βιντεοσκοπήθηκε το βίντεο με Κασιδιάρη-Μπαλτάκο. Είναι λίγο μετά την κατάθεσή του στις ανακριτικές αρχές, τον 10/2013. Και δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο 2014, γιατί τότε; Έξι μήνες μετά;

Να βάλουμε λίγο το μυαλό μας σε αυτό. Μήπως είναι ανάστροφη η σχέση με τον Μπαλτάκο; Μήπως θέλει ο Μπαλτάκος να πιέσει την κυβέρνηση για να μην τους διώξει; Για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη; 3 μέρες πριν να έχει προφυλακιστεί ο πρόεδρος και να το εμφανίζεις 6 μήνες μετά; Μήπως για να διαπραγματευτεί με αυτόν με τον οποίο συνομιλούσε; Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί. Γιατί ο γραμματέας υποστήριξε ότι επρόκειτο για δημόσια συνομιλία, με ανοικτές πόρτες. Τότε γιατί παραιτήθηκε ο Μπαλτάκος 2 μέρες μετά;

Για συνομιλία Αθανασίου-Τσάμη: Λέει αυτή ότι «δεν βγαίνει εγκληματική οργάνωση, μας καλύπτεις»; «Ναι» της λεει ο υπουργός. Πού είναι το βίντεο, που λέχθηκε ότι θα εισφέρετο; Ποτέ δεν ήρθε. Καλός μαθητής του Γκαίμπελς ο Κασιδιάρης. Στην Ελλάδα δεν υπήρξε δίωξη της ΧΑ, δεν απαγορεύθηκε η συμμετοχή της στις εκλογές. Και καλώς. Αν ένα κράτος θέλει να σε διώξει πολιτικά, δεν σε αφήνει να συμμετάσχεις σε εκλογές. Ήταν βέβαια έτοιμοι, με το καταστατικό για την Ελληνική Αυγή. Αλλά δεν χρειάστηκε και ευτυχώς, δεν είναι στην ιδεολογία μου ο αποκλεισμός κομμάτων από τις εκλογές. Εδώ υπάρχει πληθώρα στοιχείων, όπως εδώ: Είναι σκανδαλωδέστατο, υπάρχουν τόσα στοιχεία που δεν αξιοποιούνται. Στο βούλευμα, περιγράφονται πχ τα γεγονότα στο παλαιό Εφετείο, ρίψη τσιμεντόλιθων, καμία δίωξη. Το ίδιο και με τα γεγονότα στον Άγιο Παντελεήμονα. Στη σελ. 413, 581 κλπ αναφέρονται οι Αγριογιάννης, Ευγενικός, κ.λπ. να κατέχουν όπλα, κανείς δεν διώκεται γι’αυτά. Διατάραξη κοινής ειρήνης, δεν απαγγέλλεται. Επίθεση Πατέλη, Ρουπακιά, Τσακανίκα στη Νίκαια, δεν απαγγέλλεται. Στο Χυτήριο, παράνομη βία κλπ, καμία δίωξη. Στην Πάρο, Μίχος, Τσακανίκας, επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά δυο ατόμων, καμία δίωξη. Λαγός σελ. 232 κλπ, καμία δίωξη για ηθική αυτουργία. Επίθεση στο ΠΑΜΕ, ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία με πρόθεση, καμία δίωξη. […] Κακούργημα 187§4 ΠΚ, ηθική αυτουργία σε αυτή, άρθρο 38 ΚΠΔ, ελπίζω να τα θυμάστε αυτά όταν τα δείτε. Τσακανίκας σε άγνωστο χρόνο, παραδοχή στην πρόταση και στο βούλευμα, ότι έπαιζε μπέιζμπολ με κεφάλια Πακιστανών, ενδεχομένως να σκοτώθηκε και κάποιος, κατηγορία δεν αποδίδεται. […] Σελ. 46, 401, Παναγιώταρος, διάθεση ροπάλων μπέιζμπολ, διακεκριμένη μορφή [οπλοκατοχής], δεν αποδόθηκε κατηγορία. […] Βουλευτές Κασιδιάρης, Αρβανίτης, Παναγιώταρος κλπ, σελ. 913, 927, 948 κλπ, αποδίδεται ότι έδιναν εντολές και ενέκριναν εγκληματικές δράσεις μεταξύ των οποίων -και όχι ενδεικτικά όπως- οι προαναφερόμενες.

Είναι ηθικές αυτουργίες που δεν αποδόθηκαν. […] Γερμενής Κούζηλος Κουκούτσης, ενέκριναν επιθέσεις – το είπε και η κ. Εισαγγελέας στην πρότασή της εδώ ότι θεωρεί εγκληματικές τις ηθικές αυτουργίες -, για τις οποίες δεν έχουν ασκηθεί διώξεις και έχουν το θράσος να έρχονται εδώ και να μιλάνε στο σπίτι του κρεμασμένου για σκευωρίες. Και είναι μόνο αυτές όλες οι πράξεις; Όχι. Όσον αφορά την προσωποποίηση των δραστών, ο εισαγγελέας προτείνει και το συμβούλιο το δέχεται, αναφέρεται ότι κατ’εφαρμογή άρθρου 250… ΚΠΔ, επέκταση δίωξη σε άλλα πρόσωπα. Αναφορά σε υποχρέωση απαγγελίας κατηγορίας in rem και όχι in personam. Αυτή η πρόταση αφορά στις ανακρίτριες. Εδώ είναι αρμοδιότητά τους να προσωποποιήσουν. Όφειλαν να βρουν τους ηθικούς αυτουργούς για αυτά και την άποψη του κ. Ντογιάκου για αυτά.

Μετά, ο μειοψηφίσας εφέτης στο βούλευμα παίρνει θέση και λέει ότι ναι μεν προέκυψαν αποχρώσες ενδειξεις, ωστόσο ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για την εγκληματική οργάνωση. Αλλά για κάτι άλλο; Τί άλλο; Μας το λέει ο ίδιος, όπου αναφέρεται στη Σύμβαση του Παλέρμο: ότι η συμπεριφορά τους, πρέπει να ερευνηθεί με άλλες πρόσφορες πράξεις. Τι κανει νιαου νιαου στα κεραμίδια, τί λέει εδώ ο εφέτης; Να εφαρμοστεί το άρθρο 187Α ΠΚ. Και έχουν κάνει σημαία τους οι κατηγορούμενοι τη μειοψηφία του. Αλλά και οι ειδικές ανακρίτριες – εφέτες, περιγράφουν την υπόσταση του άρθρου 187Α ΠΚ. Γιατί το λένε αυτό στον πρόεδρο της Βουλής; Αγνοεί η κ. Δημητροπούλου, που δίκαζε στον Κορυδαλλό, για τους Πυρήνες της Φωτιάς το 2010; Και για έναν κάδο απορριμμάτων που έπαιρνε φωτιά μοίραζε ποινές; Δεν είναι δοξασία δική μου. Πριν μπω στην υπόθεση, είχα γράψει ένα άρθρο «δυο μέτρα και δυο σταθμά». Τελικά πράγματι. Πού είναι ο Μπέλος, ο Στήβενς, ο Χρυσοβιτσιάνος, ο Δράκος κλπ κλπ; Θα ζητήσω στο έγγραφο που θα διαβάσω να καταχωρηθεί στα πρακτικά. Ανέφερα 10 πρόσωπα που δεν διώκονται. Με κορωνίδα τον Δεβελέκο, το νο 2, αυτόν που χτύπησε την Ευγενία Κουνιάκη, την Ελευθερία Τομπατζόγλου και δεν διώκεται καν και μιλάνε για σκευωρίες, έχουν το θράσος. Και τί σημαίνει το 187Α ΠΚ; Αυξημένα ελάχιστα όρια ποινής. Δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, αυτό που λέγαμε πριν, από πού τα βρήκε [ο Μιχαλολιάκος] […] με μια μονοκονδυλιά της αρμόδιας αρχής.

Και έχουν την πολυτέλεια, να καταγγέλλουν για πολιτικές διώξεις. Λόγω και της ατιμωρησίας τους μέχρι τότε. Και η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε κακό, μας πέταξε στον Κορυδαλλό. Όπου δεν υπήρχε ούτε ένας κρατούμενος, μετά από χρόνια. Δεύτερον, η κυβέρνηση διατήρησε σε ισχύ τον ν. 3090/2002, βάσει του οποίου δεν μεταδόθηκε η δίκη δημόσια. Το παλικάρι της φακής, ο Μιχαλολιάκος, είχε τάχα δηλώσει ότι ήθελε να δημοσιευθεί η δίκη, είπαμε ωραία, να που συμφωνούμε για κάτι, και τελικά υπαναχώρησε. Για μια τόσο μεγάλη δίκη, δεν κυκλοφορούν τα πρακτικά της, άνθρωπος είναι και ο γραμματέας, πώς να τα καταγράψει όλα. Η κ. Βελέντζα μάλιστα σε κάποια δήλωσή της εδώ είπε ότι η δίκη καλύπτεται επί λέξει, ότι ό,τι καταθέτουν οι μάρτυρες καταγράφεται. Και ήταν ενοχλημένη. Τόσο διαζύγιο έχουν πάρει με την αλήθεια, τόσο δεν την θέλουν.

Τρίτον, οι μισές ερωτήσεις μας απαγορεύονταν. Να πω ότι η εισαγγελία συνέβαλε προσκομίζοντας κάποιο έγγραφο, ένα βίντεο, ότι προσπάθησε να υποστηρίξει το κατηγορητήριο; Αν δεν υπήρχε πολιτική αγωγή, δεν θα υπήρχε δίκη. Περαιτέρω, ροκάνισαν χρόνο από τη δικη με χιλιάδες έγγραφα που προσκόμισαν. Να πώ για τον αναπληρωτή εισαγγελέα, που στοχοποιήθηκε; Και εν τέλει δεν έκανε τελικά πρόταση; Να πω για τον νέο ΠΚ; Τα έχει πει ο Χαραλαμπάκης; Εδώ πάντως τους έγεινε ένα δωράκι. Για να έχουν να λένε για Μακρονήσια. Κατάργηση του 361Β, στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων, θέσπιση περίεργου ελαφρυντικού μη εύλογης διάρκειας της δίκης. Αυτός ήταν λοιπόν ο κατατρεγμός της οργάνωσης, από την πρώτη μέρα της δράσης της μέχρι σήμερα. Νομίζω είναι η ώρα για ένα διάλειμμα κ. Πρόεδρε στο σημείο αυτό.

Πρόεδρος: Διακόπτουμε για μισή ώρα.
Ρουσσόπουλος παρεμβαίνει: Να μιλήσουμε με το Υπουργείο να δούμε αν θα πάρουμε εντολή. [ειρωνικά, σε σχέση με τα παραπάνω]
Διακοπή από το δικαστήριο 12:08 για περίπου 30 λεπτά, επιστροφή μετά τις 12:40 με συνέχιση της αγόρευσης του συνηγόρου πολ. αγωγής για τους Αιγύπτιους αλιεργάτες, Κ. Παπαδάκη.
 

Συνέχιση της διαδικασίας 12:46 με τον συνήγορο πολ. αγωγής για τους Αιγύπτιους αλιεργάτες, Κ. Παπαδάκη να συνεχίζει την αγόρευσή του.

Πρ: Συνεχίστε.
Παπαδάκης: Απ’ ό,τι βλέπω είμαι εντός χρονοδιαγράμματος, θα ολοκληρώσω σήμερα. Τα 2 τελευταία κεφάλαια αφορούν την απάντηση σε ζητήματα που εξέθεσε η εισαγγελική πρόταση και ένας επίλογος. Θα θίξω 24 σημεία που έχω σημειώσει από την εισαγγελική πρόταση:

1ον, «Ο Ρουπακιάς σκότωσε για να ανέβει στα μάτια των άλλων». Ποια ήταν η κλίμακα αξιών αυτών των άλλων; Είχε σχέση με τη ΧΑ;

2ον, Παρέλειψε να αναφερθεί στο αρχικό σήμα για τα μέλη της ΧΑ. (Πολυχρονίδου). Περιττές οι αναζητήσεις αντιφάσεων των Αιγυπτίων μαρτύρων. Δεν υπήρχε διερμηνέας, η αναγνώριση στο ακροατήριο ήταν σαφέστατη και αδιαμφισβήτητη.

3ον, Ως προς το αν συνέτρεχε ανθρωποκτόνος δόλος, ζήτημα με το οποίο ασχολήθηκε η εισαγγελέας και αναφέρθηκα χθες. Παραπέμπω εδώ στον εξαίρετο νομικό Κ. Βαθιώτη, στον «Δόλο» του 2014. Κρίσιμος είναι ο χρόνος τέλεσης της πράξης και όχι ο μετά. Δεν ελλείπει ο ανθρωποκτόνος δόλος επειδή τον εγκατέλειψαν πριν πεθάνει. Αναφέρθηκα και χθες, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος καθηγητής για να τα καταλάβει, ακόμα και στα πόδια ένα τραύμα μπορεί να είναι τέτοιο. Τί κάνει την εισαγγελέα να πιστεύει ότι αν κάποιος πάρει έναν λοστό και χτυπήσει κάποιον στο κεφάλι, ότι δεν έχει ανθρωποκτόνο δόλο; Ότι δεν ακολούθησε μετά το πέμπτο χτύπημα έκτο ή έβδομο; Σας διάβασα χθες σχετική περικοπή του Τζαννετή, σχετική με την αρχή τέλεσης της πράξης και τη μη ανάγκη ο δράστης να παρακολουθεί την αιτιώδη διαδρομή της.

4ον, ως προς το αν οι περιγραφόμενες στο βούλευμα πράξεις εμπίπτουν κατά βάση στις διατάξεις της συνέργειας. Πολλές από αυτές ναι. Συρρέουν πραγματικά και αληθινά με τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και δυστυχώς δεν αποδόθηκαν.

5ον, Ισχύουν τα ακριβώς παραπάνω ακόμα και αν η ανεκτέλεστη εντολή συνιστά απόπειρα ηθικής αυτουργίας. Ακόμη σε περιπτώσεις που η εγκληματική πράξη εντάσσεται στις δραστηριότητες εγκλ. οργάνωσης. Απόφαση ΑΠ 1410. Θυμίζω τη μελέτη του Νικολάου Λίβου, στην οποία αναφέρθηκε ο συνάδελφος Καμπαγιάννης αλλά και η εισαγγελέας, παραβλέποντας το θέμα της συρροής. Για πρώτη φορά έχουμε τέτοιο θέμα διαρκούσης ποινικής δίκης. Ο καθηγητής Γρηγόρης Καλφέλης στα ΝΕΑ άσκησε κριτική για τα επιχειρήματα ότι δεν ακούστηκε εντολή του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης, ότι βάσει αυτών μπερδεύει η εισαγγελέας την ηθική αυτουργία με την διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Ο διευθύνων αυτήν είναι ο ιθύνων νους, δεσμεύει την πολιτική της ταυτότητα. Και παραπέμπει στον Λίβο, Ποινικά Χρονικά. Επομένως αν, μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο που ο Μιχαλολιάκος καθόρισε δεσμευτικά, τελέσει ο Ρουπακιάς πράξη, αυτή πράττεται στο πλαίσιο αυτής. Όπως καθόρισε έξοχα ο εισαγγελέας Ντογιάκος. Και πού να είχε υπόψη του ο κ. Καλφέλης το βούλευμα. Η διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης είναι αναμφισβήτητη από όλα αυτά τα στοιχεία και είναι από τα μεγαλύτερα λάθη της εισαγγελικής πρότασης.

6ον Η έγκριση της παράνομης δράσης συνιοστά μόνο ηθική αυτουργία. Η εκ των προτέρων συνιστά και ηθική αυτουργία. Η εκ των υστέρων (κανονικά η λέξη «έγκριση» παραπέμπει στο μετά – για το πριν ο κατάλληλος όρος είναι «συναίνεση») έγκριση επιβεβαιώνει τη διεύθυνση ΕΟ.

7ο Όταν ο δράστης προτρέπει τους οπαδούς να διώξουν συγκεκριμένη κατηγορία προσώπων διαπράττει άλλη πράξη από εκείνη που ο ηθικος τον παροτρύνει. Δεν εφαρμόζεται το Π.Κ. 187 παρ.1 Η διεύθυνση ΕΟ συρρέει πραγματικά (άλλη πράξη) και αληθινά (άλλη διάταξη) με το επιμέρους αδίκημα και κάθε μορφή συμμετοχής του. Αρα στο παράδειγμα δεν έχει σχέση το ΠΚ 187.

8ο Για τη στοιχειοθέτηση αρκεί η τέλεση οποιουδήποτε κακουργήματος. Όχι, δεν απαιτείται η τέλεση κανενός.

9ο. Επιχειρησιακά δομημένη ομάδα. Τι θα ήταν; γραφειοκρατικά ;

10ο. Διαρκής εγκληματική δράση. Ούτε καν διαρκής, κακουργηματική.

11ο. «Μετά το 2019 εντάσσονται μόνο κακουργήματα και όχι πλημμελήματα, επομένως οι απρόκλητες σωματικές βλάβες δεν αποτελούν στοιχείο εγκληματικής οργάνωσης». Και εδώ έκανε, αν το κατάλαβα καλά, λάθος η εισαγγελέας. Δεν ασκεί αυτό καθοριστική αλλαγή στην επίδικη υπόθεση. Η τέλεση πλημμελημάτων υπηρετεί και προετοιμάζει στους σκοπούς της εγκλ. οργάωσης.

12ο. «Αφαιρουμένων των πλημμελημάτων έχουμε μόνο 5 κακουργήματα». Και κανένα να μην είχαμε, εγκλ. οργάνωση στοιχειοθετείται εφόσον αποδεικνύονται τα στοιχεία τους. Η τέλεση κακουργημάτων προβλέπεται ως σκοπός μόνο. Σε αυτά συντείνουν και τα πλημμελήματα. Στην υπόθεση της 17Ν, πέρα από 80 κακουργήματα είχαν γραφεί και πλημμελήματα. Η εισαγγελέας είχε ζητήσει να απορριφθούν ορισμένα έγγραφα. Πρώτη φορά βλέπω εισαγγελέα να το κάνει. Η μη αποδεικτική αξιοποίηση ενός εγγράφου προϋποθέτει την ανάγνωσή του. Εδώ έχουμε χιλιάδες έγγραφα, βίντεο, υλικά, δημοσιεύματα. Που επιβεβαιώθηκαν μαρτυρικά. Αποφάσεις, μάρτυρες, έγγραφα, διακηρυξεις. «Αφήστε τα αυτά» λέγατε, «θέλουμε αμετάκλητες». Σας φέραμε 42. Μετά λέτε θέλετε «αποφάσεις μόνον μετά το 2008». Φέραμε. Μετά ότι θέλετε να αφορούν μόνο σε κακουργήματα. Μα τι θα κάνουμε, ψιλικατζίδικο ανοίξαμε; Πάντως φέραμε. Τώρα επί των πραγματικών περιστατικών, βάσει των οποίων η εισαγγελέας είπε ότι δεν έχουμε εγκληματική οργάνωση.

13ο. Ως προς την υπόθεση Λουκμάν: Υπάρχουν εκατομμύρια αποφάσεις ότι μια απόφαση δεν υποχρεούται να αναφέρει τα κίνητρα. Πχ όταν υπάρχει εκκρεμοδικία. Όταν ήλθε εδώ ο κ. Φούσας, μεγαλοφώνως είπε κραδαίνοντας αθωωτική απόφαση, όπου το ΜΟΕ δεν ανέφερε τα κίνητρα. Το ΜΟΕ θα υπερέβαινε δικαιοδοσία αν το έκανε. Ανέφερε ότι οι δράστες ενήργησαν με ρατσιστικό κίνητρο, στη σελ. 177 που ανέφερε η εισαγγελέας, ότι δεν υπήρξε πρόκλησή τους, ότι οι ισχυρισμοί τους δεν κρίνονται πειστικοί και ότι είχαν αντιληφθεί ότι είναι αλλοδαπός, ότι τα κίνητρα ήταν η διαφορετική φυλή του, ότι τα κίνητρα ήταν ρατσιστικά. Βρέθηκαν φυλλάδια της ΧΑ, ρόπαλα κ.λπ. Ο κ. Φούσας προσπάθησε να συσκωτίσει την υπόθεση αναφέροντας παραπεμπτικό βούλευμα, αναφορικά με διαφωνία Ντογιάκου και ανακρίτριας ως προς το αν είναι προφυλακιστέοι οι κατηγορούμενοι. Το βούλευμα δεν ήταν ομόφωνο, υπάρχει μειοψηφία. Δεύτερον, προκύπτει η απόλυτη ασχετοσύνη του εισαγγελέα ως προς το τι σημαινει ρατσισμός. Όταν υπάρχει ρατσιστικό κίνητρο, υπάρχει επειδή θεωρείται ανθρώπινο σκουπίδι, σαβούρα, γενικώς. Και ο Στεργιόπουλος έκανε ότι έκανε ο Ρουπακιάς όταν τον συνέλαβαν οι αστυνομικοί, ότι είναι δικός τους. Ωστόσο ένα χρόνο μετά ο Ντογιάκος αλλάζει γνώμη και τους παραπέμπει. Γι’ αυτό, σταματήστε πια να παρερμηνεύετε αποφάσεις και να λέτε πράγματα που δεν ισχύουν. Όσο έχουμε τη λογική μας, την έχουμε.

14o. Στην απόφαση σχετικά με τον Φοίβο Δεμερτζίδη. Απόφαση ότι ο κατηγορούμενος έγραψε στο γραφείο της Αρτέμιδος Καριώτη «Αντίφα», που συμμετείχε σε εκδηλώσεις ΧΑ. Το δικαστήριο όφειλε να απόσχει από οποιοδήποτε στοιχείο σχετικό με την ένταξη του κατηγορουμένου στη ΧΑ. Οπότε η εισαγγελέας έσφαλε. Δεν καταλείπεται αμφιβολία πάντως για τη συμμετοχή τους στη ΧΑ και ότι το κίνητρο δεν ήταν μόνο συναισθηματικό.

15ο. Στην υπόθεση Αντίπνοια: Ότι δήθεν ο Σιατούνης δεν έλαβε εντολή από τον γενικό γραμματέα. Και ότι δεν είχαμε ηθική αυτουργία. Αλήθεια; Για κάθε τι πρέπει να δώσει εντολή ο γραμματέας; Πολύ γραφειοκρατική αντίληψη περί εγκληματικής οργάνωσης. Χρόνια τα λέμε εδώ. Η πρόκληση της ενέργειάς του από τη ΧΑ αναφέρεται παντού στην απόφαση. Υιοθετεί ότι ο Μιχαλολιάκος έμαθε τη δολοφονία την επόμενη μέρα το μεσημέρι, αλλά δεν μας λέει η κ. εισαγγελέας γιατί. Μη λαμβάνοντας υπόψη ούτε όσα είπε ο κόλακάς του, ο Σπίνος εδώ.

16ο. Περαιτέρω, θεωρεί ότι δεν ήταν στόχος ο Φύσσας: Ήταν (ΕΥΠ Αποστόλου, Δεβελεκος, Μάρτυρας Γ’). Και μάλιστα η ταχύτητα απόφασης, έγκρισης, σχεδιασμού και εκτέλεσης, το αποδεικνύει από μόνη της. Το λεγόμενο «μπαστάρδι», όπως προέκυψε ότι είχε αναφερθεί.

17ο. Ακόμη, ότι δήθεν δεν υπάρχουν περιστατικά για τη δολοφονία Καντάρη. Υπάρχουν. Δεν απαιτείται απόδειξη μόνο με αμετάκλητες καταδικαστικές. Έμμεσες αποδείξεις (Σατλάνης – Μαργαρίτης). Διαρκές έγκλημα είναι, αν είχε κατασταλεί δεν θα έφτανε μέχρι το 2013.

18ο. «Κανένας μάρτυρας κατηγορίας δεν εισέφερε περιστατικά για εγκληματική οργάνωση», κατά την εισαγγελέα, ωστόσο υπάρχουν δεκάδες μάρτυρες. Αναρωτιέμαι με τι κριτήρια θα ήθελε η εισαγγελέας να θεωρήσει ότι υπάρχει εγκληματική οργάνωση. Μα τι, έπρεπε να είναι μέσα στο γραφείο και να ακούει εντολές; Και ουσιαστικά προέκυψαν. Επικαλέστηκε η κ. εισαγγελέας και την κατάθεση Αλιβιζάτου, ότι δεν προέκυψε κάτι από αυτή. Δεύτερος καθηγητής αυτός που, ενοχλημένος, δημοσίευσε προχθές άρθρο στην Καθημερινή. Το αναγιγνώσκω […] [:σε αυτό αντικρούονται οι θέσεις της εισαγγελέως, [Ο συνήγορος Παπαδάκης διαβάζει όλο το άρθρο του καθ. Αλιβιζάτου. Το βρίσκετε εδώ: https://www.kathimerini.gr/…/ofeilomenh-apanthsh-sthn-eisag… ] Αυτά λέει ο καθηγητής και κλείνει και η αυθεντικότητα των σκέψεών του δεν με αφήνει να προσθέσω κάτι περαιτέρω επ’ αυτού.

19ο. Ως προς την πειθαρχία και αν είναι στοιχείο δομής της εγκληματικής οργάνωσης: Δεν είναι αυτό το αποδεικτέο, αλλά η δομή.

20ο. Λέει η εισαγγελέας ότι τα πλημμελήματα δεν εξετάζονται στην εγκληματική οργάνωση, το εξαντλήσαμε αυτό παραπάνω. Περαιτέρω,

21ο. η παραδοχή ότι δεν υπήρχαν μηνύσεις από θύματα αλλοδαπούς, για να δούμε ποιοι είναι οι δράστες και αν είναι ΧΑ. Με τον τότε νόμο θα συλλαμβάνονταν τα θύματα αν πήγαιναν στα ΑΤ χωρίς χαρτιά. Το Δικαστήριό σας έλαβε πάντως γνώση πάρα πολλών περιστατικών, αποφάσεων κ.λπ., τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν. Ερωτώ, υπήρξε άλλη εγκληματική οργάνωση με τόσα περιστατικά στον κόσμο; Πείτε την τζιχαντιστές, μαφία κλπ. Στην Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε, με τέτοια καθημερινή δράση.

22ο. Λέει η εισαγγελέας ότι δε βρέθηκαν τα οπλοστάσια που κατήγγειλαν οι προστατευόμενοι μάρτυρες, πώς να βρεθούν, αφού τους προειδοποίησαν. Συζητάμε εδώ 5 μέρες για την καραμπίνα του Κασιδιάρη. Έχουμε σκευωρία, στο σπίτι του κρεμασμένου. Ελάτε σε δίκες, όπως του Θεοφίλου, την φωτογραφίζω, όπου η εδώ εισαγγελέας προτείνει την ενοχή για όπλο που βρέθηκε σε τρίτο, ενώ εδώ προτείνει την απαλλαγή.

23ο. Η εισαγγελέας δέχεται τον ισχυρισμό του Μιχαλολιάκου ότι οι Ναζί φύγανε απ’τη ΧΑ το 1992 στο συνέδριο, το είπε ο Μιχαλολιάκος και οι μάρτυρες υπεράσπισης. Από πού προκύπτει αυτό; Άπειρα αντίθετα στοιχεία μέχρι και το 2013. Η επίκληση του Χίτλερ, της Βαιμάρης, τα άρθρα του Κασιδιάρη για τον Χίτλερ, οι ορκωμοσίες, τα τατουάζ, ολοι αυτοί τι είναι, αποχωρήσαντες από το 92; Δουλευόμαστε τώρα; Τελευταίο,

[24ο] ότι δεν θα ωφελούσε τη ΧΑ η δολοφονία Φύσσα, φάνηκε αυτό από την έξοδό της από τη Βουλή τελικά κατά την εισαγγελέα. Επ’αυτού, ποιος είπε κάτι καλύτερο από αυτό του Κασιδιάρη ότι «Οι καλές δουλειές γίνονται νύχτα». […] Θυμηθείτε όταν ο Μιχαλολιάκος μεταφερόταν στις φυλακές. Εκεί δεν ήταν παρά ελάχιστοι.

«Συνεχίζεται η αγόρευση του συνηγόρου πολ. αγωγής για τους Αιγύπτιους αλιεργάτες, Κ. Παπαδάκη.]

Κυρία Πρόεδρε, κύριοι Εφέτες, φτάνω στον επίλογο της αγόρευσης μου. Με την κ εισαγγελέα συνυπάρξαμε στη δίκη κατά του Θεοφίλου, αυτούς κυνηγούσε τότε η Αντιτρομοκρατική. Περισυνελέγη στην Πάρο κάποιο καπέλο που είχε το DNA του, από το οποίο, σε συνδυασμό με δήλωσή του η αντιτρομοκρατική εξήγαγε ότι και αυτός ανήκε σε οργάνωση. Αν υπήρχε σκοπός σκευωρίας και δίωξης, άπειρα πεδία υπήρχαν για τους συγκεκριμένους. Η κ. εισαγγελεάς ενώ εκεί τα έφερνε μόνη της από την αντιτρομοκρατική και τα indymedia, εδώ…

Πρόεδρος παρεμβαίνει: Τι εισφέρει εδώ η αναφορά σε άλλη δίκη, άσχετη. Αμετάκλητη.
Παπ: Εισφέρει στο ότι η εισαγγελέας, που μου είναι συμπαθής, είναι άδικη. Αν είχε ακουστεί η πρότασή της, θα είχε καταδικαστεί ισόβια ο Θεοφίλου, αμετάκλητα, ο οποίος τώρα αμετάκλητα είναι έξω. Εκεί έκανε τη δουλειά της πολιτικής αγωγής, εδώ έκανε της υπεράσπισης. Σέβομαι τον θεσμό της εισαγγελίας, ονόματα όπως ο Δελαπόρτας έχουν γραφεί αθάνατοι, και άλλοι, όπως ο Κόλλιας, αλλού.

Πρ: Οι εισαγγελείς είναι οι καθημερινοί, σε όλα τα δικαστήρια.
Παπ: Αυτό λέω. Δεν είναι για να αθωώνουν ενόχους ούτε για να καταδικάζουν αθώους. Και μου κάνει εντύπωση η προσυπογραφή του αναπληρωτή εισαγγελέα. Στη δίκη πχ της 17Ν, άλλα είπαν ο Μαρκής και άλλα ο Λάμπρου. […] Εδώ μου κάνει εντύπωση. Δεν μπορεί δικονομικά να επαφεθεί στη γνώμη του Δικαστηρίου, οπότε λογικά προσυπογράφει την πρότασή της.

Με όλο τον σεβασμό μου σε θεσμούς και σε πρόσωπα, η πρόταση αυτή πρέπει να ανακληθεί. Η πολιτική αγωγή, πλην περιπτώσεως δευτερολογίας, ολοκληρώνει την συνεισφορά της προς το δικαστήριο. Πριν διατυπώσω τις τελευταίες μου σκέψεις, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά και εσάς για την αντοχή και την υπομονή σας να με ακούτε δύο μέρες, αλλά και για το τεράστιο έργο σας πέντε χρόνια τώρα, καθώς και να συγχαρώ τον κ. γραμματέα τόσο για την δυσχερέστατη, αλλά επακριβή τήρηση των πρακτικών, όσο και για την εξυπηρετικότητά του σε παροχή εγγράφων, βεβαιώσεων κλπ. Να ευχαριστήσω και τους συναδέλφους όλης της πολιτικής αγωγής για την σημαντική συνεργασία και αλληλοβοήθεια που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα δε τους συνηγόρους των Αιγυπτίων ψαράδων, τόσο τον Δημήτρη Ζώτο και τον Θανάση Καμπαγιάννη, που ήταν στην υπόθεση πριν από εμένα και μου έκαναν την τιμή να μου εμπιστευθούν την παράσταση σε μία τόσο σημαντική δίκη, πολύ δε περισσότερο μάλιστα που το αποτύπωμα μου στην δικηγορία και όχι μόνο κουβαλάει μαζί όλα εκείνα τα οποία ελπίζω ότι συνέβαλαν ουσιαστικά στην ιχνηλάτηση της υπόθεσης αλλά και τον Κώστα Σκαρμέα, τον νεότερο συνάδελφο για την πολύτιμη καθημερινή συνεισφορά και βοήθεια του και στην αγόρευση αυτή, καθώς και την ασκουμένη δικηγόρο συνεργάτιδα μου Νταγιάνα Μουστάκη, στην επιμέλεια της οποίας οφείλεται μεγάλο μέρος της προετοιμασίας για την αγόρευση μου.

Και να ευχαριστήσω όλους όσους συνέβαλαν στην δημοσιοποίηση των τεκταινομένων στη δίκη παρά τον επικοινωνιακό αποκλεισμό της από τη νομοθεσία και την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Αισθάνομαι ακόμα την ανάγκη να ευχαριστήσω θερμά τους συναδέλφους της υπεράσπισης, που ήσαν παρόντες στις αγορεύσεις μας. Μας τιμά η παρουσία τους και τους τιμά η αυτοσυγκράτησή τους. Θέλω να τους καλέσω, τώρα που η ένταση της ακροαματικής διαδικασίας βρίσκεται πίσω μας, να καταβάλουν όλες τις δυνάμεις τους, προκειμένου να προσφέρουν στο δικαστήριο το καλύτερο δυνατό υπερασπιστικό έργο, γιατί το δικαστήριο έχει ανάγκη την εξάντληση και την διασταύρωση των επιχειρημάτων για να καταλήξει με βεβαιότητα στην απόφαση του, έχοντας πάντα κατά νου αυτά με τα οποία ξεκίνησα, ότι δηλαδή το ποινικό δίκαιο είναι δίκαιο πράξεων και όχι προθέσεων, είναι δίκαιο ευθύνης ατομικής και όχι συλλογικής, είναι δίκαιο ευθύνης πραγματικής και όχι αντικειμενικής, είναι δίκαιο ευθύνης ποινικής και όχι πολιτικής και είναι δίκαιο αποδείξεων στο οποίο μάλιστα κυριαρχεί το τεκμήριο της αθωότητας. Τώρα που η ακροαματική διαδικασία βρίσκεται πίσω μας, η ποινική ευθύνη με τα χαρακτηριστικά αυτά που προδιαγράφτηκαν είναι αναμφισβήτητα αποδεδειγμένη για καθένα των κατηγορουμένων και αισθάνομαι την ανάγκη να διατρανώσω ότι η πολιτική αγωγή δεν βρίσκεται στην δίκη αυτή για να επιδιώξει την εκδίκηση πολιτικών αντιφρονούντων, αλλά για να επιδιώξει τη δικαστική προστασία των θυμάτων της εγκληματικής δράσης και τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους που επλήγησαν.

Και ναι απευθύνεται με εύλογα αυξημένες αξιώσεις σε ένα θεσμό, αυτόν της ελληνικής ποινικής δικαιοσύνης, γιατί άφησε διαχρονικά και ιστορικά ατιμώρητη στη χώρα τη ναζιστική και φασιστική εγκληματική βία της 3Ε, τη δεκαετία 1930, τους δοσίλογους της κατοχής την επόμενη, τους δολοφόνους και τραμπούκους του μετεμφυλιακού παρακράτους αργότερα και τέλος τους συνεργάτες της δικτατορίας με το στιγμιαίο. Αλλά δεν απευθύνεται για να εκδικηθείτε ή για περιορίσετε ή να απονείμετε πολιτικές ελευθερίες. Δεν είναι άλλωστε στις δημοκρατίες ούτε έργο ούτε καθήκον ή έστω δικαίωμα κανενός δικαστηρίου να απαγορεύει ή να επιτρέπει ιδεολογίες, να απαγορεύει ή να επιτρέπει πολιτικές δράσεις. Καθήκον του λαού είναι να αντιμετωπίσει τον φασισμό, όπου εκδηλώνεται και θα το κάνει. Και είναι βέβαιο ότι ο ελληνικός λαός είναι εκείνος που θα αφαιρέσει την ελληνική σημαία από τα βέβηλα χέρια εκείνων που δηλώνουν ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ηττημένων του 1945 και ορκίζονται στην σημαία της Βερμαχτ, γιατί η ελληνική σημαία που την μάτωσαν στα βουνά της Ηπείρου με την καρδιά τους και με το αίμα τους οι Έλληνες στρατιώτες δεν έχει καμία δουλειά να βρίσκεται στα χέρια των απογόνων των κατακτητών τους. Είναι βέβαιο ότι ο Ελληνικός Λαός είναι εκείνος που θα τους αφαιρέσει το δικαίωμα να παριστάνουν τους υπερασπιστές της Μακεδονίας, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οι ιδεολογικοπολιτικοί τους πρόγονοι, δύο χρόνια πριν ηττηθούν το 1945, ήταν εκείνοι που μετά την αποχώρηση των Ιταλών ετοιμάζονταν να παραδώσουν την Μακεδονία στους Βούλγαρους και ήταν ο Ελληνικός Λαός με χιλιάδες διαδηλωτές, τραυματίες και νεκρούς στην Εθνική Αντίσταση που απέτρεψε αυτήν την παράδοση.

Και είναι βέβαιο ότι μετανάστες, εργαζόμενοι, γυναίκες και νεολαίοι θα τους αφαιρέσουν το δικαίωμα να παριστάνουν τους εχθρούς του κατεστημένου, γιατί αποδείχθηκε ότι είναι η Πέμπτη Φάλαγγα του κατεστημένου, με τον πιο αδυσώπητο και βάρβαρο τρόπο, επιτίθεται όχι στους θύτες αλλά στα θύματά του. Αυτά, κύριοι δικαστές, και μπορεί και πρέπει να τα κάνει ο ελληνικός λαός. Εκείνο που δεν πρέπει να κάνει είναι να κυκλοφορεί στους δρόμους με αναδιπλούμενα μαχαίρια, σιδερογροθιές, με γκλόμπς, στειλιάρια και περίστροφα, προκειμένου να προστατέψει τη ζωή, τη σωματική του ακεραιότητα, την προσωπικότητα, την ελευθερία και την πολιτική του δράση. Είναι έργο και καθήκον δικό σας, στα πλαίσια της συνταγματικής σας αποστολής, να προστατέψετε τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες που κατέκτησε με αγώνες δεκαετιών σε αυτόν τον τόπο και όχι μόνο, δημιουργώντας αυτό που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε νομικό πολιτισμό. Για αυτό υπάρχει η πολιτική αγωγή στη δίκη. Αλλά δεν υπάρχει κανένας νομικός πολιτισμός θεόσταλτος ή εγκατεστημένος από τη φύση. Κάθε ιστορική περίοδος διαμορφώνει τον δικό της νομικό πολιτισμό, που αποτελεί τομή της εξέλιξης του συσχετισμού στον χάρτη της, που καταγράφει κατακτήσεις και υποχωρήσεις, νίκες και ήττες των ταξικών δυνάμεων που κινούν την ροή της.

Το Δικαστήριο βρίσκεται μπροστά σε μία ιστορική ευθύνη, με τα βλέμματα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας κοινής γνώμης στραμμένα πάνω του και με έκδηλη την αγωνία, αν η ναζιστική εγκληματική βία θα νομιμοποιηθεί 65 χρόνια μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης από τους φορείς που εκπροσωπούν τη δημοκρατία. Όπλο σας (και δεν εννοώ με την έννοια του νόμου) για αυτήν του την απόφαση, εκτός από το αποδεικτικό του υλικό και τις νομικές σκέψεις που αναπτύχθηκαν, πρέπει να είναι και τα διδάγματα της ιστορίας, στα οποία και θα καταφύγω στην τελευταία μου αυτή αφήγηση, που αφορά ένα μικρό απόσπασμα από μία παρόμοια δίκη πριν πάρα πολλά χρόνια στην Γερμανία. Στις 22 Νοεμβρίου 1930, 31 μέλη των S.A. -Tαγμάτων Eφόδου του Βερολίνου- ενός από τα πιο διαβόητα τάγματα εφόδου του Βερολίνου, του «Στουρμ 33», επέδραμαν σε κοινωνικό χώρο αριστερών και συνδικαλιστών μελών του ΚPD και πυροβόλησαν εν ψυχρώ άτομα που βρίσκονταν εκεί με το πρόσχημα ότι τους είχαν προηγουμένως προπηλακίσει.

Τα θύματα της επίθεσης ευτυχώς επέζησαν και τέσσερα μέλη των ταγμάτων εφόδου συνελήφθησαν. Η δίκη για τα αδικήματα της απόπειρας ανθρωποκτονίας, διατάραξης οικιακής ειρήνης κ.ά. έγινε τον Μάιο 1931. Η πολιτική αγωγή των θυμάτων της δίκης αυτής ζήτησε από το δικαστήριο την κλήτευση του Αδόλφου Χίτλερ ως μάρτυρα στην δίκη των τεσσάρων μελών του Στουρμ 33. Το δικαστήριο δέχθηκε το αίτημα και ο Αδόλφος Χίτλερ εμφανίστηκε στις 8/5/1931 στο δικαστήριο και έτσι χάρις στην πρωτοβουλία του δικηγόρου των θυμάτων -τριαντάχρονου τότε- Χανς Λίντεν διαθέτουμε σήμερα μια ιστορική κατάθεση αποτυπωμένη στο βιβλίο του αμερικανού πανεπιστημιακού Μπέντζαμιν Κάρτερχεντ «Crossing Hitler, the man who put the Nazis on the witness stand» (δυστυχώς δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στην Ελλάδα).

Ερωτάται ο Αδόλφος Χίτλερ από τον Πρόεδρο του δικαστηρίου: «Ο ισχυρισμός της πολιτικής αγωγής είναι ότι το Στουρμ 33, στο οποίο ανήκουν οι κατηγορούμενοι, είναι μια ομάδα κρούσης, ότι αυτή η ομάδα κρούσης είναι οργανωμένη με στόχο να φέρει σε πέρας σχεδιασμένες, προμελετημένες δολοφονίες και ότι αυτό το σχέδιο είναι εν γνώσει της ηγεσίας του κόμματος και εγκεκριμένο από αυτήν. Γνωρίζετε το Στουρμ 33, γνωρίζετε τους ηγέτες του;» Απάντηση του: «Όχι. Είναι απολύτως αδύνατο οποιαδήποτε ομάδα των SA στο Βερολίνο να πίστεψε ότι της έχει δοθεί μία τέτοια αποστολή, η οποία αποκλείεται από τις βασικές αρχές του κόμματος. Το κόμμα [το NSDAP] απορρίπτει τις βίαιες μεθόδους. Τα SA δεν δημιουργήθηκαν για να δρουν με βόμβες και χειροβομβίδες. Δημιουργήθηκαν με την αποστολή να προστατεύουν το κόμμα ενάντια στην τρομοκρατία της αριστεράς, για να φέρουν σε πέρας προπαγανδιστικές λειτουργίες…». Και συνεχίζει απαντώντας σε επόμενη ερώτηση του προέδρου:

Χίτλερ : «Έχω ήδη εξηγήσει ότι οι εθνικοσοσιαλιστές είναι στον πυρήνα τους με την νομιμότητα. Αν κάποιος υπονοεί ότι ο Στενενς (ο διοικητής) του τάγματος εφόδου Στουρμ 33 έφτιαξε ομάδες κρούσης με εντολές του κόμματος είναι καταγέλαστος». Ο Στενενς είχε πράγματι διαγραφεί από την δίκη λίγες μέρες πριν από την παρουσία του στην δίκη.
Πρόεδρος: «Εννοούσατε ότι ο Στένενς έφτιαξε ομάδες κρούσης πριν μπει στο κόμμα;».
Χίτλερ: «Η έννοια ομάδες κρούσης έχει λάβει ένα απολύτως γελοίο νόημα εδώ μέσα. Στα τάγματα εφόδου απαγορεύουμε να εκτελούν και να προκαλούν βίαιες ενέργειες. Αλλά στην περίπτωση της αυτοάμυνας είναι δύσκολο να πει κανείς που βρίσκεται το όριο ανάμεσα στην άμυνα και στην επίθεση».
Ερώτηση του δικηγόρου Χανς Λίντεν: «Είπατε ότι καμία βίαιη ενέργεια δεν τελείται από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, αλλά στον Γκαίμπελς δεν ανήκει το σύνθημα «Ο εχθρός πρέπει να τσακιστεί μέχρι να γίνει πολτός»;
Χίτλερ : «Αυτό δεν πρέπει να εκληφθεί κυριολεκτικά. Σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να νικήσει και να διαλύσει τις αντίπαλες οργανώσεις, όχι να επιτεθεί και να σκοτώσει τον αντίπαλο.». Ο Λίντεν επανέρχεται και τον ρωτά εάν, όταν έκανε τον Γκέμπελς επικεφαλής της προπαγάνδας και αν γνώριζε το κείμενο από το βιβλίο του, όπου ο Γκαίμπελς δηλώνει ότι δεν πρέπει να απαρνηθούμε την επανάσταση, ότι το κοινοβούλιο πρέπει να διαλυθεί και η κυβέρνηση να διωχθεί μέχρις εσχάτων.
Χίτλερ : «Δεν μπορώ να ορκιστώ ότι γνώριζα το βιβλίο του Γκαίμπελς τότε. Η θέση του είναι χωρίς καμία αξία για το κόμμα, καθώς το φυλλάδιο δεν φέρει το έμβλημα του κόμματος και δεν είναι επίσημα επικυρωμένο από το κόμμα» Λίντεν: « Ωστόσο δεν διώξατε πειθαρχικά ή δεν αποπέμψατε τον Γκέμπελς, τουναντίον τον κάνατε επικεφαλής προπαγάνδας.»
Χίτλερ : «Όλο το κόμμα βασίζεται στην αρχή της νομιμότητας. Το ίδιο και ο Γκέμπελς.»
Αυτά απάντησε τότε Ο Χίτλερ. Τα ίδια ακριβώς που είπε ο xιτλερίσκος αυτής της δίκης μπροστά σας. Σε εκείνο το δικαστήριο το 1931 επιβεβαιώθηκε η ραθυμία, με την οποία αντιμετωπίζονταν συστηματικά η παραστρατιωτική βία των Ταγμάτων Εφόδου, καθώς καταδικάστηκαν οι τρεις από τους τέσσερις κατηγορούμενους σε ποινή φυλάκισης μόλις δυόμιση χρόνων. Δεδομένου ότι αυτή ήταν μία από τις πολλές ανάλογες δίκες της εποχής δεν ξέρουμε τί θα είχε συμβεί εάν η γερμανική δικαιοσύνη στον μεσοπόλεμο είχε κινηθεί αποφασιστικά κατά της ναζιστικής ηγεσίας και την είχε καταστήσει υπόλογη για τις εγκληματικές πράξεις της στρατιωτικής δομής, τις οποίες προΐστανται. Ίσως τα πράγματα και να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Αλλά δεν εξελίχθηκαν. Τα τάγματα εφόδου συνέχισαν την δράση τους μέχρι που ο ίδιος ο Χίτλερ, αφού πρώτα κατέλαβε την εξουσία, αφού κατάργησε τα ατομικά δικαιώματα και την δημοκρατία με πρόσχημα τον εμπρησμό του Ραϊχσταγκ, που τον έκαναν μέλη των ταγμάτων εφόδου και την απέδωσαν στον Δημητρώφ και σε άλλους κομμουνιστές που αργότερα αθωώθηκαν και αποδείχθηκε ότι ο ένοχος ήταν μέσα από τις τάξεις του, αφού ο ίδιος ξεπάστρεψε τα τάγματα εφόδου την νύχτα των μεγάλων μαχαιριών γιατί δεν τα είχε ανάγκη πιά, έχοντας κατακτήσει την δυνατότητα να ελέγχει το σύνολο του κρατικού μηχανισμού, προχώρησε την ναζιστική του διαδρομή μέχρι το τέλος, διέλυσε το κοινοβούλιο, φυλάκισε τους πολιτικούς του αντιπάλους, θεσμοθέτησε τις ρατσιστικές διακρίσεις σε βάρος των Eβραίων που κατέληξαν στο Oλοκαύτωμα και προχώρησε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με όλες γνωστές συνέπειες.

Κύριοι δικαστές η ιστορία δεν σας συγχωρήσει να κάνετε το ίδιο λάθος. Ο δικηγόρος Χανς Λίντεν, αυτός που έφερε τον Χίτλερ στο δικαστήριο, δυστυχώς δεν πρόλαβε να ζητήσει τον λόγο από τους δικαστές που έδειξαν τέτοια ευπιστία στα ψέματα του Χίτλερ. Ήταν από τους πρώτους που συνελήφθησαν με την αναστολή των ατομικών δικαιωμάτων το 1933, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και τερμάτισε την ζωή του το 1938 στο στρατόπεδο του Νταχάου. Στην μνήμη του και στην μνήμη όλων των αγωνιστών δικηγόρων, που σε ολόκληρο τον κόσμο υπερασπίζονται δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, αφιερώνω την αγόρευση μου αυτή προσμένοντας την απόφαση σας.

Ευχαριστώ.