Ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός – Ο Σοσιαλισμός
Μερικοί παραπλανημένοι, λένε λανθασμένα ότι το πρόβλημα είναι η υπερβολική πρόοδος της επιστήμης. Θεωρούν ότι θα ήταν καλύτερα να καθόμαστε οκλαδόν στις καλύβες λάσπης και να κοπιάζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στους αγρούς. Αυτό είναι ανοησία. Ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί η αληθινή ελευθερία των ανδρών και των γυναικών πλήρως, βρίσκεται ακριβώς στην πληρέστερη ανάπτυξη της βιομηχανίας, της γεωργίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα ισχυρά όπλα για την ανθρώπινη πρόοδο είναι στα χέρια αυτών που τα υποτάσσουν στο κέρδος, διαστρεβλώνοντας το σκοπό τους, περιορίζοντας τις εφαρμογές τους και εμποδίζοντας την ανάπτυξή τους. Είναι σαφές ότι η επιστήμη πολύ καιρό πριν θα είχε ανακαλύψει μια θεραπεία για τον καρκίνο ή φτηνές και καθαρές εναλλακτικές λύσεις αντί των απολιθωμένων καυσίμων εάν δεν ήταν αλυσοδεμένη στο άρμα του κέρδους.
Η επιστήμη και η τεχνολογία μπορούν να πραγματοποιήσουν τις τεράστιες δυνατότητές τους μόνο όταν ελευθερωθούν από την ασφυκτική εξάρτησή τους από την οικονομά της αγοράς και τοποθετηθούν στην υπηρεσία της ανθρωπότητας σε ένα δημοκρατικό και λογικό σύστημα παραγωγής, βασισμένος στην ανάγκη και όχι το κέρδος. Αυτό θα μας επέτρεπε να μειωθούν οι ώρες της εργασίας σε ένα ελάχιστο, ελευθερώνοντας κατά συνέπεια τους άνδρες και τις γυναίκες από τη σκλαβιά πολλών ωρών κόπου, και επιτρέποντας τους να αναπτύξουν οποιαδήποτε φυσική, διανοητική ή πνευματική δυνατότητα κατέχουν. Αυτό είναι το πέρασμα της ανθρωπότητας «από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας».
Μετά από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, οι υπερασπιστές του παλιού συστήματος ήταν χαρούμενοι. Μίλησαν για το τέλος του σοσιαλισμού, και ακόμη και το τέλος της ιστορίας. Μας υποσχέθηκαν μια νέα εποχή ειρήνης, ευημερίας και δημοκρατίας, χάρη στα θαύματα της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Τώρα, μόνο δεκαπέντε χρόνια αργότερα, αυτά τα όνειρα έγιναν ένας σωρός καπνισμένων ερειπίων. Ούτε μια πέτρα πάνω στην άλλη δεν απέμεινε από αυτές τις ψευδαισθήσεις. Τα σοβαρά προβλήματα απαιτούν σοβαρά μέτρα. Δεν είναι δυνατό να θεραπευτεί ο καρκίνος με την ασπιρίνη! Αυτό που χρειάζεται είναι μια πραγματική αλλαγή στην κοινωνία. Το θεμελιώδες πρόβλημα είναι το ίδιο το σύστημα. Οι οικονομικές αυθεντίες που υποστήριξαν ότι ο Μαρξ ήταν λάθος και οι καπιταλιστικές κρίσεις ήταν φαινόμενο του παρελθόντος (το «νέο οικονομικό παράδειγμα») αποδείχθηκαν λανθασμένοι.
Η ανάπτυξη που προηγήθηκε είχε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του οικονομικού κύκλου που ο Μαρξ έχει περιγράψει εδώ και πολλά χρόνια. Η διαδικασία της συγκέντρωσης του κεφαλαίου έχει φθάσει σε οριακές αναλογίες. Υπήρξε ένα όργιο εξαγορών και συνεχώς αυξανόμενης μονοπώλησης της αγοράς, το οποίο έχει φθάσει σε ανήκουστες αναλογίες. Αυτό δεν οδήγησε στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων όπως στο παρελθόν. Τα εργοστάσια έκλειναν σαν να ήταν σπιρτόκουτα και χιλιάδες άνθρωποι πετάχτηκαν στην ανεργία. Τώρα αυτή η διαδικασία θα επιταχυνθεί, καθώς οι πτωχεύσεις και τα κλεισίματα αυξάνονται μέρα με τη μέρα.
Ποιο είναι το νόημα όλων αυτών; Ζούμε την επώδυνη επιθανάτια αγωνία ενός κοινωνικού συστήματος που δεν αξίζει να ζήσει, αλλά και που αρνείται να πεθάνει. Αυτό δεν είναι έκπληξη. Όλη η ιστορία μας δείχνει ότι καμία άρχουσα τάξη δεν παραδίνει ποτέ την εξουσία και τα προνόμιά της χωρίς να παλέψει. Αυτή είναι η πραγματική εξήγηση των πολέμων, της τρομοκρατίας, της βίας και των θανάτων που είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία ζούμε. Αλλά βιώνουμε επίσης τους πόνους της γέννας μιας νέας κοινωνίας – μιας νέας και δίκαιης κοινωνία, ενός κόσμου κατάλληλου για να ζήσουν σε αυτόν άντρες και γυναίκες. Από αυτά τα αιματηρά γεγονότα, τη μια χώρα μετά την άλλη, μια νέα δύναμη γεννιέται – η επαναστατική δύναμη των εργατών, των αγροτών, και της νεολαίας.
Ο Τζωρτζ Μπους είναι μεθυσμένος από την εξουσία και νομίζει ότι αυτή η εξουσία είναι ατέλειωτη. Δυστυχώς, υπάρχουν μερικοί στην Αριστερά που το πιστεύουν. Αλλά κάνουν λάθος. Ένα επαναστατικό κύμα σαρώνει τη Λατινική Αμερική. Η επανάσταση της Βενεζουέλας ήταν ένας σεισμός που έχει προκαλέσει μετασεισμικές δονήσεις σε όλη την ήπειρο: Το κίνημα των λαών της Λατινικής Αμερικής είναι η τελική απάντηση σε όλους εκείνους που υποστήριζαν ότι η επανάσταση δεν είναι πλέον δυνατή. Όχι μόνο είναι δυνατή, είναι απολύτως απαραίτητη, προκειμένου να σωθεί ο κόσμος από την επικείμενη καταστροφή.
Εκατομμύρια ανθρώπων αρχίζουν να αντιδρούν. Οι μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ έβγαλαν εκατομμύρια κόσμο στους δρόμους. Αυτή ήταν μια ένδειξη της αρχής ενός ξυπνήματος. Αλλά το κίνημα στερήθηκε ένα συνεπές πρόγραμμα για να αλλάξει η κοινωνία. Οι κυνικοί και οι σκεπτικιστές είχαν την ευκαιρία τους. Είναι χρόνος να βγουν από τη δρόμο μας και να συνεχίσουμε περαιτέρω τη μάχη. Η νέα γενιά είναι πρόθυμη να παλέψει για τη χειραφέτηση της. Ψάχνουν ένα έμβλημα, μια ιδέα και ένα πρόγραμμα που μπορούν να τους εμπνεύσουν και να τους οδηγήσουν στη νίκη. Αυτή μπορεί μόνο να είναι η πάλη για το σοσιαλισμό σε μια παγκόσμια κλίμακα. Το δίλημμα που μπαίνει στο ανθρώπινο είδος είναι Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
