Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, οι τίτλοι των εφημερίδων είναι γεμάτοι με την ανακοίνωση-σοκ ότι η Ρωσία θα βρίσκεται σε «πόλεμο» με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της εάν οι οι τελευταίοι άρουν τους περιορισμούς στην Ουκρανία για χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση, ο κόσμος συνειδητοποιεί ένα συγκλονιστικό γεγονός – ότι η περαιτέρω συνέχιση και κλιμάκωση της ουκρανικής σύγκρουσης τους φέρνει αντιμέτωπους με την απειλή ενός πυρηνικού ολέθρου.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στη Δύση, τα νέα ήρθαν σαν κεραυνός εν αιθρία. Σίγουρα, τα πράγματα δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημα; Γιατί δεν μας το είπε κανείς αυτό από πριν;
Αλλά για όποιον έχει παρακολουθήσει σοβαρά την εξέλιξη των γεγονότων, δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ μικρή μνήμη και οι πολιτικοί φαίνεται να μην έχουν καμία ανάμνηση από γεγονότα που δεν τους αρέσουν. Έχουμε ξεχάσει το γεγονός ότι η Ρωσία δεν είναι απλώς ένα πολύ ισχυρό κράτος με μεγάλο στρατό, αλλά και η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο, εξοπλισμένη με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ικανούς να πλήξουν οποιονδήποτε στόχο στον πλανήτη.
Είτε οι ηγέτες του δυτικού κόσμου έχουν ξεχάσει αυτά τα γεγονότα – οπότε είναι ανόητοι και ακατάλληλοι για υψηλά αξιώματα – ή τα γνωρίζουν καλά, οπότε είναι ένοχοι εγκληματικής αμέλειας που θέτει σε κίνδυνο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και θα πρέπει είτε να φυλακιστούν, είτε να κλειστούν στο πλησιέστερο διαθέσιμο ψυχιατρείο. Ποια είναι όμως η εξήγηση γι’ αυτή την τελευταία ανησυχητική εξέλιξη;
Θέλει ο Πούτιν πόλεμο με τη Δύση;
Η πρώτη εξήγηση που παρουσιάζεται συχνά στα μέσα ενημέρωσης είναι πολύ απλή. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ένας τρελός δικτάτορας που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο. Αν δεν ηττηθεί στην Ουκρανία, θα επιτεθεί στην Ευρώπη και θα μας υποτάξει. Δεδομένου ότι είναι ψυχικά διαταραγμένος και ανίκανος να πάρει λογικές αποφάσεις, είναι ανούσιο να σκεφτόμαστε καν να διαπραγματευτούμε μαζί του.
Ακούμε τέτοια επιχειρήματα με κουραστική μονοτονία από τους λεγόμενους «ειδικούς για τη Ρωσία». Αλλά αυτή είναι μια εξήγηση που δεν εξηγεί τίποτα. Φυσικά, η ψυχολογία των μεμονωμένων ηγετών μπορεί, και παίζει, σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων, συμπεριλαμβανομένων των πολέμων. Το βλέπουμε πολύ καθαρά στις περιπτώσεις της Ουκρανίας και του Ισραήλ.
Ωστόσο, τέτοιοι παράγοντες δεν μπορούν ποτέ να εξηγήσουν πλήρως τις πιο σοβαρές ενέργειες των κρατών, και κυρίως στο ζήτημα του πολέμου. Για να γίνει κατανοητό αυτό, είναι απαραίτητο να αποκαλυφθούν τα πραγματικά κίνητρα που ωθούν τα κράτη σε πόλεμο, δηλαδή τα υλικά συμφέροντά τους.
Αλλά ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να βρούμε εξηγήσεις για την παρούσα κατάσταση μέσα από τη σκιώδη σφαίρα της ατομικής ψυχολογίας (πάντα ένα ριψοκίνδυνο εγχείρημα) θα δούμε αμέσως ότι η υποτιθέμενη ψυχολογία του ανθρώπου στο Κρεμλίνο δεν ανταποκρίνεται καθόλου στα γεγονότα.
Ας ξεκαθαρίσουμε εκ των προτέρων ότι δεν έχουμε καμία απολύτως αυταπάτη για τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Δεν τον υποστηρίξαμε –και ποτέ– δεν θα τον υποστηρίξουμε με κανέναν τρόπο. Στην πραγματικότητα, είναι ένας αντιδραστικός εχθρός της εργατικής τάξης, τόσο στη Ρωσία όσο και διεθνώς.
Ο Πούτιν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ρωσικής ολιγαρχίας – αυτής της διεφθαρμένης συμμορίας καπιταλιστών που έχουν πλουτίσει κλέβοντας τον πλούτο της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν υπάρχει λοιπόν ίχνος προοδευτικού περιεχομένου στις πολιτικές του, είτε σε ειρήνη, είτε σε πόλεμο, είτε εντός, είτε εκτός των συνόρων της Ρωσίας.
Ως εκ τούτου, όποια πολιτική κι αν ακολουθεί στην Ουκρανία, δεν μπορεί ποτέ να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εργαζομένων, είτε της Ουκρανίας είτε της Ρωσίας. Ωστόσο, είναι εξίσου αλήθεια ότι η αντιδραστική κλίκα στο Κίεβο δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ουκρανικού λαού, ο οποίος θυσιάζεται ως πιόνι στις κυνικές πολιτικές που ακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ.
Είναι τρελός ο Πούτιν;
Το γεγονός ότι ο Πούτιν είναι αντιδραστικός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι είτε τρελός, είτε παράλογος. Αντίθετα, όλα όσα γνωρίζουμε γι’ αυτό το άτομο δείχνουν προς την κατεύθυνση ενός πολύ πονηρού άνδρα που ξέρει ακριβώς τι κάνει και βασίζεται πάντα σε συμπεράσματα που μπορεί να είναι κυνικά, αλλά είναι πάντα αποτέλεσμα ψυχρών υπολογισμών.
Αντίθετα, οι ανίδεοι και απίστευτα ανόητοι άντρες και γυναίκες που περνούν για πολιτικοί και διπλωμάτες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη παρουσιάζουν μια εικόνα πλήρους ανικανότητας. Αυτές οι κυρίες και οι κύριοι είναι εξίσου κυνικοί και χειριστικοί με τον άνδρα στο Κρεμλίνο, αλλά σε αντίθεση με αυτόν, δεν είναι μόνο παράλογοι, αλλά είναι και ανίκανοι να αντιληφθούν τα γεγονότα. Οι συνεχείς γκάφες τους στις παγκόσμιες υποθέσεις δείχνει ότι είναι ανίκανοι να επεξεργαστούν οτιδήποτε μοιάζει με ένα συνεκτικό σχέδιο δράσης ή στρατηγικής.
Αντίθετα, απλώς αντιδρούν στα γεγονότα εμπειρικά, μη μπορώντας να βάλουν το ένα πόδι μπροστά από το άλλο χωρίς να σκοντάψουν και να πέσουν. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι πολιτικές τους στην Ουκρανία έχουν καταλήξει σε πλήρη καταστροφή και η αδυναμία τους να σταματήσουν τις απερίσκεπτες προκλήσεις του Νετανιάχου απειλεί να τους παρασύρει σε μια ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή στη Μέση Ανατολή.
Καταλαμβάνεται κανείς από απόλυτη έκπληξη όταν βλέπει το πώς οι πολιτικές της Ουάσιγκτον καθορίζονται από τις γελοιότητες δυο απελπισμένων ανδρών, που βρίσκονται ο ένας στο Κίεβο και ο άλλος στην Ιερουσαλήμ. Αυτοί οι άνδρες, που στην πραγματικότητα εξαρτώνται πλήρως από τα χρήματα και τα όπλα που τους παρέχει η Ουάσιγκτον, προφανώς αισθάνονται ελεύθεροι να ακολουθήσουν πολιτικές που έρχονται σε άμεση αντίθεση με τα στρατηγικά συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Σε αυτό το σημείο, πράγματι, οι μαριονέτες φαίνεται να έχουν σπάσει τα νήματα και να χορεύουν ελεύθερα και σύμφωνα με τις δικές τους διαθέσεις. Είναι απίστευτο αλλά φαίνεται πως η ουρά κουνάει τον σκύλο!
Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να φαίνεται ότι αυτό το γεγονός έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη δήλωσή μας, ότι είναι αδύνατο να κατανοήσουμε τους πολέμους ως αποτέλεσμα της ατομικής ψυχολογίας. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που η ατομική ψυχολογία είναι απλώς η έκφραση των πολύ καθορισμένων υλικών συμφερόντων ορισμένων ατόμων. Τα δύο ζητήματα γίνονται εντελώς αλληλένδετα.
Ας εξετάσουμε αυτό το περίεργο φαινόμενο πιο προσεκτικά. Θα επιστρέψουμε στην αφετηρία μας αργότερα, δηλαδή στο τελεσίγραφο του Πούτιν προς τη Δύση, το οποίο μέχρι τότε, ελπίζουμε, θα γίνει τουλάχιστον λίγο πιο ξεκάθαρο.
Οι τρεις πιο επικίνδυνοι άνδρες στον πλανήτη
Στο επίκεντρο της τρομακτικής δίνης των παγκόσμιων γεγονότων, στέκονται δύο άνδρες. Ζουν σε απόσταση χιλιάδων μιλίων. Μιλούν διαφορετικές γλώσσες. Έχουν πολύ μικρή ομοιότητα μεταξύ τους, είτε σωματικά είτε πνευματικά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι εντελώς ανόμοια άτομα.
Ωστόσο, από μια άποψη, είναι πανομοιότυποι. Μοιράζονται μια κοινή εμμονή, η οποία έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τον κόσμο. Οι περισσότεροι άνδρες και γυναίκες, αν ρωτηθούν ποια είναι η μεγαλύτερη επιθυμία τους για τον κόσμο, αναμφίβολα θα απαντούσαν με μία λέξη: «ειρήνη». Αλλά η ειρήνη είναι κάτι που απέχει πολύ από το μυαλό αυτών των δύο ατόμων. Αντίθετα, ο πόλεμος έχει γίνει ο κεντρικός στόχος της ύπαρξής τους. Τον επιθυμούν διακαώς. Γιατί με αυτόν, είναι τα πάντα, και χωρίς αυτόν, δεν είναι τίποτα.
Τα ονόματα αυτών των δύο κυρίων είναι Βολοντιμίρ Ζελένσκι και Μπενιαμίν Νετανιάχου («Μπίμπι»). Για εντελώς ξεχωριστούς λόγους, στους οποίους έχουμε ασχοληθεί σε ειδικά άρθρα, οι πόλεμοι στους οποίους έχουν μπλέξει δεν πάνε καλά.
Παρά την κολοσσιαία στρατιωτική του υπεροχή, το Ισραήλ δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την απελευθέρωση των ομήρων ή να εξαλείψει τη Χαμάς ως μαχόμενη δύναμη. Το σημερινό κύμα λαϊκής οργής στο εσωτερικό του Ισραήλ απειλεί το μέλλον του Νετανιάχου και της κυβέρνησής του. Αλλά ο Νετανιάχου δεν έχει καμιά πρόθεση να παραδοθεί, γιατί ξέρει ότι αυτό θα σημάνει την κατάρρευση της κυβέρνησής του. Αντιμετωπίζει επίσης κατηγορίες διαφθοράς. Ως εκ τούτου, επιθυμεί να παλέψει μέχρι τέλους, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.
Αυτές οι συνέπειες θα είναι εξαιρετικά σοβαρές για ολόκληρο τον κόσμο. Ο πόλεμος με το Ιράν που τόσο διακαώς επιθυμεί και είναι αποφασισμένος να προκαλέσει δεν θα είναι ο ίδιος με το μονόπλευρο λουτρό αίματος εναντίον ενός πολύ ασθενέστερου εχθρού στη Γάζα. Το Ιράν είναι ένα ισχυρό στρατιωτικά κράτος, με ισχυρό στρατό και μεγάλο απόθεμα πυραύλων και άλλων εξελιγμένων όπλων. Και αν δεν έχει ήδη πυρηνικά όπλα, έχει τη δυνατότητα να τα αποκτήσει σύντομα.
Το Ιράν έχει πολλούς συμμάχους στην περιοχή. Αυτά περιλαμβάνουν τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τους Χούτι στην Υεμένη, καθώς και πολλές άλλες μικρότερες ομάδες σε άλλες χώρες, οι οποίες είναι όλες πρόθυμες να επιτεθούν στο Ισραήλ με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. Η έκταση της πυραυλικής ισχύος του Ιράν αποδείχθηκε μόλις πριν από λίγους μήνες, όταν εκτόξευσε ένα μπαράζ πυραύλων εναντίον στόχων στο Ισραήλ ως αντίποινα για μια ακόμη πρόκληση.
Υπό την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών, σε εκείνη την περίπτωση οι Ιρανοί προειδοποίησαν για την επίθεση και περιόρισαν τους στόχους τους, ώστε να μην προκληθεί ένας άμεσος πόλεμος με το Ισραήλ. Αλλά την επόμενη φορά – και αναπόφευκτα θα υπάρξει επόμενη φορά – δεν θα δείξουν τέτοια αυτοσυγκράτηση.
Αλλά υπάρχει μια άλλη διάσταση σε αυτό. Το Ιράν έχει σφυρηλατήσει πρόσφατα πολύ στενούς δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα. Έτσι, σε περίπτωση διεύρυνσης της σύγκρουσης, η οποία θα περιλαμβάνει αναπόφευκτα (τουλάχιστον) τον Λίβανο και την Υεμένη, η αναπόφευκτη επέμβαση των ΗΠΑ θα προκαλέσει σίγουρα αντιδράσεις από τους Ρώσους και πιθανώς τους Κινέζους, οι οποίοι θα παράσχουν βοήθεια στο Ιράν.
Οι συνέπειες αυτού του σεναρίου είναι προφανείς σε οποιονδήποτε. Φανταστείτε, για παράδειγμα, αν ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο επρόκειτο να βυθιστεί από έναν πύραυλο κατασκευασμένο στη Ρωσία. Ο κίνδυνος ανοιχτής σύγκρουσης μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων είναι εγγενής σε μια τέτοια κατάσταση. Ωστόσο, ένα πολύ πιο άμεσο κίνδυνο θέτει ο δεύτερος στη γκαλερί των απατεώνων μας, ο Πρόεδρος Ζελένσκι.
Ο δεύτερος πολεμοκάπηλος
Πρόσφατα, η βρετανική τηλεόραση προβάλλει μια σειρά τριών μερών για τη ζωή του Ζελένσκι. Η χρονική στιγμή μετάδοσης αυτής της σειράς δεν είναι φυσικά τυχαία. Αντίθετα, είναι μέρος μιας προσεκτικά σχεδιασμένης προπαγανδιστικής επίθεσης, σχεδιασμένης να λειτουργεί ως συγκάλυψη της πραγματικής επίθεσης που σχεδιάζεται κρυφά από πολιτικούς στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον.
Το πρώτο μέρος της σειράς απεικονίζει τον νεαρό Ζελένσκι ως έναν άνθρωπο της ειρήνης που ξεκίνησε ως επιτυχημένος κωμικός, παίζοντας το ρόλο ενός φανταστικού προέδρου στην τηλεόραση. Φαίνεται ότι ως κωμικός είχε μεγάλη επιτυχία. Δεδομένης της μετέπειτα εξέλιξής του, κάποιος εύχεται κατά κάποιο τρόπο να είχε παραμείνει σε αυτόν τον ρόλο.
Ο πρώην φιλήσυχος, διασκεδαστικός κωμικός έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι αστείος. Μαζί με τα αφεντικά του στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, παρατείνει μια αιματηρή και παράλογη σύγκρουση στην οποία η Ουκρανία χάνει, σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, έως και 2.000 άνδρες κάθε μέρα, νεκρούς και βαριά τραυματίες.
Και είναι πλέον αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο. Η περίπτωση του Ζελένσκι είναι διαφορετική από αυτή του Νετανιάχου, αλλά είναι παρόμοια. Μετά από σχεδόν τρία χρόνια πολέμου, τώρα κοιτάζει κατάματα την ήττα. Η παλαιότερη ανόητη προπαγάνδα που παρουσίαζε μια ουκρανική νίκη επί της Ρωσίας ως αναπόφευκτη, έληξε άδοξα, όπως είχαμε προβλέψει.
Μετά την αποτυχία του ηλίθιου τζογαρίσματος στο Κουρσκ, ο Ζελένσκι είναι πλέον ένας απελπισμένος άνθρωπος. Και οι απελπισμένοι άντρες κάνουν απελπισμένα πράγματα. Φωνάζει και ουρλιάζει στους στρατηγούς του, κατηγορώντας τους ότι του λένε ψέματα. Μάλιστα, προδίδει όλα τα συμπτώματα ενός ανθρώπου που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Είναι πάντα δύσκολο να ερμηνεύσουμε τις ενέργειες ενός μη ισορροπημένου μυαλού, αλλά ένα πράγμα είναι ολοφάνερο: μόνο μία επιλογή απομένει για τον Ζελένσκι να κερδίσει τον πόλεμο. Να προκληθεί ένας ευρύτερος πόλεμος στον οποίο θα συμμετάσχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Αμερικανοί θα μπορούσαν τότε να διεξάγουν όλες τις μάχες για λογαριασμό της Ουκρανίας.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Ζελένσκι διεξάγει μια θορυβώδη εκστρατεία, απαιτώντας από τους Αμερικανούς να του δώσουν την άδεια να χρησιμοποιήσει αμερικανικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για χτυπήματα βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας. Φυσικά, οι πολεμοχαρείς ηλίθιοι στο Λονδίνο είναι όλοι υπέρ αυτής της τρέλας. Όμως μέχρι τώρα απορρίπτονταν από τους Αμερικανούς, που δικαιολογημένα τρομοκρατούνταν από μιά ρωσική απάντηση.
Είναι ακριβώς ο ίδιος στόχος που επιδιώκει ο Νετανιάχου: να προκαλεί σκόπιμα το Ιράν με την ελπίδα να πυροδοτήσει έναν γενικευμένο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ο οποίος θα αναγκάσει τους Αμερικανούς να επέμβουν για να «σώσουν το Ισραήλ». Αυτός είναι ένας εναλλακτικός τρόπος για να πούμε: προσπαθούν να ξεκινήσουν τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πολεμοκάπηλος νούμερο τρία
Ο τρίτος στην συμμορίας των επικίνδυνων πολεμοκάπηλών μας, είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Παίζει πλέον τον ρόλο του αόρατου άνδρα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ρόλος του στα παγκόσμια γεγονότα έχει γίνει λιγότερο σημαντικός.
Ένας πικραμένος γέρος που υποχρεώθηκε σε μια πρόωρη και αδικαιολόγητη συνταξιοδότηση από ανθρώπους που θεωρούσε ότι ήταν κάποτε φίλοι του, οι οποίοι κατέληξαν να τον μαχαιρώνουν πισώπλατα όπως παλαιότερα είχε συμβεί με τον Ιούλιο Καίσαρα. Παρ’ όλα αυτά, ο Τζο Μπάιντεν δεν έπεσε τόσο ήσυχα όσο ο Ρωμαίος προκάτοχός του. Πάλεψε με νύχια και με δόντια ενάντια στην καθαίρεση του, και παραδόθηκε απρόθυμα μόνο όταν οι χορηγοί απείλησαν να αποσύρουν την υποστήριξή τους. Αυτό αποδείχθηκε πολύ ανώτερο όπλο από οποιοδήποτε στιλέτο. και πολύ λιγότερο προσβλητικό για τις ευαισθησίες της κοινής γνώμης.
Ακόμη και τότε, ενώ συναίνεσε και αποχώρησε ως υποψήφιος των Δημοκρατικών για τις εκλογές του Νοεμβρίου, αρνήθηκε πεισματικά να παραιτηθεί από το αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό σημαίνει ότι, για μια περίοδο αρκετών μηνών μέχρι τον Ιανουάριο του 2025, το πιο ισχυρό αξίωμα στον κόσμο θα παραμείνει κατειλημμένο από έναν αποτυχημένο πολιτικό, γεμάτο πικρία και διακαή επιθυμία για εκδίκηση και εμμονή με το ζήτημα της Ουκρανίας.
Η σκέψη ότι το δάχτυλο ενός πικραμένου και θυμωμένου γέρου βρίσκεται σε ένα κουμπί που μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι πολύ παρηγορητική. Δεν είναι μυστικό ότι ο Μπάιντεν έχει εμμονή και μίσος για τη Ρωσία. Είναι σαφές ότι έπαιξε ηγετικό ρόλο στην ώθηση της Ουκρανίας σ’ έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει εναντίον ενός ισχυρού γείτονα, επιμένοντας στην ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Και δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη ότι έχει αλλάξει τη θέση του σ’ αυτό ή οτιδήποτε άλλο.
Δεδομένου ότι έχει παραγκωνιστεί από τους πρώην συναδέλφους του, φαίνεται να περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του παίζοντας γκολφ ή ξαπλωμένος στον ήλιο στην παραλία. Ωστόσο, το μυαλό του πρέπει να στριφογυρνάει. Πώς μπορεί να δώσει σε όλους τους εχθρούς του ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσουν ποτέ; Εξάλλου, εξακολουθεί να είναι Πρόεδρος, με όλες τις εξουσίες του Προέδρου των ΗΠΑ.
Συνειδητοποιώντας αυτό το γεγονός, μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να προσπαθούν να λάβουν την υποστήριξη του Τζο Μπάιντεν για πράγματα για τα οποία άλλοι πολιτικοί διστάζουν να δεσμευτούν. Ένας από αυτούς είναι ο Ζελένσκι, ο οποίος εδώ και πολύ καιρό βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην άνευ όρων υποστήριξη του άνδρα στον Λευκό Οίκο. Επιδιώκει συζητήσεις με τον παλιό του φίλο Τζο Μπάιντεν. Και για τι φαντάζεστε ότι μιλάνε;
Να επιτρέψει ή να μην επιτρέψει; Αυτό είναι το ζητούμενο!
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ επίσης δεν έχασε χρόνο πηδώντας σε ένα αεροπλάνο και διασχίζοντας τον Ατλαντικό για συνομιλίες με τον άνθρωπο που εξακολουθεί να αυτοαποκαλείται Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών είναι ακόμη ασαφές, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα συζητήσουν αν θα επιστρέψουν στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει δυτικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για να χτυπήσει βαθιά μέσα στη Ρωσία.
Ωστόσο, η Ουκρανία επιτίθεται σε στόχους εντός της Ρωσίας εδώ και αρκετό καιρό. Χρησιμοποιεί τα δικά της όπλα για να χτυπήσει στόχους μακριά στο εσωτερικό της Ρωσίας. Την Τρίτη εξαπέλυσε μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις με drones στο ρωσικό έδαφος από την αρχή του πολέμου, στοχεύοντας πολλές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας. Μάλιστα, οι επιθέσεις αυτές έγιναν κυρίως για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Ο πραγματικός αντίκτυπός τους στη ρωσική πολεμική παραγωγή ήταν αμελητέος και η επίδραση στον ίδιο τον πόλεμο ήταν μηδενική.
Αυτές οι επιθέσεις δεν ήταν παρά «τσιμπήματα», ιδιαίτερα σε σύγκριση με τις καταστροφικές επιθέσεις που προκάλεσαν οι Ρώσοι στην Ουκρανία. Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση οι Ουκρανοί να ελπίζουν ποτέ να εξαπολύσουν επιθέσεις στην ίδια κλίμακα. Το Πεντάγωνο δεν έχει κρύψει το γεγονός ότι είναι αντίθετο στη χορήγηση άδειας στους Ουκρανούς να εκτοξεύουν αμερικανικούς πυραύλους βαθιά μέσα στη Ρωσία. Οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει ακριβώς την ίδια θέση. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα την ύπαρξη σοβαρής διάσπασης ανάμεσα στη διοίκηση Μπάιντεν και το κράτος.
Όλα αυτά όμως δεν φαίνεται να έχουν κανένα αντίκτυπο στον γερασμένο εγκέφαλο του Προέδρου. Και μπορεί ακόμα να παρακάμψει τους στρατηγούς και τους αξιωματικούς των υπηρεσιών πληροφοριών. Έχει την υποστήριξη μιας μικρής ομάδας ακραίων πολεμοχαρών στοιχείων εντός της Κυβέρνησης, για τους οποίους όλες οι συζητήσεις για ειρηνευτικές συμφωνίες και διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία αποτελούν ανάθεμα.
Στην πραγματικότητα, η Ουκρανία χρησιμοποιεί δυτικούς πυραύλους για να χτυπήσει στόχους εντός της Ρωσίας εδώ και αρκετό καιρό. Πόλεις όπως το Μπέλγκοροντ βομβαρδίζονται, τακτικά από drones. Αλλά η συμφωνία για τη χρήση πυραύλων μεγάλων αποστάσεων, όπως οι βρετανικοι πύραυλοι Storm Shadow και οι αμερικανικοί ATACM για χτυπήματα βαθιά μέσα στη Ρωσία είναι ένα άλλο ζήτημα.
Αυτό που δεν γίνεται γενικά αντιληπτό είναι ότι αυτά τα εξαιρετικά εξελιγμένα όπλα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς την ενεργό συμμετοχή δυτικού προσωπικού. Με άλλα λόγια, αυτό συνεπάγεται την άμεση εμπλοκή του δυτικού στρατιωτικού προσωπικού σε έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας. Το γεγονός αυτό αγνοήθηκε σκοπίμως από τα ΜΜΕ στη Δύση, αν και είχε επισημανθεί πολύ ξεκάθαρα από τον Πούτιν πριν από μήνες. Το ίδιο επανέλαβε μόλις χθες: «Δεν μιλάμε για το αν θα επιτρέψουν ή δεν θα επιτρέψουν στο ουκρανικό καθεστώς να χτυπήσει τη Ρωσία με αυτά τα όπλα», είπε. «Μιλάμε για την απόφαση οι χώρες του ΝΑΤΟ να εμπλακούν άμεσα στη στρατιωτική σύγκρουση».
Αυτό θα ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία, μια πράξη πολέμου από τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ – γεγονός που θα οδηγούσε αναγκαστικά σε κήρυξη πολέμου από τη Ρωσία. Αυτή η απερίσκεπτη πράξη κλιμάκωσης από τη Δύση δεν έχει κανένα απολύτως νόημα από στρατιωτική άποψη. Οι στόχοι που αναφέρουν οι Ουκρανοί έχουν μεταφερθεί εδώ και πολύ καιρό πιο μέσα στην ενδοχώρα, τοποθετώντας τους πέρα από την εμβέλεια τόσο των Storm Shadows, όσο και των ATACM. Ως εκ τούτου, οι μόνοι στόχοι που θα πλήττονταν θα ήταν πολιτικοί στόχοι. Αυτό θα προκαλούσε σοβαρά πολιτικά προβλήματα στη Δύση, χωρίς να αποφέρει κανένα στρατιωτικό πλεονέκτημα.
Ούτε είναι καθόλου σαφές ότι οι πύραυλοι που υποσχέθηκαν θα φτάσουν ποτέ στην Ουκρανία. Τα αποθέματα τόσο των Storm Shadows, όσο και των ATACM είναι επί του παρόντος πολύ χαμηλά, γεγονός που αντανακλά το γεγονός ότι τα οπλοστάσια της Δύσης έχουν εξαντληθεί σε μεγάλο βαθμό από τις συνεχείς απαιτήσεις της κυβέρνησης του Κιέβου. Αυτό σημαίνει ότι η προμήθεια πυραύλων θα είναι τόσο σπάνια που θα είναι αδύνατο για τους Ουκρανούς να εξαπολύσουν μια σοβαρή πυραυλική επίθεση εναντίον στόχων στη Ρωσία. Επιπλέον, για να φτάσουν σε στόχους βαθιά μέσα στη ρωσική επικράτεια, οι προαναφερθέντες πύραυλοι και οι εκτοξευτές τους θα έπρεπε να τοποθετηθούν τόσο κοντά στα σύνορα που θα ήταν εύκολοι στόχοι για τους Ρώσους.
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους προσπαθούν να κατηγορήσουν τη Ρωσία για την «κλιμάκωση» της σύγκρουσης με την απόκτηση βαλλιστικών πυραύλων από το Ιράν. Οι πληροφορίες για τις υποτιθέμενες μεταφορές από το Ιράν άρχισαν να εμφανίζονται το Σαββατοκύριακο. Οι Ιρανοί το έχουν αρνηθεί, και δεν είναι κάτι που έχει πολύ νόημα, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Ρωσία διαθέτει ήδη τεράστια αποθέματα πυραύλων και άλλων όπλων και ξεπερνά κατά πολύ τη Δύση στην παραγωγή όπλων και πυρομαχικών γενικά. Η πραγματική κλιμάκωση, ως συνήθως, έρχεται από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς.
Μια εικόνα Αρμαγεδδώνα
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ είναι εύκολο να διατυπωθεί. Ο πόλεμος έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο τώρα που η ρωσική προέλαση είναι ασταμάτητη. Το γεγονός αυτό αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ακόμη και από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ένα πρόσφατο άρθρο του CNN ανέφερε: «Ο στρατός της Ουκρανίας, πολεμάει με λιγότερους άντρες, όπλα, παλεύει με χαμηλό ηθικό και αντιμετωπίζει λιποταξίες».
Οι ουκρανικές άμυνες ξεκάθαρα καταρρέουν και μπορεί να φτάνουν ακόμη και στο σημείο της κατάρρευσης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτό είναι θέμα εικασίας. Αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν αμφισβητείται, και η Δύση δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα για να το αποτρέψει.
Αυτές οι κυρίες και κύριοι είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν μέχρι την τελευταία σταγόνα ουκρανικού αίματος. Είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον πόλεμο, ανεξάρτητα από το τρομερό τίμημα που πληρώνει ο ουκρανικός λαός, τα συμφέροντα του οποίου ψευδώς ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν. Καθώς αυτή η προοπτική διαφαίνεται ξεκάθαρα, μια διάθεση πανικού, στα όρια της υστερίας, κυριεύει τις δυτικές κυβερνήσεις. Ξαφνικά, ένα κύμα ανησυχητικών δηλώσεων αναβλύζει από ευρωπαϊκούς πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους, που όλοι τους επιμένουν στην επικείμενη προσέγγιση του Αρμαγεδδώνα.
Πουθενά οι πολεμοκάπηλοι δεν πέτυχαν ένα πιο γραφικό και πρωτότυπο όραμα για τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα από ό,τι στη Βρετανία. Η ηλίθια καυχησιολογία που εδώ και πολύ καιρό έχει αντικαταστήσει την τέχνη της διπλωματίας, αυξάνεται όσο περισσότερο πλησιάζει το μηδέν η πραγματική επιρροή και η ισχύς της Βρετανίας στον κόσμο.
Πριν από λίγο καιρό, η δεξιά βρετανική εφημερίδα η Daily Mail, περιέγραψε στους αναγνώστες της μια ευφάνταστη, φουτουριστική πρόβλεψη μιας συντριπτικής ρωσικής επίθεσης στη Δύση. Η πρόβλεψη περιλάμβανε αναφορές σε ρωσικά «τανκς ελεγχόμενα από τεχνητή νοημοσύνη» που θα ξεκινούσαν την εισβολή. Ο συνοδευτικός χάρτης περιείχε τραγικές λεπτομέρειες για τις ρωσικές επιθέσεις σε κάθε πιθανή ευρωπαϊκή χώρα.
Αυτό το τρομακτικό έργο επιστημονικής φαντασίας προφανώς σχεδιάστηκε για να κάνει τους μεσήλικες, μικοραστούς συντηρητικούς αναγνώστες της Daily Mail να πνιγούν από τα κορν φλέικς τους, καθώς μελετούσαν το πρωϊνό τεύχος. Οι συγκλονιστικές αναφορές αυτού του είδους αγνοούν εντελώς το γεγονός ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία απόδειξη για οποιαδήποτε ρωσικά σχέδια να επιτεθούν σε οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ, και ούτε έχουν κανένα συμφέρον να το κάνουν. Οι μόνες χώρες στην Ευρώπη για τις οποίες ενδιαφέρεται η Ρωσία είναι η Λευκορωσία και η Ουκρανία, στις οποίες δεν μπορεί ποτέ επιτρέψει να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Το όλο θέμα δεν είναι παρά προϊόν μιας νοσηρής φαντασίας, που τροφοδοτείται από τον πανικό και το αίσθημα ανικανότητας απέναντι σε μια Ρωσία που, κάθε άλλο παρά ηττημένη είναι (όπως είχε προβλέψει με σιγουριά η Daily Mail και κάθε άλλη δυτική εφημερίδα). Έχει αναδειχθεί από τη σύγκρουση στην Ουκρανία εξαιρετικά ενισχυμένη, τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά. Ο στόχος τέτοιων άρθρων είναι ότι οι φοβισμένοι με την προοπτική μιας άμεσης ρωσικής εισβολής, αναγνώστες τους, θα είναι έτοιμοι να πληρώσουν τον λογαριασμό για ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό που θα δοθεί στους στρατηγούς για να μπορέσουν να αποκτήσουν νέα και πιο θανατηφόρα παιχνίδια για να παίξουν.
Σημαίνουν αυτά την έναρξη του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου;
Για αρκετές δεκαετίες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, διατηρήθηκε μια κατάσταση ισορροπίας μεταξύ των δύο παγκόσμιων δυνάμεων: των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Αυτό ήταν συνέπεια μιας κατά προσέγγιση ισοδυναμίας στα πυρηνικά όπλα μεταξύ των δύο κύριων ανταγωνιστών.
Όσο ανόητοι και κοντόφθαλμοι κι αν ήταν οι ηγέτες αυτών των χωρών, δεν ήταν τόσο τυφλοί ώστε να μην καταλάβουν ότι ένας πυρηνικός πόλεμος θα σήμαινε την ολοκληρωτική καταστροφή και των δύο πλευρών, και πιθανώς ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής. Αυτό το δόγμα ήταν γνωστό με το ακρωνύμιο MAD (Αμοιβαία Εξασφαλισμένη Καταστροφή).
Ωστόσο, με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ξαφνικά ο κόσμος μπήκε σε μια νέα και εξαιρετικά ασταθή περίοδο. Οι σχέσεις μεταξύ των δυνάμεων έγιναν όλο και πιο απρόβλεπτες. Στην αρχή, όλα έμοιαζαν να είναι ήρεμα. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου υποτίθεται ότι θα εγκαινίαζε μια νέα περίοδο ειρήνης και ευημερίας στον κόσμο. Μόλις τελείωσε η κούρσα εξοπλισμών, μας διαβεβαίωσαν ότι θα υπήρχε ένα λεγόμενο «μέρισμα ειρήνης», όπου οι σπάταλες δαπάνες εξοπλισμών θα αντικαθιστούνταν από χρήσιμες κοινωνικές παροχές.
Μια άμεση σύγκρουση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων κρίθηκε ως αμελητέα πιθανότητα. Αυτό απελευθέρωσε τεράστιους πόρους: οι στρατοί σε όλο τον κόσμο (όχι μόνο στην Ευρώπη) μειώθηκαν και έστρεψαν την προσοχή τους σε πράγματα όπως η αστυνομική καταστολή, η οποία δεν απαιτούσε τόσο μεγάλες δαπάνες. Όμως η ευφορία δεν κράτησε πολύ. Το ΝΑΤΟ ξεκίνησε να επεκτείνεται προς την Ανατολή, παραβιάζοντας τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί επανειλημμένα στους Ρώσους ότι δεν θα επεκταθεί πέρα από το έδαφος της Ανατολικής Γερμανίας. Ήταν η απειλή για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ που αποτέλεσε την σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι και που προκάλεσε την παρούσα αιματηρή σύγκρουση σ’ αυτή την τραγική χώρα.
Τώρα ο τροχός έχει κάνει τον κύκλο του. Για άλλη μια φορά, η απειλή του πυρηνικού πολέμου τίθεται στην ημερήσια διάταξη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, ή ακόμη και πιθανός. Φαίνεται ότι παρ’ όλα αυτά δεν έχει ληφθεί ακόμη οριστική απόφαση. Ξέφρενες διαπραγματεύσεις διεξάγονται στην Ουάσιγκτον, όπου, όπως είδαμε, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για το σύνολο του εγχειρήματος. Οι πολεμοκάπηλοι βιάζονται γιατί φοβούνται ότι, εάν ο Τραμπ κερδίσει τις εκλογές τον Νοέμβριο, μπορεί κάλλιστα να αποφασίσει να εγκαταλείψει την Ουκρανία εντελώς, ακόμη και, ενδεχομένως, να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ.
Φαίνεται περισσότερο από πιθανό ότι οι Αμερικανοί θα επιχειρήσουν κάθε είδους διπλωματικό κόλπο για να ξεφύγουν από αυτό το δίλημμα. Καταλαβαίνω ότι υπέβαλαν τώρα στους Ουκρανούς μια μακρά λίστα ερωτήσεων, ζητώντας διευκρινίσεις σχετικά με τις ακριβείς προθέσεις τους για τη χρήση αυτών των πυραύλων, εάν τους δοθεί άδεια.
Ερωτηθείς εάν οι ΗΠΑ θα επιτρέψουν τη χρήση όπλων που προμήθευαν για να χτυπήσουν στόχους βαθύτερα μέσα στη Ρωσία, ο Μπλίνκεν είπε ότι κάθε χρήση όπλων πρέπει να συνδέεται με μια στρατηγική. Είπε ότι ένας ήταν ο στόχος της επίσκεψης του αυτή την εβδομάδα: «Να ακούσουμε απευθείας από την ουκρανική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Ζελένσκι, για το πώς ακριβώς βλέπουν οι Ουκρανοί τις ανάγκες τους αυτή τη στιγμή, ποιους στόχους επιδιώκουν και τι μπορούμε να κάνουμε για να υποστηρίξουμε αυτές τις ανάγκες ».
Η δυσκολία έγκειται στο ότι ο Ζελένσκι και οι φίλοι του δεν έχουν καμία απολύτως απάντηση σ’ αυτές τις ερωτήσεις. Είναι ολοένα και πιο ανυπόμονοι και απογοητευμένοι με αυτό που θεωρούν ως αναταραχή στην Ουάσιγκτον. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ζελένσκι ήταν τόσο πρόθυμος να συναντηθεί με τον Τζο Μπάιντεν, με την ελπίδα να προχωρήσουν ξανά τα πράγματα.
Το αν τα καταφέρει ή όχι είναι θέμα εικασίας. Ο μπερδεμένος ιστός ίντριγκας που περνά για διπλωματία στην Ουάσιγκτον δεν είναι ποτέ εύκολο να κατανοηθεί. Αλλά αν βασιστούμε στο πρόσφατο παρελθόν, οι Αμερικανοί τείνουν να λένε αρχικά «όχι» στις ουκρανικές απαιτήσεις, μόνο για να αλλάξουν γνώμη και τελικά να τους δώσουν αυτό που αρχικά ζητούσαν.
Η ουρά συνεχίζει να κουνάει τον σκύλο!
Ό,τι κι αν αποφασίσουν, δεν θα έχει καμία θεμελιώδη διαφορά, ούτε στην πορεία του πολέμου στην Ουκρανία, ούτε στην τελική έκβασή του. Ωστόσο, όπως μπορείτε να δείτε, οι πολεμοκάπηλοι δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι. Θα συνεχίσουν την επικίνδυνη και απερίσκεπτη πορεία τους μέχρι τέλους και ο απλός λαός θα πληρώσει ολόκληρο τον λογαριασμό.
Είναι θεμελιώδες καθήκον των κομμουνιστών και όλων των προχωρημένων εργατών και νέων να πολεμήσουν ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Διακυβεύεται η μοίρα ολόκληρου του κόσμου και της ίδιας της ανθρωπότητας.
Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής κάλεσε σε μια ευρεία, διεθνή εκστρατεία για την καταπολέμηση του μιλιταρισμού και του ιμπεριαλισμού. Σε όποιον θέλει να παλέψει σοβαρά για τον τερματισμό του πολέμου, του μιλιταρισμού και του ιμπεριαλισμού, είτε πρόκειται για άτομο είτε για οργάνωση, λέμε: Ας δουλέψουμε μαζί – η ώρα είναι τώρα!
Ο καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει για να ζήσει η ανθρωπότητα!
Κάτω οι πολεμοκάπηλοι!
Σταματήστε την υποστήριξη στο Ισραήλ και την Ουκρανία! Άμεση διακοπή κάθε βοήθειας και παροχής όπλων στους αντιδραστικούς πολεμοκάπηλους Νετανιάχου και Ζελένσκι!
Κάτω το ΝΑΤΟ και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, η κύρια αιτία των πολέμων και της αστάθειας στον κόσμο σήμερα!
Όχι στις σπάταλες δαπάνες για όπλα. Για ένα πρόγραμμα χρήσιμων δημοσίων έργων!
Περισσότερα σπίτια, σχολεία και νοσοκομεία. Όχι σε βόμβες, πυραύλους και άλλα μέσα
καταστροφής!
Απαλλοτρίωση των τραπεζιτών και των καπιταλιστών των οποίων η απληστία για κέρδος είναι μια συνεχής αιτία πολέμων και κρίσεων!
Για ένα αρμονικό σοσιαλιστικό σχέδιο παραγωγής, βασισμένο στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, όχι στα κέρδη των λίγων και στους αντιδραστικούς πολέμους τους!
Για έναν σοσιαλιστικό κόσμο που θα είναι απαλλαγμένος από τη μάστιγα της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της καταπίεσης!
Ο μόνος δίκαιος πόλεμος είναι ο ταξικός πόλεμος!
Άλαν Γουντς
13 Σεπτεμβρίου 2024
Μετάφραση από την ιστοσελίδα marxist.com: Ηλίας Κυρούσης
