Τις τελευταίες βδομάδες βλέπουμε την κυβέρνηση και την τρόικα να επισπεύδουν μαζικά τους πλειστηριασμούς κατοικιών, ανάμεσά τους και αρκετών μικρής εμπορικής αξίας, για χρέη στις τράπεζες. Η αιτία για αυτό, είναι η κατάσταση κατάρρευσης των ελληνικών τραπεζών και φυσικά, η πλήρης υποταγή της κυβέρνησης στους δανειστές.
Οι ελληνικές τράπεζες, παρά τις τρεις σκανδαλώδεις ανακεφαλοποιήσεις, παραμένουν ουσιαστικά χρεοκοπημένες. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους, φτάνουν τα 103 δισεκατομμύρια ευρώ, ένα ποσό που ισοδυναμεί με το 60% του ελληνικού ΑΕΠ! Υπό κανονικές συνθήκες οι τράπεζες θα έπρεπε να έχουν ήδη χρεοκοπήσει και τυπικά. Όμως κρατούνται ακόμα στη ζωή με τεχνητούς τρόπους, δηλαδή με (ελληνικό και ξένο) κρατικό χρήμα.
Τόσο ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο Στουρνάρας, όσο και το ΔΝΤ, αναφέρονται συχνά στον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια . Γι’ αυτό και η τρόικα συνεχώς πιέζει για την ταχύτερη υλοποίηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, με πολύ υψηλούς στόχους για τα ποσά που θα πρέπει να μαζευτούν από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Αυτό δείχνει την πρόθεση των δανειστών να μην χορηγήσουν δεκάδες δανεικών δις για τη σωτηρία των ελληνικών τραπεζών τα επόμενα χρόνια.
Η ελληνική άρχουσα τάξη βλέπει στο τραπεζικό της σύστημα ένα εξίσου σοβαρό κίνδυνο για συστημική αποσταθεροποίηση, όπως και στο κρατικό χρέος. Το τεράστιο κρατικό χρέος μαζί με τα υπέρογκα κόκκινα δάνεια των τραπεζών καθιστούν αδύνατη την περίπτωση ανάκαμψης και σπρώχνουν διαρκώς τον ελληνικό καπιταλισμό στη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.
Ανάγκη για μαζικότητα στο κίνημα
Το κίνημα κατά των πλειστηριασμών επιδεικνύει συστηματική και μαχητική παρουσία όπου διεξάγονται πλειστηριασμοί. Η συμμετοχή όμως, μερικών εκατοντάδων ανθρώπων σε μαχητικές διαμαρτυρίες έξω από τα Ειρηνοδικεία, τη στιγμή που κλιμακώνεται αποφασιστικά η διαδικασία διεξαγωγής πλειστηριασμών, προφανώς δεν είναι αρκετή για να πετύχει το κίνημα τους στόχους του. Η επίθεση σε πολλές δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και φτωχούς οφειλέτες απαιτεί ένα αληθινά μαζικό κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς. Αυτό θα είναι νικηφόρο μόνο μέσω ενός μαζικού και συντονισμένου ταξικού αγώνα.
Οι οφειλέτες πρέπει να αυτο-οργανωθούν σε επίπεδο δήμου, πόλης και πανελλαδικά. Τα αιτήματά τους, είναι αναγκαίο να συνδεθούν με την πάλη για την κοινωνικοποίηση των τραπεζών, τη διαγραφή του κρατικού χρέους, την εκπόνηση ενός προγράμματος κατασκευής άνετων και σύγχρονων εργατικών κατοικιών. Πρέπει απαραίτητα να υπάρξουν κοινές κινητοποιήσεις με τα συνδικάτα, τους φοιτητικούς και τους αγροτικούς συλλόγους. Με άλλα λόγια, ο αγώνας ενάντια στους πλειστηριασμούς είναι απαραίτητο να μπει στο επίκεντρο της δράσης των ίδιων των εργατικών φτωχών λαϊκών μαζών. Μόνο υπό αυτούς τους όρους θα μπορέσει το κίνημα να είναι νικηφόρο.
Παρά την αξιοσημείωτη συμμετοχή στις ως τώρα κινητοποιήσεις αγωνιστών από το «Κίνημα Δεν Πληρώνω», τη ΛΑΕ, την Πλεύση Ελευθερίας, μαζί με αγωνιστές του ΚΚΕ, μόνο αυτό το τελευταίο έχει τη μαζικότητα και την πολιτική δύναμη για να εγγυηθεί συγκεκριμένα βήματα προς την ανάπτυξη ενός κινήματος με τα αναγκαία χαρακτηριστικά που περιγράψαμε πιο πάνω. Μόνο αυτό μπορεί να κινητοποιήσει αποφασιστικά και τα συνδικάτα, ώστε να μπουν και αυτά στον αγώνα ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση κυβέρνησης – δανειστών με τους δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμούς.
Αλέξης Μητσόπουλος
