«Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια»
Είναι η αγαπημένη έκφραση της ηγεσίας και των στελεχών του ΚΚΕ όταν καταγγέλλουν τις παραπλανητικές δηλώσεις των πολιτικών τους αντιπάλων. Ωστόσο αυτό δεν τους εμποδίζει να καταφεύγουν και αυτοί στο ψέμα και στις ιστορικές ανακρίβειες!! Έτσι στη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Λένιν (Ριζοσπάστης 20\1\24) αναφέρουν ότι: «Η γραμμή αυτή (για το ρόλο της αγροτιάς) διαμορφώθηκε σε αντιπαράθεση….και με τον Τρότσκι που υποτιμούσε τον ρόλο και τη σημασία της αγροτιάς. Ο Λένιν εκτιμούσε ότι η θέση του Τρότσκι οδηγούσε στην “άρνηση του ρόλου της αγροτιάς” και στο χαντάκωμα της επανάστασης.»
Η καταγγελία για τη θέση αυτήν του Τρότσκι μας έρχεται από το μακρινό παρελθόν, όταν μετά το θάνατο του Λένιν ξεκίνησε η μάχη ενάντια στον τροτσκισμό από την τρόικα Ζινόβιεφ-Καμένεφ – Στάλιν ή καλύτερα Στάλιν- Ζινόβιεφ – Καμένεφ , επειδή ο Τρότσκι συνέχισε τη μάχη του Λένιν ενάντια στη γραφειοκρατικοποίηση του μηχανισμού του κόμματος και του προλεταριακού κράτους, επειδή στη διαθήκη του ο Λένιν ανέφερε τον Τρότσκι σαν τον πιο ικανό σύντροφο της ΚΕ του μπολσεβίκικου κόμματος, επειδή πρότεινε την απομάκρυνση του Στάλιν από τη θέση του γραμματέα του κόμματος γιατί ήταν άξεστος και όχι μόνο, επειδή ζήτησε να μην χρησιμοποιηθεί ενάντια στον Τρότσκι το γεγονός ότι δεν ανήκε στη μπολσεβίκικη φράξια-κόμμα πριν το 1917. Σημειώστε ότι δεν είχε ενταχθεί ούτε στη φράξια των μενσεβίκων-άλλωστε πως ήταν δυνατόν οι απόψεις του Τρότσκι για την διαρκή επανάσταση, για το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της ρωσικής επανάστασης, με την θέση των μενσεβίκων για τον αστικό χαρακτήρα της επανάστασης να συνυπάρξουν;… Το βασικό λάθος του Τρότσκι ήταν στη θέση του για την αναγκαιότητα και δυνατότητα της ενοποίησης των μπολσεβίκων με τους μενσεβίκους, παραμένοντας έξω και από τις δύο φράξιες. Ο Τρότσκι αναγνώρισε δημόσια στα γραπτά του το λάθος του αναφέροντας ότι: Στη σύγκρουσή του με τον Λένιν «το δίκιο ήταν με το μέρος του Λένιν»!! Πράγμα που επέτρεψε στο Λένιν να πει ότι: Από τη στιγμή που ο Τρότσκι κατάλαβε ότι η ενοποίηση με τους μενσεβίκους ήταν λάθος, έγινε ο καλύτερος μπολσεβίκος!!
Σίγουρα θα αναρωτηθείς, σύντροφε αναγνώστη, τι νόημα έχει σήμερα η παρελθοντολογία, όταν στη χώρα κυριαρχεί ο αγώνας των αγροτών και αυτός των φοιτητών, όταν τα μεγάλα προβλήματα των λαϊκών μαζών είναι η ακρίβεια, η ανεργία, η φτωχοποίηση κ.λπ. και πιθανόν το θέμα αν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν να υιοθετούν και να ανατρέφουν παιδιά!!
Σύντροφε αναγνώστη δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθεί το έντονα αναγκαίο σήμερα επαναστατικό κόμμα ή σύμφωνα με την αντίληψη μιας σοβαρής μερίδας της επαναστατικής αριστεράς, η επαναθεμελίωση του κομουνιστικού κινήματος, η κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού!!, πάνω στην σταλινική διαστρέβλωση της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος, του ρόλου των επαναστατών, ιδιαίτερα στην δοκιμασία τους κατά την Οκτωβριανή επανάσταση και βέβαια στην οικοδόμηση του (αν)ύπαρκτου σοσιαλισμού και στη καθοριστική συμβολή τους στην κατάρρευσή του!!
Χρειάζεται να αποκαταστήσουμε τον Μαρξισμό-Λενινισμό από την σταλινική του θεωρητική και πρακτική διαστρέβλωσή του και να καθαρίσουμε τις ιδέες και τη συμβολή του Τρότσκι στον επαναστατικό μαρξισμό από τους τόνους της σταλινικής λάσπης!! Να μάθουμε από την συμβολή του και από τα λάθη του!!–όλοι οι κλασικοί του μαρξισμού έχουν κάνει λάθη και μάλιστα ανάλογα του μεγέθους τους!! Αλλά η διερεύνηση και ανάλυση των λαθών δεν είναι στο θέμα του άρθρου μας.
Το χτίσιμο του επαναστατικού κόμματος είναι υπόθεση του εργατικού κινήματος και ιδιαίτερα της πρωτοπορίας. Αλλά δυστυχώς η συνείδηση εξακολουθεί στις μέρες μας να βρίσκεται πίσω σε σχέση με αυτό το αναγκαίο καθήκον της εργατικής τάξης!! Και αυτό επειδή ο γραφειοκρατικός (σταλινικός) υπαρκτός “σοσιαλισμός”, ταυτίστηκε με τον σοσιαλισμό χωρίς εισαγωγικά!! Επειδή έγινε η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των ανατολικών χωρών χωρίς να αντισταθεί η εργατιά σε αυτές τις χώρες!! Επειδή είχαμε καπιταλιστική παλινόρθωση μετά από 70 χρόνια ΕΣΣΔ και 30 και πλέον των ανατολικών χωρών συν της Κίνας!! Κατά συνέπεια το όραμα της επανάστασης και του σοσιαλισμού προς το παρόν για τις πλατιές λαϊκές μάζες έχει σβήσει, αμαυρώθηκε!! Αλλά η έμφαση είναι προς το παρόν, γιατί η καπιταλιστική βαρβαρότητα θα τα ξαναβάλει στην ημερήσια διάταξη!! Ωστόσο θα χρειαστεί εξαιρετική και υπομονετική συνεχή και σταθερή προσπάθεια από τις μικρές σήμερα δυνάμεις της επαναστατικής ή αλλιώς αντικαπιταλιστικής αριστεράς—αφού πρώτα ξεπεράσει την πολυδιάσπασή της – για να επανακάμψει στην εργατική τάξη το ιστορικό καθήκον, της ανατροπής του καπιταλισμού!
Αλλά μας γεννιέται το ερώτημα: Τι νόημα έχει η εμβόλιμη μπηχτή για τον Τρότσκι σε μια διακήρυξη για την επέτειο του θανάτου του Λένιν, όταν είναι γνωστό στους πάντες, ότι το όνομα του Τρότσκι έμπαινε πάντα ακριβώς δίπλα από αυτό του Λένιν, από υποστηριχτές και εχθρούς της Οκτωβριανής επανάστασης και της επικράτησής της μέσα από ένα τετράχρονο εμφύλιο, σαν συναρχηγού στο μεγάλο έπος; Όταν ο Λένιν κατηγορήθηκε για «τροτσκισμό» επειδή στις «Θέσεις του Απρίλη» απόρριπτε σαν ξεπερασμένη την θέση “Δημοκρατική Δικτατορία του Προλεταριάτου και της Αγροτιάς” για να υιοθετήσει την άποψη για τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της ρώσικης επανάστασης, που εκφράστηκε με το σύνθημα «καμιά υποστήριξη στην προσωρινή κυβέρνηση, όλη η εξουσία στα σοβιέτ»;
Και όπως αναφέρεται στην εν λόγω διακήρυξη, ο Λένιν με τις «Θέσεις του Απρίλη», στάθηκε: «Απέναντι στη θέση των “παλιών μπολσεβίκων” (Καμένεφ, Ζινόβιεφ κ.ά)–μέσα στους κ.ά ήταν και σε πρώτη φάση και ο Στάλιν– ότι η αστικοδημοκρατική επανάσταση δεν είχε ολοκληρωθεί…. ο Λένιν απάντησε ότι το κύριο ζήτημα σε κάθε επανάσταση ήταν το ζήτημα της εξουσίας. Με αυτήν την έννοια, η αστικοδημοκρατική επανάσταση είχε τελειώσει.»
Κλείνοντας και αυτή την παρένθεση, ερχόμαστε στην απάντηση για το ερώτημα που θέσαμε. Θεωρούμε ως πιο πιθανή απάντηση την ανάγκη της ηγεσίας να επιβεβαιώσει ότι επιμένει σταλινικά, απέναντι στην κατηγορία για «τροτσκισμό» που της προσάπτουν οι από τα δεξιά κρίνοντάς την μικρές διασπάσεις – συγκροτημένες σε μικρές οργανώσεις πλέον – επειδή εγκατέλειψε την λογική των σταδίων (αντιμπεριαλιστική-αντιμονωπολιακή ενότητα…κλπ) και υιοθέτησε την άποψη θεωρητικά και στα λόγια, ότι η επερχόμενη επαναστατική αλλαγή θα έχει σοσιαλιστικό χαρακτήρα. Επειδή ξανάγραψε την ιστορία του κόμματος (δες τα πρόσφατα δύο δοκίμια για την ιστορία του ΚΚΕ) και επειδή ένα κομμάτι της βάσης του κόμματος, που επιμένει σταλινικά, βλέπει με σχετική συμπάθεια την ασκούμενη κριτική!! Και λέμε «θεωρητικά και στα λόγια» για δύο λόγους. Πρώτο δεν βλέπουμε την ιστορικά και υστερικά βαθιά αντικομουνιστική αστική τάξη της χώρας να ανησυχεί και τον αστικό τύπο να δίνει ιδιαίτερη προσοχή για αυτή την σημαντική αλλαγή της θέσης του ΚΚΕ!! Και κατά δεύτερο λόγω το γεγονός ότι η σοσιαλιστική προοπτική του ΚΚΕ δεν στηρίζεται πάνω στη βάση του μεταβατικού προγράμματος, αλλά σε αυτό του μίνιμουμ, πράγμα που δίνει στη τακτική του κόμματος χαρακτήρα σταδίου και στο στόχο για “ισχυρή αντιπολίτευση”, γιατί δεν συνδέει τα άμεσα αιτήματα του εργατικού κινήματος με αιτήματα που να οδηγούν τη συνείδησή του στη σοσιαλιστική προοπτική!!
Η αλήθεια για την θέση του Τρότσκι για την αγροτιά
Για την αποκάλυψη της αλήθειας ενάντια στο «ψέμα, τη συκοφαντία και την διαστρέβλωση με τα κοντά ποδάρια», κρίνουμε σωστό να δώσουμε στον αναγνώστη την άποψη του Τρότσκι, όπως αυτή παρουσιάζεται διαχρονικά μέσα από τα γραπτά του. Γι’ αυτό θα ζητήσουμε προκαταβολικά συγνώμη από τον αναγνώστη μας για τα σχετικά μεγάλα αποσπάσματα που θα παραθέσουμε.
Ξεκινάμε με αποσπάσματα από το έργο του «Νέα Πορεία», γραμμένο το 1923, όπου είναι μια πρώτη απάντηση απέναντι στις συκοφαντίες της τρόικας.
«Ορισμένοι σύντροφοι με έχουν ήδη ρωτήσει αρκετές φορές τους τελευταίους αυτούς μήνες, ποια ακριβώς είταν η άποψή μου για την αγροτιά και τι την ξεχώριζε από την άποψη του Λένιν…..μ’ έναν πιο ακριβή και συγκεκριμένο τρόπο: είναι αλήθεια –με ρώτησαν– ότι έχετε υποτιμήσει το ρόλο της αγροτιάς….και γι αυτό το λόγο, δεν αποδίδετε αρκετή σημασία στην οικονομική και πολιτική συμμαχία ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αγροτιά;
Εκείνη την εποχή, έλεγαν απλά: Ο Λένιν είναι υπέρ του χωρικού, ο Τρότσκι ενάντια…Τότε, άρχισα να εξετάζω τα άρθρα που είχαν δημοσιευτεί πάνω σε αυτό το ζήτημα: το δικό μου στα “ιζβέστια” 7 του Φλεβάρη 1919, και του Λένιν στην “Πράβδα” της 15 του Φλεβάρη…..παραθέτω από τον Λένιν: “διαδίδεται η φήμη ότι ο Λένιν και ο Τρότσκι δεν συμφωνούν, ότι υπάρχουν έντονες διαφορές απόψεων μεταξύ τους ακριβώς στο ζήτημα του μεσαίου χωρικού.”
Στο γράμμα μου, εγώ εξηγούσα…..”Δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν καθόλου διαφορές πάνω σε αυτό το ζήτημα στη σοβιετική εξουσία. Αλλά οι αντεπαναστάτες που οι δουλειές τους πάνε από το κακό στο χειρότερο, δεν έχουν πια άλλο μέσο παρά μόνο να εξαπατούν τις εργαζόμενες μάζες και να τις κάνουν να πιστέψουν ότι το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού συγκλονίζεται από εσωτερικές διαμάχες.
Στο άρθρο που δημοσίευσε μια βδομάδα μετά το δικό μου, ο Λένιν- έγραφε ανάμεσα σ’ άλλα: “Ο σύντροφος Τρότσκι δηλώνει ότι οι φήμες στο εξωτερικό για διαφορές ανάμεσα σ’ αυτόν και σε μένα (στο ζήτημα της αγροτιάς) είναι η πιο τερατώδης, η πιο αναίσχυντη ψευδολογία που διαδίδουν οι μεγάλοι γαιοκτήμονες, οι καπιταλιστές και οι λακέδες τους, και οι υπηρέτες τους, καλοπροαίρετοι ή μη. Όσο για μένα, προσυπογράφω τη δήλωση αυτή του Τρότσκι”. ( Νέα Πορεία εκδόσεις “ Αλλαγή” σελ. 100—101)
Επίσης στο εν λόγω βιβλίο στη σελίδα 63, μεταξύ άλλων γράφει: “….πως ήταν δυνατό να υποτιμηθεί ο ρόλος της και η σπουδαιότητα της αγροτιάς στο σχηματισμό ενός επαναστατικού στρατού που στρατολογήθηκε μέσα από τους αγρότες και που οργανώθηκε με τη βοήθεια των ανεπτυγμένων εργατών.
[…] ο εμφύλιος πόλεμος είναι πολιτικά η πάλη του προλεταριάτου με την αντεπανάσταση για την επιρροή πάνω στην αγροτιά και ότι η νίκη δεν μπορεί να εξασφαλιστεί παρά με την εγκαθίδρυση ορθολογιστικών σχέσεων ανάμεσα στους εργάτες και τους αγρότες…»
Δεν νομίζουμε να υπάρχει αντίρρηση ότι ο οργανωτής του κόκκινου στρατού ήταν ο Τρότσκι; Μάλλον συμφωνούμε!!
Σημειώστε ότι η τρόικα δεν τόλμησε να απαντήσει και να διαψεύσει τους ισχυρισμούς του Τρότσκι!!
Θα ήταν αρκετά αυτά για την αποκάλυψη του ψέματος και της συκοφαντίαςτης ΚΕ του ΚΚΕ, ωστόσο για πάρα πέρα ενημέρωση των νέων συντρόφων και για το φρεσκάρισμα της μνήμης των παλιών, θα παραθέσουμε, μέσα από τα γραπτά του Τρότσκι διαχρονικά, την άποψή του για το ρόλο της αγροτιάς.
Συγκεκριμένα στο βιβλίο του «Αποτελέσματα και Προοπτικές» που γράφτηκε το 1906, αναφέρει ότι: «Το προλεταριάτο για να σταθεροποιήσει την εξουσία του, δεν μπορεί παρά να διευρύνει τη βάση της επανάστασης. Πολλά τμήματα των εργατικών μαζών, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, θα προσελκυσθούν στην επανάσταση και θα οργανωθούν πολιτικά, μόνο αφού η πρωτοπορία της επανάστασης, το προλεταριάτο της πόλης, πάρει τα ηνία στα χέρια του». ( εκδόσεις “Λέων” σελ . 83)
Σε αυτό το σημείο υπάρχει ταύτιση με την άποψη που αναφέρεται στη διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ ότι: «Απαιτούνταν λοιπόν, η αλλαγή της στρατηγικής των μπολσεβίκων. Από τον Φλεβάρη και μετά, το πρώτο και το βασικό ζήτημα που έπρεπε να λυθεί ήταν το ανέβασμα της συνείδησης του προλεταριάτου, η κατάκτηση της πρωτοπορίας του για να ηγηθεί στο πλαίσιο της κοινωνικής συμμαχίας….(για) τη συσπείρωση με τους μισοπρολετάριους και τη φτωχή αγροτιά,…»
Συνεχίζουμε με αποσπάσματα από το «Αποτελέσματα και Προοπτικές»:…η τύχη των βασικότερων επαναστατικών συμφερόντων της αγροτικής τάξης—ακόμα και της αγροτικής τάξης ως, όλο, συνδέεται με την τύχη ολόκληρης της επανάστασης, δηλαδή με τη τύχη του προλεταριάτου.
Το προλεταριάτο στην εξουσία θα σταθεί ενώπιον των αγροτών ως η τάξη που τους έχει απελευθερώσει. Η κυριαρχία του προλεταριάτου θα σημαίνει όχι μόνο δημοκρατική ισότητα, ελεύθερη αυτοκυβέρνηση….αλλά επίσης και την αναγνώριση όλων των επαναστατικών αλλαγών (απαλλοτριώσεις) στις έγγειες σχέσεις, που θα πραγματοποιηθούν από τους αγρότες. Το προλεταριάτο θα κάνει αυτές τις αλλαγές σημείο αφετηρίας για παραπέρα κρατικά μέτρα στη γεωργία.
[…] Αυτό σημαίνει ότι το αντιπροσωπευτικό σώμα του έθνους, που συγκαλείται υπό την ηγεσία του προλεταριάτου, το οποίο έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη της αγροτιάς….» ( οπ. π. Σελ. 84-85)
[…] το προλεταριάτο, στηριζόμενο στην αγροτιά, θα χρησιμοποιήσει όλες του τις δυνάμεις για την ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου της υπαίθρου και την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης των αγροτών». ( σελ. 87)
Στο έργο του “1905” το οποίο εκδόθηκε το 1909, έγραφε:
«Το αγροτικό ζήτημα….αποτελεί βοήθεια και ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη πρόκληση για το επαναστατικό κόμμα…» ( εκδόσεις ‘ΕΝΕΚΕΝ” σελ. 54)
Το αγροτικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί μέσω μιας κοινοβουλευτικής συμφωνίας με τη γαιοκτητική τάξη, αλλά μέσω μιας επαναστατικής εφόδου των μαζών. ( οπ. π. Σελ. 65 )
Ωστόσο, ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει: μόνο ένα κόμμα μπορεί να βασιστεί στην αγροτιά την ώρα της επανάστασης αυτό που έχει πίσω του τις επαναστατιμένες μάζες των πόλεων….Σήμερα μόνο οι Σοσιαλδημοκράτες αποτελούν ένα τέτοιο κόμμα». ( οπ. π. Σελ. 67)
Και είναι γνωστό ότι σε αρκετά νεαρή ηλικία διετέλεσε κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1905 πρόεδρος στο Σοβιέτ της Πετρούπολης.
Και ότι είχε καθοριστική συμβολή μαζί με το Λένιν στην καθιέρωση της ΝΕΠ. Την οποία είχε προαναγγείλει το 1919 σε συνεδρίαση της ΚΕ του Μπολσεβίκικου κόμματος!!
Αντέδρασε ως αριστερή αντιπολίτευση στη θέση Στάλιν-Μπουχάριν για την εμβάθυνση της ΝΕΠ, μέχρι και να επιτραπεί ο πλουτισμός των κουλάκων. Πράγμα το οποίο εκφράστηκε το 1925 με το περίφημο σύνθημα του Μπουχάριν:
«Πλουτίστε, αναπτύξτε τα αγροκτήματά σας και μη φοβάστε πως θα σας ασκηθούν περιορισμοί. Οφείλουμε να αναπτύξουμε το εύπορο αγρόκτημα (σσ διάβαζε κουλάκος!!!) για να βοηθήσουμε τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες (!!) όσο παράδοξο κι αν αυτό μπορεί να φαίνεται». ( Η κομμουνιστική αντιπολίτευση στην ΕΣΣΔ εκδ. “εργατική πάλη” σελ. 53)
Στο έργο του Τρότσκι «Προδομένη Επανάσταση» αναφέρεται: «Το 1925 όταν η πορεία προς τον κουλάκο έιταν σε πλήρη ακμή, ο Στάλιν άρχισε να ετοιμάζεται για την αποεθνικοποίηση της γης. Στο ερώτημα που έθεσε με δική του υπόδειξη ένας σοβιετικός δημοσιογράφος: “Δεν θα είταν σκόπιμο για το συμφέρον της γεωργίας να μεταβιβαστεί σε κάθε αγρότη για δέκα χρόνια το κομμάτι της γης που ο ίδιος καλλιεργεί;” ο Στάλιν απάντησε: “Ναι, και για σαράντα χρόνια ακόμα.” Ο Επίτροπος του Λαού για τη Γεωργία στη Δημοκρατία της Γεωργίας με πρωτοβουλία του ίδιου του Στάλιν υπόβαλε ένα νομοσχέδιο για την αποεθνικοποιηση της γης. Ο στόχος είταν να εμπνεύσουν στον κτηματία εμπιστοσύνη στο ίδιο του το μέλλον. Ενώ γινόταν αυτό, το Φθινόπωρο του 1926, το 60% σχεδόν των σιτηρών, που προοριζόταν για πούληση, είταν στο 6% των ιδιοκτητών αγροτών!» (εκδόσεις “ΑΛΛΑΓΗ” σελ. 31)
Αντέδρασε γιατί αυτή η πολιτική οδηγούσε στην ανάπτυξη των καπιταλιστικών στοιχείων σε βάρος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης!! Ο Τρότσκι σε γενικές γραμμές πρότεινε να αλλάξει ο προσανατολισμός της ΝΕΠ συγκεκριμένα πρότεινε: Προοδευτική φορολογία στο μεσαίο αγρότη κουλάκους και νέπμαν, δραστική μείωση του υπερδιωγκομένου κρατικού μηχανισμού,– πράγμα που δεν χρειαζόταν από τη στιγμή που είχε λήξει ο νικηφόρος εμφύλιος πόλεμος, άλλωστε Δικτατορία του Προλεταριάτου σημαίνει φτηνό κράτος, σημαντικά μειωμένη γραφειοκρατία– τα έσοδα από αυτές τις ενέργειες να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση της βιομηχανίας, τόσο της βαρείας όσο και αυτής των καταναλωτικών αγαθών, ούτως ώστε να πέσουν οι τιμές από τη μια και από την άλλη να ικανοποιηθεί από τους αγρότες και κύρια από τους φτωχούς και μεσαίους η ζήτηση και έτσι να αποκατασταθεί η ισορροπία του εμπορίου ανάμεσα στην ύπαιθρο και την πόλη. Αυτή η διαδικασία θα επέτρεπε την αναζωογόνηση και ενδυνάμωση της συμμαχίας των εργατών και των φτωχών αγροτών, μέσα από τις ισότιμες συναλλαγές.
Το δίδυμο Στάλιν-Μπουχάριν αγνόησε τις θέσεις του Τρότσκι και μάλιστα ο Στάλιν χαρακτήρισε τον Τρότσκι «υπερ – βιομηχανικό»!
Ωστόσο οι θέσεις του Τρότσκι ήταν απόλυτα σύμφωνες με αυτές του Λένιν:
«Πρέπει να κάνουμε στον κρατικό μας μηχανισμό το ανώτατο δυνατό όριο οικονομιών. Πρέπει να εξοστρακίσουμε απ’ αυτόν κάθε ίχνος περιττών εξόδων που μας έμειναν τόσο πολλά από την τσαρική Ρωσία και από το γραφειοκρατικό-καπιταλιστικό μηχανισμό της.
[…] θα έχουμε τη δυνατότητα, κάνοντας όλο και μεγαλύτερες οικονομίες στη διαχείριση των οικονομικών του κράτους να κατορθώσουμε να διαφυλάξουμε και την παραμικρότερη αποταμίευσή μας για την ανάπτυξη της μεγάλης εκμηχανισμένης βιομηχανίας μας, για την ανάπτυξη του εξηλεκτρισμού….για να αποπερατώσουμε την οικοδόμηση του υδροηλεκτρικού σταθμού του Βολκόφ κτλ.» ( Άπαντα τ 45 σελ 405)
Αργότερα στην «Πλατφόρμα της Ενωμένης Αντιπολίτευσης» — γραμμένη κύρια από τον Τρότσκι–υπενθύμιζαν στο δίδυμο Στάλιν-Μπουχάριν, τις θέσεις του Λένιν για τους κινδύνους που αντιμετώπιζε η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Συγκεκριμένα γραφόταν:
«Στην ομιλία του στο τελευταίο Συνέδριο του κόμματος που μπόρεσε να παρακολουθήσει ο Λένιν είπε: “Έχουμε ζήσει ένα ακόμα χρόνο με το κράτος στα χέρια μας και κάτω από τη Νέα Οικονομική Πολιτική έχει μήπως αυτό ακολουθήσει το δικό μας δρόμο; Όχι….Η μηχανή δεν πάει εκεί που την οδηγούμε, αλλά εκεί που την οδηγούν κάποιοι παράνομοι, οι άνομοι, οι κερδοσκόποι,…οι ιδιώτες καπιταλιστές επιχειρηματίες, ή όλοι αυτοί μαζί.» (εκδοσεις “ΑΛΛΑΓΗ” σελ. 24 ή Άπαντα τ. 45 σελ 86 εκδ. “ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ)
Και συνέχιζε πάνω στο πνεύμα του Λένιν να επισημαίνει και να προτείνει:
«Όταν ο Λένιν έλεγε ότι η μηχανή συχνά πηγαίνει εκεί που την κατευθύνουν εχθρικές δυνάμεις, μας καλούσε να προσέξουμε δύο γεγονότα τεράστιας σπουδαιότητας. Πρώτον, ότι στην κοινωνία μας υπάρχουν οι εχθρικές στην υπόθεσή μας αυτές δυνάμεις– ο κουλάκος, ο Νέπμαν, ο γραφειοκράτης– που επωφελούνται από την καθυστέρηση μας και από τα πολιτικά μας λάθη, και που στηρίζονται στην υποστήριξη του παγκόσμιου καπιταλισμού. Δεύτερο, το γεγονός ότι αυτές οι δυνάμεις είναι τόσο ισχυρές που μπορούν να σπρώξουν την κυβερνητική και οικονομική μηχανή σε λάθος κατεύθυνση και τελικά. Ακόμα….να αρπάξουν το τιμόνι της μηχανής.» (Διάβαζε καπιταλιστική παλινόρθωση!! όπερ και εγένετο μετά από 70 χρόνια ΕΣΣΔ, με την επιβίωση του γραφειοκράτη)
«Τα λόγια του Λένιν μας επιφορτίζουν με τις παρακάτω υποχρεώσεις:
1. Να παρακολουθούμε άγρυπνα την ανάπτυξη των εχθρικών αυτών δυνάμεων—τον κουλάκο, τον Νέπμαν, τον γραφειοκράτη.
3. Να πάρουμε όλα τα δυνατά μέτρα για να εξασθενήσουμε την ανάπτυξη, την ένωση και την πίεση των εχθρικών αυτών δυνάμεων…» ( οπ. π. Σελ. 25)
Και έκανε απόλυτα ότι: «…. με σαφήνεια βεβαιώνουμε την αποφασιστική σημασία που έχει για μας η συμμαχία με το μεσαίο αγρότη,…
Το καθήκον του Κόμματος είναι να δει ότι ο αγροτικός συνεταιρισμός (κολεχτίβα) αποτελεί μια πραγματική ένωση των φτωχών και μεσαίων ομάδων των αγροτών, και είναι ένα όπλο στη μάχη….ενάντια στην αυξανόμενη οικονομική δύναμη του κουλάκου.» (οπ.π. σελ. 56-57)
Αίφνης το 1928 ο Στάλιν ανακαλύπτει, επιτέλους, το σοβαρό κίνδυνο από την ενδυνάμωση του κουλάκου και του Νέπμαν που δημιούργησε η δεξιά πολιτική του «Πλουτίστε» και της «οικοδόμησης του σοσιαλισμού με ρυθμό χελώνας» και σάλταρε προς τα υπέρ-αριστερά!! Πέταξε τον Μπουχάριν και τους οπαδούς του από το κόμμα, με τις συνηθισμένες πλέον γραφειοκρατικές διαδικασίες και εφαρμόζοντας τις θέσεις της Αριστερής Αντιπολίτευσης σταλινικά, προχώρησε στην εφαρμογή του πρώτου πενταετούς σχεδίου τον Απρίλη του 1929 με αναδρομική ισχύ από την 1η Οκτώβρη του 1928, διακηρύσσοντας με υπερηφάνεια το στόχο «να φτάσει και να προσπεράσει» η ΕΣΣΔ τις καπιταλιστικές χώρες σε πέντε χρόνια!! Αποτέλεσμα η βίαιη κολεχτιβοποίηση και η ταχεία βιομηχανική ανάπτυξη!!
Η βίαιη κολεχτιβοποίηση συνάντησε την έντονη αντίθεση των αγροτών που εκφράστηκε με εξεγέρσεις, εκτόπιση εκατομμυρίων χωρικών στη Σιβηρία και την Ασία!! Και μεταξύ 1929 και 1934 σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, οι αγρότες έσφαξαν το 55% των αλόγων (19 εκατομμύρια ζώα), το 40% κερασφόρων ζώων (11 εκατομμύρια), το 55% των χοίρων και το 66% των προβάτων!! Επακόλουθο ήταν ένας τρομερός λιμός σε πόλεις και χωριά, για παράδειγμα στην Ουκρανία, σιτοβολώνα της ΕΣΣΔ, ο λιμός σκότωσε περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους και εμφανίστηκαν αρκετά επεισόδια κανιβαλισμού!! (Τα στοιχεία τα πήραμε από το βιβλίο «Αριστερή Αντιπολίτευση στην ΕΣΣΔ», σελ. 170, εκδ. «ΕΡΓΑΤΙΚΉ ΠΑΛΗ»)
Και παραφράζοντας τη θέση του Μαρξ, στην οποία καταγγέλλει την πρωταρχική συσσώρευση του κεφαλαίου, λέμε: «Και η ιστορία αυτής της απαλλοτρίωσης (διάβαζε βίαιης κολεκτιβοποίησης) τους είναι γραμμένη στα χρονικά της ανθρωπότητας με γράμματα από αίμα και φωτιά.» (Κεφάλαιο 1ος τ., σελ. 740, εκδ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ) Μια τέτοια προσημείωση με τις μέθοδες του καπιταλισμού δεν πρέπει να συμβαίνουν στην πρωταρχική σοσιαλιστική συσσώρευση, οικοδόμηση!! Ευτυχώς οι σοσιαλιστικές βάσεις της οικονομίας αποδείχτηκαν ισχυρές και άντεξαν στο σοκ και την κρίση!!
Ο Τρότσκι και η αριστερή αντιπολίτευση κατήγγειλαν την βίαιη κολεχτιβοποίηση σύμφωνα με τις απόψεις του Λένιν όπως αυτές εκφράστηκαν στο σημαντικό του άρθρο «Για το συνεταιρισμό» όπου υποδείκνυε την ανάγκη η κολεχτιβοποίηση να πραγματοποιηθεί με υπομονετικό ανέβασμα του πολιτιστικού επιπέδου της αγροτιάς και με το παράδειγμα για τα οφέλη του συνεταιρισμού και προέβλεπε ότι η διαδικασία: «Για να πετύχουμε…να πάρει στο συνεταιρισμό ολόκληρος χωρίς εξαίρεση ο πληθυσμός, απαιτείται γι’ αυτό ολόκληρη ιστορική εποχή….στην καλύτερη περίπτωση μέσα σε δέκα-είκοσι χρόνια.» (Άπαντα τ 45 σελ. 372)
Συμπέρασμα επειδή όπως έλεγαν οι Λατίνοι «Scripta manent» (Τα γραπτά μένουν) απόδειξαν ότι: «Το ψέμα, η συκοφαντία και η ιστορική παραποίηση έχουν πράγματι κοντά, μα πάρα πολύ κοντά ποδάρια». Νομίζουμε ότι οι κομμουνιστές πριν ρίξουν τις μπηχτές ενάντια στον Τρότσκι οφείλουν να μελετήσουν τα γραπτά του και όχι να επαναλαμβάνουν άκριτα τα ψέματα του σταλινισμού!!
Το αγαπημένο απόφθεγμα του Μαρξ ήταν: «De omnibus dubitadum» (Για όλα να αμφιβάλεις) με αυτό συνιστούσε στους οπαδούς του, τους κομμουνιστές, να έχουν κριτικό πνεύμα, ξεκινώντας από δικές τους ιδέες, απόψεις και πρακτικές, αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να είναι κριτικοί απέναντι στις ιδέες και αποφάσεις της εκάστοτε ηγεσίας, γιατί το «αλάθητο» της ηγεσίας το πλήρωσε το εργατικό-λαϊκό κίνημα με απανωτές ήττες και αίμα!! Με αυτή τη στάση θα γίνει δυνατό το πέρασμα στον πραγματικό σοσιαλισμό του 21ου αιώνα!!
8\2\2024
