Ταυτότητα

Θεμελιώδεις Ιδέες

Συχνές Ερωτήσεις

Επικοινωνία

ΑρχικήΕπικαιρότηταΕλληνική ΕπικαιρότηταΜητσοτάκης στις ΗΠΑ: Ένας υπάκουος ζητιάνος

Αγωνίσου μαζί μας!

Η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση, το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (IMT), χρειάζεται τη δική σου ενεργή στήριξη στον αγώνα της υπεράσπισης και διάδοσης των επαναστατικών σοσιαλιστικών ιδεών.

Ενίσχυσε οικονομικά τον αγώνα μας!

Μητσοτάκης στις ΗΠΑ: Ένας υπάκουος ζητιάνος

Συμπεράσματα από το πρωθυπουργικό ρεσιτάλ δουλικότητας στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό για το οποίο καθημερινά θριαμβολογούν τα αστικά ΜΜΕ.

Η ολιγοήμερη επίσκεψη του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ολοκληρώθηκε, δίνοντας μια πλήρη εικόνα για τους σκοπούς που προσπάθησε να εξυπηρετήσει. Κάνοντας στην άκρη τις αναμενόμενες τυπικότητες και τις εκατέρωθεν «ευγενείς χειρονομίες» μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του Αμερικανού προέδρου, η ουσία των επιδιώξεων της ελληνικής κυβέρνησης μπορεί εύκολα να συνοψιστεί σε δυο-τρεις γραμμές: ο πρωθυπουργός θέλησε να διαφημίσει τον πρωταθλητισμό υποταγής στα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα που διεξάγει η ελληνική κυβέρνηση στη σύγκρουση του δυτικού ιμπεριαλισμού με την Ρωσία, και ως αντάλλαγμα να αποσπάσει από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό μια πιο υποστηρικτική προς τον ελληνικό καπιταλισμό στάση στον οξυνόμενο ανταγωνισμό του με την Τουρκία, καθώς και να προωθήσει το ρόλο των Ελλήνων καπιταλιστών στην παγκόσμια αγορά.

Ως παράπλευρο όφελος φυσικά, ο Κ. Μητσοτάκης θέλησε να ενισχύσει και το δικό του «πολιτικό προφίλ», ως ένας πολιτικός με κύρος στα κορυφαία επίπεδα της διεθνούς «πολιτικής σκηνής» – σε αντίθεση υποτίθεται με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, που αντιμετωπίζεται ως παρίας, επιρρεπής στο λαϊκισμό, κ.ο.κ. Αυτή η σύγκριση μπορεί να εμπεριέχει μια δόση αλήθειας – οι εκπρόσωποι των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων τείνουν να νιώθουν μεγαλύτερη πολιτική συγγένεια με έναν αστό πολιτικό παρά με έναν ρεφορμιστή, όσα διαπιστευτήρια υποταγής κι αν δώσει ο τελευταίος – αλλά σε τελική ανάλυση, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει αποδείξει ότι του είναι αδιάφορο αν τα συμφέροντά του σε μια άλλη χώρα εξυπηρετούνται από μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση ή από μια δικτατορία, από πολιτικούς ηγέτες ή από ένοπλες συμμορίες φονταμενταλιστών, από δεξιούς ή από κατ’ όνομα αριστερούς πρωθυπουργούς.

Φιλο-πόλεμος απολογητής του ΝΑΤΟ και του αντιδραστικού Ζελένσκι

Στη συζήτηση με τον Αμερικανό πρόεδρο, Τζ. Μπάιντεν, φυσικά ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε εκτεταμένα στον πόλεμο στην Ουκρανία, θέλοντας να προβάλει τα «κατορθώματά» του. Με την ελληνική κυβέρνηση να έχει πρωτοστατήσει στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία, να κλιμακώνει τη μετατροπή της χώρας σε ένα γιγάντιο αμερικανικό στρατόπεδο, να εφαρμόζει ως μέλος της Ε.Ε. οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας (εξασφαλίζοντας βέβαια τελικά την εξαίρεση των Ελλήνων εφοπλιστών για τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου…) ακριβώς τη στιγμή που και οι ίδιοι οι «δυτικοί» αναλυτές τις επικρίνουν ως αναποτελεσματικές και επιβλαβείς, να υιοθετεί ρατσιστικά αντι-ρωσικά μέτρα, να δηλώνει ευθαρσώς ότι έχει στόχο την ανατροπή του Πούτιν(!), και φυσικά να καλεί σε τηλε-διάσκεψη στη Βουλή τον ανεκδιήγητο Ζελένσκι συνοδεία δύο νεο-ναζί, ο πρωθυπουργός θέλησε να τονίσει ακόμα μια φορά τη σημασία της Ελλάδας για τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς. Για να σφραγίσει αυτήν την προσπάθεια άλλωστε, αναφέρθηκε και στην επικείμενη αγορά από την Ελλάδα αμερικανικών μαχητικών αεροπλάνων F-35, καθώς και στην ιδιωτικοποίηση μέρους της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας.

Όταν αργότερα απευθύνθηκε στο αμερικανικό Κονγκρέσο, ο Κ. Μητσοτάκης δεν δίστασε μάλιστα να παρομοιάσει τα σχεδόν αποκλειστικά αποτελούμενα από φασίστες στρατεύματα που πολιορκούνταν από το ρωσικό στρατό στο εργοστάσιο Αζοφστάλ της Μαριούπολης, με τους πολιορκημένους του Μεσολογγίου! Φαίνεται ότι μέχρι τώρα, η επί 8 χρόνια πολιορκία του πληθυσμού της Μαριούπολης και ολόκληρου του Ντονμπάς από το ίδιο το ουκρανικό κράτος και η συστηματική τέλεση εγκλημάτων κατά αμάχων από τους ναζί που εκπαιδεύει, εξοπλίζει και χρηματοδοτεί ο δυτικός ιμπεριαλισμός δεν αρκούσαν για να καταστήσουν «ελεύθερους πολιορκημένους» τα θύματα αυτής της βαρβαρότητας, μιας και οι θύτες ήταν οι ιμπεριαλιστικοί σύμμαχοι της ελληνικής άρχουσας τάξης.

Ο Μπάιντεν φυσικά ανταποκρίθηκε στις σχετικές αναφορές του Μητσοτάκη με ακόμα περισσότερα κροκοδείλια δάκρυα για τα δεινά του Ουκρανικού λαού και τη «ρωσική επιθετικότητα». Πρόκειται για την τυπική υποκρισία που χαρακτηρίζει αυτόν και τους ομοίους του. Παρότι δεν φημίζεται ως το πιο κοφτερό μυαλό, σίγουρα ο Αμερικανός πρόεδρος θα γνώριζε ότι η πολύνεκρη ρατσιστική επίθεση στο Μπάφαλο, που συγκλονίζει αυτές τις μέρες τις ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκε από έναν ακροδεξιό που είχε στα ρούχα του το ναζιστικό σύμβολο του «Μαύρου Ήλιου» ακριβώς όπως και οι νεο-ναζί του ουκρανικού τάγματος Αζόφ (https://www.newsbreak.gr/kosmos/331296/sok-stis-ipa-me-to-nazistiko-symvolo-tis-azof-o-ratsistis-tromokratis-poy-dolofonise-deka-athooys/).

Απελπισμένες εκκλήσεις υποστήριξης ενάντια στην Τουρκία

Η βασική μακροπρόθεσμη «έγνοια» της ελληνικής άρχουσας τάξης στις σχέσεις της με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, είναι βέβαια να λάβει περισσότερη υποστήριξη στον ανταγωνισμό της με την τουρκική άρχουσα τάξη. Παρότι οι ενστάσεις Ερντογάν για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ φαινομενικά δίνουν μια «χρυσή ευκαιρία» να διεκδικήσει η Ελλάδα πλεονεκτική θέση συμμάχου των ΗΠΑ, η ελληνική άρχουσα τάξη καταλαβαίνει ότι δεν γίνεται σε αυτή τη φάση ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός να πάρει ανοιχτά θέση υπέρ του ελληνικού καπιταλισμού και κατά του τουρκικού. Τα αμερικανικά συμφέροντα εξαρτώνται σε πολλά μέτωπα από την Τουρκία και επιπλέον, μια τέτοια στάση θα έσπρωχνε τον Ερντογάν στην αγκαλιά του Πούτιν.

Έτσι, η ελληνική άρχουσα τάξη είχε δασκαλέψει έγκαιρα τον Κ. Μητσοτάκη για να θέσει τα ζητήματα των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας ήπια και με «τακτ». Πράγματι λοιπόν, οι σχετικές αναφορές του πρωθυπουργού υπήρξαν μετρημένες σε ποσότητα και ένταση. Ωστόσο, αντίστοιχες αναφορές από τον Μπάιντεν απλά δεν υπήρξαν, επιβεβαιώνοντας τα προαναφερθέντα για την αδυναμία των ΗΠΑ να συνταχθούν ανοιχτά με την Ελλάδα κατά της Τουρκίας στην παρούσα φάση.

Πλασιέ για λογαριασμό των Ελλήνων καπιταλιστών

Ένα μέρος της επίσκεψης αναλώθηκε φυσικά και στην προσπάθεια να αναδειχθεί ο ελληνικός καπιταλισμός ως χρήσιμος εμπορικός εταίρος των ΗΠΑ. Ένα βασικό σημείο στη συνομιλία του Μητσοτάκη με τον Μπάιντεν ήταν η δυνατότητα της Ελλάδας να μετατραπεί σε λιμάνι υποδοχής αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) με σκοπό να διανέμεται μέσω αγωγών σε ένα μεγάλο αριθμό γειτονικών χωρών.

Έτσι, ενώ οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο χτυπιούνται σκληρά από τις επιπτώσεις της νέας κρίσης του καπιταλισμού και του πληθωρισμού και τις συνέπειες των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, που από κοινού δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση στις τιμές του ρεύματος και των βασικών αγαθών (σε τέτοιο βαθμό ώστε οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήδη προβληματίζονται για τη συνέχιση των κυρώσεων), η ελληνική κυβέρνηση πλειοδοτεί σε κορώνες υπέρ σκληρών κυρώσεων, φορτώνει το λογαριασμό γι’ αυτές στο λαό, και παράλληλα κανονίζει «δουλειές» για λογαριασμό των Ελλήνων εφοπλιστών, τόσο με τη Ρωσία μέσω της εξαίρεσης από το εμπάργκο στη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου, όσο και με τις ΗΠΑ για τη μεταφορά LNG. Και αναφερόμενος στους υπάρχοντες αγωγούς και στη δυνατότητα της Ελλάδας να αποτελέσει κόμβο για νέους, ο πρωθυπουργός προσπάθησε βέβαια να «δώσει ψωμί» και στους ελληνικούς καπιταλιστικούς κολοσσούς του κατασκευαστικού τομέα.

Κάτω η κυβέρνηση του πολέμου και της ακρίβειας!

Αν αυτή η επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ έχει κάποια σημασία για τον εργαζόμενο λαό της χώρας, αυτή είναι ότι προμηνύει νέες περικοπές για χάρη των στρατιωτικών εξοπλισμών, αυξημένη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, και προστασία από την κρίση και την ακρίβεια, όχι του εργατικού εισοδήματος αλλά των καπιταλιστικών υπερκερδών. Η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης της είναι μια άμεση αναγκαιότητα για την ίδια την επιβίωση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Αντί της διοργάνωσης ανούσιων εσωκομματικών εκλογών – όπως κάνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – και της επίμονης άρνησης να δώσουν οποιαδήποτε προοπτική κλιμάκωσης των απεργιακών αγώνων – όπως κάνουν οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ – είναι επιτακτικό καθήκον για τις ηγεσίες όλων των μαζικών αριστερών κομμάτων και των συνδικάτων να δημιουργήσουν ένα Ενιαίο Μέτωπο για την οργάνωση ενός αγώνα διαρκείας, μέχρι την ανατροπή της μισητής κυβέρνησης Μητσοτάκη και την ανάδειξη μιας εργατικής κυβέρνησης, που θα βάλει τέλος στα δεινά που επιφέρει ο καπιταλισμός στην εργαζόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας.

Πάτροκλος Ψάλτης

Πρόσφατα Άρθρα

Σχετικά άρθρα