Μετά τα δυσάρεστα για αυτήν αποτελέσματα στις ευρωεκλογές του Ιουνίου η κυβέρνηση «έλαβε το μήνυμα» πως η αιτία για την απώλεια της εκλογικής της απήχησης ήταν η όξυνση του «προβλήματος» των μεταναστών. Φυσικά αυτό ήταν το βολικότερο μήνυμα που μπορούσε να λάβει. Έτσι ήταν αναγκαίο η «παθητική» πολιτική να αντικατασταθεί από μια πιο «αποφασιστική», σύμφωνα με τα πολεμικά κελεύσματα του Καρατζαφέρη. Μόνο έτσι θα ήταν δυνατή η επιστροφή των δυσαρεστημένων δεξιών ψηφοφόρων στη μεγάλη «φιλελεύθερη» παράταξη. Η συμπαράσταση των ΜΜΕ ήταν δεδομένη. Εικόνες μιζέριας και παρακμής πλημμύρισαν τις τηλεοράσεις. Κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας και των γύρω περιοχών, σε κατάσταση αμόκ, κατήγγειλαν την απουσία του κράτους και της αστυνομίας, που ενώ είναι εντεταλμένοι να τους προστατεύουν (sic!), αδιαφορούν, με αποτέλεσμα μάζες χιλιάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων να συγκεντρώνονται σε εγκαταλειμμένα σπίτια, να γεμίζουν δρόμους, πάρκα και πλατείες.
Για κάποιους από τους αστούς «ειδήμονες», την κύρια ευθύνη την έχει η τουρκική κυβέρνηση, η οποία για να «αλλοιώσει εθνικά τον ελληνικό πληθυσμό», επιτρέπει στους ανθρώπους αυτούς να εξέρχονται ανεξέλεγκτα από τα σύνορά της κατά το μακρύ ταξίδι τους προς τη Δύση και στη συνέχεια δεν τους δέχεται πίσω. Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ξεφεύγει από το στόχαστρό τους, καθώς θα έπρεπε να συμβάλει στη «φύλαξη των ελληνικών συνόρων, που ταυτόχρονα είναι και ευρωπαϊκά». Έτσι καλούν τις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης να στηρίξουν την Ελλάδα για να τις προστατέψει κι εκείνη από ένα ανεπιθύμητο σήμερα μεγάλο εργατικό δυναμικό. Η κυβέρνηση, εμφανίζεται μέσα από τα ΜΜΕ να «δίνει μάχες» στην Ευρωπαϊκή Ένωση για αυτό το θέμα, ενώ η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι φταίει η κομματική και μη αποτελεσματική διαχείριση της Αστυνομίας….
Όσο κι αν όλα τα παραπάνω φαίνονται παράλογα, αποτελούν τις κυρίαρχες ιδέες μιας κοινωνίας βαθιά παρακμασμένης και αντανακλούν ξεκάθαρα τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει η αστική τάξη και το σύστημά της.
Οποιοσδήποτε προσέγγιζε το ζήτημα χωρίς την επιρροή των κυρίαρχων ιδεών, προπαντός θα ασχολούταν με το γιατί οι άνθρωποι αυτοί (οι μετανάστες) αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τους τόπους τους, προκειμένου να στοιβάζονται σε βρωμερά υπόγεια στο κέντρο της Αθήνας και σε καταυλισμούς σε ολόκληρη την Ελλάδα και να δέχονται την τρομοκρατία των δυνάμεων καταστολής και των φασιστικών συμμοριών. Ποιος άραγε θα επέλεγε να αποτελεί «κοινωνικό πρόβλημα» σε μια κατά τ’ άλλα ευημερούσα κοινωνία; Είναι προφανές πως η πραγματική αιτία βρίσκεται στην απόλυτη αδυναμία του υφιστάμενου κοινωνικοοικονομικού συστήματος να αναπτυχθεί σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Για τον παρασιτικό και κρατικοδίαιτο ελληνικό καπιταλισμό δε, ο οποίος ποτέ στην ιστορία του δε βίωσε αυτό που θα λέγαμε «προοδευτικό στάδιο ανάπτυξης», αυτοί που υποτίθεται ότι ευθύνονται είναι οι «λαθραίοι» άνθρωποι που μονίμως περισσεύουν από τους σχεδιασμούς και τις δυνατότητές του.
Τα κρούσματα κρατικής βίας εναντίον των μεταναστών έχουν πολλαπλασιαστεί κατά τους τελευταίους μήνες. Μετά τις προεκλογικές «πρωτοβουλίες» της Χρυσής Αυγής και τη συνενοχή της αστυνομίας, ακολούθησε σωρεία πογκρόμ εναντίον μεταναστών και εκτοπισμός τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με κυβερνητική εντολή. Εξάλλου από τα ΜΜΕ ενημερωνόμαστε πως οι εργασίες για την προετοιμασία των «χώρων υποδοχής» εντός στρατοπέδων προχωράει με ταχύτατους ρυθμούς.
Στις 11 Ιουλίου ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ αφού εκκένωσαν καταυλισμό μεταναστών στην Πάτρα, τον ισοπέδωσαν και τον έκαψαν. Ο καταυλισμός είχε ήδη μερικώς εκκενωθεί τους τελευταίους μήνες – από τους 1800 μετανάστες που άλλοτε φιλοξενούσε. Οι περίπου 100 μετανάστες που διέμεναν πλέον εκεί (αναζητώντας διέξοδο προς τα πλοία για την Ιταλία) μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8146597.stm).
Στις 30 Ιουλίου οργανώθηκαν από την αστυνομία επιχειρήσεις «σκούπα» σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας. Εκκενώθηκαν βίαια δύο πολυκατοικίες, στην οδό Βερανζέρου η μία και στην οδό Σαχτούρη η δεύτερη. Οι πολυκατοικίες αυτές, που βρίσκονται σε άθλια κατάσταση και δεν εξασφαλίζουν ούτε τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, κατά κανόνα υπενοικιάζονται από ιδιωτικές εταιρίες σε μετανάστες, με αντίτιμο 5-7 Ευρώ ημερησίως ανά άτομο. Οι κινήσεις της αστυνομίας συνάντησαν την αντίδραση των μεταναστών, Σομαλών στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι οργανώθηκαν προκειμένου να προστατεύσουν τις οικογένειές τους. Σε αυτούς συμπαραστάθηκαν οργανωμένες ομάδες από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ και άλλες αριστερές οργανώσεις (http://www.tvxs.gr/v17277).
Επιπλέον, πληθαίνουν οι καταγγελίες για κακομεταχείριση μεταναστών κατά τη σύλληψη και παραμονή τους στα κρατητήρια του λιμενικού και της αστυνομίας. Ο κούρδος μετανάστης Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ απεβίωσε τελικά στις 28 Ιουλίου, μετά από βάναυσο ξυλοδαρμό που υπέστη από λιμενικούς στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας τις πρώτες ημέρες του Απριλίου. Οι αρχές έκαναν (και κάνουν) ό,τι μπορούν για να συγκαλύψουν το έγκλημα. Εξάλλου, θεωρείται συνήθης η χρόνια κράτηση (στοίβαγμα) μεταναστών στα κρατητήρια, επειδή «δεν έχουν πού αλλού να τους πάνε»! Αναφέρεται χαρακτηριστικά η κράτηση οικογένειας ιρακινών με πέντε ανήλικα παιδιά στα κρατητήρια του Α.Τ. Άρτας και μιας μητέρας από το Αφγανιστάν με τα δύο ανήλικα παιδιά της στον συνοριακό σταθμό Κορδελιού (ο πατέρας μεταφέρθηκε μόνος του στο συνοριακό σταθμό Θέρμης).
Τα παραπάνω που ενδεικτικά αναφέρονται φανερώνουν μια πρωτοφανή έξαρση της κρατικής τρομοκρατίας και αναλγησίας εναντίον των μεταναστών. Η λύση μπορεί να έρθει μόνο από την εργατική τάξη και όχι από τους αστούς που σε συνθήκες κρίσης του συστήματός τους, αντιμετωπίζουν χιλιάδες κατατρεγμένους εργαζόμενους ανθρώπους σαν «βάρος». Η ενότητα Ελλήνων και μεταναστών εργατών, η ισότιμη οργάνωσή τους στις μαζικές οργανώσεις τους και η πάλη για την υιοθέτηση και την εφαρμογή από αυτές ενός γνήσιου σοσιαλιστικού προγράμματος ικανού να λύσει τα προβλήματα όλων των ανθρώπων του μόχθου ανεξάρτητα από φυλή και θρήσκευμα, αποτελούν μονόδρομο ενάντια στα καθημερινά εγκλήματα του καπιταλισμού.
