Η 3η Οκτωβρίου 2025 σηματοδότησε ένα ιστορικό άλμα προς τα εμπρός για το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και για την ταξική πάλη. Η διεθνής κινητοποίηση των λιμενεργατών και η γενική απεργία στην Ιταλία, έδειξαν ότι τίποτα δεν κινείται στην κοινωνία χωρίς την άδεια της εργατικής τάξης. Προέκυψε ως άμεση απάντηση στη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα και, πιο συγκεκριμένα, μετά την πειρατική επίθεση των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων κατά του στολίσκου Global Sumud την 1η Οκτωβρίου.
Αυτό το εγκληματικό περιστατικό έγινε το σημείο καμπής για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και νέους. Η ορμητική διάθεση των εργαζόμενων ήταν τέτοια που στην Ιταλία, η μικρή συνδικαλιστική ένωση USB κάλεσε σε γενική απεργία στις 3 Οκτωβρίου, στην οποία αναγκάστηκε να προσχωρήσει και η συνομοσπονδία CGIL, των 5 εκατομμυρίων μελών. Οι λιμενεργάτες ήταν στην πρώτη γραμμή, έχοντας πραγματοποιήσει διεθνή συνάντηση στη Γένοβα στις 26-27 Σεπτεμβρίου, όπου κάλεσαν σε μποϊκοτάζ των φορτίων για το Ισραήλ. Η συνάντηση αυτή, με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από Ελλάδα (ΕΝΕΔΕΠ), Γαλλία (CGT), Κύπρο και άλλες χώρες, έθεσε τις βάσεις για συντονισμένη δράση ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Η διεθνής απεργία της 3ης Οκτωβρίου, και η προηγούμενη στις 22 Σεπτεμβρίου στην Ιταλία, ήταν πρωτοφανείς, κινητοποιώντας περίπου 2 εκατομμύρια εργάτες σε περισσότερες από 100 ιταλικές πόλεις. Όπως έδειξαν οι λιμενεργάτες της Ραβένα, του Ταράντο και της Γένοβας, σταματώντας πλοία που μετέφεραν καύσιμα και πολεμικό υλικό στο Ισραήλ, η δύναμη βρίσκεται στην ικανότητα των εργαζομένων να εφαρμόσουν εργατικό έλεγχο επί της παραγωγής και της διανομής.
Στην Ελλάδα, οι λιμενεργάτες του Πειραιά, μέσω του σωματείου τους ΕΝΕΔΕΠ, κήρυξαν απεργία την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου, καταγγέλλοντας την επίθεση στον στολίσκο. Το λιμάνι του Πειραιά «νέκρωσε». Στην μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στον Πειραιά συμμετείχαν χιλιάδες εργαζόμενοι, ναυτεργάτες, συνάδελφοι από την Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και τις προβλήτες της COSCO, καθώς και άλλοι κλάδοι, φοιτητές και μαθητές. Αυτή η δράση, που ενωνόταν με τη φωνή των εργατών σε άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια, ξεκαθάρισε: «Δεν θα γίνουμε γρανάζια της πολεμικής μηχανής! Τα λιμάνια δεν θα γίνουν ορμητήρια πολέμου!».
Είναι κρίσιμο ότι η απεργία των λιμενεργατών στον Πειραιά συνδέθηκε άμεσα με τον αγώνα ενάντια στα εγχώρια αντεργατικά μέτρα. Η δράση αυτή ήταν συνέχεια της πανεργατικής απεργίας της 1ης Οκτωβρίου, η οποία είχε κηρυχθεί ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της 13ωρης εργασίας, κατά την οποία υπήρχε έντονη παρουσία από παλαιστινιακές σημαίες. Η ελληνική κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες, φέρει τεράστιες ευθύνες για την απροκάλυπτη στήριξη στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Ο αγώνας δεν μπορεί να σταματήσει εδώ. Ο αγώνας πρέπει να επεκταθεί από τα λιμάνια στα εργοστάσια, στις μεταφορικές υποδομές και σε όλους τους χώρους εργασίας. Οι εργάτες πρέπει να οργανωθούν σε επιτροπές για να αποφασίζουν δημοκρατικά τι παράγεται και τι μεταφέρεται, παίρνοντας τον έλεγχο και διακόπτοντας τις ροές εφοδιασμού της πολεμικής μηχανής. Ο αγώνας για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης συνδέεται άρρηκτα με τον αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές στο εσωτερικό κάθε χώρας. Έτσι, πρέπει να τεθεί στο προσκήνιο το ζήτημα της ανατροπής των δυτικών ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων που είναι συνένοχες στη γενοκτονία.
Γιώργος Αρναούτογλου