Οι ταραχές της ακροδεξιάς έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη Βρετανία, με φασιστικές συμμορίες να εξαπολύουν πογκρόμ εναντίον μουσουλμανικών και ασιατικών κοινοτήτων. Οι εκκλήσεις για «ηρεμία» δεν αρκούν. Για να εξαλειφθεί αυτή η μάστιγα, οι οργανωμένοι σε συνδικάτα εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει να αναλάβουν μαχητική μαζική δράση.
Η βαρβαρότητα ξεχύθηκε στους δρόμους της Βρετανίας το Σαββατοκύριακο, με ακροδεξιούς όχλους να κάνουν επιδρομές σε πόλεις σε όλη τη χώρα, στοχοποιώντας μετανάστες, μουσουλμάνους και άλλες μειονότητες.
Μετά τις ταραχές της περασμένης εβδομάδας στο Σάουθπορτ, το Χάρτλπουλ, το Σάντερλαντ και αλλού, η ακροδεξιά βία εξαπλώθηκε σε δεκάδες άλλες περιοχές το Σάββατο και την Κυριακή, όπως το Μπλάκμπερν, το Λέστερ, το Στόουκ-ον-Τρεντ και το Μπέλφαστ.
Συγκλονιστικές, άγριες σκηνές εκτυλίχθηκαν σε μέρη όπως το Ρόδερχαμ, το Χαλ, το Λίβερπουλ και αλλού, καθώς φασιστικές συμμορίες επιτέθηκαν σε καταλύματα αιτούντων άσυλο και σε τοπικά καταστήματα μεταναστών.
Στο Νότιο Γιορκσάιρ, ένας όχλος 700 μασκοφορεμένων ακροδεξιών – κρατώντας σημαίες του Ηνωμένου Βασιλείου και του Αγίου Γεωργίου εισέβαλαν και έκαψαν ένα κατάλυμα αιτούντων ασύλου.
Πλάνα από το Χαλ έδειξαν τραμπούκους να βγάζουν έναν άνδρα από το αυτοκίνητό του και να τον ξυλοκοπούν, λόγω του χρώματος του δέρματός του. Στο Μάντσεστερ, ακροδεξιοί χούλιγκαν ξυλοκόπησαν έναν μαύρο περαστικό, ενώ η αστυνομία παρακολουθούσε ατάραχη.
Αυτές οι ρατσιστικές επιθέσεις ήρθαν ως αποκορύφωμα ενός κύματος ταραχών και λεηλασιών, αφήνοντας ένα ίχνος καταστροφής στο πέρασμά τους στα κέντρα των πόλεων και στις κοινότητες της εργατικής τάξης.
Το κατεστημένο είναι υπεύθυνο
Αυτά τα ρατσιστικά πογκρόμ έχουν σπείρει τον φόβο στους μουσουλμάνους της χώρας και σε άλλες ομάδες που στοχοποιούνται από αυτά. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία θέλουν να μάθουν πώς μπορούν να αντεπιτεθούν, προκειμένου να εξαλείψουν αυτή την απειλή που κατακλύζει τις γειτονιές τους.
Αυτή η δίνη βίαιων ταραχών προκαλεί επίσης πανικό στην άρχουσα τάξη και στους εκπροσώπους της. Αυτά τα εκρηκτικά γεγονότα δεν είναι ακριβώς αυτά που είχαν κατά νου ο «Σερ» Στάρμερ (ηγέτης του Εργατικού Κόμματος και Πρωθυπουργός) και το υπουργικό του συμβούλιο τον πρώτο μήνα τους στην κυβέρνηση.
Ο κύριος εκλογικός στόχος του κόμματός του ήταν η επερχόμενη κυβέρνηση των Εργατικών να αποκαταστήσει τη σταθερότητα του βρετανικού καπιταλισμού, μετά από χρόνια χάους κατά την περίοδο διακυβέρνησης των Συντηρητικών.
Πράγματι, ενώ οι «πυρκαγιές μαίνονται σε ολόκληρη τη χώρα», η καγκελάριος Ρέιτσελ Ριβς συναντήθηκε με τραπεζίτες της Wall Street για να προωθήσει το Ηνωμένο Βασίλειο ως επενδυτική ευκαιρία για τους Αμερικανούς δισεκατομμυριούχους.
Αλλά τα αφεντικά και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι δεν έχουν τη σταθερότητα που ποθούν. Αντίθετα, το σάπιο κατεστημένο της Βρετανίας θερίζει τώρα αυτά που έσπειρε: τις συνεχείς ρατσιστικές εκστρατείες κατά των μεταναστών, την ισλαμοφοβία και τον «πόλεμο των πολιτισμών».
Αυτές οι κυρίες και κύριοι μπορούν να αποδοκιμάζουν την τρομακτική βία που ξέσπασε την τελευταία εβδομάδα όσο θέλουν. Και μπορούν να κουνάνε το δάχτυλο σε δημαγωγούς όπως ο Φάρατζ και ο Τόμι Ρόμπινσον που υποκίνησαν αυτές τις «διαμαρτυρίες».
Αλλά αυτοί και το εξαθλιωμένο σύστημά τους είναι υπεύθυνοι για τη διοχέτευση του ρατσιστικού δηλητηρίου στην κοινωνία και για τη δημιουργία του εύφορου εδάφους της φτώχειας, της στέρησης και της δυστυχίας στο οποίο ευδοκιμεί η ακροδεξιά.
Και αυτό συμπεριλαμβάνει τους Εργατικούς του Στάρμερ, οι οποίοι ανταγωνίζονταν συνεχώς τους Συντηρητικούς και τον Φάρατζ όσον αφορά το ζήτημα της μετανάστευσης, με αηδιαστικές υποσχέσεις να «σταματήσουν τα σκάφη» και να απελάσουν τους Μπαγκλαντεσιανούς. Όλοι αυτοί φταίνε για αυτή την κατάσταση. Και δεν υπάρχει περίπτωση οι εμπρηστές να σβήσουν τις φλόγες που έχουν οι ίδιοι ανάψει.
Ούτε Στάρμερ, ούτε αστυνομία
Ο νέος πρωθυπουργός και οι υπουργοί του έχουν δεσμευτεί να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά τους ακροδεξιούς «εξτρεμιστές», με την υπουργό Εσωτερικών Ιβέτ Κούπερ να υπόσχεται να αποδώσει «ταχεία δικαιοσύνη» και «να λάβει ό,τι μέτρο χρειάζεται για να κρατήσει τους δρόμους ασφαλείς».
Ήδη, έχουν γίνει σχεδόν 400 συλλήψεις σε σχέση με τις ταραχές που σημειώθηκαν την τελευταία εβδομάδα. Ομοίως, έχοντας πυροδοτήσει το μίσος και τη ξενοφοβία εναντίον των αιτούντων ασύλου κατά τη διάρκεια της θητείας τους, μια σειρά από πρώην υπουργούς Εσωτερικών των Συντηρητικών έχουν υποκριτικά καταδικάσει τη βία που απλώθηκε τώρα σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Πρίτι Πατέλ, για παράδειγμα, μια από τους βασικούς αρχιτέκτονες του «εχθρικού περιβάλλοντος» (πολιτικές των Συντηρητικών που στοχεύουν να δημιουργήσουν ένα «εχθρικό περιβάλλον» για τους μετανάστες στη Βρετανία με σκοπό οι μετανάστες να εγκαταλείψουν τη χώρα) των Συντηρητικών, κατήγγειλε τη «φοβερή εγκληματικότητα» που λαμβάνει χώρα. Και ο απερχόμενος επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικών (και υποψήφιος για την ηγεσία των Συντηρητικών) Τζέιμς Κλέβερλι υποστήριξε ότι οι ταραχοποιοί «πρέπει να περιμένουν ότι θα αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις του νόμου».
Αλλά περισσότερη αστυνομία, ταχύτερες καταδίκες και αυστηρότερες ποινές δεν θα κάνουν τίποτα για την εξάλειψη αυτής της ακροδεξιάς απειλής. Και όχι μόνο επειδή ο μηχανισμός του βρετανικού κράτους – από τα δικαστήρια μέχρι τις φυλακές – είναι ήδη σε κατάσταση κατάρρευσης.
Η αστυνομία – τα «ένοπλα σώματα ανδρών» του καπιταλισμού – υπάρχουν για να προστατεύσουν την ατομική ιδιοκτησία και τα προνόμια της άρχουσας τάξης, όχι τις κοινότητες της εργατικής τάξης. Η δουλειά τους είναι να υπερασπίσουν το κατεστημένο που γέννησε αυτήν την ακροδεξιά μάστιγα.
Και ως βασικός πυλώνας του καπιταλιστικού κατεστημένου, η αστυνομία είναι η ίδια ρατσιστική και καταχρηστική ως το μεδούλι. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στο ελάχιστο ούτε στην κυβέρνηση του Στάρμερ, ούτε στην αστυνομία για να αντιμετωπίσουμε την ακροδεξιά. Στην πραγματικότητα, οποιαδήποτε ενίσχυση των εξουσιών του κράτους σήμερα θα χρησιμοποιηθεί εναντίον της εργατικής τάξης και των αριστερών αγωνιστών αύριο.
Οργάνωση και μαζικός αγώνας
Αντιμέτωπες με αυτές τις ισλαμοφοβικές συμμορίες και τον κίνδυνο σωματικής βλάβης, οι τοπικές μουσουλμανικές και ασιατικές κοινότητες πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Βίντεο από το Στόουκ, για παράδειγμα, δείχνουν μια μεγάλη ομάδα νεαρών να υπερασπίζεται το τοπικό τζαμί και να κυνηγάει τους φασίστες. Ομοίως, στο Μπλάκμπερν, στο Μίντλεσμπρο και αλλού, μουσουλμάνοι κάτοικοι έχουν οργανώσει περιπολίες για να προστατευτούν από ρατσιστικές συμμορίες.
Στο Μπρίστολ, εν τω μεταξύ, τοπικοί αγωνιστές μπόρεσαν να απωθήσουν τους υποστηρικτές της EDL (Ένωση για την Υπεράσπιση της Αγγλίας) που προσπαθούσαν να επιτεθούν σε ξενοδοχείο προσφύγων. Και σε πολλές περιπτώσεις, εθελοντές βγήκαν μετά από αυτές τις ταραχές για να προσφέρουν αλληλεγγύη και υποστήριξη με καθάρισμα των δρόμων, μάζεμα σπασμένων τζαμιών και παραθύρων και αποκατάσταση ζημιών σε τζαμιά και καταστήματα.
Δυστυχώς, ωστόσο, αυτές οι θαρραλέες προσπάθειες ήταν σε μεγάλο βαθμό αυθόρμητες, με μικρή συμμετοχή ή υποστήριξη από το εργατικό κίνημα. Το κατεστημένο και τα φερέφωνά του προσπαθούν κυνικά να εξισώσουν αυτά τα δύο στρατόπεδα: από τη μία πλευρά, τις δυνάμεις της αντίδρασης, που σκορπούν τον τρόμο με αδιάκριτες ρατσιστικές επιθέσεις και από την άλλη, απλές κοινότητες που κινητοποιούνται για να αμυνθούν.
Κάνοντας έκκληση για «ηρεμία», αυτοί οι υποκριτές καταγγέλλουν την επιθετικότητα «και από τις δύο πλευρές». Αλλά οι πολιορκημένες κοινότητες έχουν κάθε δικαίωμα να αμυνθούν ενάντια σε αυτή τη φασιστική απειλή με κάθε μέσο. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών έχουν απόλυτο δίκιο να αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τους ακροδεξιούς και να τους διώχνουν από τους δρόμους μας.
Με σκανδαλώδη τρόπο, ακόμη και οι λεγόμενοι «αριστεροί» ηγέτες επέκριναν τους ντόπιους μουσουλμάνους και τους Ασιάτες για της μαχητική τους κινητοποίηση ενάντια στην ακροδεξιά, με τους οργανωτές των αντιδιαδηλώσεων να καταγγέλλουν αυτές τις απόπειρες αυτοάμυνας.
Πρέπει να είμαστε σαφείς, ωστόσο: με τους αντιδραστικούς τραμπούκους να κινητοποιούνται, οι ειρηνιστικές εκκλήσεις για «μέτρο» και «ενότητα» θα λειτουργήσουν μόνο ενθαρρύνοντας τη ρατσιστική βία, αφήνοντας στους ακροδεξιούς το ελεύθερο να τρομοκρατούν τις κοινότητες μεταναστών και προσφύγων.
Αντί να αφήνει τις αυτοοργανωμένες ασιατικές ομάδες να τα βγάλουν πέρα μόνες τους, το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να προσφέρουν την πλήρη υποστήριξή τους σε αυτό τον αγώνα: καλώντας τους αγωνιστές του να συμμετάσχουν σε αυτές τις πρωτοβουλίες βάσης. Να παρέχουν υλική και οικονομική βοήθεια, να βοηθήσουν στη δημιουργία επιτροπών αυτοάμυνας που μπορούν να προστατεύσουν αντιρατσιστικές διαδηλώσεις και στοχοποιημένα κτίρια και γειτονιές. Αυτό θα πρέπει να συνδεθεί με την οργάνωση κατάλληλων αντιφασιστικών εκστρατειών σε κάθε πόλη, δήμο και κοινότητα.
Ως πρώτο βήμα, θα πρέπει να συγκληθούν τοπικές συναντήσεις έμπιστων αγωνιστών από το εργατικό κίνημα, το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, την ασιατική νεολαία και τις επαναστατικές οργανώσεις, προκειμένου να συζητηθούν, να αποφασιστούν και να εκτελεστούν συγκεκριμένα βήματα.
Αυτό περιλαμβάνει τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τα σχέδια της ακροδεξιάς. Τη μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων και της νεολαίας ως απάντηση σε οποιαδήποτε απειλή, την υλοποίηση οποιουδήποτε άλλου πολιτικού και τεχνικού καθήκοντος χρειάζεται ως μέρος αυτού του αγώνα ενάντια στους φασίστες και την ακροδεξιά.
Ταξική πάλη
Με τον παραπάνω τρόπο, οι ακροδεξιές συμμορίες θα μπορούσαν γρήγορα να περιοριστούν και να τραπούν σε άτακτη φυγή όπως έγινε στη μάχη της Cable Street το 1936.
Και με τις αναφορές για νέο γύρο εκτεταμένων επιθέσεων σε μετανάστες σε όλη την χώρα να έχουν προγραμματιστεί την ερχόμενη Τετάρτη (δηλαδή σήμερα),είναι ζωτικής σημασίας το κίνημα να ενεργήσει γρήγορα για να σβήσει αυτή την ακροδεξιά πυρκαγιά προτού μεγαλώσει και εξαπλωθεί.
Αυτοί οι ακροδεξιοί όχλοι είναι μια πραγματική απειλή. Και αφημένοι ανεξέλεγκτοι, θα ενθαρρυνθούν. Επιπλέον, είναι σχετικά μικροί στον αριθμό τους. Αν κινητοποιούνταν εναντίον τους όλο το βάρος και η δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να ηττηθούν.
Δυστυχώς, όμως, αυτή δεν είναι η προοπτική ή η προσέγγιση των ηγετών των συνδικαλιστικών οργανώσεων ή εκστρατειών όπως το «Stand Up To Racism». Αντίθετα, ελπίζουν σε μια ήσυχη ζωή, στην αναμονή για να αποκατασταθεί η τάξη, να ξαναρχίσει η οικονομική ανάπτυξη και οι κοινότητες της εργατικής τάξης να κερδίσουν μερικά επιπλέον ψίχουλα από το τραπέζι των πλουσίων.
Ολόκληρη η στρατηγική τους βασίζεται σε ηθικολογίες και κηρύγματα για το άνοιγμα των συνόρων και την υποδοχή προσφύγων, όχι για μαζική δράση και ενωμένη ταξική πάλη. Η προοπτική τους, εν τω μεταξύ, περιορίζεται από τη ρεφορμιστική πολιτική τους. Από μια ουτοπική πίστη σε μια «ωραιότερη», «πιο ανθρώπινη» μορφή καπιταλισμού, που ελπίζουν ότι θα προσφέρει αυτά που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, οι ευάλωτοι και οι καταπιεσμένοι.
Τέτοιες ιδέες και αυταπάτες δεν προσφέρουν λύση. Αντίθετα, σπέρνουν απλώς σύγχυση, αφοπλίζοντας και αποπροσανατολίζοντας τους εργαζόμενους και τη νεολαία – ακριβώς σε μια εποχή που απαιτείται σαφήνεια και θάρρος.
Αγώνας για την επανάσταση
Αυτό που χρειάζεται είναι ένα επαναστατικό πρόγραμμα, σε συνδυασμό με μαχητικές μεθόδους ταξικής πάλης. Γι’ αυτό παλεύουν οι σύντροφοι του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος (RCP) στα τοπικά αντιρατσιστικά κινήματα σε όλη τη χώρα (βλ. αναφορές παρακάτω).
Είτε πρόκειται για αυτές τις ρατσιστικές ταραχές στην Αγγλία, την άνοδο του Τραμπ στις ΗΠΑ και της Λεπέν στη Γαλλία, είτε για τη γενοκτονία στη Γάζα και την κλιμακούμενη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή: πρέπει να καταλάβουμε τι αντιπροσωπεύουν αυτά τα γεγονότα. Μόνο με τη σωστή διάγνωση της νόσου μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βρούμε την απαραίτητη θεραπεία.
Όλες αυτές οι φρικαλεότητες αντικατοπτρίζουν την ίδια διεργασία: το αδιέξοδο και την παρακμή του καπιταλισμού, στη Βρετανία και παγκοσμίως, την κατάρρευση του φιλελεύθερου «κέντρου», το αυξανόμενο μίσος προς το κατεστημένο και την επακόλουθη πόλωση στην κοινωνία, με ασταθείς ταλαντεύσεις προς τα δεξιά και προς τα αριστερά, καθώς οι μάζες αναζητούν έναν δρόμο προς τα εμπρός.
Όσο παραμένει ο καπιταλισμός, αντιδραστικοί τυχοδιώκτες όπως ο Φάρατζ μπορούν να εκμεταλλεύονται δημαγωγικά το αδιέξοδο των εργαζομένων και των φτωχών. Η ρατσιστική ακροδεξιά θα συνεχίσει να τρέφεται από τις ανοιχτές πληγές της κοινωνίας.
Για να ξεριζώσουμε την ακροδεξιά και τον φασισμό, μια για πάντα, πρέπει να ξεριζώσουμε το σάπιο σύστημα το οποίο τα γεννά. Αυτό σημαίνει να οργανωθούμε, να χτίσουμε τις δυνάμεις του κομμουνισμού και να συμμετάσχουμε στον αγώνα για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.
Η εναλλακτική είναι ξεκάθαρη: είτε ο αγώνας για τον σοσιαλισμό θα είναι επιτυχής, είτε η βαρβαρότητα της ρατσιστικής αντίδρασης και του ιμπεριαλιστικού πολέμου θα συνεχίσει να μαστίζει τον πλανήτη. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα των πρόσφατων γεγονότων, στη Βρετανία και διεθνώς, το οποίο πρέπει να κατανοήσουμε για να μπορέσουμε να δράσουμε αποτελεσματικά.
ΡΑΠΟΡΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ RCP
Σέφιλντ
Η ακροδεξιά κάλεσε σε διαμαρτυρία στο Σέφιλντ την Κυριακή. Μόνο μια μικρή χούφτα ατόμων εμφανίστηκε, ωστόσο, και αυτοί απομακρύνθηκαν από μια πολύ μεγαλύτερη αντισυγκέντρωση. Έγιναν πολλές ομιλίες για την ανάγκη μαζικής κινητοποίησης για να σταματήσουμε τους φασίστες και σχολιάζοντας την τραγική κατάσταση που εκτυλισσόταν στο Ρόδερχαμ εκείνη τη στιγμή. Ορισμένοι ομιλητές ζήτησαν ενότητα της εργατικής τάξης, υποστηρίζοντας ότι οι πλούσιοι ήταν η αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία και όχι οι μετανάστες.
Ένας σύντροφος του RCP έκανε μια ομιλία εξηγώντας την πραγματική βάση για την άνοδο της ακροδεξιάς. Υπέδειξε ως υπεύθυνο το κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής ηγεσίας του Εργατικού Κόμματος και της προηγούμενης κυβέρνησης των Συντηρητικών, της οποίας η ρητορική γύρω από τους μετανάστες ανάβει τις φλόγες του μίσους και συνδέει τους μετανάστες με τους τρομοκράτες. Για να νικήσουμε την ακροδεξιά, πρέπει επίσης να γκρεμιστεί ολόκληρο το κατεστημένο.
Καθώς μιλούσε ο σύντροφός μας, μια μεγάλη, εκατοντάδες και πλέον, αντιπροσωπεία από την ασιατική κοινότητα εμφανίστηκε για να υποστηρίξει την αντιδιαμαρτυρία. Ήταν σε αυτό το στάδιο που η αστυνομία ένιωσε την ανάγκη να καταστείλει με γκλομπ τη συγκέντρωση. Πριν από αυτό, η αστυνομία είχε αποφασίσει να καθίσει στα περιπολικά οχήματα ενώ μερικοί ακροδεξιοί ηλίθιοι προσπαθούσαν να επιτεθούν στους αντιδιαδηλωτές με σιδερολοστούς.
Υπήρχε σαφής διαφορά στην τακτική από τους διοργανωτές της αντιδιαμαρτυρίας, σε σύγκριση με την οργανωμένη ομάδα των Ασιατών. Οι διοργανωτές απηύθυναν έκκληση στον κόσμο να μείνει μαζί και να μείνει στην πλατεία, ενώ η ομάδα των Ασιατών προτίμησε να αναλάβει δράση κατά των ακροδεξιών τραμπούκων. Αυτό έκανε κάποιους στο πλήθος να πουν ότι ήταν πολύ βίαιοι και ότι ήταν «ηλίθιοι» που ήθελαν να δράσουν και να πολεμήσουν τους φασίστες.
Οι σύντροφοι του RCP, αντίθετα, ακολούθησαν ενεργή προσέγγιση στην εμπλοκή με την οργανωμένη ομάδα που εμφανίστηκε. Είχαμε καλές συζητήσεις για το Μπαγκλαντές, το πραγματικό νόημα του κομμουνισμού και την ανάγκη για ταξική ενότητα ενάντια στους πλούσιους ξεπερνώντας όλες τις εθνοτικές και θρησκευτικές γραμμές.
Είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί οι νέοι έχουν αρχίσει να οργανώνονται. Όταν μίλησαν, εξήγησαν το κίνητρό τους: να υπερασπιστούν εκείνους και τις οικογένειές τους στο σπίτι που φοβήθηκαν να βγουν έξω ή που τους είχαν πει να μείνουν σπίτι για τη δική τους ασφάλεια. Μας ενημέρωσαν ότι έχουν δημιουργήσει το δικό τους δίκτυο ασφαλείας – ομάδες μένουν σε αυτοκίνητα γύρω από τζαμιά σε περίπτωση οποιασδήποτε επίθεσης.
Σε περιόδους ανάγκης ξεπηδούν όργανα σαν αυτά. Δείχνει για τι είναι ικανή η εργατική τάξη. Αυτό χρειάζεται να γίνει σε τεράστια κλίμακα για να ανατραπεί ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα. Χρειαζόμαστε και θα συνεχίσουμε να μιλάμε με αυτούς που ριζοσπαστικοποιούνται από αυτά τα γεγονότα. Χρειάζεται να οικοδομήσουμε ένα οργανωμένο, επαναστατικό κόμμα για να νικήσουμε την ακροδεξιά απειλή και το καπιταλιστικό σύστημα που το γεννά.
Μάντσεστερ
Στο Μάντσεστερ, έξι σύντροφοι συναντήθηκαν για μια ενημέρωση πριν συμμετάσχουν στην αντισυγκέντρωση για να προετοιμαστούν πολιτικά και να συζητήσουν την ασφάλειά της. Αρκετοί παρευρισκόμενοι ήρθαν και άκουσαν, και είχαμε μερικές υπέροχες συζητήσεις και πήραμε τα στοιχεία επικοινωνίας μερικών ανθρώπων.
Η διαδήλωση ξεκίνησε και η διάθεση ήταν σαφώς διαφορετική από ό,τι είχαμε διαπιστώσει πιο πριν. Διευθύνθηκε από το Stand up to Racism (SUTR), αλλά κυριαρχούνταν από συνδικαλιστές που έδωσαν κάποιες σημαντικές ομιλίες.
Λόγω του μικρού μεγέθους του, ο αντιδραστικός όχλος έφυγε. Αλλά η αστυνομία έβγαλε έφιππες μονάδες και μας επιτέθηκαν. Μας φέρθηκαν πολύ πιο σκληρά από ό,τι είχαν κάνει με τον αντιδραστικό όχλο.
Δεν ήμουν σίγουρος για το πώς θα πήγαινε αυτό. Αλλά σε μια ήρεμη στιγμή έδωσα μια ομιλία με κεντρικό σημείο τον αντιδραστικό ρόλο της αστυνομίας, στοχεύοντας τα πυρά στην κυβέρνηση Στάρμερ και την αντιμεταναστευτική ρητορική της, επισημαίνοντας ότι αισθάνονται πιο άνετα με την ακροδεξιά στους δρόμους παρά με την οργανωμένη εργατική τάξη.
Αυτό είχε μια φανταστική ανταπόκριση. Ήταν μια πολύ σύντομη και απλή ομιλία και στη συνέχεια φωνάξαμε «ντροπή στην GMP [Αστυνομία του Ευρύτερου Μάντσεστερ]!» και «καμία εμπιστοσύνη στον Στάρμερ», τα οποία υιοθετήθηκαν. Από αυτό το σημείο θέσαμε τον τόνο και την πολιτική γραμμή της συγκέντρωσης.
Μάθαμε ότι όταν ο κόσμος ακούει πολιτική σαφήνεια, τότε αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο. Και μάθαμε ότι ο αγώνας για να βγάλουμε την πολιτική μας μπροστά λειτουργεί. Σε αυτή τη βάση μπορούμε να γίνουμε πιο ορατοί.
Σάντερλαντ
Το Σάββατο, η ατμόσφαιρα σχετικής ηρεμίας και κανονικότητας βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τις σκηνές χάους το προηγούμενο βράδυ. Χάρη σε μια προσπάθεια καθαρισμού των συντριμμιών από την τοπική κοινότητα, τα περισσότερα από τα συντρίμμια είχαν καθαριστεί μέχρι το μεσημέρι.
Αλλά τα σημάδια της ακροδεξιάς βίας εξακολουθούσαν να είναι ορατά γύρω από το κέντρο της πόλης. Ένα Γραφείο Συμβουλών Πολιτών πυρπολήθηκε και κάηκε, σπασμένα παράθυρα ήταν διάσπαρτα στον κεντρικό δρόμο και η ισχυρή αστυνομική παρουσία συνέχισε να είναι αισθητή. Οι ταραχοποιοί γύρισαν επίσης και έκαψαν ένα αυτοκίνητο, λεηλάτησαν ένα κατάστημα και στόχευσαν το τζαμί Masjid e Anwaar e Madinah στην περιοχή Μίλφιλντ το βράδυ της Παρασκευής.
Το ό,τι μια από τις χειρότερες ταραχές μέχρι στιγμής έγινε στο Σάντερλαντ δεν είναι τυχαίο. Παρά τις επενδύσεις σε έργα ανάπτυξης πολλών εκατομμυρίων λιρών, το βιοτικό επίπεδο συνέχισε να μειώνεται. Ήταν δύσκολο να πει κανείς εάν τα καταστήματα ήταν κλειστά λόγω της εξέγερσης ή λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.
Ο έντονος θυμός με αυτή την κατάσταση φάνηκε από τη ζημιά σε ένα αστυνομικό γραφείο και στο πολυτελές νέο Δημαρχείο. Η τοπική αρχή που ελέγχεται από το Εργατικό Κόμμα έχει περικόψει τις δημόσιες υπηρεσίες, ενώ υποστηρίζει τις επιχειρήσεις και διοχετεύει κεφάλαια αναβάθμισης σε ακριβά έργα που δεν ικανοποιούν τις ανάγκες των κατοίκων.
Σύμφωνα με τα λόγια ενός νεαρού εργάτη: «Οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί με τον τρόπο που διοικείται η χώρα… [αλλά] έχουν τροφοδοτηθεί με ψέματα από ανθρώπους όπως ο Φάρατζ, ο Ρόμπινσον και το Συντηρητικό Κόμμα που δεν ήταν ποτέ στο πλευρό τους. Οι ελίτ, οι πλούσιοι – φταίνε για αυτό που συνέβη».
Αυτό καταδεικνύει τη βούληση της εργατικής τάξης να πολεμήσει τη φασιστική βία στους δρόμους. Όμως η εργατική ηγεσία κάθισε με σταυρωμένα χέρια και αρνήθηκε να εκμεταλλευτεί αυτή τη διάθεση. Ακόμη και όταν κυκλοφορούν φήμες για μια δεύτερη συγκέντρωση πογκρόμ το βράδυ του Σαββάτου, το TUC (η ηγεσία των συνδικάτων) του Σάντερλαντ έκανε μόνο μια ήπια δήλωση: «Ας μαζευτούμε όλοι και να το διορθώσουμε αυτό».
Λέμε:
- Καμία εμπιστοσύνη στον Στάρμερ ή στη ρατσιστική αστυνομία!
- Τα αφεντικά και οι τραπεζίτες φταίνε για την κατάρρευση του ΕΣΥ, όχι οι μετανάστες!
- Πολεμήστε την ακροδεξιά με τη μαζική κινητοποίηση της εργατικής τάξης!
Νιούκαστλ
Πέντε σύντροφοι έστησαν σήμερα τραπεζάκι με πολλά αντίτυπα του The Communist και βιβλία. Αποφασίσαμε να πουλήσουμε σε διαφορετικό σημείο από το συνηθισμένο μας, καθώς είναι πιο πολυσύχναστο, και γνωρίζαμε ότι οι ακροδεξιοί τραμπούκοι μπορεί να αισθάνονται σιγουριά για να κάνουν κάποια επίθεση μετά τις ταραχές χθες το βράδυ στο Σάντερλαντ.
Η γενική διάθεση ήταν αηδία για τις ταραχές και ο κόσμος ήταν πολύ δεκτικός στις απόψεις μας σχετικά με το κατεστημένο που έριχνε την ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση στους μετανάστες. Βρήκαμε ότι πολλοί άνθρωποι δεν ήξεραν για ποιο λόγο έκαναν ταραχές οι ακροδεξιοί.
Συναντήσαμε δύο φασίστες. Ο ένας θύμωσε αρκετά και μας φώναξε, αλλά καταφέραμε να κλείσουμε γρήγορα τη συζήτηση και έφυγε. Ένα άτομο με το οποίο μιλήσαμε, ένας 64χρονος εργάτης, είπε:
«Αυτοί οι ταραξίες είναι φρικτά, μοχθηρά καθάρματα. Αλλά κανείς δεν φαίνεται να μιλάει για τις ταραχές που συνέβησαν στο Λιντς την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτό δεν αφορούσε μουσουλμάνους. Ολόκληρη η χώρα βράζει. Οι Συντηρητικοί είναι υπεύθυνοι, αλλά και οι Εργατικοί δεν πρόκειται να αλλάξουν τίποτα. Αυτή η χώρα χρειάζεται τακτοποίηση, κάτι πρέπει να αλλάξει».
Χαλ
Υπήρξε μια μεγάλη ακροδεξιά κινητοποίηση στο Χαλ το Σαββατοκύριακο. Τρεις από τους συντρόφους μας πήγαν στην αντιδιαδήλωση, η οποία ήταν πολιτικά αδύναμη και μικρή σε αριθμούς.
Δεδομένου ότι το Συμβούλιο των Συνδικάτων είχε ανασταλεί προηγουμένως, οι σεχταριστές ανέλαβαν την ηγεσία με τη βία, καθώς είχαν φέρει ένα μικρόφωνο μόνο για να φωνάζουν πολύ αδύναμα πολιτικά συνθήματα και να παίζουν μουσική για να «ηρεμήσουν την κατάσταση».
Όταν οι σύντροφοί μας προσπάθησαν να δώσουν μια πολιτική ομιλία, μας παρεμπόδισαν αυτοί οι διοργανωτές. Έτσι, περπατήσαμε τριγύρω με τον The Communist στο χέρι για να συζητήσουμε με τους παρευρισκόμενους και πουλήσαμε 5 αντίτυπα.
Αλλά μετά από τριάντα λεπτά η γραμμή της αστυνομίας έσπασε, η αντισυγκέντρωση περικυκλώθηκε και δέχθηκε επίθεση, και η αστυνομία είπε σε όλους να τραπούν σε φυγή. Ένας σύντροφος δέχτηκε ένα χαστούκι στο πρόσωπο. Ένας άλλος σπρώχτηκε από τους ακροδεξιούς τραμπούκους.
Ήταν μια μεγάλη ήττα για τους αριστερούς στο Χαλ σήμερα, και οι ακροδεξιοί έχουν δυναμώσει. Πήγαν προς ένα τοπικό ξενοδοχείο όπου φιλοξενούνται αιτούντες άσυλο, έσπασαν τα παράθυρά του και φώναξαν ρατσιστικά συνθήματα. Μπορούμε να περιμένουμε ότι θα επιστρέψουν. Η αναπαραγωγή μουσικής για να «ηρεμήσει την κατάσταση» προφανώς δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Φανήκαμε αδύναμοι και η αντιδιαδήλωση συνετρίβη.
Λίβερπουλ
Περίπου 300 άτομα κινητοποιήθηκαν για μια αντιδιαδήλωση στο Πιρ Χεντ στο Λίβερπουλ. Πριν από την ίδια τη διαδήλωση, σύντροφοι και συμπαθούντες του RCP συναντήθηκαν για να συζητήσουν τις θεμελιώδεις ιδέες του μαρξισμού και καταστρώσαμε ένα σχέδιο για να παρέμβουμε και να συλλέξουμε πληροφορίες και ανταποκρίσεις για τον The Communist.
Στη συνέχεια κατεβήκαμε και είδαμε να γίνονται ομιλίες από τοπικούς συνδικαλιστές και το SUTR που είχαν οργανώσει τη συγκέντρωση. Αυτή η ταπεινή αντιδιαδήλωση ήταν αρκετά μικρότερη αριθμητικά από την ακροδεξιά. Οι ακροδεξιοί ήταν βίαιοι από την αρχή, πετούσαν φωτοβολίδες, νομίσματα, μπουκάλια και πέτρες και παραλίγο να πετύχουν μικρά παιδιά. Αν δεν ήταν η γραμμή της αστυνομίας, η ακροδεξιά θα είχε προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό στους αντιδιαδηλωτές.
Τα πράγματα κλιμακώθηκαν όταν μασκοφόροι χούλιγκαν επιτέθηκαν εναντίον μας, αναγκάζοντάς μας να υποχωρήσουμε. Στη συνέχεια, αυτοί οι τραμπούκοι επιτέθηκαν σε μια γυναίκα που διαμαρτυρόταν, προσπαθώντας να της αφαιρέσουν μια ντουντούκα, αλλά συνελήφθησαν. Η διαμαρτυρία κατέληξε γρήγορα σε χουλιγκανισμό και βία. Νεαροί της περιοχής άρχισαν να πετούν καρέκλες και πέτρες στην αστυνομία. Ένα γυάλινο μπουκάλι παραλίγο να πετύχει τους συντρόφους μας.
Το Σάββατο έμοιαζε με ήττα για τους αριστερούς στο Λίβερπουλ, σε σύγκριση με την προηγούμενη φορά που η EDL δεν είχε καταφέρει να πλησιάσει ούτε στα 50 μέτρα τον σταθμό Lime Street. Ήμασταν λιγοστοί αριθμητικά και αδύναμοι και οι ταραχές που προέκυψαν στο πίσω μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης εισχώρησαν στην ευρύτερη πόλη.
Άνδρες που μοίραζαν Κοράνια στη Lord Street δέχθηκαν επίθεση και ένα μαγαζί που ανήκε σε έναν μετανάστη δέχθηκε επίθεση. Μιλώντας δημόσια το βράδυ καταδίκασαν τη βία και τη στοχοποίηση των μουσουλμάνων.
Φύγαμε όλοι μαζί από τη διαμαρτυρία και αρχίσαμε να κάνουμε απολογισμό εκείνης της μέρας. Το μόνο θετικό είναι ότι, μέσα από το χάος, πείσαμε τους δύο συμπαθούντες μας να γίνουν μέλη και να μας βοηθήσουν να οικοδομήσουμε το επαναστατικό κόμμα, εδώ, στο Λίβερπουλ.
Κάρντιφ
Τέσσερις σύντροφοι συμμετείχαν σε μια τοπική αντιδιαδήλωση ενάντια σε μια ακροδεξιά διαδήλωση που είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί έξω από το ουαλικό κοινοβούλιο.
Εκείνοι που οργάνωσαν την ακροδεξιά διαδήλωση αρχικά τη ματαίωσαν δύο ημέρες πριν υποτίθεται ότι θα πραγματοποιούταν. Η αντισυγκέντρωση προχώρησε όπως είχε προγραμματιστεί ούτως ή άλλως.
Η παρουσία της αστυνομίας ήταν σχετικά μεγάλη στην αρχή, υποδηλώνοντας ότι περίμεναν μεγαλύτερη προσέλευση της ακροδεξιάς από αυτή που εμφανίστηκε στο τέλος. Περίπου 200 αντιδιαδηλωτές παρευρέθηκαν στο αποκορύφωμά της, με αγωνιστές αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη να δίνουν ομιλίες.
Οι αξιοσημείωτες ομιλίες περιελάμβαναν έναν εκπρόσωπο του Unison, ο οποίος αναφέρθηκε σωστά στην ανάγκη το εργατικό κίνημα να καταπολεμήσει τον «πόλεμο των πολιτισμών» που τροφοδοτεί την ακροδεξιά.
Μίλησε επίσης ένας ακτιβιστής του Black Lives Matter, ο οποίος προσδιόρισε τον καπιταλισμό ως τη βασική αιτία της δυσαρέσκειας στην κοινωνία. Αυτό έλαβε τις μεγαλύτερες επευφημίες. Κανένας ομιλητής, ωστόσο, δεν πρότεινε το πώς θα μπορούσε να διεξαχθεί αυτή η μάχη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και το αντιδραστικό του δηλητήριο και από ποιον.
Προς το παρόν, οι αντιδιαδηλώσεις δεν φαινόταν να προσελκύουν πολλούς νέους ανθρώπους, με τα συνηθισμένα πρόσωπα να είναι παρόντα. Ευτυχώς, μόνο περίπου 15-18 ακροδεξιοί μεγαλύτερης ηλικίας έφτασαν, συγκεντρωμένοι ως μια μικροσκοπική ομάδα δίπλα στην αντιδιαδήλωση.
Νότιγχαμ
Οι εντάσεις στο Νότιγχαμ έφθασαν σε σημείο βρασμού αυτό το Σαββατοκύριακο, με τους συντρόφους του RCP να συμμετέχουν στην αντιδιαμαρτυρία ενάντια στην ακροδεξιά, που κινητοποιήθηκε στην πόλη.
Η αντιδιαμαρτυρία αποτελούταν κυρίως από νέους, σε πολύ αξιοσέβαστους αριθμούς – ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η συγκέντρωση είχε καλεστεί μόλις την προηγούμενη μέρα. Όταν εμφανίστηκε το πλήθος των φασιστών, η παρουσία τους ήταν για γέλια. Το να αναλογιστεί κανείς ότι ολόκληρη η ακροδεξιά στο Νότιγχαμσάιρ ήταν μια μικρή παρέα μεθυσμένων ρατσιστών ήταν ντροπιαστικό για αυτούς. Ενώ οι φασίστες κυμάτιζαν τις σημαίες τους και έπαιζαν στην τρομπέτα το «Rule Britannia», η αντιδιαμαρτυρία τους ξεπέρασε, τόσο σε αριθμούς όσο και σε όγκο.
Καθώς προχωρούσε το απόγευμα, η ακροδεξιά γινόταν βίαιη, εκσφενδονίζοντας γυάλινα μπουκάλια και χοιρινό κρέας προς τη μουσουλμανική νεολαία, η οποία με γενναιότητα αντιμετώπιζε απευθείας αυτούς τους ρατσιστές.
Ωστόσο, όταν ορισμένοι από τους αντιδιαδηλωτές άρχισαν να επιστρέφουν πίσω τις πέτρες προς τους ακροδεξιούς, οι διοργανωτές του SUTR άρχισαν να φωνάζουν «μην πετάτε τις πέτρες πίσω!». Ένας σύντροφος άκουσε μάλιστα έναν οργανωτή του Εργατικού Κόμματος να γκρινιάζει λέγοντας ότι θα έπρεπε να διαλυθεί ολόκληρη η αντιδιαμαρτυρία, καθώς δεν μπορούσαν να εμποδίσουν τη νεολαία να αμυνθεί.
Αυτοί οι ρεφορμιστές «ηγέτες» περιμένουν από εμάς απλώς να υποφέρουμε σιωπηλά, αγνοώντας τις άμεσες φυσικές απειλές. Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει «ειρήνη» με τον ακροδεξιό όχλο. Παλεύουμε για την επανάσταση!
Λέστερ
Στο κέντρο της πόλης του Λέστερ, οι αντιδιαδηλωτές συγκεντρώθηκαν αρχικά για να δώσουν ομιλίες κοντά στον πύργο του ρολογιού όπου σχεδίαζαν να συγκεντρωθούν οι ακροδεξιοί.
Μίλησα για το πώς τόσο οι Εργατικοί όσο και οι Συντηρητικοί είναι απαίσιοι στο ζήτημα της μετανάστευσης και συμβάλλουν στην εκτόξευση ρατσιστικών και αντιμεταναστευτικών συναισθημάτων, με τα οποία στη συνέχεια τρέφονται οι ακροδεξιοί. Είπα ότι το εργατικό κίνημα πρέπει να παλέψει ενωμένο για να συντρίψει αυτή την ακροδεξιά αναζωπύρωση πριν μπορέσει να ριζώσει στην κοινωνία.
Στη συνέχεια προχωρήσαμε και καταλάβαμε τον πύργο του ρολογιού πριν προλάβουν να φτάσουν οι ακροδεξιοί. Όταν το έκαναν, δεν πρέπει να ήταν πάνω από πενήντα άτομα. Υπερτερούσαμε κατά το διπλάσιο.
Πριν η αστυνομία σχηματίσει γραμμή άμυνας, τρεις φασίστες τραμπούκοι προσπάθησαν να εκφοβίσουν τους διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένου ενός άντρα που προσπάθησε να αρπάξει την ντουντούκα από ένα κορίτσι προτού απωθηθεί από το πλήθος.
Αρχικά έκαναν μερικούς ναζιστικούς χαιρετισμούς και τραγούδησαν μερικά τραγούδια, αλλά τους γιούχαραν σε κάθε προσπάθεια. Πολύ γρήγορα ο αριθμός τους μειώθηκε και μόνο μια χούφτα παρέμεινε μέχρι το τέλος.
Η διαδήλωση είχε καλεστεί από το SUTR, αλλά η διάθεση ήταν εξαιρετικά μαχητική με έντονη νεανική παρουσία. Αυτό περιλάμβανε μια ομάδα παιδιών 12-14 ετών που μου είπαν ότι ήταν εκεί για να πουν «να γαμήσουμε τον ρατσισμό».
Προσπάθησα να μιλήσω με όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούσα, και πολλοί συμφώνησαν με τα σημεία που έβαζα. Αρκετοί αγόρασαν αντίτυπα της εφημερίδας και ήθελαν να μάθουν περισσότερα για το RCP.
Ήμασταν πολύ καλύτερα οργανωμένοι από τους ακροδεξιούς, με πανό και πλακάτ παντού, και φωνές και ομιλίες παντού. Το ηθικό ήταν πολύ υψηλό, το οποίο ανέβηκε αντί να υποχωρήσει από τη συμπεριφορά των αντιδραστικών.
Τελικά η αστυνομία διέλυσε και τα δύο πλήθη, αλλά καταλάβαμε τον πύργο του ρολογιού του Λέστερ για δυόμισι ώρες, εμποδίζοντας την ακροδεξιά συμμορία από το να τον διεκδικήσει. Έφυγα νιώθοντας ότι η ακροδεξιά είχε ταπεινωθεί εντελώς.
