Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρίσκει τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία αντιμέτωπους με μια ζοφερή πραγματικότητα. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ως αυθεντικός εκφραστής της ελληνικής άρχουσας τάξης, φορτώνει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στους ωμούς του εργαζόμενου λαού, αξιοποιεί τις ειδικές συνθήκες της πανδημίας για να περνά αντεργατικούς και αντιδημοκρατικούς νόμους, ενώ η άρνησή της να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα Υγείας και Συγκοινωνιών, η απόπειρά της να προστατεύσει τα κέρδη των επιχειρήσεων που σχετίζονται με τον τουρισμό, καθώς και η ανοχή της στις απουσία στοιχειωδών μέτρων προστασίας από τον ιό στις επιχειρήσεις και τους εκκλησιαστικούς ναούς, την έχουν καταστήσει υπεύθυνη για την παρούσα εκθετική αύξηση κρουσμάτων και θανάτων από τη νόσο COVID-19. Και ως φυσικό συμπλήρωμα στην πολιτική της, η αντιδραστική κυβέρνηση της Ν.Δ αξιοποιεί την αντικειμενική αδυναμία διεξαγωγής ενός μαζικού αγωνιστικού εορτασμού για την επέτειο του Πολυτεχνείου για να επιδοθεί με το πρόσχημα την προστασίας της δημόσιας υγείας σε ένα ένα «κρεσέντο» αστυνομικής βίας και συλλήψεων ενάντια σε νέους αριστερούς και αναρχικούς αγωνιστές, καταλαμβάνοντας με τα ΜΑΤ το Πολυτεχνείο, αναστέλλοντας ακόμα και το άρθρο 11 του Συντάγματος για 4 μέρες («Δικαίωμα του συνέρχεσθαι»).
Μπροστά σε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση στο βιοτικό επίπεδο, την υγεία του εργαζόμενου λαού και τα δημοκρατικά δικαιώματα, η ανάγκη για μια μαζική αγωνιστική απάντηση από το εργατικό κίνημα και τη νεολαία είναι επιτακτική! Η 17η Νοεμβρίου θα έπρεπε να είναι ο πρώτος σταθμός για τη μαζική αγωνιστική αντεπίθεση ενάντια στην άρχουσα τάξη και την κυβέρνηση, συνδυασμένος με την απεργιακή κινητοποίηση που έχει αποφασίσει για το Νοέμβριο το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, σε μια κοινή μέρα ταξικής και πολιτικής δράσης, υγειονομικά περιφρουρημένη και ενωτικά προετοιμασμένη από όλες τις μαζικές πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Ωστόσο, στις ειδικές αντικειμενικές συνθήκες αυτών των ημερών, όπου η επέτειος συμπίπτει με το ανώτερο σημείο της φονικής έξαρσης της πανδημίας, είναι πρακτικά αδύνατο να έχουμε αυτή την αναγκαία μαζική κινητοποίηση.
Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πρέπει να γίνεται αντιληπτή όχι ως ένα νεκρό, συμβολικό ορόσημο, αλλά ως μια ευκαιρία για το εργατικό κίνημα και τη νεολαία της χώρας να συνδεθούν με τις επαναστατικές τους παραδόσεις μέσω του πραγματικού μαζικού αγώνα για τις σημερινές διεκδικήσεις και ανάγκες τους. Όταν όμως – όπως συμβαίνει σήμερα με τη φονική έξαρση της πανδημίας – υπάρχουν αντικειμενικές συνθήκες που υπονομεύουν με τον πιο απόλυτο τρόπο την υπόθεση της μαζικότητας των κινητοποιήσεων, είναι ανάγκη για να διαφυλαχθεί ο εορτασμός του Πολυτεχνείου ως ευκαιρία πραγματικού μαζικού αγώνα να μετατεθεί χρονικά σε ημερομηνία που να εξυπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κινήματος. Γι’ αυτόν το λόγο, ο φετινός αγωνιστικός εορτασμός θα πρέπει να διοργανωθεί, μαζί με την απεργία του ΕΚΑ, την πρώτη βδομάδα μετά το τρέχον «λοκντάουν».
Αυτή η μετάθεση της ημερομηνίας φυσικά, δεν εμποδίζει καθόλου τη διεξαγωγή καλά οργανωμένων και υγειονομικά περιφρουρημένων συμβολικών εκδηλώσεων στις 17 Νοέμβρη από τις μαζικές οργανώσεις, χωρίς όμως μαζικά καλέσματα. Η μετάθεση της ημερομηνίας του μαζικού καλέσματος είναι απόλυτα αναγκαία και για τον επιπλέον λόγο ότι όλες οι ηγεσίες των μαζικών πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων, ενώ (υποκριτικά) μέχρι πρότινος ισχυρίζονταν ότι η πορεία και οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο πρέπει να γίνουν στην ημερομηνία που γίνονται κάθε χρόνο, έως σήμερα δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να προετοιμάσουν κάτι που στοιχειωδώς να θυμίζει μαζικό αγωνιστικό εορτασμό. Αυτή η θολή στάση τους να αρνούνται τη μετάθεση και σοβαρή προετοιμασία ενός μαζικού καλέσματος (και δεν αναφερόμαστε εδώ, το τονίζουμε, σε συμβολικές κομματικές εκδηλώσεις οι οποίες μπορεί να οργανωθούν σχετικά εύκολα με απόλυτη υγειονομική ασφάλεια, αλλά σε μαζικά καλέσματα) σε μια πιο ευνοϊκή από την άποψη του βαθμού έξαρσης πανδημίας ημερομηνία τις επόμενες λίγες βδομάδες, μαζί με τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό σεχταριστικών και αναρχικών αναλογικοτήτων που δηλώνουν αποφασισμένες να διαδηλώσουν μόνες τους σε μια καρικατούρα πορείας του Πολυτεχνείου, από κοινού προκαλούν σοβαρή ζημιά στην υπόθεση του αναγκαίου μαζικού αγωνιστικού εορτασμού. Η κυβέρνηση έχει ως τώρα αξιοποιήσει αυτές τις τακτικές στο έπακρο, στην απόπειρά της να εμφανίσει τον αναγκαίο πολιτικό και ταξικό αγώνα σαν υπόθεση ανεύθυνων και αδιάφορων για τη δημόσια υγεία ατόμων και να καμουφλάρει την αστυνομική καταστολή και τη βάρβαρη κατάληψη του Πολυτεχνείου από τα ΜΑΤ με το μανδύα της «νομιμότητας» και της «προστασίας της δημόσιας υγείας» .
Το κάλεσμα σε «μαζική» συγκέντρωση και πορεία για τις 17 Νοέμβρη εν μέσω ολικού «λοκντάουν» και δολοφονικής έξαρσης της πανδημίας είναι σοβαρό λάθος. Αυτό το κάλεσμα στις παρούσες συνθήκες, εκτός από βοήθεια στην κυβερνητική προπαγάνδα περί κοινωνικά ανεύθυνων έναντι της δημόσιας υγείας κινητοποιήσεων, θα καταφέρει να συγκεντρώσει μόνο μερικές εκατοντάδες άτομα, δημιουργώντας έτσι την ψευδή εντύπωση ότι οι εργαζόμενοι και η νεολαία σήμερα δεν εμπνέονται από το Πολυτεχνείο και δεν θέλουν να αγωνιστούν, γεγονός που δεν ισχύει όπως αποδείχθηκε στην πρόσφατη μαζική αντιφασιστική συγκέντρωση στο Εφετείο και στις μαχητικές μαθητικές κινητοποιήσεις του Οκτωβρίου.
Αντίθετα, ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία έχουν ανάγκη από μια σοβαρά προετοιμασμένη και μαζική πορεία του Πολυτεχνείου, αμέσως μετά την αναμενόμενη λήξη του παρόντος ολικού «λοκντάουν», πιθανότατα σε 3-4 εβδομάδες από σήμερα, συνδυασμένη σε μία ενιαία ημέρα δράσης με την απεργία που αποφάσισε το ΕΚΑ και στη βάση ενός πανελλήνιου καλέσματος (η απεργία που έχει αποφασιστεί από το ΕΚΑ για τις 26 Νοεμβρίου θα ήταν καλύτερο να μετατραπεί σε στάση εργασίας με σκοπό να διεξαχθούν συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, στις οποίες θα συζητηθεί η καλύτερη προετοιμασία και οργάνωση της ημέρας πανελλήνιας απεργιακής δράσης και αγωνιστικού εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου), με σοβαρή υγειονομική περιφρούρηση, αλλά και επίσης, με σοβαρή περιφρούρηση ενάντια στην κρατική καταστολή. Στο πλαίσιο της αναγκαίας σοβαρής οργάνωσης αυτής της κινητοποίησης θα πρέπει να διανεμηθούν μάσκες και αντισηπτικά στους διαδηλωτές, να διασφαλιστεί η τήρηση αποστάσεων, να υπάρξει σύσταση να μη συμμετάσχουν άνθρωποι από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και η κινητοποίηση αυτή να επιδιωχθεί να αγκαλιαστεί μαζικά από τις νεότερες ηλικίες αγωνιστών.
Πάνω από όλα, για να οργανωθεί με επιτυχία η αναγκαία αυτή κινητοποίηση, τώρα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι ζωτική ανάγκη να υπάρξει ο κοινός συντονισμός και η μέγιστη δυνατή ενότητα όλων των μαζικών συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων που θέλουν να συμμετάσχουν ενεργά στον αγώνα. Για την καλύτερη επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος την πρωτοβουλία έχει καθήκον να την αναλάβει η ηγεσία του ΚΚΕ, γιατί αυτό είναι το κόμμα που διαθέτει τις πιο πολυάριθμες οργανωμένες μαχητικές δυνάμεις μέσα στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία. Κάθε τακτική χωριστής, κομματικής συγκέντρωσης και διαδήλωσης, στα πρότυπα εκείνων που συνηθίζει να διοργανώνει η ηγεσία του ΚΚΕ, είναι σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη συγκυρία ανεπίτρεπτη και επιζήμια, γιατί υπονομεύει τη μαζικότητα του αγώνα σε μια φάση που το κίνημα, λόγω ειδικών συνθηκών πρέπει να δουλέψει πιο επίπονα και υπομονετικά από κάθε άλλη φορά για να την επιτύχει.
Αυτονόητα, τέλος, ο μαζικός, απεργιακός εορτασμός του Πολυτεχνείου πρέπει να διεξαχθεί ξεκάθαρα διαχωρισμένα από συλλογικότητες και δυνάμεις που αρνούνται την ανάγκη των υγειονομικών μέτρων ή έχουν ως αυτοσκοπό της δράσης τους τον εκτονωτικό και υπονομευτικό για τη μαζικότητα του κινήματος «κλεφτοπόλεμο» με την αστυνομία, μια τακτική που εξυπηρετεί απόλυτα τον αντιδραστικό-κατασταλτικό της ρόλο.
Αυτός ο ενωτικός, μαζικός, απεργιακός εορτασμός του Πολυτεχνείου μπορεί και πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα για να συγκροτηθεί ένα Ενιαίο Μέτωπο των μαζικών οργανώσεων των εργαζομένων και τις νεολαίας, πολιτικών και συνδικαλιστικών, που θα κλιμακώσει τον αγώνα με ένα σοβαρό σχέδιο, το οποίο θα περιλαμβάνει συγκεντρώσεις, απεργιακές κινητοποιήσεις και γενικές απεργίες καλά προετοιμασμένες, με τελικό στόχο την πτώση της αντιδραστικής κυβέρνησης της ΝΔ και την ανάδειξη στην εξουσία μιας εργατικής κυβέρνησης με σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
Κομμουνιστική Τάση (ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης)-εφημερίδα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-www.marxismos.com
