Τις τελευταίες μέρες – ιδιαίτερα από τη Συνδιάσκεψη και μετά – παρατηρούμε μια σαφή μετατόπιση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά. Αυτή η μετατόπιση έχει σηματοδοτηθεί από τις δημόσιες δηλώσεις και συμπεριφορές στελεχών του κόμματος που πρόσκεινται στην ηγετική πλειοψηφία. Οφείλεται από τη μία στην προσωρινή υποχώρηση του εργατικού κινήματος που έχει σαν αποτέλεσμα την ελάττωση της πίεσης προς τα αριστερά που ασκούν οι εργαζόμενοι στην ηγεσία, και από την άλλη στην ένταση της πίεσης προς τα δεξιά που ασκεί η αστική τάξη, η οποία βλέποντας την ταχεία επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία, κάνει ό,τι μπορεί για να τον ελέγξει και να τον οδηγήσει σε «πιο ασφαλείς» για τα συμφέροντά της δρόμους.
Η ηγετική πλειοψηφία έχει επιδοθεί σε μια προσπάθεια «εξομάλυνσης» του προγράμματος και άμβλυνσης των πιο αριστερών πολιτικών της θέσεων προκειμένου να καθησυχάσει τους αστούς, έχοντας την αυταπάτη ότι με αυτόν τον τρόπο το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο θα «εμπιστευτεί» τον ΣΥΡΙΖΑ και θα τον αφήσει να κυβερνήσει «ανενόχλητος».
Το πρώτο πρόσφατο παράδειγμα αυτής της δεξιάς στροφής αποτελεί η ομιλία του σ. Προέδρου αμέσως μετά τη Συνδιάσκεψη στο ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο. Ενώ λίγες ημέρες πριν, σε ομιλία του στη Βουλή, είχε δεσμευτεί ενώπιον της εργατικής τάξης, πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «θα καταργήσει με μιας τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους σε ένα άρθρο», στην ομιλία του εκεί, απέκλεισε τις μονομερείς ενέργειες. Δεν έκανε καμία ρητή αναφορά στην κατάργηση των μνημονίων, ούτε στη διαγραφή έστω μέρους του χρέους. Επίσης δεν δεσμεύτηκε για καμία εθνικοποίηση τραπεζών ή επιχειρήσεων με κοινωνικό-εργατικό έλεγχο, ούτε για την επανεθνικοποίηση των ΔΕΚΟ. Δεν ανέφερε με ποιους συγκεκριμένους τρόπους θα καταπολεμηθεί η ανεργία και η μόνη του δέσμευση αφορούσε την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 700 ευρώ, κάτι που ασφαλώς, δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να ενθουσιάσει τους εργαζομένους.
Σαν συμπλήρωμα στα όσα είπε ο Πρόεδρος στη Συνδιάσκεψη, ήρθε η συνέντευξη του σ. Δραγασάκη στο «Βήμα της Κυριακής» ( 9/12/12 ). Ο πρώην υπουργός, όταν ερωτήθηκε για το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ προτίθεται να καταγγείλει μονομερώς τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, απάντησε: «Όπως είχα τονίσει σε μία συνέντευξη στην εφημερίδα σας πριν από τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες παρά μόνο αν προκληθεί. Δεν επρόκειτο για προσωπική άποψη, αλλά για προγραμματική θέση.» Γίνεται λοιπόν σαφές από τα πιο επίσημα χείλη πως η βασική, η στοιχειώδης δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή της κατάργησης των μνημονίων «σε ένα άρθρο», εξαφανίζεται από το Πρόγραμμα του κόμματος, εκτός «εάν προκληθεί» ( λες και η συμπεριφορά των δανειστών δεν είναι αρκετά «προκλητική» ως τώρα ), και στη θέση της μπαίνει η «επαναδιαπραγμάτευση».
Η «μονομερής κατάργηση των μνημονίων», όσο ελλιπής κι αν είναι ως πολιτική θέση αν δεν συνοδεύεται από ένα πρόγραμμα συνολικής ανατροπής του καπιταλισμού, εντούτοις εμπεριέχει μέσα της αντικειμενικά τη σύγκρουση με τους τοκογλύφους-δανειστές, αποτέλεσε προεκλογικά βασική δέσμευση του κόμματος και είναι από τους κύριους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε μαζικά από την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα στρώματα της κοινωνίας. Η εγκατάλειψη αυτής της θέσης από την ηγεσία, σηματοδοτεί μια ξεκάθαρη δεξιά μετατόπιση, στα πλαίσια του συνολικού «στρογγυλέματος» του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ όσο πλησιάζει προς την εξουσία.
Όταν ο σ. Δραγασάκης ερωτήθηκε για το «Αριστερό Ρεύμα» και για τις υπόλοιπες εσωκομματικές, από τα αριστερά αντιπολιτευόμενες την ηγεσία ομάδες, έσπευσε να καθησυχάσει τους αστούς λέγοντας: «ο ΣΥΡΙΖΑ διανύει μία μεταβατική φάση ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο, δηλαδή ανάμεσα στις ισχυρές παραδόσεις των ομαδοποιήσεων, των “στοιχίσεων”, των προσωπικών στρατηγικών, και στα νέα επίπεδα συλλογικότητας, ενότητας, δημοκρατίας και ισονομίας των μελών που πρέπει να κατακτήσει»
Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτό που η ίδια η ηγεσία αποκαλούσε στο παρελθόν «μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση», δηλαδή το αυτονόητο, κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης ύπαρξης τάσεων στον ΣΥΝ, τώρα χαρακτηρίζεται σαν κάτι «παλιό», που πρέπει να ξεπεραστεί από το «καινούριο». Εδώ φαίνεται καθαρά η πρόθεση της ηγεσίας σταδιακά, όσο πλησιάζει στην εξουσία, να περιθωριοποιήσει αν όχι να απαγορέψει, κάθε αντιπολιτευτική από τ’ αριστερά δύναμη, προκειμένου να κυριαρχήσει ανενόχλητη στο κόμμα. Η αστική τάξη είναι πολύ ανήσυχη για την αριστερά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κατανοεί πως αναπόφευκτα αυτή θα ενισχυθεί αντανακλώντας τις προθέσεις της αριστερής βάσης του κόμματος να μην αποδεχθεί εύκολα τη μεθοδευόμενη από την ηγεσία δεξιά στροφή. Ο σ. Δραγασάκης έσπευσε να την καθησυχάσει, «αδειάζοντας» με αυτό τον τρόπο χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Δείπνο – πρόκληση
Και ενώ η δεξιά στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται όλο και πιο εμφανής, «έσκασε» σαν βόμβα η είδηση της παρουσίας του βουλευτή σ. Γ. Σταθάκη σ’ ένα δείπνο «πολιτικής συζήτησης» όπου συμμετείχαν κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Διαμαντοπούλου, Σαχινίδης), της ΔΗΜΑΡ (Χατζησωκράτης, Λυκούδης) και γνωστοί δημοσιογράφοι. Είναι απορίας άξιο το τι ακριβώς έχει να συζητήσει ένα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, που το μόνο που τους απασχολεί τελευταία είναι η ανασύνθεση του χώρου της «Κεντροαριστεράς», προκειμένου να ανακοπεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία.
Ο σ. Σταθάκης, σύμφωνα με αδιάψευστες μαρτυρίες των παρισταμένων δημοσιογράφων, έφτασε στο σημείο να «απολογείται» στα στελέχη του αστικού στρατοπέδου για το ποσοστό που απέσπασε στη Συνδιάσκεψη η λίστα του «Αριστερού Ρεύματος» : «Όλα τα κόμματα εξουσίας είχαν πάντα μια μειοψηφική τάση», είπε χαμογελώντας, ενώ δεν δίστασε να ειρωνευτεί το ίδιο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ : «Θα τοποθετήσουμε ροζ θύλακες εντιμότητας σε όλο το φάσμα της δημόσιας μηχανής».. (από το ρεπορτάζ του Κ.Ζούλα στην «Καθημερινή» ).
Προκαλεί δυσάρεστη εντύπωση το γεγονός, ότι την ώρα που τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε ακούραστα να «ζυμώνουν» πλατιά μέσα στους εργαζόμενους και τη νεολαία ένα πρόγραμμα σύγκρουσης με τον καπιταλισμό και με τους πολιτικούς του εκπροσώπους, ένα από αυτά, προτιμά να «συζητά» με τους τελευταίους σε «δείπνα» σε πνεύμα αμοιβαίας «κατανόησης».
Ακόμα πιο δυσάρεστη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε καμία δυσφορία για το γεγονός, πράγμα που δείχνει πως προφανώς γνώριζε γι’ αυτή την συνάντηση. Βάσιμα μπορεί να ισχυριστεί κανείς, βλέποντας τη στάση της ηγεσίας, ότι αυτό το δείπνο του «μετριοπαθούς», όπως τον χαρακτηρίζουν οι αστοί, σ. Σταθάκη, να έγινε στα πλαίσια της προσπάθειας της ίδιας της ηγεσίας να πείσει τους αστούς πως μπορεί «με υπευθυνότητα» να συνομιλεί μαζί τους….
Ο επόμενος σημαντικός σταθμός, που πιθανότατα θα καθορίσει και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, θα είναι το συνέδριο του κόμματος την ερχόμενη Άνοιξη. Η υπό διαμόρφωση Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ έχει σαν βασικό καθήκον να οργανώσει στο κόμμα τα πλατιά στρώματα των εργαζομένων, των ανέργων και των νέων προκειμένου να απομονώσει και να περιθωριοποιήσει τις δεξιές φωνές και απόψεις, που σε τελική ανάλυση αντανακλούν τις προθέσεις και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης μέσα στο κόμμα.
Η πολιτική της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ όμως, για να δίνει μια αληθινή διέξοδο στους εργαζόμενους θα πρέπει να στηρίζεται σε μαρξιστικά θεμέλια. Έτσι στο Συνέδριο του κόμματος η Αριστερά θα πρέπει να προτείνει ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα ανατροπής του καπιταλισμού και εγκαθίδρυσης μιας σοσιαλιστικής, δημοκρατικά σχεδιασμένης οικονομίας που θα λειτουργεί στα πλαίσια μιας γνήσιας δημοκρατίας των εργαζόμενων. Η «Πρωτοβουλία για έναν επαναστατικό ΣΥΡΙΖΑ» στην οποία συσπειρώνονται δεκάδες μέλη του κόμματος από όλη την Ελλάδα, έχει ήδη ξεκινήσει μια εκστρατεία γύρω από ένα τέτοιο σχέδιο προγράμματος, για να συμβάλει με όλες τις δυνάμεις της στην επίτευξη αυτού του σκοπού. Διαβάστε το, υπογράψτε το, ελάτε σε επαφή μαζί μας για να συντονίσουμε από κοινού τη δράση μας!
{fcomment}
