20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΣΕ Η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ, ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ
«Ο Στάλιν είναι πολύ απότομος και το ελάττωμα αυτό, αν είναι υποφερτό στις προσωπικές σχέσεις κομμουνιστών μεταξύ τους, δεν είναι ανεκτό για κείνον που κατέχει τη θέση του γενικού γραμματέα. Γι αυτό προτείνω στους συντρόφους να βρούνε ένα μέσο να βάλουνε στη θέση αυτή κάποιον, ο οποίος από κάθε άποψη να είναι καλύτερος από το σ. Στάλιν, δηλαδή να είναι πιο υπομονετικός, πιο ειλικρινής, πιο ευγενικός και πιο καλοπροαίρετος απέναντι στους συντρόφους, λιγότερο δύστροπος κλπ».
( Διαθήκη του Λένιν)
Παίρνουμε αφορμή να γράψουμε αυτό το κείμενο, επειδή στις μέρες μας καταβάλετε μια συνειδητή ,επίπονη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση μιας Νέας Μαζικής Επαναστατικής Αριστεράς. Σ’ αυτή μας την προσπάθεια είναι καλό οι παλιοί να θυμηθούν και να φρεσκάρουν και οι νέοι να γνωρίσουν τις αλήθειες για τα ιδεολογικά ρεύματα.
Στις 25 του Φλεβάρη κλείνουνε 60 χρόνια, όπου ο Νικήτα Χρουστσόφ1 στην περίφημη «μυστική έκθεση» του αποκάλυπτε τα εγκλήματα –ΟΧΙ ΟΛΑ– του Στάλιν. Η αποκάλυψη έλαβε χώρα μέσα στα πλαίσια του 20ου Συνέδριου του ΚΚΣΕ-ξεκίνησε στις 14 Φλεβάρη- σε συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών στην οποία δεν κρατήθηκαν πρακτικά και απαγορεύτηκαν κάθε είδους σημειώσεις . Ο τίτλος της εισήγησης: «Για την προσωπολατρία και τις συνέπειες της». Ο Στάλιν είχε πεθάνει το Μάρτη του 1953. Για την καλύτερη ενημέρωση του αναγνώστη θα παραθέσουμε- αναγκαστικά – εκτεταμένα κομμάτια από την εν λόγω εισήγηση.
Τι είπε η εισήγηση
Η εισήγηση καταδίκασε τον Στάλιν: «…για την ανεπίτρεπτη και ξένη ως προς το πνεύμα του Μαρξισμού-Λενινισμού εξύμνηση μιας προσωπικότητας, για την μετατροπή της σε κάποιο είδους υπεράνθρωπου, ο οποίος διαθέτει υπερφυσικές ιδιότητες, στην παρομοίωση της με θεό. Ο άνθρωπος αυτός παρουσιαζόταν ως τα πάντα ορών και γνωρίζων, ως εκείνος που σκέπτεται για λογαριασμό όλων και ως ικανός να κάνει τα πάντα επιπλέον δε αναμάρτητος για τις πράξεις του». (Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της «ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ» σελ. 9)
Και παρακάτω αναφερόμενος στη διαθήκη του Λένιν επισημαίνει ότι: «Ο Β. Ι. Λένιν έκανε έναν απολύτως σωστό χαρακτηρισμό του Στάλιν, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα .τι θα πρέπει να εξεταστεί το ζήτημα για την προαγωγή του στη θέση του γενικού γραμματέα σε σχέση με το ότι ο Στάλιν ήταν πολύ αγροίκος, ανεπαρκής και απρόσεκτος στις σχέσεις του με τους συντρόφους, ιδιότροπος και επιρρεπής στην κατάχρηση εξουσίας». (οπ. π σελ. 14)
Συνεχίζοντας να αποκαλύπτει το Στάλιν αναφέρει ότι: «…εκδήλωνε πλήρη απέχθεια προς τη συλλογικότητα της καθοδήγησης και εργασίας. Επέτρεπε στον εαυτό του να είναι αγροίκος προς τους άλλους, δεν ανεχόταν καμιά αντίρρηση προς τις αποφάσεις του, μέσα στην ιδιοτροπία του και τον δεσποτικό του χαρακτήρα (…..)ακολουθούσε το δρόμο της επιβολής των αποφάσεων του, τον δρόμο της απαίτησης της απόλυτης υποταγής στην άποψή του. Όποιος έφερνε αντίρρηση… η προσπαθούσε να αποδείξει την άποψή του, το δίκιο, ήταν καταδικασμένος με αποκλεισμό από την κολεκτίβα της καθοδήγησης, με την αντίστοιχη ηθική και φυσική εξόντωση». (οπ .π σελ.16)
«Ο Στάλιν εισήγαγε την έννοια «εχθρός του λαού».(….) Η έννοια αυτή… καταργούσε, απέκλειε την δυνατότητα οποιασδήποτε ιδεολογικής μάχης ή διατύπωσης της γνώμης σου για οποιοδήποτε ζήτημα, ακόμη και πρακτικής σημασίας. Βασική απόδειξη της ενοχής ήταν σε αντίθεση με τους κανόνες της σύγχρονης νομικής επιστήμης η «ομολογία» του ίδιου του κατηγορουμένου, «ομολογία» μάλιστα η οποία όπως έδειξε ο έλεγχος, γινόταν μετά από την άσκηση σωματικών βασανιστηρίων στον κατηγορούμενο».
«Αυτό οδήγησε σε κατάφορες παραβιάσεις της επαναστατικής νομιμότητας, οδήγησε στο να υποφέρουν πολλοί άνθρωποι εντελώς αθώοι και οι οποίοι στο παρελθόν είχαν υπερασπιστεί σθεναρά τη γραμμή του κόμματος». (οπ. πσελ18)
Καταγγέλλει ότι οι μέθοδες του ήταν αντίθετες απ’ αυτές του Λένιν: «Απέρριψε τη Λενινιστική μέθοδο πειθούς και διαπαιδαγώγησης, πέρασε από την άποψη της ιδεολογικής μάχης στο δρόμο της διοικητικής επιβολής, στο δρόμο των μαζικών διώξεων, στο δρόμο της τρομοκρατίας. (….) παραβιάζοντας όλους τους βασικούς κανόνες της ηθικής και των σοβιετικών νόμων.
«Οι μαζικές συλλήψεις χιλιάδων και χιλιάδων ανθρώπων, οι εκτελέσεις δίχως προηγούμενη δίκη… γεννούσαν την ανασφάλεια στους ανθρώπους, προκαλούσαν τον τρόμο και μάλιστα την εξαχρείωσή τους».
Πάνω σ’ αυτό κάνει αναφορά- αφού για λόγους σκοπιμότητας που θα εξηγήσουμε παρακάτω ξεπερνάει τις καταδικαστικές αποφάσεις και εκτελέσεις των Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ, Ράντεκ Μπουχάριν, Πιατάκωβ κλπ και γενικά όλων μελών της ΚΕ που ηγήθηκε της Οκτωβριανής επανάστασης, στενοί συνεργάτες του Λένιν- στη τύχη που επεφύλαξε ο Στάλιν στα μέλη της ΚΕ που εξελέγησαν στο 17ο συνέδριο (1934) του κόμματος και στους αντιπροσώπους του εν λόγω συνεδρίου.
Συγκεκριμένα: «Αποδείχτηκε ότι από τα 139 μέλη και αναπληρωματικά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος (…) συνελήφθηκαν και εκτελέστηκαν δια τουφεκισμού (κατά κύριο λόγω την περίοδο 1937-1938) 98 άνθρωποι , δηλαδή το 70%».
« Από τους 1966 αντιπροσώπους με δικαίωμα αποφασιστικής και συμβουλευτικής ψήφου, συνελήφθηκαν κατηγορούμενοι για αντεπαναστατικά εγκλήματα 1108 άνθρωποι δηλαδή πάνω από τους μισούς.»
Η στεναχώρια του Χρουστσόφ και η ειδική αναφορά στα παραπάνω, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ή σύνθεση του 17ου συνεδρίου ήταν από ακραιφνείς σταλινικούς που είχαν διακριθεί στον αγώνα ενάντια στους τροτσκιστές, Ζηνοβιεφικούς, Μπουχαρινικούς και Σια !! Γι αυτό επισημαίνει ότι: «Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι το 17ο Συνέδριο του κόμματος έμεινε στην ιστορία (των σταλινικών) ως το συνέδριο των νικητών». Και απορεί τάχα: «Πως μπορούμε να πιστέψουμε ότι τέτοιοι άνθρωποι στην περίοδο μετά την συντριβή των οπαδών του Ζηνόβιεφ, των τροτσκιστών και των δεξιών, (σ.σ. εννοεί τους Μπουχαρινικούς), μετά τις ένδοξες νίκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αποδείχτηκαν «διπρόσωποι» και ότι πέρασαν στο στρατόπεδο των εχθρών του σοσιαλισμού;».
Ήταν σταλινικοί, αλλά είχαν ένα ελάττωμα το οποίο δεν μπορούσε να ανεχθεί η αντεπαναστατική γραφειοκρατική κάστα που εκπροσωπούσε «ο πατερούλης» και αυτό μας το αποκαλύπτει η σύνθεση του συνεδρίου: «Είναι γνωστό ότι το 80% των αντιπροσώπων του 17ου Συνεδρίου με δικαίωμα ψήφου, έγιναν μέλη του κόμματος στην εποχή της επαναστατικής παρανομίας και του εμφυλίου πολέμου, δηλαδή πριν το 1920. Κατά την κοινωνική προέλευση το μεγαλύτερο μέρος των αντιπροσώπων ήταν εργάτες (69% των αντιπροσώπων με δικαίωμα ψήφου). (οπ, π. σελ. 28-29) Η αντεπανάσταση δεν ανέχονταν μέλη που είχαν πάρει μέρος στην Οκτωβριανή και τον εμφύλιο!!
Για την πολύκροτη δολοφονία του Κίροφ2 επιβεβαιώνει τις αμφιβολίες του Τρότσκι για τον πραγματικά ένοχο: « Υπάρχουν ενδείξεις ότι τον δολοφόνο του Κίροφ, Νικολάγεφ3 τον βοήθησαν άνθρωποι, οι οποίοι ήταν εντεταλμένοι να φυλάσσουν τον Κίροφ. (…) Μετά την δολοφονία του Κίροφ απαλλάχθηκαν των καθηκόντων τους όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη του Λαϊκού Επιτροπάτου Εσωτερικών υποθέσεων στο Λένιγκραντ και τιμωρήθηκαν με ελαφρές ποινές. Το 1937 όμως όλοι εκτελέστηκαν δια τουφεκισμού. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι τους εκτέλεσαν για να καλυφθούν τα ίχνη των οργανωτών της δολοφονίας του Κίροφ». (οπ.π σελ. 31-32)
Οι μαζικές διώξεις εντάθηκαν από τα τέλη του 1936, ύστερα από τηλεγράφημα του Στάλιν και του Ζτάνωφ4 από το Σότσι με το οποίο αντικατέστησαν τον διαβόητο τροτσκιστοφάγο Γιάκοντα5 επειδή: «…δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων στην υπόθεση αποκάλυψης του συνασπισμού των τροτσκιστών με τους οπαδούς του Ζηνόβιεβ». (οπ. π. σελ. 31)
Ο Στάλιν επαναφέρει την θανατική ποινή η οποία είχε καταργηθεί: «Μόλις.. η πολιτική κατάσταση στη χώρα βελτιώθηκε, όταν ο Κόκκινος Στρατός κατέλαβε το Ροστόφ και νικήθηκε πανηγυρικά ο Ντενίκιν6 , ο Λένιν έδωσε εντολή στο Τζερζίνσκι7, να σταματήσει η μαζική τρομοκρατία και να καταργηθεί η θανατική ποινή». (οπ. π. σελ. 33)
«Στην εισήγηση του ο Στάλιν στην ολομέλεια Φεβρουαρίου-Μαρτίου 1937 «Για τις ανεπάρκειες της κομματικής δουλειάς και τα μέτρα συντριβής των τροτσκιστών και άλλων διπλοπροσώπων» γίνεται μια απόπειρα θεωρητικής θεμελίωσης της πολιτικής των μαζικών διώξεων με την πρόφαση ότι στο βαθμό που εμείς κινούμαστε προς τα εμπρός προς το σοσιαλισμό η ταξική πάλη θα πρέπει, δήθεν ολοένα να οξύνεται». (οπ. π. σελ. 32) Το μεγαλείο της σκέψης του Στάλιν: προχωράμε για το Σοσιαλισμό, που σημαίνει ότι η αστική τάξη και τα υπολείμματα της έχουν εξαφανισθεί, αλλιώς δεν έχουμε κάνει ούτε ένα πόντο προς την κατεύθυνση του σοσιαλισμού και η ταξική πάλη οξύνεται!! Στην πραγματικότητα η αντεπαναστατική γραφειοκρατική κάστα τα συμφέροντα της οποίας υπηρετεί ο Στάλιν και ο μηχανισμός προσπαθεί να σιγουρέψει τη θέση της ενάντια στο εργατικό κίνημα και οξύνει την επίθεσή της. Δεν θέλει η αντεπανάσταση που πραγματοποιείται στο όνομα του σοσιαλισμού να αφήσει ίχνος από τους συντελεστές της μεγάλης νίκης της Οκτωβριανής επανάστασης. Είναι αυτό που κρύβεται πίσω από τη τοποθέτηση και πρακτική του Στάλιν!!
Όπως παραδέχεται η εισήγηση: «Η τρομοκρατία αυτή αποδείχτηκε ότι ουσιαστικά ήταν στραμμένη όχι εναντίον των υπολειμμάτων των συντετριμμένων εκμεταλλευτριών τάξεων, αλλά εναντίον των έντιμων στελεχών του κόμματος και του Σοβιετικού κράτους, εναντίον των οποίων απευθύνθηκαν ψευδείς κατηγορίες, συκοφαντικές, αδιανόητες κατηγορίες για «διπλοπροσωπία», «κατασκοπεία», «δολιοφθορά», κλπ». (οπ. π. σελ. 34)
Για να πετύχει τις εκκαθαρίσεις ο Στάλιν παραβίαζε κάθε νομιμότητα: «Η πλειοψηφία των μελών και των αναπληρωματικών μελών που εξελέγησαν στο 17ο Συνέδριο και τα οποία συνελήφθηκαν το 1938-1939 διαγράφηκαν από το κόμμα παράνομα με κατάφωρη παραβίαση του Καταστατικού του κόμματος, αφού για την διαγραφή τους δεν συγκλήθηκε η ολομέλεια της ΚΕ». (οπ. π. σελ. 35)
Η εισήγηση ομολογεί ότι: «Οι μαζικές συλλήψεις των κομματικών, σοβιετικών, στρατιωτικών αλλά και στελεχών της λαϊκής οικονομίας έκαναν μεγάλη ζημιά στη χώρα μας αλλά και στην υπόθεση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης». (οπ. π. σελ, 43 υπογράμμιση δική μας)
Και καταγγέλλει με έμφαση ότι «μεγάλος τιμονιέρης», «ο πατερούλης»: «Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος πολύ εκδικητικός, με αρρωστημένη καχυποψία, πράγμα το οποίο γνωρίζουν πολύ καλά όσοι δούλεψαν κοντά του». (οπ. π. σελ. 45 υπογρ. δική μας)
Ο Τρότσκι στο έργο του « Τα εγκλήματα του Στάλιν» μας εξηγεί με μαρξιστικό και διαλεκτικό τρόπο ότι: « Η τρέλα δεν είναι του Στάλιν είναι στο καθεστώς (σ.σ. το γραφειοκρατικό, των προνομίων- σε βάρος του σοβιετικού λαού- το αντεπαναστατικό) που εξάντλησε τις δυνατότητες του. (…) Ο Στάλιν θα εγκαταλείψει τη σκηνή σαν ένα από τα πιο στιγματισμένα πρόσωπα της ιστορίας». (σελ. 15 εκδόσεις «Αλλαγή»)
Σε σχέση με την εικόνα του «μεγάλου στρατηλάτη» η αλήθεια είναι αποκαλυπτική για το πόσο μακριά από την πραγματικότητα είναι η εικόνα του Στάλιν. Σύμφωνα με την εισήγηση: «Η μονοκρατορία του Στάλιν οδήγησε σε εξαιρετικά δύσκολες επιπτώσεις κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου». ( εισήγηση σελ. 48)
«Κατά τη διάρκεια του πολέμου και μετά απ’ αυτόν ο Στάλιν προέβαλε τη θέση ότι η τραγωδία που έζησε ο λαός μας στο αρχικό στάδιο του πολέμου είναι, τάχα, αποτέλεσμα «του αναπάντεχου» της επίθεσης των Γερμανών κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό σύντροφοι κάθε άλλο παρά αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Μόλις ο Χίτλερ κατέλαβε την εξουσία στη Γερμανία αμέσως έθεσε στόχο την εξόντωση των κομμουνιστών. Οι φασίστες μιλούσαν ανοιχτά γι αυτό, δίχως να κρύβουν τα σχέδια τους. (…)Πολυάριθμα γεγονότα της προπολεμικής περιόδου γλαφυρά αποδεικνύουν ότι ο Χίτλερ θα έστρεφε όλες του τις προσπάθειες στο πόλεμο κατά του Σοβιετικού Κράτους και ότι συγκέντρωνε τεράστιες στρατιωτικές μονάδες, μεταξύ των οποίων και μονάδες τεθωρακισμένων, πολύ κοντά στα σοβιετικά σύνορα». (σελ. 49)
Η απάντηση του «διορατικού», «μεγάλου στρατηλάτη» απέναντι στα κραυγαλέα φανερά σχέδια του φασίστα Χίτλερ ήταν: «…κατά τη διάρκεια του 1937-1941, εξ αιτίας της καχυποψίας του Στάλιν, με βάσει ψευδείς συκοφαντικές μαρτυρίες είχε εξοντωθεί ένας μεγάλος αριθμός αξιωματικών και πολιτικών στελεχών του στρατεύματος».
Στο σημείο αυτό θα συμπληρώσουμε την εισήγηση με στοιχεία πιο συγκεκριμένα που δείχνουν την ποιότητα που υπήρχε πίσω από την εξόντωση του μεγάλου αριθμού των αξιωματικών. Εξόντωσε τον ανθό του κόκκινου στρατού και στην κορυφή όλων ο Τσουχατσέφσκι, δοκιμασμένος στρατηγός νικητής στον εμφύλιο. Ο στρατηγός Τιμοσένκο ένας από τους καλύτερους σοβιετικούς στρατιωτικούς αρχηγούς του 2ου παγκόσμιου πολέμου δηλώνει: «Ο Μιχαήλ Τουχατσέφσκι ήταν εξαιρετικά προικισμένος, ξεπερνούσε κατά ένα κεφάλι πολλούς από εμάς». Ο Βοροσίλοφ που όχι τυχαία επέζησε των εκκαθαρίσεων ανεβάζει τον αριθμό των στελεχών του στρατού που εξοντώθηκαν στις 40.000!!
Η ανώτερη στρατιωτική διοίκηση εκμηδενίζεται. Το σύνολο σχεδόν (με εξαίρεση τον Βοροσίλοφ και τον Μπουντιόνι βέρους σταλινικούς) από τους 41 στρατάρχες, ναυάρχους και διοικητές στρατιών τουφεκίζονται, συν 339 στρατηγοί με ένα άστρο, 216 στρατηγοί με δύο άστρα, τελικά το σύνολο 714 στρατηγοί!! Η καταγγελία η γνωστή: πράκτορες των γερμανών, όργανα του Χίτλερ και του Μικάδο!!
Για τις προειδοποιήσεις που ελάμβανε από παντού, από σοβιετικούς πρεσβευτές του εξωτερικού, από στρατιωτικούς (στάθηκε μια από τις αφορμές για την εξόντωση τους) ακόμη και από τον Τσώρτσιλ, για την επερχόμενη επίθεση του Χίτλερ ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, σαν απάντηση: «..ο Στάλιν έστειλε οδηγίες να μην εμπιστεύονται πληροφορίες αυτού του είδους, για να μην προβοκάρουν την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων». (σελ. 49) Τόσο πολύ εμπιστοσύνη είχε στο Χίτλερ ότι θα τιμούσε το σύμφωνο Ριμπεντροπ-Μολότωφ!! Παρεμπίπτοντος γι αυτό δεν υπάρχει στη μακροσκελή εισήγηση του σταλινικού Χρουστσόφ, λέξη!! Ίσως γιατί ο Μολότωφ συνέχιζε να είναι στα ισχυρά στελέχη του καθεστώτος!!
Σαν αποτέλεσμα της «διορατικότητας»(!!!) του «μεγάλου στρατηλάτη»: «…δεν ελήφθησαν επαρκή μέτρα για την καλή άμυνα της χώρας, ώστε να αποκλειστεί ο αιφνιδιαστικός χαρακτήρας της επίθεσης». (σελ,50)
Και το απίστευτο: «Όταν τα φασιστικά στρατεύματα εισέβαλαν στη σοβιετική γη και άρχισαν οι πολεμικές συγκρούσεις από τη Μόσχα έφτασε διαταγή να μην απαντούν στους πυροβολισμούς, Γιατί; Γιατί ο Στάλιν σε αντίθεση με το προφανές γεγονός, πίστευε ότι αυτό δεν είναι ακόμη ο πόλεμος, αλλά η προβοκάτσια μεμονωμένων απειθάρχητων μονάδων του γερμανικού στρατού και ότι εάν απαντήσουμε στους Γερμανούς αυτό θα δώσει αφορμή για την έναρξη του πολέμου». (σελ. 52)
«Και που μας οδήγησε αυτή η αμέλεια, αυτή η περιφρόνηση προφανών γεγονότων. Μας οδήγησε στο ότι τις πρώτες ώρες και ημέρες ο εχθρός κατάστρεψε στις παραμεθόριες περιοχές μας ένα τεράστιο αριθμό αεροπλάνων, πυροβόλων και άλλου πολεμικού υλικού, εξόντωσε ένα μεγάλο αριθμό στελεχών του στρατού, αποδιοργάνωσε την διοίκηση του στρατεύματα και εμείς βρεθήκαμε στη θέση να μην μπορούμε να του κόψουμε το δρόμο προς το εσωτερικό της χώρας». (σελ. 53)
«….μετά τις πρώτες σκληρές αποτυχίες και ήττες στα μέτωπα ο Στάλιν θεωρούσε ότι έφτασε το τέλος. Σε μια από τις συζητήσεις εκείνων των ημερών είπε:
-Όλα όσα έφτιαξε ο Λένιν, τα χάσαμε ανεπιστρεπτί». (σελ. 54-55 υπογρ. δική μας)
«Μετά από την έναρξη του πολέμου η νευρικότητα και η υστερία την οποία επέδειξε ο Στάλιν κατά την ανάμιξη του στην πορεία των στρατιωτικών επιχειρήσεων, έκαναν μεγάλη ζημιά στο στράτευμα». (σελ. 55 υπογρ. δική μας)
«….πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουμε εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτών. Να ποια ήταν η στρατιωτική «ιδιοφυία» του Στάλιν και τι μας στοίχισε». (σελ. 57 υπογρ. δική μας) Στην εισήγηση αναφέρονται αρκετά χαρακτηριστικά παραδείγματα για τα λάθη στρατηγικής και τακτικής του Στάλιν κατά τη διάρκεια του πολέμου, αξίζει μελέτης η εισήγηση.
Γι αυτό η εισήγηση θεωρεί ότι: «Όχι ο Στάλιν, αλλά το κόμμα συνολικά,… ο ηρωικός στρατός,….. τα γενναία στρατεύματά μας, ολόκληρος ο σοβιετικός λαός, ήταν εκείνοι που εξασφάλισαν τη νίκη στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο». (σελ. 60)
Ιδιαίτερα σοβαρές είναι οι καταγγελίες της εισήγησης για την στάση του Στάλιν στο εθνικό ζήτημα όπου: «… γίνονται ακόμη πιο αποκρουστικές ορισμένες ενέργειες, την πρωτοβουλία των οποίων είχε ο Στάλιν και οι οποίες αποτελούν αγοραία περιφρόνηση των βασικών λενινιστικών αρχών εθνικής πολιτικής του Σοβιετικού Κράτους. Εδώ γίνεται λόγος για την μαζική εκτόπιση από τα πάτρια εδάφη τους ολόκληρων λαών(….)».
«…. Στα τέλη του 1943 όταν στα μέτωπα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου συντελέσθη η μεταστροφή στην πορεία του πολέμου προς όφελος της Σοβιετικής Ένωσης…». Είχαμε εκ πρώτης όψεως ανεξήγητες για τα πολεμικά δεδομένα εκτοπίσεις λαών: «… όλων των Καρτσάγεφ. (…) της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Καλμιτσκ (…) ενώ η αυτόνομη Δημοκρατία της Τσετσενίας-Ινγκουσετίας διαλύθηκε». Μακρύς ο κατάλογος!! (σελ. 62 υπογρ. δικές μας)
Η εισήγηση αναγκάζεται να καταγγείλει τις: « … εκδηλώσεις αυτοθαυμασμού και απουσίας στοιχειώδους σεμνότητας του Στάλιν (πράγμα που παρουσιάζεται σ’ όλη τη μεγαλοπρέπεια του στην ) έκδοση της «Σύντομης Βιογραφίας» του, η οποία είδε το φώς το 1948».
«Το βιβλίο αυτό αποτελεί έκφραση της πιο απροκάλυπτης κολακείας, υπόδειγμα θεοποίησης ενός ανθρώπου, μετατροπής του σε αλάνθαστο σοφό, σε «ένδοξο ηγέτη» και «μεγαλειώδη στρατηλάτη όλων των εποχών και λαών».
Σημειώστε, σύμφωνα πάντα με την εισήγηση, ότι: «…ορισμένοι χαρακτηρισμοί της δράσης του Στάλιν γράφτηκαν ιδιοχείρως από τον ίδιο». Όπως για παράδειγμα η ιερόσυλη απέναντι στο Λένιν φράση: «Ο Στάλιν είναι άξιος συνεχιστής του έργου του Λένιν ,ή όπως λένε στο κόμμα μας, ο Στάλιν είναι ο Λένιν του σήμερα». (σελ. 75-76 υπογρ. δική μας)
«Ο ..άξιος συνεχιστής του έργου του Λένιν» (!!!) λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Λένιν, «… άρχισε να καταχράται την εξουσία, οι αρχές αυτές άρχισαν να παραβιάζονται κατάφωρα. (…) μεταξύ του 18ου και του 19ου Συνεδρίων του κόμματος μεσολάβησαν περισσότερο από δεκατρία χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων τόσο το κόμμα μας όσο και η χώρα βίωσαν τόσα γεγονότα». Το 18ο συνέδριο του ΚΚΣΕ έγινε τον Απρίλη του 1939!!
«Σχεδόν δεν συγκαλούνταν ολομέλειες της Κεντρικής Επιτροπής.(…) καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου ουσιαστικά δεν έγινε ούτε μία ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής». Αυτά σε κατάφωρη αντίθεση με τις παραδόσεις του μπολσεβικισμού όπου κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Οκτωβριανής επανάστασης και του εμφύλιου πολέμου τα συνέδρια και οι ολομέλειες της Κεντρικής Επιτροπής γίνονταν τακτικά και ανελλιπώς. Τα συνέδρια σε ετήσια βάση!! Και να μην ξεχνάμε (κάτι που ο σταλινικός Χρουστσόφ δεν αναφέρει καθόλου στην εισήγησή του) τα ετήσια συνέδρια της Κομμουνιστικής Διεθνούς, τα οποία επί Στάλιν αραίωσαν μέχρι που το 1943 διέλυσε τη Διεθνή για χάρη της ειρηνικής συνύπαρξης με τους «δημοκράτες» ιμπεριαλιστές.
Στην εισήγηση του γραφειοκράτη σταλινικού Χρουστσόφ υπάρχουν και καλά λόγια για τον «πατερούλη» προστάτη της γραφειοκρατικής κάστας. Διαβάζουμε ότι: «…. το κόμμα ( σ.σ. Η ανερχόμενη αντεπαναστατική γραφειοκρατική κάστα των προνομίων σε βάρος του Σοβιετικού Λαού) έδωσε μεγάλη μάχη εναντίον των τροτσκιστών (σ.σ. Αυτών που πολέμησαν με όλες του τις δυνάμεις τα προνόμια και την λάθος πολιτική του Στάλιν και της γραφειοκρατίας), των δεξιών, των αστών εθνικιστών, εξόντωσε ιδεολογικά (σ.σ. και φυσικά!! Το ξέχασε) όλους τους εχθρούς (σ.σ. εσκεμμένα ανακατεύει τους τροτσκιστές με τους δεξιούς και τους εθνικιστές αστούς) του λενινισμού. Η ιδεολογική αυτή μάχη έληξε νικηφόρα, ενώ κατά τη διάρκειά της το κόμμα ολοένα και πιο πολύ δυνάμωνε και ατσαλωνόταν. Τόσο πολύ ώστε να γεννηθεί ο Στάλιν των οποίο μας περιέγραψε η εισήγηση!!! Και εδώ ο Στάλιν διαδραμάτισε τον δικό του, θετικό ρόλο». (σελ. 16)
Έτσι σύμφωνα πάντα με τον εισηγητή μας, τον σφουγγοκωλάριο για αρκετά χρόνια του Στάλιν: «…ο Στάλιν μετά το θάνατο του Β. Ι. Λένιν ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια μαχόταν ενεργά υπέρ του λενινισμού [(σ.σ. Σε τέτοιο βαθμό που σύμφωνα με δήλωση της Κρουπσκαγια: Αν ζούσε ο Λένιν θα τον είχε κλείσει στη φυλακή!! Επίσης στην παρούσα εισήγηση υπάρχει το γράμμα (σελ. 15) του Λένιν-5 Μάρτιου 1923- που ζητεί από το Στάλιν να διακόψουν τις προσωπικές σχέσεις)] εναντίον των διαστρεβλωτών και των εχθρών της λενινιστικής διδασκαλίας» .(σελ. 87)
«(…)Ήταν μια δύσκολη, επίπονη αλλά αναγκαία μάχη, γιατί η πολιτική γραμμή του συνασπισμού των τροτσκιστών, των οπαδών του Ζηνόβιεφ και του Μπουχάριν, οδηγούσε ουσιαστικά στην αναγέννηση του καπιταλισμού και στην συνθηκολόγηση με την διεθνή μπουρζουαζία». (σελ. 17 υπογρ. δική μας) Αλήθεια για σκεφτείτε, τι περίεργα παιγνίδια παίζει η ιστορία!! Γιατί ήταν η νίκη της αντεπαναστατικής γραφειοκρατίας με τον Στάλιν επί κεφαλής που επέτρεψε την κατάρρευση του (αν)ύπαρκτου σοσιαλισμού το 1989!!
Κλείνουμε αυτό το κεφάλαιο με τη με ένα απόσπασμα από τη διαθήκη του Μπουχάριν: « Φεύγω από τη ζωή. Είμαι ανήμπορος απέναντι σε μια σατανική μηχανή που φαίνεται να χρησιμοποιεί μεσαιωνικές μεθόδους, αλλά διαθέτει τεράστια εξουσία, κατασκευάζει οργανωμένες συκοφαντίες, δρα τολμηρά και με πεποίθηση. Στρέφομαι προς εσάς, την μελλοντική γενιά των ηγετών του κόμματος, στους οποίους θα πέσει η ιστορική αποστολή να καθαρίσετε το τερατώδες νέφος των εγκλημάτων που σ’ αυτές τις τρομερές μέρες γιγαντώνεται όλο και πιο πολύ, εξαπλωνόμενο σαν πυρκαγιά ώσπου να πνίξει το κόμμα». ( Στο Οχτώβρης και η εποχή μας σελ. 452-453)
«Η πολιτική είναι συμπυκνωμένη οικονομία»
Λένιν
Τι δεν είπε η εισήγηση!
Η εισήγηση από το χαϊδεμένο παιδί του Στάλιν, γραφειοκράτη, αντεπαναστάτη, Χρουστσόφ στη κεκλεισμένων των θυρών τελευταία συνεδρίαση του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ-14-25 Φλεβάρη 1956-«Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της», ήταν φυσικό και επόμενο να αφήσει έξω από το πεδίο της κριτικής εξαιρετικά σημαντικά, εγκληματικά λάθη της γραφειοκρατίας και του πολιτικού της εκφραστή Στάλιν και της παρέας του. Οι Σοβιετικές μάζες και το παγκόσμιο προλεταριάτο πλήρωσαν με εκατομμύρια νεκρούς τα εγκληματικά λάθη ή μάλλον τη συνειδητά εγκληματική πολιτική τους και είναι αυτή η πολιτική που αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί την ουσία του σταλινικού ρεύματος. Οι παραλήψεις του γραφειοκράτη Χρουστσόφ και ο περιορισμός του θέματος στην «προσωπολατρία» δεν έγιναν τυχαία, η αντικειμενική κατάσταση τόσο παγκόσμια , όσο και στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ για την σωτηρία της γραφειοκρατίας επέβαλε ελεγχόμενη και μέσα σ’ ορισμένα πλαίσια αποκαθήλωση το Στάλιν, όχι όμως του σταλινισμού, μια και η πολιτική ουσία του σταλινισμού ήταν η εξασφάλιση των προνομίων και της εξουσίας της γραφειοκρατίας.
Και για να καταλάβουμε τι εστί Χρουστσόφ να θυμηθούμε οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι ότι: είναι αυτός και η παρέα του που έστειλαν τα σοβιετικά τανκς για να πνίξουν την Ουγγρική επανάσταση (Οκτώβρης-Δεκέμβρης 1956) των εργατικών συμβουλίων (εμφανίστηκαν μετά από δεκαετίες για πρώτη φορά) στο αίμα. Οι πληροφορίες από ουγγρικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών στις 25.000 έως 30.000!!
Το κείμενο της εισήγησης είναι μακριά από το να είναι μια μαρξιστική ανάλυση, είναι ένα κείμενο γεμάτο αντιφάσεις, αντιδιαλεχτικό, ένα κείμενο αντάξιο της σταλινικής λογικής, ένα κείμενο όπου πίσω από την προσωπολατρία, προσπαθεί να κρύψει, την υλική και κοινωνική βάση πάνω στην οποία χτίστηκε το εποικοδόμημα Στάλιν, το Σταλινικό καθεστώς. Η προσωπολατρία ήταν συνέπεια (αποτέλεσμα) πριν δώσει συνέπειες.
Η υλική βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε ο Στάλιν και το σταλινικό καθεστώς είναι τα προνόμια της γραφειοκρατικής κάστας, η οποία γεννήθηκε σαν καρκίνωμα πάνω στο σώμα της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης. Η γραφειοκρατική κάστα ήταν γέννημα της επικράτησης της προλεταριακής επανάστασης σε μια καθυστερημένη (αδύνατος κρίκος της καπιταλιστικής αλυσίδας) καπιταλιστική χώρα. Γέννημα των καταστροφών της χώρας από τον παγκόσμιο πόλεμο και τον τρίχρονο εμφύλιο. Γέννημα της αποδυνάμωσης του Μπολσεβίκικου Κόμματος, από έμπειρα και αφοσιωμένα στη υπόθεση του σοσιαλισμού μέλη και στελέχη, τα οποία χάθηκαν κατά την διάρκεια του σκληρού , αιματηρού εμφύλιου, μια και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των μαχών. Γέννημα της απομόνωσης του πρώτου Εργατικού Κράτους, εξ αιτίας των ηττών που δέχτηκε το ευρωπαϊκό προλεταριάτο και ιδιαίτερα το Γερμανικό, λόγω της προδοτικής πολιτικής της Σοσιαλδημοκρατίας και των αδυναμιών των νεοϊδρυθέντων Κομμουνιστικών κομμάτων. Γέννημα του γεγονότος ότι το νεοσύστατο προλεταριακό κράτος των σοβιέτ για να λειτουργήσει και να κινήσει την οικονομία αναγκάσθηκε εν πολλοίς να στηριχτεί στα στελέχη του τσαρικού γραφειοκρατικού κρατικού μηχανισμού.
Η άνοδος και η επικράτησή της γραφειοκρατικής κάστας, δεν έγινε ειρηνικά και αναίμακτα, χρειάστηκε γι αυτό να εξολοθρεύσει την συντριπτική πλειοψηφία των μελών και των στελεχών της γενιάς της επανάστασης. Εξόντωσε τους ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης , στενούς συνεργάτες του Λένιν, υποβάλλοντας τους σε φρικτά βασανιστήρια και αποσπώντας τους ομολογίες για συνεργασία με τον Χίτλερ και την- όπως λέει και εισήγηση-«..διεθνή μπουρζουαζία». Η βασική δουλειά της αντεπανάστασης, που οδήγησε στη κατάρρευση των χωρών του α(ν)ύπαρκτου πλέον σοσιαλισμού, πραγματοποιήθηκε την σταλινική περίοδο, οι συνεχιστές του ολοκλήρωσαν το έργο του επάξια μέχρι που ήρθε το 1989!! Το χειρότερο δυσφήμησαν στη συνείδηση των εργαζομένων και ιδιαίτερα της νέας γενιάς την ιδέα και τις αξίες του Σοσιαλισμού!!
Στο πόλεμο αυτό ενάντια στις σοβιετικές μάζες, χρειάστηκε πολιτική εκπροσώπηση την οποία βρήκε στο πρόσωπο του Στάλιν, ενός μπολσεβίκου με μέτριο θεωρητικό επίπεδο και δευτερεύοντα ρόλο τόσο στην κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής επανάστασης, όσο και του εμφυλίου πολέμου. Με χαρακτήρα σαν αυτό που περιγράφει η εισήγηση και η διαθήκη του Λένιν. Επειδή σαν κάστα δεν έχει δική της ιδεολογία, δανείστηκε τον Μαρξισμό-Λενινισμό αφού πρώτα τον εκπόρνευσε και αυτός είναι ο σταλινισμός.
Οργάνωσε για την εξόντωσή τους τις περίφημες Δίκες. Συγκεκριμένα στα χρόνια 1936-39 συντελέστηκε το μεγαλύτερο μέρος των μαζικών εκκαθαρίσεων της παλιάς μπολσεβίκικης φρουράς. Η πρώτη Δίκη της Μόσχας οργανώθηκε στις 19/8/1936. Κατηγορούμενοι οι παλιοί σύντροφοι του Λένιν, με τους οποίους ο αρχιτέκτονας της Οκτωβριανής επανάστασης συχνά είχε συγκρουστεί μαζί τους , αλλά πάντα έβρισκε τρόπο να τους προσελκύει στην κομματική δουλειά και να τους αναθέτει σπουδαία επαναστατικά καθήκοντα, γεγονός που αναφέρεται και στην εισήγηση. Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ ήταν πρώτοι στον κατάλογο. Κατηγορούνταν ότι δημιούργησαν το «ενοποιημένο τροτσκιστο-ζηνοβιεφικό κέντρο» το οποίο οργάνωσε τη δολοφονία του Κίρωφ και προετοίμαζε τη δολοφονία του Στάλιν. Όπως αναφέραμε προηγούμενα η εισήγηση του Χρουστσόφ παραθέτει στοιχεία που δείχνουν πως η δολοφονία του Κίρωφ ήταν προβοκάτσια!!
Η δεύτερη Δίκη της Μόσχας στήθηκε στις 27-30 Γενάρη 1937, με 18 κατηγορούμενους με πρώτους στη λίστα τους Ράντεκ, Πιατάκωφ, Σερεμπριάκωφ, Σοκόλνικωφ, Μουράλωφ (για όλα αυτά τα ονόματα μέλη της ΚΕ των Μπολσεβίκων και στενοί συνεργάτες του Λένιν ο νεαρός αναγνώστης μπορεί να βρει στοιχεία στο Ίντερνετ, μια ιδιαίτερη αναφορά σ’ ένα έκαστο θα έκανε το κείμενο ιδιαίτερα βαρύ). Η κατηγορία ήταν ότι οργάνωσαν ένα «εφεδρικό κέντρο τρομοκρατίας» που οργάνωνε σαμποτάζ στη βιομηχανία και στο σοσιαλιστικό κράτος με την βοήθεια των ναζί!! Ο Στάλιν και η γραφειοκρατία φόρτωναν τις αποτυχίες τους σε σχέση με τους στόχους των 5χρονων πλάνων στους πολιτικούς τους αντιπάλους, σ’ αυτούς που ήθελαν να εξοντώσουν.
Η Τρίτη Δίκη της Μόσχας οργανώθηκε στις 2-13 Μάρτη 1938 με κατηγορούμενους τους Μπουχάριν, Ρίκωφ, Κρεστίνσκι, Τσερνώφ και το Γιάκοντα. Ο πρώην εκτελεστής Γιάκοντα πέφτει σε δυσμένεια και ο Στάλιν του επιφυλάσσει την ίδια τύχη με τα θύματά του. Η γραφειοκρατία και ο Στάλιν άρχισε να «τρώει τα παιδιά του», θέλει να σβήσει τα ίχνη του!!
Έχει αξία στο σημείο αυτό να δούμε την απάντηση του Στάλιν στο ερώτημα: Πως ηγέτες κομμουνιστές έγιναν μετά τη νίκη πράκτορες των ξένων υπηρεσιών; Η απάντηση: «Μπορεί φυσικά να προκύψει το ερώτημα: Πως αυτοί οι άνθρωποι μέχρι χθες κομμουνιστές, έγιναν ξαφνικά αχαλίνωτο εργαλείο στα χέρια της γερμανικής κατασκοπείας; Έγιναν γιατί στρατολογήθηκαν. ( σ.σ. μας κούφανε η σταλινική λογική!!!) Τη μια μέρα απ’ αυτούς ζητάνε πληροφορίες. Δεν θα δώσεις έχουμε στα χέρια μας το σημείωμα σου που αναφέρει ότι στρατολογήθηκες, θα το δημοσιεύσουμε. Υπό το φόβο της αποκάλυψης δίνουν πληροφορίες». («Τεκμήρια» σελ 179)
Η εισήγηση του «μεταρρυθμιστή» γραφειοκράτη Χρουστσόφ δεν έχει καμία αναφορά ούτε για την ιστορία, στις δολοφονικές δίκες των άμεσων συνεργατών του Λένιν, των ηγετών του Μπολσεβίκικου κόμματος, του κόμματος που πραγματοποίησε την πρώτη νικηφόρα επανάσταση του εργατικού κινήματος. Δεν έχει καμία αναφορά για την εξορία, την δυσφήμηση -με τόνους σταλινικής λάσπης- και την μετέπειτα άνανδρη δολοφονία, του οργανωτή του Κόκκινου Στρατού και ένα από τους βασικούς συντελεστές της νίκης στον εμφύλιο, ενάντια στους λευκοφρουρούς και τους στρατούς των 13ων ιμπεριαλιστικών κρατών, τον Τρότσκι!! Δεν έχει καμία αναφορά για τις εκατοντάδες χιλιάδες τροτσκιστές και ζηνοβιεφικούς που έπεσαν πολεμώντας το καρκίνωμα της γραφειοκρατίας!! Ή μάλλον και είναι το πιο σωστό, ότι η εισήγηση, όλα αυτά τα εντάσσει μέσα στο πλαίσιο της σύγκρουσης της γραφειοκρατικής ,αντεπαναστατικής κάστας, με ηγήτορα τον «πατερούλη» της Στάλιν ενάντια στην Ενωμένη Αριστερή Αντιπολίτευση των Τρότσκι-Ζηνόβιεφ-Κάμενεφ και μετά την συνθηκολόγηση των δύο τελευταίων με το Στάλιν, Αριστερής Αντιπολίτευσης. Μια σύγκρουσης που στόχευε στην επικράτηση της γραφειοκρατίας, στην εξουσία για την διατήρηση και επέκταση των προνομίων της σε βάρος των σοβιετικών λαών.
Πάνω σ’ αυτό η εισήγηση κατά την προσφιλή σταλινική μέθοδο παραποιώντας την αλήθεια, την πραγματικότητα και αλλάζοντας τους ρόλους των πρωταγωνιστών αυτής της σύγκρουσης αναφέρει τα εξής: «Το κόμμα έδωσε μια μεγάλη ιδεολογική μάχη εναντίον όλων εκείνων των ανθρώπων που είχε στις τάξεις του, οι οποίοι διατύπωναν αντιλενινιστικές προτάσεις, εχθρικές προς το κόμμα και την υπόθεση του σοσιαλισμού. Ήταν μια δύσκολη και επίμονη, αλλά αναγκαία μάχη, γιατί η πολιτική γραμμή των συνασπισμού των οπαδών των τροτσκιστών, των οπαδών του Ζηνόβιεφ και του Μπουχάριν, οδηγούσε ουσιαστικά στην αναγέννηση του καπιταλισμού και στην συνθηκολόγηση με τη διεθνή μπουρζουαζία» (σελ. 17 υπογρ. δική μας)
Και παρακάτω στη σελίδα 87 αναφέρει: «Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν μετά το θάνατο του Β.Ι. Λένιν ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια μαχόταν ενεργά υπέρ του Λενινισμού, εναντίον των διαστρεβλωτών και των εχθρών της λενινιστικής διδασκαλίας. (…)Μετά όμως ο Στάλιν άρχισε να καταχράται την εξουσία, άρχισε να εξοντώνει επιφανή στελέχη του κόμματος και του κράτους……». (υπογρ. δική μας)
Η παραπάνω αναφορά χρήζει ερμηνείας για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Πριν απ’ όλα η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των άλλων χωρών του α(ν)ύπαρκτου σοσιαλισμού απέδειξε σε κάθε πολιτικά σκεπτόμενο άνθρωπο ποιος τελικά, «..οδηγούσε ουσιαστικά (σ.σ. την ΕΣΣΔ και όχι μόνο) στην αναγέννηση του καπιταλισμού». Ήταν η επικράτηση του σταλινισμού και της γραφειοκρατίας που έβαλλαν τις βάσεις για την «αναγέννηση του καπιταλισμού» οι επίγονοι της γραφειοκρατίας συνεχιστές της πολιτικής του Στάλιν ολοκλήρωσαν το έργο εν έτη 1989!! Η ιστορία είναι άκρως αποκαλυπτική για το ποιος συνθηκολόγησε «με τη διεθνή μπουρζουαζία». Ήταν ο Στάλιν και η γραφειοκρατία ναι ή όχι αυτοί που συνθηκολόγησαν ακόμη και με τον Χίτλερ, σύμφωνο Ριμπεντροπ-Μολότωφ; ΝΑΙ!! Συνθηκολόγησαν με τους δημοκράτες ιμπεριαλιστές και μοίρασαν τον κόσμο στο Πόζναμ και στη Γιάλτα; ΝΑΙ!! Συνθηκολόγησαν με τη διεθνή μπουρζουαζία στο όνομα της ειρηνικής συνύπαρξης; ΝΑΙ!! Συνθηκολόγησαν με τη διεθνή μπουρζουαζία στα Λαϊκά Μέτωπα όπου μετέτρεψαν τα ΚΚ σε ουρά της «φιλελεύθερης» αστικής τάξης; ΝΑΙ!! Είναι ήδη αρκετά για το χαρακτήρα αυτού του άρθρου.
Είναι δυνατόν να έχει σχέση με το λενινισμό ο Στάλιν για τον οποίο ζήτησε ο Λένιν να φύγει από τη θέση του γενικού γραμματέα και που του ζήτησε να διακόψουν τις προσωπικές τους σχέσεις, πράγμα που αναφέρεται στη εν λόγω έκθεση (εισήγηση); Ασφαλώς, ΟΧΙ!! Είναι δυνατό η γραφειοκρατία την οποία πολέμησε με πάθος ο Λένιν στα τελευταία χρόνια της ζωής του, κάτι που ο επιμελής αναγνώστης αυτών των γραμμών μπορεί να το δει στα γραπτά του μετά τη νίκη της Οκτωβριανής επανάστασης. Στο «Θεματικό Ευρετήριο των Απάντων του Λένιν» έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» στις σελίδες 115-116 υπάρχει το λύμα: «Γραφειοκρατία και γραφειοκρατισμός» επίσης στο «Γραφειοκρατισμός και η καταπολέμησή του στη Σοβιετική Ρωσία». Εμείς για του λόγου το ασφαλές θα παραθέσουμε ορισμένα σύντομα αποσπάσματα:
«Με ρωτούσαν: μπορεί άραγε σε μια σοσιαλιστική δημοκρατία να πληρώσουμε και μέχρι 3.000 ρούβλια; (…) Το ζήτημα των αστών ειδικών μπαίνει στο στρατό , στη βιομηχανία, στους συνεταιρισμούς, μπαίνει παντού. Είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα της μεταβατικής περιόδου από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. (….) η πολιτιστική καθυστέρηση μειώνει τη σοβιετική εξουσία και ξαναδημιουργεί τη γραφειοκρατία». (τ. 38 σελ. 165)
«Οι τσαρικοί γραφειοκράτες άρχισαν να περνούν σε σοβιετικά ιδρύματα και να διοχετεύουν τη γραφειοκρατία, να μεταμφιέζονται σε κομμουνιστές και για να έχουν μεγαλύτερη επιτυχία στη καριέρα τους εφοδιάζονται με βιβλιάριο του ΚΚΡ. Έτσι αφού τους διώξαμε από την πόρτα, μπαίνουν από το παράθυρο». (οπ. π. σελ. 170 υπογρ. δική μας)
«Η πάλη όμως ενάντια στη γραφειοκρατία στη χώρα μας δεν τέλειωσε ακόμη. Η γραφειοκρατία προσπαθεί να ανακτήσει ένα μέρος των θέσεων που έχασε, χρησιμοποιώντας γι αυτό, από τη μια μεριά, το χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο των μαζών, του πληθυσμού, και από την άλλη, την υπερβολική, σχεδόν υπεράνθρωπη ένταση των δυνάμεων του πιο ανεπτυγμένου στρώματος των εργατών της πόλης στη στρατιωτική δουλειά. Γι αυτό η συνέχιση της πάλης ενάντια στη γραφειοκρατία είναι, για την επιτυχία της μελλοντικής οικοδόμησης του σοσιαλισμού, υποχρεωτική και επιτακτική ανάγκη. (οπ. π .σελ. 93 υπογρ. δική μας)
«Μπορούμε να πολεμήσουμε τη γραφειοκρατία, ως το τέλος, ως την οριστική συντριβή της, μόνο όταν όλος ο πληθυσμός παίρνει μέρος στη διοίκηση». (οπ. π.σελ.170 υπογρ. δική μας)
Είναι φανερό από τα αποσπάσματα που παραθέσαμε ότι οι σταλινικοί γραφειοκράτες ήταν στο στρατόπεδο της αντεπανάστασης και όχι του λενινισμού, οι λενινιστές βρισκόταν στο στρατόπεδο της Αριστερής Αντιπολίτευσης, όπου συνέχισε την μάχη του Λένιν ενάντια στην γραφειοκρατία και τα προνόμια της. Η γραφειοκρατία από την ίδια τη φύση είναι ένα βαθειά συντηρητικό κοινωνικό στρώμα, με κορμό την εργατική αριστοκρατία και σαν τέτοια αποτελεί την κοινωνική βάση του οπορτουνισμού και του δίδυμου αδερφού του αριστερισμού, είναι κατά συνέπεια από την φύση της αντεπαναστατική, πολέμια του εργατικού κινήματος και το έχει πάντα οδηγήσει σε ήττες, μέσα από ανοικτές προδοσίες.
Όπως ομολογεί στη εισήγηση του ο Χρουστσόφ ο ρόλος του Στάλιν ήταν θετικός στην εξόντωση των Μπολσεβίκων-Λενινιστών της Αριστερής Αντιπολίτευσης, (γι αυτό και δεν αποκατέστησαν μέχρι και την περεστρόικα κανένα) ακολουθούσε τη λενινιστική γραμμή (!!) όταν όμως μετά το 17ο συνέδριο «άρχισε να εξοντώνει επιφανή στελέχη του κόμματος και του κράτους, (διάβαζε σταλινικούς, γραφειοκράτες, συνεργάτες του, οι οποίοι έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξόντωση των τροτσκιστών) να λαμβάνει τρομοκρατικά μέτρα εναντίον έντιμων σοβιετικών πολιτών». Το πράγμα στράβωσε!! Ο Στάλιν έγινε παντοδύναμος, ανεξέλεγκτος κατά κάποιο τρόπο από την γραφειοκρατία, τρέμανε για τα κεφάλια τους, γιατί ο Στάλιν φόρτωνε τις αποτυχίες της λαθεμένης καθοδήγησής του τόσο στο εσωτερικό της χώρας, στην οικονομία, όσο και στο διεθνές εργατικό κίνημα που το οδηγούσε από ήττα σε ήττα, στους συνεργάτες του και στα επιφανή στελέχη του κόμματος και του κράτους. Η ανασφάλεια του από τις συνεχείς αποτυχίες τον έκανε πιο βίαιο, πιο επικίνδυνο.
Ο Τρότσκι στο έργο του «Τα εγκλήματα του Στάλιν» μας εξηγεί: «Η σοβιετική αριστοκρατία, που χρησιμοποιεί με επιτυχία τη σταλινική φατρία για να απαλλαγεί από τους επαναστάτες, δεν νοιώθει για τους τωρινούς αρχηγούς ούτε συμπάθεια ούτε σεβασμό. Αυτή εννοεί να ελευθερωθεί ολότελα από τους περιορισμούς του μπολσεβικισμού, ακόμα και παραμορφωμένους, που ο Στάλιν έχει ακόμα ανάγκη για να πειθαρχήσει τους ανθρώπους του. Ο Στάλιν θα είναι αύριο βάρος για τη διευθύνουσα κάστα». (σελ. 310 εκδόσεις «Αλλαγή» υπογρ. δική μας)
Σε αντίθεση και αντίφαση με αυτά που αναφέρει στη εισήγηση του ο Χρουστσόφ ότι: «…μετά την πλήρη πολιτική συντριβή των τροτσκιστών, των οπαδών του Ζηνόβιεφ και του Μπουχάριν όταν ως αποτέλεσμα αυτής της μάχης και της νίκης του σοσιαλισμού, επιτεύχθηκε το ατσάλωμα του κόμματος, η συσπείρωση του λαού (σ.σ. η αντίφαση) ο Στάλιν ολοένα και πιο πολύ έπαυε να υπολογίζει τα μέλη της ΚΕ του κόμματος ακόμη και τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου». (σελ. 29 υπογρ. δική μας) Χρειάζεται να πούμε ότι δεν είναι δυνατόν μετά «τη νίκη του σοσιαλισμού» και το «ατσάλωμα του κόμματος» να εμφανίζονται συμπτώματα όπως, ο αυταρχισμός, η κατάργηση της δημοκρατίας στο κόμμα σε σημείο που ο Στάλιν «έπαυε να υπολογίζει τα μέλη της ΚΕ του κόμματος, ακόμη και τα μέλη του πολιτικού γραφείου». Το αντίθετο η νίκη του σοσιαλισμού και το ατσάλωμα του κόμματος αν είχαν συμβεί δεν θα επέτρεπαν στον Στάλιν να προχωρήσει στον αυταρχισμό θα τον είχαν στείλει σπίτι του. Αυτά τα συμπτώματα μπορούν να συμβούν μετά από μια ήττα του κινήματος και του κόμματος. Η εξόντωση της Αριστερής Αντιπολίτευσης και η επικράτηση της γραφειοκρατίας και του Στάλιν ήταν μια ήττα του σοσιαλισμού, κατά συνέπεια μια νίκη της αντεπανάστασης, η οποία εκφύλισε το κόμμα των μπολσεβίκων και τα σοβιέτ και τα μετέτρεψε σε μηχανισμούς γραφειοκρατικούς. Το κόμμα μπήκε μετά την εξόντωση της Αριστερής του πτέρυγας, σε δεξιά πορεία, οδηγώντας την υπόθεση της μετάβασης στο σοσιαλισμό στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ και διεθνώς από αποτυχία σε αποτυχία και το Διεθνές εργατικό κίνημα από ήττα σε ήττα.
Το κόμμα που εξόντωσε τους Τροτσκιστές, τους Ζηνοβιεφικούς και τους Μπουχαρινικούς, δεν είχε παρά ελάχιστη σχέση με το κόμμα μπολσεβίκων της Οκτωβριανής Επανάστασης και των νικητών του εμφύλιου πολέμου. Ο Λένιν από το 1921 καλούσε για εκκαθάριση του κόμματος: «Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το Κόμμα από τους απατεώνες, τους γραφειοκράτες, από τους μη τίμιους, από τους ασταθείς κομμουνιστές και από τους μενσεβίκους που έβαψαν την «πρόσοψη», μα έμειναν στη ψυχή μενσεβίκοι». (τ. 44 σελ. 124 υπογρ. δική μας) Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι εισαγγελέας στις προαναφερόμενες δίκες των ηγετών του μπολσεβίκικου κόμματος ήταν ο μενσεβίκος Βισίνσκυ, ο οποίος μετά τα Ιουλιανά είχε εκδώσει το ένταλμα σύλληψης του Λένιν!! Επίσης ο Λένιν επισημαίνει ότι: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το κόμμα μας σήμερα ως προς την πλειοψηφία των μελών του δεν είναι όσο πρέπει προλεταριακό». (τ. 45 σελ 19 υπογρ δική μας) Το βέβαιο είναι ότι μετά το θάνατο του Λένιν, τα πράγματα στο κόμμα γίνανε χειρότερα!
Αυτά όλα δεν τολμάει να τα αποκαλύψει ο γραφειοκράτης Χρουστσόφ!! Όπως και πολλά άλλα: Την βίαιη κολεκτιβοποίηση, τον μεγάλο λιμό που επακολούθησε το 1929-33, αναφέρουμε τα πιο σημαντικά, όσο αφορά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση!! Τώρα όσο αφορά το ιδεολογικό και πολιτικό κομμάτι εκπορνεύοντας τον μαρξισμό ο σταλινισμός (ιδεολογία της γραφειοκρατίας) υιοθετεί την αντιλενινιστική, αντεπαναστατική άποψη, του Σοσιαλισμού σε μία χώρα, τη μεταρρυθμιστική λογική των σταδίων για την μετάβαση στο σοσιαλισμό, ακυρώνοντας τα μαθήματα της Οκτωβριανής επανάστασης. Ο Λένιν σαν γνήσιος μαρξιστής πάνω σ’ αυτά είχε αναφέρει: «Φυσικά, η τελική νίκη του σοσιαλισμού σε μια χώρα είναι αδύνατη». (Τ. 35 σελ 277 υπογρ δική μας) Και συνεχίζει πάνω σ’ αυτό: «Για μας ήταν ξεκάθαρο πως, χωρίς την υποστήριξη της διεθνούς παγκόσμιας επανάστασης, η νίκη της προλεταριακής είναι αδύνατη». (τ. 44 σελ 36 υπογρ δική μας)
Τις θεωρίες αυτές τις πλήρωσε ακριβά το παγκόσμιο κίνημα, με ήττες, ήττες και πάλι ήττες!! Θα αναφερθούμε σ’ αυτές μόνο επιγραμματικά:
-Πριν απ’ όλα να σημειώσουμε ότι ο σταλινισμός επικράτησε στα ΚΚ και η λειτουργία τους είχε όλα τα χαρακτηριστικά της λειτουργίας του ΚΚΣΕ όπως τα περιγράφει η εισήγηση του Χροστσόφ. Τα ΚΚ μετετράπησαν σε πρακτορεία της σταλινικής γραφειοκρατίας και έγιναν εκτελεστές των αποφάσεων της εξωτερικής πολιτικής της.
-Το 1926 η ήττα της κινέζικής επανάστασης και η σφαγή από το σύμμαχο του Στάλιν Τσα-Γκαι-Σεκ των κομουνιστών.
-Το 1926 η Αγγλορωσική συμμαχία ,με τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές των βρετανικών συνδικάτων οδηγεί σε ήττα τη μαχητική γενική απεργία του βρετανικού προλεταριάτου.
– Το 1928-33 3η περίοδος: Η τελευταία κρίση του καπιταλισμού!! Σοσιαλφασισμός, Σοσιαλδημοκρατία και Φασισμός δίδυμα αδέλφια. Απόρριψη της τακτικής του Ενιαίου Μετώπου. Άνοδος κατά συνέπεια του Χίτλερ στην εξουσία συντριβή του πιο ισχυρού εργατικού κινήματος και ΚΚ στην Ευρώπη!!
-1936 Λαϊκά Μέτωπα= Συμμαχία με την φιλελεύθερη αστική τάξη, αποκήρυξη από το πρόγραμμα των ΚΚ του Σοσιαλισμού σαν στρατηγικός στόχος (στρατηγικός στόχος γίνεται η αστικοδημοκρατική ολοκλήρωση) και της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αποτέλεσμα στη Γαλλία ο ηγέτης του ΚΚ να φρενάρει και να σταματάει το μεγάλο απεργιακό κύμα με την περίφημη φράση: «Πρέπει να μάθουμε πότε πρέπει να σταματάμε μια απεργία». Ήττα της Ισπανικής επανάστασης!! Ελλάδα: 6η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, ή οποία αποφασίζει ότι η επερχόμενη επανάσταση στην Ελλάδα θα έχει αστικοδημοκρατικό χαρακτήρα. Και σύμφωνο Σκλάβαινα-Σοφούλη, με υπονόμευση της μεγάλης γενικής απεργίας το Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη.
-Το 1939 η συμφωνία Χίτλερ- Στάλιν (Ριμπεντροπ-Μολότωφ) αποπροσανατολίζει και συγχύζει όσους κομμουνιστές είχαν λίγο μυαλό και το παγκόσμιο εργατικό κίνημα. Διαμελισμός της Πολωνία, τη μοίρασε ο Στάλιν με το Χίτλερ. Και ανεπιτυχή εισβολή στην Φιλανδία.
-Ελλάδα 1943-45 συμφωνίες η μια πίσω από την άλλη, Λιβάνου, Γκαζέρτας που παράδιναν την εξουσία από τα χέρια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στα χέρια του φαντάσματος της αστικής τάξης στο όνομα της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, με αποκορύφωμα τη συμφωνία της Βάρκιζας, και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ!!
-Κυβερνήσεις Εθνικής Ενότητας σε Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο με την συμμετοχή των ΚΚ ή την ανοχή που επιτρέπουν την καπιταλιστική παλινόρθωση και δίνουν την εξουσία στην αστική τάξη!!
Γι όλα αυτά ο σταλινικός γραφειοκράτης Χρουστσόφ ο θεμελιωτής της «ειρηνικής συνύπαρξης» δεν βρήκε λέξη να πει, γιατί η γραφειοκρατία χρειάζονταν την αποκαθήλωση του Στάλιν και όχι του Σταλινισμού που υπηρετούσε σαν ιδεολογικό ρεύμα πλήρως τα συμφέροντα και τα ιδιαίτερα προνόμια της!!
Ο Χρουστσόφ μίλησε και παρουσίασε την αποσταλινοποίηση σε πολλές συνεδριάσεις στελεχών του κόμματος. Σε μια απ’ αυτές κάποιος από την αίθουσα έστειλε στον Χρουστσόφ το παρακάτω σημείωμα: «Πως μπόρεσες εσύ, ένα μέλος του Πολιτμπιρό, να επιτρέψεις να συμβούν τέτοια φρικτά εγκλήματα στη χώρα μας;» Ο Χρουστσόφ διάβασε με δυνατή φωνή το μήνυμα και μετά είπε: «Το μήνυμα αυτό είναι ανυπόγραφο. Όποιος το ‘γραψε, να σηκωθεί όρθιος!» Κανένας δεν σηκώθηκε. «Εκείνος που το έγραψε φοβάται», είπε ο Χρουστσόφ. «Αυτό ακριβώς συνέβαινε και σ’ εμάς με το Στάλιν».!! (Από το βιβλίο «Ο Άγνωστος Στάλιν» των αδελφών Μεντβέντιεφ εκδόσεις «Καστανιώτη»)
Γιατί η αποσταλινοποίηση;
Το 1937 ο Τρότσκι έγραφε στο Βιβλίο του «Τα εγκλήματα του Στάλιν» ότι: «Το αυξανόμενο μίσος του λαού για τη γραφειοκρατία και το βουβό μίσος της πλειονότητας της γραφειοκρατίας για το Στάλιν κλονίζει αναπότρεπτα τον ίδιο τον μηχανισμό καταστολής, δημιουργώντας έτσι ένα από τους όρους για την πτώση του καθεστώτος» (σελ 310)
Το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου βρήκε τον κόσμο με ριζικά αλλαγμένους συσχετισμούς δυνάμεων, με την ΕΣΣΔ νικήτρια στο πόλεμο κατά του ναζισμού (με τις αμέτρητες θυσίες των στρατιωτών του κόκκινου στρατού και του σοβιετικού λαού που έφτασαν τα 20 εκατ. ή το 40% των συνολικών απωλειών του 2ου παγκοσμίου πολέμου, εξ αιτίας της εξόντωσης των έμπειρων στρατηγών, της έλλειψης προετοιμασίας και της «σοφής» τακτικής του Στάλιν για «ενεργητική άμυνα» που επέτρεψε στις μεραρχίες του Χίτλερ να φτάσουν σε 2000 χιλιόμετρα βάθος στο Στάλιγκραντ) και την προέλαση του κόκκινου στρατού, που επέβαλε τη δημιουργία καθεστώτων στις ανατολικές χώρες και τη μισή Γερμανία, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της ΕΣΣΔ. Σύγχρονά δημιούργησε μέσα από λαϊκές εργατικές επαναστάσεις Λαϊκές Δημοκρατίες-Κίνα, Γιουγκοσλαβία-και πυροδότησε στις αποικιακές χώρες εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ανεβάσει προσωρινά το κύρος της γραφειοκρατίας, αλλά και το ηθικό του κινήματος, που εκφράστηκε –το τελευταίο- με την δημιουργία επαναστατικής κρίσης στην πλειοψηφία των χωρών της Ευρώπης. Βγήκαν οι λαϊκές μάζες μαχητικά στο προσκήνιο, αλλά τα ΚΚ και η Σοσιαλδημοκρατία κατάφεραν να τις γυρίσουν στα σπίτια τους και να σώσουν για μια ακόμη φορά τον καπιταλισμό!!
Ο θάνατος του Στάλιν το Μάρτη του 1953 δημιουργεί την αφορμή για να βγει στην επιφάνεια το μίσος των μαζών για την γραφειοκρατία και τα προνόμιά της. Η πρώτη εξέγερση ξεκινάει στην Ανατολική Γερμανία το 1953 με αφορμή την καθήλωση των μισθών μέσα από την αύξηση της νόρμας των παραγόμενων προϊόντων. Πρώτοι μπήκαν στη μάχη οι οικοδόμοι του Ανατολικού Βερολίνου και μετά ακολούθησε σχεδόν το σύνολο του εργατικού κινήματος. Η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα από τα σοβιετικά τανκς. Αλλά η εξέγερση αφήνει παρακαταθήκες στο εργατικό κίνημα της ΕΣΣΔ και των ανατολικών χωρών.
Στην ΕΣΣΔ ο θάνατος του Στάλιν βρίσκει τη χώρα κατεστραμμένη και τις μάζες σε εξαθλίωση το καζάνι της κοινωνίας βράζει δεν είναι τυχαίο ότι αυτός που πρώτος προτείνει μέτρα, είναι ο Μπέρια ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος και λαμβάνει τα μηνύματα για την κατάσταση των μαζών από πρώτο χέρι, για την ανακούφιση των λαϊκών μαζών και την εκτόνωση της κατάστασης- μέσα στα μέτρα και η αποσταλινοποίηση. Το γραφειοκρατικό καθεστώς αναγκάζεται να κάνει παραχωρήσεις στις μάζες για να σωθεί και πριν απ’ όλα στη ρημαγμένη αγροτιά. Τα πρώτα: «Αυτά μέτρα αντιπροσωπεύουν τη μεταβίβαση 13 δισεκατομμυρίων ρουβλιών προς τα κολχόζ το 1953 και 20 δισεκατομμυρίων το 1954. Πρόκειται για αντιστροφή της καταλήστευσης της αγροτιάς. Το 1953, η φορολογική πίεση που βαρύνει τον πληθυσμό μειώνεται κατά 21 δισεκατομμύρια ρούβλια σε σχέση με το 1952». (Στάλιν του Ζαν Ζακ Μαρί σελ.829 εκδόσεις «Οδυσσέας»)
Η γραφειοκρατία αναγκάζεται να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία γι αυτό και προχωρεί στην δήθεν «φιλελευθεροποίηση» του καθεστώτος, για να σώσει τα προνόμια της, με κορυφαία πολιτική κίνηση, την αποσταλινοποίηση. Την αποκαθήλωση του Στάλιν όχι όμως και του σταλινισμού!!
Οι γραφειοκράτες και ο «μεταρρυθμιστής» Χρουστσόφ τον Οκτώβρη του 1956 έπνιξαν στο αίμα την Ουγγρική επανάσταση, αφού την συκοφάντησαν σαν πράξη αντεπαναστατική κατά την σταλινική μεθοδολογία. Θα παραθέσουμε εν συντομία κάποια από τα αιτήματα των εξεγερμένων για να καταλάβει ο αναγνώστης ότι επρόκειτο για μια γνήσια προλεταριακή εξέγερση με αντικαπιταλιστικό και κυρίως αντιγραφειοκρατικό περιεχόμενο.
Τα κυριότερα αιτήματα όπως τα συνοψίζουμε από ένα ψήφισμα του νεοσχηματισμένου Εθνικού Συμβουλίου των Ελεύθερων Συνδικάτων ήταν:
«1. Ανεξάρτητη εθνική πολιτική βασισμένη στις αρχές του σοσιαλισμού
2. Ισότητα στις σχέσεις με την ΕΣΣΔ και τις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες
(…)4. Τη διεύθυνση των εργοστασίων από εργάτες και ειδικούς. Συγκρότηση Εργατικών Συμβουλίων σ’ όλα τα εργοστάσια για να εγκαθιδρυθεί α) η εργατική διεύθυνση και β) ένας ριζικός μετασχηματισμός του συστήματος του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας από το κράτος. (σ.σ. διάβαζε γραφειοκρατία)
5. Πλήρη αντιπροσώπευση της εργατικής τάξης…
6. Αναπροσαρμογή των μισθών, άμεση αύξηση των μισθών κατά 15% κάτω από 800 φιορίντ και κατά 10% των μισθών κάτω από 1500 φιορίντ. Να θεσπισθεί σαν ανώτατο όριο μηνιαίων μισθών το ποσό των 3500 φιορίντ». ( Η Ουγγρική Επανάσταση σελ.55,82 Άντυ Άντερσον υπογρ. δική μας)
Αυτό και αν ήταν κτύπημα στους προνομιακούς μισθούς της γραφειοκρατίας!!
Οι νεοσταλινικοί και παλαιοσταλινικοί θεωρούν το 20ο συνέδριο το σημείο στροφής όπου ξεκίνησε η αντεπανάσταση, που οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση το 1989. Θεωρούν ότι επί Στάλιν όλα καλώς είχανε γίνει. Στην ουσία από την άποψη του μαρξισμού επιβεβαιώνουν ότι οι βάσεις της αντεπανάστασης μπήκαν την περίοδο της Σταλινικής περιόδου!! Γιατί; Ο μαρξισμός και η φυσική μας διδάσκουν ότι το κομβικό σημείο-η στροφή στη συγκεκριμένη περίπτωση- από το οποίο μετά ξεκινάει η ποιοτική αλλαγή, για να υπάρξει σαν τέτοια χρειάζεται να έχει προηγηθεί η ποσοτική συσσώρευση. Πιο απλά για να γίνει το νερό ατμός, κομβικό σημείο (στροφή) είναι οι 100 βαθμοί, αλλά για να φτάσει το νερό στη στροφή (το κομβικό σημείο των 100 βαθμών) χρειάζεται ποσοτική συσσώρευση θερμότητας!! Κατανοητό λοιπόν ότι κατά την σταλινική περίοδο είχαμε την αντεπαναστατική ποσοτική συσσώρευση, που έφερε την καπιταλιστική παλινόρθωση το 1989!! Όπερ έδει δείξε. Ακόμη και με τη λογική των σταλινικών η περίοδος του Στάλιν ήτανε η περίοδος της ανερχόμενης αντεπανάστασης.
Γι αυτό η Αριστερά που χρειαζόμαστε οφείλει να απορρίψει τον σταλινισμό!!
Θεόδωρος Μαράκης
