Το άρθρο αυτό γράφτηκε χθες, πριν από τη σύλληψη της ηγεσίας της ΧΑ, αλλά η ανάλυση που εμπεριέχει επιβεβαιώνεται πλήρως από τα σημερινά γεγονότα. Αξίζει να διαβαστεί. Η Κομμουνιστική Τάση παρακολουθεί τις εξελίξεις και θα δημοσιεύσει άμεσα τα συμπεράσματα και τις εκτιμήσεις της.
Οι «αποκεφαλισμοί» νευραλγικών κλάδων της αστυνομίας, η αμφιλεγόμενη εμφάνιση επίδοξων πραξικοπηματιών, η εντατική εισαγγελική έρευνα για την ΧΑ, οι πρώτες συλλήψεις μελών της και οι καθημερινές αποκαλύψεις στον αστικό Τύπο για τη δομή, τη λειτουργία και τα σχέδιά της, συνιστούν σημαντικά γεγονότα που θα πρέπει να εξεταστούν με έναν σοβαρό τρόπο από την πλευρά του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.
Ο «αποκεφαλισμός» 2 στρατηγών, των επικεφαλής της Νοτίου Ελλάδας και της Στερεάς Ελλάδας και άλλων 8 υψηλόβαθμων αξιωματικών που ήταν επικεφαλής του Κλάδου Ασφαλείας του Αρχηγείου της ΕΛΑΣ, των ΕΚΑΜ, της Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής, του Τμήματος Όπλων και Εκρηκτικών της Ασφάλειας Αττικής, των Υ.Α.Τ., της Ομάδας ΔΕΛΤΑ και του Αστυνομικού Τμήματος Νίκαιας, δεν συνιστά διοικητική μεταβολή ρουτίνας. Στην πράξη αποτελεί ομολογία συνενοχής και συγκάλυψης της δράσης της ΧΑ τα προηγούμενα χρόνια και γι’ αυτό, με προφανές το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, θα ήταν λάθος να υποστηρίξει κανείς ότι συνέβη απλά για «επικοινωνιακούς λόγους».
Φυσικά κανένας συνειδητός αγωνιστής του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς δεν περίμενε τους κυβερνητικούς «αποκεφαλισμούς» στην Αστυνομία για να αντιληφθεί τη στενή της σύνδεση με την ΧΑ. Αυτό που δεν είχε συνειδητοποιηθεί όμως, είναι το μεγάλο βάθος και η ευρεία έκταση αυτής της σύνδεσης. Και οι τελευταίοι «αποκεφαλισμοί» δεν μπορεί παρά να φανερώνουν ότι η επιρροή ή ακόμα και ο έλεγχος των φασιστών πάνω σε τμήματα του κρατικού μηχανισμού – που για να θυμηθούμε την αξεπέραστη θέση του Ένγκελς σε «τελική ανάλυση αποτελείται από ένοπλα σώματα ανδρών» – είχαν λάβει εντυπωσιακές διαστάσεις.
Οι εντυπωσιακές αυτές διαστάσεις επιβεβαιώνονται έμμεσα, αλλά σαφέστατα και από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα για τις πρόσφατες επιθέσεις της ΧΑ. Σύμφωνα με το υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη», η ΧΑ ευθύνεται για 38 αδικήματα και εγκληματικές πράξεις τον τελευταίο χρόνο. Ο «Συνήγορος του Πολίτη» με χθεσινή του ανακοίνωση ανέβασε τον αριθμό των επιθέσεων της ΧΑ σε 281 τους τελευταίους 16 μήνες, που είχαν σαν αποτέλεσμα 400 τραυματισμούς και 4 δολοφονίες. Σίγουρα, ο ακριβής αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος, αλλά αυτό που έχει σημασία στα παραπάνω στοιχεία δεν είναι η ακρίβεια τους, αλλά το γεγονός ότι φανερώνουν μια δράση τόσο εντατική που προϋποθέτει τη σιγουριά της κάλυψης από τις κρατικές «διωκτικές αρχές».
Ο στρατός επίσης, δεν έχει μείνει έξω από τις έμμεσες κυβερνητικές παραδοχές για αυξημένη σύνδεση κράτους και ΧΑ. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από την παραγγελία έρευνας από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας σχετικά με τις συνεντεύξεις Χρυσαυγιτών σε μεγάλα αστικά ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες, σύμφωνα με τις οποίες, εν ενεργεία αξιωματικοί εκπαιδεύουν τα «τάγματα εφόδου» της ΧΑ σε στρατόπεδα. Και την περασμένη Τετάρτη, είδαμε τη δημοσιοποίηση πολιτικής διακήρυξης ενός επίδοξου στρατιωτικού πραξικοπήματος από την ένωση εφέδρων καταδρομέων, που σε σημεία – κλειδιά χρησιμοποιεί τη γλώσσα της ΧΑ και προκάλεσε τη σύγκληση σύσκεψης ανώτατων δικαστικών, οι οποίοι προφανώς δεν την θεώρησαν καθόλου «γραφική» υπόθεση. Όλα αυτά τα γεγονότα, δείχνουν ότι τα φασιστικά στοιχεία έχουν πλέον δημιουργήσει ισχυρά προγεφυρώματα στον κρατικό μηχανισμό.
Σχεδόν τρία χρόνια πριν, στην ανάλυση μας για τις Ελληνικές προοπτικές (Δεκέμβρης 2010) γράφαμε : «Είναι βέβαιο ότι στα ένοπλα σώματα του κρατικού μηχανισμού λαμβάνουν χώρα αφανείς, αλλά πολύ σημαντικές διεργασίες. Στους κόλπους της αστυνομίας και του στρατού και ειδικότερα στα ανώτερα κλιμάκια, τις επίλεκτες μονάδες και τις μυστικές υπηρεσίες θα αρχίζει και πάλι να εμφανίζεται η παραδοσιακή για τα δεδομένα του ελληνικού καπιταλισμού τάση «πιο ενεργής τους ανάμιξης» στην πολιτική. Όσο η «διασάλευση της τάξης» και το «χάος» θα κάνουν την εμφάνισή τους με τη μορφή απεργιών και διαδηλώσεων, τόσο περισσότερο τα ακραία στοιχεία θα κερδίζουν το «πάνω χέρι» σε αυτά τα τμήματα του κρατικού μηχανισμού, που από τη φύση τους αποτελούν ένα ευνοϊκό πεδίο εκδήλωσης ακραία αντιδραστικών συσπειρώσεων και συνομωσιών…».
Τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος έχουν επιβεβαιώσει την παραπάνω πρόβλεψη. Το κομβικό σημείο στην διεργασία που περιγράφουν οι παραπάνω γραμμές, ήταν οι διπλές εκλογές του Μαΐου – Ιουνίου 2012. Από εκείνο το σημείο και μετά ο χώρος της ακραίας αντίδρασης απέκτησε ένα βασικό σημείο αναφοράς και ένα ηγετικό κέντρο: την Χρυσή Αυγή.
Οι νεοναζί της ΧΑ δεν προόριζαν την οργάνωσή τους για τον ρόλο ενός κόμματος με υψηλή δημοτικότητα, ούτε και φαντάζονταν ότι κάποια μέρα θα συνέβαινε αυτό. Οι ιδρυτικές προδιαγραφές της ΧΑ παρέπεμπαν στη δημιουργία ενός ανεπίσημου φασιστικού βραχίονα της κρατικής καταστολής. Οι νεοναζί είδαν τους εαυτούς τους να μετατρέπονται σε υπολογίσιμη πολιτική δύναμη εξαιτίας της κατάρρευσης του αστικού πολιτικού στρατοπέδου. Η κοινοβουλευτική τους εκπροσώπηση ενίσχυσε το προφίλ τους και με αυτό σαν όχημα, δημιούργησαν ισχυρούς θύλακες σε στρατό και αστυνομία, αλλά και νέους ισχυρούς φίλους μέσα στην άρχουσα τάξη.
Τα ρεπορτάζ που δημοσιεύονται καθημερινά στον αστικό τύπο και αναφέρονται σε ευρήματα του ΣΔΟE, αναδεικνύουν το σφιχτό εναγκαλισμό της ΧΑ μ’ ένα τμήμα του μεγάλου κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος «για χρηματοδότηση παράνομων δραστηριοτήτων από μεγάλους επιχειρηματίες, εφοπλιστές ακόμα και μητροπολίτες», που δείχνει ότι οι νεοναζί έτειναν να εξελιχθούν σε ανερχόμενη πολιτική δύναμη στις τάξεις του κεφαλαίου.
Η ιδιαίτερη δραστηριοποίηση της ΧΑ στο Πέραμα και την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά με διακηρυγμένο σκοπό την δημιουργία «εθνικιστικού συνδικάτου» αποτελεί «ντε φάκτο» απόδειξη της στενής σχέσης με το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Άλλωστε ένα χρόνο πριν όταν στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό τέθηκε το ζήτημα της ανεπαίσθητης φορολόγησής του, ο βουλευτής της ΧΑ Παναγιώταρος εξέφρασε τη διαφωνία του κόμματος, με τα παρακάτω χαρακτηριστικά λόγια που ταιριάζουν σε έμμισθους απολογητές : «Βρήκατε την εύκολη λύση της φορολογίας και φυσικά πολλοί πλοιοκτήτες έχουν την πιο εύκολη λύση να αλλάξουν τη σημαία τους και να μην εισπράξετε τίποτα (…) Κάποτε οι εφοπλιστές έδιναν όλα τους τα πλοία για τον αγώνα του 1821, για τους Βαλκανικούς Πολέμους, για το 1940. Έχουν τη θέληση, αρκεί να βρουν και την κατάλληλη ανταπόκριση» (!!!).
Όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, η διατήρηση υψηλών ποσοστών για τη ΧΑ στα γκάλοπ δεν εκφράστηκε με μια μαζική συσπείρωση στις γραμμές της και το όραμα της δημιουργίας ενός μαζικού φασιστικού κινήματος στα πρότυπα του Χίτλερ και του Μουσολίνι, αποδείχθηκε πλήρως ανέφικτο, καθώς η αυξημένη κοινωνική υποστήριξη που αντανακλούσαν τα γκάλοπ ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της μια πράξη καθυστερημένης και τυφλής διαμαρτυρίας για το διεφθαρμένο αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτό αποδεικνύεται, τόσο από τη σοβαρή τάση συρρίκνωσης των ποσοστών της ΧΑ αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσα, όσο και από το πολύ μικρό ποσοστό των αμετανόητων ψηφοφόρων της, που δηλώνουν ότι ασπάζονται την ιδεολογία της, ότι είναι δηλαδή ναζιστές (σχεδόν 1,5% στην τελευταία δημοσκόπηση της ALCO). Όμως η άφθονη κρατική χρηματοδότηση, σε συνδυασμό με τις χορηγίες εφοπλιστών και άλλων καπιταλιστών, έδωσαν στη ΧΑ τα μέσα για την εξαγορά λούμπεν εξαθλιωμένων ανθρώπων και τη δημιουργία αξιοσημείωτου μεγέθους, στρατού έμμισθων δολοφόνων. Αυτό επιβεβαιώνεται από τη συνέντευξη αποχωρήσαντα Χρυσαυγίτη στο «Έθνος», που αποκάλυψε δυνατότητα της ΧΑ να κινητοποιήσει τουλάχιστον 3.000 ένοπλους.
Η δήλωση του Λοβέρδου πριν από λίγο καιρό ότι «η Χρυσή Αυγή είναι το μόνο αυθεντικό κίνημα» και η προβολή της ΧΑ από την εφημερίδα του Θ. Αναστασιάδη αντανακλούν γλαφυρά την αυξανόμενη δημοτικότητά της στους κόλπους των αστών. Η κυβέρνηση κάλυψε και αξιοποίησε πολλαπλά την ΧΑ σαν ένα διαρκές πολιτικό φόβητρο για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σαν βοηθητική δύναμη στις επιχειρήσεις καταπίεσης και εκδίωξης των μεταναστών, σαν αφορμή για την υπεράσπιση της θεωρίας των δύο άκρων με σκοπό τη δυσφήμηση της Αριστεράς. Και καθώς η κυβερνητική κρίση κορυφώθηκε το καλοκαίρι με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ η συνεργασία της ΝΔ με την ΧΑ σε κάποιο στάδιο άρχισε να φαντάζει αναπόφευκτη.
Ηγετικά στελέχη της ΝΔ και γνωστές φωνές από τον αστικό Τύπο όπως ο Μπ. Παπαδημητρίου, έθεσαν ανοικτά το ζήτημα της συνεργασίας με τη ΧΑ. Στο πλαίσιο αυτών των σχεδίων, η ΧΑ θα έπρεπε να «σοβαρευτεί», να μετεξελιχθεί δηλαδή σε ένα κλασσικό ακροδεξιό κόμμα, που θα έπαιζε το ρόλο που έπαιξε ο Καρατζαφέρης στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Όμως η ίδια ΧΑ είχε διαφορετική γνώμη.
Τα γκάλοπ, τα ισχυρά προγεφυρώματα στον κρατικό μηχανισμό, οι γενναίες χορηγίες των καπιταλιστών και η αίσθηση ότι η άρχουσα τάξη τους έχει ανάγκη, έκαναν τους φασίστες αλαζόνες. Ποντάροντας στην αυξανόμενη χρεοκοπία και απομόνωση των παραδοσιακών ηγεσιών του κεφαλαίου, τυφλωμένοι από τη φήμη και το νέο αναβαθμισμένο ρόλο τους, πίστεψαν ότι ζυγώνει γι’ αυτούς η ώρα της εξουσίας, όχι σαν ένα κυβερνητικό συμπλήρωμα της ΝΔ, αλλά αποκλειστικά με τις δικές τους δυνάμεις και μεθόδους!
Τα ίδια τα γεγονότα, οι αποκαλύψεις που κατακλύζουν κάθε μέρα τον αστικό τύπο και η ασυνήθιστα επιθετική στάση της κυβέρνησης έναντι της ΧΑ, αποδεικνύουν πως η τελευταία είχε εισέλθει σε μια περίοδο εντατικής προετοιμασίας για ένα «ρεσάλτο» στην εξουσία. Η δολοφονική επίθεση σε κομμουνιστές αγωνιστές στο Πέραμα και αμέσως μετά, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα αντιπροσώπευαν ένα σχέδιο επίθεσης στην Αριστερά και το εργατικό κίνημα, μέσα από το οποίο οι φασίστες πίστεψαν ότι μπορούν να ωφεληθούν. Για κάθε άλλο πολιτικό κόμμα η διάπραξη μιας δολοφονίας θα αποτελούσε αντικειμενικά πρόβλημα. Σύμφωνα με τη μέθοδο σκέψης, δράσης και τους πολιτικούς σκοπούς των φασιστών αυτή η πράξη, πάντοτε βέβαια στις κατάλληλες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, μπορεί να αποτελέσει μια έμπρακτη, επιτυχημένη προπαγάνδα.
Το σχέδιο των φασιστών ήταν μέσα από τις δολοφονικές επιθέσεις να σπείρουν την τρομοκρατία και τη σύγχυση στο στρατόπεδο της Αριστεράς, να κάνουν μια επίδειξη της αποφασιστικότητας τους να προστατέψουν την διασαλευμένη τάχα, από τις συνεχείς απεργίες και διαδηλώσεις «τάξη», προσβλέποντας σε μεγαλύτερη συμπάθεια από τα πιο καθυστερημένα μικροαστικά στρώματα και ταυτόχρονα, να στείλουν στα καπιταλιστικά αφεντικά το μήνυμα της αδίστακτης δράσης ενάντια στους ταξικούς τους αντιπάλους. Οι «μετανοήσαντες» Χρυσαυγίτες στις συνεντεύξεις τους, κάνουν λόγο για κορύφωση αυτού του αρχικού μέρους του σχεδίου, με μια μεγάλη συγκέντρωση με ομιλητή το Μιχαλολιάκο στη Νίκαια. Με αυτή προφανώς, η ΧΑ θα προέβαινε σε επίδειξη δύναμης μέσα στην καρδιά των εργατικών – λαϊκών προαστίων, στέλνοντας ένα μήνυμα «λαϊκότητας», προκαλώντας το εργατικό κίνημα και την Αριστερά.
Έχοντας σαν δεδομένη την επιτάχυνση της φθοράς της κυβέρνησης και την ουσιαστικά παθητική αντιπολίτευση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οι φασίστες πίστεψαν ότι αυτός ο νέος κύκλος θεαματικής δράσης θα μπορούσε να τους βάλει σε τροχιά εξουσίας, αρχικά πιθανά μέσα από τη συμμετοχή τους σε μια δεξιά κυβέρνηση με αποφασιστικό όμως ρόλο και όχι σαν “τσόντα” και μετά, μέσα από την απόπειρα επιβολής ενός πραξικοπήματος στο πλαίσιο του οποίου θα κινητοποιούνταν οι θήλακες υποστήριξης της ΧΑ σε στρατό και αστυνομία. Τα σχέδιά τους όμως αποδείχθηκαν αλαζονικά και εκτός πραγματικότητας.
Όπως έχουμε εδώ και καιρό εξηγήσει, η αστική τάξη έχει κατανοήσει ότι αναπόφευκτα θα πρέπει να κυβερνήσει στο μέλλον με τις μεθόδους του βοναπαρτισμού. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιθυμούσε στην προοπτική αυτή να ηγηθεί η ΧΑ, ούτε βεβαίως ο βοναπαρτισμός να έχει τη μορφή ενός κλασσικού φασιστικού καθεστώτος. Θα επιθυμούσε, αφού πρώτα εξαντληθεί κάθε άλλη «ορθόδοξη συνταγματικά» πολιτική λύση διακυβέρνησης, τη μορφή ενός βοναπαρτισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα. Η τάση για κλιμάκωση της ανεξάρτητης φασιστικής δράσης θα μπορούσε να προκαλέσει πρόωρα μια ανοικτά επαναστατική κατάσταση και να απειλήσει τη σημερινή εύθραυστη κυβερνητική σταθερότητα, απειλώντας την εφαρμογή των προγραμμάτων της τρόικας και τη θέση της χώρας στο ευρώ. Αυτή είναι η αιτία για την επιθετική στάση της κυβέρνησης και σύσσωμου του αστικού Τύπου έναντι της ΧΑ. Δεν είναι καθόλου μια ένδειξη δημοκρατικότητας από αυτούς που έχουν τσακίσει ακόμα και τα προσχήματα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας για να θεσμοθετήσουν και να επιβάλουν στους εργαζόμενους την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τραπεζιτών και των άλλων κερδοσκόπων του κεφαλαίου. Είναι η εναντίωση του μεγαλύτερου μέρους της άρχουσας τάξης σε άκαιρα και υψηλού ρίσκου σχέδια επιβολής ενός βοναπαρτιστικού καθεστώτος. Οι φασίστες αποφάσισαν αλαζονικά και ανυπόμονα να κινηθούν μόνοι τους. Η πλειονότητα της άρχουσας τάξης θέλει να τους τιμωρήσει γι’ αυτό και να τους επαναφέρει κάτω από τον απόλυτο έλεγχό της. Η ενδοαστική αυτή σύγκρουση διεξάγεται όχι ανάμεσα σε φασίστες και δημοκράτες, αλλά ανάμεσα στους επίδοξους Μουσολίνι και Χίτλερ και σε επίδοξους δικτατορίσκους με προεδρικά διατάγματα.
{fcomment}
