Χτίστε επιτροπές για την Πανελλαδική Ένωση Φοιτητών!
Το μαθητικό κίνημα βρίσκεται αυτό το διάστημα σε φάση ανασύνταξης, έχοντας όμως καταφέρει πριν λίγους μήνες να κινητοποιηθεί με τρομερή μαζικότητα μετά από μια σειρά ετών αδράνειας. Τόση μαζικότητα είχαμε να δούμε απ’ το κίνημα καταλήψεων του 1998 και τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις του 2003. Το πρόσφατο μαθητικό κίνημα ήταν φυσικό αποτέλεσμα της γενικότερης δυσαρέσκειας που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση με τις επιθέσεις που έχει εξαπολύσει απέναντι στην δωρεάν εκπαίδευση, προσπαθώντας να οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις, ενισχύοντας την παραπαιδεία με κάθε τρόπο. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν το νέο εξεταστικό σύστημα, όπως και η θέσπιση του ‘‘πλαφόν του 10’’ για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο αγώνας των μαθητών ήταν σε μεγάλο βαθμό ο άμεσος αντίκτυπος του αγώνα των δασκάλων και των φοιτητών, δείχνοντας στην υπόλοιπη κοινωνία ότι υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Δυστυχώς το κίνημα αυτό έσβησε το ίδιο ξαφνικά όπως ξεκίνησε, μην έχοντας καταφέρει να κερδίσει στις διεκδικήσεις του και μη έχοντας κερδίσει την υποστήριξη της κοινής γνώμης.
Για αυτή την υποχώρηση σημαντικές ευθύνες έχει η ηγεσία των Συντονιστικών Αγώνα (ΣΑΣΑ κ.λ.π) η οποία δεν κατάφερε να εκπληρώσει τα καθήκοντα της. Δεν επιδίωξε μια συστηματική πολιτική ζύμωση ανάμεσα στους μαθητές, καθώς επίσης και το φυσικό της συμπλήρωμα τις μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν επεδίωξε την διοργάνωση πολύμορφων κινητοποιήσεων και ανοικτών εκδηλώσεων – συναυλιών κ.α σε επίπεδο γειτονιών έτσι ώστε να κοινωνικοποιήσει τον αγώνα των μαθητών και να κερδίσει τη συμπαράσταση της κοινής γνώμης. Δεν προχώρησε σε κάποια ουσιαστική προσπάθεια συντονισμού του αγώνα των μαθητών με τον αγώνα των φοιτητών και των εκπαιδευτικών και τελικά κήρυξε από τα πάνω τη λήξη των κινητοποιήσεων, στέλνοντας τους μαθητές πίσω στα θρανία απογοητευμένους.
Η ανεπάρκεια της ηγεσίας των Συντονιστικών Αγώνα θέτει το καθήκον για την εγκαθίδρυση γνήσιων δημοκρατικών διαδικασιών στην διοργάνωση των αγώνων του μαθητικού κινήματος. Για να αποφύγουμε τυχόν παρανοήσεις, το πρόβλημα με την ηγεσία των Συντονιστικών δεν είναι καθόλου ότι αποτελείται από μέλη της ΚΝΕ, αντίθετα αυτό υπό όρους μπορεί να γίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Γιατί η ηγεσία του μαθητικού κινήματος δεν πρέπει να είναι απολιτική όπως επιθυμούν οι αστοί ηθικολόγοι. Είναι πλεονέκτημα το να είναι πολιτικοποιημένη και να έχει μια εχθρική τοποθέτηση απέναντι στον καπιταλισμό. Όμως και η ηγεσία των καλύτερων προθέσεων, αν αφεθεί ανεξέλεγκτη από τη βάση της, αναπόφευκτα θα οδηγηθεί σε συμπεριφορές γραφειοκρατισμού και σε σοβαρά λάθη. Τα Συντονιστικά Αγώνα πρέπει λοιπόν να αποτελούνται από μαθητές που να είναι εκλεγμένοι και άμεσα ανακλητοί από τις γενικές τους συνελεύσεις, για να μπορούν να διορθώνονται τα λάθη και να αξιοποιούνται οι ιδέες και οι πρωτοβουλίες των απλών αγωνιστών μαθητών, που πάνω στον αγώνα έχει αποδειχτεί ότι είναι ικανοί να επιδείξουν πίστη και ενθουσιασμό που θα ζήλευαν και οι πιο πολιτικοποιημένες ηγεσίες.
