Μέσα σ’ ένα κλίμα πανηγυρισμών, η κυβέρνηση ανακοίνωσε το κλείσιμο του περίφημου PSI, δηλαδή της (σχεδόν) συναινετικής διαγραφής του 53% του χρέους του ελληνικού κράτους προς τους ιδιώτες κατόχους ομολόγων. Οι ίδιοι άνθρωποι που πριν από ένα χρόνο χαρακτήριζαν κάθε διαγραφή χρέους σαν καταστροφή, οι ίδιοι που εδώ και δύο χρόνια ψηφίζουν μέτρα συντριβής του βιοτικού επιπέδου των μαζών στο όνομα της αποφυγής μιας χρεοκοπίας, είναι αυτοί που σήμερα πανηγυρίζουν γιατί – όπως οι οίκοι αξιολόγησης επιβεβαιώνουν – η Ελλάδα έφθασε επίσημα σε ελεγχόμενη, περιορισμένη χρεοκοπία. Αυτό το γεγονός βεβαίως, συνεπάγεται και την πληρωμή των περίφημων CDS, τους κερδοσκόπους κατόχους των οποίων διαβεβαίωνε πριν λίγους μήνες ο Παπανδρέου «ότι δεν θα πετύχουν τους σκοπούς τους»….
Φυσικά η κυβερνητική θριαμβολογία και οι πανηγυρισμοί στηρίζονται σε σαθρές βάσεις και σε προπαγανδιστικά τεχνάσματα καλλιέργειας μιας ψευδούς εικόνας για την πραγματικότητα. Το PSI ήταν απλά ένα σωσίβιο για τις τράπεζες, οι οποίες πληρώνονται καλά για τίτλους που στην αγορά δεν αξίζουν τίποτα. Με δεδομένη την ταχύτατη πορεία της Ελλάδας προς μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία από την οποία θα έχαναν τα πάντα, η «διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων» εξασφάλισε στις τράπεζες σεβαστές αποζημιώσεις και εγγυήσεις που δεν μπορούν να σπάσουν, καθώς υπάγονται πλέον στο αγγλικό δίκαιο. Αντίθετα, με το PSI τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία χάνουν 12,5 δις ευρώ και η βιωσιμότητά τους κατά τους επόμενους μήνες τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο.
Το χρέος δεν περικόπηκε κατά 105 δις ευρώ όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά κατά 60 δις περίπου, εξαιτίας των ποσών που θα διατεθούν για την «ανακεφαλαιοποίηση» των ελληνικών τραπεζών, δηλαδή, για να καλυφτεί η ζημιά τους από το PSI. Όμως για το ελληνικό κράτος αυτού του μεγέθους η περικοπή χρέους είναι πρακτικά χωρίς αντίκρισμα, καθώς συνοδεύεται από τη σύναψη ενός νέου δανείου 130 δις ευρώ από την τρόικα, το οποίο προστίθεται στο χρέος. Με άλλα λόγια, η μείωση του χρέους με το PSI eξανεμίζεται από μια μεγαλύτερη αύξηση του χρέους προς κρατικούς πιστωτές.
Πάνω απ’ όλα όμως, η περικοπή χρέους από το PSI ακυρώνεται από την καλπάζουσα ύφεση. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επίσημα στοιχεία, η ύφεση το τελευταίο τρίμηνο του 2011 έκλεισε στο -7,5%! Επιπρόσθετα, τα στοιχεία που δημοσιοποίησε χτες η Ελληνική Στατιστική Αρχή για την ανεργία τον Δεκέμβριο του 2011, αναδεικνύουν ένα νέο ιστορικό ρεκόρ, με 21% από 14,8% που βρισκόταν ο σχετικός δείκτης το Δεκέμβριο του 2010 και με 299.862 νέους ανέργους σε αυτό το διάστημα. Με την αυξανόμενη καταναλωτική αδυναμία των φτωχών και άνεργων μαζών και την γοργά αναπτυσσόμενη ύφεση διεθνώς και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα είναι αδύνατο να πιάσει τους ρυθμούς ανάπτυξης που απαιτούνται για να δημιουργηθούν τα πολυθρύλητα πρωτογενή πλεονάσματα, (πλεονάσματα που μπορούν να προκύψουν αν από τα έσοδα του κράτους αφαιρεθούν οι δαπάνες, εξαιρουμένων των τόκων και των χρεολυσίων) τα οποία απαιτούνται για να σταματήσει να αυξάνεται το δημόσιο χρέος.
Έτσι, όπως τονίζεται όλο αυτό το διάστημα από μια σειρά επιτελικών στελεχών του διεθνούς κεφαλαίου, η Ελλάδα θα χρειαστεί σύντομα ένα νέο δάνειο. Ταυτόχρονα, η ασφυκτική πίεση του κράτους να εξυπηρετεί το χρέος σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης, θα φέρνει πιο κοντά το ενδεχόμενο μιας πλήρους και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, που αναπόφευκτα θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης. Αυτή η προοπτική πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού θα είναι καταστροφική για το βιοτικό επίπεδο και το ηθικό των μαζών.
Το διακηρυγμένο από το νέο Μνημόνιο κυβερνητικό σχέδιο, είναι αμέσως μετά τις εκλογές, να επιβληθούν νέα μέτρα που θα μειώσουν ξανά τις συντάξεις και θα καθιερώσουν μισθούς επιπέδου Βουλγαρίας. Τώρα πλέον, μετά την «επιτυχία» του PSI, η τρόικα και η ελληνική άρχουσα τάξη ελπίζουν ότι τα κόμματα και οι ηγεσίες τους θα ανακάμψουν και θα καταφέρουν να κλιμακώσουν έτσι την επίθεση στους εργαζόμενους. Σκοπεύουν με άλλα λόγια, να ζητήσουν «ισχυρή λαϊκή εντολή» για να τσακίσουν ότι έχει απομείνει από το βιοτικό επίπεδο των μαζών.
Μόνο μια δύναμη μπορεί να ανακόψει άμεσα αυτή την επιταχυνόμενη πορεία της εργατικής τάξης στη βαθιά εξαθλίωση: η πολιτική συμμαχία του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από το πρόγραμμα του σοσιαλισμού. Τα δυο κόμματα ενωμένα πρέπει να πουν όλη την αλήθεια στους εργαζόμενους: αν δεν διαγραφεί πλήρως το χρέος, δεν κοινωνικοποιηθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις και δεν σχεδιαστεί η οικονομία προς όφελος της κοινωνίας, τότε το μέλλον είναι ζοφερό. Ο αγώνας για την εκλογή μιας κυβέρνησης ΚΚΕ –ΣΥΡΙΖΑ με σοσιαλιστικό πρόγραμμα είναι σήμερα ένα επείγον και ιστορικό καθήκον. Οι ηγεσίες που δεν το αντιλαμβάνονται και δεν εργάζονται άμεσα για την εκπλήρωσή του, θα είναι οι κύριες υπεύθυνες για τα αυξημένα δεινά που θα επιφέρει στους εργαζόμενους μια νέα κυβέρνηση μαριονέτων της τρόικας και των Ελλήνων καπιταλιστών.
