Η τριλογία Ορέστεια του Αισχύλου είναι μια βαθιά αντιπολεμική τραγωδία. Ο Αισχύλος έγραψε τις τρεις τραγωδίες Αγαμέμνων, Χοηφόροι και Ευμενίδες της τριλογίας και παρουσιάστηκαν στα Μεγάλα Διονύσια του 458 π.Χ. Η Ορέστεια είναι γραμμένη σε μια περίοδο απόλυτης ακμής της Αθήνας, η οποία είχε βγει ενισχυμένη μετά τη νίκη της στους Περσικούς Πολέμους. Όπως και στους Πέρσες που καταδεικνύεται η έπαρση του Δαρείου και της Περσικής Αυτοκρατορίας, ο Αισχύλος στην Ορέστεια στηλιτεύει την αλαζονεία και τον εφησυχασμό της ηγεμονεύουσας, πλέον, Αθήνας. Βεβαίως αυτό δεν γίνεται με άμεσο τρόπο όπως στους Πέρσες, αλλά μας μεταφέρει στην εποχή αμέσως μετά τη λήξη του Τρωικού πολέμου και τη νίκη των Αχαιών.
Αυτή την τριλογία ανέλαβε να σκηνοθετήσει ο σπουδαίος Θεόδωρος Τερζόπουλος και να την παρουσιάσει σε μια ενιαία παράσταση. Το έργο ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά και θα περιοδεύσει σε πολλά θέατρα της χώρας όπως και πέρσι. Φέτος έχει ήδη παρουσιαστεί στο Θέατρο Βράχων του Βύρωνα και έτυχε παρόμοιων αντιδράσεων με πέρυσι. Στο τέλος της παράστασης ηθοποιοί και κοινό άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης σηκώνοντας παλαιστινιακές σημαίες και πανό.
Αυτή η αντίδραση των θεατών ήρθε μετά το κλείσιμο της παράστασης με την τραγωδία Ευμενίδες. Στις Ευμενίδες έχουμε πλέον τη μετάβαση από την εποχή του άγραφου δικαίου στην πόλη-κράτος με τους θεσμούς και τη δημοκρατία. Στη νέα αυτή εποχή εξακολουθεί να υφίσταται η καταπίεση και η αδικία, αλλά αξιοποιούνται άλλα μέσα όπως ο δόλος, ο πειθαναγκασμός, και όταν δεν αρκούν αυτά χρησιμοποιείται η ανοιχτή ωμή βία. Στο τέλος της παράστασης, λοιπόν, ακούγονται αποσπάσματα από δελτία ειδήσεων των δυτικών ΜΜΕ (των υποτίθεται «Δημοκρατιών» της Δύσης), με αναφορές από χρηματιστήρια και από τους πολέμους σε Ουκρανία και Παλαιστίνη. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται μια σύνδεση με το σήμερα και την υποκρισία των αστικών καθεστώτων που προσπαθούν να καλύψουν με ένα πέπλο ψέματος το αίμα χιλιάδων αθώων στην Παλαιστίνη και την Ουκρανία.
Κωνσταντίνος Αυγέρος