Την ώρα που ο παρασιτικός ελληνικός καπιταλισμός και το σαθρό του κράτος καίνε και πνίγουν ανθρώπους, ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρίσκεται και επίσημα σε μια κατάσταση στασιμοποληθωρισμού, δηλαδή ενός ολέθριου συνδυασμού ύφεσης και πληθωρισμού.
Πάνω σ’ αυτό το ανώμαλο οικονομικό έδαφος αναπτύσσεται μια μεγάλη ένταση στις διεθνείς σχέσεις, με αποκορύφωμα τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία. Πρόσφατες εκδηλώσεις αυτής της έντασης ήταν οι διακηρύξεις των διευρυμένων με νέα μέλη BRICS για μια μελλοντική αυτονόμηση από το δολάριο και η επιδημία πραξικοπημάτων στην Αφρική που στρέφονται ενάντια στον δυτικό, και κυρίως τον γαλλικό, ιμπεριαλισμό.
Αυτές οι εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και τις διεθνείς σχέσεις, συνδυασμένες με την κλιματική κρίση, η οποία αποτελεί μια ακόμα έκφραση της ίδιας της ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού, δημιουργούν απανωτά σοκ και θυελλώδεις διεργασίες στη συνείδηση των εργατικών μαζών, προετοιμάζοντας πιθανότατα το μεγαλύτερο κύμα πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης και παγκόσμιας επανάστασης που έχει δει η ανθρωπότητα μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτή η προοπτική αχνοφαίνεται στις εξεγέρσεις και τα μαζικά κινήματα που εκδηλώνονται σποραδικά διεθνώς (εξέγερση στη Σρι Λάνκα, μαζικό κίνημα διαρκείας στη Γαλλία, κύμα απεργιών στη Βρετανία κ.α.), αλλά και στην αυξανόμενη τάση για πολιτική πόλωση. Αυτή εκδηλώθηκε χαρακτηριστικά στις πρόσφατες εκλογές στην Ισπανία με τη σχεδόν απόλυτη ισοπαλία μεταξύ δεξιών και αριστερών κομμάτων και σ’ έναν ορισμένο βαθμό στην Ελλάδα, όπου οι μόνες δυνάμεις που αύξησαν τις ψήφους τους σε σύγκριση με το 2019 ήταν η ακροδεξιά και το ΚΚΕ. Και όπως όλα δείχνουν, είναι έτοιμη να εκδηλωθεί και στη Γερμανία, όπου στις δημοσκοπήσεις οι βασικοί ενισχυμένοι είναι το ακροδεξιό AfD και το υπό ίδρυση αριστερό κόμμα της Ζάρα Βάγκενγνεχτ.
Καμία λύση για το στασιμοποπληθωρισμό στον καπιταλισμό, όλοι οι «γίγαντες» σε πτώση
Πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού δεν υπάρχει καμία λύση για τον στασιμοπληθωρισμό. Αυτό το ομολογούν με τις απανωτές αυξήσεις επιτοκίων διεθνώς οι Κεντρικές Τράπεζες. Στις ΗΠΑ από τον Μάρτιο του 2022 έχουμε ήδη 11 αυξήσεις επιτοκίων και στην ΕΕ από τον Ιούλιο του 2022 έχουμε πλέον 10. Οι αστοί και τα επιτελεία τους γνωρίζουν ότι η μέθοδος της αύξησης των επιτοκίων βαθαίνει την ύφεση και αυξάνει τα χρέη. Παρ’ όλα αυτά την υιοθετούν ως διεθνή πολιτική ελπίζοντας ότι μέσω της πτώσης της ζήτησης που θα προκαλέσει η ύφεση, θα τιθασευτεί και ο πληθωρισμός. Έτσι ομολογούν την απελπισία τους και τον ίδιο τον καταστροφικό χαρακτήρα που έχει για τις παραγωγικές δυνάμεις η διατήρηση του καπιταλισμού στη ζωή.
Και στους 3 βασικούς «πυλώνες» του παγκόσμιου καπιταλισμού η ύφεση εδραιώνεται ή βαθαίνει και ο πληθωρισμός επιμένει. Στις ΗΠΑ, όπου ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ στο 2ο τρίμηνο του 2023 ανήλθε σε μόλις 2,1% (από 1,1% το 1ο τρίμηνο), είχαμε αύξηση του πληθωρισμού τον Αύγουστο στο 3,7% από 3,3% τον Ιούλιο, εν μέσω νέας απειλής για παράλυση του ομοσπονδιακού κράτους λόγω αδυναμίας πληρωμών. Μάλιστα εκτός από το ίδιο το αυξανόμενο κρατικό χρέος, το οποίο από 5,7 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2000 έχει αυξηθεί σε 31,4 (!) τρισεκατομμύρια δολάρια το 2023, αναδύεται μια νέα εστία αποσταθεροποίησης με τη μορφή των αυξανόμενων «κόκκινων» φοιτητικών δανείων ύψους 1,7 τρις δολ.
Η οικονομία της Κίνας έχοντας εμφανίσει ανάπτυξη μόλις 3% πέρυσι, έναν από τους χαμηλότερους ρυθμούς εδώ και δεκαετίες, από ατμομηχανή του παγκόσμιου καπιταλισμού μετατρέπεται πλέον στο μεγάλο του πρόβλημα. Η ανεργία στους νέους έχει γίνει τόσο υψηλή, ώστε η κυβέρνηση σταμάτησε τη δημοσιοποίηση των σχετικών στοιχείων, ενώ το 2022 η Κίνα υπέστη μείωση πληθυσμού για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1960.
Στην κρίση του 2008 η Κίνα υιοθέτησε το μεγαλύτερο πακέτο στήριξης στον κόσμο, με αποτέλεσμα να είναι η πρώτη που βγήκε από την κρίση, ενώ το 2020 ήταν η μόνη ισχυρή οικονομία που απέφυγε την ύφεση. Όμως με ένα συνολικό κρατικό και ιδιωτικό χρέος στο 279% του ΑΕΠ της, το κινεζικό κράτος είναι πλέον υπερβολικά χρεωμένο για να αποφύγει την ύφεση με τον τρόπο που απέφυγε τις δυο προηγούμενες. Μάλιστα η πτώχευση που κήρυξε τον Αύγουστο στις ΗΠΑ ο κινεζικός κολοσσός του τομέα των ακινήτων, Evergrande, με συνολικά χρέη που εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 300 δισ. δολ., πυροδότησε φόβους για συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία συγκρίσιμες με αυτές που προκλήθηκαν από τη χρεοκοπία της Lehman Brothers το 2008.
Στην Ευρωζώνη, οι περισσότερες χώρες είναι ήδη σε ύφεση, με έναν μέσο όρο «ανάπτυξης» του ΑΕΠ το β’ τρίμηνο στο 0,1%, την ώρα που ο πληθωρισμός επιμένει στο 5,3%, παραμένοντας μακριά από τον στόχο του 2% που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και με τις τιμές στα τρόφιμα, μάλιστα, να αυξάνουν 9,8%. Η ύφεση χτυπά και την καρδιά του αναπτυγμένου Βορρά, τη Γερμανία, για την οποία ολόκληρο το 2023 εκτιμάται ότι θα είναι χρονιά ύφεσης, με τις παραγγελίες να μειώνονται αισθητά σε κλάδους-κλειδιά όπως η αυτοκινητοβιομηχανία και η κατασκευή μηχανών και εγκαταστάσεων, αλλά το πρόβλημα αγγίζει πολύ περισσότερο τον ευρωπαϊκό Νότο.
Παρά τα υποκριτικά λόγια των αστών για την «ΕΕ της αλληλεγγύης», τα κράτη του Βορρά έχουν περισσότερα δημοσιονομικά περιθώρια για κρατικές ενισχύσεις. Ενδεικτικά, από τις κρατικές ενισχύσεις ύψους 740 δισ. ευρώ που εγκρίθηκαν σε κράτη της ΕΕ από τον Μάρτιο του 2022 έως σήμερα, το 48,5% ήταν στη Γερμανία, το 22,5% στη Γαλλία, ενώ τα υπόλοιπα κράτη μέλη μοιράστηκαν όλα μαζί μόλις το υπόλοιπο 29%! Αυτή η αύξηση της ανισότητας μεταξύ Βορρά και Νότου, διαμορφώνει πολύ κακό κλίμα στις διαπραγματεύσεις για την επαναφορά του Συμφώνου Σταθερότητας, δηλαδή της άγριας λιτότητας, από το 2024. Και παρότι αυτές οι διαπραγματεύσεις μόλις που έχουν ξεκινήσει, η νέα άγρια λιτότητα έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται με το πακέτο περικοπών ύψους 30 δισ. ευρώ που προβλέπει ο προϋπολογισμός της Γερμανίας για το 2024, δίνοντας μια γεύση για το τι έρχεται ως αποτέλεσμα της ύφεσης και των αυξημένων χρεών σε όλη την ΕΕ.
Γιατί επιμένει ο πληθωρισμός;
Για τους αστούς αναλυτές, ο πληθωρισμός είναι το αποτέλεσμα «έκτακτων» συνθηκών, όπως τα προβλήματα στις διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες μετά τα λοκντάουν. Όμως τέτοιοι έκτακτοι παράγοντες, είναι σε τελική ανάλυση μόνο οι αφορμές που πυροδοτούν τον πληθωρισμό. Η τελική αιτία και πηγή του πληθωρισμού είναι ένα δομικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, η αναρχία της παραγωγής. Η άμεση αιτία για το επίμονο σημερινό πληθωριστικό κύμα είναι η εκδήλωση του ακραία παρασιτικού σύγχρονου χαρακτήρα του καπιταλισμού με τη μορφή της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας. Πίσω από τους γενικούς δείκτες αύξησης του πληθωρισμού κρύβονται οι δείκτες της ακόμα μεγαλύτερης αύξησης των καπιταλιστικών κερδών, οι οποίοι μας δείχνουν ότι ο πληθωρισμός είναι ταυτόχρονα και η έκφραση των δομικών αντιφάσεων του καπιταλισμού, αλλά και μια μέθοδος θρασείας καταλήστευσης των εισοδημάτων των εργατικών και φτωχών λαϊκών μαζών.
Αυτή αντανακλάται σήμερα στο γεγονός ότι, ενώ οι τιμές στην ενέργεια έχουν υποχωρήσει, οι τιμές στα τρόφιμα συνεχίζουν να αυξάνουν και επισημαίνεται ανοικτά πλέον από τα ίδια τα διεθνή αστικά επιτελεία όπως το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν, τα οποία μάλιστα χρησιμοποιούν κι έναν ειδικό όρο: «πληθωρισμός απληστίας» ή «greedflation».
Δυστυχώς, την ώρα που οι ίδιοι οι αστοί παραδέχονται, υποκριτικά ασφαλώς, την κερδοσκοπία της τάξης τους ως την άμεση αιτία του πληθωρισμού, οι ηγεσίες στην Αριστερά και το εργατικό κίνημα περιορίζονται σε «προτάσεις» ή διεκδικήσεις για «μέτρα προστασίας» του εργατικού εισοδήματος, όπως η μείωση του ΦΠΑ και οι αυξήσεις μισθών, αλλά αρνούνται πεισματικά να θέσουν στο προσκήνιο το πιο αποφασιστικό ζήτημα, το ζήτημα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, μεταφοράς και διανομής των βασικών ειδών διαβίωσης. Όμως μόνο η επιβολή κοινωνικής ιδιοκτησίας και ελέγχου σε αυτά, δηλαδή η κεντρική θέση του οικονομικού σοσιαλιστικού προγράμματος, μπορεί να εξαλείψει οριστικά την κερδοσκοπική ακρίβεια.
Ο ελληνικός καπιταλισμός βυθίζεται στην ύφεση και οι εργαζόμενοι στην εξαθλίωση
Την ώρα που έχει βουλιάξει η Θεσσαλία από τις πλημμύρες ένας από τους 4 αναγνωρισμένους οίκους αξιολόγησης που θα αποφασίσουν για το εάν τα ελληνικά ομόλογα θα λάβουν την επενδυτική βαθμίδα, ο καναδικός οίκος DBRS, έκανε ένα δώρο στην κυβέρνηση και «έδωσε» την επενδυτική βαθμίδα. Αυτό όμως δεν έχει καμία ουσία για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, αφού ανεξάρτητα από τις αξιολογήσεις, τα κρατικά επιτόκια έχουν πάρει διεθνώς την ανιούσα και η Ελλάδα δανείζεται πλέον από τις αγορές με υψηλό επιτόκιο, πέριξ του 3,5%.
Ο ρυθμός ανάπτυξης του ελληνικού ΑΕΠ κατά το 2ο τρίμηνο του 2023, παρά την μαζική εισροή τουριστών, ανήλθε μόλις σε 2,7% από 2,1% που κυμάνθηκε κατά το μη τουριστικό, 1ο τρίμηνο. Γενικότερα, βλέποντας κανείς την καμπύλη εξέλιξης της ελληνικής οικονομίας παρατηρεί ότι από το 2ο τρίμηνο του 2021 έχουμε, με μικρές αυξομοιώσεις, μια πτωτική πορεία σε ετήσια βάση. Ωστόσο, με δεδομένη την επιμονή του πληθωρισμού, ο οποίος ανέβηκε τον Αύγουστο στο 2,7% από 2,5% τον Ιούλιο, η αύξηση της συνολικής δαπάνης σε αγαθά και υπηρεσίες που φαίνεται στο ΑΕΠ είναι πλασματική.
Πιο συγκεκριμένα, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον πληθωρισμό τον Αύγουστο έδειξαν ότι παρά τις μεγάλες μειώσεις των τιμών σε ηλεκτρισμό, φυσικό αέριο και πετρέλαιο θέρμανσης οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι αντιμέτωποι με σημαντικές ανατιμήσεις σε όλα τα άλλα είδη αγαθών και υπηρεσιών, και περισσότερο στα είδη διατροφής (+10,7%), την ώρα που η ΕΕ ξεκαθαρίζει ότι οι όποιες επιδοτήσεις θα κοπούν και ενώ από την επόμενη χρονιά προβλέπεται διπλασιασμός των πρωτογενών πλεονασμάτων για 3 χρόνια, ώστε να φτάσουν στο 2,5% του ΑΕΠ. Αυτός ο στόχος μεταφράζεται σε πάνω από 5 δισ. ευρώ πρόσθετη λιτότητα και νέους φόρους κάθε χρόνο.
Η εξαθλίωση του εργαζόμενου λαού συνδυάζεται με την αρπαγή της λαϊκής ακίνητης περιουσίας. Από τον Σεπτέμβριο εξελίσσεται ένα «κύμα» πλειστηριασμών, με τουλάχιστον 11.000 έως το τέλος του 2023 και με τους servicers να έχουν αναλάβει να μεταβιβάσουν σε funds συνολικά περί τα 700.000 ακίνητα. Κι όλα αυτά, ενώ ήδη ανακοινώθηκε αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ, η οποία προσθέτει νέα βάρη σε δεκάδες χιλιάδες στεγαστικά δάνεια.
Κι ενώ η χώρα καταστρέφεται από φωτιές και πλημμύρες και οι εργαζόμενοι εξαθλιώνονται, οι χρηματοδοτήσεις προς τους μεγαλοκαρχαρίες του κεφαλαίου αυξάνονται με το «Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα» ύψους 76 δισ. ευρώ έως το 2030 και το αναθεωρημένο σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης ύψους 36 δισ. ευρώ, που περιλαμβάνει 17,7 δισ. ευρώ σε δάνεια, με προαπαιτούμενα μάλιστα όλο και περισσότερα αντεργατικά τερατουργήματα, σαν το νομοσχέδιο Άδωνι Γεωργιάδη. Κι όλα αυτά, την ώρα που το κρατικό χρέος εκτινάχθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2023 στα 404,68 δισ. ευρώ, που είναι το μεγαλύτερο νούμερο που έχει καταγραφεί στην Ιστορία!
Ένα απόλυτα ενδεικτικό στοιχείο που δείχνει τη γρήγορη διολίσθηση του ελληνικού καπιταλισμού στη νέα ύφεση καταγράφηκε τον Ιούνιο, όπου ο όγκος λιανικών πωλήσεων έπεσε κατά 7,6% σε ετήσια βάση, με τη μείωση των πωλήσεων στα σουπερμάρκετ να φτάνει στο 8,4%. Και εξαιτίας του τεράστιου κόστους των πρόσφατων καταστροφών η ύφεση θα είναι βαθύτερη.
Σύμφωνα με υπολογισμούς που δημοσίευσε η «Ναυτεμπορική» στις 13/9, μόνο από τις πρόσφατες πλημμύρες οι ζημιές σε βασικές υποδομές, όπως δρόμοι και γέφυρες, αλλά και στον εξοπλισμό επιχειρήσεων και αγροτών, ανέρχονται συνολικά σε 4 δισ. ευρώ. Το κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό θα ανέλθει σε 2 δισ. ευρώ, ενώ άλλα 2 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι θα είναι το ύψος των νέων κόκκινων δανείων που θα προκύψουν από τους κατεστραμμένους δανειολήπτες. Είναι ενδεικτικό του μεγέθους της καταστροφής το ότι η Θεσσαλία συμμετέχει με 5,5% στο ετήσιο ΑΕΠ. Εκεί παράγεται το 71% του χοιρινού κρέατος, το 50% των τυριών, το 18,5% του γάλακτος, το 24% του σκληρού σιταριού και το 22,5% του κριθαριού, ενώ στη Λάρισα έχουμε τη μισή ελληνική παραγωγή βιομηχανικής ντομάτας και το 40% του βαμβακιού. Ακόμη, στη Θεσσαλία βρίσκονται περίπου οι μισές αχλαδιές και αμυγδαλιές της χώρας, το 36% των καστανιών, το 31% των μηλιών και το 22,2% των καρυδιών.
Ιστορική χρεοκοπία, πρόωρη κυβερνητική κρίση και αποθάρρυνση στο αστικό καθεστώς
Αμέσως μετά τις καταστροφικότερες πυρκαγιές της τελευταίας 20ετίας, το βύθισμα της Θεσσαλίας στο νερό και τη λάσπη ήρθε να υπογραμμίσει την ύπαρξη μιας αδιαμφισβήτητης ιστορικής πραγματικότητας: της πλήρους χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού και του παρασιτικού και διεφθαρμένου κρατικού του μηχανισμού.
Η διαρκής επανάληψη όλο και μεγαλύτερων καταστροφών, ενώ πλέον η κλιματική αλλαγή είναι μια δεδομένη κατάσταση που εκδηλώνεται σε έγκαιρα προβλέψιμα φαινόμενα και ενώ υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές οικονομικές, τεχνικές και τεχνολογικές δυνατότητες για να προληφθούν οι ζημιές που προκαλούν, είναι μια γλαφυρή απόδειξη ότι o καπιταλισμός πισωγυρίζει ταχύτατα την κοινωνία. Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, η ύπαρξη για πολλές μέρες χιλιάδων ανθρώπων χωρίς τροφή, ρεύμα, ύδρευση και επικοινωνία με τον έξω κόσμο, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη ότι λίγες βδομάδες πριν τις πλημμύρες η κυβέρνηση είχε υποβάλει στην ΕΕ το αναθεωρημένο «σχέδιο ανάκαμψης» έχοντας αφαιρέσει τα αντιπλημμυρικά έργα, είναι στοιχεία που μαρτυρούν το πόσο οπισθοδρομική, σάπια και διεφθαρμένη είναι η άρχουσα τάξη και το κράτος της.
Οι άμεσες αιτίες γι’ αυτές τις καταστροφές είναι οι πολυετείς μνημονιακές περικοπές των κρατικών δαπανών για υποδομές και κοινωφελείς σκοπούς, καθώς και η παράδοση ολόκληρων τμημάτων του κράτους στα κερδοσκοπικά συμφέροντα με τις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτά έχουν κάνει αδύνατο τον αποτελεσματικό σχεδιασμό στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των ακραίων καιρικών φαινομένων. Όμως, χωρίς αυτά τα στοιχεία, σύγχρονος καπιταλισμός στην Ελλάδα και διεθνώς δεν μπορεί να υπάρξει. Μόνο το πρόγραμμα του κομμουνισμού που περιλαμβάνει μια κεντρικά και δημοκρατικά σχεδιασμένη οικονομία, μπορεί να θέσει ως προτεραιότητα την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου και όχι το κέρδος των λίγων, και έτσι να θέσει ένα οριστικό τέλος σ’ αυτές τις καταστροφές.
Η χρεοκοπία της άρχουσας καπιταλιστικής τάξης δεν αποκαλύπτεται μόνο στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση, αλλά και στην αποκατάσταση των ζημιών. Έτσι, η κυβέρνηση και η ΕΕ ανακοίνωσαν μόνο μια επιμέρους κάλυψη των ζημιών, την οποία μάλιστα θα χρηματοδοτήσουν οι δικαιούχοι της επιδότησης για την ακρίβεια, η οποία καταργείται στο όνομα της «αλληλεγγύης στους πλημμυροπαθείς». Όμως από την άλλη πλευρά, είναι έτοιμες να διαθέσουν τα επόμενα χρόνια στο όνομα της ανάκαμψης και της «πράσινης ανάπτυξης» περίπου 112 δισ. ευρώ, κυρίως σε μεγάλες καπιταλιστικές εταιρείες.
Την ίδια στιγμή, εμφανίζεται μια κατάσταση πρωτοφανούς κυβερνητικής κρίσης και ταυτόχρονης κρίσης εμπιστοσύνης στο αστικό καθεστώς από τους ίδιους του απολογητές του. Είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση που επανεκλέγεται στην εξουσία αντιμετωπίζει τόσο σύντομα μια σοβαρή κρίση, με δύο υπουργούς να έχουν ήδη παραιτηθεί. Ταυτόχρονα, γνωστοί απολογητές της ΝΔ και του καθεστώτος εκφράζουν δυσαρέσκεια για την ανικανότητα κυβέρνησης και του κράτους μπροστά στις επαναλαμβανόμενες κρίσεις. Ο διαβόητος παλιάτσος του συστήματος Α. Πορτοσάλτε μιλώντας στο ΣΚΑΙ στις 7/9 ζήτησε από τον Κ. Μητσοτάκη «αν δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά να παραιτηθεί». Ο διευθυντής της Καθημερινής Αλέξης Παπαχελάς, με άρθρο του στις 10/9 έθεσε στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό το δίλημμα «Ή θα σοβαρευτούμε ή θα βουλιάξουμε», τονίζοντας ότι «αν δεν βγούμε από τον κυνικό μας λήθαργο, θα καταλήξουμε ένα “αποτυχημένο κράτος”».
Αυτά τα συμπτώματα πρόωρης κυβερνητικής κρίσης και απώλειας εμπιστοσύνης στο αστικό καθεστώς από τους ίδιους τους αστούς, δείχνουν πόσο αβάσιμη ήταν η πεσιμιστική φλυαρία που ακολούθησε την επανεκλογή της ΝΔ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κύρια από κύκλους φιλικούς στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία με υπερβολές ότι «ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ» και αναφορές στο υποτιθέμενα πανίσχυρο «41τακατό» του Μητσοτάκη, επιχείρησε να εμφανίσει τη Δεξιά παντοδύναμη και την κοινωνία ένα βήμα πριν τον εκφασισμό. Όμως η πρόωρη κρίση της κυβέρνησης και η νέα αύξηση της λαϊκής οργής για την πολιτική της, αναπόφευκτα θα οδηγήσουν στην εμφάνιση μαζικών κινημάτων της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Με άλλα λόγια, διαμορφώνονται όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις ώστε την εκλογική νίκη της ΝΔ να διαδεχθεί, όχι ο «εκφασισμός της κοινωνίας», αλλά μια νέα όξυνση των ταξικών αγώνων, με μια αναπόφευκτη στροφή της συνείδησης στ’ αριστερά, ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους.
Οι μαζικοί αγώνες, οι ηγεσίες και ο κομμουνισμός
Αναπόφευκτα μετά τη νίκη της ΝΔ και την άνοδο της άκρας δεξιάς στις εκλογές, και παρά τη νότα αισιοδοξίας που παρείχε η αξιοσημείωτη άνοδος του ΚΚΕ, οι εργαζόμενοι και η νεολαία βρίσκονται ακόμα σε μια κατάσταση απογοήτευσης. Έτσι, είναι φυσικό, η ανάκαμψη των μαζικών αγώνων να μην έρθει άμεσα, ιδιαίτερα από την στιγμή που την απογοήτευση επιτείνει η ανυπαρξία μιας προοπτικής λύσης εξουσίας από τ’ αριστερά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει πλέον σε μια τροχιά διαρκούς κρίσης, διάσπασης και κατάρρευσης της επιρροής του στις εργατικές μάζες, η οποία ήταν προδιαγεγραμμένη μετά τις απανωτές προδοσίες των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού στην κυβέρνηση και την ταύτισή του με τον καπιταλισμό. Μόνο το ΚΚΕ διαθέτει την αντικειμενική δυνατότητα να δώσει την προοπτική μιας λύσης εξουσίας στους εργαζόμενους. Όμως η ηγεσία του κόμματος δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται αυτό το καθήκον ως επίκαιρο. Στην διακήρυξή της για τις εκλογές στην τοπική διοίκηση, η ΚΕ του ΚΚΕ συνεχίζει να μιλά για «100% αντιπολίτευση», ενώ στην περίοδο που ήδη διανύουμε, το πολιτικό καθήκον του ΚΚΕ είναι η προετοιμασία για «100% αγώνα για την εξουσία».
Ο καλύτερος τρόπος για να συνειδητοποιήσει η ηγεσία του ΚΚΕ την ανάγκη να αλλάξει αυτή τη λαθεμένη γραμμή είναι η μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυση του σχήματός του, της Λαϊκής Συσπείρωσης, στις εκλογές για την τοπική διοίκηση. Ταυτόχρονα, η αναγκαία εκλογική επιτυχία της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι σημαντική υπόθεση γιατί θα δώσει και πάλι στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία αυτοπεποίθηση για τους επερχόμενους μαζικούς αγώνες τους ενάντια στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο, αλλά και γιατί θα δυναμώσει το αυξανόμενο ενδιαφέρον των νέων για τις ιδέες του κομμουνισμού.
Η προτροπή μας σ’ αυτούς τους νέους να ψηφίσουν στις εκλογές υπέρ του κομμουνισμού δεν εξαντλεί καθόλου εκείνα που πρέπει να κάνουν για μια ριζική αλλαγή της κοινωνίας. Η σημαντικότερη πρότασή μας σ’ αυτούς είναι η ακόλουθη και ταυτίζεται με την ομώνυμη καμπάνια μας: Είσαι κομμουνιστής; Οργανώσου! Πάλεψε για τον κομμουνισμό μαζί μας, εντασσόμενος στο ελληνικό τμήμα μιας ραγδαία αναπτυσσόμενης διεθνούς κομμουνιστικής οργάνωσης. Οργανώσου στην Κομμουνιστική Τάση, οργανώσου στην IMT!
Η Σύνταξη
.){kind=link}