Η κυβέρνηση της ΝΔ, με το νέο νόμο-πλαίσιο, κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου. Από το καλοκαίρι έδειξε τα πρώτα δείγματα γραφής της πολιτικής της με την κατάργηση του φοιτητικού ασύλου χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την πάταξη της ανομίας στα πανεπιστήμια. Όπως ακριβώς «πάταξε» την ανομία στα Εξάρχεια συλλαμβάνοντας πεντάχρονα παιδιά, έτσι τώρα κινήθηκε για να «προστατέψει» τα πανεπιστήμια από τους ίδιους τους φοιτητές. Σκοπός, φυσικά, της κατάργησης του ασύλου ήταν να δώσει τη δυνατότητα στην αστυνομία να καταστείλει βίαια τις κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος ενάντια στα μέτρα που σχεδίαζε να φέρει το φθινόπωρο.
Τι περιλαμβάνουν τα νέα μέτρα
Τα νέα μέτρα περιλαμβάνουν τη διαγραφή φοιτητών που έχουν ξεπεράσει το όριο των «ν+2» χρόνων φοίτησης, τη θέσπιση ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα πανεπιστήμια, την εξίσωση των πτυχίων με αυτά των κολεγίων, την περαιτέρω εξάρτηση των πανεπιστημίων από την ιδιωτική χρηματοδότηση, καθώς και την αξιολόγηση των πανεπιστημίων με κριτήριο τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου.
Οι στόχοι της κυβέρνησης είναι ξεκάθαροι: δραστική μείωση των δαπανών για τα πανεπιστήμια, ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και άνοιγμα των πανεπιστημίων στις ορέξεις των μεγάλων επιχειρήσεων. Η ΝΔ βέβαια δεν κάνει κάτι άλλο από το να συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μια πολιτική που έχει οδηγήσει στη μείωση των δαπανών για τα πανεπιστήμια κατά 45% σε σχέση με το 2012 και πλέον βρίσκεται κατά 30% κάτω από το ελάχιστο ποσό που είναι αναγκαίο για την κάλυψη των βασικών λειτουργιών των ιδρυμάτων.
Η διαγραφή φοιτητών και η ελάχιστη βάση για εισαγωγή στα πανεπιστήμια έχουν ως στόχο μία γενικευμένη μείωση των φοιτητών, κύρια από φτωχότερες οικογένειες, οι οποίοι, λόγω της ανέχειας, είναι αναγκασμένοι να εργαστούν για να στηρίξουν τις οικογένειές τους. Με αυτό τον τρόπο θα ανοίξει ο δρόμος για περαιτέρω συγχωνεύσεις πανεπιστημιακών τμημάτων και επιπλέον περικοπές σε προσωπικό και υποδομές. Επίσης, αφού θα έχει γίνει μία εκκαθάριση των «φτωχότερων» φοιτητών, θα μπορεί να γίνει πιο εύκολα μία επέκταση των διδάκτρων από το επίπεδο των μεταπτυχιακών στις προπτυχιακές σπουδές.
Δημοκρατικός Συντονισμός του Αγώνα
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα με καταλήψεις και διαδηλώσεις αντίστοιχες εκείνων της περιόδου 2006-2007, που έλαβαν χώρα ενάντια στην τότε προσπάθεια για κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Χρειαζόμαστε το δημοκρατικό συντονισμό του αγώνα σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο με εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους από τις Γενικές Συνελεύσεις, ώστε να μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματικός.
Αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνο τους φοιτητές, αλλά είναι ένας αγώνας που αφορά επίσης τους μαθητές και ολόκληρη την εργατική τάξη και το κίνημά της. Το φοιτητικό κίνημα δε μπορεί να νικήσει μόνο του. Χρειάζεται την ουσιαστική σύνδεση με τους εργαζόμενους και πρώτα απ’ όλα, με τους εργαζόμενους στην εκπαίδευση. Πρέπει να παλέψουμε για ένα μαζικό πανεκπαιδευτικό μέτωπο με πορείες, διαδηλώσεις και καταλήψεις, καλώντας σε αυτό τους μαθητές και τους εργαζόμενους, οι οποίοι πλήττονται αντίστοιχα από τις πολιτικές της κυβέρνησης, ώστε να αγωνιστούν στο πλευρό μας.
Να διεκδικήσουμε:
Να μην κατατεθεί ο νέος νόμος-πλαίσιο.
Καμία διαγραφή φοιτητών στα «ν+2». Αποδοχή όλων των φοιτητών που εκκρεμεί η μετεγγραφή τους. Όχι στην ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ελεύθερη εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Άμεσος διπλασιασμός των δαπανών για την Παιδεία. Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Κατάργηση κάθε ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Πλήρης επαναφορά του ασύλου! Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και χώρους εργασίας.
Εξασφαλισμένη θέση εργασίας με πλήρη δικαιώματα και ανθρώπινες αμοιβές για όλους τους απόφοιτους σχολείων και σχολών.
Παιδεία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Κατάργηση κάθε ιδιωτικής εκπαίδευσης. Δωρεάν σίτιση-στέγαση-μεταφορές για μαθητές και φοιτητές.
Ενιαία πτυχία με πλήρη και εξασφαλισμένα επαγγελματικά δικαιώματα – Δωρεάν μεταπτυχιακά.
Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος και διοίκηση των πανεπιστημίων, δηλαδή ο έλεγχος των ιδρυμάτων από τους φοιτητές, τους εργαζόμενους σε αυτά και κυρίως από την εργατική τάξη συνολικά – στα πλαίσια του δημοκρατικού σχεδιασμού της οικονομίας από τα δημοκρατικά της όργανα. Όλοι όσοι εκλέγονται σε διοικητικές θέσεις από τις ενώσεις των εργαζομένων και των φοιτητών θα πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητοί και θα πρέπει να λογοδοτούν στα σώματα που τους εξέλεξαν σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Εκπαίδευση και επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι των καπιταλιστών.
