Τις τελευταίες μέρες καταγράφεται διεθνώς και στην Ελλάδα μια νέα μεγάλη και δολοφονική έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού. Η κοινή διεθνής αιτία για αυτήν είναι η εγκληματική αδιαφορία των αστικών κυβερνήσεων για την υγεία των ανθρώπων στο βωμό της προστασίας των καπιταλιστικών κερδών, η οποία παρουσιάζεται ψευδεπίγραφα τους τελευταίους μήνες με το μανδύα της «προστασίας της οικονομίας».
Στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, οι βασικές αιτίες για την παρούσα έξαρση της πανδημίας είναι: α) Το μαζικό άνοιγμα των συνόρων στον τουρισμό το καλοκαίρι με ένα κοινωνικά ανεύθυνο και «χαλαρό» πρωτόκολλο προσαρμοσμένο απόλυτα στις ανάγκες των κερδοσκοπικών συμφερόντων του τουρισμού. β) Η απροθυμία στο βωμό της λιτότητας να αυξηθεί το προσωπικό και τα οχήματα των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς ώστε να αποφεύγεται ο καθημερινός συνωστισμός δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στις συγκοινωνίες. γ) Η κυβερνητική ανοχή στην πολύπλευρη και βαθιά ριζωμένη πρακτική της μη τήρησης στοιχειωδών μέτρων προστασίας για τους εργαζόμενους από τη εργοδοσία σε πολλές επιχειρήσεις, αλλά και της μη τήρησης στοιχειωδών μέτρων προστασίας για τους καταναλωτές από τα αφεντικά σε πολλές εμπορικές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στον κλάδο της εστίασης και της διασκέδασης. δ) Ο συνωστισμός μαθητών στις σχολικές αίθουσες. ε) Η παροχή πλήρους ασυδοσίας στο σκοταδιστικό εκκλησιαστικό κατεστημένο που έχει μετατρέψει τις εκκλησίες σε χώρους διαρκούς διάδοσης του ιού.
Η εγκληματική κυβερνητική πολιτική συμπληρώνεται από τη σκανδαλώδη και επιδεικτική αδιαφορία έναντι του καθήκοντος για ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Χαρακτηριστικά, στην Ελλάδα οι διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ αυτή τη στιγμή, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που «ενοικιάζονται» με το αζημίωτο από τα ιδιωτικά κέντρα, είναι σύμφωνα με την κυβέρνηση συνολικά 930, όσες ήταν δηλαδή και την άνοιξη, με μέγιστη δυνατότητα να αναπτυχθούν στις 1017, επίσης όσες και την άνοιξη. Ειδικά για τις ανάγκες των ασθενών Covid-19 μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο 230 κλίνες ΜΕΘ την ώρα που οι διασωληνωμένοι ασθενείς έχουν αρχίσει πλέον να ξεπερνούν τους 150.
Μια σειρά μέτρων όπως τα ακόλουθα θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα μέσα σε συνθήκες πανδημίας και γι’ αυτά πρέπει να αγωνιστούμε: η αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, Εκπαίδευσης και Συγκοινωνιών σε προσωπικό, μέσα και υποδομές σύμφωνα με τις πάγιες διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος και ειδικότερα των εργαζόμενων σε αυτούς τους χώρους· η δωρεάν παροχή μασκών και αντισηπτικών σε όλον τον πληθυσμό, η πλήρης κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η διενέργεια του τεστ για Covid-19 με απλή συνταγογράφηση· η δημιουργία ενός πανεθνικού δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης με ειδική πρόνοια για ευπαθείς ομάδες (κατ’ οίκον διανομή βασικών ειδών κ.λπ.) και για κοινωνικά ευάλωτες ομάδες (στέγαση και σίτιση σε αξιοπρεπείς και υγιεινές συνθήκες των εγκαταλειμμένων αστέγων και των κλεισμένων στα άθλια κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών, προγράμματα και μέτρα στήριξης των ανάπηρων ανθρώπων, των ψυχικά ασθενών κ.ο.κ.)· η πλήρης εφαρμογή των μέτρων προστασίας σε όλους τους χώρους εργασίας σύμφωνα με τις υποδείξεις των συνδικάτων και η διακοπή λειτουργίας για την περίοδο της πανδημίας όλων των επιχειρήσεων όπου η εφαρμογή τους είναι ανέφικτη, η επέκταση των αδειών ασθενείας μετ’ αποδοχών για όλους τους εργαζόμενους με κάλυψη του μισθολογικού και ασφαλιστικού κόστους από την εργοδοσία.
Όμως αυτά τα κοινωνικά αναγκαία μέτρα δεν μπορούν να εφαρμοστούν με μια κυβέρνηση της άρχουσας τάξης στην εξουσία. Έτσι η διεκδίκησή τους πρέπει να συνδυάζεται με τον αγώνα για την εκλογή μιας εργατικής σοσιαλιστικής κυβέρνησης, η οποία θα διαγράψει το ληστρικό κρατικό χρέος, θα επιβάλει βαριά φορολογία στον πλούτο και τις τράπεζες, θα πατάξει μέσω του δημοκρατικού εργατικού ελέγχου στο κράτος κάθε παρασιτική κρατική δαπάνη και θα κοινωνικοποιήσει τις τράπεζες και τις μεγάλες εταιρείες ώστε να βρεθούν οι αναγκαίοι πόροι για μια αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας.
