Η προκλητικά παράλογη συκοφαντία ότι ο Λένιν ήταν πληρωμένος πράκτορας της γερμανικής κυβέρνησης έχει τις ρίζες της στις συκοφαντίες των αντιπάλων της Ρωσικής Επανάστασης το 1917. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, αυτός ο μύθος εφευρέθηκε για άλλη μια φορά για να φαίνεται ότι ήταν μια μυστική χρηματοδότηση και όχι η υποστήριξη των μαζών η αιτία έφερε τους μπολσεβίκους στην εξουσία.
Αυτό το βλακώδες ψέμα επινοήθηκε από την τσαρική μυστική αστυνομία για να δυσφημήσει τους μπολσεβίκους, και αργότερα επαναλήφθηκε και ενισχύθηκε από Ρώσους αντιδραστικούς για να ασκήσουν διώξεις στους μπολσεβίκους το 1917. Την πρόσφατη περίοδο μάλιστα, αναβίωσε από αδίστακτους «ιστορικούς» όπως ο Ντιμίτρι Βολκογκόνοφ, οι οποίοι δεν προσπαθούν να κρύψουν το μίσος τους για τον Λένιν, τον Τρότσκι και γενικά για τους επαναστάτες.
Στο βιβλίο του για τον Λένιν, ο Βολκογκόνοφ αναβίωσε όλα τα παλιά ψέματα περί του «Γερμανού πράκτορα» Λένιν που είχαν απαντηθεί εδώ και πολύ καιρό. Εκτός από τους παλιούς συκοφάντες, παραθέτει από μερικούς νέους, οι οποίοι, μετά από προσεκτικότερη εξέταση, φαίνονται να είναι απλοί αντιγραφείς των παλιών ψεμάτων. Ένας «Ρώσος ιστορικός», κάποιος Σ.Π. Μελγκούνοφ, είναι η πρώτη «αυθεντία» που ανέφερε ο Βολκογκόνοφ. Διαβεβαιώνει τον αναγνώστη ότι πρέπει να αναζητήσει κανείς «το κλειδί του γερμανικού χρυσού στην τσέπη του Πάρβους (Χέλφαντ), ο οποίος ήταν ταυτόχρονα σε επαφή με τον σοσιαλιστικό κόσμο και με το γερμανικό γενικό επιτελείο» και ότι «αυτό εξηγούσε την εξαιρετικά γρήγορη επιτυχία της προπαγάνδας του Λένιν».
Πότε γράφτηκε αυτό το εκπληκτικά «νέο και πρωτότυπο υλικό»; Το 1940, όταν εμφανίστηκε σε ένα βιβλίο με τίτλο «Το γερμανικό χρυσό κλειδί των μπολσεβίκων», που δημοσιεύτηκε στο Παρίσι ως μέρος μιας αρκετά ογκώδους φιλολογίας που εκδόθηκε από Ρώσους εξόριστους, που όλοι τους ήταν φανατικοί πολέμιοι του μπολσεβικισμού και υποκινούνταν από το μίσος και το πνεύμα του εκδικητή. Από τέτοιες πηγές, δύσκολα μπορεί κανείς να περιμένει μια επιστημονική αξιολόγηση οποιουδήποτε θέματος.
Όμως ο Βολγκογκόνωφ προσθέτει: «Τώρα που εξέτασα έναν μεγάλο αριθμό εγγράφων που μέχρι σήμερα δεν ήταν διαθέσιμα…». Επιτέλους παίρνουμε μια γεύση από αυτές τις νέες και συναρπαστικές πηγές! Και τι δείχνουν; Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, δείχνουν ότι το περίφημο «μυστικό της επανάστασης», που τόσο καιρό κρατήθηκε κρυφό, «απέχει ακόμη από το να ξεκαθαριστεί». Είτε τα «μυστικά» μεταδόθηκαν από στόμα σε στόμα σ’ έναν μικρό κύκλο ηγετών των μπολσεβίκων ή τα στοιχεία έχουν καταστραφεί και «ο Λένιν ήξερε καλά πώς να φυλάει μυστικά».
Αυτός ο γελοίος μύθος έχει μεγεθυνθεί χιλιάδες φορές και μεταδόθηκε στα πέρατα της γης. Οι φίλοι του Βολγκογκόνωφ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν έχασαν χρόνο για να διαβεβαιώσουν τους πάντες ότι το βιβλίο του «περιείχε πειστικές αποδείξεις, βασισμένες σε εντελώς νέες πηγές» για το ότι ο Λένιν δεν ήταν παρά ένας πράκτορας του γερμανικού κράτους. Αυτή η ανοησία ωστόσο, δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Πηγή:
Μπολσεβικισμός: Ο Δρόμος προς την Επανάσταση — Άλαν Γουντς (εκδόσεις «Μαρξιστική Φωνή», 2017)
