Οι φραστικές επιθέσεις της κυβέρνησης της Βενεζουέλας ενάντια στην επαναστατική Αριστερά έχουν κλιμακωθεί τις τελευταίες βδομάδες. Αυτές οι επιθέσεις κατευθύνονται ενάντια στην APR (Λαϊκή Επαναστατική Εναλλακτική), μια πολιτική πλατφόρμα που αποτελείται από διάφορα κόμματα και οργανώσεις στ’ αριστερά της κυβέρνησης Μαδούρο. Έχουν διατυπωθεί πολύ σοβαρές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένης της κατηγορίας ότι η αριστερή αντιπολίτευση ενεργεί σε συνεργασία με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Οι επιθέσεις ενάντια στην APR μέχρι τώρα, περιλαμβάνουν εκφοβισμό, λογοκρισία στα κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και διάφορες ενέργειες ενάντια στους υποψήφιους της APR κατά τη διάρκεια της εκλογικής εκστρατείας για την Εθνοσυνέλευση..Το σημαντικότερο και σοβαρότερο θέμα είναι ότι αυτές οι επιθέσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν το έναυσμα για μία σοβαρότερη καταστολή της αριστερής πτέρυγας και του εργατικού κινήματος.
Ένα από τα κίνητρα τις κυβέρνησης πίσω από την εντατικοποίηση της πολιτικής της επίθεσης ενάντια στην APR, είναι πως η κυβέρνηση Μαδούρο ετοιμάζεται να στραφεί περισσότερο στα δεξιά, ακολουθώντας μία πιο αυστηρή νομισματική πολιτική της και προχωρώντας σε ιδιωτικοποιήσεις. Τέτοιου είδους μέτρα θα πλήξουν ακόμη περισσότερο την εργατική τάξη, και σε αυτό το πλαίσιο η APR θα μπορούσε να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στο να οργανώσει και να ηγηθεί σε μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στο πακέτο οικονομικών μέτρων που θα έρθει τους επόμενους μήνες.
Βέβαια, το εκλογικό αποτέλεσμα της APR στις εκλογές της Εθνοσυνέλευσης ήταν χαμηλό: 2.73% των ψήφων και εκλογή ενός υποψηφίου. Ένας από τους λόγους γι’ αυτό ήταν η λογοκρισία στα ΜΜΕ, η απουσία πόρων για την εκλογική εκστρατεία και η προπαγάνδα της ηγεσίας του PSUV. Η ARP είναι μικρή όμως έχει σημαντικές πολιτικές δυνατότητες που πηγάζουν από τις πολιτικές της ιδέες και τα αιτήματα που θέτει από τον περασμένο Αύγουστο. Έτσι, είναι λογικό να σκεφτούμε ότι η μπολιβαριανή ηγεσία φοβάται αυτές τις δυνατότητες και το ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν την ARP να γίνει μια μεγαλύτερη πολιτική δύναμη σε επίπεδο χώρας.
Σοβαρές κατηγορίες
Στις 23 Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια του λόγου του από το Προεδρικό Μέγαρο για τα γεγονότα της ανατροπής της δικτατορίας του Perez Jiménez από τη μαζική εξέγερση το 1958, η οποία είναι ιστορικό σύμβολο για την Αριστερά, ο πρόεδρος Μαδούρο είπε ότι υπάρχουν κάποιοι που «[…] προσπαθούν να καταστρέψουν τον Τσαβισμό από μέσα […] Προσέξτε τους διασπαστές που αποκαλούν τους εαυτούς τους Μαρξιστές- Λενινιστές και που παρουσιάζονται ως “περισσότερο τσαβικοί κι από τον Τσάβες .” Προσέξτε επειδή από πίσω τους βρίσκεται ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Να είστε σε επιφυλακή στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στους δρόμους.»
Η τακτική του Μαδούρο και της γραφειοκρατικής ηγεσίας του PSUV μέχρι και κατά τη διάρκεια της εκλογικής εκστρατείας, ήταν να υποτιμήσουν και να αγνοήσουν την APR. Όμως, αυτές οι πρόσφατες κατηγορίες αποτελούν μια αλλαγή της στάσης της κυβέρνησης προς την APR και τις οργανώσεις μέσα σε αυτή την πλατφόρμα, και κυρίως προς τη μεγαλύτερη οργάνωση, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας. Η επιθετική γλώσσα ενάντια στην APR και η έκκληση να κατονομαστούν δημόσια οι «διασπαστές» και να κατηγορηθούν δημόσια, είναι σοβαρό ζήτημα και πιθανόν να προετοιμάζει το έδαφος για την βίαιη καταστολή της APR στο μέλλον.
Ο Μαδούρο χαρακτήρισε την APR και το Κομμουνιστικό Κόμμα ως «trasnochado» που σημαίνει παλιό, ξεπερασμένο. Ο γνωστός ηγέτης Rómulo Betancourt του παλιού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Acción Democrática (το οποίο εκφυλίστηκε και κινήθηκε στα δεξιά πριν πολλές δεκαετίες) χρησιμοποιούσε αυτό το χαρακτηρισμό εναντίον του Κομμουνιστικού Κόμματος και της μαρξιστικής Αριστεράς τη δεκαετία του 1960. Είναι σημαντικό επίσης να υπογραμμίσουμε ότι ο Betancourt ήταν υπεύθυνος για τις δολοφονίες και εξαφανίσεις χιλιάδων επαναστατών ακτιβιστών κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του.
Σκανδαλώδη ψέματα
Την περασμένη Πέμπτη κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας ολομέλειας της Εθνοσυνέλευσης, ο πρόεδρός της και πρώην αντιπρόεδρος και δήμαρχος του Καράκας Jorge Rodríguez, μίλησε μετά τον Oscar Figuera, τον αντιπρόσωπο της APR και του ΚΚ Βενεζουέλας. Το θέμα της συνεδρίασης ήταν μια δήλωση για τα 29 χρόνια της στρατιωτικής ανταρσίας της 4 Φεβρουαρίου 1992, της οποίας ηγήθηκε ο Τσάβες. Ο Figuera τάχθηκε υπέρ του πρώτου μέρους της δήλωσης, δηλαδή να τιμηθεί η επέτειος της ανταρσίας και των πολιτικών της στόχων, αλλά και ενάντια στο δεύτερο μέρος της, που ισχυριζόταν ότι η κυβέρνηση είναι ο θεματοφύλακας για την επίτευξη αυτών των στόχων σήμερα.
Ο Rodríguez απάντησε στον Figuera προσπαθώντας να πλασάρει στα απλά μέλη του Μπολιβαριανού κινήματος την ιδέα ότι το ΚΚ και η APR υποστηρίζονται από τον Αμερικανό ειδικό αντιπρόσωπο στη Βενεζουέλα, Elliot Abrams, και ότι η πολιτική αυτής της πλατφόρμας σχετιζόταν με τις προσπάθειες του Abrams να ρίξει την κυβέρνηση του Μαδούρο.
Ο Abrams ήταν ένα από τα στελέχη της διακυβέρνησης Ρήγκαν, που υποστήριζε τα αντεπαναστατικά σχέδια στη Νικαράγουα, τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ, για την βίαιη εξόντωση των αριστερών οργανώσεων. Κατά την διακυβέρνηση του Ρήγκαν ένα εκατομμύριο δολάρια στέλνονταν καθημερινά στον στρατό του Ελ Σαλβαδόρ για να πολεμήσει το FMLN. Ταυτόχρονα, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εκπαίδευσε εκατοντάδες ενόπλους από το Ελ Σαλβαδόρ, που αργότερα μετατράπηκαν στις ομάδες θανάτου που ήταν υπεύθυνες για τη δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων. Η σφαγή του El Mozote μάλιστα, το 1981 είναι μια από τις χειρότερες στην σύγχρονη ιστορία της Λατινικής Αμερικής.
Η προσπάθεια του Rodriguez να ταυτίσει το ΚΚ Βενεζουέλας και την APR με τον Abrams είναι μεγάλο σκάνδαλο. Η APR και οι οργανώσεις που την απαρτίζουν διεξάγουν ιστορικά έναν ασυμφιλίωτο αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στις κυρώσεις κατά της Βενεζουέλας. Επίσης, έχουν απαιτήσει συστηματικά να συλληφθεί ο Juan Guaidó για την συμμετοχή του στο πραξικόπημα του 2009, την προσπάθεια του να ανατρέψει τον εκλεγμένο πρόεδρο, την έκκληση για εισβολή προς τον αμερικανικό στρατό κ.λπ. Η κυβέρνηση Μαδούρο αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο, ενώ ταυτόχρονα επιτίθεται σε εκείνους που ζητούν να φυλακιστούν οι φίλο-ιμπεριαλιστές προδότες.
Επιθέσεις στην Aριστερά
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ενώ η κυβέρνηση Μαδούρο επιτίθεται στην Aριστερά, έχει συναντήσεις με τη Fedecamaras, την βασική οργάνωση των καπιταλιστών στη Βενεζουέλα, η οποία συμμετείχε από το 2002 σε κάθε προσπάθεια ανατροπής την Μπολιβιριανής κυβέρνησης μέσω πραξικοπημάτων. Ο πρώην πρόεδρος της Fedecamaras, ο Jorge Roig, συνεχάρη δημόσια την κυβέρνηση για την επίθεση στην APR και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Εδώ είναι σημαντικό να αναφέρουμε ξανά ότι καμιά από τις οργανώσεις που ανήκουν στην ARP δεν είναι- και δεν θα είναι ποτέ- εχθρός της Μπολιβαριανής Επανάστασης και των μπολιβαριανών μαζών. Οργανώσεις όπως το ΚΚ, η Lucha de Clases – το βενεζουελάνικο τμήμα της Διεθνούς Μαξιστικής Τάσης (IMT) – το Rafael Uzcátegui Current, η Izquierda Unida και άλλες, έχουν υπάρξει πάντοτε σταθεροί υποστηρικτές της σοσιαλιστικής επανάστασης στην Βενεζουέλα και σταθεροί αντιιμπεριαλιστές και αντικαπιταλιστές.
Δεν είμαστε εχθροί των μπολιβαριανών μαζών, αντιθέτως, αγωνιζόμαστε για τις ίδιες ιδέες που υπερασπίστηκε ο σύντροφος Τσάβες, ο οποίος σε μια από τις τελευταίες του ομιλίες με τίτλο «Golpe de Timón» (Αλλαγή κατεύθυνσης), μίλησε για την επείγουσα ανάγκη του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και την καταπολέμηση κάθε μορφής εθνικής και κοινωνικής καταπίεσης των ανθρώπων. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι η σημερινή πολιτική της κυβέρνησης Μαδούρο στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του έργου το προέδρου Τσάβες.
Ερνέστο Λεόν (εφημερίδα «Lucha de Clases»), 10 Φεβρουαρίου 2021
Μετάφραση από την ιστοσελίδα www.marxist.com: Γεωργία Τζίρκαλη
