Στο φόντο του ενδεχομένου ενός ντόμινο ύφεσης και χρεοκοπιών στην Ευρωζώνη (την «μοίρα της Ελλάδας πλέον διαδέχεται η Ισπανία, που βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας, παρά τη «συνετή» εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών επιταγών σύμφωνα με την κ.Λαγκάρντ), μία ακόμα χώρα μετά την Πολωνία, έρχεται να συμπληρώσει το κάδρο των κατά Λαγκάρντ «επιτυχημένων εφαρμογών των πολιτικών του Μνημονίου». Ο λόγος για την Λετονία, το παράδειγμα της οποίας, σύμφωνα με την κ. Λαγκάρντ, θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της η Ελλάδα, αν θέλει να «ορθοποδήσει»… Κατά πόσο ορθοπόδησε όμως η Λετονία μετά την εφαρμογή των συνταγών του ΔΝΤ;
Η εν λόγω χώρα προσέφυγε στο ΔΝΤ το 2008 και παρέμεινε υπό τον έλεγχό του μέχρι και το Δεκέμβρη του 2011. Ωστόσο αποπληρώνει ακόμα τις δόσεις του δανείου που έλαβε και η «ανάπτυξή» της μόλις που αγγίζει σήμερα το 0,8%, ποσοστό που φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλό για να θεωρηθεί «επιτυχές παράδειγμα». Αλλά αυτό το 0,8% αφορά μόνο την τρέχουσα επίδοση της χώρας. Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα των «New York Times» και της «Guardian» η Λετονία την τελευταία τριετία, δηλαδή την τριετία υπαγωγής της στο ΔΝΤ, βίωσε τη μεγαλύτερη ύφεση στην ιστορία της, με το ποσοστό του ΑΕΠ να έχει συρρικνωθεί συνολικά πάνω από 25%! Επιπλέον, η προσπάθεια της να κρατήσει την ισοτιμία του νομίσματός της στα ίδια επίπεδα με το ευρώ, την έχει οδηγήσει σε διαρκή «εσωτερική υποτίμηση», με αποτέλεσμα την μείωση των μισθών, αλλά και της εγχώριας παραγωγής. Σύμφωνα με εκθέσεις του ίδιου του ΔΝΤ, η Λετονία μέχρι το 2015 δεν θα έχει καταφέρει να αγγίξει σε μέγεθος ΑΕΠ τα επίπεδα του 2006!
Αλλά όπως σε κάθε καπιταλιστική χώρα υπό συνθήκες ύφεσης, η επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, την τάξη που σε μεγάλο βαθμό «κινεί» την αγορά με την αγοραστική της δύναμη, είναι καταιγιστική. Σύμφωνα λοιπόν με τον Mark Weisbrot, οικονομικό αναλυτή των «New York Times», η ανεργία στη Λετονίας από 5% στην προ ΔΝΤ εποχή, εκτοξεύθηκε με την έλευση του ΔΝΤ στο 22% και τώρα κυμαίνεται στο 15,5% . Οι εργαζόμενοι αμείβονται πλέον με μισθό όχι πάνω από 200 ευρώ! Σαν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, η μεταναστευτική τάση αυξάνεται και οι περικοπές τόσο στην Υγεία όσο στην Παιδεία, είναι δραματικές και ενδέχεται να επεκταθούν περεταίρω. Καμία ουσιαστική διαφορά λοιπόν με την Ελλάδα!
Οι προσπάθειες των αδίστακτων αστικών επιτελείων να βρουν παραδείγματα «επιτυχημένης εφαρμογής των μέτρων του ΔΝΤ» συνιστά στην ουσία της μια προκλητική απάτη. Τα Μνημόνια του ΔΝΤ είναι πασιφανές ότι είναι κοινωνικά καταστροφικά. Σε τελική ανάλυση όμως, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η κρίση δεν είναι το προϊόν καμίας μορφής διαχείρισης – ακόμα και της πλέον βάρβαρης και ακραία νεοφιλελεύθερης – αλλά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, της άναρχης παραγωγής με σκοπό το ατομικό κέρδος. Μόνο το πρόγραμμα εγκαθίδρυσης μίας κοινωνικοποιημένης και δημοκρατικά σχεδιασμένης οικονομίας με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, μπορεί να αποτελέσει σήμερα ένα «σχέδιο διάσωσης» για τις βαρύτερα χτυπημένες από την καπιταλιστική κρίση χώρες όπως η Λετονία και η Ελλάδα. Εμπρός λοιπόν, με όχημα την ορμητική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, να κάνουμε την Ελλάδα τον πρώτο σταθμό της πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας σοσιαλιστικής αλλαγής!
Αλεξάνδρα Πολυχρόνη
