Μια πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη εκτιμά πως σήμερα υπάρχουν πάνω από 700 εκατομμύρια χρήστες ίντερνετ παγκοσμίως. Το ίντερνετ έχει επεκταθεί ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο μέσο επικοινωνίας στην ιστορία. Αναμφίβολα ο τρόπος με τον οποίο τα κομπιούτερ και το ίντερνετ θα εξελιχθούν, θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό το πώς θα ζούμε στον επόμενο αιώνα. Οι θαυμαστές δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το συνδυασμό αυτών των δύο μέσων, δίνουν μια δυνατότητα δικτύωσης και επικοινωνίας που δεν έχει προηγούμενο.
Οι καπιταλιστές ήταν εξαιρετικά αργοί στην υιοθέτηση της νέας τεχνολογίας, παρ’ όλο που θα δημιουργούσε τεράστιες νέες αγορές και θα έκανε τις επιχειρήσεις τους πιο παραγωγικές. Μόλις στα μέσα του 1990 έριξαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε διάφορα εγχειρήματα ηλεκτρονικού εμπορίου. Ωστόσο, οι πωλήσεις στα χρηματιστήρια ήταν το μόνο που τους ενδιέφερε και απίστευτα ποσά χρημάτων εισέρευσαν σε επιχειρήσεις – φούσκες.
Η ιστορία του ίντερνετ
Το 1957 η Υπηρεσία για τα Προχωρημένα Ερευνητικά Προγράμματα (ARPA) σχηματίστηκε από το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας με σκοπό να αναπτύξει τεχνολογία για στρατιωτική χρήση, ώστε να αντιμετωπίσει την απειλή από την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου της Σοβιετικής Ένωσης, του Σπούτνικ. Το πρόβλημα για το πώς θα διατηρούνταν η επικοινωνία σε συνεχή βάση, οδήγησε στη δημιουργία του ARPANET, το οποίο δικτύωνε μεταξύ τους τα κομπιούτερ με τέτοιο τρόπο ώστε να στέλνουν τα δεδομένα σε μικρά πακέτα (διακλάδωση πακέτων). Αυτό επέτρεπε στα δεδομένα να φτάνουν στον προορισμό τους μέσω διαφορετικών διαδρομών και να βρίσκουν το δρόμο τους, ακόμα και εάν μια πυρηνική βόμβα κατέστρεφε κομμάτια του δικτύου.
Η Ομάδα Εργασίας για το ίντερνετ (INWG) δημιουργήθηκε το 1972, εισάγοντας τυποποιημένα πρωτόκολλα, τα οποία έπρεπε να είναι ο πυρήνας για τέτοιες μεταφορές δεδομένων. Από το 1973 το ίντερνετ άρχισε να αναπτύσσεται σταδιακά μέχρι το 1991, οπότε και το «world wide web» (το γνωστό «www») κυκλοφόρησε επισήμως. Από τη στιγμή αυτή το ίντερνετ επεκτάθηκε ταχύτερα από κάθε άλλο μέσο επικοινωνίας.
Οι απάτες της Microsoft
Παρ’ όλο που το ίντερνετ ξεκίνησε σαν στρατιωτικό σχέδιο, ο πυρήνας του διατηρήθηκε και αναπτύχθηκε από διάφορους συνεργατικούς οργανισμούς, όπου η εργασία είναι εθελοντική. Αυτό είναι ένα γεγονός που σπανίως επισημαίνεται από τα ΜΜΕ. Η ομάδα με τη μεγαλύτερη επιρροή είναι η λεγόμενη internet society (ISOC) που σχηματίστηκε το 1992. Το κίνητρο για τη συνεργατική δραστηριότητα των μελών της είναι μόνο η συμβολή στην ανάπτυξη του ίντερνετ.
Η Microsoft αναδείχθηκε μετά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του δικτύου – αφού ήδη είχε γίνει ευρέως διαθέσιμο στο κοινό – δημιουργώντας μία πειρατική έκδοση του προγράμματος πλοήγησης Netscape μέσω μιας αντίστροφης διεκπεραίωσης του λογισμικού του και μέσω μονοπωλιακών πρακτικών.
Η Microsoft κέρδισε την κυριαρχία της στην αγορά με την κλοπή του προγράμματος MS DOS από το δημιουργό του Gary Tilder, ο οποίος είχε αρνηθεί να το πουλήσει στην IBM. Ο Bill Gates ίδρυσε μια εταιρία υπολογιστών που είχε κάνει ένα αντίγραφο, ελάχιστα τροποποιημένο και αγόρασε τα δικαιώματά του για μόλις $50,000. Αυτό ήταν σε τελική ανάλυση που έκανε τον Gates ιδιοκτήτη μιας περιουσίας μεγαλύτερης από αυτής 115 εκατομμυρίων Αμερικανών. Τώρα η Microsoft επεκτείνει την κυριαρχία αγοράζοντας προγράμματα των ανταγωνιστών της και υποβαθμίζοντάς τα σε «δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας».
Η καπιταλιστική κερδοσκοπία «φρένο» στο ίντερνετ
Το ίντερνετ έχοντας τη δυνατότητα να μεταφέρει δεδομένα από απομακρυσμένους υπολογιστές στους προσωπικούς υπολογιστές, έχει εξαλείψει ουσιαστικά τα έξοδα της διανομής. Τελικά όταν τα υψηλής ταχύτητας δίκτυα θα εισαχθούν, κανείς δε θα αγοράζει CD-ROM και κάθε πρόγραμμα θα αποθηκεύεται μέσω του ίντερνετ. Η μέθοδος της Microsoft για τη διανομή με CD-ROM είναι σα να πουλάς τηλεοπτικά προγράμματα σε βιντεοταινίες…
Αλλά για να μπορέσει κανείς να κάνει το ίντερνετ μέσο διανομής μεγάλων προγραμμάτων υπολογιστή, βίντεο και τρισδιάστατης κινούμενης εικόνας, απαιτείται να διαθέτει υψηλής ταχύτητας επικοινωνιακά συστήματα. Ολόκληρο το παγκόσμιο τηλεπικοινωνιακό σύστημα μένει πίσω χάρη σε ένα στενό κερδοσκοπικό κίνητρο. Οι Βρετανικές Επικοινωνίες (BT) μέχρι και σήμερα πλασάρουν το ISDN στις επιχειρήσεις και στους κατ’ οίκον χρήστες σαν μια τεχνολογική «επανάσταση».Ο λόγος για αυτή τη «νωθρή» συμπεριφορά είναι ότι το πιο σύγχρονο πρόγραμμα ADSL αν αντικαταστήσει το τηλεφωνικό σύστημα μπορεί να περικόψει μεγάλο μέρος των κερδών της επιχείρησης.
Μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα έπρεπε να εθνικοποιήσει την BT, να παράσχει δωρεάν πρόσβαση στο ίντερνετ για κάθε σπίτι και να δώσειτεράστια οικονομική στήριξη στα προγράμματα του Linux και στους διακομιστές του ίντερνετ. Αυτό θα έσπαζε τον κλοιό με τον οποίο περικλείουν οι πολυεθνικές τις μαζικές επικοινωνίες.
Μέσο για συλλογική εργασία – Όπλο για μια κοινωνικοποιημένη παραγωγή
Στον προγραμματισμό, η πραγματική πρόκληση βρίσκεται στη συλλογική εργασία, όπως αυτή που συμβαίνει με το σύστημα Linux. Η αρχή του Linux είναι ότι η πληροφορία ανήκει στους χρήστες, υπό Γενική Δημόσια Άδεια, γεγονός το οποίο είναι το ακριβώς αντίθετο από τα καπιταλιστικά «Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας», τα οποία υποστηρίζουν πως οι ιδέες αποτελούν προσωπική ιδιοκτησία και πως ο ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να πληρώνεται για κάθε αντίγραφο του προγράμματός του.
Το Linux είναι ένα λειτουργικό σύστημα που λειτουργεί παρέχοντας τους «πρωτότυπους κωδικούς» για όλα τα προγράμματα που «τρέχουν» με αυτό. Έτσι δεν υπάρχουν μυστικά, τα λάθη διορθώνονται άμεσα και η ανάπτυξη δεν έχει όρια, σε πλήρη αντίθεση με τους κώδικες με πνευματικά δικαιώματα των εμπορικών εταιριών. Το Linux μπορεί να «τρέξει» σε οποιαδήποτε λειτουργία των υπολογιστών μπορεί κανείς να φανταστεί και σε μια άπειρη ποικιλία. Και βέβαια είναι απολύτως δωρεάν.
Βάσει της Έκθεσης των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη της ανθρωπότητας, το πρόγραμμα του Linux«Apache» «τρέχει» αυτή τη στιγμή σε πάνω από το 50% των διακομιστών ίντερνετ σε παγκόσμιο επίπεδο και η εφημερίδα Financial Times υποστηρίζει πως το 70% του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στέλνεται μέσω του προγράμματος του Linux «Send mail». Με άλλα λόγια, ολόκληρο το ίντερνετ το λειτουργεί και το διαχειρίζεται μια συλλογική προσπάθεια!
Οι 200 μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία, αλλά αν αυτές τεθούν κάτω από ένα καθεστώς κοινωνικοποιημένης ιδιοκτησίας, ολόκληρη η λειτουργική τους γνώση θα είναι διαθέσιμη μέσω του ίντερνετ. Αυτό θα έδινε τη δυνατότητα στους καταναλωτές και τους παραγωγούς να σχεδιάζουν την ανθρώπινη ανάπτυξη με στόχο την ειρήνη, την ελευθερία και την αφθονία.
Αναδημοσίευση από το Βρετανικό μαρξιστικό περιοδικό «Socialist Appeal»
Μετάφραση: Άγγελος Ηρακλείδης
