Οι εργαζόμενοι των fast-food σε περισσότερες από 60 πόλεις των ΗΠΑ έχουν κατέβει σε απεργία, τη μεγαλύτερη που έγινε ποτέ στη βιομηχανία τροφίμων. Οι εργαζόμενοι απαιτούν αύξηση μισθού έως 15 δολάρια την ώρα, που για πολλούς εργαζόμενους σε αλυσίδες fast food, αποτελεί διπλασιασμό του μισθού. Δημοσιεύουμε εδώ ένα φυλλάδιο που γράφτηκε από τους συντρόφους του Workers International League για να μοιραστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες:
“Οι εργαζόμενοι στα fast-food, στις υπηρεσίες, καθώς και το προσωπικό των καταστημάτων, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι πόσο άθλιες είναι οι συνθήκες και οι μισθοί σε αυτή τη βιομηχανία. Έχουμε δημιουργήσει δισεκατομμύρια κέρδη για τους μετόχους και τους κερδοσκόπους της Wall Street, ενώ δεν είμαστε συχνά σε θέση να πληρώσουμε το ενοίκιο μας, ακόμα κι αν εργαζόμαστε με πλήρη απασχόληση. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι των εταιρειών μας, παίρνουν τεράστιες αποζημιώσεις και μπόνους, ενώ εμείς θα πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της διατροφής ή της υγειονομικής περίθαλψης για τα παιδιά μας και συχνά θα πρέπει να κηνυγάμε μια δεύτερη ή ακόμη και τρίτη δουλειά.
Σε όλη τη χώρα, οι εργαζόμενοι των fast food και το προσωπικό των καταστημάτων έχουν πει “φτάνει πια!” Και αντιστέκονται στους χαμηλούς μισθούς παλεύοντας για συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αυτό το κίνημα που έχει μόλις αρχίσει, έχει εμπνεύσει και έχει ήδη δείξει ότι τα αφεντικά δεν είναι παντοδύναμα, και ότι μπορούν πράγματι να αμφισβητηθούν, κάτω από έναν κοινό αγώνα. Ωστόσο, τα ισχυρά συμφέροντα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορεί να ηττηθούν από μια μικρή σχετικά χούφτα ηρωικών και γεμάτων αυτοθυσία εργαζομένων.
Εν τέλει, θα πρέπει να κινητοποιήσουμε το σύνολο της εργατικής τάξης ώστε να παλέψουμε όλοι μαζί για αύξηση στους μισθούς και για την ποιότητα της ζωής μας. Φανταστείτε εάν, αντί για μόλις μερικές εκατοντάδες απεργούς από τα λίγα εστιατόρια fast food, κάθε εργαζόμενος απεργούσε μέσω του συνδικάτου του σε κάθε πόλη ως ένδειξη αλληλεγγύης. Αυτού του είδους η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης θα σήμαινε παράβαση αντεργατικών νόμων όπως ο Taft-Hartley, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί μια συνολική νίκη. Αυτό είναι που οι ηγέτες του εργατικού κινήματος θα πρέπει να οργανώνουν και γι’ αυτό να παλεύουν!
Αλλά ακόμα και αν κερδίσουμε υψηλότερους μισθούς και αναγνώριση των συνδικάτων, τα οφέλη αυτά θα είναι πάντα σε κίνδυνο να παρθούν πίσω από τους αστούς καθώς χαλαρώνουμε την επιφυλακή μας. Ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα – συμπεριλαμβανομένων των νόμων, των πολιτικών, της κυβέρνησης, και των μέσων ενημέρωσης – είναι προσανατολισμένο προς την εκμετάλλευση και τη μεγιστοποίηση των κερδών.
Γι ‘αυτό η Workers International League πιστεύει ότι χρειαζόμαστε ένα μαζικό εργατικό κόμμα, βασισμένο στη δύναμη και τους πόρους των συνδικάτων, για να πολεμήσει στο πολιτικό πεδίο για τα δικαιώματά μας. Καθώς ο καπιταλισμός είναι η βασική αιτία της ανισότητας, των διακρίσεων, του άγχους, και των εντάσεων που υποφέρουμε όλοι, πρέπει να αγωνιστούμε για το σοσιαλισμό. Μόνο όταν η κυβέρνηση και οι κύριοι μοχλοί της οικονομίας είναι υπό το δημοκρατικό εργατικό έλεγχο μπορεί να ζούμε σε μια κοινωνία που βασίζεται στην αφθονία για όλους. Ελάτε μαζί μας στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο!“
Μετάφραση: Αποστόλης Δαγρές
{fcomment}
