Λίγο καιρό πριν, τέλη Φλεβάρη του 2020, διεξήχθη το έκτακτο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Στα πλαίσια της διαμάχης της σημερινής ηγεσίας της ΓΣΕΕ με το ΠΑΜΕ γύρω από την διεξαγωγή του συνεδρίου, είχε ξεσπάσει ένας ατέλειωτος πόλεμος ανακοινώσεων, αντεγκλήσεων και αλληλοκατηγοριών, που έφτασαν στα αστικά δικαστήρια. Δεν θα επεκταθούμε σχετικά με το περιεχόμενο αυτών, καθώς έχουμε τοποθετηθεί με αναλυτική αρθρογραφία. Λίγες μέρες μετά, με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού και τα μέτρα για την αποτροπή της διάδοσης του και για την στήριξη της οικονομίας, η κυβέρνηση της ΝΔ «ξήλωσε» το μισό εργατικό δίκαιο και έβαλε το άλλο μισό σε «γύψο». Επίσης ανέστειλε μια σειρά ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στα πλαίσια του (αναγκαίου) περιορισμού της κυκλοφορίας και των συναθροίσεων, χωρίς να προβλέψει (καθόλου τυχαία) την αναγκαία μετακίνηση για συνδικαλιστικούς λόγους. Για όλα αυτά έχουμε επίσης τοποθετηθεί σε ειδικότερα άρθρα.
Αυτό που θέλουμε εδώ να καταδείξουμε, είναι ότι όλες αυτές τις μέρες, από την πλευρά της σημερινής ηγεσίας της ΓΣΕΕ, δεν έχει ξοδευτεί ούτε το 1/10 του μελανιού που χύθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα κατά των συνδικαλιστικών της αντιπάλων, για να καταγγελθούν όλες αυτές οι απαράδεκτες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και για να διαμαρτυρηθεί κατά του οργίου εργοδοτικής αυθαιρεσίας , που έχει αφήσει η κυβέρνηση να διεξάγεται με τις ευλογίες της! Βεβαίως, ακόμα και αν είχε ξοδευτεί το δεκαπλάσιο μελάνι, κάθε άλλο παρά θα είχε λυθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα. Ωστόσο αυτή η απουσία έστω και φραστικών καταγγελιών της κυβερνητικής πολιτικής, είναι απολύτως ενδεικτική των προτεραιοτήτων της σημερινής ηγεσίας της ΓΣΕΕ και της απόλυτης υποταγής της στο «δόγμα της εθνικής ομοψυχίας» της κυβέρνησης, στο βωμό της οποίας θυσιάζονται απροκάλυπτα οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους!
Ούτε ένα κείμενο καταδίκης των αντεργατικών μέτρων δεν βγήκε, ούτε μια συνέντευξη τύπου για όλα αυτά δεν οργανώθηκε, ούτε καν μια διεκδίκηση, για να προβλεφθεί η ελεύθερη μετακίνηση των εκλεγμένων συνδικαλιστών σε χώρους εργασίας και κρατικές υπηρεσίες για συνδικαλιστικούς λόγους, δεν διατυπώθηκε επίσημα.
Επισημαίνουμε εδώ, για άλλη μια φορά, ότι το μέτρο της γενικής απαγόρευσης της κυκλοφορίας, μεταξύ άλλων, μη προβλέποντας ειδικά μέτρα για την μετακίνηση των εκλεγμένων συνδικαλιστών, ουσιαστικά περιορίζει και καταργεί την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση, παραβιάζει την συνδικαλιστική ελευθερία και αφήνει εντελώς απροστάτευτους τους εργαζόμενους.
Ειδικά, όσον αφορά κλαδικά σωματεία και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, ουσιαστικά οι εκπρόσωποι τους εμποδίζονται να βρεθούν σε εργασιακούς χώρους σε μια περίοδο μάλιστα, που ουσιαστικά, οι κατά τόπους επιθεωρήσεις εργασίας έχουν κατεβάσει ρολά, ενώ έρχεται στη δημοσιότητα ένα όργιο εργοδοτικής αυθαιρεσίας (που αποτελεί μόνο την «κορυφή του παγόβουνου») και το οποίο σωστά έχει αναδείξει η ΓΣΕΕ, ωστόσο, χωρίς να αναζητήσει καμία ευθύνη από την κυβέρνηση γιατί δημιούργησε τις συνθήκες για αυτό και γιατί δεν κάνει τίποτα για να το αντιμετωπίσει.
Τι έχουν κάνει όλο αυτό τον καιρό, οι κορυφές του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος και ειδικά η ηγεσία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ που είναι οι σημαντικότερες οργανώσεις, για να απαντήσουν στον ορυμαγδό των αντεργατικών και αντιδημοκρατικών μέτρων της κυβέρνησης; Τι πρωτοβουλίες έχουν πάρει για να οργανώσουν την άμυνα και την αναγκαία αντεπίθεση του συνδικαλιστικού κινήματος; Τι πρωτοβουλίες έχουν πάρει για να περιοριστεί και να λάβει απάντηση το όργιο εργοδοτικής αυθαιρεσίας, στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα; Τι πρωτοβουλίες έχουν πάρει για να εξασφαλίσουν στους εκλεγμένους συνδικαλιστές- μέλη των ηγετικών τους οργάνων και των ηγετικών οργάνων τω ν οργανώσεων- μελών τους – την δυνατότητα της ελεύθερης μετακίνησης για να υπηρετήσουν τον ρόλο τους, δηλαδή να πάνε στους χώρους εργασίας, να ελέγξουν τα περιστατικά αυθαιρεσίας, να ενημερώσουν τους εργαζόμενους για τα δικαιώματα τους, να μεταβούν στις αρμόδιες κρατικές αρχές για να πιέσουν κλπ; Δυστυχώς, η απάντηση φαίνεται να είναι απολύτως τίποτα!
Άλλωστε, ειδικά για την ηγεσία της ΓΣΕΕ, τι πρωτοβουλίες να πάρει, από την στιγμή που δεν φαίνεται καν να διαφωνεί με την πλειοψηφία των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης; Χαρακτηριστικά σε άρθρο του Προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου, που έχει δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα της ΓΣΕΕ με ημερομηνία 30/03/2020, δηλαδή ενώ είχαν περάσει και οι τρεις ΠΝΠ που περιλάμβαναν τα αντεργατικά μέτρα, εκτός από ένα γενικό ευχολόγιο- έκκληση προς την κυβέρνηση, δεν διατυπώνεται η αντίθεση της ΓΣΕΕ στα μέτρα αυτά, παρά μόνο σε ένα: την γενικευμένη εκ περιτροπής εργασία. Μάταια θα ψάξει κανείς για μία θέση συνολικής εναντίωσης στα αντεργατικά μέτρα!
Μάλιστα λίγες μέρες πριν, στις 10/03/2020 στη δήλωση του Προέδρου μετά από συνάντηση που έγινε στο Υπουργείο Εργασίας, διατυπώθηκαν οι εξής απίστευτες, για έναν συνδικαλιστικό εκπρόσωπο των εργαζομένων, φράσεις: «Όπως αντιλαμβάνεστε μία επιδημία σαν τον κορωνοϊό, πολλώ δε μάλλον μια ενδεχόμενη πανδημία, δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά, θα μας πλήξει όλους.» και «Ζητήσαμε, επειδή το πρόβλημα μας αφορά όλους, να μην επιχειρήσουν κάποιοι να δώσουν ταξική διάσταση.»!
Τι πρωτοβουλίες λοιπόν να πάρει μια συνδικαλιστική ηγεσία, που δεν αντιλαμβάνεται καν την ταξική διάσταση της πανδημίας, που δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχουν όλοι την δυνατότητα να «μείνουν σπίτι», αλλά κάποιοι πρέπει να συνωστιστούν στα ΜΜΕ και μετά σε εργασιακούς χώρους χωρίς στοιχειώδη μέτρα πρόληψης, για να μην απολυθούν και για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ότι δεν έχουν όλοι τις ίδιες προϋποθέσεις να μείνουν σπίτι, γιατί άλλοι μένουν στις βίλες τους χωρίς να χρειάζεται να μετακινηθούν για τίποτα και άλλοι είναι αναγκασμένοι να μένουν σε σπίτια με κομμένο ρεύμα και τηλέφωνο και αυτή είναι μια ταξικότατη διάσταση της πανδημίας.
Οι μόνες πρωτοβουλίες που πήραν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ, όλο αυτό το διάστημα, ήταν οι εξής: το μεν ΕΚΑ έβγαλε στην δημοσιότητα ένα νομικό κείμενο «συνοπτικός οδηγός για τις άδειες και τα δικαιώματα των εργαζομένων στην εποχή του κορονοϊού», που επιμελήθηκαν οι νομικοί του σύμβουλοι και η δε ΓΣΕΕ έθεσε σε λειτουργία την πλατφόρμα της «ΑΝΤΙ-COVID-19, ομάδας πληροφόρησης και υποστήριξης εργαζομένων». Πρόκειται για μία ψηφιακή πλατφόρμα στη σελίδα της ΓΣΕΕ, στην οποία παρέχεται πληροφόρηση στους εργαζόμενους, και γίνεται υποβολή καταγγελιών, για φαινόμενα εργοδοτικών αυθαιρεσιών και οι καταγγελίες αυτές διαβιβάζονται στο Υπουργείο Εργασίας. Αυτές οι πρωτοβουλίες, είναι βεβαίως απόλυτα σωστές και επιβεβλημένες, αλλά κάθε άλλο παρά επαρκείς για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση που διαμορφώνεται.
Αυτές οι πρωτοβουλίες, επίσης, λειτουργούν, κυρίως με την δουλειά των νομικών τμημάτων και των επιστημονικών συνεργατών των οργανώσεων αυτών και παρέχουν μια αναγκαία και πολύτιμη ενημέρωση και διαχείριση καταγγελιών. Ωστόσο, δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την δουλειά παρέμβασης μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης για να αντιμετωπιστούν οι αυθαιρεσίες και να προστατευτούν τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Τα νομικά τμήματα και οι επιστημονικοί συνεργάτες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, κάνουν αυτό που τους έχει ανατεθεί, οι εκλεγμένες ηγεσίες τι ακριβώς κάνουν; Ο ρόλος της ΓΣΕΕ δεν είναι βέβαια, να λειτουργεί σαν γραφείο εισερχομένων καταγγελιών για το Υπουργείο Εργασίας!
Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ φαίνεται να έχει θεωρητικοποιήσει αυτή την αδράνεια, αφού πρόσφατα σε παρέμβασή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, δήλωσε στηλιτεύοντας τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στο χώρο των σουπερμάρκετ ότι: «Εμείς με αυτά τα στοιχεία πάμε στο υπουργείο και διεκδικούμε. Προφανώς δεν κάνουμε απεργίες. Προφανώς δεν πάμε έξω από τα σούπερ μάρκετ όπως πάνε κάποιοι δήθεν έξυπνοι και ταξικοί να κάνουμε συγκεντρώσεις». Αυτό που δε μας είπε όμως, ο κύριος Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, είναι ποιες πρωτοβουλίες ακριβώς έχει πάρει η ηγεσία της ΓΣΕΕ για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων στα σούπερ-μάρκετ και των άλλων κλάδων που πλήττονται. Ακόμα δεν μας είπε, με ποια βεβαίωση κυκλοφορίας μπορεί να πηγαίνει στο Υπουργείο «και να διεκδικεί», παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας – και αν έχει βρει αυτή την βεβαίωση, γιατί δεν ενημερώνει και τους άλλους εκλεγμένους συνδικαλιστές , για να μπορούν να την χρησιμοποιήσουν και να υπηρετήσουν τον ρόλο για τον οποίο έχουν εκλεγεί; Εκτός αν εννοεί ότι στέλνει τις καταγγελίες με μέιλ στο Υπουργείο, οπότε έχει εξαντλήσει τον ρόλο του…
Η Αριστερά στα συνδικάτα έχει ιστορικά καθήκοντα
Βεβαίως, αυτά δεν αφορούν μόνο την ηγεσία της ΓΣΕΕ, η οποία τυγχάνει απλά να αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα, αλλά αφορούν λιγότερο ή περισσότερο και τις υπόλοιπες ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων (και κυρίως ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ), που εκτός από το να βγάλουν κάποια δελτία τύπου και ψηφίσματα συμπαράστασης, για δίκαια αιτήματα και κινητοποιήσεις κάποιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, δεν έχουν να επιδείξουν καμία πρωτοβουλία στις αναγκαίες κατευθύνσεις που υπογραμμίσαμε. Αφορά ακόμη και τις δυνάμεις της Αριστεράς στα συνδικάτα, που βεβαίως έχουν κρατήσει μια πολύ πιο σωστή στάση, καταγγέλλοντας τα αντεργατικά μέτρα και ζητώντας την κατάργηση τους και έχουν οργανώσει κάποιες κινητοποιήσεις για να αναδείξουν τα προβλήματα σε ορισμένους εργασιακούς χώρους που έχουν δυνάμεις, αλλά δυστυχώς αποσπασματικά και κατακερματισμένα και απέχοντας πολύ από την εκπλήρωση των αναγκαίων καθηκόντων σε μια περίοδο όπως αυτή που διανύουμε.
Μπροστά στην ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων και το όργιο εργοδοτικής αυθαιρεσίας που έχει ξεσπάσει, μπροστά στον ορυμαγδό που φαίνεται ότι θα ακολουθήσει, οι ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων λάμπουν δια της ηχηρής απουσίας τους. Φαίνεται λοιπόν δικαιολογημένο το ερώτημα: «Μήπως παρα- μείνανε σπίτι;» Αυτό που αναδεικνύεται για άλλη μια φορά, είναι ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανωθούν και να πάρουν στα χέρια τους τα σωματεία, για να τα μετατρέψουν στα πραγματικά όργανα αγώνα, που έχουν ανάγκη και να εξασφαλίσουν ότι οι συγκεκριμένες ηγεσίες θα «παραμείνουν σπίτι τους» μόνιμα, για να ανοίξουν τον δρόμο σε άλλες που μπορούν να ανταποκριθούν στα αναγκαία καθήκοντα τους.
Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς και πρώτα και κύρια το ΠΑΜΕ, ως μαζικότερη δύναμη, πρέπει να αναλάβουν την πρωτοβουλία για έναν ενωτικό αγώνα διαρκείας, για να αλλάξουν την κατάσταση στα συνδικάτα, οργανώνοντας τα πιο χτυπημένα, τα πιο καταπιεσμένα και ανοργάνωτα στρώματα, μαζικοποιώντας τα συνδικάτα, δημιουργώντας νέες οργανώσεις όπου δεν υπάρχουν και κυρίως προβάλλοντας ένα πραγματικό σχέδιο αγώνα με κλιμάκωση και προοπτική, αντί για συμβολικές ή αποσπασματικές κινητοποιήσεις.
Ξεκινώντας από το συντονισμό όλων των σωματείων που έχουν αγωνιστική πλειοψηφία, σε ένα κοινό μέτωπο και όχι επιμέρους αντιπαραθετικά μέτωπα, παλεύοντας για την μέγιστη δυνατή ενότητα και την μέγιστη δυνατή διεύρυνση του με όσες οργανώσεις συμφωνούν στην ανάγκη ενός τέτοιου σχεδίου. (βλ. αναλυτικά και προηγούμενα άρθρα μας: Καμιά νομιμοποίηση στο «συνέδριο» – έκτρωμα! Άμεση εκλογή αντιπροσώπων για ένα αληθινά δημοκρατικό συνέδριο της ΓΣΕΕ, ΓΣΕΕ: Η απαράδεκτη νομιμοποίηση του «συνεδρίου» – παρωδία από την ηγεσία του ΠΑΜΕ, Το αντιδραστικό «πολυνομοσχέδιο» που έγινε νόμος και η παράλυση του εργατικού κινήματος, Η «κανονικότητα» της ανελέητης επίθεσης στην εργατική τάξη και τα καθήκοντα των κομμουνιστών, Ένας απολογισμός του «απεργιακού Νοέμβρη» – Πως θα αποκτήσει προοπτική ο εργατικός αγώνας) Μόνο έτσι θα μπορέσουν να προσφέρουν στους εργαζόμενους μια εναλλακτική ηγεσία, που θα μπορέσει να τους συσπειρώσει για να αλλάξουν τους συσχετισμούς και να αντικαταστήσει τις σημερινές χρεοκοπημένες ηγεσίες των κορυφαίων οργανώσεων.
Παναγιώτης Κολοβός
