Tο μεγαλειώδες και ακούραστο κίνημα της νεολαίας που αναπτύχθηκε ενάντια στο «νόμο – πλαίσιο» και την αναθεώρηση του Συντάγματος – ιδιαίτερα του άρθρου 16 – για να μπορέσει να κατοχυρώσει τη νίκη του χρειάζεται δύο πράγματα: πρώτο την επιβεβλημένη αγωνιστική συμπαράταξη του εργατικού κινήματος, μια και το ζήτημα της Δημόσιας δωρεάν παιδείας αφορά πρωτίστως τους εργαζόμενους και το λαό και μετά τους φοιτητές, μαθητές, δασκάλους, καθηγητές κλπ, επειδή εμείς με θυσίες και κόπους καταβάλλουμε λεφτά που δεν έχουμε για να σπουδάσουμε τα παιδιά μας. Δεύτερο, χρειάζεται πολιτική προοπτική και διέξοδο, έστω και με τη μορφή προγράμματος. Όμως τα υπάρχοντα στην αντιπολίτευση κόμματα δεν υπάρχει περίπτωση να του τη δώσουν. Το ΠΑΣΟΚ γιατί, το λέει στα «ίσια», δεν θέλει και επειδή το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ μπορεί στα λόγια να θέλουν, αλλά η πολιτική και πραχτική των ηγεσιών τους, τα κάνει να μην μπορούν.
Το σημερινό σύνταγμα είναι αντιδραστικό
Είναι σωστό να ζητάμε να μην αναθεωρηθεί το «άρθρο 16» και τα υπόλοιπα άρθρα του Συντάγματος, γιατί η αναθεώρηση που επιχειρείται από την Κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι προς αντιδραστική κατεύθυνση. Πράγμα που σημαίνει ότι το Σύνταγμα θα γίνει ακόμη πιο συντηρητικό. Αυτό επιτάσσουν σήμερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Η Αριστερά και ιδιαίτερα το πιο μαχητικό της ρεύμα βρέθηκε επικεφαλής αυτού του μεγάλου κινήματος ενάντια στην αντιδραστική αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος. Ωστόσο την ίδια στιγμή δεν είναι σωστό στα μάτια του κινήματος και του λαού να ταυτίζεται μ’ αυτό το Σύνταγμα. Χρειάζεται να κάνει διακριτό ότι δεν την εκφράζει και να προπαγανδίζει την ανάγκη για ένα άλλο Σύνταγμα που θα κατοχυρώνει τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού και όχι του κεφαλαίου.
Το Σύνταγμα ως έχει δεν στέκεται σαν διαιτητής πάνω από τα συγκρουόμενα συμφέροντα εργαζόμενου – κεφαλαίου, αντίθετα κατοχυρώνει και θεσμοθετεί αυτά του Κεφαλαίου, της Εκκλησίας και γενικά του κατεστημένου. Θεσμοθετεί την οικονομική και πολιτική του εξουσία σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.
– Κατοχυρώνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
– Τα προνόμια και τις φοροαπαλλαγές του Κεφαλαίου.
– Την ιδιωτικοποίηση των στρατηγικών Τομέων της οικονομίας και των επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας.
– Επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας, σε βάρος της δημόσιας.
– Διευκολύνει την συγκέντρωση του πλούτου, την διεύρυνση της φτώχειας, της ανεργίας, το χτύπημα των μισθών. Διευρύνει τις ανισότητες.
– Την απρόσκοπτη και χωρίς εμπόδια κερδοφορία του Κεφαλαίου.
Το ΠΑΣΟΚ στα παλιά τα χρόνια, όταν ήτανε ακόμη ΠΑΣΟΚ έγραφε για το Σύνταγμα: «… ξεκινά από την αντίληψη ότι καθοριστικό στοιχείο της οικονομικής δομής της χώρας μας πρέπει να είναι ο ιδιώτης επιχειρηματίας», ότι «θεωρεί σαν επιβεβλημένη και διατηρητέα την καπιταλιστική μορφή οργάνωσης της οικονομίας μας και μάλιστα στην πιο ανεξέλεγκτη μορφή της».
Η ανακοίνωση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ (τότε) Α. Παπανδρέου έγραφε ότι: «Στο σύνολό του αποτελεί υπόδειγμα Συντάγματος για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κατεστημένου…».
Για το άρθρο 16 έγραφε: «… διαπνέεται από πνεύμα συντηρητισμού… Αποτελεί μέσο για την παγίωση των κοινωνικών διακρίσεων. Η κυρίαρχη στην Ελληνική κοινωνία ομάδα δίνει στα δικά της μέλη την εκπαίδευση, που χρειάζεται, για να εξασφαλίζεται η θέση της στην κοινωνία και στα μέλη των κυριαρχούμενων στρωμάτων, την παίδευση ή σωστότερα αμορφωσιά που χρειάζεται για να παραμείνει υποτελής» (Μπροσούρα «Σύνταγμα για μια Ελλάδα δημοκρατική»).
Τι σύνταγμα να διεκδικήσουμε
Γι’ αυτό ενώ άμεσα ζητάμε και προβάλλουμε δυνατά το αίτημα «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ» πρέπει να εξηγήσουμε ότι παλεύουμε για ένα άλλο Σύνταγμα το οποίο θα κατοχυρώνει και θα θεσμοθετεί τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού σε βάρος του κεφαλαίου και του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, όπου τα συμφέροντα της κοινωνίας θα είναι πάνω από τα συμφέροντα του ιδιώτη επιχειρηματία.
Για ένα άλλο Σύνταγμα που (ενδεικτικά) θα κατοχυρώνει:
– Την υποχρέωση του Κράτους να εξασφαλίζει δουλειά σ’ όλους.
– Να επιδοτεί τους ανέργους μέχρι να τους βρει δουλειά.
– Να εξασφαλίζει για όλους το μίνιμουμ εισόδημα ευπρεπούς διαβίωσης.
– Υγεία και Παιδεία πλήρως κοινωνικοποιημένες και δωρεάν, έξω οι ιδιώτες και η λογική του κέρδους απ’ αυτούς τους τομείς.
– Υποχρεωτική 12χρονη εκπαίδευση.
– Χρηματοδότηση Παιδείας και Υγείας στο ύψος των πραγματικών λαϊκών αναγκών .
– Ανάλογη φορολογία στο Κεφάλαιο για να βρεθούν τα χρήματα.
– Την εθνικοποίηση των βασικών μονάδων παραγωγής, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.
– Τον κοινωνικό και εργατικό έλεγχο στο σύνολο των μεγάλων επιχειρήσεων για να χτυπήσουμε την αισχροκέρδεια, την ακρίβεια, την νοθεία και την διαφθορά τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Αναμφίβολα η έμφαση σήμερα είναι στο σύνθημα «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ». Αλλά χρειάζεται οι νέοι αγωνιστές να δουν από τώρα πιο μακριά και να προετοιμαστούν ιδεολογικά.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΜΑΡΑΚΗΣ
