Όπως και στον πρώτο γύρο, τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των γαλλικών βουλευτικών εκλογών απέκλιναν πολύ από τις «εκτιμήσεις» που δημοσίευσαν οι δημοσκόποι πριν από την κάλπη. Κανείς δεν είχε προβλέψει ένα τόσο κακό αποτέλεσμα για τη Δημοκρατία Μπροστά (LREM) του «μετριοπαθούς» Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, η οποία δεν έχει πλέον τις απαιτούμενες έδρες για απόλυτη πλειοψηφία, κερδίζοντας 43 έδρες λιγότερες. Ομοίως, κανείς δεν είχε προβλέψει το αποτέλεσμα του δεξιού Εθνικού Συναγερμού (RN), ο οποίος εισέρχεται στην Εθνοσυνέλευση με 89 έδρες. Αυτά τα δύο γεγονότα συνδέονται: οι υποψήφιοι της LREM έχασαν πολλές περισσότερες αμφισβητούμενες έδρες από ό,τι αναμενόταν από τον RN. Αλλά η αριστερή Νέα Οικολογική και Κοινωνική Λαϊκή Ένωση (NUPES) έχασε επίσης περισσότερες έδρες από το αναμενόμενο από τον RN.
Για τη LREM, ο πρώτος γύρος των βουλευτικών εκλογών ήταν μια σαφής οπισθοδρόμηση· αλλά ο δεύτερος γύρος ήταν μια ήττα, ίσως ακόμη και μια αποτυχία. Ο Μακρόν βασιζόταν σε μια απόλυτη πλειοψηφία ή, τουλάχιστον, σε μια αρκετά ισχυρή σχετική πλειοψηφία για να του επιτραπεί η ψήφιση των πολιτικών του, βασιζόμενος σε μια μερίδα βουλευτών από τους παραδοσιακούς κεντροδεξιούς Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι διχάζονται σε σχέση με τη στάση τους απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση. Αλλά με 43 έδρες λιγότερες από την απόλυτη πλειοψηφία, και με μόνο 64 βουλευτές από το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων και της Ένωσης Δημοκρατών και Ανεξάρτητων (UDI), τα πράγματα φαίνονται πολύ πιο περίπλοκα για τον Μακρόν.
Τις επόμενες μέρες θα ξεκινήσουν εντατικές διαπραγματεύσεις, με αιχμή του δόρατος τα Ηλύσια Πεδία, για να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν μια ψευδαίσθηση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Περιττό να πούμε ότι θα προταθούν γενναιόδωρες προσφορές. Μένει να δούμε ποιοι Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές θα έχουν τα κότσια να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση η οποία, από τον σχηματισμό της, θα αποδυναμωθεί σοβαρά – όχι μόνο στην Εθνοσυνέλευση, αλλά και κυρίως στα μάτια του λαού.
Ο Μακρόν είναι μισητός και έχει απαξιωθεί
Η αποχή ανήλθε στο 53,8% και σ΄ αυτήν μπορούμε να προσθέσουμε ένα 3,5% που ψήφισε λευκό και άκυρο. Μόνο το 42,7% των εγγεγραμμένων ψήφισε κάποιον από τους υποψηφίους. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση είναι μειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, αλλά βρίσκεται ακόμα περισσότερο στη μειοψηφία όσον αφορά την εκτίμηση του πληθυσμού απέναντί της, και ειδικά μεταξύ της μάζας των νέων και των μισθωτών. Με τη σειρά της, η ευθραυστότητα της κυβέρνησης στην Εθνοσυνέλευση θα έχει ως αποτέλεσμα να ενθαρρύνει τη νεολαία και τους εργαζόμενους να κινητοποιηθούν ενάντια στις αντιδραστικές πολιτικές του Μακρόν.
Από τη σκοπιά της γαλλικής αστικής τάξης, που χρειάζεται επειγόντως δραστικές αντιμεταρρυθμίσεις, αυτά είναι πολύ άσχημα νέα. Θα ασκήσει ισχυρή πίεση στη LREM και στους Ρεπουμπλικάνους να δημιουργήσουν κάποιου είδους κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αλλά ο κατακερματισμός της Εθνοσυνέλευσης, η δίψα των Ρεπουμπλικάνων για εκδίκηση και η βαθιά απόρριψη του Μακρόν από τη μάζα του πληθυσμού θα κάνουν αυτή την εξίσωση πολύ πιο περίπλοκη από το αναμενόμενο.
Με 142 βουλευτές, τα αποτελέσματα για τη NUPES βρίσκονται στο «κατώτερο όριο» των εκτιμήσεων που δημοσίευσαν οι δημοσκόποι την περασμένη εβδομάδα. Φυσικά, χάρη στη συμφωνία του πρώτου γύρου μεταξύ της Ανυπότακτης Γαλλίας (FI) του Ζαν Λυκ Μελανσόν, του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), των Πρασίνων και του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF), εξακολουθεί να υφίσταται μια μεγάλη αύξηση στον αριθμό των κερδισμένων εδρών, ειδικά για τη FI και τους Πράσινους. Από τη σκοπιά των επερχόμενων αγώνων κατά της κυβέρνησης, η πρόοδος της FI (που κέρδισε 84 έδρες) μπορεί να εκληφθεί ως μια πολύ καλή είδηση. Ωστόσο, με δεδομένο τις 7,7 εκατομμύρια ψήφους που συγκέντρωσε ο Ζαν Λυκ Μελανσόν στις προεδρικές εκλογές της 10ης Απριλίου, η επιτυχία της NUPES τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Όπως έχουμε εξηγήσει, η NUPES δεν δημιούργησε εκλογική δυναμική στον πρώτο γύρο και είναι σαφές ότι δεν τη δημιούργησε και στον δεύτερο γύρο. Θα αναλύσουμε αυτά τα αποτελέσματα με περισσότερες λεπτομέρειες αργότερα. Αλλά ήδη, δύο σημαντικά γεγονότα είναι προφανή. Πρώτον, παρά τις εκκλήσεις των ηγετών της NUPES στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο γύρων, οι απέχοντες του πρώτου γύρου δεν κινητοποιήθηκαν. Δεύτερον, η NUPES έχασε έναν σημαντικό αριθμό αναμετρήσεων κόντρα στον RN.
Πόλωση
Οι Γάλλοι μαρξιστές κάλεσαν να υπερψηφιστεί η NUPES, η οποία ήταν η μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στη Δεξιά και την Ακροδεξιά. Αλλά είχαμε προειδοποιήσει ότι αυτή η ένωση ανάμεσα στην FI και απαξιωμένα κόμματα δεν θα μπορούσε να προκαλέσει ενθουσιασμό στα πιο εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα στρώματα του πληθυσμού. Επιπλέον, τονίσαμε ότι η συζήτηση για το λεγόμενο «δημοκρατικό μέτωπο κατά του RN», στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο γύρων των προεδρικών εκλογών, θα μπορούσε μόνο να ενισχύσει τον RN, αντί να τον αποδυναμώσει. Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών το επιβεβαιώνουν. Επιπλέον, το λεγόμενο «δημοκρατικό μέτωπο» διαλύθηκε. Τούτου λεχθέντος, πέρα από το λάθος του «δημοκρατικού μετώπου», η επιτυχία του RN επιβεβαιώνει μια σημαντική τάση, η οποία δεν είναι νέα: η αυξανόμενη πόλωση στο πολιτικό εποικοδόμημα – που λαμβάνει χώρα προς τ’ αριστερά και προς τα δεξιά. Το γεγονός ότι αυτή η πόλωση εκφράζεται πιο καθαρά προς τη Δεξιά στις βουλευτικές εκλογές, είναι γιατί η NUPES, στην ίδια της τη σύνθεση, δεν ήταν το ιδανικό όχημα για να εκφραστεί καθαρά η πόλωση στ’ αριστερά.
Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται ο μεγάλος ανασχηματισμός του υπουργικού συμβουλίου. Αλλά ακόμη και πριν δει το φως της δημοσιότητας, η επόμενη κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε κρίση. Για άλλη μια φορά, η νεολαία και οι εργαζόμενοι θα ενθαρρύνονται από αυτή την αδυναμία να κινητοποιηθούν ενάντια στις αντιδραστικές πολιτικές που απαιτεί η αστική τάξη. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ηγέτες της Αριστεράς και του συνδικαλιστικού κινήματος – ιδίως εκείνοι της FI και της κύριας συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας, της CGT – αντιμετωπίζουν τεράστιες ευθύνες. Στο εξής, πρέπει να προετοιμαστούν για μεγάλους κοινωνικούς αγώνες, όχι μόνο για να αντιταχθούν στις αντιδραστικές πολιτικές της κυβέρνησης Μακρόν, αλλά και με στόχο την επίσπευση της πτώσης της και την αντικατάστασή της από μια αριστερή κυβέρνηση με ένα πρόγραμμα ρήξης με το καπιταλιστικό σύστημα.
Γνωρίζουμε ότι αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο δεν αποτελεί τη θέση των ηγετών της FI ή της CGT. Είναι όμως η θέση που θα υπερασπιστούμε τους επόμενους μήνες, ως η μόνη που ανταποκρίνεται στις αντικειμενικές ανάγκες της νεολαίας και του εργατικού κινήματος, σε ένα πλαίσιο βαθιάς οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης.
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Αυγέρος
