Αγώνας μέχρι το τέλος
Ενωμένοι φοιτητές-εργαζόμενοι παλεύουν για δημόσια και δωρεάν παιδεία
Ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό αφού η κυβέρνηση πλέον έχει περάσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο σε μια προκλητική επίθεση ενάντια στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, υπηρετώντας πιστά τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ως απάντηση σ’ αυτήν την επίθεση οι φοιτητές αλλά και οι καθηγητές των Ανώτατων Ιδρυμάτων έχουν προχωρήσει σε μια σειρά κινητοποιήσεις στους χώρους αυτούς, που έχουν εκφραστεί με μαζικές γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις σε 400 περίπου σχολές σ’ όλη την Ελλάδα και με αποκορύφωμα τα τελευταία φοιτητικά συλλαλητήρια στα οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες φοιτητές. Όλα αυτά αποτελούν σημαντικές ενδείξεις ότι το φοιτητικό κίνημα έχει γιγαντωθεί ξανά, μετά από μια περίοδο χαλάρωσης και υποχώρησης και δεν υστερεί σε τίποτα από το μαχητικό φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του 1980 ή τον πρόσφατο αγώνα των Γάλλων φοιτητών.
Η ανάκαμψη του κινήματος όμως έχει άμεση σχέση με το γεγονός ότι για πρώτη φορά η κυβέρνηση της ΝΔ με την κατάργηση του άρθρου 16 και την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων επιτίθεται ξεκάθαρα στο κεκτημένο δικαίωμα της Δημόσιας και Δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για όλους τους φοιτητές. Η ανάταση όμως αυτή δεν είναι ξαφνική και απότομη αλλά είναι αποτέλεσμα μιας συσσωρευμένης αντίδρασης των φοιτητών ενάντια στις αντιδραστικές και αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που έχει περάσει η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα, ενώ ταυτόχρονα έχει άμεση σχέση με τα πρόσφατα γεγονότα στην Γαλλία και την τεράστιας σημασίας νίκης του γαλλικού φοιτητικού κινήματος.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι η επίθεση της κυβέρνησης με τα νέα αντιδραστικά νομοσχέδια δε στρέφεται γενικά και αόριστα. ενάντια στην εκπαίδευση.. Η αντί-εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης εντάσσεται στη γενικότερη αντεργατική της πολιτική. Η υποβάθμιση και ο «τεμαχισμός» των πτυχίων σημαίνει υπερ-εξειδικευμένους εργαζομένους με τσακισμένα δικαιώματα. Η ιδιωτικοποίηση, τα δίδακτρα και η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων σημαίνει τη μεταφορά ενός δυσβάστακτου βάρους εξόδων στις πλάτες των εργαζομένων (που είδη πληρώνουν υπεραρκετά για να σπουδάσουν τα παιδιά τους).
Οι τροποποιήσεις και οι αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στον Νόμο-Πλαίσιο
Η αλλαγή του δημόσιου χαρακτήρα των ελληνικών πανεπιστημίων για την εξυπηρέτηση των αναγκών της εργοδοσίας και των επιχειρήσεων καθιστά αναγκαία την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Πανεπιστημίων. Έτσι η κυβέρνηση προωθεί μια σειρά μεταρρυθμίσεων όπως η εισαγωγή στις σχολές μάνατζερ που θα φροντίζουν να είναι οι σχολές οικονομικά βιώσιμες για τις επιχειρήσεις, με αποβολή των φοιτητών στα 1,5ν χρόνια που σημαίνει εντατικοποίηση των σπουδών μέτρο το οποίο εντείνει τους ταξικούς φραγμούς καθώς αυτό το μέτρο χτυπάει περισσότερο φοιτητές φτωχών οικογενειών που αναγκάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους να δουλεύουν καθώς και μια σειρά άλλων τέτοιων μέτρων τα οποία έχουν ως στόχο την πλήρη υποταγή της παιδείας στις διαθέσεις του κεφαλαίου.
Ο ρόλος των αριστερών παρατάξεων
Η δυναμική του φοιτητικού κινήματος έχει αναγκάσει τις αριστερές παρατάξεις να εγκαταλείψουν τις μικρο-παραταξιακές λογικές και να χαράξουν ενιαία πολιτική δράση απέναντι στην συνολική επίθεση της κυβέρνησης. Το κοινό μπλοκ κυβέρνησης-αντιπολίτευσης αρχίζει να «ραγίζει», αφού το ΠΑΣΟΚ αναγκάζεται να επανεξετάσει τη θέση του κάτω από την πίεση των φοιτητικών αγώνων, ενώ χαρακτηριστικό δείγμα είναι ότι η ΠΑΣΠ σε αρκετές σχολές, κάτω από την τεράστια πίεση που δέχεται από την βάση την κίνηση του φοιτητικού κινήματος και τον κίνδυνο απομόνωσής της μέσα στις σχολές, διαφοροποιεί την θέση της από αυτήν της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ψηφίζοντας υπέρ των καταλήψεων και συμμετέχοντας ενεργά στις κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος. Επιπλέον χαρακτηριστικό της δυναμικότητας του κινήματος είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΔΙΚΤΥΟ και οι άλλες αριστερές παρατάξεις συμμετείχαν ενιαία στα φοιτητικά συλλαλητήρια κάτω από την πίεση του κινήματος για ενότητα.
Το κράτος και οι μηχανισμοί αποκαλύπτονται στα μάτια των φοιτητών
Η κυβέρνηση από την άλλη έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο και τον φόβο της ενάντια στην μαζικότητα του κινήματος με την τρομερή καταστολή από τα ΜΑΤ στα συλλαλητήρια οι οποίοι χτυπούσαν τους φοιτητές, χωρίς να προκληθούν, δείχνοντας έτσι την τεράστια αμηχανία τους απέναντι στο κίνημα και προσπαθώντας παράλληλα να παρουσιάσουν στην κοινή γνώμη τους φοιτητές σαν «αλήτες», να υποβαθμίσουν την σημασία του κινήματος, να το απομονώσουν και να διασπάσουν την ενότητα του με την εργατική τάξη.
Ταυτόχρονα όμως αποκαλύφθηκε και ο πραγματικός ρόλος που παίζει το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του αφού η αστυνομία απέδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και χτυπά αλύπητα όποιον τίθεται ενάντια σ’ αυτά.
Επιπλέον η κυβέρνηση προσπάθησε με διπλωματικούς τρόπους να κατευνάσει το κίνημα, αφήνοντας διαρροές ότι θα παγώσει το νομοσχέδιο και θα το επαναφέρει πάλι μετά τις δημοτικές εκλογές ανοίγοντας διάλογο, χωρίς όμως να κάνει καμία επίσημη δήλωση και δέσμευση για αυτό. Αυτή η κίνηση, ουσιαστικά είναι μια προσπάθεια να κοιμίσει το φοιτητικό κίνημα. Οι φοιτητές όμως πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα τους ιδιαίτερα σ’ αυτό το κομβικό σημείο, για να αποδείξουν στην κυβέρνηση ότι είναι αποφασισμένοι να φτάσουν μέχρι το τέλος.
Η προοπτική και το μέλλον του κινήματος
Το μέλλον του κινήματος και η νίκη των φοιτητών θα εξαρτηθεί άμεσα από την ενότητά του και το συντονισμό καθώς και από την βαθιά κατανόηση από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους ότι η πολιτική ιδιωτικοποίησης και κατακερματισμού των πανεπιστημίων σημαίνει ένα μέλλον έντασης της εργασιακής ανασφάλειας, ελαστικών σχέσεων εργασίας και άγριας εκμετάλλευσης από τις μεγάλες επιχειρήσεις που θησαυρίζουν σήμερα σημειώνοντας κέρδη-ρεκόρ.
Κανένα όμως εκπαιδευτικό πρόβλημα και καμία επίθεση της κυβέρνησης δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια αυτού του συστήματος. Ο αγώνας για την παιδεία πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα ενάντια στον ίδιο το καπιταλισμό και πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κανένα εργατικό και εκπαιδευτικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ουσιαστικά μέσα στον καπιταλισμό.
Συντονισμός και περιφρούρηση
Οι φοιτητές έχουν δείξει ότι είναι αποφασισμένοι να νικήσουν, να φθάσουν μέχρι τέλους, αυτό όμως δεν είναι από μόνο του αρκετό. Ο αγώνας των φοιτητών μπορεί να είναι νικηφόρος μόνο αν συντονιστεί με τον αγώνα των εργαζομένων. Οι φοιτητές, αλλά και οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πλήττονται από κοινού από τις «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης και ότι μόνο ο κοινός τους αγώνας μπορεί να φέρει αποτελέσματα.
Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να επιδιώξει αυτό τον κοινό αγώνα με διαρκείς εκκλήσεις συμπαράστασης προς τις οργανώσεις, τα συνδικάτα και τα κόμματα των εργαζομένων. Όταν η εργατική τάξη κατέβει στους δρόμους μαζί με τους φοιτητές τότε ο αγώνας των φοιτητών θα αποκτήσει σημαντικές προοπτικές νίκης.
Για την αποτελεσματικότερη συνέχιση του αγώνα του αγώνα προτείνουμε:
- Συντονιστικές επιτροπές κατάληψης εκλεγμένες και ανακλητές από τις συνελεύσεις.
- Τακτικές Γ.Σ για τον έλεγχο τον κινητοποιήσεων.
- Συντονισμός του κινήματος σε τοπικό και πανεθνικό επίπεδο με εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους ανά πόλη και πανεθνικά.
- Άμεση έκκληση σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για 24 απεργία την ημέρα που θα οριστεί το επόμενο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο.
- Απέναντι στη βαρβαρότητα και την καταστολή της αστυνομίας οι φοιτητές πρέπει να καλέσουν τα συνδικάτα να περιφρουρήσουν από κοινού τις κινητοποιήσεις με τα πιο μαχητικά τους τμήματα, για να προστατεύονται οι κινητοποιήσεις από την καταστολή και το προβοκάρισμα των χαφιέδων της αστυνομίας.
Στον αγώνα που ξεκινήσαμε μπορούμε να νικήσουμε!!! Μας το απέδειξαν οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι της Γαλλίας που με τον αγώνα τους συντάραξαν τη γαλλική κοινωνία και νίκησαν. Μένει μόνο να ακολουθήσουμε τα χνάρια τους.
