Εργατική Κυβέρνηση ΚΚΕ
με Σοσιαλιστικό Μεταβατικό Πρόγραμμα!
[Η Ισχυρή 100% Αντιπολίτευση δεν είναι η Διέξοδος]
«Η εργατική κυβέρνηση (…) πρέπει παντού να μας χρησιμεύσει σαν γενικό προπαγανδιστικό σύνθημα».
«Μια εργατική κυβέρνηση που προκύπτει από ένα κοινοβουλευτικό συνδυασμό, μπορεί επίσης να δώσει την ευκαιρία να αναζωογονηθεί το επαναστατικό εργατικό κίνημα».
«[…] Επομένως, το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης μπορεί να εξαπολύσει επαναστατικούς αγώνες».
(3η Διεθνής, Τα Τέσσερα Πρώτα Συνέδρια, Εκδόσεις ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ, σελ. 396-397)
«3.[..]Στο πρόγραμμα των εθνικών κομμάτων πρέπει να αιτιολογείται καθαρά και με ακρίβεια η ανάγκη του αγώνα για τις μεταβατικές διεκδικήσεις».
«4. […] Το 4ο Συνέδριο τάσσεται επίσης αποφασιστικά εναντίον κάθε προσπάθειας να παρουσιαστεί η εισαγωγή των μεταβατικών διεκδικήσεων στο πρόγραμμα σαν οπορτουνισμός, καθώς και εναντίον κάθε προσπάθειας να περιοριστούν ή να αντικατασταθούν οι βασικοί αντικειμενικοί σκοποί από μερικές διεκδικήσεις». (ο.π. σελ. 415)
“[…] Τα κομουνιστικά κόμματα δεν προτείνουν κανένα μίνιμουμ πρόγραμμα που θα χρησιμεύει στην ενίσχυση και τη βελτίωση των κλονιζόμενων θεμελίων του καπιταλισμού. [..] Στη θέση του μίνιμουμ προγράμματος των κεντριστών και των ρεφορμιστών, η Κομουνιστική Διεθνής τοποθετεί τον αγώνα για τις συγκεκριμένες διεκδικήσεις που στο σύνολό τους αμφισβητούν την αστική εξουσία.. (ο.π. σελ. 269)
Τα παραπάνω αποσπάσματα και αυτά που θα επακολουθήσουν στη συνέχεια του παρόντος άρθρου, επισημαίνουμε ότι τα έχουμε αντιγράψει από τις αποφάσεις του 3ου και 4ου συνεδρίου της Κομμουνιστικής (3ης) Διεθνούς τα οποία πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1921-1922 όταν το επαναστατικό κύμα της περιόδου 1917 μέχρι τις αρχές 1921 βρισκόταν σε φάση υποχώρησης στην Ευρώπη. Αυτά τα συνέδρια διαπίστωσαν τη σταθεροποίηση της αστικής τάξης και ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα άμεσης επαναστατικής δράσης και το άμεσο καθήκον ήταν η μαζικοποίησης των ΚΚ, η οποία περνούσε μέσα από την ενιαιομετωπική δράση της εργατικής τάξης – ενιαίο μέτωπο των ΚΚ με τη Σοσιαλδημοκρατία – για να αντιμετωπιστεί η επίθεση του κεφαλαίου. Για την υπηρέτηση αυτού του σκοπού αποφασίστηκε η υιοθέτηση του συνθήματος (στο 4ο συνέδριο) της εργατικής κυβέρνησης!
Σημειώστε ότι στις θέσεις, στις αποφάσεις και στα μανιφέστα των τεσσάρων πρώτων συνεδρίων της 3ης Διεθνούς και γενικά σ’ όλη τη φιλολογία του μαρξισμού, σε κανένα σημείο δεν προβάλλεται η θέση για «100% ισχυρή αντιπολίτευση». Αλλά ο μαρξισμός ασφαλώς, δεν είναι δόγμα και τυφλοσούρτης, γι’ αυτό στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε, αν η θέση του ΚΚΕ στέκει στη σημερινή συγκυρία. Ωστόσο είμαστε βέβαιοι ότι τα παραπάνω αποσπάσματα από τις αποφάσεις του 3ου και 4ου Συνεδρίου της Διεθνούς διατηρούν και σήμερα όλη τους την αξία.
Δηλώνουμε ότι ψηφίζουμε ΚΚΕ – κριτικά – και κατά συνέπεια θέλουμε ένα ισχυρό ΚΚΕ με σημαντική επιρροή στις εργατικές και λαϊκές μάζες. Η διαφορά μας είναι ότι με τον τρόπο που η ηγεσία του ΚΚΕ θέτει το ζήτημα της εξουσίας, συνιστά ένα ακόμη στάδιο χωρίς προοπτική στα μάτια των λαϊκών μαζών και στην ουσία έρχεται να αντικαταστήσει το πάλαι ποτέ στάδιο της αντιιμπεριαλιστής-αντιμονοπωλιακής ενότητας. Γιατί έχει απορρίψει τις μεταβατικές διεκδικήσεις, και έχει στην πράξη και στην ουσία υιοθετήσει το μίνιμουμ πρόγραμμα – τη στιγμή που ο καπιταλισμός σαπίζει – και δεν προβάλλει το στόχο για μια Εργατική Κυβέρνηση ΚΚΕ.
Και αυτό έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τη θέση της Κομμουνιστικής Διεθνούς που ορίζει ότι: «Το κόμμα δεν μπορεί να πετύχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο προετοιμασίας παρά μόνο εάν το σύνολο της προπαγάνδας του αποτελεί μια σφοδρή επίθεση στην καπιταλιστική κοινωνία και εάν μέσα από την προπαγάνδα του καταφέρει να έρθει σε επαφή με τα πιο πλατιά στρώματα του λαού μιλώντας τους με γλώσσα που να πείθει ότι καθοδηγούνται από μια πρωτοπορία που αγωνίζεται πραγματικά για την εξουσία» ( ο.π. σελ.272 υπογρ. δική μας).
Σημειώστε μάλιστα, σύντροφοι του ΚΚΕ, ότι πρόσφατα ο ΓΓ στην εισαγωγική του ομιλία στην ιδρυτική συνάντηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων της «“Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης”» τόνισε και πολύ σωστά ότι: «[…] η εποχή μας είναι εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό….» (εφημ. των Συντακτών 19/11/23 υπογρ. δική μας).
Συγκεκριμένα το ΚΚΕ στον καθημερινό Ριζοσπάστη, στην πρώτη σελίδα εντός πλαισίου και σε μόνιμη βάση έχει τη θέση-σύνθημα «100% ΛΑΙΚΉ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΌ ΚΚΕ ΔΥΝΑΤΟΣ ΛΑΟΣ”» και «ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΌ ΚΚΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ”». Ο ΓΓ του ΚΚΕ κλείνει την ομιλία του στο Σύνταγμα στις 22/6/23 με το κάλεσμα, «[…] η ελπίδα γράφεται με ΚΚΕ ισχυρό για 100% λαϊκή αντιπολίτευση για το λαό”». «Πάμε δυνατά και στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα να εκλέξουμε και τους 26 βουλευτές του Μάη και επιπλέον να κερδίσουμε και την Λέσβο».
Επίσης σε ανακοίνωση της ΚΝΕ στον Ριζοσπάστη στις 27 του Μάη διαβάζουμε: «10+1 λόγοι για να ψηφίσουμε ΚΚΕ στις 25 Ιούνη
2. Τώρα πιο δυνατό ΚΚΕ, γιατί έχει το “Know-how” να οδηγήσει σε ήττες την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ.
3. Τώρα πιο δυνατό ΚΚΕ, γιατί μαζί θα παλέψουμε ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα που έχουν φτιάξει με νόμους τους η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ΠΑΣΟΚ….
+1. ΜΟΝΟ ΚΚΕ! “Αυτοδύναμη” αντιπολίτευση για τον λαό και τη νέα γενιά».
Ας δούμε πως λειτουργούν οι παραπάνω θέσεις στη σκέψη των λαϊκών μαζών και συγκεκριμένα στο μεγάλο ποσοστό της αποχής, όπου ήταν ο πραγματικός νικητής των εκλογών του 2023. Σκέφτεται και προβληματίζεται ο απλός ψηφοφόρος:, Κατ’ αρχή τι στο καλό σημαίνει: «100% ….μαχητική αντιπολίτευση». Αυτό μοιάζει περισσότερο με διαφημιστικό σποτ παρά με σύνθημα κομμουνιστικού κόμματος.
Το ίδιο και το σύνθημα «Αυτοδύναμη αντιπολίτευση». Είναι δυνατό με 26 ή 27 βουλευτές ή και με 80 ακόμη και 100 να καταργήσεις τα μνημόνια που πέρασαν παρά τα εκατομμύρια των απεργών και διαδηλωτών – ιδιαίτερα του 2010-12 επί ΠΑΣΟΚ – με κυβερνήσεις της ΝΔ, και του ΣΥΡΙΖΑ, να αυξήσεις τα επιδόματα ανεργίας, να κάνεις νόμο το 7ωρο, τον 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο (δώρο) και γενικά να επαναφέρεις όλες τις κατακτήσεις που αφαίρεσαν από τους εργαζόμενους και συνταξιούχους τα κόμματα του κατεστημένου σε επίπεδο Βουλής; Ασφαλώς και όχι! Γιατί είτε είσαι «100% μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση», είτε είσαι – αυτό δεν το πολυκαταλαβαίνουμε – «Αυτοδύναμη αντιπολίτευση», όπως και να έχει το πράγμα, είτε έτσι, είτε αλλιώς, θα είσαι μειοψηφία απέναντι στα κόμματα του κατεστημένου.
Γεγονός παραμένει το ότι δεν είχαν καμία τύχη τα φιλολαϊκά και φιλεργατικά νομοσχέδια που το ΚΚΕ κατέθεσε για ψήφιση στη βουλή. Όλα απορρίφθηκαν, όπως αναμενόταν. Το μόνο που πρόσφατα πέρασε ήταν η συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών, όπου ψήφισε για λόγους εντυπώσεων και η ΝΔ, έχοντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού της ότι διαθέτοντας την πλειοψηφία στην εξεταστική ή θα το κουκουλώσει ή θα το παραπέμψει στις βυζαντινές καλένδες!
Βέβαια μπορείτε να ισχυρισθούν οι υποστηρικτές αυτού του συνθήματος: Το ισχυρό στο λαό ΚΚΕ με το «Know-how» που έχει, θα ενισχύσει τον εξωκοινοβουλευτικό αγώνα και θα «οδηγήσει σε ήττες» την αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ!! Πάντως, σε κάθε περίπτωση, μέχρι τώρα έχει δυστυχώς συμβεί το αντίθετο!! Και αυτό γιατί η έμπειρη αστική τάξη στη χώρα μας διαθέτει το «know-how» να οδηγεί σε ήττες τους εργαζόμενους παρά τους μεγάλους και μαχητικούς αγώνες που έχουν δώσει!!
Ωστόσο μπορεί να προβάλουν το επιχείρημα ότι μέχρι σήμερα το ΚΚΕ δεν ήταν ισχυρό στη βουλή και στο λαό (σωστά) και γι’ αυτό ζητείται από τις λαϊκές μάζες να δώσουν την ψήφο τους στο Κόμμα για να γίνει «ισχυρό». Δυστυχώς, προς το παρόν λίγοι περισσότεροι έδωσαν την ψήφο τους στο ΚΚΕ – θετικό και δεν το υποτιμούμε καθόλου – ενώ η πλειοψηφία προτίμησε την αποχή. Και αυτό το γεγονός, στέλνει το μήνυμα ότι το σύνθημα της «100% μαχητικής» και «Αυτοδύναμης Αντιπολίτευσης» δεν πείθει γιατί δεν δίνει προοπτική. Η προοπτική βρίσκεται στο σύνθημα «Αυτοδύναμη Εργατική Κυβέρνηση του ΚΚΕ με Σοσιαλιστικό Μεταβατικό Πρόγραμμα» που είναι αναγκαίο να προβάλλεται εδώ και τώρα! Και αυτό είναι σύμφωνο με τις αποφάσεις της Διεθνούς, τις οποίες το ΚΚΕ οφείλει να λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη. Πράγμα που απορρέει και από την προαναφερθείσα σωστή θέση του ΓΓ ότι είμαστε στην «εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό» (για την ιστορική αλήθεια «η εποχή του περάσματος στον σοσιαλισμό» ξεκινάει από το 1914 δηλαδή από τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο).
Επίσης είναι απόλυτα σωστός ο ΓΓ του ΚΚΕ όταν τονίζει: «[..] απορρίπτουμε τη στήριξη ή συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις στα πλαίσια του καπιταλισμού…» . Μια εμπειρία που μας έρχεται από το παρελθόν – βλέπε τον προδοτικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας και την χρεωκοπία των Λαϊκών Μετώπων την περίοδο του Μεσοπολέμου, και για να μην πάμε μακριά, τη στάση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΎΡΙΖΑ, όπου πέρασαν στο στρατόπεδο της αστικής τάξης και υπηρέτησαν πιστά τις επιδιώξεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Αλλά ας κάνουμε μια υπόθεση για να σχηματίσουμε μια σχεδόν πλήρη εικόνα πάνω στο ζήτημα, που διαπραγματεύεται το παρόν άρθρο μας. Το σύνθημα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για «Αυτοδύναμη» και «100% μαχητική αντιπολίτευση» δεν μας διευκρινίζει με ποιο εκλογικό ποσοστό στο εκλογικό σώμα – δηλαδή επιρροής στις λαϊκές μάζες – και με ποιο αριθμό βουλευτών θα πραγματοποιηθεί το σύνθημα. Ωστόσο, ας προχωρήσουμε την υπόθεση και ας πούμε ότι η συνεχιζόμενη επίθεση της κυβέρνησης της ΝΔ και των ενδεχόμενων συμμαχικών κυβερνήσεων που μπορεί να προκύψουν τελικά θα οδηγήσει τις αγανακτισμένες λαϊκές μάζες να στραφούν στο ΚΚΕ και να το φέρουν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν υπάρχει καμιά εκ των προτέρων εγγύηση ότι αυτό από μόνο του θα κάνει και «ισχυρό το λαό».
Δηλαδή, με άλλα λόγια, θα μπορούσε να ξεσηκωθεί το κίνημα, αλλά δεν θα νιώθει τα νώτα του καλυμμένα απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου – η προοπτική της οποίας είναι να κλιμακωθεί λόγω του ότι όπως πολύ σωστά αναφέρει ο ΓΓ του ΚΚΕ: «[..] ο καπιταλισμός (βρίσκεται) στην πιο αντιδραστική του εποχή, δηλαδή στο ανώτατο στάδιο του. Είναι σύμφυτος ουσιαστικά με τη στασιμότητα, το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στις παραγωγικές δυνατότητες και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, λόγω της ταξικής εκμετάλλευσης…» – επειδή απουσιάζει η προοπτική της ανόδου μιας (τονίζουμε) Αυτοδύναμης Εργατικής Κυβέρνησης.
Δεν απέχει μακριά το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου προβάλλοντας το σύνθημα για κυβερνητική εξουσία εκτοξεύθηκε μέσα από τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του 2010-2012, από το 3% κατ’ αρχή σε ποσοστό αξιωματικής αντιπολίτευσης και στην συνέχεια σε πρώτο κόμμα. Τα της συνέχειας αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή, όπως η συγκυβέρνηση με το ακροδεξιό κόμμα του Καμμένου και βέβαια η «κωλοτούμπα» τον Ιούνη του 2015 – μετά το απίστευτο 61% στο δημοψήφισμα της 5ης του Ιούνη – και η προσχώρησή του στην υπηρεσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, με κατάληξη την εφαρμογή των μνημονίων, που έφερε την κατάρρευση του, την απογοήτευση των λαϊκών μαζών, το τεράστιο ποσοστό της αποχής και την επιστροφή μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, η οποία συνεχίζει για δεύτερη τετραετία να «κάθεται στο σβέρκο μας»!!
Ωστόσο, σύντροφοι του ΚΚΕ, το 61% δείχνει το που μπορεί να φτάσει ο λαός σε αποφασιστικότητα και μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες όταν πιστέψει ότι η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένη! Βέβαια όλοι οι κομμουνιστές, δεν είχαμε αυταπάτες για το που μπορούσε να πάει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Καμμένου.
Οι λαϊκές μάζες χρειάζονται προοπτική, αν αυτή δεν έρθει από τα Αριστερά, τότε αυτό το κενό που δείχνει η αποχή θα καλυφθεί από την Ακροδεξιά, είτε από κάποιο «Μπολσονάρο ή Μπερλουσκόνι ή Τράμπ» που θα συνενώσει τα κομμάτια της ακροδεξιάς, είτε από μια συμμαχία ΝΔ, με μια ενωμένη ακροδεξιά.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και επειδή βρισκόμαστε στην εποχή του «περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό», το ΚΚΕ είναι ανάγκη να προβάλλει και να προπαγανδίσει το σύνθημα, για μια αυτοδύναμη εργατική κυβέρνηση του ΚΚΕ, γιατί αυτό δίνει προοπτική σε όσους απέχουν από τις εκλογές και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ισχυρή και μαχητική αντιπολίτευση. Γιατί η αποχή δεν σηματοδοτεί την απόρριψη των κοινοβουλευτικών αυταπατών από τις λαϊκές μάζες.
Γιατί μια τέτοια προοπτική θα δώσει στο εργατικό-λαϊκό κίνημα αυτοπεποίθηση και ενθουσιασμό, και θα κάνει «ισχυρό το λαό» επειδή η εμπειρία που σήμερα διαθέτει του λέει ότι: «Πρέπει να πάρεις την κυβέρνηση για να μπορέσεις να εφαρμόσεις την φιλεργατική πολιτική σου και το πρόγραμμά σου». Ωστόσο για να εμπιστευτούν οι μάζες το ΚΚΕ και να το ψηφίσουν, θα χρειασθεί να αποστασιοποιηθεί και να διαχωρίσει τη θέση του από τον γραφειοκρατικό «σοσιαλισμό» που κατέρρευσε και δεν ανετράπη.
Μια τέτοια κυβέρνηση, ο ισχυρός λαός θα την στηρίξει – όπως αποκαλύπτει το 61% του δημοψηφίσματος του Ιούνη του 2015 – με όλες του τις δυνάμεις, απέναντι στη λυσσαλέα αντίδραση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Μια τέτοια κυβέρνηση θα χρειαστεί να προχωρήσει σε άμεσα μέτρα που θα ξεδοντιάσουν άμεσα τους μηχανισμούς καταστολής της αστικής τάξης, στηριγμένη στα συνδικάτα και καλώντας τους εργαζόμενους και το λαό να προχωρήσουν στη δημιουργία εκλεγμένων εργατικών στις επιχειρήσεις, τα εργοστάσια, τους Δήμους, τις γειτονιές και τον στρατό. Έτσι στηριγμένη πάνω στις επιτροπές αυτές θα μπορέσει νικηφόρα να αντιμετωπίσει την αντίδραση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου αφαιρώντας τους την οικονομική και πολιτική εξουσία. Και στην προσπάθεια αυτή απαραίτητα θα χρειαστεί να καλέσει το ευρωπαϊκό εργατικό-λαϊκό κίνημα να βοηθήσει μαχητικά και να παραλύσει την αντίδραση των ιμπεριαλιστικών χωρών.
Θεόδωρος Μαράκης
