Η εργατική τάξη δολοφονείται για τα κέρδη
H νόσος COVID-19 δε συνιστά μια απειλή ίδια για όλους τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που ανήκουν στην εργατική τάξη και τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στην ασθένεια, με πιο ακραία εκτεθειμένους εκείνους που ζουν στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη.
Για εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σε παραγκουπόλεις στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Ασία και τη Λ. Αμερική δεν μπορεί να υπάρξει η μέθοδος της «κοινωνικής αποστασιοποίησης», γιατί εκεί ολόκληρες οικογένειες κοιμούνται σ’ ένα δωμάτιο. Επίσης, δεν μπορεί να εφαρμοστεί η ιατρική οδηγία για συχνό πλύσιμο των χεριών, γιατί στις παράγκες δεν υπάρχουν υδραυλικές εγκαταστάσεις με τρεχούμενο νερό.
Στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες οι δυνατότητες για «κοινωνική αποστασιοποίηση» είναι πολύ διαφορετικές ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς. Η διαπίστωση της μεγάλης ταξικής διαφοροποίησης που υπάρχει στην απειλή από τον ιό, κάθε άλλο παρά είναι μια αποκλειστική υπόθεση αριστερών αναλυτών. Ο αστικός Τύπος βρίθει δημοσιευμάτων στα οποία αποτυπώνεται αυτή η διαπίστωση.
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 4/4 στην ιστοσελίδα του Bloomberg αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «στις Η.Π.Α, μερικοί από τους πολύ πλούσιους μπόρεσαν να αυτο-απομονωθούν στα κτήματά τους στο Hamptons ή στα φανταχτερά σκάφη τους – ένας αστέρας του Χόλιγουντ διέγραψε γρήγορα μια φωτογραφία του στο Instagram με ένα σκάφος αξίας 590 εκατομμυρίων δολαρίων μετά από δημόσια κατακραυγή».
Από την άλλη πλευρά όμως, όπως αναφέρει το άρθρο, «αμέτρητοι άλλοι Αμερικανοί δεν έχουν αυτήν την επιλογή. Όσο λιγότερα χρήματα βγάζουν, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να μπορούν να εργαστούν εξ αποστάσεως. Έχοντας έλλειψη αποταμίευσης και υγειονομικής ασφάλισης, αυτοί οι εργαζόμενοι σε επισφαλή απασχόληση πρέπει να διατηρήσουν τις χειρωνακτικές δουλειές τους, εάν είναι αρκετά τυχεροί και τις έχουν ακόμα, για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Κάνοντάς το όμως αυτό, κινδυνεύουν να μολυνθούν να φέρουν τον ιό σπίτι στις οικογένειές τους, οι οποίες, όπως και οι φτωχοί παντού, είναι ήδη πιο πιθανό να αρρωστήσουν και λιγότερο ικανοί να τύχουν υγειονομικής περίθαλψης. Και έτσι ο κορονοϊός περνάει ταχύτερα σε γειτονιές που είναι φτωχές, αγχωτικές και ζοφερές. Πάνω απ ‘όλα, σκοτώνει δυσανάλογα τους μαύρους».
Στο άρθρο επίσης παρατίθεται μια έρευνα του Αμερικανικού Γραφείου Στατιστικής της Εργασίας η οποία δείχνει ότι τα πιο πληβειακά, χειρωνακτικά τμήματα των εργαζόμενων είναι πιο εκτεθειμένα στον ιό και δεν τους επιτρέπεται να δουλέψουν στο σπίτι. Η έρευνα δείχνει ότι μόνο το 9,2% από το φτωχότερο 1/4 των εργαζόμενων μπορεί να δουλέψει από το σπίτι, ενώ στο εισοδηματικά υψηλότερο 1/4 το ποσοστό είναι 61,5%. Επίσης, τονίζεται ότι και στην Ευρωζώνη οι όροι για μια κοινωνική αποστασιοποίηση είναι άνισοι, καθώς το πλουσιότερο εισοδηματικά 10% των ιδιοκτητών κατοικιών διαθέτει 72 τετραγωνικά μέτρα ατομικού ζωτικού χώρου, ενώ το φτωχότερο 10% διαθέτει μόνο 38.
Η πιο αδιάψευστη στατιστική όμως, είναι η τραγική στατιστική των νεκρών. Η τεράστια θνησιμότητα που εμφανίζεται από τον ιό σήμερα σε μεγάλες πόλεις της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ οφείλεται σε αποφασιστικό βαθμό στο συνεχόμενο εξαναγκασμό για εργασία με φυσική παρουσία σε μη άμεσα αναγκαίες κοινωνικά δραστηριότητες, κυρίως σε επιχειρήσεις της βιομηχανικής παραγωγής, στις κατασκευές και άλλους κλάδους της οικονομίας, για να συντηρηθούν τα καπιταλιστικά κέρδη. Ο εξαναγκασμός αυτός, σημαίνοντας τον καθημερινό συγχρωτισμό μεταξύ εκατοντάδων εργατών στον ίδιο εργασιακό χώρο και μαζικό συνωστισμό σε μέσα μεταφοράς, μετατρέπεται στην πράξη σε μια συνειδητά δολοφονική στάση από την πλευρά της άρχουσας τάξης.
Ίδιος είναι και ο χαρακτήρας της στάσης της άρχουσας τάξης έναντι των εργαζόμενων στην Υγεία, αλλά και σε άλλες, άμεσα αναγκαίες κοινωνικά εργασίες, π.χ στον κλάδο των σούπερ-μάρκετ, στην υπηρεσία καθαριότητας, τις μεταφορές, τη γεωργία, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες κ.α. Μια ματιά στο τι συμβαίνει σε Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Ελλάδας) και ΗΠΑ μας δείχνει ότι η άρχουσα τάξη, την ώρα που υποκριτικά εξυμνεί τους εργαζόμενους στην Υγεία για τη μάχη που δίνουν, τους αφήνει να την δίνουν με τραγικές ελλείψεις ακόμα και σε στοιχειώδη υλικά προφύλαξης, όπως οι μάσκες. Εξίσου απροστάτευτοι στην πράξη είναι και οι εργαζόμενοι στις υπόλοιπες προαναφερθείσες, άμεσα αναγκαίες κοινωνικά εργασίες, όπου η τήρηση των μέτρων προφύλαξης έχει αφεθεί στην ευχέρεια των αφεντικών και των διευθυντικών στελεχών.
Το αποκορύφωμα της εγκληματικής στάσης του καπιταλισμού και των πολιτικών υπηρετών του έναντι των εργατικής τάξης, είναι η γνωστοποίηση αυτές τις μέρες, από τον Τραμπ και τις υπόλοιπες κυβερνήσεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ανοικτά (Αυστρία) ή πιο «ντροπαλά» και υποκριτικά (Γερμανία), των σχεδίων για χαλάρωση των μέτρων προφύλαξης (τα οποία στις περισσότερες χώρες έλαβαν αργά και απρόθυμα), την ώρα που η θανατηφόρα πανδημία βρίσκεται σε έξαρση. Η άρχουσα τάξη, τρομαγμένη διεθνώς από την άμεση απειλή μιας βαθιάς ύφεσης που θα γκρεμίσει τα κέρδη της και θα δημιουργήσει ένα ντόμινο χρεοκοπιών, δείχνει αποφασισμένη να επιχειρήσει να τη μετριάσει σπρώχνοντας χιλιάδες εργάτες σε θάνατο από την COVID-19. Η δολοφονική βιασύνη που επικρατεί σε μια σειρά χώρες για να γίνει πράξη αυτή η ανεύθυνη χαλάρωση είναι η πιο αυθεντική απόδειξη ότι η ουσία της πολιτικής της πολυσυζητημένης «θεωρίας της ανοσίας αγέλης», δηλαδή της παθητικής αποδοχής της εξόντωσης ανθρώπων από τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και τους γερόντους, δεν είναι μια εξαίρεση που βρίσκεται στις προθέσεις ακραία αντιδραστικών κυβερνήσεων, όπως του Τζόνσον στη Βρετανία ή του Λόφβεν στη Σουηδία, αλλά αντίθετα, αντιπροσωπεύει την ουσία της πολιτικής του καπιταλισμού έναντι της πανδημίας, παγκοσμίως.
Προβλέπουν έξαρση «λαϊκισμού», τρέμουν κύμα επαναστάσεων και επιδημία σοσιαλισμού
Η πλήρης αποκάλυψη στα μάτια της ανθρωπότητας της βαθιά αντιδραστικής φύσης του καπιταλισμού με τη μορφή των ολέθριων επιπτώσεων από τη χρόνια υπονόμευση των Δημόσιων συστημάτων Υγείας, της συνειδητής αγνόησης των προειδοποιήσεων των επιστημόνων σχετικά με την πιθανότητα μιας πανδημίας, του σαμποταρίσματος της φαρμακευτικής έρευνας από τις πολυεθνικές φαρμάκων και της προώθησης του συνωστισμού των εργατών για τα κέρδη, θα οδηγήσει σε βαθιά ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των εργατικών και φτωχών λαϊκών μαζών. Μάλιστα, η βέβαιη αυτή προοπτική, σημειώνεται ήδη με έμφαση από πολλούς αστούς αναλυτές.
Το προαναφερθέν άρθρο του Bloomberg, φέρει τον απόλυτα ενδεικτικό γι’ αυτό το κλίμα τίτλο «Η πανδημία θα οδηγήσει σε κοινωνικές επαναστάσεις» και μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι, μόλις αυτή η κατάσταση τελειώσει ο κόσμος θα μπορέσει να συνεχίσει όπως πριν. Ο θυμός και η πικρία θα βρουν νέες αγορές. Τα πρώτα δείγματα περιλαμβάνουν εκατομμύρια Βραζιλιάνους που χτυπούν κατσαρόλες και σκεύη από τα παράθυρά τους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην κυβέρνησή τους ή Λιβανέζους κρατούμενους που εξεγείρονται στις υπερπλήρεις φυλακές τους. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα πάθη θα μπορούσαν να γίνουν νέα λαϊκιστικά ή ριζοσπαστικά κινήματα, επιδιώκοντας να σβήσουν κάθε παλιό καθεστώς που χαρακτηρίζουν ως εχθρό. Η μεγάλη πανδημία του 2020 είναι ως εκ τούτου ένα τελεσίγραφο για όσους από εμάς απορρίπτουμε τον λαϊκισμό.»
Στο πλευρό όλων εκείνων των ανησυχούντων για τον «λαϊκισμό» έσπευσε να ταχθεί και ο υπέργηρος πια, (αρχι)αντιδραστικός, πρώην «τσάρος» της εξωτερικής πολιτικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, Χένρι Κίσινγκερ, με συνέντευξή του στη “Wall Street Journal”, στην οποία προειδοποίησε ότι «όταν τελειώσει η πανδημία, οι θεσμοί πολλών κρατών θα θεωρηθούν αποτυχημένοι» και ότι «ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ πια ίδιος μετά τον κορωνοϊό».
Οι μαρξιστές δεν έχουμε κανέναν λόγο να διαφωνήσουμε με τις προβλέψεις του γερόλυκου της ιμπεριαλιστικής αντίδρασης. Πράγματι, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δηλαδή η συντριπτικά μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού του πλανήτη, ως αποτέλεσμα όχι του κηρύγματος των «λαϊκιστών», αλλά της αδιάψευστης, ζωντανής τους πείρας από τον καπιταλισμό, αρχίζει να συνειδητοποιεί την ανάγκη αυτός ο κόσμος «να μην είναι ποτέ ξανά ίδιος». Και ο μόνος δρόμος για να αλλάξει ριζικά αυτός ο κόσμος και να γίνει συμβατός με τη ζωτική υπόθεση της προστασίας της δημόσιας Υγείας είναι ο επαναστατικός αγώνας για την εγκαθίδρυση μιας κοινωνικοποιημένης, κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, που θα αντικαταστήσει τη σημερινή ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς.
Συνεχίζεται
Σταμάτης Καραγιαννόπουλος
| Μέρος 1ο | Μέρος 3ο |
