Πριν από ένα περίπου μήνα ορκίστηκε ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και πρώτος Αφρό-Αμερικανός πρόεδρος στην ιστορία της χώρας, ο Μπάρακ Ομπάμα. Τα βασικά του συνθήματα «Αλλαγή και Ελπίδα» ενέπνευσαν τον αμερικάνικο λαό, ο οποίος προσέφυγε στις κάλπες σε ποσοστό ρεκόρ για να εκφράσει την αγανάκτησή του ενάντια σε μια οκταετία σκληρά αντεργατικής διακυβέρνησης από τον Τζωρτζ Μπους και στην αφετηρία μιας από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλισμού.
Αυτή τη στιγμή, οι ψευδαισθήσεις των μαζών σε σχέση με τον νέο πρόεδρο είναι υψηλές, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ο εκλεκτός των καπιταλιστών για τη διακυβέρνηση της χώρας στις δύσκολες στιγμές που έρχονται. Ωστόσο, στα πλαίσια του παρόντος εκλογικού συστήματος των ΗΠΑ, η αποφασιστική του νίκη εκφράζει μια σημαντική στροφή προς τ’ αριστερά.
Ο ένας μετά τον άλλον οι πυλώνες του αμερικανικού καπιταλισμού καταρρέουν. Η κρίση ήδη αρχίζει να επιδρά και στην πραγματική οικονομία. Το ΑΕΠ υποχωρεί εισάγοντας και επίσημα πλέον την αμερικανική οικονομία σε ύφεση, η ανεργία καλπάζει με 1,6 εκατομμύρια νέους ανέργους μόνο για το τελευταίο τρίμηνο του 2008, ενώ η καταναλωτική δύναμη των Αμερικανών, που στηρίχθηκε τα προηγούμενα χρόνια στον υπερδανεισμό, κατρακυλά, την ίδια στιγμή που η αμερικάνικη κυβέρνηση χαρίζει χωρίς κανένα περιορισμό 700 δις. δολάρια στους καπιταλιστές.
Μέσα σε αυτό το κλίμα πλήρους αστάθειας, οι μάζες αναζητώντας εναλλακτική πολιτική στράφηκαν προς τον Ομπάμα, ο οποίος παρουσιάζει ένα πιο «εξανθρωπισμένο» πρόσωπο του καπιταλισμού, με σκοπό να τον διασώσει. Αλλά δεν θα μπορέσει να προσφέρει ουσιώδεις παραχωρήσεις στην εργατική τάξη. Η μόνη λύση που προτείνει είναι η «εθνική ενότητα», δηλαδή η «υποχρέωση» των Αμερικανών να δουλεύουν περισσότερες ώρες και με χαμηλότερους μισθούς, ώστε να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών και το σύστημα που τους εκμεταλλεύεται. Το κυβερνητικό του πρόγραμμα, ανεπαίσθητα διαφορετικό από το ρεπουμπλικανικό θα βυθίσει σε περαιτέρω φτώχεια τις μάζες, διαλύοντας σταδιακά κάθε ψευδαίσθηση και στρέφοντας ακόμα πιο αριστερά τη συνείδηση της εργατικής τάξης.
Ήδη σε περιορισμένη ακόμα κλίμακα, η κοινωνική κρίση εκφράζεται στους δρόμους, τα εργοστάσια και τα πανεπιστήμια. Η κατάσταση στις ΗΠΑ είναι πολύ διαφορετική πια. Στα πλαίσια αυτά, η αμερικανική εργατική τάξη αρχίζει να αφυπνίζεται και να παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Οι καταλήψεις εργοστασίων μπαίνουν ξανά στο προσκήνιο, όπως αυτή που συνέβη από τους εργάτες της βιομηχανίας «Republic Windows & Doors» στο Σικάγο. Η πρώτη εδώ και πολύ καιρό κατάληψη εργοστασίου στις ΗΠΑ, έτυχε μεγάλης στήριξης από την κοινωνία και έληξε με μερική νίκη των εργαζομένων, στέλνοντας ένα μήνυμα αγωνιστικότητας και νίκης σε όλη τη χώρα.
Την ερχόμενη περίοδο οι μάζες θα απαιτήσουν άμεσα αποτελέσματα από τον Ομπάμα. Τώρα περισσότερο από ποτέ, υπάρχει ο κίνδυνος για τους αστούς να στραφεί όλη αυτή η συσσωρευμένη οργή ενάντια στον εσωτερικό εχθρό: το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Εκατομμύρια εργάτες έχουν εναποθέσει υψηλές προσδοκίες στη νέα κυβέρνηση, ελπίζοντας για μια σταθερή δουλειά με ανθρώπινο μισθό, στέγη, πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και αξιοπρεπή σύνταξη. Οι ελπίδες αυτές αποτελούν ισχυρή δύναμη, αλλά θα διαψευστούν όσο – παρά τις διάφορες διακοσμητικές αλλαγές που θα γίνουν – το βιοτικό επίπεδο των μαζών θα εξακολουθεί να επιδεινώνεται. Αναπόφευκτα εκατοντάδες χιλιάδες αμερικανών εργαζόμενων θα αποστασιοποιηθούν από τον Ομπάμα και τους Δημοκρατικούς και θα συνειδητοποιήσουν την ανάγκη σχηματισμού ενός μαζικού εργατικού κόμματος βασισμένου στα συνδικάτα, αναζητώντας μια επαναστατική σοσιαλιστική απάντηση στην κρίση.
Πηγή : περιοδικό «Socialist Appeal» της Εργατικής Διεθνιστικής Λίγκας – τμήματος της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης στις ΗΠΑ
