Αναδημοσιεύουμε από την “Αυγή” ένα αξιόλογο άρθρο της συντρόφισσας Ελένης Ανδριοπούλου που δημοσιεύθηκε πριν από μερικούς μήνες.
Διάβαζα τις προάλλες για την περίπτωση του Μ. Καρχιμάκη, περίπτωση όπου βλέπουμε να επαναλαμβάνεται για πολοστή φορά η εξαγορά ενός πιθανού εγκλήματος με απίθανα ποσά -κι αυτό με τις ευλογίες της Δικαιοσύνης βεβαίως. Με αφορμή αυτό λοιπόν, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες συμπυκνωμένες σκέψεις σχετικά με το σύστημα απονομής δικαιοσύνης και την ενσωμάτωσή του σε μια πιθανή αυριανή, ριζοσπαστικά αριστερή διακυβέρνηση της χώρας…
Μας έγινε συνήθεια, είναι η αλήθεια, χρόνια τώρα, να παρακολουθούμε ανθρώπους εμπλεκόμενους στα κοινά, πολιτικά όντα, που αντί να υπηρετήσουν αυτό για το οποίο τους ψήφισε ο λαός, τον ίδιο τον λαό δηλαδή, υπηρέτησαν συμφέροντα διαπλεκόμενα, εγχώρια ή μη, κάποιοι εκ των οποίων εκλήθησαν ενώπιον της Δικαιοσύνης γι’ αυτό, ωστόσο αφέθησαν ελεύθεροι με αντίτιμο ανάλογο της οικονομικής τους επιφάνειας. Προκαλώντας επανειλημμένα το κοινό περί δικαίου αίσθημα, η ελληνική Δικαιοσύνη εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να επιμένει σε μια ταξική αντιμετώπιση των ζητημάτων που είναι στην ευχέρειά της να επιλύσει. Με λίγα και απλά λόγια, εάν έχεις χρήμα στην Ελλάδα, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Κι όταν λέμε τα πάντα, το εννοούμε. Ο καλός ανακριτής ή εισαγγελέας, θα σου ορίσει ένα ποσό και έληξε το θέμα, τουλάχιστον προς το παρόν. Και έχει ο Θεός… Γιατί αν έχεις να πληρώσεις μια εγγύηση της τάξεως των 500.000 ευρώ ή του 1.000.000, σίγουρα θα βρεις για να πληρώσεις και έναν «καταξιωμένο» δικηγόρο που θα σε ξελασπώσει στο δικαστήριο, όταν και εφόσον αυτό γίνει…
Μια αυριανή αριστερή κυβέρνηση λοιπόν με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει να παρέμβει κυρίως νομοθετικά, αφού η δικαιοσύνη υποχρεούται να εφαρμόζει το νόμο, και να διορθώσει ή και να αλλάξει ριζικά άρθρα και νόμους που επιτρέπουν σε ανθρώπους που έπρεπε να είναι μέσα, να είναι έξω ελεύθεροι επειδή διαθέτουν χρήμα. Και φυσικά δεν μιλάμε για αυστηροποίηση ποινών. Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε την ίδια στιγμή που μιλάμε σε όλους τους τόνους -και πολύ σωστά, κατά την άποψή μου- είτε για αποποινικοποίηση αδικημάτων (κυρίως αυτών που σχετίζονται με τη χρήση ουσιών..) είτε για ελαστικοποίηση των ποινών σε άλλα αδικήματα; Μιλάμε λοιπόν για κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά εξίσου πολύ σημαντικό: Για την ουσιαστική προσπάθεια σε μια κατεύθυνση ισότιμης και δίκαιης πραγματικά αντιμετώπισης των ανθρώπων από την ίδια τη Δικαιοσύνη. Γιατί δεν μπορεί ένας πλούσιος και ένας φτωχός να έχουν κάνει το ίδιο πράγμα, και ο πλούσιος να είναι έξω γιατί έχει να δώσει μια καλή εγγύηση και να πληρώσει έναν καλό δικηγόρο, ενώ ο φτωχός όχι, και αυτό να θεωρείται δίκαιο σύστημα…
Αυτό όμως οφείλει να πάει και παραπέρα. Με τον ίδιο τρόπο που στον ΣΥΡΙΖΑ ονειρευόμαστε μια αταξική κοινωνία, μια κοινωνία όπου όλοι θα έχουμε το ίδιο δικαίωμα στην υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική πρόνοια, στην εργασία και στη δίκαιη και ισότιμη αντιμετώπιση από τη Δικαιοσύνη, με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να ονειρευόμαστε και να σχεδιάζουμε το επόμενο αριστερό, ριζοσπαστικό, αταξικό σωφρονιστικό σύστημα. Ο «μπακάλης» της φυλακής, αλλά και οι πολλές άλλες παροχές στους «ματσό» κρατούμενους, είτε νόμιμα είτε παράνομα, είναι θέματα που θα πρέπει να μας απασχολήσουν μέσα στον γενικότερο απαιτούμενο ριζοσπαστικό επανασχεδιασμό του σωφρονιστικού μας συστήματος, σε άμεση και αλληλεπιδρώσα σχέση με τον επανασχεδιασμό της πολιτικής για τα ναρκωτικά και το μεταναστευτικό, αλλά και ένα σωρό άλλα ζητήματα που είναι άμεσα σχετικά είτε με το δικαστικό είτε με το σωφρονιστικό σύστημα.
Για να καταλήξω όμως από εκεί που ξεκίνησα, η περίπτωση του Μ. Καρχιμάκη έχει και άλλες ενδιαφέρουσες πλευρές και μία από αυτές είναι και αυτή της δήλωσής του στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, ότι «…και βέβαια δεν πλήρωσα το ποσό αυτό, του 1.000.000 ευρώ, διότι δεν μου το επιτρέπουν τα ισχνά οικονομικά μου…».
«Ωστόσο παραμένω ελεύθερος…» θα πρόσθετα κι εγώ. Και θα πρότεινα στον Βενιζέλο, που τόσο με συγκίνησε με τη συντροφικότητα που έδειξε στον Μιχάλη, να οργανώσει ταμείο αλληλεγγύης. Πώς μαζεύαμε εμείς για τον Σακκά; Ε, ας μαζέψουν κι αυτοί για τον Καρχιμάκη, βρε αδερφέ…
* Η Ελένη Ανδριοπούλου είναι υπεύθυνη του Τμ. Δικαιωμάτων της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας
{fcomment}
