Η CWI («Επιτροπή για μία Εργατική Διεθνή», η διεθνής οργάνωση που ίδρυσε το 1974 ο Τεντ Γκραντ γύρω από το ιστορικό βρετανικό «Μίλιταντ») διασπάστηκε σε δύο (ή τρεις) διαφορετικές οργανώσεις σε διεθνές επίπεδο. Τα γεγονότα έχουν ως εξής: η ηγετική ομάδα της Διεθνούς Γραμματείας γύρω από τον καταστροφέα του «Μίλιταντ», Πήτερ Ταφ (η φράξια με όνομα “IDWCTCWI”, «Στην Υπεράσπιση μιας Εργατικής Τροτσκιστικής CWI»), αρνήθηκε ουσιαστικά να συμμετάσχει σε οποιοδήποτε όργανο ή σώμα της CWI (Διεθνής Εκτελεστική Επιτροπή και Συνέδριο) και αποχώρησε, παίρνοντας μαζί της τους πόρους της οργάνωσης, προχωρώντας στη διαγραφή της μειοψηφίας στην Αγγλία και την Ουαλία και, εκ των πραγμάτων, διαγράφοντας την πλειοψηφία του ΙΕC (σ.τ.ε: της Διεθνούς Εκτελεστικής Επιτροπής), των τμημάτων και των μελών της CWI!
Αυτή είναι η κλασική συμπεριφορά μιας γραφειοκρατικής κλίκας, που ενδιαφέρεται μόνο να κρατήσει τις θέσεις των ηγετών της (καθώς και τους πόρους της οργάνωσης). Αν ο πραγματικός τους στόχος ήταν η υπεράσπιση ιδεών και αρχών, θα περίμεναν να υποστηρίξουν τις απόψεις τους στο Παγκόσμιο Συνέδριο της CWI το 2020.
Ο τροτσκισμός έχει τις ρίζες του στον αγώνα της Αριστερής Αντιπολίτευσης ενάντια στο γραφειοκρατικό εκφυλισμό της Σοβιετικής Ένωσης. Εκείνη την περίοδο, οι τροτσκιστές εκδιώχθηκαν από τα κομμουνιστικά κόμματα σ’ όλο τον κόσμο και πολλοί από αυτούς δολοφονήθηκαν. Όμως, δεν έφυγαν ποτέ από οποιαδήποτε συζήτηση. Αντιθέτως, ήταν οι σταλινικοί που εμπόδιζαν με φυσική βία τη διεξαγωγή των συζητήσεων.
Οι μέθοδοι του Πήτερ Ταφ, παρεμπιπτόντως, είναι οι ίδιες που χρησιμοποίησε η ηγετική ομάδα του Χουάν Ιγνάθιο Ράμος, ηγέτη της πλειοψηφίας του παλιού ισπανικού τμήματος της IMT, όταν αποχώρησε από τη Διεθνή Μαρξιστική Τάση (IMT) το 2009 (σημ: το 2016 συνενώθηκε με την ταφική CWI με εκατέρωθεν τυμπανοκρουσίες, για να διασπαστεί απ’ αυτήν μόλις 2 χρόνια αργότερα, αποδεικνύοντας τον καιροσκοπικό χαρακτήρα εκείνης της συνένωσης). Τους δόθηκε η δυνατότητα να υπερασπίσουν τη θέση τους στην πορεία προς το Παγκόσμιο Συνέδριο της IMT, κλήθηκαν να μιλήσουν στις Κεντρικές Επιτροπές και τα συνέδρια ΟΛΩΝ των τμημάτων της Διεθνούς μας, αλλά αντ’ αυτού επέλεξαν να αποχωρήσουν, να αρπάξουν τους πόρους της οργάνωσης και να διαγράψουν πάνω από το 20% των μελών της ΙΜΤ στην Ισπανία (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν είχαν πάρει θέση υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς!). Στην περίπτωση του μεξικάνικου τμήματος της ΙΜΤ, ήταν μάλιστα η φιλική στον Χουάν Ιγνάθιο Ράμος μειοψηφία εκείνη που διέγραψε την πλειοψηφία.
Η συμπεριφορά της φράξιας του Ταφ στη CWI αποτελεί τρομερό σκάνδαλο, αλλά καθόλου δεν μπορούμε να πούμε ότι μας εκπλήσσει. Οι ίδιες μέθοδοι, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στη βρετανική μειοψηφία που είχε σχηματιστεί γύρω από τον Τεντ Γκραντ και τον Άλαν Γουντς στη μεγάλη διάσπαση της CWI το 1991-92: εκφοβισμός, άρνηση κυκλοφορίας κειμένων στα μέλη, παρενόχληση επαγγελματιών της μειοψηφίας, συνεδριάσεις μίσους κλπ.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποτελεί πραγματικό σκάνδαλο το γεγονός ότι η πλειοψηφία της CWI στην πρώτη πολιτική δήλωσή της μετά τη διάσπαση αναφέρει ότι ο αγώνας της εναντίον του Πήτερ Ταφ είναι ο ίδιος με τον «αγώνα το 1992 εναντίον του Τεντ Γκραντ»! Πραγματικά, αυτό αποτελεί μία ανυπόστατη ύβρη πρώτου μεγέθους! Σύντροφοι της πλειοψηφίας της CWI, σας ρωτάμε: μπορείτε να παρέχετε οποιαδήποτε απόδειξη για την επίδειξη κάποιου είδους γραφειοκρατικής συμπεριφοράς από τον Τεντ Γκραντ εναντίον της τότε φράξιας του Πήτερ Ταφ; Όχι, δεν μπορείτε, γιατί απλά δεν υπάρχει. Ο Τεντ Γκραντ υπήρξε συνεπής υπερασπιστής των δημοκρατικών παραδόσεων του μπολσεβικισμού-λενινισμού στη Βρετανία, την Τέταρτη Διεθνή και αργότερα στην CWI.
Ας παραθέσουμε όμως τι γράφουν οι ίδιοι: «Η CWI, όπως και κάθε άλλος οργανισμός, δεν έχει ανοσία σε τυχόν φαινόμενα που υπάρχουν στην κοινωνία, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης συντηρητικών στρωμάτων και γραφειοκρατισμού. Στα 45 χρόνια της ύπαρξής μας, έπρεπε να καταπολεμήσουμε αυτά τα φαινόμενα σε διάφορα επίπεδα και κυρίως μπορέσαμε να τα διορθώσουμε χωρίς πολλά προβλήματα. Ωστόσο, μερικές φορές απαιτούταν η παρέμβαση των πολιτικά συνειδητών μελών εναντίον μιας εκφυλισμένης κεντρικής ηγεσίας για τη διαφύλαξη του προγράμματος της CWI. Αυτό συνέβη, όταν η μεγάλη πλειοψηφία της CWI σήκωσε το ανάστημά της κατά της ηγεσίας γύρω από τον Τεντ Γκραντ το 1992 και δυστυχώς έπρεπε να γίνει το ίδιο με την ηγεσία γύρω από τον Πήτερ Ταφ φέτος. Οι γραφειοκρατικές παραβιάσεις των δημοκρατικών καταστατικών μας δεν ήταν ποτέ αρκετές για να σταματήσουν τη CWI συνεχίσει να οικοδομεί τα τμήματά της και τη Διεθνή της».
Κι αυτό πάλι δεν προκαλεί καμιά έκπληξη σε μας, καθώς η πλειονότητα όσων υπογράφουν αυτή τη δήλωση ήταν παρόντες στο πλευρό της γραφειοκρατικής βρετανικής πλειοψηφίας του Ταφ το 1992. Ορισμένοι απ’ αυτούς, μάλιστα, διαδραμάτισαν ηγετικό ρόλο στη χρήση γραφειοκρατικών μεθόδων κατά της μειοψηφίας των Τεντ Γκαντ και Άλαν Γουντς.
Τα πρώτα βήματα μιας νέας οργάνωσης (πλειοψηφία CWI), η οποία, ενώ διακηρύσσει ότι βασίζεται σε υγιείς δημοκρατικές παραδόσεις, επιτίθεται με πολιτική ασέβεια στη μνήμη του ανθρώπου που θεμελίωσε πολιτικά και θεωρητικά την ισχυρότερη τροτσκιστική οργάνωση στην Ευρώπη από την εποχή της Ρώσικης Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης και, επιπλέον, ντε φάκτο υπερασπίζεται τις γραφειοκρατικές μεθόδους των παλιών ηγετών της στην πολιτική αντιπαράθεση των αρχών του 1990, δεν προοιωνίζουν καθόλου ένα καλό πολιτικό μέλλον.
Θα θέλαμε λοιπόν, για μια ακόμη φορά, να ζητήσουμε από όλους τους υποστηρικτές της πλειοψηφίας της CWI, αναλογιζόμενοι τις δικές τους εμπειρίες από το καθεστώς του Ταφ, να βγάλουν τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα, μελετώντας τις πλήρως επιβεβαιωμένες από τη ζωή κριτικές τοποθετήσεις και εκτιμήσεις του Τεντ Γκαρντ, του Άλαν Γούντς και της ΙΜΤ για την πολιτική, την τακτική και τις μεθόδους, με τις οποίες ο Πήτερ Ταφ και οι σύμμαχοί του ανά τον κόσμο διέλυσαν το ιστορικό «Μίλιταντ» και οδήγησαν εδώ και 30 σχεδόν χρόνια την CWI σε πολιτικό αδιέξοδο (υπάρχουν όλες αναρτημένες στην ιστοσελίδα “In Defence of Marxism”).
Χόρχε Μαρτίν
