Οι μαθητικές κινητοποιήσεις της 29ης Οκτωβρίου, που έλαβαν χώρα σε δεκάδες πόλεις ανά την Ελλάδα με χιλιάδες μαθητές να κατεβαίνουν στους δρόμους ενάντια στα σχέδια Γαβρόγλου και κυβέρνησης για την υποβάθμιση του δημοσίου σχολείου, απέδειξαν πως το μαθητικό κίνημα είναι ακόμα μαχητικό και μπορεί να αποτελέσει πόλο αναζωπύρωσης των αγώνων εργαζόμενων και νεολαίας ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για να πετύχει ο αγώνας των μαθητών είναι ανάγκη να μαζικοποιηθεί, να οργανωθεί δημοκρατικά και να συνδεθεί με το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα.
Η πορεία της 29ης Οκτωβρίου και η συνέλευση των μαθητών στο Πάντειο
Η μαθητική πορεία της 29ης Οκτωβρίου ήταν σχετικά μαζική σε σχέση με τις αντίστοιχες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών. Στην Αθήνα συμμετείχαν περίπου 7.000 μαθητές, ενώ άλλοι τόσοι συμμετείχαν σε άλλες 50 πόλεις της χώρας (σύμφωνα με τον ιστότοπο της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών, mathites.gr), κάτι που δείχνει ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ένα μαζικό πανελλαδικό μαθητικό κίνημα. Τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το μαθητικό κίνημα είναι η έλλειψη σοβαρής περιφρούρησης του μαθητικού αγώνα και η έλλειψη δημοκρατικής οργάνωσης και συντονισμού αυτού του αγώνα, όπως φάνηκε ξεκάθαρα στα γεγονότα της 29ης Οκτωβρίου.
Από την έναρξη της πορείας, αλλά και κατά τη διάρκειά της, μικρές ομάδες αναρχικών επιτέθηκαν με πέτρες στα ματ δίνοντάς τους την αφορμή να επιτεθούν στη συγκέντρωση με δακρυγόνα και βομβίδες κρότου λάμψης. Ανεξάρτητα από προθέσεις, πρέπει να πούμε πως αυτή η μέθοδος πάλης διάφορων αναρχικών ομάδων, αφενός δεν αποτελεί σοβαρή απειλή προς το κράτος και την αστική τάξη και αφετέρου δίνει το έναυσμα στις κρατικές δυνάμεις καταστολής να ασκήσουν βία στο μαθητικό κίνημα τρομοκρατώντας πολλούς μαθητές. Απέναντι στη δράση αυτών των ομάδων, το μαθητικό κίνημα οφείλει να περιφρουρεί τις συγκεντρώσεις του με ομάδες περιφρούρησης επιλεγμένες από τις Συντονιστικές Επιτροπές που έχουν εκλεγεί από τα σχολεία, αλλά και με βοήθεια από τις φοιτητικές και εργατικές (κατά τόπους ΕΛΜΕ) συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Η μαθητική πορεία κατέληξε στο Πάντειο, όπου πραγματοποιήθηκε συνέλευση όσων μαθητών ακολούθησαν την πορεία μέχρι εκεί (περίπου 500 μαθητές). Μετά από μερικές ομιλίες μαθητών που πρόσκεινται στην ΚΝΕ, οι οποίοι πρότειναν τη συνέχιση του αγώνα με καταλήψεις σχολείων στο τριήμερο του Πολυτεχνείου (15-17 Νοεμβρίου) και συμμετοχή των μαθητών στην πορεία της 17ης Νοεμβρίου στην Ομόνοια, το λόγο πήρε ένας αναρχικός μαθητής, ο οποίος άσκησε κριτική στις δυνάμεις της ΚΝΕ για τον τρόπο περιφρούρησης της πορείας από φοιτητές-μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης με σκοπό την απομόνωση των μπλοκ των αναρχικών μαθητών. Έπειτα, μέλη της ΚΝΕ φώναζαν συνθήματα την ώρα της ομιλίας του αναρχικού μαθητή με αποτέλεσμα να προκληθούν αψιμαχίες μεταξύ αναρχικών και κνιτών μαθητών. Η κατάσταση ξέφυγε τελείως, όταν ένας αναρχικός επιτέθηκε με κράνος κατά ενός ομιλητή μέλους της ΚΝΕ και στη συνέχεια οι δύο πλευρές οδηγήθηκαν σε ανοιχτή σύγκρουση και άσκηση φυσικής βίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πλειοψηφία των ανένταχτων μαθητών να αποχωρήσει από το Πάντειο και σε τελική ανάλυση, η μαθητική συνέλευση δεν κατάφερε να πάρει καμία απόφαση για τον αγώνα. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως τέτοιου τύπου μέθοδοι είναι ξένοι προς το εργατικό και μαθητικό κίνημα και πρέπει να καταδικαστούν.
Ευθύνη για αυτή την ντροπιαστική έκβαση της μαθητικής συνέλευσης βαραίνει τόσο της δυνάμεις της ΚΝΕ, όσο και τους αναρχικούς. Οι αντιδημοκρατικές μέθοδοι οργάνωσης του μαθητικού κινήματος που χρησιμοποιεί η ΚΝΕ, αλλά και οι εκτονωτικές και ψευτο-εξεργεσιακές μέθοδοι των αναρχικών, είχαν ως αποτέλεσμα τη λήξη της συνέλευσης χωρίς απόφαση. Τα γεγονότα αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι από τις πρυτανικές αρχές του Παντείου για να επιτεθούν στο πανεπιστημιακό άσυλο κλείνοντας για μια ημέρα το πανεπιστήμιο.
Η αναγκαία δημοκρατική οργάνωση του μαθητικού κινήματος
Για να μπορέσει το μαθητικό κίνημα να είναι νικηφόρο απέναντι στην κυβέρνηση, θα πρέπει να διαθέτει ένα σχέδιο πάλης και κλιμάκωσης του αγώνα και δημοκρατικές οργανωτικές δομές που θα του επιτρέπουν να πετύχει στον σκοπό του. Αρχικά, τα αιτήματα της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας περιορίζονται σε αμυντικές διεκδικήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου και σε κάποιες μίνιμουμ, όπως η «δημόσια και δωρεάν παιδεία», «αποσύνδεση της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από το λύκειο» κλπ. Απουσιάζουν διεκδικήσεις, όπως η «κατάργηση των πανελληνίων και η ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης», «κατάργηση των βαθμών και των εξετάσεων» και σύνδεση αυτών των αιτημάτων με τη γενικότερη σοσιαλιστική αλλαγή της κοινωνίας. Επιπλέον, το κάλεσμα, που ακούστηκε στη συνέλευση της 29ης Οκτωβρίου, για καταλήψεις και πορεία στο τριήμερο της επετείου του φετινού Πολυτεχνείου είναι ανεπαρκές αφού δεν κλιμακώνει επαρκώς τον αγώνα. Το κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής στον ιστότοπό της, mathites.gr, για κινητοποίηση στο υπουργείο Παιδείας στις 9 Νοεμβρίου είναι σε σωστή κατεύθυνση γεφυρώνοντας τη μαθητική πορεία της 29ης Οκτωβρίου με το τριήμερο του Πολυτεχνείου.
Αυτό, όμως, που λείπει από αυτά τα καλέσματα είναι η δημοκρατική οργάνωση των μαθητών ανά σχολείο και η ουσιαστική συμμετοχή τους στη λήψη των αποφάσεων. Η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας δεν έχει εκλεγεί από μια πραγματική Συνέλευση μαθητών, αλλά έχει αναδειχθεί από Συνάντηση Μαθητών (κατά κύριο λόγο 15μελων σχολείων) την περσινή σχολική χρονιά. Κατά την άποψή μας, θα πρέπει οι Επιτροπές σε επίπεδο πόλεων να εκλεγούν από τις Συντονιστικές Επιτροπές κάθε σχολείου της εκάστοτε πόλης και αυτές με τη σειρά τους να έχουν εκλεγεί από Γενικές Συνελεύσεις μαθητών σε κάθε σχολείο. Τέλος, θα πρέπει να οριστεί μια ημερομηνία για μια Πανελλαδική Συνέλευση των μελών των Συντονιστικών Επιτροπών όλων των πόλεων της χώρας, όπου θα εκλεγεί μια Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών για το συντονισμό του αγώνα πανελλαδικά. Σε όλες τις διαδικασίες των επιτροπών όλων των επιπέδων θα πρέπει να έχουν τον λόγο και να εκλέγονται μαθητές με βάση τις πολιτικές θέσεις τους (εκτός φυσικά από τους φασίστες). Θεωρούμε πως οι Συντονιστικές Επιτροπές θα πρέπει να εκλέγονται σε αυτή τη βάση και όχι από 5μελή και 15μελή σχολείων που δεν αποτελούν όργανα αγώνα και τις πιο πολλές φορές υφίστανται απλά και μόνο για τη διοργάνωση εκδρομών σε συνεργασία με τους διευθυντές. Οι υπάρχουσες Συντονιστικές Επιτροπές των πόλεων, αφού καλέσουν άμεσα σε Γενικές Συνελεύσεις σε κάθε σχολείο για την εκλογή Συντονιστικών Επιτροπών σε κάθε σχολείο και σε κάθε πόλη, θα πρέπει να ορίσουν μια ημερομηνία (ενδεικτικά μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου) για την εκλογή μιας Πανελλαδικής Επιτροπής από τη Συνέλευση των Επιτροπών των πόλεων.
Πάνω σε αυτή τη βάση, στη συνέχεια, θα πρέπει να καλεστούν από την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των φοιτητών (φοιτητικοί σύλλογοι) και των καθηγητών (ΟΛΜΕ) για να στηρίξουν τον αγώνα των μαθητών, ώστε να μπορέσει να είναι νικηφόρος κινητοποιώντας και την υπόλοιπη εργατική τάξη ενάντια στην υπάρχουσα κυβέρνηση και το σύστημα που αυτή υπηρετεί.
