Θεωρία - Ιστορία - Σελίδα 47

Και τότε έγινε η μεγάλη έκρηξη. Λίγες μέρες πριν, κανένα κόμμα, καμία οργάνωση, κανένας θεωρητικός δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα άρχιζε στις 15 Ιουλίου 1965. Η οικονομία δεν έπασχε από σοβαρά προβλήματα. Η ανεργία υποχωρούσε και η χώρα περνούσε σε νέα πρωτόγνωρη καταναλωτική έξαρση.

Αναδημοσιεύουμε σήμερα από το «Πολιτικό Καφενείο» ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο. Είναι ένα γράμμα που γράφτηκε από τον Μπολσεβίκο Ίγκνας Ράις (Ignace Reiss), στέλεχος του ΚΚΣΕ  από το 1917 μέχρι το 1937, με το οποίο κατήγγειλε το Στάλιν, το σταλινισμό και τα εγκλήματά του, προσχωρώντας στην Τέταρτη Διεθνή. Ο Ράις δεν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο. Το 1928 του είχε απονεμηθεί το παράσημο της Κόκκινης Σημαίας, για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στην προλεταριακή επανάσταση. Το γράμμα αυτό αποτελεί μια συγκλονιστική κατάθεση ψυχής ενός αγωνιστή που για δεκαετίες αφιερώθηκε στην υπόθεση της σοσιαλιστικής Επανάστασης. Στις 4 του Σεπτέμβρη 1937, εξαιτίας των πολιτικών του καταγγελιών η GPU δολοφόνησε τον Ίγκνας Ράις σε ενέδρα στην Ελβετία.

Στις 2 του περασμένου Μαρτίου συμπληρώθηκαν 90 χρόνια από την έναρξη των διαδικασιών του ιδρυτικού συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς («Κομιντέρν» ή Τρίτη Διεθνής). Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα εν μέσω του ρωσικού εμφυλίου πολέμου (1917-1921) κι ενώ η εξουσία των σοβιέτ στην ΕΣΣΔ κάθε άλλο παρά ήταν εξασφαλισμένη...

Με αφορμή τη φετινή συμπλήρωση 90 χρόνων από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Μάρτιος 1919), δημοσιεύουμε σχετικό κείμενο του Τεντ Γκραντ, το οποίο γράφτηκε τον Ιούνιο του 1943, λίγες ημέρες μετά τη διάλυση της Διεθνούς από τον Στάλιν (15 Μαϊου 1943). Ο Τεντ Γκραντ κάνει μια ανασκόπηση της ιστορικής πορείας της: με σημείο εκκίνησης την ίδρυσή της, αναλύει το γραφειοκρατικό εκφυλισμό της και καταλήγει στην ντροπιαστική της διάλυση.

Έχουν περάσει 123 χρόνια από τον ηρωικό Μάη του 1886 στο Σικάγο. Δύο χρόνια πριν, το 1884, η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας στο συνέδριό της είχε αποφασίσει ότι η 1η Μάη του 1886 θα ήταν η αρχή του απεργιακού κινήματος για την κατάκτηση της 8ωρης εργασίας σε όλη την Αμερική.

Οι ιστορικές «Θέσεις του Απρίλη» (1917), με τις οποίες ο Λένιν, επιστρέφοντας στην Πετρούπολη από την Ελβετία όπου, ήταν εξόριστος, καλεί για τη μη στήριξη της Προσωρινής Κυβέρνησης Κερένσκι και για την ολοκλήρωση των σοσιαλιστικών καθηκόντων της επανάστασης...

Αποσπάσματα από το έργο του Φρίντριχ Ενγκελς: «Αντι-Ντύρινγκ», σελ. 244-246, 253, 271-272, εκδόσεις «Αναγνωστίδη».

Δημοσιεύουμε εδώ δύο από τις επιστολές που έγραψε ο Λένιν κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του και που σκόπιμα κρατήθηκαν κρυφές από τη σταλινική γραφειοκρατία. Η πρώτη είναι η περίφημη «Διαθήκη» του προς τα μέλη της ΚΕ, στην οποία ευθέως καταφέρεται εναντίον του Στάλιν και ζητάει την απομάκρυνσή του από τη θέση του Γενικού Γραμματέα, ενώ αναγνωρίζει ότι ο Τρότσκι είναι ο ικανότερος μέσα στην ΚΕ και προειδοποιεί να μην γίνει το μη-μπολσεβίκικο παρελθόν του αντικείμενο εκμετάλλευσης. Η επόμενη επιστολή είναι μια οργισμένη εμπιστευτική επιστολή, με την οποία ο Λένιν, λίγο πριν πεθάνει, ουσιαστικά διακόπτει κάθε σχέση με τον Στάλιν κατηγορώντας τον για γραφειοκρατικές μανούβρες εναντίον του.

Η θεωρία της διαρκούς επανάστασης αναπτύχθηκε από τον Τρότσκι στις αρχές του 1904. Ενώ δεχόταν ότι τα αντικειμενικά καθήκοντα που αντιμετώπιζαν οι Ρώσοι εργάτες ήταν αυτά της αστικής δημοκρατικής επανάστασης, παρόλα αυτά εξήγησε πως σε μία καθυστερημένη χώρα στην εποχή του ιμπεριαλισμού, η «εθνική αστική τάξη» ήταν άρρηκτα δεμένη με τα υπολείμματα του φεουδαρχισμού, από τη μια, και το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, από την άλλη, και συνεπώς ήταν πλήρως ανίκανη να φέρει σε πέρας οποιοδήποτε από τα ιστορικά της καθήκοντα...

Το τρίτο κεφάλαιο από το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» (1848) των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς.