Θεωρία - Ιστορία - Σελίδα 43

Ξεκινάμε σήμερα τη δημοσίευση μιας σειράς εξαιρετικών άρθρων του Λέον Τρότσκι, τα οποία δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά στο πλατύ κοινό. Σήμερα δημοσιεύουμε ένα άρθρο που γράφτηκε το 1938 και έχει τίτλο «Εθνικοποιημένη βιομηχανία και εργατική διαχείριση».

Από το μεσημέρι της Παρασκευής θεάθηκαν στην Πλατεία Συντάγματος άντρες με πολιτικά, που κουβαλούσαν δύσκολα καλυπτόμενα μακρύκανα όπλα, τυλιγμένα με εφημερίδες και νάιλον. Πήγαιναν να πάρουν θέσεις σε ταράτσες, απ' όπου σε λίγο θα πυροβολούσαν διαδηλωτές ή ανύποπτους διερχόμενους, παρ' ότι... ναι υπήρχαν ακόμα ανύποπτοι. Αργότερα και μόλις άρχισε να σκοτεινιάζει, στο σιντριβάνι της πλατείας Βικτωρίας μερικοί έριχναν νερό στα μάτια τους προσπαθώντας, χωρίς αποτέλεσμα, να τα ανακουφίσουν από τα πρώτα δακρυγόνα, που είχαν αρχίσει να πέφτουν.

Ο σταλινισμός διακρίθηκε ιστορικά από το φόβο για το κίνημα των μαζών, που κορυφωνόταν στις επαναστατικές κρίσεις με την άρνηση της πάλης για την εξουσία, οδηγώντας στην καταστροφή και τη θυσία της επανάστασης. Ταυτόχρονα, ήταν ένα τυπικό γνώρισμα της σταλινικής πρακτικής να μασκαρεύει αυτό το φόβο και τη δυσπιστία με επαναστατική φρασεολογία, εμφανίζοντας την παραίτηση από την επανάσταση ως εφαρμογή της γνήσιας κομμουνιστικής γραμμής, μια υπεράσπιση των παραδόσεων του Οκτώβρη και του μπολσεβικισμού.

Σήμερα δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από άρθρο που γράφτηκε από τον Λέον Τρότσκι αμέσως μετά το πραξικόπημα των φασιστών και την αποτυχημένη απόπειρά τους να καταλάβουν τη γαλλική Βουλή στις 6 Φλεβάρη 1934, με τίτλο «Που Βαδίζει η Γαλλία;». Η πολιτική ουσία του είναι εξαιρετικά επίκαιρη στο φως των γεγονότων της προηγούμενης εβδομάδας με τη θρασύδειλη επίθεση που δέχθηκε το μπλοκ του ΠΑΜΕ από χούλιγκανς και προβοκάτορες και η οποία επανέφερε στο προσκήνιο την ανάγκη για τη δημιουργία μιας εργατικής πολιτοφυλακής με σκοπό την αυτοάμυνα του εργατικού κινήματος από τη βία των δυνάμεων κρατικής καταστολής και των χουλιγκάνικων συμμοριών που συνεργάζονται μαζί τους.

Η συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΕΑΜ, καθώς και η άρνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ να αποκαταστήσει πλήρως των ηρωικό αρχηγό του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη, σε παραλληλισμό με την προκλητική, ολόπλευρη αποκατάσταση του πολιτικού του δημίου Νίκου Ζαχαριάδη, έχει αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για την περίοδο 1941–45 στις τάξεις των αριστερών και κομμουνιστών αγωνιστών. Στο κείμενο που ακολουθεί κάνουμε μια πολύ συνοπτική απόπειρα να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια, που για μια ακόμα φορά διαστρεβλώνεται από τις ένοχες «αποκαταστάσεις» της ηγεσίας του ΚΚΕ.

Το σημερινό μας δημοσίευμα γίνεται με αφορμή την πολιτικά απαράδεκτη κομματική και πολιτική αποκατάσταση του αρχιερέα του ελληνικού σταλινισμού Νίκου Ζαχαριάδη, από ειδική συνδιάσκεψη, που οργάνωσε τον περασμένο Ιούλιο η ηγεσία του ΚΚΕ. Στο άγνωστο πόρισμα για την υπόθεση Πλουμπίδη που παρουσιάζεται εδώ από τον σ. Χρήστο Κεφαλή αποκαλύπτονται οι επαίσχυντες μέθοδοι που χρησιμοποιούσε η ηγεσία Ζαχαριάδη. Αυτή η παρουσίαση του πορίσματος δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά πριν από λίγους μήνες στο περιοδικό «Μαρξιστική Σκέψη», στο πρώτο του τεύχος.

Στο παρόν άρθρο προσφέρουμε μία σύντομη ιστορική σκιαγράφηση της εξέλιξης του καθεστώτος Καντάφι από τον αστικό αραβικό εθνικισμό των πρώτων ημερών στην περίοδο του λεγόμενου ισλαμικού σοσιαλισμού, μέχρι το πρόσφατο άνοιγμα στις ξένες επενδύσεις με μείζονες παραχωρήσεις στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και την απαρχή των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων.

Δημοσιεύουμε σήμερα το κλασσικό αριστούργημα της παγκόσμιας σοσιαλιστικής φιλολογίας, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ένα κείμενο που συμπυκνώνει με απλό και κατανοητό τρόπο τις βασικές ιδέες του επιστημονικού σοσιαλισμού. Η καλόπιστη μελέτη του από κάθε αγωνιστή της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος οδηγεί σε ένα κοινό και αδιαφιλονίκητο συμπέρασμα: καμιά άλλη πολιτική ιδεολογία δε διατηρεί την αξία και την επικαιρότητά της στην σημερινή εποχή της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού όσο ο μαρξισμός.

Η ΜΦ δημοσιεύει σήμερα ένα πολύ σημαντικό και επίκαιρο εξαιτίας της κρίσης που μαστίζει τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό, άρθρο του Λέον Τρότσκι, που πρωτοεμφανίστηκε στο «Δελτίο της Ρωσικής Αντιπολίτευσης» Νο 6, Οκτώβρης του 1929. Στο άρθρο αυτό ο Τρότσκι ξεκαθαρίζει απόλυτα ότι η ευρωπαϊκή ενότητα, όπως επιχειρείται από την αστική τάξη, είναι τελείως αντιδραστική. Οι σοσιαλιστές δεν πρέπει να έχουν καμιά σχέση με αυτά τα σχέδια. Αντίθετα, πρέπει να παλέψουν για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης σαν το μόνο μέσο για να σώσουν την ανθρωπότητα από τα δεινά της καπιταλιστικής κρίσης.