Διαβάστε ένα άρθρο σχετικά με τα πολιτικά και προγραμματικά καθήκοντα που θέτει στον ΣΥΡΙΖΑ το ρεσιτάλ κρατικής – αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας της περασμένης Δευτέρας.
Τις τελευταίες ημέρες κάνουν το γύρο του διαδικτύου αποκαλυπτικές εικόνες, βίντεο και καταγγελίες (βλέπε στο τέλος του άρθρου), σε σχέση με την μανιασμένη δράση της αστυνομίας την ημέρα της διαδήλωσης του Πολυτεχνείου καθώς και των φοιτητικών κινητοποιήσεων που είχαν προηγηθεί. Απρόκλητες επιθέσεις και ξυλοδαρμοί άοπλων διαδηλωτών από τα ΜΑΤ, προκλήσεις και επιθέσεις σε δημοσιογράφους ή περαστικούς, ακόμα και πλιάτσικο σε περίπτερο, είναι μόνο κάποια ενδεικτικά περιστατικά που καταγράφηκαν. Έχοντας υπόψη την γενικότερη όξυνση της καταστολής που διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια, γίνεται σαφές ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει λόγος για “μεμονωμένα περιστατικά”.
Για τις αιτίες αυτής της οξυμένης καταστολής υπάρχουν διάφορες απόψεις. Κάποιοι θεωρούν ότι οφείλεται στις σχετικές εντολές της πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας (Υπουργείο και κυβέρνηση) και ότι μια άλλη κυβέρνηση θα μπορούσε να “κατευθύνει” διαφορετικά τις αστυνομικές δυνάμεις προχωρόντας παράλληλα και σε έναν αόριστο “εκδημοκρατισμό” τους. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι έχοντας μπει σε μια περίοδο μεγάλων ταξικών αγώνων, η άρχουσα τάξη έχει κατασκευάσει ένα “κράτος έκτακτης ανάγκης” για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Αυτές οι απόψεις αδυνατούν να εξηγήσουν τον γεγονός πως με έναν τελείως φυσικό τρόπο η επιχειρησιακή ηγεσία της αστυνομίας (τα στελέχη δηλαδή της ΕΛ.ΑΣ.) καθώς και κατώτερα στελέχη και απλοί άνδρες, κύρια των αμιγώς κατασταλτικών δυνάμεων (ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ κλπ) πολύ συχνά ξεπερνούν στον κατασταλτικό ζήλο και στη διατύπωση ακροδεξιών και φιλοφασιστικών απόψεων την κυβέρνηση και την άρχουσα τάξη, κερδίζοντας επάξια το παρατσούκλι “χρυσαυγίτες με στολή”.
Για να βρεθούν οι απαραίτητες απαντήσεις, χρειάζεται να αναζητήσει κανείς τον πραγματικό ρόλο του κρατικού μηχανισμού. Σε μια κοινωνία που είναι διαιρεμένη σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, το κράτος είναι το όργανο που διαφυλάσσει τα συμφέροντα και την εξουσία των εκμεταλλευτών. Στο σημερινό κοινωνικό σύστημα, τον καπιταλισμό, το αστικό κράτος δεν είναι παρά μια “επιτροπή που διαχειρίζεται τις κοινές υποθέσεις της τάξης των καπιταλιστών στο σύνολό της” (Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο). Τον πυρήνα του κράτους επομένως, αποτελούν τα ένοπλα σώματα που διαφυλάσσουν με τη βία τα συμφέροντα των καπιταλιστών όταν αυτό χρειάζεται, και γύρω από αυτόν τον πυρήνα χτίζεται ο υπόλοιπος κρατικός μηχανισμός. Σε μια περίοδο ριζοσπαστικοποίησης, έντονης δυασρέσκειας της κοινωνικής πλειοψηφίας και μεγάλων αγώνων όπως η σημερινή, πραγματοποιείται εντός του κρατικού μηχανσιμού και ιδιαίτερα των ενόπλων σωμάτων του, ανεξάρτητα από τις διαθέσεις μεμονωμένων προσώπων, μια “φυσική επιλογή” που απορρίπτει ό,τι το προοδευτικό και αναδεικνύει στην επιφάνεια ό,τι πιο αντιδραστικό, ακροδεξιό και φιλοφασιστικό.
Μόνο με μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να γίνει κατανοητό το γιατί, η πρόσφατη ένταση των αγώνων συνοδεύεται από την αυτόματη ένταση της κρατικής καταστολής. Μόνο με μια τέτοια προσέγγιση μπορεί το κίνημα των εργαζομένων και των νέων να εξοπολιστεί πολιτικά και οργανωτικά για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την καταστολή αυτή. Όσοι στην ηγεσία του κινήματος ισχυρίζονται ότι αυτή η άποψη είναι πολεμοχαρής και φέρνει την “ένταση της βίας”, μοιάζουν να είναι τυφλοί απέναντι στην “ένταση της βίας” που ήδη συντελείται, τους απρόκλητους ξυλαδαρμούς, το πνίξιμο των διαδηλώσεων στα δακρυγόνα, την τρομοκρατική βία των ΜΑΤ και τις συλλήψεις στο σωρό. Εμείς αντίθετα, επιμένουμε ότι όσο νωρίτερα γίνει αντιληπή αυτή η αλήθεια, τόσο μικρότερο θα είναι το τίμημα που θα πληρώσει το κίνημα.
Από μια τέτοια αντίληψη είναι απαραίτητο να διαπνέεται και μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση. Θα πρέπει δηλαδή να είναι μια κυβέρνηση επαναστατική, πλήρως απαλλαγμένη από αυταπάτες για τη δυνατότητα “εκδημοκρατισμού” του κράτους. Μια αριστερή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και ο διορισμός αριστερών στελεχών σε θέσεις κρατικών αξιωματούχων, δεν μπορούν να αλλάξουν τη φύση του αστικού κράτους ως μηχανισμού υπεράσπισης των συμφερόντων της σημερινής άρχουσας τάξης. Ο κρατικός μηχανισμός θα χρησιμοποιηθεί από αυτήν ως όπλο ενάντια σε κάθε απόπειρα να συγκρουστεί με τα συμφέροντά της μια αριστερή κυβέρνηση. Είναι επομένως απαραίτητο μια αριστερή κυβέρνηση να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία υπέρ της εγαρμογής μέτρων για τα σώματα ασφαλείας, που θα αποτελούν τμήμα της κατάργησης του αστικού κρατικού μηχανισμού και της δημιουργίας ενός δημοκρατικού εργατικού κράτους που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της κοινωνίας:
- Κατάργηση όλων των σημερινών «ειδικών» αστυνομικών κατασταλτικών δυνάμεων (ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ κλπ).
- Απαγόρευση της παρουσίας της αστυνομίας σε όλους τους χώρους όπου διεξάγονται πολιτικές και συνδικαλιστικές δραστηριότητες. Επέκταση του ασύλου σε όλους τους εκπαιδευτικούς και εργασιακούς χώρους.
- Κατάργηση κάθε στεγανού και αυτοδιοίκητου των σωμάτων ασφαλείας, υπαγωγή τους στον έλεγχο των μαζικών οργανώσεων των εργαζομένων και της νεολαίας και μετατροπή τους σε λαϊκές πολιτοφυλακές. Κατάργηση της αντιδραστικής ιεραρχίας με εκλογή όλων των αξιωματικών και δυνατότητα ανάκλησής τους. Αμοιβή τους στο ύψος του μισθού ενός ειδικευμένου εργάτη.
http://www.avgi.gr/article/4895166/giourousi-kai-sumplokes-sta-exarxeia-video-
