Η κατάληψη του κτιρίου Πληροφοριακών Συστημάτων της ΔΕΗ από συνδικαλιστές της ΔΕΗ έφερε στην δημοσιότητα ένα νέο σκάνδαλο με μία σειρά προκλητικές ρυθμίσεις προς όφελος μεγάλων επιχειρήσεων. Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στενάζουν από τα δυσβάσταχτα απανωτά χαράτσια, αρκετοί μεγαλοκαπιταλιστές απαλλάσσονται από τα χαράτσια ή πληρώνουν πολύ λιγότερα από αυτά που όφειλαν.
Ο κίνδυνος να αποκαλυφθούν οι κρυφές συμφωνίες οδήγησε την κυβέρνηση να δράσει άμεσα στέλνοντας τα ΜΑΤ να σπάσουν την κατάληψη και να συλλάβουν τους συνδικαλιστές. Παρόλα αυτά, οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ κατάφεραν να φέρουν στο φως μία σειρά «αμαρτωλές» συμφωνίες με μεγάλα κανάλια και επιχειρήσεις.
Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ Ν. Φωτόπουλος σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε λίγες ώρες αφότου αφέθηκε ελεύθερος παρουσίασε στοιχεία που δείχνουν ότι από το τέλος ακινήτων απαλλάχτηκαν τα καζίνο Θεσσαλονίκης και Πάρνηθας, ο τηλεοπτικός σταθμός «Σκάι», τα εκπαιδευτήρια «Κωστέα Γείτονα», ο εκδοτικός οίκος «Πήγασος», το κατάστημα ΙΚΕΑ στα Σπάτα και η επιχείρηση «Μισελέν». Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ επίσης παρουσίασε έναν κατάλογο με επιχειρήσεις οι οποίες είχαν σημαντικές εκπτώσεις. Μόνο για την συμφωνία που έγινε με τον επιχειρηματία Βωβό, το Δημόσιο εισέπραξε 1.250.466 ευρώ λιγότερα για το ειδικό τέλος ακινήτων.
Οι αποκαλύψεις αυτές έρχονται την ίδια στιγμή που στα χέρια της κυβέρνησης σκάει το μεγάλο σκάνδαλο της «λίστας Λαγκάρντ». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από το 2010 είχε στα χέρια της μια λίστα με τους φοροφυγάδες και μεγαλοκαταθέτες της τράπεζας HSBC. Μόνο σε αυτήν την τράπεζα έχουν φυγαδεύσει τα κεφάλαια τους πάνω από 2.000 καπιταλιστές. Οι παλιότεροι δε, θεατρινισμοί της κυβέρνησης για την δήθεν συμφωνία με την Ελβετική κυβέρνηση για την φορολογία των μεγαλοκαταθετών κατέληξαν βέβαια στο κενό και η ιστορία αυτή έχει θαφτεί.
Όλα αυτά τα περιστατικά είναι αρκετά για να πειστεί κανείς ότι δεν πρόκειται για μία σειρά από μεμονωμένα σκάνδαλα που μπορούν να «διαλευκανθούν από τη Δικαιοσύνη», αλλά για μία συστηματική συγκάλυψη της απάτης και της φοροδιαφυγής του μεγάλου κεφαλαίου από τους αστούς πολιτικούς και τους διεφθαρμένους κρατικούς «ελεγκτικούς» μηχανισμούς.
Η επερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να φέρει στο φως όλες τις απάτες του μεγάλου κεφαλαίου και να επιβάλει σκληρές ποινές στους φοροφυγάδες καπιταλιστές. Για το σκοπό αυτό όμως, δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την διεφθαρμένη και γραφειοκρατική αστική κρατική μηχανή. Αφενός και οι καλύτεροι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν μπορούν παρά να ελέγξουν ένα μικρό αριθμό επιχειρήσεων, αφετέρου οι μηχανισμοί αυτοί είναι οι ίδιοι ανεξέλεγκτοι και εύκολα διαφθείρονται από το μεγάλο κεφάλαιο.
Η μόνη κοινωνική δύναμη που έχει πραγματικό συμφέρον να πατάξει την φοροδιαφυγή και γενικότερα τις οικονομικές απάτες, και είναι σε θέση να ασκήσει έλεγχο από την μεγαλύτερη ως την μικρότερη επιχείρηση, είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Αυτό που κατάφεραν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ με έναν πρόχειρο τρόπο μπορούν να το πετύχουν οι εργαζόμενοι σε κάθε μεγάλη επιχείρηση σε όλη την χώρα.
Ένα από τα πρώτα πολιτικά καθήκοντα της κυβέρνησης της Αριστεράς πρέπει να είναι η εγκαθίδρυση του εργατικού ελέγχου σε κάθε επιχείρηση μικρή ή μεγάλη. Τα μάτια της εργαζόμενης κοινωνίας πρέπει να διεισδύσουν σε κάθε χώρο δουλειάς και να φέρουν στο φως όλες τις απάτες, τη φοροδιαφυγή και τα πλούτη των μεγαλοκαπιταλιστών.
Όσοι μιλούν για την ανάγκη να διατηρηθεί το «εμπορικό μυστικό» για να μην επηρεάζεται ο ανταγωνισμός συνειδητά κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους. Ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι μακρινό παρελθόν για τον καπιταλισμό. Εδώ και 100 χρόνια κυριαρχούν στην αγορά μεγάλα μονοπώλια και πολυεθνικές που έχουν ακριβείς γνώσεις για την οικονομική κατάσταση των αντιπάλων τους. Το εμπορικό μυστικό χρησιμοποιείται για την απόκρυψη των απατών και της απληστίας των καπιταλιστών από την κοινωνία και όχι από τους ανταγωνιστές τους.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να καλέσει τους εργαζόμενους να ασκήσουν τον εργατικό έλεγχο σε κάθε μεγάλη πιχείρηση μέσω δημοκρατικά εκλεγμένων επιτροπών. Ο εργατικό έλεγχος για να είναι πιο αποτελεσματικός πρέπει να επεκτείνεται από την μεμονωμένη επιχείρηση σε ολόκληρο τον κλάδο και σε εθνικό επίπεδο σε μια Πανελλαδική Επιτροπή Εργατικού Ελέγχου, η οποία η οποία θα γνωστοποιεί ενώπιων του λαού τα πορίσματά της, ξεκαθαρίζοντας ποια είναι τα εισοδήματα και ποιες οι δαπάνες της κοινωνίας, ποιο είναι το μερίδιο που οικειοποιούνται οι καπιταλιστές σαν άτομα και η τάξη τους σαν σύνολο από το εθνικό εισόδημα.
Η εφαρμογή ενός γνήσιου και δημοκρατικού εργατικού ελέγχου θα αποκαλύψει αναπόφευκτα τον παρασιτικό ρόλο των καπιταλιστών, βοηθώντας τις πλατιές λαϊκές μάζες να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη για ένα άλλο οικονομικό μοντέλο, συνειδητού σχεδιασμού και ελέγχου της οικονομίας.
{fcomment}
