Τις τελευταίες εβδομάδες έχει γίνει εμφανής η όξυνση της καταστολής απέναντι σε διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις που γίνονται σε συμβολαιογραφικά γραφεία ενάντια στους διενεργούμενους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Πρόκειται για μια εμφανώς πολιτική απόφαση που έχει παρθεί – δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό – από το σύνολο της κυβέρνησης αλλά και προσωπικά τον Πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα και τους Υπουργούς Οικονομικών, Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη, Τσακαλώτο, Κοντονή και Τόσκα. Η ανεμπόδιστη διενέργεια των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών έχει τεθεί από τους δανειστές ως βασικό προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της δόσης 5,7 δισ. ευρώ της τρίτης αξιολόγησης, καθώς αντιλαμβάνονται ότι το μέγεθος των μη εξυπηρετούμενων δανείων αποτελεί βασική απειλή για τη σταθερότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και κατά συνέπεια, για το κράτος και τον ίδιο τον ελληνικό καπιταλισμό.
Έτσι, πιστή στις υποδείξεις των Ελλήνων καπιταλιστών και των δανειστών, η κυβέρνηση ήδη από τον Δεκέμβριο του 2017 άρχισε να προετοιμάζει τη νομοθέτηση – με τη γνωστή μέθοδο της εισαγωγής τροπολογίας σε άσχετο νομοσχέδιο – της αυτεπάγγελτης δίωξης και της φυλάκισης για περιπτώσεις «διακοπής ή διαταραχής της ομαλής διεξαγωγής» των πλειστηριασμών. Παρουσίασε ξεδιάντροπα μάλιστα, τα κίνητρά της, δηλαδή τη διαφύλαξη της εύθραστης σταθερότητας του ελληνικού καπιταλισμού, λέγοντας στην αιτιολογική έκθεση ότι η τροπολογία είναι αναγκαία για «λόγους υπέρτερου δημοσιονομικού και δημοσίου συμφέροντος που αποσκοπούν αφενός στη στήριξη και προστασία της εθνικής οικονομίας μέσω της ακώλυτης διενέργειας των πλειστηριασμών ως μέσον ενίσχυσης της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αποφυγής ανάγκης νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών».
Η παραπάνω τροπολογία έγινε νόμος τον Ιανουάριο του 2018, ενώ παράλληλα διευρύνονται συστηματικά τα υποψήφια θύματα των πλειστηριασμών με δυο βασικούς τρόπους: αφενός με τη συμπερίληψη σε αυτά των οφειλετών σε ασφαλιστικά ταμεία και εφορία (για ποσά που ξεκινούν από τα 500 ευρώ!) και αφετέρου με το διαρκές «κουτσούρεμα» – και με προφανή τελικό στόχο την πλήρη κατάργηση – του «νόμου Κατσέλη» για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση προχώρησε στην από καιρό διακηρυγμένη διεξαγωγή των πλειστηριασμών με αποκλειστικά ηλεκτρονικό τρόπο, από τα τέλη του Φεβρουαρίου. Και ταυτόχρονα, απέναντι στους διαμαρτυρόμενους έξω από τα συμβολαιογραφικά γραφεία, παρέταξε τα ΜΑΤ, με μόνη εντολή να εξασφαλίσουν «δια πυρός και σιδήρου» την ολοκλήρωση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Αποκορύφωμα των παραπάνω αποτέλεσε η βίαιη καταστολή διαμαρτυρίας έξω από συμβολαιογραφικό γραφείο την περασμένη εβδομάδα, με αποτέλεσμα πέντε τραυματίες (ανάμεσα στους οποίους ένας φωτορεπόρτερ, καθώς και μέλη της Λαϊκής Ενότητας) και τρεις συλλήψεις, βασισμένες στην ψηφισμένη τροπολογία περί «υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος» που προαναφέρθηκε.
Σε αυτή την πολιτική της κυβερνητικής κλίκας, που δεν διστάζει να θυσιάσει τα σπίτια των εργαζομένων και τη λαϊκή περιουσία για να εξασφαλίσει την παραμονή στις υπουργικές καρέκλες για λίγους μήνες ακόμα, το κίνημα που διαμορφώνεται ενάντια στους πλειστηριασμούς μπορεί να δώσει αποφασιστική απάντηση. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να μαζικοποιηθεί και να συνδεθεί με το οργανωμένο εργατικό κίνημα.
Οι διαμαρτυρίες στα συμβολαιογραφικά γραφεία, ακόμα και όταν εκτός από συμβολικό χαρακτήρα έχουν και έμπρακτο αποτέλεσμα – δηλαδή την αναβολή των πλειστηριασμών, με τη σημερινή τους έκταση δεν μπορούν να παρεμποδίσουν όλους τους πλειστηριασμούς. Χρειάζεται να επεκταθεί, με την αυτο-οργάνωση των οφειλετών σε επιτροπές ενάντια στους πλειστηριασμούς κατά και γειτονιά και περιοχή, οι οποίες θα καταγράφουν τους προγραμματιζόμενους πλειστηριασμούς και θα συντονίζουν τις δράσεις τους σε τοπικό, περιφερειακό και πανεθνικό επίπεδο, δημιουργώντας τα αντίστοιχα συντονιστικά όργανα.
Για να συνδεθεί το κίνημα κατά των πλειστηριασμών με το οργανωμένο εργατικό κίνημα, χρειάζεται να αγκαλιαστεί από τα συνδικάτα και τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς και ιδιαίτερα την πιο ισχυρή, δηλαδή το ΚΚΕ. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, με τις σημαντικές δυνάμεις που έχει τόσο μέσα στα συνδικάτα όσο και γενικότερα ως πολιτικό κόμμα, θα πρέπει να εντείνει και να εμβαθύνει τις πρωτοβουλίες της, ώστε να συμβάλει στη δημιουργία ενός πραγματικά μαζικού κινήματος ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Θα πρέπει να κινητοποιήσει τα συνδικάτα, τις επαγγελματικές και αγροτικές ενώσεις και τους φοιτητικούς συλλόγους ώστε να συνδεθούν με τις επιτροπές αγώνα κατά των πλειστηριασμών και για τη δημιουργία επιτροπών όπου δεν υπάρχουν. Έτσι, με αυτήν την έκταση και μαζικότητα, οι δράσεις του κινήματος θα «τρομοκρατήσουν» την κυβέρνηση και την αστική τάξη και ταυτόχρονα θα πετύχουν τη συστηματική αναβολή ενός σημαντικότατου ποσοστού πλειστηριασμών.
Από ένα τέτοιο μαζικό κίνημα, είναι σημαντικό – και σ’ ένα βαθμό είναι προϋπόθεση για να δημιουργηθεί – να υιοθετηθούν και οι κατάλληλες διεκδικήσεις. Αυτές θα πρέπει να σηματοδοτούν τόσο την σύνδεσή του με όλα τα πληττόμενα από τη λιτότητα τμήματα της κοινωνίας, όσο και τη σύνδεση αυτού του αγώνα και ιδιαίτερα, ενός γενικευμένου απεργιακού κινήματος, με την πάλη για την ανάδειξη μιας επαναστατικής εργατικής κυβέρνησης και την ανατροπή του καπιταλισμού.
– Να σταματήσει κάθε δίωξη ενάντια σε αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών!
– Άμεση παύση όλων των πλειστηριασμών που πλήττουν τη λαϊκή κατοικία και περιουσία και ακύρωση όσων διενεργήθηκαν! Διαγραφή του χρέους των λαϊκών νοικοκυριών και των μικρών επιχειρήσεων!
– Εθνικοποίηση των τραπεζών – που «διασώθηκαν» ξανά και ξανά με τα χρήματα των φορολογούμενων – στα πλαίσια μιας κοινωνικοποιημένης, δημοκρατικά σχεδιασμένης οικονομίας που θα εξασφαλίζει στέγη, δουλειά και αξιοπρεπή ζωή σε όλους τους εργαζόμενους!
