Διαβάστε τι πραγματικά έγινε στην ψηφοφορία για την πολιτική απόφαση στη σημερινή συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο η Κομμουνιστική Τάση κατέθεσε εναλλακτικό – αντιπαραθετικό κείμενο στην πρόταση της ηγετικής ομάδας, με αίτημα την άμεση κατάργηση των Μνημονίων και τη διαγραφή του χρέους. Δυστυχώς η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας δεν το στήριξε και περιορίστηκε σε μια ελλειπή και άτολμη προσθήκη….
Ολοκληρώθηκε πριν από λίγη ώρα η διήμερη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η κριτική στους χειρισμούς της κυβέρνησης γύρω από τη λεγόμενη διαπραγμάτευση, τόσο από την αριστερή πτέρυγα του κόμματος, όσο και από τους κόλπους της διασπασμένης ηγετικής πλειοψηφίας. Ταυτόχρονα όμως, αναδείχθηκε για άλλη μια φορά η πλήρης απροθυμία και αδυναμία των βασικών δυνάμεων της αριστερής εσωκομματικής αντιπολίτευσης, πλην Κομμουνιστικής Τάσης, να αντιπροτείνουν ένα ξεκάθαρο και άμεσα εφαρμόσιμο εναλλακτικό σχέδιο ρήξης με τους εκβιαστές – δανειστές.
Χαρακτηριστικό αυτής της απροθυμίας είναι το γεγονός ότι η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας (Αριστερό Ρεύμα και Κόκκινο Δίκτυο), παρά την κρισιμότητα των περιστάσεων, για άλλη μια φορά δεν πρότεινε ένα δικό της, εναλλακτικό κείμενο πολιτικής απόφασης, αλλά περιορίστηκε σε μια προσθήκη στην πολιτική απόφαση που πρότεινε η ηγετική ομάδα. Το γεγονός ότι αυτή η προσθήκη μειοψήφησε για μόνο 20 ψήφους (υπέρ 75 – κατά 95) αναδεικνύει τη βάσιμη δυνατότητα ένα εναλλακτικό αριστερό σχέδιο ρήξης να διεκδικήσει πλέον την πλειοψηφία στο κόμμα, δικαιώνοντας πολιτικά το αίτημα που έχει εκφράσει η Κομμουνιστική Τάση για την άμεση διεξαγωγή ενός δημοκρατικού έκτακτου συνεδρίου για αποφασιστική αλλαγή πολιτικής γραμμής.
Παρά τη σχετική παραπληροφόρηση των καναλιών, η μόνη Τάση που κατέθεσε στην ψηφοφορία για την πολιτική απόφαση ένα εναλλακτικό – αντιπαραθετικό κείμενο σε αυτό της ηγετικής ομάδας, υπέρ της ρήξης με τους δανειστές, της διαγραφής του χρέους και της άμεσης κατάργησης των Μνημονίων με αξιοποίηση και του σχετικού σχεδίου νόμου του ΚΚΕ, ήταν η Κομμουνιστική Τάση. Το κείμενο αυτό, παρ’ ότι έλαβε τελικά μόνο τις ψήφους των δυο εκπροσώπων της Κομμουνιστικής Τάσης και εντελώς απαράδεκτα δεν ψηφίστηκε ούτε από τους επισήμως υποστηρικτές της «ρήξης» ηγετικούς συντρόφους της Αριστερής Πλατφόρμας, συμπεριλαμβανομένων των εκπροσώπων του «Κόκκινου Δικτύου», έχει σε κάθε περίπτωση κερδίσει αξιοσημείωτη υποστήριξη στη βάση και τους υποστηρικτές του κόμματος: συνυπογράφεται από 153 μέλη (ανάμεσά τους και αρκετοί σύντροφοι από τη βάση της Αριστερής Πλατφόρμας) από 35 διαφορετικές πόλεις και 75 Οργανώσεις Μελών, αλλά και από 350 ακόμα φίλους και υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα με τη λαθεμένη στάση πολιτικής σκοπιμότητας και όχι αρχών που τήρησε στην ψηφοφορία για το εναλλακτικό κείμενο της Κομμουνιστικής Τάσης η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας, οι εκπρόσωποι της Κομμουνιστικής Τάσης για μια ακόμα φορά τήρησαν μια συνεπή πολιτικά στάση στην ειδική ψηφοφορία για την (άτολμη) αριστερή προσθήκη που πρότεινε η Αριστερή Πλατφόρμα στο κείμενο πολιτικής απόφασης, ψηφίζοντας υπέρ αυτής, αρνούμενοι έτσι να τηρήσουν τακτική «ίσων αποστάσεων» από την κύρια έκφραση της αριστερής πτέρυγας του κόμματος (ΑΠ) και την σοσιαλδημοκρατική ηγετική ομάδα.
Το εναλλακτικό – αντιπαραθετικό κείμενο της Κομμουνιστικής Τάσης που μειοψήφησε έναντι της πολιτικής απόφασης που πρότεινε η ηγετική ομάδα, συνυπέγραψαν εκατοντάδες αριστερά μέλη και υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αρνήθηκε να υπερψηφίσει η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας, ήταν το ακόλουθο:
«Η εντολή του λαού στις 25 Γενάρη δεν ήταν να κλειστεί ένας συμβιβασμός με τους εκβιαστές – δανειστές, ούτε να «στεγνώσουν» τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους για να τους καταβάλλονται κανονικά οι δόσεις, την ώρα που εκείνοι δημιουργούν συνθήκες χρηματοδοτικής ασφυξίας.
Η λαϊκή εντολή ήταν να καταργηθεί η λιτότητα και τα Μνημόνια και να τεθούν οι ανάγκες του λαού πάνω από την εξυπηρέτηση του χρέους.
Η κυβέρνηση πρέπει να ανταποκριθεί στη λαϊκή εντολή.
Γι’ αυτό απαιτούμε εδώ και τώρα :
- Να γίνει στάση πληρωμών στους εκβιαστές – δανειστές. Να διαγραφεί το ληστρικό – όπως αποκαλύπτεται περίτρανα και από το Λογιστικό έλεγχο που διεξάγει η Βουλή – κρατικό χρέος.
- Να καταργηθούν μέσα από το συντομότερο δυνατό δρόμο τα Μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι, με αξιοποίηση και του σχετικού σχεδίου νόμου που κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ, που πρέπει να ψηφιστεί από όλους τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
- Να ματαιωθεί κάθε σχέδιο για υπογραφή νέου Μνημονίου και αν έρθει στη Βουλή, να καταψηφιστεί από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
- Να εφαρμοστούν όλες οι προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και για να χρηματοδοτηθούν, να συμπληρωθούν με τα αναγκαία ριζοσπαστικά μέτρα σε βάρος του μεγάλου κεφαλαίου και του πλούτου.»
Η προσθήκη της Αριστερής Πλατφόρμας και της ΚΟΕ
«Οι «θεσμοί» δεν επιδιώκουν αυτό που ορισμένοι αποκαλούν «έντιμο συμβιβασμό», αν και «έντιμος» συμβιβασμός δεν μπορεί να υπάρξει με ιδιωτικοποιήσεις και νέα βάρη στα λαϊκά στρώματα και ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς πραγματική άρση της λιτότητας, χωρίς διαγραφή του χρέους (του μεγαλύτερου μέρους) και χωρίς ισχυρή ρευστότητα για την αναζωογόνηση της οικονομίας.
Αυτό που οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ επιδιώκουν, αδίστακτα και με συνέπεια, εδώ και τέσσερις περίπου μήνες, είναι να στραγγαλίσουν την οικονομία, να αποστραγγίξουν και το τελευταίο ευρώ από τα αποθέματα της χώρας και να εξωθήσουν, «απροστάτευτη», την κυβέρνηση στην πλήρη υποταγή και τον παραδειγματικό διασυρμό.
Αυτή η τακτική των εταίρων επιβεβαιώθηκε και στη Σύνοδο Κορυφής της Ρίγα.
Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή από το να περάσει άμεσα στην αντεπίθεση με ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα στηρίζεται στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις κυβερνητικές προγραμματικές εξαγγελίες.
Αυτές τις ώρες χρειάζεται να έλθει κατεπειγόντως στο προσκήνιο:
Η άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών με όσα συνοδευτικά μέτρα είναι απαραίτητα για να διασφαλισθεί και να λειτουργήσει με καθαρά παραγωγικά, αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.
Η εγκαθίδρυση της δημοκρατικής νομιμότητας και διαφάνειας στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, μαζί με τον ουσιαστικό έλεγχο των δανειακών και άλλων υποχρεώσεων τους.
Ο άμεσος τερματισμός κάθε πλέγματος προστασίας της διαπλεκόμενης ολιγαρχίας στη χώρα.
Η άρση των προνομίων, των προνομιακών ρυθμίσεων και της ασυλίας των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Η ουσιαστική φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, των μεγάλων περιουσιών, των πολύ μεγάλων εισοδημάτων και της υψηλής κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η άμεση και πλήρης επαναφορά, κατοχύρωση και τήρηση στην πράξη, των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας.
Η κυβέρνηση οφείλει να αντικρούσει την προπαγάνδα των κυρίαρχων κύκλων, οι οποίοι κατατρομοκρατούν το λαό με την απόλυτη καταστροφή που, υποτίθεται, θα επιφέρουν η διακοπή αποπληρωμής του χρέους και η ενδεχόμενη έξοδος από την Ευρωζώνη.
Η μεγαλύτερη καταστροφή για τη χώρα είναι η επιβολή νέου μνημονίου, εκείνης ή της άλλης μορφής και η παράταση της εφαρμογής των προηγούμενων.
Είναι αυτή η εξέλιξη που, πάση θυσία και με κάθε δυνατό μέτρο, πρέπει να αποτραπεί.
Κάθε εναλλακτική λύση για μια αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία και πρώτα από όλα η διακοπή πληρωμής του χρέους, όσες δυσκολίες και αν έχει, είναι πολύ προτιμότερη για τη χώρα, γιατί κυρίως προσφέρει ελπίδα και προοπτική στον τόπο.
Είναι σημαντικό το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση να απευθυνθεί ανοιχτά στο λαό, περιγράφοντας όλα τα δεδομένα, με στόχο αφενός τον απεγκλωβισμό της κοινωνίας από λογικές μονόδρομων και αφετέρου για να διαμορφώσει αποφασιστικά τους όρους ενός πολιτικού κινήματος διεξόδου, το οποίο θα αγωνιστεί για μια άλλη πορεία από αυτήν που επιχειρούν να διαμορφώσουν με τετελεσμένα οι δανειστές. Για να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα η οποία μπορεί να παράγει, να δημιουργεί, να ζει, να είναι κυρίαρχη.
Η κυβέρνηση, εφόσον οι «θεσμοί» συνεχίσουν τις επόμενες μέρες την ίδια εκβιαστική τακτική, οφείλει να δηλώσει από τώρα και ευθέως ότι δεν θα «πνίξει» τον ελληνικό λαό, αποστραγγίζοντας τις οικονομίες του, δεν θα πληρώσει την επόμενη δανειακή δόση του ΔΝΤ και ότι σχεδιάζει εναλλακτικές απαντήσεις για την πορεία της χώρας, οι οποίες θα διασφαλίζουν την εφαρμογή του προγράμματός της.»
Λουκάς Αξελός
Αλέκος Καλύβης
Δημήτης Κοδέλας
Πάνος Κοσμάς
Στάθης Λεωτσάκος
Αντώνης Νταβανέλλος
Σόφη Παπαδόγιαννη
Γιώργος Σαπουνάς
Ελένη Σωτηρίου
Διαβάστε την πολιτική απόφαση της ΚΕ.
Ομιλία του εκπροσώπου της Κομμουνιστικής Τάσης σ. Σταμάτη Καραγιαννόπουλου στη συνεδρίαση της Κ.Ε (23-24/2015)
«Σύντροφοι και συντρόφισσες,
η αληθινή λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη ήταν να καταργηθούν τα Μνημόνια και να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του χρέους.
Το εφεύρημα του «έντιμου συμβιβασμού» συνιστά ωμή διαστρέβλωση της λαϊκής εντολής και εκφράζει την προσπάθεια της ηγετικής ομάδας να καλύψει την αποτυχία της στρατηγικής της, αλλά και τις άτακτες υποχωρήσεις της.
Η διαπραγμάτευση αποδείχθηκε μια ατελείωτη σειρά εκβιασμών από τους δανειστές και υποχωρήσεων της κυβέρνησης από τις προεκλογικές δεσμεύσεις.
Ο φόβος για ριζοσπαστικά μέτρα όπως η διαγραφή του χρέους και οι κοινωνικοποιήσεις, οδήγησε στην αντικατάσταση των θέσεων του ιδρυτικού συνεδρίου και του προεκλογικού προγράμματος από τις θολές «κόκκινες γραμμές», στην κήρυξη μερικής εσωτερικής στάσης πληρωμών για να πληρωθούν οι εκβιαστές, στην ατολμία να εφαρμοστεί χωρίς την έγκριση των δανειστών ακόμα και η επαναφορά του κατωτάτου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων.
Έτσι 4 μήνες μετά τις εκλογές, αυτό που βλέπει στην εξουσία ο εργαζόμενος λαός δεν είναι μια αριστερή, ριζοσπαστική κυβέρνηση, αλλά μια κυβέρνηση διαχείρισης της εξαθλίωσης και της φτώχειας του.
Η ηγετική ομάδα έχοντας – όπως κάθε σοσιαλδημοκρατική ηγεσία – επιλέξει τη διαχείριση του καπιταλισμού, είναι καταδικασμένη να γίνει φορέας της κρίσης του και να ασκήσει και τις δεξιές, αντιλαϊκές πολιτικές που απαιτούνται γι’ αυτή τη διαχείριση.
Γιατί ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που θα γίνουν αποδέκτες από τους δανειστές οι ελάχιστες «κόκκινες γραμμές», η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάρει πίσω με φόρους από το λαό αυτά που υποτίθεται ότι διασφαλίζουν οι «κόκκινες γραμμές».
Το κεντρικό πρόβλημα για τους συντρόφους της ηγετικής ομάδας είναι ότι ενώ πιστεύουν πως ακόμα και οι άτακτες υποχωρήσεις τους θα φτάσουν μέχρι ένα όριο, οι δανειστές, η άρχουσα τάξη, η ίδια η κρίση του καπιταλισμού, θα απαιτεί διαρκώς από εκείνους σαν διαχειριστές όλο και νέες υποχωρήσεις, νέα μέτρα, νέα επίθεση στο βιοτικό επίπεδο του λαού.
Αυτός ο δρόμος είναι που αντιπροσωπεύει «τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α του 4%». Γιατί αν δεν ανακοπεί τώρα, θα κάνει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α ένα νέο ΠΑ.ΣΟΚ, θα τον αποξενώσει από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και θα τον καταστρέψει.
Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα. Μόνο η αριστερή πτέρυγα του κόμματος, της οποίας και εμείς σαν Κομμουνιστική Τάση είμαστε ένα οργανικό τμήμα, μπορεί να ανακόψει αυτόν τον δρόμο. Η αριστερή πτέρυγα όμως, δεν μπορεί να υπερασπίζει τη ρήξη και ταυτόχρονα να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που έχει τη στρατηγική του συμβιβασμού. Παίρνοντας υπουργικά και άλλα κρατικά αξιώματα, παίρνει και τις αντίστοιχες ευθύνες γι’ αυτή τη στρατηγική. Η κυβέρνηση δεν είναι Κεντρική Επιτροπή κόμματος που αντιπροσωπεύονται όλες οι τάσεις. Εφαρμόζει μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική, που σήμερα δεν είναι αυτή της ρήξης. Η υπεράσπιση της ρήξης, δεν συμβιβάζεται επίσης με την ανοχή στην πολιτική συμμαχία μ’ ένα εθνικιστικό αστικό κόμμα όπως οι ΑΝΕΛ, ούτε με την υπερψήφιση ενός δεξιού αστού για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Συνεπής υπεράσπιση της ρήξης από τη αριστερή πτέρυγα σημαίνει:
1) Καθαρός πολιτικός διαχωρισμός από την κυβέρνηση.
2) Πάνω από όλα, επεξεργασία και υπεράσπιση, όχι απλά γενικόλογων συνθημάτων, αλλά του κατάλληλου εναλλακτικού σχεδίου για τη ρήξη, όχι μόνο με τους δανειστές, αλλά και με τους συμμάχους τους, τους Έλληνες καπιταλιστές.
Η ρήξη πρέπει να είναι αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική, αλλιώς δεν θα είναι ούτε αριστερή, ούτε ριζοσπαστική, ούτε θα δώσει διέξοδο στο λαό.
Η Κομμουνιστική Τάση υποστηρίζει ότι μόνο ένας δρόμος μπροστά υπάρχει για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α: αντί για κενά και ένοχα καλέσματα στο λαό να βγει στο δρόμο χωρίς ριζοσπαστικά αιτήματα ή να ψηφίσει σ’ ένα δημοψήφισμα για να γίνει συνένοχος σε νέα Μνημόνια, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α πρέπει τώρα να αλλάξει πολιτική και πρόγραμμα μέσα από ένα δημοκρατικό έκτακτο συνέδριο, στο οποίο η αριστερή πτέρυγα ενωμένη θα υπερασπίσει τη σοσιαλιστική ρήξη.
Μόνο τότε θα εμπνευστεί και θα κινητοποιηθεί ο εργαζόμενος λαός στην Ελλάδα και την Ευρώπη, που σήμερα αρχίζει να απογοητεύεται από τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις της κυβέρνησης.»
