Ο Τόνι Μπεν γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 3 Απριλίου 1925. Δεν καταγόταν από εργατική οικογένεια. Μεγάλωσε σ’ ένα αριστοκρατικό περιβάλλον, με μεγάλη οικονομική άνεση. Το πολιτικό «άστρο» του έλαμψε νωρίς, όταν στα 25 του χρόνια εξελέγη Βουλευτής των «Εργατικών» στις εκλογές του 1950. Είχε όλες τις προδιαγραφές να γίνει ένας συνεπής, σοβαρός και έμπιστος για το αστικό πολιτικό κατεστημένο βουλευτής. Όμως η ιστορία και ο αγώνας της εργατικής τάξης στη Μ. Βρετανία τη δεκαετία του 1970 άλλαξαν τη ροή, όχι μόνο της πορείας, αλλά και της σκέψης του Τόνι Μπεν, του μοναδικού ίσως πολιτικού που παραιτήθηκε από τον τίτλο ευγενείας που κατείχε.
Ο Μπεν διετέλεσε υπουργός Βιομηχανίας στην κυβέρνηση Ουίλσον για 4 χρόνια. Η κυβερνητική του εμπειρία ήταν καθοριστική για να στραφεί στην Αριστερά του Eργατικού Κόμματος, καθώς το συμπέρασμα που έβγαλε από τη θητεία του συνοψίστηκε στα παρακάτω λόγια του στον βρετανικό Τύπο: «Στις κυβερνήσεις με τους Εργατικούς κάναμε το καλύτερο δυνατό για έναν πολιτισμένο καπιταλισμό. Και αποτύχαμε. Δεν μπορεί ποτέ ο καπιταλισμός να δουλέψει. Θα εκμεταλλεύεται και θα καταπιέζει πάντα τους ανθρώπους».
Κατά τη δεκαετία του 1970, το κόμμα των «Εργατικών» ευρισκόμενο στην αντιπολίτευση και υπό την πίεση των μελών του, είχε στραφεί αποφασιστικά στ’ αριστερά, υιοθετώντας αιτήματα για εθνικοποίηση των 25 μεγαλύτερων βιομηχανιών της Μ. Βρετανίας. Ο Τόνι Μπεν βρέθηκε με ένα φυσικό τρόπο στην ηγεσία αυτής της αριστερής στροφής, λόγω της ευφυΐας και της διορατικότητας που τον διέκρινε. Στην εποχή της λειτουργίας των οργανώσεων των «Νέων Σοσιαλιστών» (Νεολαία του ΕΚ), ο Τόνι Μπεν παρευρισκόταν συχνά και μίλαγε στις συναντήσεις τους, όπου η Μαρξιστική Τάση που εξέδιδε την εφημερίδα «Militant» κυριαρχούσε. Όταν η ηγεσία του Εργατικού Κόμματος διέγραψε την Μαρξιστική Τάση το 1983 από το κόμμα, ο Μπεν ήταν ο μόνος που υπερασπίστηκε το δικαίωμα του «Militant» να διαδίδει τις επαναστατικές ιδέες και παραβρέθηκε μάλιστα στο συνέδριο του το 1984. Ωστόσο, ποτέ δεν έγινε μαρξιστής. Παρέμεινε αριστερός ρεφορμιστής και λάμβανε αποστάσεις από το «Militant» και τις θέσεις του.
Μετά το 2001 ο Μπεν ήταν ένθερμος υποστηρικτής των μαζικών αντιπολεμικών κινημάτων, σε μια περίοδο κατά την οποία εγκατέλειψε την Βουλή «για να ασχοληθεί περισσότερο με την πολιτική», όπως δήλωνε. Αν και προς το τέλος της ζωής του είχε αρχίσει να εκφράζει πεσιμισμό για τη νίκη του σοσιαλισμού, ήταν πάντα στο πλευρό των εργαζομένων και των καταπιεσμένων σε όλο τον κόσμο. Πέθανε στις 14 του περασμένου Μάρτη σε ηλικία 88 ετών. Η βρετανική και διεθνής εργατική τάξη θα τον θυμάται σαν έναν γνήσιο αριστερό, εργατικό ηγέτη.
