Η απεργία των υγειονομικών εργαζομένων της 19ης Μαρτίου, την οποία κάλεσε η ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων), ήρθε ως απάντηση στην οριακή κατάσταση που βρίσκονται τα δημόσια νοσοκομεία και το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Τα δημόσια νοσοκομεία υποχρηματοδοτούνται, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό, κλίνες, υλικά και ιατρικό εξοπλισμό. Οι δημόσιες δαπάνες για την Υγεία βρίσκονται μόλις στο 5,5% του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα τα δημόσια νοσοκομεία να υποχρηματοδοτούνται και να υπάρχουν μόνιμες και σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, κλίνες, υλικά και ιατρικό εξοπλισμό.
Πραγματικότητα κατάρρευσης
Η Ελλάδα διαθέτει λιγότερες κλίνες ανά πληθυσμό από το μέσο όρο της ΕΕ, που και ο ίδιος έχει μειωθεί δραστικά κατά την τελευταία δεκαετία. Συγκεκριμένα, διαθέτει 3,5 κλίνες ανά 1.000 κατοίκους ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 5,3 κλίνες ανά 1.000 κατοίκους. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει «το πιο ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας της Ευρώπης, με το 40% των συνολικών δαπανών υγείας στη χώρα μας να είναι ιδιωτικές (το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη)» (συνέντευξη του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ Μιχάλη Γιαννάκου στην ΕΦΣΥΝ, 18/3/2025). Επιπρόσθετα, το προσωπικό έχει μειωθεί κατά 4.000 εργαζόμενους μετά το τέλος της πανδημίας, λες και δεν υπάρχουν τεράστιες ανάγκες ανεξάρτητα από την ύπαρξη της πανδημίας.
Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών λιτότητας και ιδιωτικοποίησης της δημόσιας Υγείας είναι οι καταργήσεις και οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων. Πάνω από τους μισούς εισερχόμενους ασθενείς και τις εισαγωγές στα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης είναι από την επαρχία, καθώς οι δημόσιες μονάδες Υγείας στην επαρχία αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες περίθαλψης εξαιτίας του ισχνού αριθμού των εργαζόμενων που απασχολούνται εκεί.
Έτσι, οι ασθενείς πρέπει να ταξιδέψουν πολλά χιλιόμετρα για να βρουν γιατρό της ειδικότητας που χρειάζονται, πρέπει να περιμένουν πολλές ώρες ασθενοφόρο, αλλά και στα «επείγοντα» των νοσοκομείων. Η κατάσταση στη δημόσια Υγεία έχει γίνει απελπιστική, ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή των πολιτικών περικοπών κατά την περίοδο των μνημονίων και έπειτα.
Φυσικά έχουν επιδεινωθεί και οι όροι εργασίας νοσηλευτών και γιατρών όλα αυτά τα χρόνια. Οι μισθοί τους είναι χαμηλότεροι σε σύγκριση με το 2011, με τον πληθωρισμό να έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, αναγκάζονται να εργάζονται με υπερωρίες εξαιτίας των ελλείψεων σε προσωπικό.
Απεργία και ριζοσπαστικοποίηση
Η ΠΟΕΔΗΝ στην απεργία της 19ης Μαρτίου διεκδίκησε τον τερματισμό της πορείας ιδιωτικοποίησης της δημόσιας Υγείας και την πραγματοποίηση των αναγκαίων προσλήψεων ώστε να καλυφθούν τα κενά.
Οι αγωνιστικές διαθέσεις του υγειονομικού προσωπικού εκφράστηκαν και στις εκλογές του σωματείου των νοσοκομειακών γιατρών Αθήνας και Πειραιά, την ΕΙΝΑΠ (Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας-Πειραιά), που έγιναν στις 27 Μαρτίου. Για πρώτη φορά εδώ και 25 χρόνια, η συνδικαλιστική παράταξη της ΝΔ έχασε την πρωτιά από την παράταξη του ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, η ΔΗΠΑΚ (ΚΚΕ) έλαβε 1.549 ψήφους (33,7%) και 5 έδρες για το ΔΣ (το 2022 είχε λάβει 1.191 ψήφους, 27,9% και 4 έδρες), η ΔΗΚΝΙ (ΝΔ) 1.248 ψήφους (27,2%) και 4 έδρες (από 1.292 ψήφους, 30% και 5 έδρες το 2022), το ΕΚΑ (εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) έλαβε 1.088 ψήφους (23,7%) και 4 έδρες (από 726 ψήφους, 17,2% και 3 έδρες το 2022), η ΠΑΣΚ-ΑΙΣ (ΠΑΣΟΚ) έλαβε 364 ψήφους (7,9%) και 1 έδρα (από 516 ψήφους, 12,2% και 2 έδρες το 2022) και το ΜΕΤΩΠΟ (ΣΥΡΙΖΑ) έλαβε 346 ψήφους (7,5%) και 1 έδρα (από 409 ψήφους, 9,4% και 1 έδρα το 2022).
Τα αποτελέσματα αυτά έδειξαν την ισχυροποίηση των αγωνιστικών αριστερών συνδικαλιστικών παρατάξεων και την αποδυνάμωση των δεξιών και κεντροαριστερών παρατάξεων των γιατρών Αθήνας και Πειραιά, κάτι το οποίο αντανακλά τις αυξανόμενες αγωνιστικές διαθέσεις των υγειονομικών εργαζομένων. Με ανεβασμένο ηθικό πλέον, οι εργαζόμενοι στην Υγεία θα πρέπει να συμμετάσχουν μαζικά στις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς διεκδικώντας προσλήψεις και αυξήσεις μισθών, αλλά και να πέσει η κυβέρνηση της συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, πιέζοντας τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να οργανώσουν μια 48ωρη γενική πολιτική απεργία με αυτό ως βασικό αίτημα.
Κωνσταντίνος Αυγέρος