Καθ’ όλη τη διάρκεια της Τρίτης 18 Μαρτίου, ο Ισραηλινός Στρατός (IDF) εξαπέλυσαν ένα καταιγισμό από βόμβες κατά των κατοίκων της Γάζας, ματαιώνοντας την εύθραυστη εκεχειρία με μια βροχή θανάτου και καταστροφής. Πάνω από 400 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 600 τραυματίστηκαν από τις επιθέσεις, κάνοντας αυτή την ημέρα την πιο αιματηρή της γενοκτονίας του Ισραήλ από τα τέλη του 2023.
Με τον δικό του τυπικό τρόπο, το Ισραήλ δικαιολόγησε τη νέα του βομβιστική επίθεση κατηγορώντας τη Χαμάς για παραβίαση της συμφωνίας εκεχειρίας. Όμως, τα γεγονότα αποκαλύπτουν ότι η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.
Η εκεχειρία που συμφωνήθηκε τον Ιανουάριο προέβλεπε τρία στάδια. Στην πρώτη φάση, που ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο, η Χαμάς επέστρεψε 33 ομήρους στο Ισραήλ, με αντάλλαγμα περίπου 1.900 Παλαιστίνιους «φυλακισμένους» – στην πραγματικότητα, ομήρους – που κρατούνταν σε ισραηλινές φυλακές. Η δεύτερη φάση προέβλεπε την πλήρη αποχώρηση του Ισραήλ από τη Γάζα, σε αντάλλαγμα για την απελευθέρωση όλων των υπολοίπων ομήρων και το οριστικό τέλος των εχθροπραξιών. Η τρίτη φάση θα αφορούσε την επιστροφή των σωρών των νεκρών και την ανοικοδόμηση της Γάζας.
Όμως, από τη στιγμή που το πρώτο στάδιο ολοκληρώθηκε την 1η Μαρτίου, το Ισραήλ αρνήθηκε να προχωρήσει στο δεύτερο στάδιο: την απόσυρση των στρατευμάτων του Ισραηλινού Στρατού από τη Γάζα, ιδίως από τον διάδρομο της Φιλαδέλφειας κατά μήκος των συνόρων της με την Αίγυπτο. Όχι μόνο αυτό: ο Νετανιάχου στη συνέχεια άλλαξε τους όρους της συμφωνίας, απαιτώντας από τη Χαμάς να επιστρέψει αμέσως όλους τους εναπομείναντες ομήρους, σε αντάλλαγμα, όχι για τον τερματισμό του πολέμου, αλλά απλώς για μια εκεχειρία 30 έως 60 ημερών. Τους έκανε δηλαδή μια προσφορά που δεν μπορούσαν παρά να αρνηθούν.
Στο μεταξύ, ο Νετανιάχου διέταξε το μπλοκάρισμα όλων των αποστολών βοήθειας προς τη Γάζα στις αρχές Μαρτίου, καθώς και τη διακοπή της τελευταίας γραμμής ηλεκτροδότησής της. Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι απειλούν ακόμα και τώρα να διακόψουν την παροχή νερού στη Γάζα που έχει απομείνει. Με αυτόν τον τρόπο, έκαναν «κουρελόχαρτο» τη συμφωνημένη εκεχειρία, προσπαθώντας να εξαναγκάσουν τους Παλαιστίνιους να υποταχθούν μέσω λιμού.
Η σιωπή του φιλελεύθερου κατεστημένου σχετικά με την επανέναρξη της γενοκτονίας αποκαλύπτει για άλλη μια φορά την πλήρη τους υποκρισία. Που είναι οι σύνοδοί τους για την ειρήνη ως απάντηση αυτών των εγκλημάτων πολέμου; Που είναι τα σχέδιά τους για την αποστολή «ειρηνευτικών δυνάμεων» για να προστατεύσουν τον λαό της Παλαιστίνης; Ενώ είναι πρόθυμοι να ρίξουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στην υπεράσπιση της «αυτοδιάθεσης» στην Ουκρανία, το Ισραήλ είναι σύμμαχός τους και μπορεί, επομένως, να κάνει ό,τι θέλει.
Η προσπάθεια επιβίωσης του Νετανιάχου
Με το τέλος της 17μηνης σύγκρουσης να φαίνεται να είναι κοντά, γιατί ο Νετανιάχου ματαίωσε τώρα την εκεχειρία;
Αξίζει να θυμηθούμε ότι σε κάθε στάδιο της σύγκρουσης μέχρι τώρα, ο Νετανιάχου αντιστάθηκε σε μια συμφωνία εκεχειρίας με τη Χαμάς, βρίσκοντας κάθε είδους δικαιολογίες για να το κάνει. Μόνο με την παρέμβαση του Τραμπ στις αρχές Ιανουαρίου, ο Νετανιάχου υποχρεώθηκε να υπογράψει τη συμφωνία.
Ωστόσο, ο Νετανιάχου είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι ήταν αντίθετος με τη «δεύτερη φάση» της εκεχειρίας. Ενώ μπορούσε να αποδεχτεί την ανταλλαγή Παλαιστινίων κρατουμένων με Ισραηλινούς ομήρους, δεν μπορούσε να αποδεχτεί το τέλος του πολέμου. Αυτό συμβαίνει γιατί η πολιτική του επιβίωση εξαρτάται από τη σύγκρουση. Ο Άμιρ Τίμπον, γράφοντας στο Haaretz στις 25 Ιανουαρίου, είχε ήδη εξηγήσει ότι «…ο ίδιος ο Νετανιάχου, που τελικά υπέγραψε τη συμφωνία, λέει στους εγχώριους πολιτικούς του συμμάχους ότι δεν έχει καμία πρόθεση να την τιμήσει και να την υλοποιήσει».
«Ο Νετανιάχου έχει προσωπικό συμφέρον να συνεχιστεί ο πόλεμος», εξήγησε ο Ιτάμαρ Γιαάρ, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του Ισραήλ. «Δεν έχει καμία αίσθηση επείγουσας ανάγκης να τον σταματήσει.»
Ακόμα και πριν την 7η Οκτωβρίου 2023, ο Νετανιάχου αντιμετώπιζε πολλαπλές κρίσεις. Η θέση του ως πρωθυπουργού ήταν το μόνο που του επέτρεπε να καθυστερήσει τη δίωξη για πολλαπλές κατηγορίες διαφθοράς εναντίον του. Με το κόμμα του να χάνει δημοτικότητα, αναγκαζόταν όλο και περισσότερο να στηρίζεται σε ακροδεξιούς σιωνιστές φανατικούς για να στηρίξουν την εύθραυστη κυβέρνηση συνασπισμού του. Οι προσπάθειές του να εδραιώσει την εξουσία μέσω της δικαστικής μεταρρύθμισης προκάλεσαν ένα τεράστιο κίνημα διαμαρτυρίας που απειλούσε να ανατρέψει το καθεστώς του την άνοιξη του 2023.
Αλλά όσο το Ισραήλ ήταν σε πόλεμο – αρχικά κατά της Χαμάς και του λαού της Γάζας, και αργότερα και κατά της Χεζμπολάχ στο Λίβανο – ο Νετανιάχου μπορούσε να προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή από τα προβλήματά του στο εσωτερικό και να προσπαθήσει να συσπειρώσει τους Εβραίους Ισραηλινούς γύρω από αυτόν.
Η υπογραφή της εκεχειρίας τον Ιανουάριο, ωστόσο, παρουσίασε ένα σημαντικό πρόβλημα για τον Νετανιάχου, καθώς ο πρώην υπουργός Εθνικής Ασφαλείας της ακροδεξιάς, Ιτάμαρ Μπεν-Γκβιρ, απέσυρε το «ακροδεξιό εθνικιστικό» κόμμα του, Οτζμά Γεχούντι (Εβραϊκή Δύναμη), από την κυβέρνηση σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ο υπουργός Οικονομικών, Μπεζαλέλ Σμότριχ, απείλησε να ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι αν ο πόλεμος δεν ξανάρχιζε μετά τη «πρώτη φάση» της εκεχειρίας.
Αυτοί οι φανατικοί δεν θέλουν τίποτα λιγότερο από την ολοκλήρωση του σιωνιστικού σχεδίου: την εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού πληθυσμού και την πλήρη ανάληψη του ελέγχου της Γάζας και της Δυτικής Όχθης από τους Εβραίους εποίκους. Βλέπουν τον πόλεμο ως μια τέλεια ευκαιρία για να πετύχουν τους στόχους τους.
Ο Νετανιάχου δεν μπορεί να αγνοήσει τον Μπεν-Γκβιρ ή τον Σμότριχ, καθώς ο χρόνος μετρά αντίστροφα για το καθεστώς του. Αν ο Νετανιάχου δεν περάσει τον καθυστερημένο προϋπολογισμό για το 2025 μέχρι τις 31 Μαρτίου, τότε η κυβέρνησή του θα διαλυθεί αυτόματα και θα αναγκαστεί να προκηρύξει εκλογές που πιθανότατα θα χάσει.
Η παραβίαση της εκεχειρίας επέτρεψε στον Νετανιάχου να ενισχύσει εκ νέου τον ασταθή συνασπισμό του, μαζεύοντας δυνάμεις για αυτή την κρίσιμη ψηφοφορία. Μόλις ο Νετανιάχου διέταξε την επανέναρξη των βομβαρδισμών της Γάζας, ο Μπεν-Γκβιρ ανακοίνωσε ότι επανεντάσσεται στην κυβέρνηση. Όμως, ενώ αυτό μπορεί να ενισχύσει προσωρινά τον συνασπισμό του Νετανιάχου, η παράταση του πολέμου στην πραγματικότητα θα επιδεινώσει τα προβλήματα του Νετανιάχου μακροπρόθεσμα.
Τα όρια του Τραμπ
Η επανέναρξη της σύγκρουσης αποκάλυψε τα όρια της διπλωματίας του Τραμπ. Τον Ιανουάριο, ο Τραμπ χαιρόταν με το γεγονός ότι, μέσω του εκπροσώπου του Στιβ Γουίτκοφ, είχε αναγκάσει τον Νετανιάχου σε εκεχειρία – κάτι που ο Μπάιντεν δεν είχε καταφέρει προηγουμένως.
Όταν η συμφωνία άρχισε να καταρρέει τον Φεβρουάριο – με τους Ισραηλινούς να προσπαθούν να τροποποιήσουν τους όρους της δεύτερης φάσης – ο Τραμπ παρενέβη για να αυξήσει την πίεση στη Χαμάς. Ανέλαβε ακόμη και τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων με τη Χαμάς, παραγκωνίζοντας τους Ισραηλινούς. Ο Τραμπ υπολόγιζε ξεκάθαρα ότι με αρκετό θράσος και εκφοβισμό, θα μπορούσε να αναγκάσει τη Χαμάς να υποκύψει στους όρους των Ισραηλινών και να επαναφέρει τη συμφωνία σε ισχύ.
Στις 5 Μαρτίου, ο Τραμπ απείλησε σε μια ανάρτηση στο Truth Social ότι οι άνθρωποι της Γάζας θα είναι «νεκροί» αν η Χαμάς δεν απελευθερώσει άμεσα όλους τους υπόλοιπους ομήρους. «Στέλνω στο Ισραήλ ό,τι χρειάζεται για να ολοκληρώσει τη δουλειά, κανένα μέλος της Χαμάς δεν θα είναι ασφαλές αν δεν κάνετε ό,τι λέω» είπε και συμπλήρωσε «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΟΥΣ ΤΩΡΑ, Ή ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΑΚΡΙΒΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ!».
Αλλά από την πλευρά της Χαμάς, αν απελευθερώσουν όλους τους ομήρους άμεσα – σε αντάλλαγμα μόνο για μια σύντομη «εκεχειρία» – δεν θα υπάρχει απολύτως τίποτα για να περιορίσει τους Ισραηλινούς από το να εξαπολύσουν (επιπλέον) νέες μεγάλες επιθέσεις εναντίον τους έτσι κι αλλιώς. Είναι μια απαίτηση που δεν μπορούν να αποδεχτούν.
Ο Τραμπ σκέφτεται και ενεργεί ως ένας δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας των ακινήτων του Μανχάταν, με τη διαφορά ότι έχει στη διάθεσή του και τους πόρους της πιο ισχυρής στρατιωτικής δύναμης στον κόσμο. Νομίζει ότι με αρκετή πίεση και θράσος, μπορεί να αναγκάσει τους αντιπάλους του να συμφωνήσουν σε μια συμφωνία. Αλλά όπως ανακαλύπτει, υπάρχουν όρια σε όσα μπορεί να πετύχει ακόμα κι αυτός όταν αντιμετωπίζει κοινωνικές δυνάμεις πέρα από τον έλεγχό του.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, ο Τραμπ θα ήθελε να εκδιώξει τη Χαμάς από τη Γάζα, όπως έχει ξεκαθαρίσει. Όπως ανέφερε ξεκάθαρα η εφημερίδα The Times of Israel τον Ιανουάριο, «Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, διάλεξε τον Μάικ Γουόλτς για σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, ο οποίος λέει ότι η Χαμάς πρέπει να καταστραφεί και να μην έχει κανένα ρόλο στη Γάζα μετά τον πόλεμο». Ο Τραμπ θέλει το τέλος της σύγκρουσης, ώστε να μπορέσει να επαναπροσανατολίσει τους πόρους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για να αντιμετωπίσει τον κύριο αντίπαλό του, την Κίνα. Αλλά σε αντίθεση με την Ουκρανία, όπου μπορεί να εγκαταλείψει τον πόλεμο για να τον αναλάβουν οι Ευρωπαίοι, δεν υπάρχει άλλη δύναμη ικανή να αντικαταστήσει την Αμερική σε ό,τι αφορά το Ισραήλ.
Έτσι, το μόνο που μπορούσε πραγματικά να κάνει ο Τραμπ στη Χαμάς ήταν να απειλήσει να επιτρέψει την επανέναρξη των επιχειρήσεων του IDF εναντίον τους. Μακριά από το να φέρει σταθερότητα στην περιοχή, η ανανέωση των εχθροπραξιών στη Γάζα θα εντείνει μόνο την ήδη τεταμένη κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Αύξηση των εντάσεων
Στο μεταξύ, ο Νετανιάχου έχει εντείνει την καταπίεση των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη, δίνοντας το πράσινο φως στους φανατικούς εποίκους να πραγματοποιούν πογκρόμ με την υποστήριξη του IDF. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη έχουν εκτοπιστεί, ενώ εκατοντάδες έχουν σκοτωθεί. Αυτό έχει αποσταθεροποιήσει περαιτέρω τη Δυτική Όχθη, εντείνοντας την αυξανόμενη οργή σε όλες τις γειτονικές αραβικές χώρες.
Ο Νετανιάχου, στην πραγματικότητα, έχει ήδη αποσταθεροποιήσει πλήρως την περιοχή κατά το τελευταίο έτος. Επεκτείνοντας τον πόλεμο στο Λίβανο το 2024, αναγκάζοντας τη Χεζμπολάχ να επικεντρωθεί στο μέτωπο της πατρίδας της, βοήθησε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την πτώση του Άσαντ στη Συρία. Τα πογκρόμ που πραγματοποιεί το καθεστώς του Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ από την ώρα που ανέβηκε στην εξουσία έχουν ήδη θέσει σε κίνηση μια λογική γεγονότων που πιθανότατα θα οδηγήσει τη Συρία πίσω στη σφαγή του εμφυλίου πολέμου.
Και, προφανώς αναμένοντας νέους βομβαρδισμούς στη Γάζα, ο Τραμπ, με τη συνεργασία της Βρετανίας, εξαπέλυσε μια μαζική επίθεση κατά των Χούθι στην Υεμένη το περασμένο Σάββατο. Ο Τραμπ ήξερε ότι η παραβίαση της εκεχειρίας θα υποχρέωνε τους Χούθι να επανεκκινήσουν τις επιθέσεις τους κατά των πλοίων που έχουν σχέση με τις ΗΠΑ στην Ερυθρά Θάλασσα, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους.
Ο Τραμπ, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να περιορίσει τους Χούθι μέσω απειλών, κλιμάκωσε την ένταση απειλώντας το Ιράν με «σοβαρές συνέπειες» αν οι Χούθι απαντήσουν με βία. Το μόνο αποτέλεσμα αυτού ήταν να αυξήσει τις εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν, καθώς οι Χούθι ήδη απάντησαν ρίχνοντας πυραύλους κατά του Ισραήλ.
Ο Νετανιάχου προσπαθούσε εξ αρχής να εμπλέξει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πόλεμο με το Ιράν. Ο Τραμπ έκανε σαφές ότι ωθούσε προς την αντίθετη κατεύθυνση για να επαναφέρει κάποια σταθερότητα. Αλλά αυτό που θέλει και αυτό που καταφέρνει είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Οι επιθέσεις του ενάντια στους Χούθι και οι απαιτήσεις που θέτει στο ιρανικό καθεστώς έχουν σκοπό να ωθήσουν τις διαπραγματεύσεις προς την κατεύθυνση κάποιας συμφωνίας, αλλά θα μπορούσε να καταλήξει σε περαιτέρω αποσταθεροποίηση ολόκληρης της κατάστασης.
Η εσωτερική κρίση του Ισραήλ
Ο Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι ο βομβαρδισμός της Γάζας την Τρίτη ήταν «μόνο η αρχή». Πράγματι, ο IDF εξαπέλυσε μια νέα χερσαία εισβολή την επόμενη μέρα, ανακαταλαμβάνοντας εδάφη που είχε παραχωρήσει σύμφωνα με τους όρους της εκεχειρίας.
«Η αεροπορική επίθεση κατά των τρομοκρατών της Χαμάς ήταν μόνο το πρώτο βήμα», δήλωσε ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Ισραήλ Κατς. Απειλούσε τη Γάζα με «ολοκληρωτική καταστροφή αν δεν απελευθερωθούν όλοι οι Ισραηλινοί όμηροι και αν η Χαμάς δεν εξοντωθεί». «Το Ισραήλ θα δράσει με δύναμη που δεν έχετε γνωρίσει ποτέ πριν», δήλωσε σε ανακοίνωση.
Η εξόντωση της Χαμάς, ωστόσο, είναι πολύ πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει. Το Ισραήλ προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων 17 μηνών να κάνει ακριβώς αυτό. Στη διαδικασία αυτή, έχει σκοτώσει τουλάχιστον 48.000 άτομα, καταστρέψει το 90% των σπιτιών της Γάζας και έχει μετατρέψει τις υποδομές της σε ερείπια. Παρ’ όλα αυτά, η Χαμάς δεν έχει ηττηθεί. Έχει αποδειχτεί απίστευτα ανθεκτική και έχει γνωρίσει εισροή νέων μελών. Σύμφωνα με το Reuters, «η Χαμάς έχει στρατολογήσει μεταξύ 10.000 και 15.000 μελών από την αρχή του πολέμου της με το Ισραήλ».
Η γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ έχει εξοργίσει έναν ολόκληρο πληθυσμό, ο οποίος δεν έχει τίποτα να χάσει. Η Χαμάς έχει στρατολογήσει μια νέα γενιά μαχητών, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να εκδικηθούν για τα εγκλήματα του Ισραήλ. Αυτό είναι εμφανές καθ’ όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης: όπου και αν οι δυνάμεις του IDF αποχώρησαν από τη Γάζα, η Χαμάς αμέσως ανέκτησε τον έλεγχο. Επομένως, η Χαμάς δεν μπορεί απλώς να απομακρυνθεί ή να «εξοντωθεί» με τη βία· είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αντίσταση και τα μέσα διαβίωσης του λαού της Γάζας.
Η παράταση της σύγκρουσης θα εντείνει μόνο την κρίση του ισραηλινού καθεστώτος. Ο νέος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού του Ισραήλ, Έβαλ Ζαμίρ, έχει υποδείξει ότι η ανανεωμένη χερσαία επίθεση θα απαιτούσε πολλές μεραρχίες του IDF. Αυτό θα σήμαινε μια νέα εκστρατεία μεγάλης κλίμακας για την κινητοποίηση των εφέδρων.
Ο Γιαακόβ Αμίδρορ, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Νετανιάχου, έδωσε μια ιδέα για το τι θα απαιτούσε μια τέτοια νέα επίθεση από τον IDF:
«Προηγουμένως, δεν είχαμε αρκετές δυνάμεις για να πάρουμε τον έλεγχο και να καθαρίσουμε τις περιοχές [πήραμε στη Γάζα]. Σκοτώσαμε όσους βρίσκονταν εκεί. Αλλά υποχωρήσαμε μετά. Εδώ πρέπει να πάμε για μια επιχείρηση στην οποία θα παραμείνουμε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.»
Αλλά η διάθεση στην ισραηλινή κοινωνία και στον IDF γίνεται όλο και πιο εχθρική όσον αφορά την παράταση του πολέμου.
Πολλές πρόσφατες δημοσκοπήσεις έχουν αποκαλύψει πόσο αντιδημοφιλής έχει γίνει ο πόλεμος – και ο Νετανιάχου – σε ένα ευρύ στρώμα Ισραηλινών. Όπως ανέφερε ένα άρθρο στην εφημερίδα Haaretz, η οποία είναι φιλελεύθερη, για το «σχεδόν μισό [των Ισραηλινών] που δεν πιστεύει ότι το Ισραήλ μπορεί να πετύχει τους πολεμικούς του στόχους, για το 60% που θέλει να παραιτηθεί ο Νετανιάχου, για το 73% που προτιμά μια πλήρη λήξη του πολέμου και αποχώρηση από τη Γάζα – υπάρχει ακόμα κίνητρο για να συνεχίσουν να πολεμούν;»
Η Haaretz σημείωσε ότι μέχρι τα μέσα του 2024, ο IDF αντιμετώπιζε ήδη πτώση των ποσοστών ανταπόκρισης στις κλήσεις εφέδρων. Αυτό επιδεινώθηκε μέχρι την περίοδο της εκεχειρίας τον Ιανουάριο και συνεχίστηκε μέχρι τον Μάρτιο, οπότε: «μόνο περίπου το μισό των εφέδρων αναφέρονταν σε πολλές στρατιωτικές μονάδες».
Αυτή η διάθεση θα γίνει ακόμα πιο έντονη, καθώς περισσότεροι στρατιώτες του IDF επιστρέφουν στο σπίτι τους νεκροί ή τραυματισμένοι, και αν (όπως είναι πιθανό) πεθάνουν και άλλοι Ισραηλινοί όμηροι.
Πράγματι, το ζήτημα της επιστροφής των Ισραηλινών ομήρων έχει αποτελέσει ένα από τα βασικά θέματα εντός του Ισραήλ καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης. Ωστόσο, καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται και καθώς όλο και περισσότεροι όμηροι πεθαίνουν, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι ο Νετανιάχου ενδιαφέρεται περισσότερο να παρατείνει τη σύγκρουση για προσωπικούς λόγους παρά να σώσει τις ζωές των ομήρων.
Για παράδειγμα, το Φόρουμ των Οικογενειών των Ομήρων και Αγνοουμένων εξέδωσε μια δήλωση μετά τις επιθέσεις της Τρίτης, λέγοντας ότι ήταν «σοκαρισμένο, θυμωμένο και φοβισμένο» για την παραβίαση της εκεχειρίας. Κατηγόρησε την κυβέρνηση Νετανιάχου για «σκόπιμη διακοπή της διαδικασίας επιστροφής των αγαπημένων μας», η οποία θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις ζωές τους.
Αντίστοιχα, ο Γιαΐρ Γκολάν, ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Ισραήλ, έγραψε στο X: «Οι στρατιώτες στις πρώτες γραμμές και οι όμηροι στη Γάζα είναι απλώς πιόνια στο παιχνίδι επιβίωσης του [Νετανιάχου]».
Στο μεταξύ, ο Νετανιάχου αντιμετωπίζει μια τεράστια αντίδραση για τα σχέδιά του να απολύσει τον Ρονάν Μπαρ, τον επικεφαλής της υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας Σιν Μπετ, καθώς και την Γκάλι Μπαχαράβ-Μιάρα, τη γενική εισαγγελέα του Ισραήλ, η οποία είναι σφοδρός επικριτής του.
Το Σιν Μπετ «τύγχανε» να ερευνά τρεις από τους συμβούλους του Νετανιάχου για κατηγορίες ότι έλαβαν χρήματα από το Κατάρ, δύο από τους οποίους συνελήφθησαν από την αστυνομία αυτή την εβδομάδα. Ο Μπαρ, ωστόσο, ήταν ήδη στόχος του Νετανιάχου λόγω της σφοδρής κριτικής του Σιν Μπετ στον Νετανιάχου κατά την έρευνα για τις αποτυχίες ασφαλείας που οδήγησαν στην 7η Οκτωβρίου.
Η απόλυση του Μπαρ θεωρείται λοιπόν από πολλούς ως μια ακόμα προσπάθεια του Νετανιάχου να εκκαθαρίσει το ισραηλινό κράτος από τους επικριτές του, αναζωπυρώνοντας έτσι τις φλόγες της συνταγματικής κρίσης του Ισραήλ. Κάποιοι έχουν συνδέσει ακόμη και την χρονική στιγμή του τελευταίου βομβαρδισμού της Γάζας ως μια απόσπαση προσοχής για αυτήν την κίνηση.
Πράγματι, 40.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους του Τελ Αβίβ την Πέμπτη το βράδυ για να διαμαρτυρηθούν για αυτήν την τελευταία απόλυση, ενώ διαδηλώσεις ξέσπασαν και σε άλλες ισραηλινές πόλεις. Οι διαδηλωτές καταφέρθηκαν τόσο κατά της «κατάληψης εξουσίας» από τον Νετανιάχου, όσο και για την αναζωπύρωση του πολέμου.
Δεν υπάρχει λύση στον καπιταλισμό
Τον Ιανουάριο, υπήρχαν τεράστιες ελπίδες ότι η κόλαση που είχε επιβληθεί στον λαό της Γάζας θα τερματιζόταν τελικά – έστω και μόνο εν μέρει. Αυτές οι ελπίδες εξαφανίστηκαν τελείως.
Όσο ο Νετανιάχου διατηρεί την εξουσία, έχει συμφέρον να παρατείνει τη σύγκρουση. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο, παίζει με τη φωτιά – μια φωτιά που απειλεί να ξεφύγει από τον έλεγχό του και να καταστρέψει ολόκληρη την περιοχή.
Ενώ υπάρχει ακόμα ισχυρή υποστήριξη για τον Σιωνισμό στο Ισραήλ, ο Νετανιάχου και οι ακροδεξιοί σύμμαχοί του αποδεικνύουν στην πράξη ότι δεν υπάρχει πραγματική «ασφάλεια» για τους Εβραίους όσο ο παλαιστινιακός λαός καταπιέζεται. Η εντατικοποίηση του πολέμου δεν θα εξαλείψει τη Χαμάς, ούτε θα επιτύχει την απελευθέρωση των ομήρων. Ωστόσο, θα εντείνει τις κρίσεις εντός του Ισραήλ, στα οικονομικά, κοινωνικά και στρατιωτικά μέτωπα.
Αλλού, καθώς ο αριθμός των θυμάτων από τον ανανεωμένο αποκλεισμό και τους βομβαρδισμούς της Γάζας αρχίζει να αυξάνεται, η οργή των αραβικών μαζών κατά της συνενοχής των καθεστώτων στην Αίγυπτο και την Ιορδανία θα αυξάνεται μόνο. Δεν είναι απίθανο ότι κάποια στιγμή οι εντάσεις θα οξυνθούν, προκαλώντας ένα νέο κύμα αραβικών επαναστάσεων.
Στη Δύση, γίνεται όλο και πιο σαφές σε εκατομμύρια ανθρώπους ότι οι ιμπεριαλιστές δεν έχουν καμία λύση σε αυτή την κρίση. Στην πραγματικότητα, η συνενοχή του Τραμπ, του Στάρμερ, του Μακρόν και των υπολοίπων στην υποστήριξη της γενοκτονίας του Ισραήλ θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη αηδία στους εργάτες και τη νεολαία, όσο περισσότερο διαρκεί. Η χαμογελαστή μάσκα της αστικής δημοκρατίας έχει πέσει για να αποκαλύψει την πραγματικότητα της αδίστακτη εκμετάλλευσης των εργατών και των φτωχών του κόσμου από μια συμμορία δισεκατομμυριούχων, που θα κάνουν τα πάντα για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους.
Οι Παλαιστίνιοι έχουν το δικαίωμα σε μια πατρίδα. Αλλά κανείς δεν κάνει πραγματικά κάτι χειροπιαστό για να γίνει αυτό πραγματικότητα. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές, τόσο στη Βόρεια Αμερική όσο και στην Ευρώπη, έχουν στηρίξει τον γενοκτονικό πόλεμο του Νετανιάχου. Τα τοπικά αραβικά καθεστώτα έχουν, με αυτόν ή εκείνον τον τρόπο, είτε συνεργαστεί άμεσα με το Ισραήλ είτε απλά έχουν εκστομίσει κούφιες δηλώσεις για ένα κράτος για τους Παλαιστίνιους. Αυτοί δεν είναι σε καμία περίπτωση φίλοι του παλαιστινιακού λαού.
Κι όμως, τα εκατομμύρια των απλών εργαζομένων, της νεολαίας, των φτωχών και καταπιεσμένων, σε όλη τη Μέση Ανατολή συμπαραστέκονται και στηρίζουν τα αδέλφια και τις αδελφές τους στην Παλαιστίνη. Μόνο η επαναστατική ανατροπή όλων αυτών που είναι υπεύθυνοι – των ιμπεριαλιστών, των Σιωνιστών και των συμμαχικών τους καθεστώτων σε όλη τη Μέση Ανατολή – μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για την πραγματική απελευθέρωση της Παλαιστίνης και το τέλος του τρόμου και του αίματος.
Τζέιμς Κίλμπι
Μετάφραση: Γεωργία Τζιρκαλλή