Εννέα μήνες συνεχιζόμενης απεργίας, έχουν κάνει τον αγώνα των χαλυβουργιών κάτι πολύ περισσότερο από ένα στενό οικονομικό αγώνα ενάντια στις περικοπές και τις απολύσεις που επέβαλε ο βιομήχανος Μάνεσης. Ο αγώνας των εργαζομένων στην χαλυβουργία, με το πείσμα και την επιμονή τους, έχει γίνει αγώνας σύμβολο για το εργατικό κίνημα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Όλο αυτό το διάστημα το εργατικό κίνημα στηρίζει έμπρακτα τους εργαζόμενους στην Χαλυβουργία με ψηφίσματα αλληλεγγύης, με χρήματα, τρόφιμα και ρούχα. Οι εργαζόμενοι που δέχονται το ένα πλήγμα μετά το άλλο, καταλαβαίνουν με το αλάνθαστο ταξικό τους ένστικτο, ότι η νίκη του αγώνα των χαλυβουργών θα σημάνει το άνοιγμα μιας νικηφόρας προοπτικής για ολόκληρη την εργατική τάξη, θα αποτελέσει ένα ζωντανό παράδειγμα για το εργατικό κίνημα.
Για τον ίδιο λόγο, η αστική τάξη δεν αντιλαμβάνεται την απεργία στην Χαλυβουργία σαν ένα πρόβλημα του Μάνεση, αλλά σαν συλλογικό της πρόβλημα. Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα σκληρών περικοπών και επίθεσης στο εργατικό κίνημα και θέλει να κάνει το ντεμπούτο της με επίδειξη πυγμής, καταστέλλοντας με τη βία την απεργία.
Η ΔΗΜΑΡ, ο «αριστερός» εταίρος της κυβέρνησης σχολίασε την επίθεση τονίζοντας : «Η όξυνση της κατάστασης, η οποία τροφοδοτείται με την παρουσία των ΜΑΤ, συνιστά μια αρνητική εικόνα σε περίοδο που τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις και συνεννοήσεις.» Η επίθεση των ΜΑΤ, προβάλλεται σαν παρουσία, ενώ το κυρίαρχο πρόβλημα για την ΔΗΜΑΡ είναι η «αρνητική εικόνα» που προκαλούν οι συγκρούσεις. Η προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ να καλύψει τη βάρβαρη επίθεση στους χαλυβουργούς, προκαλεί πραγματική αποστροφή και αποδεικνύει καθημερινά ότι ο αστικός εκφυλισμός της ηγεσίας της δεν έχει όριο. Επίσης μας θυμίζει για άλλη μια φορά ότι η διάσπασή της από τον ΣΥΝ πριν από μερικά χρόνια ήταν ένα πραγματικό ευτύχημα για την αριστερά. Η ΔΗΜΑΡ έχει διαλέξει στρατόπεδο και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάρει μια ξεκάθαρη απόφαση να την βγάλει από τη λίστα των υποψήφιων εταίρων για την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ο αγώνας συνεχίζεται
Ο Α. Σαμαράς θεώρησε ότι μετά από 9 μήνες συνεχιζόμενης απεργίας, και την αναπόφευκτη κούραση των εργαζομένων, το τσάκισμα της απεργίας στην Χαλυβουργία θα ήταν μια σχετικά εύκολη υπόθεση. Όμως λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο.
Η άγρια επίθεση των ΜΑΤ στην Χαλυβουργία όχι μόνο δεν τσάκισε τη διάθεση των απεργών για συνέχιση του αγώνα, αλλά πείσμωσε ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα δημιούργησε ένα κύμα συμπαράστασης από δεκάδες σωματεία και χώρους δουλειάς, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Την Παρασκευή το απόγευμα έγινε μια πρωτοφανής συγκέντρωση αλληλεγγύης μπροστά στις πύλες του εργοστασίου από χιλιάδες εργαζόμενους και νέους που στην πράξη ένωσε ολόκληρη την αριστερά. Την ίδια ημέρα οργανώθηκαν συγκεντρώσεις αλληλεγγύης σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Οι απεργοί, παίρνοντας κουράγιο από τους χιλιάδες εργαζόμενους που έμπρακτα στέκονται στο πλευρό τους, αποφάσισαν στην Γ.Σ. που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο Σάββατο να συνεχίσουν τον αγώνα με συντριπτική πλειοψηφία, 164 ψήφοι υπέρ και 5 κατά.
Τώρα η κυβέρνηση δείχνει σημάδια πανικού. Από μια απεργία με έντονα τα σημάδια κούρασης, η απεργία των χαλυβουργών κινδυνεύει να γίνει θρυαλλίδα για την ανάφλεξη ολόκληρου του εργατικού κινήματος. Αμέσως μετά την παρέμβαση των ΜΑΤ, η κυβέρνηση Σαμαρά ζητάει τώρα διαπραγμάτευση με τους απεργούς. Ο υπουργός εργασίας Γ. Βρούτσης ζητάει διάλογο με το σωματείο, τονίζοντας όμως ότι αυτός πρέπει να γίνει «χωρίς λουκέτα και αλυσίδες».
Οι απεργοί δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα του διαλόγου. Η κυβέρνηση δε μπορεί να ανεχτεί τίποτα λιγότερο από το τσάκισμα του αγώνα των χαλυβουργών για να δώσει ένα μάθημα σε ολόκληρο το εργατικό κίνημα. Με το διάλογο προσπαθεί μόνο να κερδίσει χρόνο. Ο μόνος σίγουρος δρόμος είναι η συνέχιση του αγώνα. Ο μόνος γόνιμος διάλογος είναι με τους αλληλέγγυους εργαζόμενους.
Η Αριστερά πρέπει να πρωτοστατήσει στην οργάνωση του αγώνα για τη νίκη της απεργίας των χαλυβουργών. Να παλέψουμε για:
-
Μια 24ωρη Γενική Απεργία το συντομότερο δυνατό σε συμπαράσταση στον αγώνα των χαλυβουργών. Ο αγώνας στη Χαλυβουργία είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην κυβέρνηση να νικήσει. Η Αριστερά ενωμένη να πιέσει για την άμεση αναγγελία από τη ΓΣΕΕ Γενικής Απεργίας.
-
Συλλαλητήρια συμπαράστασης στους χαλυβουργούς, συναυλίες, απεργιακές συγκεντρώσεις με στόχο να συγκεντρωθούν αρκετά χρήματα για τη συνέχιση του ηρωικού αγώνα των χαλυβουργών.
-
Όχι στη διάσπαση που σαμποτάρει τον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων. Πίεση από όλο το εργατικό κίνημα, πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες, να κατέβει σε απεργία το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας στο Βόλο. Αποκάλυψη του απεργοσπαστικού ρόλου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας του σωματείου του Βόλου.
-
Ο αγώνας των χαλυβουργών πρέπει να συντονιστεί με τον αγώνα των χιλιάδων εργαζομένων σε επιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο. Σε αυτές τις επιχειρήσεις η αριστερά πρέπει να βροντοφωνάξει το σύνθημα για την κατάληψη και την επαναλειτουργία τους από του εργαζόμενους. Το δρόμο δείχνουν οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στη Θεσσαλονίκη!
-
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει από σήμερα να δεσμευτεί ότι δε θα επιτρέψει το πέταγμα των εργαζομένων της χαλυβουργίας στο δρόμο και θα εθνικοποιήσει την Ελληνική Χαλυβουργία με εργατικό έλεγχο, όπως και κάθε άλλη επιχείρηση που κλείνει, απολύει εργαζόμενους ή παραβαίνει την εργατική νομοθεσία.
{fcomment}
