Η χθεσινή 15ωρη συνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες κατέληξε σε μια απόφαση που επισφραγίζει και μονιμοποιεί με τον πιο προκλητικό τρόπο, το δράμα που έχει αρχίσει να ζει εδώ και δύο χρόνια ο εργαζόμενος λαός της Ελλάδας.
Το αποκορύφωμα της προκλητικής αυτής απόφασης είναι η υποχρέωση του ελληνικού κοινοβουλίου να προχωρήσει το 2013 σε συνταγματική αναθεώρηση που θα κατοχυρώνει τα συμφέροντα των δανειστών και θα μετατρέπει την εξυπηρέτησή τους σε διαρκή εθνική προτεραιότητα. Η Υγεία, η Παιδεία, οι μισθοί και οι συντάξεις, δηλαδή η ίδια η υπόθεση της επιβίωσης του ελληνικού λαού, θα θεωρείται ασήμαντη μπροστά στην ανάγκη να εξασφαλιστούν τα κέρδη των τοκογλύφων. Επιπρόσθετα, η «προεξόφληση» ότι η χώρα τις επόμενες δεκαετίες θα είναι μονίμως υπερχρεωμένη, φανερώνει την κυνική αποδοχή από την πλευρά των δανειστών και της ελληνικής άρχουσας τάξης της θεμελιώδους εκτίμησης των μαρξιστών: δεν υπάρχει καμία προοπτική ουσιαστικής ανάπτυξης της Ελλάδας και βελτίωσης της θέσης του λαού σε συνθήκες καπιταλισμού.
Εκτός από την επαίσχυντη συνταγματική αναθεώρηση η νέα συμφωνία προβλέπει:
- Τη δημιουργία ενός ειδικού κλειστού λογαριασμού, όπου εκεί θα προκαταβάλλονται από το ελληνικό κράτος τα τοκοχρεολύσια του επόμενου τριμήνου. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι για λειτουργικές και κοινωνικές δαπάνες του κράτους θα δίνεται ότι «περισσεύει». Με αυτό τον τρόπο, ανά πάσα στιγμή θα είναι δυνατό να κηρυχθεί εσωτερική στάση πληρωμών, την ώρα που οι δανειστές θα είναι εξασφαλισμένοι.
- Την ανάληψη από την ΕΕ της ευθύνης της οικονομικής διαχείρισης του ελληνικού δημοσίου, με επιτρόπους στα βασικά υπουργεία, ανεξάρτητα από τη σύνθεση και τη θητεία της εκάστοτε κυβέρνησης.
- Το «κούρεμα» των ομολόγων που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες θα φθάσει τελικά σε ποσοστό 53,5% (ή 107 δισ. ευρώ) με μέσο επιτόκιο των νέων ομολόγων το 3,65% και με τίτλους που θα διέπονται από το αγγλικό δίκαιo. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες και τα άλλα ιδιωτικά κερδοσκοπικά ιδρύματα που κατέχουν ελληνικά ομόλογα θα σώσουν ένα σημαντικό μέρος της αξίας τους, την ώρα που αυτά πρακτικά στην αγορά έχουν μεταμορφωθεί σε «σκουπίδια», χωρίς καμία αξία. Επιπλέον, το αγγλικό δίκαιο εξασφαλίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει μονομερώς αυτή τη συμφωνία και σε περίπτωση που αυτό συμβεί οι πιστωτές μπορούν να ενεργοποιήσουν δικαιώματα κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του κράτους και επιβολής πολυποίκιλων κυρώσεων στη χώρα.
Εδώ για άλλη μια φορά πρέπει να τονίσουμε αυτό που επιμελώς κρύβει η κυβέρνηση: ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΘΑ ΔΩΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ. Συνεπώς το νέο δάνειο δε σώζει τη χώρα, αλλά τους τοκογλύφους.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η νέα συμφωνία διασφαλίζει τυπικά τους πιστωτές από τις επιπτώσεις της επερχόμενης χρεοκοπίας και σπρώχνει τη χώρα σε μια εσωτερική χρεοκοπία, σε μια εσωτερική στάση πληρωμών. Αυτό είναι βέβαιο ότι θα συμβεί την επόμενη περίοδο – όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν σε σημερινό δημοσίευμά τους και οι «Financial Times» – σαν αποτέλεσμα του μεγάλου βάθους της συνεχιζόμενης και τροφοδοτούμενης από τα νέα μέτρα ύφεσης και της επικείμενης κατάρρευσης των φορολογικών εσόδων, οδηγώντας αναπόφευκτα στην ανάγκη να τυπωθεί εθνικό νόμισμα για να γίνουν εσωτερικές πληρωμές. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα ξεκάθαρα σπρώχνεται το επόμενο διάστημα έξω από το ευρώ.
Ο χαρακτηρισμός της συμφωνίας του “Eurogroup” σαν ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα στον οποίο προέβη ο πρωθυπουργός Παπαδήμος, εκτός από την πολιτική αγυρτεία του ανδρός, φανερώνει την απόλυτη ταύτιση της ελληνικής άρχουσας τάξης και των ξένων πιστωτών. Οι Έλληνες αστοί είναι οργανικό τμήμα ενός κοινού μπλοκ με τους δανειστές τους. Ο τρόπος που «αντιμετωπίζεται» το πρόβλημα του χρέους στην Ελλάδα – δηλαδή η μεταφορά των χρεών με λιτότητα και περικοπές διαρκείας στις πλάτες των εργαζόμενων – είναι οδηγός για ολόκληρη την Ευρώπη. Συνεπώς ο αγώνας των εργαζόμενων στην Ελλάδα δεν είναι εθνικός, αλλά ταξικός. Αυτό που χρειάζονται τώρα όλοι οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας δεν είναι ο πατριωτισμός, αλλά η ταξική συνειδητοποίηση και ο ταξικός διεθνιστικός προσανατολισμός του αγώνα. Άλλωστε με τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο ελληνικό λαό που έγιναν σε μια σειρά χώρες του κόσμου τις τελευταίες μέρες, αποδείχθηκε περίτρανα στην πράξη αυτό που υπομονετικά σημειώνουν οι μαρξιστές: ο μόνος αληθινός σύμμαχος των εργαζόμενων στην Ελλάδα είναι οι συνάδελφοί τους στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μετά από την προκλητική συμφωνία του “Eurogroup” η κυβέρνηση φέρεται να «ξανασκέφτεται» τις εκλογές. Αυτό είναι απόλυτα φυσικό, καθώς μόνο θυμό και αηδία θα προκαλεί στον ελληνικό εργαζόμενο λαό η απόπειρα των αστικών κομμάτων και ηγεσιών να υπερασπιστούν τη συμφωνία και να ζητήσουν εκλογική επιβράβευση για την «επίτευξή» της. Έτσι είναι ανάγκη να επαναλάβουμε αυτό που γράφαμε αμέσως μετά την ψήφιση των μέτρων στη Βουλή: οι εκλογές πρέπει να επιβληθούν με την αγωνιστική εγρήγορση και επαγρύπνηση του εργατικού κινήματος και των φτωχών λαϊκών μαζών.
Τα συνδικάτα και τα κόμματα που υποστηρίζουν τον αγώνα ενάντια σε κυβέρνηση και τρόικα πρέπει να απαιτήσουν να οριστεί άμεσα ημερομηνία εκλογών και ταυτόχρονα να προετοιμάσουν κατάλληλα τους εργαζόμενους για μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας μέσα στον Μάρτιο αν αυτό δεν συμβεί. Επίσης πρέπει να καλέσουν τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη σε κοινές μέρες γενικής απεργίας και μαζικών διαδηλώσεων ενάντια στην διεθνή τρομοκρατική επίθεση του κεφαλαίου.
Αλλά όπως υπομονετικά τονίζουμε, από μόνες τους οι εκλογές δεν πρόκειται να δώσουν καμία λύση αν ΤΩΡΑ το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενωθούν στον κοινό αγώνα για την εξουσία και τον σοσιαλισμό. Σε διαφορετική περίπτωση το τρομοκρατικό δίλλημα της τρόικας και της άρχουσας τάξης «εξαθλίωση ή χρεοκοπία» θα μένει χωρίς εναλλακτική απάντηση εξουσίας από την Αριστερά και θα διασώσει τα ποσοστά των αστικών κομμάτων και ηγεσιών, δίνοντας στους δυνάστες του λαού μια ακόμα ευκαιρία να φτιάξουν ένα ελεγχόμενο κυβερνητικό σχήμα.
Σταμάτης Καραγιαννόπουλος
