Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε πρόσφατα το πρόγραμμα μέτρων που προτείνει για την αντιμετώπιση της κρίσης και της πανδημίας, με τίτλο «Μένουμε Όρθιοι». Το πρόγραμμα αυτό όχι μόνο δεν δίνει καμία διέξοδο στην κρίση και στα πιεστικά προβλήματα των εργαζόμενων μαζών, όχι μόνο δεν περιλαμβάνει τα δραστικά μέτρα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση των κινδύνων της πανδημίας, αλλά είναι σχεδόν αποκλειστικά εστιασμένο στην παροχή γενναίων επιδοτήσεων στο κεφαλαίο.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προβάλει αυτό το πρόγραμμα ως «φιλική συμβουλή» προς την κυβέρνηση. Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε σε συνέντευξη Τύπου στις 6 Απρίλη, πως «η κυβέρνηση έχει την τύχη να έχει απέναντι της μια υπεύθυνη αντιπολίτευση που καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις». Μ’ αυτό τον τρόπο, έστειλε ένα μήνυμα στην ελληνική αστική τάξη, ότι την ώρα μιας μεγάλης δοκιμασίας για το σύστημά της, μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα προτεινόμενα μέτρα περιλαμβάνουν ένα πακέτο επιδοτήσεων των τραπεζών και των επιχειρήσεων, εγγύηση των χρεών τους με κρατικό χρήμα, καθώς και την κάλυψη του κόστους της μισθοδοσίας, των ασφαλιστικών εισφορών και των δώρων των μισθωτών, από το κράτος. Προτείνεται να χρηματοδοτηθούν από το λεγόμενο «μαξιλάρι ρευστότητας» των 37 δισ. ευρώ, το οποίο δημιούργησε, ως κυβέρνηση, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με την υλοποίηση αιματηρών περικοπών και μέτρων λιτότητας. Απ’ αυτά προτείνεται να αξιοποιηθούν τα 26 δισ, καθώς τα υπόλοιπα είναι δεσμευμένα για την αποπληρωμή του ληστρικού χρέους, που ακόμη και στην τωρινή κρίση η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί βασική προτεραιότητα.
Αν σε αυτό το ποσό συνυπολογιστούν και χρηματοδοτικά εργαλεία από την ΕΚΤ, το διαθέσιμο ποσό φτάνει τα 50 δισ. ευρώ. Απ’ αυτά τα χρήματα, μόλις το 1 δισ. ευρώ προορίζεται για το Σύστημα Υγείας, ενώ τα υπόλοιπα προορίζονται, σχεδόν αποκλειστικά, για την έμμεση ή άμεση στήριξη του κεφαλαίου. Η φαινομενικά φιλεργατική πρόταση για την κάλυψη των μισθών και των δώρων από το κράτος, είναι στην πραγματικότητα ακριβώς το αντίθετο – μία μεγάλη επιδότηση στο κεφάλαιο, που απαλλάσσεται από το κόστος της μισθοδοσίας.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις αποκόμισαν τεράστια κέρδη την προηγούμενη περίοδο και έχουν τα απαιτούμενα κεφάλαια, για να πληρώσουν στο ακέραιο το σύνολο των μισθών. Η κάλυψη αυτού του κόστους από το κράτος σημαίνει ότι, αμέσως μετά το τέλος της πανδημίας, ο λογαριασμός γι’ αυτά τα μέτρα θα περάσει πάλι στους εργαζόμενους, όπως έγινε μετά την κρίση του 2008.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει να εννοηθεί ότι η γρήγορη υλοποίηση των μέτρων θα μπορούσε να ανακόψει τις επιπτώσεις της κρίσης. Στην προαναφερθείσα συνέντευξη τύπου, ο Α. Τσίπρας δήλωσε: «Έχουμε άλλωστε νωπή την εμπειρία της κρίσης, που ξεκίνησε το 2010 και κάποιοι έλεγαν τότε, θα διαρκέσει για λίγους μήνες. Και τελείωσε μετά από 8 ολόκληρα χρόνια. Αυτές τις πολλαπλάσιες δαπάνες, που θα χρειαστούμε σε λίγους μήνες από σήμερα, αν δε δράσουμε έγκαιρα, δε θα μπορούμε τότε να τις καλύψουμε από κανένα μαξιλάρι».
Την ώρα που μαίνεται μία κρίση, που σχεδόν όλοι οι οικονομικοί αναλυτές συμφωνούν ότι είναι η μεγαλύτερη από του 1929, και πιθανά ακόμη μεγαλύτερη, και την ώρα που σε άλλες χώρες κρατικά πακέτα ρευστότητας πολλών τρισ. δολαρίων έχουν αποτύχει να έχουν κάποια επίδραση στην κρίση, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι μπορεί να την αντιμετωπίσει, αν χρησιμοποιηθούν έγκαιρα μερικά δισ. ευρώ από το «μαξιλάρι» ρευστότητας. Η καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με πακέτα κρατικής ενίσχυσης, γιατί αυτά δεν αντιμετωπίζουν τα θεμελιώδη αίτια που την γέννησαν και, επιπρόσθετα, γιγαντώνουν το ήδη μεγάλο πρόβλημα του παγκόσμιου χρέους, που έχει ξεπεράσει το 320% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα καθορίσει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι η ταχύτητα της αξιοποίησης του μαξιλαριού, αλλά η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, που βυθίζεται πιο συγχρονισμένα από ποτέ στην ύφεση. Καθώς βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, γίνεται όλο και πιο έκδηλο ότι είναι οι αντιλήψεις των ρεφορμιστών για έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό», που είναι ουτοπικές και ξεπερασμένες, ενώ οι ιδέες και το πρόγραμμα του επαναστατικού σοσιαλισμού είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος.
Μόνο επαναστατικά σοσιαλιστικά μέτρα μπορούν να εξασφαλίσουν τόσο την προστασία της υγείας του λαού από την πανδημία, όσο και από τη μάστιγα του καπιταλισμού. Χρειάζεται η άμεση επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, επενδύσεις για να καλυφθούν οι ανάγκες σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, προσωπικό και τα απαραίτητα υλικά και όχι για την αποπληρωμή του ληστρικού χρέους και για παροχές στους καπιταλιστές. Για να γίνουν οι αναγκαίες επενδύσεις, χρειάζεται να επιβληθεί βαριά φορολογία στο κεφάλαιο που αποκόμισε τεράστια κέρδη τα προηγούμενα χρόνια, να απαλλοτριωθούν άμεσα οι τράπεζες, καθώς και οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις, έτσι ώστε να υλοποιηθεί ένα κεντρικό σχέδιο που θα εξασφαλίσει δουλειά σε όλους τους εργαζόμενους.
Ηλίας Κυρούσης
