Το σημείο στροφής η Σταλινική περίοδος
Ο Λένιν πέθανε: « Αλλά όλη η σκέψη του τους τελευταίους μήνες της ενεργούς ζωής του, είταν να προειδοποιήσει και να εξοπλίσει τους εργάτες ενάντια στην καταπίεση, τις ιδιοτροπίες και την παρακμή της γραφειοκρατίας. Ο Λένιν, ωστόσο, είδε μόνο τα πρώτα συμπτώματα της αρρώστιας».(Προδομένη επανάσταση σελ 88 εκδ «Αλλαγή»)
Μετά τον θάνατο του Λένιν την συνέχεια του αγώνα ενάντια στην άνοδο της γραφειοκρατίας και την κυριαρχία της στο κόμμα, το κρατικό μηχανισμό, τα σοβιέτ και την οικονομία, αναλαμβάνει Τρότσκι και η αριστερή αντιπολίτευση(ΑΑ). Ο Στάλιν με την αμέριστη βοήθεια των γραφειοκρατών, των παρείσακτων, των απατεώνων, των μη τίμιων κομμουνιστών και των μενσεβίκων που είχανε αλλάξει στην « πρόσοψη» αλλά στη ψυχή είχανε μείνει μενσεβίκοι, γενικά με την βοήθεια όλων αυτών που ο Λένιν πρότεινε, πιο πάνω, να διωχθούν από το κόμμα και δυστυχώς με την βοήθεια του Μπουχάριν και ενός κομματιού από την « παλιά φρουρά» των μπολσεβίκων- τους οποίους αργότερα εξόντωσε ο Στάλιν- κατάφερε να διαγράψει την αριστερή αντιπολίτευση και να εξορίσει τον Τρότσκι, πράγμα πρωτόγνωρο, για το πλέρια δημοκρατικό κόμμα των μπολσεβίκων. Ένα κόμμα που έγινε ικανό να καθοδηγήσει τις μάζες και να πάρει την εξουσία μέσα από μια αδιάκοπη δημοκρατική σύγκρουση τάσεων και φραξιών και όχι διαγραφών, καθ’ όλη την ιστορία του!
Η νίκη της γραφειοκρατίας ενάντια στην (ΑΑ) που εκπροσωπούσε τις ιδέες του επαναστατικού μαρξισμού-και σε καμία των περιπτώσεων οπορτουνιστικό , μικροαστικό ρεύμα, όπως οι θέσεις, διαστρεβλώνοντας την ιστορική αλήθεια, χαρακτηριστικό γνώρισμα του Σταλινισμού πράττουν- έγινε δυνατή πάνω στην κούραση και την απογοήτευση των μαζών, που προκάλεσαν οι ήττες των επαναστατικών κινημάτων στην Ευρώπη και ιδιαίτερα αυτή της Γερμανικής, περίοδος 1919 -23, όπου επέτρεψαν από την μια την σταθεροποίηση της παγκόσμιας αστικής τάξης και από την άλλη, την απομόνωση της επανάστασης στη Σοβιετική Ένωση. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός είναι, ότι το μπολσεβίκικο κόμμα έχασε την πλειοψηφία των πιο επαναστατικών μελών και στελεχών του, στη πρώτη γραμμή των πεδίων των μαχών, της επανάστασης και του 4χρονου σκληρού εμφυλίου πολέμου.
Έτσι, άνοιξε ο δρόμος στη γραφειοκρατία για να κατοχυρώσει τη θέση της και τα προνόμια της, απέναντι στην ανερχόμενη δυσαρέσκεια των σοβιετικών μαζών, ενισχύοντας τους μηχανισμούς καταστολής , αφαιρώντας ταυτόχρονα κάθε έννοια δημοκρατίας και έλεγχου από το κόμμα και την κοινωνία. Η ηγεσία του ΚΚΣΕ, με επικεφαλής τον Στάλιν φρόντισε για λογαριασμό της γραφειοκρατίας να πράξει τα αντίθετα απ΄αυτά που Λένιν πρότεινε κι έτσι να δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις για την καπιταλιστική παλινόρθωση. Στη περίοδο του Στάλιν μπήκε η πολιτική βάση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ! Γιατί φρόντισε να υπάρξουν καταρχήν, «Σοβιέτ χωρίς μπολσεβίκους» και στη συνέχεια, με τις αλλαγές που θέσπισε στο Σύνταγμα του ’36, για την εκλογή των αντιπροσώπων κατά γεωγραφική περιφέρεια, καταργώντας την εκλογή κατά μονάδα παραγωγής, αλλοίωσε εντελώς την εργατική σύνθεση τους. Διατήρησε τον παλιό κρατικό μηχανισμό και μάλιστα στο στρατό επανέφερε τους βαθμούς και τα γαλόνια. Το κομμουνιστικό κόμμα , χωρίς την ηγεσία των μπολσεβίκων –όπου σύμφωνα με τον Λένιν με το τεράστιο κύρος τους μπορούσαν να κρατάνε την προλεταριακή πολιτική του κόμματος-το παρέδωσε στη γραφειοκρατία , τον πολιτικό εκφυλισμό και κατά συνέπεια στην αποξένωση του από τις μάζες. Η Σοβιετική εξουσία περιήλθε στα χέρια της γραφειοκρατίας και η Δικτατορία του Προλεταριάτου, έγινε, Δικτατορία επί του Προλεταριάτου!!
Ο Στάλιν, παραποίησε τον Μαρξισμό- Λενινισμό πολιτικά, σύμφωνα με τις ανάγκες και τα συμφέροντα της γραφειοκρατίας, ενάντια στα συμφέροντα της Σοβιετικής και παγκόσμιας εργατικής τάξης. Στη κορυφή της πλαστογράφησης: «Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μια χώρα», η οποία καταδικάστηκε από τα γεγονότα: Την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την καπιταλιστική παλινόρθωση. Αντίθετα δικαιώθηκαν οι θέσεις του Λένιν-Τρότσκι, «για το αδύνατο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ», πράγμα, που δεν θέλει να παραδεχθεί η ηγεσία του ΚΚΕ, διατηρώντας στις θέσεις του συνέδριου το μεγάλο λάθος, δείχνοντας για μια ακόμη φορά την αδυναμία της να μαθαίνει από τα λάθη της. Το 1936 ο Στάλιν προχώρησε στην αναθεώρηση του παλιού προγράμματος των μπολσεβίκων. Ο Τρότσκι πάνω σε αυτό γράφει: «Ο ομιλητής (Στάλιν) εξήγησε την ίδια την αναγκαιότητα του νέου προγράμματος για την κομμουνιστική νεολαία με τα παρακάτω λόγια: «Το παλιό πρόγραμμα περιέχει ένα βαθιά λαθεμένο αντιλενινιστικό ισχυρισμό, την εντύπωση ότι η Ρωσία «μπορεί να φτάσει στο σοσιαλισμό μονάχα μέσα από την παγκόσμια προλεταριακή επανάσταση». Αυτό το σημείο του προγράμματος είναι βασικά λάθος. Αντανακλάει τροτσκιστικές απόψεις»-τις ίδιες απόψεις που ο Στάλιν υπεράσπιζε τον Απρίλη ακόμα του 1924. Πέρα από αυτό, παραμένει ανεξήγητο το πως ένα πρόγραμμα γραμμένο το 1921από τον Μπουχάριν, και δουλεμένο προσεχτικά από το Πολιτικό Γραφείο με τη συμμετοχή του Λένιν, μπορούσε να αποδειχτεί μετά δεκαπέντε χρόνια πως είναι «τροτσκιστικό», και ότι πρέπει να αναθεωρηθεί στο αντίθετο του! Αλλά, όπου υπάρχει ζήτημα συμφερόντων, τα λογικά επιχειρήματα είναι ανίσχυρα. Η γραφειοκρατία, αφού κέρδισε την ανεξαρτησία της από το προλεταριάτο της δικής της χώρας, δεν μπορεί να αναγνωρίσει την εξάρτηση της Σοβιετικής Ένωσης από το παγκόσμιο προλεταριάτο».(«Προδομένη επανάσταση» σελ 241 Τρότσκι)
Απόρριψε ο Στάλιν την θεωρία της «Διαρκούς επανάστασης», θεωρία, που επιβεβαιώθηκε πλήρως από την εξέλιξη της μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης-¨Όπου τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα της καθυστερημένης Ρωσίας δεν λύθηκαν τον Φλεβάρη, με την συμμαχία της αστικής τάξης, αλλά τον Οχτώβρη κάτω από την Δικτατορία του προλεταριάτου- για να υιοθέτηση την θεωρία «των σταδίων», σύμφωνα με την οποία ο δρόμος για την Δικτατορία του Προλεταριάτου πέρναγε υποχρεωτικά μέσα από κυβερνήσεις συμμαχίας με την εθνική αστική τάξη, όπου στο στάδιο αυτό θα λύνονταν τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα. Αγνοώντας την ανάλυση του Λένιν ότι: Στη περίοδο του ιμπεριαλισμού έχει πάψει πλέον να υφίσταται ο προοδευτικός ρόλος της εθνικής αστικής τάξης στις υποανάπτυκτες χώρες. Την απόρριψε αφού πρώτα –σύμφωνα με την προσφιλή του μέθοδο- διαστρέβλωσε και παραποίησε το περιεχόμενο της. Ότι δήθεν σημαίνει εξαγωγή της επανάστασης, ανεξάρτητα συνθηκών στις άλλες χώρες. Η θεωρία « σταδίων» οδήγησε σε ήττα την Κινέζικη επανάσταση του 1926, την Ισπανική 1936-39, την Ελληνική-Συμφωνία της Βάρκιζας- κ.α.
Μετάτρεψε την Διεθνή και τα ΚΚ, σε πειθήνια όργανα της εξωτερικής πολιτικής της γραφειοκρατίας. Οι ηγεσίες των ΚΚ ορίζονταν σύμφωνα με τις απόλυτες επιθυμίες της Μόσχας
Διαστρέβλωσε εντελώς τις αρχές της ταχτικής του Ενιαίου Μετώπου, έτσι όπως αυτές διατυπώθηκαν και εγκρίθηκαν στο 3ο και 4ο Συνέδριο της Διεθνούς, με αποτέλεσμα τα ΚΚ και η Διεθνής, να πηδάνε από τις συμφωνίες χωρίς αρχές με τις «Συμβιβασμένες ηγεσίες», στον αριστερισμό και την διάσπαση του εργατικού κινήματος. Οδηγώντας και στην μια και την άλλη περίπτωση σε ήττες το παγκόσμιο εργατικό κίνημα και στην διατήρηση της απομόνωσης της ΕΣΣΔ, πράγμα που δούλευε ενάντια στην Σοσιαλιστική οικοδόμηση και προετοίμαζε τους όρους της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του μεσοπολέμου επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές: Από την χωρίς αρχές ενότητα στην Άγγλο-Ρωσική επιτροπή, που έδωσε την δυνατότητα «στις συμβιβασμένες ηγεσίες» των Βρετανικών συνδικάτων να «πουλήσουν» την μεγάλη πολυήμερη γενική απεργία! Στην υποταγή και διάλυση του ΚΚΚίνας στον Τσιανγκ Κάι-σεκ και μέσα στο Κουόμιντανγκ, που οδήγησε, όπως έχω προαναφέρει, στην σφαγή των κομμουνιστών και σε ήττα την επανάσταση. Χωρίς να προηγηθεί καμιά σοβαρή ανάλυση και κριτική για τα οπορτουνιστικά εγκληματικά λάθη, πήδηξε στον αριστερισμό της 3ης περιόδου, όπου αποκλείει στα ΚΚ την ενότητα στη δράση με τους Σοσιαλιστές ,τους οποίους τώρα θεωρεί και αποκαλεί «Σοσιαλφασίστες». Αυτή η διασπαστική ταχτική άνοιξε τον δρόμο για την άνοδο του φασισμού στην Γερμανία και τη συντριβή από τους φασίστες του πιο ισχυρού εργατικού κινήματος και ΚΚ, στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες , χωρίς καμία ουσιαστική λαϊκή αντίδραση! Η πιο μεγάλη ήττα στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Σημειώστε, ότι ο Τρότσκι και η (ΑΑ) προειδοποιούσαν την Διεθνή και το ΚΚΓ, ότι με αυτή την διασπαστική τακτική προετοιμάζουν την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία. Καλό θα ήτανε, όσοι είναι πραγματικοί κομμουνιστές με ανοιχτό πνεύμα στην έρευνα να μελετήσουν τα γραπτά του Τρότσκι γι αυτή την περίοδο, που εμπεριέχονται στα έργα του: «Και Τώρα» και «Γερμανία: Φασισμός και Εργατικό κίνημα» κ.α.
Και μετά την μεγάλη ήττα της Γερμανικής επανάστασης από τον αριστερισμό, χωρίς όπως πάντα ιδιαίτερες αναλύσεις και αναγνώριση λαθών, πηδάνε στον πιο δεξιό οπορτουνισμό την ταχτική των Λαϊκών Μετώπων, πράγμα που σημαίνει κοινό μέτωπο με τους πρώην «Σοσιαλφασιστες»-τους οποίους ξεβάπτισαν μέσα σε μια νύχτα και τους ξαναβάπτισαν « Σοσιαλιστές» και άκουσον- άκουσον, μαζί και με τους δημοκράτες αστούς, για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο του ανερχόμενου φασισμού. Μάλιστα για να εξασφαλίσουν την συμμετοχή των στην πραγματοποίηση του μετώπου, έκαναν το χειρότερο από όλα, παραιτήθηκαν επί της ουσίας από τον στρατηγικό τους στόχο, την κατάληψη της εξουσίας και το σοσιαλισμό, κάνοντας ταυτόχρονα σοβαρές εκπτώσεις στο γενικότερο πρόγραμμα τους. Δεν δίστασαν να φρενάρουν τους αγώνες του εργατικού κινήματος, όπου μπορούσαν, για να μην δυσαρεστήσουν τους αστούς συμμάχους τους και αποχωρήσουν από το Μέτωπο. Στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς(1935) έμπαινε σαν μόνος όρος για την ενότητα η «κοινή δράση εναντία στο φασισμό, την επιθετικότητα του κεφαλαίου, την απειλή του πολέμου..», χωρίς να θέτει σαν στόχο το Σοσιαλισμό! Ο Τρότσκι, κατήγγειλε την ταχτική του Λαϊκού Μετώπου ως «απεργοσπαστική».
Πράγματι , τα ΚΚ, όπως για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνουν τα ιστορικά γεγονότα, με την απεργοσπαστική ταχτική των Λαϊκών Μετώπων, βοήθησαν το κεφάλαιο να ξεπεράσει την επαναστατική κρίση, που ξέσπασε στην Ευρώπη απ αφορμή την μεγάλη οικονομική κρίση του 1929-33 και τον κίνδυνο της ανόδου του φασισμού, εμποδίζοντας τις επαναστατημένες μάζες να καταλάβουν την εξουσία. Κορυφαία παραδείγματα, η εκτόνωση της επαναστατικής Γενικής Απεργίας της Γαλλίας, το 1936, όπου οι εργάτες είχανε καταλάβει σχεδόν το σύνολο των εργοστασίων και των επιχειρήσεων , με ένοπλες –σε ορισμένες περιπτώσεις – απεργιακές φρουρές ενάντια στους φασίστες και το κεφάλαιο. Και βέβαια η ήττα της ηρωικής Ισπανικής Επανάστασης. Στα έργα του Τρότσκι «Που βαδίζει η Γαλλία» και «Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία», «Η τραγωδία της Ισπανίας», κ.α , τα ανοιχτά και χωρίς παρωπίδες μυαλά, θα μελετήσουν τα πολιτικά εγκλήματα των ΚΚ, κάτω από την «εμπνευσμένη καθοδήγηση» του εκπροσώπου της Σοβιετικής γραφειοκρατίας, Στάλιν! Γιατί, η Ισπανική όσο και η Ελληνική επανάσταση, ηττήθηκαν πρώτα σε επίπεδο πολιτικής καθοδήγησης και μετά στο στρατιωτικό τομέα!
Τώρα νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε και καμία αλήθεια για τον πραγματικό νικητή του 2ου Παγκόσμιου πολέμου ενάντια στο φασισμό, που δεν είναι άλλος από τον ηρωικό Σοβιετικό Λαό. Όπου κατάφερε να νικήσει τις άρτια εξοπλισμένες στρατιές του Χίτλερ και να προελάσει ο Κόκκινος Στρατός μέχρι το Βερολίνο, παρά και ενάντια στα σοβαρά λάθη της γραφειοκρατίας και του «πανέξυπνου Στρατηλάτη» Στάλιν. Με το σύμφωνο που υπέγραψε με το Χίτλερ, παραμονές να ξεσπάσει ο πόλεμος, Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, καταφέρνει από την μια να αποπροσανατολίσει και να εφησυχάσει τις μάζες από τα πραγματικά σχέδια του Χίτλερ, του οποίου βασικός στόχος ήτανε η Σοβιετική Ένωση-ακόμη και η γραφειοκρατούμενη-και από την άλλη να του δώσει χρόνο καλύτερης προετοιμασίας για την υλοποίηση των στρατιωτικών του σχεδίων. Την ίδια στιγμή, ο «μεγάλος ηγέτης», «προετοίμαζε» την ΕΣΣΔ για τον πόλεμο εκκαθαρίζοντας το ανθό του Κόκκινου Στράτου , έμπειρους αξιωματικούς και τον Τουχατσέφσκι , με την γνωστή σταλινική μέθοδο της συκοφαντίας. Στην ουσία την πιο κρίσιμη στιγμή διέλυσε και έριξε το ηθικό του στρατού, πράγμα, που έδωσε την δυνατότητα στον Χίτλερ να προελάσει τα πρώτα χρόνια του πολέμου και να πληρώσει ακριβά ο Σοβιετικός λαός την νίκη του, με πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς! Είναι βέβαιο, ότι κάτω από άλλες συνθήκες το κόστος θα ήταν ασύγκριτα πιο μικρό και δεν θα έφτανε στο χείλος της καταστροφής η ΕΣΣΔ, από την προελάσει των στρατιών του Χίτλερ μέχρι την καρδιά της.
Κατά την διάρκεια του πολέμου στις χώρες που κατείχε ο Γερμανικός φασισμός αναπτύσσεται ένα πρωτόγνωρα ηρωικό λαϊκό κίνημα αντίστασης, όπου τα ΚΚ παίζουν ηγετικό ρόλο. Με το τέλος του πολέμου και την αποχώρηση των Γερμανών, στην ουσία η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των μαζών, σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, στην Ελλάδα κ.α. Γενικά σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, επικρατεί μια επαναστατική κατάσταση. Τα πάντα είναι έτοιμα για να περάσει σ΄όλη την Ευρώπη, με εξαίρεση την Μ. Βρετανία, η εξουσία στα χέρια των μαζών με επικεφαλής τα ΚΚ. Πράγμα που σήμαινε, ότι για το όραμα της Σοσιαλιστικής Ευρώπης, είχανε μπει οι βάσεις να πραγματοποιηθεί. Πράγμα που σήμαινε, ότι ο ιμπεριαλισμός είχε δεχτεί ένα ισχυρό χτύπημα, όπου σε συνδυασμό με το ξέσπασμα των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και την νικηφόρα προέλαση της μεγάλης Κινέζικης επανάστασης , δημιουργούνταν οι απόλυτες συνθήκες για την νίκη της Παγκόσμιας Προλεταριακής Επανάστασης, έτσι , όπως την είχανε οραματισθεί ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι.
Αλλά δυστυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν στο αντίθετο τους! Ο ιμπεριαλισμός, είχε «Άγιο», το Στάλιν και την γραφειοκρατία ,όπου αφού αποχαρακτήρισαν τον 2ο Παγκόσμιο από « ¨γενικευμένο ιμπεριαλιστικό», σε «αντιφασιστικό», ήρθανε σε συμμαχία χωρίς αρχές, με τους «Δημοκράτες Ιμπεριαλιστές», διέλυσαν και τυπικά ότι είχε μείνει από την διεθνή, γιατί στην ουσία είχανε εγκαταλείψει τον στρατηγικό στόχο της παγκόσμιας επανάστασης. Με την συμφωνία της Γιάλτας , ο Στάλιν επιβάλλει στα ΚΚ να αφοπλίσουν τις μάζες και να παραδώσουν την εξουσία στα ανύπαρκτα κατά την διάρκεια της αντίστασης αστικά κόμματα .Το ο,τι έγινε στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο ιμπεριαλισμός σώθηκε, το κεφάλαιο με την βοήθεια των «κομμουνιστών»και της σοσιαλδημοκρατίας, κατάφερε να ξεπεράσει την επαναστατική κρίση, ιδιαίτερα στην Ευρώπη και να σταθεροποίηση την εξουσία του. Ο Στάλιν και η γραφειοκρατία ενίσχυσαν την θέση τους, λόγω της νίκης επί του φασισμού και της προέλασης του κόκκινου στρατού μέχρι το Βερολίνο και την δημιουργία καθεστώτων κατ ‘ εικόνα της ΕΣΣΔ, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, Έτσι διατηρήθηκαν σε ισχύ οι βασικές αιτίες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης , Η γραφειοκρατία και η ιμπεριαλιστική περικύκλωση!
