Β . Οι αιτίες της νίκης της Αντεπανάστασης και η κατάρρευση της ΕΣΣΔ
«Ας υποθέσουμε τώρα-για να πάρουμε μια τρίτη εκδοχή- ότι την εξουσία δεν την καταλαμβάνει ούτε ένα επαναστατικό ούτε ένα αντεπαναστατικό κόμμα. Η γραφειοκρατία συνεχίζει να βρίσκεται επικεφαλής του κράτους. Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες οι κοινωνικές σχέσεις δεν θα παγώσουν. Δεν μπορούμε να υπολογίζουμε πώς η γραφειοκρατία θα αποκηρύξει τον εαυτό της ειρηνικά και εθελοντικά προς όφελος της σοσιαλιστικής ισότητας. Αν αυτή τη στιγμή, παρά τις ολοφάνερες δυσκολίες μιας τέτοιας επιχείρησης, έχει θεωρήσει δυνατό να επαναφέρει τους βαθμούς και τα παράσημα, πρέπει αναπόφευκτα σε μελλοντικά στάδια, να γυρέψει στηρίγματα γι’ αυτήν στις ιδιοκτησιακές σχέσεις. Μπορεί κανείς να φέρει το επιχείρημα ότι ο μεγάλος γραφειοκράτης λίγο ενδιαφέρεται για το ποιες είναι οι κυρίαρχες μορφές ιδιοκτησίας, εφόσον αυτές του εγγυώνται το αναγκαίο εισόδημα. Αυτό το επιχείρημα αγνοεί όχι μόνο την αστάθεια των ίδιων των δικαιωμάτων του γραφειοκράτη, αλλά και το ζήτημα των απογόνων του. Η νέα λατρεία της οικογένειας δεν έπεσε από τον ουρανό. Τα προνόμια έχουν μόνο τη μισή τους αξία, αν δεν μπορούν να μεταβιβαστούν στα παιδιά του καθένα. Αλλά το δικαίωμα στη διαθήκη είναι αξεχώριστο από το δικαίωμα. Δεν είναι αρκετό να είναι κανείς διευθυντής ενός τραστ. Είναι αναγκαίο να είναι μέτοχος. Η νίκη της γραφειοκρατίας σ’ αυτή τη σφαίρα θα σήμαινε τη μετατροπή της σε μια νέα κατέχουσα τάξη».
«Προδομένη Επανάσταση» σελ. 206 Λ.Τρότσκι εκδ. Αλλαγή (υπογρ. δική μου).
Τα βασικά σημεία των θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ
Η Οχτωβριανή επανάσταση θεωρώ ότι ήταν το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Γιατί μετά από αιώνες κατάργησε την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και έβαλλε της βάσεις για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, γεγονός που οδηγεί την ανθρωπότητα « από το Βασίλειο της αναγκαιότητας στο Βασίλειο της ελευθερίας». Αντικειμενικές και υποκειμενικές αιτίες, τραγικά λάθη, πολιτικά και φυσικά ανθρώπινα εγκλήματα, προδοσίες, στο όνομα του Μαρξισμού-Λενινισμού και της οικοδόμησης ενός καθ’ όλα ανύπαρκτου σοσιαλισμού, οδήγησαν το μεγάλο επίτευγμα των Μπολσεβίκων στον εκφυλισμό, όπου έδωσε την νίκη στην αντεπανάσταση και οδήγησε την ΕΣΣΔ, μαζί με το ανατολικό μπλοκ στην κατάρρευση. Παρ’ όλα αυτά μπόρεσε να δείξει τις δυνατότητες της εθνικοποιημένης και σχεδιασμένης οικονομίας.
Η καπιταλιστική κρίση στην οικονομία, στο περιβάλλον και γενικά σε κάθε εκδήλωση της ανθρώπινης ζωής, επαναφέρει την αναγκαιότητα του Σοσιαλισμού σαν την μοναδική λύση για την επιβίωση του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Η κατάκτηση της εξουσίας και η εγκαθίδρυση του Σοσιαλισμού, είναι έργο του παγκόσμιου εργατικού και λαϊκού κινήματος, με την προϋπόθεση ότι θα διδαχθεί και θα μάθει την αλήθεια για τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν την ΕΣΣΔ στην καπιταλιστική παλινόρθωση.
Να δούμε προσεκτικά τα βασικά σημεία των θέσεων του ΚΚΕ, για να μπορέσουμε να εξετάσουμε καλοπροαίρετα, πόσο κοντά στην αλήθεια είναι και κατά πόσο θα μας βοηθήσουν τα συμπεράσματα τους για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όπου θα βάλλει το τέλος της ιστορίας του καπιταλισμού.
Πάμε στο 2ο κείμενο κεφάλαιο: « Γ. Ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ. Αιτίες νίκης της αντεπανάστασης»
«(…..) από μια περίοδο και μετά, σταδιακά το κόμμα έχασε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του κι έτσι έγινε δυνατό να κυριαρχήσουν οι αντεπαναστατικές δυνάμεις στο κόμμα και στην εξουσία στη δεκαετία του 1980.»
«Χαρακτηρίζουμε τις εξελίξεις του 1989-1991 ως νίκη της αντεπανάστασης, ως ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ως κοινωνική οπισθοδρόμηση».(σελ. 11)
Ωστόσο, ο σοσιαλισμός αντιμετώπισε επιπλέον ιδιαίτερες δυσκολίες, λόγω του ότι η σοσιαλιστική οικοδόμηση ξεκίνησε από χώρα με χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων(….) σε σχέση με τις πρωτοπόρες καπιταλιστικές χώρες…». Σωστό!
«…άρχισε να οικοδομείται μετά από την τεράστια πολεμική καταστροφή του Α Παγκόσμιου πολέμου και μέσα στις καταστροφικές συνθήκες του εμφυλίου». Σωστό!
«….Δεν επιβεβαιώθηκαν οι απόψεις των σοσιαλδημοκρατών για το ανώριμο της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Ρωσία». Σωστό!
«….Δεν επιβεβαιώθηκαν οι θέσεις των τροτσκιστών για το αδύνατο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη ΕΣΣΔ. Είναι ατεκμηρίωτη και υποκειμενική η άποψη ότι δεν είχε σοσιαλιστικό χαρακτήρα η κοινωνία που προέκυψε από την Οκτωβριανή επανάσταση ή ότι εκφυλίστηκε ήδη από τα πρώτα χρόνια, γι’ αυτό και ήταν νομοτελειακά αναπόφευκτο να ανακοπεί η 70χρονη Ιστορία της ΕΣΣΔ». (σελ. 12)
« 10 . Στη μελέτη της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ δίνουμε προτεραιότητα στους εσωτερικούς παράγοντες (χωρίς να αγνοούμε την επίδραση των εξωτερικών), γιατί η αντεπαναστατική ανατροπή δεν προήλθε από ιμπεριαλιστική στρατιωτική επέμβαση, αλλά από τα μέσα και από τα πάνω, με την πολιτική του ΚΚ». Σωστό! (υπογρ. δική μου )
«Μέχρι το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο διαμορφώθηκε η βάση της νέας κοινωνίας: Κυριάρχησε η σοσιαλιστική παραγωγή με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό και καταργήθηκαν οι καπιταλιστικές σχέσεις. Διεξαγόταν με επιτυχία η ταξική πάλη για την κατάργηση των εκμεταλλευτών, πραγματοποιήθηκαν θεαματικά αποτελέσματα ως προς την άνοδο της κοινωνικής ευημερίας».
«Μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο η σοσιαλιστική οικοδόμηση μπήκε σε νέα φάση.(…..) Ως σημείο στροφής ξεχωρίζει το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ(1956), επειδή σε αυτό υιοθετήθηκαν μια σειρά από οπορτουνιστικές θέσεις για τα ζητήματα της οικονομίας, της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος και των διεθνών σχέσεων. Η διαπάλη που διεξαγόταν πριν από το συνέδριο συνεχίστηκε και μετά παγιώθηκε με στροφή υπέρ των αναθεωρητικών-οπορτουνιστικών θέσεων, με αποτέλεσμα το κόμμα σταδιακά να χάνει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά. Στη δεκαετία του 1980 ο οπορτουνισμός με την περεστρόικα ολοκληρώθηκε σε προδοτική, αντεπαναστατική δύναμη. Οι συνεπείς κομμουνιστικές δυνάμεις που αντέδρασαν στην τελευταία φάση της προδοσίας, στο 28ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, δεν κατόρθωσαν έγκαιρα να την αποκαλύψουν και να οργανώσουν την επαναστατική αντίδραση της εργατικής τάξης».( σελ. 13-14 υπγρ. δική μου) Για τις «συνεπείς κομμουνιστικές δυνάμεις» και την δυνατότητα για « επαναστατική αντίδραση της εργατικής τάξης» ή δεν ξέρουν τι λένε ή μας δουλεύουν! Βιάστηκα λίγο για να το σχολιάσω αλλά δεν θα το άντεχα μέχρι να έρθει η σειρά του!! Επειδή στη σελίδα 29 παραδέχονται ότι: « 26 . Η πρακτική πείρα καταγράφει τη σταδιακή απομάκρυνση των μαζών από τη συμμετοχή στο σοβιετικό σύστημα, το οποίο- ειδικά στη δεκαετία του 1980- πήρε και τυπικό χαρακτήρα. Η απομάκρυνση δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στις αλλαγές στη λειτουργία των Σοβιέτ, αλλά στις κοινωνικές διαφοροποιήσεις που δυνάμωσαν με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, στην όξυνση της αντίθεσης, ανάμεσα στα ιδιαίτερα ατομικά και ομαδικά συμφέροντα, από τη μια, και το κοινωνικό-συλλογικό συμφέρον, από την άλλη». Εδώ όπως και σ’όλη την ανάλυση της η ΚΕ του ΚΚΕ κρύβει την αλήθεια για την «όξυνση της αντίθεσης» ανάμεσα στα προνόμια και την πλούσια καθ’ όλα ζωή της γραφειοκρατικής κάστας και της φτώχειας του λαού, γιατί αυτά τα προνόμια είχανε κατοχυρωθεί επί εποχής Στάλιν!!
Για τα Σοβιέτ σύμφωνα με τις θέσεις: « Σημαντικό ζήτημα διερεύνησης αποτελεί η εξέλιξη των Σοβιέτ ως μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου. Στο πρώτο Σύνταγμα(….) της ΕΣΣΔ(…) η κομμουνιστική σχέση κρατικού μηχανισμού – μαζών διασφαλιζόταν μέσω της έμμεσης εκλογικής αντιπροσώπευσης των εργαζομένων που πραγματοποιούνταν με την παραγωγική αρχή οργάνωσης των εκλογών. Το εκλογικό δικαίωμα κατοχυρωνόταν μόνο στους εργαζόμενους (όχι γενικώς στους πολίτες). Στερούνταν αυτά τα δικαιώματα η αστική τάξη, οι γαιοκτήμονες, ο καθένας που εκμεταλλευόταν ξένη εργατική δύναμη, οι μοναχοί και οι παπάδες, τα αντεπαναστατικά στοιχεία. Οι παραχωρήσεις προς τους καπιταλιστές επί ΝΕΠ δε συνοδεύτηκαν και με πολιτικά δικαιώματα».
«Με το Σύνταγμα του 1936 ( επί Στάλιν σ.σ ) καθιερώθηκε η άμεση αντιπροσώπευση, στη βάση της εδαφικής αρχής (εκλογική μονάδα έγινε η περιφέρεια και η αναλογία εκπροσώπησης με βάση των αριθμό των κατοίκων). Καταργήθηκε η διεξαγωγή των εκλογών στις εκλογικές συνελεύσεις και καθιερώθηκε η διεξαγωγή μέσω εκλογικών τμημάτων. Γενικεύτηκε το εκλογικό δικαίωμα με την καθολική μυστική ψηφοφορία».
Να μην ξεχάσουμε ότι επί Στάλιν διαλύθηκε η ΚΔ. Οι θέσεις πάνω σ’ αυτό λένε: «Χαλάρωση της λειτουργίας της ΚΔ ως ενιαίου κέντρου είχε εμφανιστεί πολλά χρόνια πριν την αυτοδιάλυση της(Μάης 1943). Αρνητική εξέλιξη για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα ήταν η έλλειψη κέντρου συντονισμένης επεξεργασίας της επαναστατικής στρατηγικής για την μετατροπή του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ή στην ξένη κατοχή σε αγώνα για την εξουσία, ως ενιαίο καθήκον που αφορούσε το κάθε ΚΚ στις συνθήκες της δικής του χώρας».
«Ο βαθύτερος προβληματισμός για τη διάλυση της ΚΔ πρέπει να παίρνει υπόψη του μια σειρά εξελίξεις, όπως: Το σταμάτημα της δράσης της Κόκκινης Συνδικαλιστικής Διεθνούς, το 1937, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των τμημάτων της ενώθηκε με τις μαζικές ρεφορμιστικές ενώσεις ή προσχώρησε σε αυτές τις ενώσεις.(Με τις συμβιβασμένες Σοσιαλ-φασιστικές ηγεσίες σ.σ) Την απόφαση του 6ου Συνέδριου της Κομμουνιστικής Διεθνούς των Νέων(1935) σύμφωνα με την οποία η πάλη ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο απαιτούσε την αλλαγή του χαρακτήρα των Ενώσεων της Κομμουνιστικής Νεολαίας, στη βάση της οποίας πραγματοποιήθηκαν συνενώσεις Κομμουνιστικών Νεολαιών με Σοσιαλιστικές ( Σοσιαλ-φασιστικες σ.σ) Νεολαίες (π.χ στην Ισπανία, στη Λετονία) κ.α».
«Ανεξάρτητα από τις αιτίες που οδήγησαν στη διάλυση της ΚΔ, είναι αντικειμενική ανάγκη το κομμουνιστικό κίνημα σε Διεθνές επίπεδο να διαμορφώνει ενιαία επαναστατική στρατηγική, να σχεδιάζει και να συντονίζει τη δράση του». (σελ. 31 υπογρ,. δικές μου)
Νομίζω ότι αξίζει ένα άμεσο κριτικό σχόλιο γιατί οι ταξικές δυνάμεις με ηγέτη τον «μεγάλο» Στάλιν, επέτρεψαν να συμβεί η «αρνητική εξέλιξη» της διάλυσης της ΚΔ την πιο κρίσιμη στιγμή για το παγκόσμιο εργατικό και λαϊκό κίνημα; Γιατί επέβαλαν «το σταμάτημα της δράσης της ΚΣΔΚ» και με «την απόφαση του 6ου Συνεδρίου της ΚΔΝ»την διάλυση « των Ενώσεων της Κομμουνιστικής Νεολαίας»; Και όχι μόνο αυτό, τις υποχρέωσαν να ενωθούν και μάλιστα να προσχωρήσουν στις «μαζικές ρεφορμιστικές ενώσεις»και στους Σοσιαλιστές, που μέχρι χθες τους αποκαλούσαν Σοσιαλ-φασίστες και δεν ήθελαν την ενότητα στη δράση μαζί τους- ούτε καλημέρα να πούνε όπως καλή ώρα τώρα- την στιγμή, που η αντεπανάσταση με την μορφή του φασισμού, ανέβαινε στην εξουσία. Η ΚΕ με τις θέσεις της, κάνοντας ήπιες επισημάνσεις στην ουσία επιχειρεί να συγκαλύψει ένα ακόμη πολιτικό έγκλημα – για να μην πω προδοσία- της Σταλινικής περιόδου. Και αυτό το πολιτικό έγκλημα αποκαλύπτει το κύριο χαρακτηριστικό του σταλινισμού, να πηδάει από τον αριστερισμό –όχι στην ενότητα με τους σοσιαλφασίστες- στις χωρίς αρχές ενοποιήσεις και προσχωρήσεις, με τους ρεφορμιστές, σοσιαλιστές, ακόμη και με τμήματα της λεγόμενης « προοδευτικής» αστικής τάξης –εδώ συμμάχησαν και με την δεξιά(1989) και όχι μόνο! Στη ουσία το πολιτικό υπόβαθρο για την διάλυση της ΚΔ και των άλλων διεθνών ενώσεων βρίσκεται στη αντιμαρξιστική θεωρία της «δυνατότητας οικοδόμησης του Σοσιαλισμού σε μια χώρα» και στη συμμαχία χωρίς αρχές που πραγματοποίησε με τους «δημοκράτες ιμπεριαλιστές», ενάντια στο φασίστα Χίτλερ. Σημειώστε για την ιστορία ότι πριν κάνει συμμαχία με τους «δημοκράτες» είχε συνάψει συμφωνία με το Χίτλερ, το γνωστό σύμφωνο «Ρίμπεντροπ – Μολότωφ», το οποίο έπαψε να ισχύει όταν ο Γερμανικός φασισμός στράφηκε ενάντια στην ΕΣΣΔ, όπως είχε προβλέψει και είχε προειδοποιήσει ο Τρότσκι.
