Οι νεότερες εξελίξεις στην υπόθεση των υποκλοπών επιβεβαιώνουν την βαθιά αντιδραστική φύση του αστικού κράτους. Η αποκάλυψη των ξεδιάντροπων μεθόδων παρακολούθησης και η κυνικά εξόφθαλμη απόπειρα συγκάλυψης του σκανδάλου από την κυβέρνηση και τις κορυφές της αστικής «δικαιοσύνης», δημιουργούν ένα αποκρουστικό σκηνικό που θυμίζει συνδυασμό του Οργουελιανού «1984» και του κινηματογραφικού «Νονού».
Οι πρώτες πανικόβλητες κινήσεις κυβέρνησης και δικαστών (βλ. και παλιότερο άρθρο μας) μετά τις αρχικές αποκαλύψεις, φάνηκε σύντομα ότι δεν ήταν επαρκείς για να «θαφτεί» το σκάνδαλο. Έτσι, ήρθε μια νέα σωρεία προκλητικών τεχνασμάτων και ελιγμών της κλίκας του Μητσοτάκη, που μετά την επικράτηση του τελευταίου στις εκλογές του Ιουνίου απέκτησαν έναν πιο κυνικό και αλαζονικό χαρακτήρα.
Ένας από τους βασικούς στόχους είναι το να παρουσιαστούν ως δήθεν ασύνδετες μεταξύ τους, οι «αγνώστου προελεύσεως», παράνομες παρακολουθήσεις μέσω του λογισμικού Predator και οι «καθόλα νόμιμες επισυνδέσεις» που γίνονται από την ΕΥΠ «για λόγους εθνικής ασφάλειας» κ.λπ. Κι όλα αυτά, παρότι από μόνες τους οι τελευταίες είχαν εκθέσει την κυβέρνηση, η οποία έφτασε γελοιωδώς να επικαλείται δήθεν αιτήματα των μυστικών υπηρεσιών της Αρμενίας και της Ουκρανίας για παρακολούθηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ν. Ανδρουλάκη.
Το σκάνδαλο της ΑΔΑΕ
Έτσι, πριν από περίπου 2 μήνες, πραγματοποιήθηκε μια μεθοδευμένη αλλαγή της σύνθεσης της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) – η οποία ως τότε είχε πραγματοποιήσει σειρά ελέγχων που συνέβαλλαν στη διαλεύκανση της υπόθεσης, «κερδίζοντας» τις συκοφαντίες και τις απειλές κυβέρνησης και δικαστών. Η κυβέρνηση επιδίωξε το σχηματισμό της αναγκαίας πλειοψηφίας στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής μαζί με την Ελληνική Λύση, χρησιμοποιώντας ως (τυπικά αφανές αλλά προφανές) αντάλλαγμα την ταυτόχρονη αλλαγή της σύνθεσης και του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), το οποίο έχει επιβάλει πρόστιμο στον Κ. Βελόπουλο για την προώθηση των «κηραλοιφών». Στη συνέχεια, ερμήνευσε αντικανονικά την προβλεπόμενη ελάχιστη πλειοψηφία για την έγκριση αυτών των αλλαγών και τέλος, δημοσίευσε το ίδιο κιόλας βράδυ το σχετικό ΦΕΚ. Η βιασύνη οφειλόταν στην ανάγκη να εμποδιστεί ο δρομολογούμενος – την επόμενη κιόλας μέρα – έλεγχος από την ΑΔΑΕ στην ΕΥΠ, για το αν οι δεκάδες επιβεβαιωμένα (παράνομα) παρακολουθούμενοι μέσω Predator παρακολουθούνταν και «νόμιμα» από την τελευταία.
Τον ίδιο σκοπό είχε και η εμφανιζόμενη ως «αναβάθμιση» της δικαστικής έρευνας από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Αδειλίνη, μέσω της ανάθεσής της σε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και της αφαίρεσής της από την αρμοδιότητα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, η οποία ήταν εκείνη που είχε παραγγείλει στην ΑΔΑΕ την προαναφερθείσα διασταύρωση παρακολουθούμενων από Predator και ΕΥΠ.
Τέλος, σαν μια κανονική μαφία που σέβεται τον εαυτό της, η κυβερνητική-δικαστική κλίκα προχώρησε σε στοχοποίηση δύο πρώην μελών της ΑΔΑΕ που είχαν υπερασπιστεί τη διενέργεια των σχετικών ελέγχων, διώκοντάς τους για υποτιθέμενες διαρροές στον Τύπο.
Αλληλοσυμπληρούμενες οι παράνομες και οι «νόμιμες» παρακολουθήσεις
Οι παραπάνω ελιγμοί μπορεί να παρείχαν κάποιο χρόνο και μερικούς «επικοινωνιακούς» πόντους στην κυβέρνηση, αλλά δεν μπορούν «να κάνουν το άσπρο μαύρο». Η σύνδεση των παράνομων παρακολουθήσεων και των «νόμιμων επισυνδέσεων» έχει ουσιαστικά επιβεβαιωθεί με πολλαπλούς τρόπους.
Από τη μια πλευρά, όλο και περισσότεροι γνωστοί δημοσιογράφοι, πολιτικοί και επιχειρηματίες επιβεβαιώνεται ότι υπήρξαν στόχοι και των δύο μεθόδων. Από την άλλη, η μέθοδος στόχευσης μέσω Predator – με χρήση προσωποποιημένων μηνυμάτων, αναφερόμενων σε προσωπικά ενδιαφέροντα ή ακόμα και επικείμενα ραντεβού εμβολιασμού των παραληπτών – καταδεικνύει αναμφίβολα προϋπάρχουσα παρακολούθηση από την ΕΥΠ. Επιπρόσθετα, φαίνεται να υπήρχε και απευθείας συνεννόηση μεταξύ των γραφείων της εταιρείας του Predator, Intellexa, και της ΕΥΠ.
Τα παραπάνω οδηγούν σε μια ξεκάθαρη εικόνα πλήρους διασύνδεσης και αλληλοσυμπλήρωσης των «νόμιμων» και των παράνομων παρακολουθήσεων. Αυτό αποτελεί μια παραστατική έκφραση της γενικότερης, άρρηκτης σύνδεσης και αλληλοσυμπλήρωσης μεταξύ του αστικού κράτους και του παρακράτους, από την κορυφή των οποίων συντονίζονται και διεξάγονται τόσο οι παρακολουθήσεις, όσο και κάθε άλλη βρωμοδουλειά που είναι αναγκαία για την υπεράσπιση των θεμελίων του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Η άρχουσα τάξη προασπίζει τη σταθερότητα του καθεστώτος της
Όπως εξηγήσαμε σε προηγούμενα άρθρα μας, είναι κοινός τόπος ότι οι – «νόμιμες» και παράνομες – παρακολουθήσεις δεν αφορούν μόνο μερικές εκατοντάδες ανθρώπους από το προσωπικό της άρχουσας τάξης αλλά, πρωτίστως, χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Αυτά τα αντιμετωπιζόμενα από το καθεστώς ως «ανατρεπτικά στοιχεία», αποτελούν τον πραγματικό στόχο του γιγάντιου μηχανισμού παρακολουθήσεων της ΕΥΠ.
Το γεγονός αυτό μαρτυρά και η ίδια η διαχείριση της υπόθεσης από την άρχουσα τάξη, που έχει ως αποκλειστικό σκοπό να μην διαταραχθεί η σταθερότητα του καθεστώτος της. Τόσο ο αστικός Τύπος όσο και κορυφαία πρόσωπα του αστικού πολιτικού, επιχειρηματικού και δημοσιογραφικού προσωπικού – συμπεριλαμβανομένων και πολλών «θυμάτων» των παρακολουθήσεων – αντιμετωπίζουν την υπόθεση σαν μια «υπέρβαση» ή και παράβαση καθηκόντων από ένα τμήμα στελεχών των μυστικών υπηρεσιών, που οφείλει να διερευνηθεί ως ένα «ειδικό» φαινόμενο, με κανένα τρόπο σχετιζόμενο με την ίδια τη φύση και τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών και των συνδεόμενων με αυτές κρατικών θεσμών.
Φυσικά, αν τα πράγματα ήταν έτσι, η υπόθεση θα είχε διαλευκανθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η ίδια η ΕΥΠ – χωρίς καν να χρειαστεί να απαιτηθεί από τη Δικαιοσύνη – θα είχε εξαρθρώσει και θα δημοσιοποιούσε τα στοιχεία των μελών αυτού του κυκλώματος εντός της, καθώς και των συνεργατών τους, των «αγνώστων συμφερόντων», «μυστηριωδών» κατόχων του παράνομου λογισμικού Predator. Θα τους είχε δε, απαγγελθεί άμεσα ένα βαρύς κατάλογος σοβαρότατων κατηγοριών – συμπεριλαμβανομένης της εσχάτης προδοσίας – αυτόματα συναγόμενων από τη «νόμιμη» και παράνομη παρακολούθηση κορυφαίων κρατικών αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, και υπουργών της κυβέρνησης.
Βέβαια, αυτή η παρουσίαση της υπόθεσης ως ένα μεμονωμένο σκάνδαλο που τάχα δεν χαρακτηρίζει συνολικά τον πραγματικό ρόλο των μυστικών υπηρεσιών, δεν λύνει όλα τα προβλήματα της ελληνικής άρχουσας τάξης. Ακόμα και έτσι, χρειάζεται να φορτωθεί η ευθύνη σε ορισμένα πρόσωπα «αποδιοπομπαίους τράγους», που με την λήψη των όποιων μέτρων εναντίον τους θα θεωρηθεί ότι τάχα το ζήτημα επιλύθηκε και οι μυστικές υπηρεσίες θα αφεθούν να συνεχίσουν αθόρυβα πλέον το «έργο τους».
Το πρόβλημα είναι ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ίδιου του Κ. Μητσοτάκη και των στενών συνεργατών του στην υπόθεση είναι αδιαμφισβήτητος. Όμως αυτοί, δεν μπορούν τώρα να αποτελέσουν τους αναγκαίους «αποδιοπομπαίους τράγους», καθώς η εκ νέου εκλογή τους στην κυβέρνηση λόγω της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, έχει αναζωογονήσει τη χρησιμότητά τους για την άρχουσα τάξη και το σύστημά της. Κάθε τέτοια απόπειρα θα κλόνιζε τη σταθερότητα της νέας κυβέρνησης σε μια περίοδο που είναι απόλυτα αναγκαίο για τους Έλληνες καπιταλιστές αυτή να προχωρήσει όσο το δυνατόν πιο ανεμπόδιστα στην επιβολή εκτεταμένων και σκληρών αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών. Αυτός είναι ο λόγος που, ενώ η έρευνα της υπόθεσης των παρακολουθήσεων δεν μπορεί να ματαιωθεί, καθυστερεί και παρεμποδίζεται, και θολώνεται περίτεχνα ο ρόλος των κορυφαίων πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων που φέρονται να τις ενορχήστρωσαν.
Ένα σύστημα ασύμβατο με τα δημοκρατικά δικαιώματα
Τα παραπάνω αποτελούν γλαφυρή έκφραση της ίδιας της αντιδραστικής φύσης του καπιταλιστικού συστήματος. Ακόμα και αν το ελληνικό καπιταλιστικό καθεστώς «ήθελε», δεν θα μπορούσε να διαλευκάνει πραγματικά μέχρι τέλους την υπόθεση των παρακολουθήσεων χωρίς να ριψοκινδυνεύσει την ίδια τη σταθερότητά του.
Αποδεικνύεται ότι στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα, όπως η ελεύθερη πολιτική και συνδικαλιστική δραστηριότητα, δεν μπορούν να εξασφαλιστούν στο πλαίσιο του καπιταλισμού και του αντιδραστικού του κρατικού μηχανισμού. Μόνο ο επαναστατικός σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, με την αφαίρεση της οικονομικής και της πολιτικής εξουσίας από τα χέρια της παρασιτικής μειοψηφίας των καπιταλιστών και το πέρασμά της στα χέρια της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας και του δημοκρατικού κράτους που αυτή θα δημιουργήσει, μπορεί να βάλει τέλος στον αυταρχισμό και στις αντιδραστικές μηχανορραφίες που είναι σύμφυτες με τον σημερινό καπιταλιστικό κρατικό μηχανισμό.
Πάτροκλος Ψάλτης
